Keep your goals to yourself | Derek Sivers

Translator: Dollaya Piumsuwan Reviewer: Unnawut Leepaisalsuwanna

ทุกท่านครับ โปรดลองคิด

Everyone, please think of your biggest personal goal.

ถึงเป้าหมายสูงสุดในชีวิตของคุณ

For real -- you can take a second. You've got to feel this to learn it.

เอาจริงๆเลยครับ ลองใช้เวลาครู่หนึ่งนึกดู คุณต้องรู้สึกจริงๆเพื่อที่จะเข้าใจ

Take a few seconds and think of your personal biggest goal, okay?

ใช้เวลาสองสามวินาทีและคิดถึงเป้าหมายสูงสุดในชีวิตของคุณนะครับ

จินตนาการว่าตอนนี้

Imagine deciding right now that you're going to do it.

คุณกำลังจะทำตามเป้าหมายนั้น

Imagine telling someone that you meet today what you're going to do.

จินตการว่าคุณบอกว่าคุณกำลังจะทำอะไรกับคนที่คุณเจอวันนี้

Imagine their congratulations,

จินตนาการว่าพวกเขาแสดงความยินกับคุณ

and their high image of you.

และชื่นชมคุณ

Doesn't it feel good to say it out loud?

คุณไม่รู้สึกดีหรือครับที่ได้พูดออกมา

Don't you feel one step closer already,

คุณไม่รู้สึกหรือว่าเข้าใกล้เป้าหมายเข้าไปอีกขั้นแล้ว

like it's already becoming part of your identity?

เหมือนกับว่ามันได้เป็นส่วนหนึ่งของตัวตนของคุณเรียบร้อยแล้ว

Well, bad news: you should have kept your mouth shut,

เอ่อ ข่าวร้ายคือ คุณน่าจะเงียบไว้

because that good feeling

เพราะความรู้สึกดีๆตอนนี้

now will make you less likely to do it.

จะทำให้คุณไม่ค่อยอยากจะทำตามเป้าหมายเท่าไหร่

The repeated psychology tests have proven

การทดลองทางจิตวิทยาหลายๆครั้งพิสูจน์แล้ว

that telling someone your goal makes it less likely to happen.

ว่าการบอกเป้าหมายของคุณกับใครสักคน

จะทำให้การทำตามเป้าหมายนั้นมักไม่เกิดขึ้น

Any time you have a goal,

ทุกครั้งที่คุณมีเป้าหมาย

there are some steps that need to be done,

มีบางขั้นตอนที่คุณต้องปฏิบัติและบางอย่างที่คุณต้องทำ

some work that needs to be done in order to achieve it.

เพื่อที่จะไปถึงเป้าหมายนั้น

Ideally you would not be satisfied until you'd actually done the work.

ตามทฤษฎีแล้ว คุณไม่ควรรู้สึกพอใจจนกว่าคุณจะได้ทำสิ่งนั้นจริงๆ

But when you tell someone your goal and they acknowledge it,

แต่เมื่อบอกเป้าหมายกับใครบางคนและพวกเขารับรู้แล้ว

psychologists have found that it's called a "social reality."

นักจิตว่าพบว่าสิ่งนี้เรียกว่าข้อเท็จจริงทางสังคม

The mind is kind of tricked into feeling that it's already done.

จิตจะเหมือนถูกลวงให้รู้สึกว่าได้ทำสิ่งนั้นเรียบร้อยแล้ว

And then because you've felt that satisfaction,

หลังจากนั้นเนื่องจากว่าคุณรู้สึกพอใจแล้ว

you're less motivated to do the actual hard work necessary.

คุณจะมีแรงบันดาลใจน้อยลง

ที่จะทำงานอย่างหนักที่ต้องทำ

(Laughter)

So this goes against conventional wisdom

ซึ่งความคิดนี้ขัดแย้งกับความคิดดั้งเดิม ที่ว่า

that we should tell our friends our goals, right?

เราควรบอกเป้าหมายของเรากับเพื่อนๆ

So they hold us to it.

เพื่อที่เพื่อนๆจะมีส่วนให้เรายึดติดกับการทำตามเป้าหมายนั้น

So, let's look at the proof.

ทีนี้มาดูหลักฐานสนับสนุนกันหน่อยดีกว่า

1926: Kurt Lewin, founder of social psychology,

ในปี ค.ศ. 1926 เคิร์ท เลวิน ผู้พัฒนาแนวคิดจิตวิทยาสังคม

เรียกสิ่งนี้ว่า "การแทนที่"

called this "substitution."

1933: Wera Mahler found when it was acknowledged by others,

ในปี ค.ศ. 1933 เวรา มาห์เลอร์ พบว่า

เมื่อผู้อื่นรับรู้เรื่องเป้าหมายของเรา เราก็จะรู้สึกว่าเป้าหมายนั้นเป็นจริงไปแล้ว

it felt real in the mind.

1982, Peter Gollwitzer wrote a whole book about this,

ในปี ค.ศ. 1982 ปีเตอร์ โกลวิทเซอร์ เขียนหนังสือเกี่ยวกับเรื่องนี้

and in 2009,

และในปี ค.ศ. 2009

he did some new tests that were published.

เขาได้ทำการทดลองครั้งใหม่ซึ่งได้รับการตีพิมพ์เผยแพร่

It goes like this:

การทดลองที่ว่าเป็นแบบนี้ครับ

163 people across four separate tests.

มีผู้เข้าร่วมการทดลอง 163 คน ในการทดลอง 4 ครั้ง

Everyone wrote down their personal goal.

ทุกคนเขียนเป้าหมายในชีวิตของตนลงบนกระดาษ

Then half of them announced their commitment to this goal to the room,

ครึ่งหนึ่งของผู้เข้าร่วม ประกาศคำมั่นที่จะทำตามเป้าหมายของตน

and half didn't.

อีกครึ่งหนึ่งเงียบไว้

Then everyone was given 45 minutes of work

จากนั้น ทุกคนมีเวลา 45 นาทีในการลงมือ

that would directly lead them towards their goal,

ทำในสิ่งที่จะนำพวกเขาไปสู่เป้าหมายของพวกเขา

but they were told that they could stop at any time.

แต่ทุกคนได้รับแจ้งว่าพวกเขาสามารถหยุดเมื่อไหร่ก็ได้

Now, those who kept their mouths shut

ผู้ที่เก็บเป้าหมายเป็นความลับนั้น

worked the entire 45 minutes on average,

ใช้เวลาทั้ง 45 นาทีโดยเฉลี่ย

and when asked afterward,

และเมื่อสอบถามหลังการทดลอง

said that they felt that they had a long way to go still

พวกเขาบอกว่า รู้สึกว่าพวกเขายังต้องใช้เวลาอีกมากเพื่อที่จะไปให้ถึงเป้าหมาย

to achieve their goal.

But those who had announced it

แต่ผู้ที่ประกาศเป้าหมายของตน

quit after only 33 minutes, on average,

ล้มเลิกหลังจากเวลาผ่านไปเพียง 33 นาทีโดยเฉลี่ย

and when asked afterward,

และเมื่อสอบถามหลังการทดลอง

said that they felt much closer to achieving their goal.

พวกเขาบอกว่า เขารู้สึกว่าใกล้จะบรรลุเป้าหมายมากขึ้น

So if this is true, what can we do?

ถ้านี่เป็นความจริง

เราจะทำอะไรได้บ้าง

Well, you could resist the temptation to announce your goal.

คุณควรอดทนต่อความอยาก

ที่จะประกาศเป้าหมายของคุณให้ผู้อื่นรู้

You can delay the gratification that the social acknowledgment brings,

คุณจะสามารถชะลอความรู้สึกพึงพอใจ

ที่เกิดจากการรับรู้ของสังคม

and you can understand that your mind mistakes the talking for the doing.

และสามารถตระหนักว่าจิตของคุณ

จะเข้าใจผิดคิดว่าการพูดคือการกระทำ

But if you do need to talk about something,

แต่หากว่าคุณต้องพูดถึงอะไรบางอย่าง

you can state it in a way that gives you no satisfaction,

คุณสามารถพูดออกมาในแบบที่

ไม่ทำให้คุณรู้สึกถึงความพึงพอใจ

such as, "I really want to run this marathon,

เช่น "ฉันอยากเข้าวิ่งมาราธอนรายการนี้จริงๆ"

so I need to train five times a week

ดังนั้นฉันต้องฝึกซ้อม 5 ครั้งต่อสัปดาห์

and kick my ass if I don't, okay?"

และถ้าฉันไม่ทำ ก็มาเตะก้นฉันได้เลย

So audience, next time you're tempted to tell someone your goal,

เอาล่ะ ทุกท่านครับ คราวหน้าถ้าคุณรู้สึกอยากบอกเป้าหมายของคุณกับใครสักคน

what will you say?

คุณจะพูดว่า?

(Silence)

Exactly! Well done.

นั่นแหละครับ เยี่ยมมากครับ

(Laughter)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)