Your body language may shape who you are | Amy Cuddy | TED

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

So I want to start by offering you a free no-tech life hack,

ကဲ ရှင်တို့ကို နည်းပညာမပါတဲ့ အခမဲ့ သက်စောင့်နည်းလေး ပေးတာနဲ့ စချင်ပါတယ်။

and all it requires of you is this:

ရှင်တို့လိုတာဆိုလို့ ဒါပါပဲ၊

that you change your posture for two minutes.

ကိုယ်ဟန် အနေအထားကို နှစ်မိနစ်ကြာ ပြောင်းတာပါ။

But before I give it away, I want to ask you to right now

ဒါပေမဲ့ ဒါ မပေးခင် အခု ရှင်တို့ကိုမေးချင်တာက

do a little audit of your body and what you're doing with your body.

ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြီးတော့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ဘာလုပ်နေတယ်ဆိုတာ စစ်ကြည့်ပါ။

So how many of you are sort of making yourselves smaller?

ကဲ ဘယ်နှစ်ယောက်က ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပိုငယ်အောင်လုပ်နေလဲ။

Maybe you're hunching, crossing your legs, maybe wrapping your ankles.

ရှင်တို့ဟာ ကိုင်းနေမယ်၊ တင်ပျဉ်ချိတ်ရင်း၊ ခြေကျင်းဝတ်တွေဖုံးရင်းပေါ့။

Sometimes we hold onto our arms like this.

တစ်ခါတစ်လေ၊ ဒီလိုမျိုး လက်တွေ ပိုက်ထားတာပေါ့။

Sometimes we spread out. (Laughter)

တစ်ခါတစ်လေ ဖြန့်လိုက်တာပေါ့။ (ရယ်သံများ)

I see you.

ရှင်တို့ကို တွေ့ပါတယ်။

So I want you to pay attention to what you're doing right now.

အခု ကိုယ်လုပ်နေတာကို အာရုံစိုက်စေချင်တယ်။

We're going to come back to that in a few minutes,

ခဏနေရင် ဒီအကြောင်းပြန်လာပါမယ်။

and I'm hoping that if you learn to tweak this a little bit,

​မျှော်လင့်မိတာက ဒါကို နည်းနည်းလေး လိမ်လှည့် ဖို့သင်လိုက်ရင်

it could significantly change the way your life unfolds.

ဒါက ကိုယ့်ဘဝကို ဖြန့်ခင်းတဲ့ နည်းကို သိသိသာသာ ပြောင်းလဲနိုင်တာကိုပါ။

So, we're really fascinated with body language,

ကဲ ကိုယ်ခန္ဓာ ဘာသာစကားကို ကျွန်မတို့ တော်တော်စိတ်ဝင်စားကြတယ်။

and we're particularly interested in other people's body language.

အထူးသဖြင့် သူများရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာ ဘာသာစကားကို စိတ်ဝင်စားတာပေါ့။

You know, we're interested in, like, you know — (Laughter) —

သိတယ်နော်၊ ကျွန်မတို့ စိတ်ဝင်စားတာ၊ ဆိုပါတော့ သိပါတယ်၊ (ရယ်သံများ)

an awkward interaction, or a smile,

ခွတီးခွတ တုံ့ပြန်မှု၊ ပြုံးတာ၊

or a contemptuous glance, or maybe a very awkward wink,

အထင်သေးတဲ့အကြည့်၊ တော်တော်ခွကျတဲ့ မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြတာ၊

or maybe even something like a handshake.

လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်တာတို့တောင် ဖြစ်လောက်တယ်။

Narrator: Here they are arriving at Number 10.

ဇာတ်ကြောင်းပြောသူ၊ ဒီမှာ နံပါတ် ၁၀ ရောက်နေပါတယ်။

This lucky policeman gets to shake hands with the President of the United States.

ဒီကံကောင်းတဲ့ ရဲသားက အမေရိကန် သမ္မတနဲ့ လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ပါတယ်။

Here comes the Prime Minister -- No. (Laughter) (Applause)

ဟောဒီမှာ ဝန်ကြီးချုပ်ပါ၊ နိုး။ (ရယ်သံများ) (လက်ခုပ်သံများ)

(Laughter) (Applause)

(ရယ်သံများ) (လက်ခုပ်သံများ)

Amy Cuddy: So a handshake, or the lack of a handshake,

Amy Cuddy: ဒီတော့ လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်တာ၊ လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်တာ မပါတာက

can have us talking for weeks and weeks and weeks.

ကျွန်မတို့ကို သီတင်းပတ်အကြာကြီး စကားပြောဖြစ်စေပါတယ်။

Even the BBC and The New York Times.

BBC နဲ့ The New York Times မှာတောင်ပါ။

So obviously when we think about nonverbal behavior,

ဒီတော့ ရှင်းနေတာက နှုတ်ကမပြောတဲ့ အမူ အယာ (သို့) ကိုယ်ခန္ဓာ ဘာသာစကားကို

or body language -- but we call it nonverbals as social scientists --

တွေးတဲ့အခါ လူမှုရေးသိပ္ပံပညာရှင်တွေက ဒါကို နှုတ်မှမပြောတာလို့ခေါ်တယ်၊

it's language, so we think about communication.

ဒါဟာ ဘာသာစကားဆိုတော့ ဆက်သွယ်ရေးအကြောင်း တွေးကြတာပါ။

When we think about communication, we think about interactions.

တုံ့ပြန်ဆက်သွယ်ချက်တွေကို တွေးကြတာပါ။

So what is your body language communicating to me?

သင့်ကိုယ်ခန္ဓာ ဘာသာစကားက ကျွန်မကို ဘာဆက်သွယ်တာလဲ။

What's mine communicating to you?

ကျွန်မကရော သင့်ကို ဘာဆက်သွယ်တာလဲ။

And there's a lot of reason to believe that this is a valid way to look at this.

ဒါကိုကြည့်ဖို့ ခိုင်လုံတဲ့နည်းတစ်ခုဆိုတာ ယုံကြည့်ဖို့ အကြောင်း အများကြီးရှိတယ်။

So social scientists have spent a lot of time

လူမှုရေးသိပ္ပံပညာရှင်တွေဟာ ကိုယ့် ခန္ဓာဘာသာစကား

looking at the effects of our body language,

(သို့) အခြားသူတွေရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာ ဘာသာစကားက

or other people's body language, on judgments.

ရလဒ်၊ ထင်မြင်ချက်တွေကြည့်ဖို့ အချိန်ကုန်ခဲ့တယ်၊

And we make sweeping judgments and inferences from body language.

ကျွန်မတို့က ခန္ဓာဘာသာစကားကနေ ကျယ်ပြန့်တဲ့ ထင်မြင်ချက်တွေ ချတယ်

And those judgments can predict really meaningful life outcomes

ဒီထင်မြင်ချက်တွေဟာ အဓိပ္ပါယ်ရှိတဲ့ ဘဝ ရလဒ်တွေကို ဟောကိန်းထုတ်နိုင်ပါတယ်။

like who we hire or promote, who we ask out on a date.

ဆိုပါတော့ ဘယ်သူ့ကို အလုပ်ခန့်၊ ရာထူးတိုး၊ ဘယ်သူ့ကို ချိန်းဖို့ပြောတယ်ပေါ့။

For example, Nalini Ambady, a researcher at Tufts University,

ဥပမာ Tufts University က သုတေသီ Nalini Ambady ပြတာက

shows that when people watch 30-second soundless clips

လူတွေဟာ တကယ့် သမားတော်နဲ့ လူနာ တုံ့ပြန်ဆက်သွယ်မှုတွေရဲ့

of real physician-patient interactions,

အသံမဲ့ပြကွက်ကို စက္ကန့် ၃၀ ကြည့်တဲ့အခါ

their judgments of the physician's niceness

သမားတော်ရဲ့ ချိုသာမှုအပေါ် ထင်မြင်မှုတွေဟာ

predict whether or not that physician will be sued.

သမားတော်ဟာ တရားစွဲခံရ၊ မရကို ကြိုဟောပါတယ်။

So it doesn't have to do so much

ဒါက သမားတော်ဟာ မကျွမ်းကျင်တာ၊

with whether or not that physician was incompetent,

ကျွမ်းကျင်တာ နဲ့သိပ်မဆိုင်ပဲ

but do we like that person and how they interacted?

သူတို့ တုံ့ပြန်ဆက်သွယ်တာ ကြိုက်၊ မကြိုက်ဆိုတာပါ။

Even more dramatic, Alex Todorov at Princeton

ပိုတောင် ထင်ရှားတာက Princeton က Alex Todorov ပြထားတာက

has shown us that judgments of political candidates' faces

တစ်စက္ကန့်လေးအတွင်းက နိုင်ငံရေး အမတ်လောင်းတွေရဲ့

in just one second predict 70 percent

မျက်နှာတွေရဲ့ ထင်မြင်ချက်တွေဟာ ၇၀ % သော U.S ဥပဒေပြုလွတ်တော်နဲ့

of U.S. Senate and gubernatorial race outcomes,

ပြည်နယ်အုပ်ချုပ်ရေးမှူး ရလဒ်တွေကို ကြိုဟောပြီး

and even, let's go digital,

ဒါတင်မက ဒစ်ဂျစ်တယ်လုပ်ပြီး

emoticons used well in online negotiations

အွန်လိုင်း ညှိနှိုင်းခြင်းမှာ ကောင်းကောင်း သုံးလိုက်တဲ့ မျက်နှာပုံတွေဟာ ဒိညှိနိုင်း

can lead you to claim more value from that negotiation.

ဆွေးနွေးခြင်းက တန်ဖိုးကို ပိုတောင်းနိုင်တဲ့အထိ ရနိုင်ပါတယ်။

If you use them poorly, bad idea. Right?

ဒါတွေကို ခပ်ညံ့ညံ့ သုံးရင်တော့ မကောင်းဘူးလေ၊ဟုတ်လား။

So when we think of nonverbals, we think of how we judge others,

ဒီတော့ နှုတ်ရေးမပါတာကို တွေးတဲ့အခါ ကိုယ်က သူများကို ဘယ်လို၊

how they judge us and what the outcomes are.

သူတို့ ကိုယ့်ကို ဘယ်လို အကဲဖြတ်လဲ ရလဒ်တွေက ဘာဆိုတာ တွေးတာပါ။

We tend to forget, though, the other audience

ဒါပေမဲ့ မေ့တတ်ကြတာက ကိုယ့် နှုတ်မှုမပါတာရဲ့

that's influenced by our nonverbals, and that's ourselves.

လွှမ်းမိုးမှုခံရတဲ့ ပရိတ်သတ်နဲ့ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ကိုပါ။

We are also influenced by our nonverbals,

ကျွန်မတို့လည်း ကိုယ့်နှုတ်ရေးမပါတာ၊ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ ခံစားချက်တွေကို၊

our thoughts and our feelings and our physiology.

စိတ်ပညာတွေရဲ့ လွှမ်းမိုးမှု တွေကိုလည်း ခံရပါတယ်။

So what nonverbals am I talking about?

ဒီတော့ ဘယ်နှုတ်မှုမပါတာကို ကျွန်မ ပြောနေတာလဲ၊

I'm a social psychologist. I study prejudice,

ကျွန်မက လူမှုရေးစိတ်ပညာရှင်ပါ။ အဂတိ အစွဲအလမ်းကို လေ့လာပြီး

and I teach at a competitive business school,

ပြိုင်ဆိုင်ရတဲ့ စီးပွားရေးကျောင်းမှာ စာသင်ပါတယ်။

so it was inevitable that I would become interested in power dynamics.

ဒီတော့ လှုပ်ရှားမှုပညာ အစွမ်းကို စိတ်ဝင်စားလာတယ်ဆိုတာက ရှောင်လွှဲမရဘူးလေ။

I became especially interested in nonverbal expressions

အထူးစိတ်ဝင်တစားဖြစ်လာတာက စွမ်းအားနဲ့ လွှမ်းမိုးမှုရဲ့

of power and dominance.

နှုတ်မှုမပါတဲ့ အမူအရာပါ။

And what are nonverbal expressions of power and dominance?

စွမ်းအား၊ လွှမ်းမိုးမှုရဲ့ နှုတ်မှုမဲ့ အမူအရာတွေက ဘာတွေလဲ

Well, this is what they are.

ကဲ ဒါကတော့ အဲဒါတွေပါ။

So in the animal kingdom, they are about expanding.

ဒီတော့ တိရိစ္ဆာန်လောကမှာ သူတို့တွေက ဖြန့်တာပါ။

So you make yourself big, you stretch out,

ဒီတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကြီးအောင်လုပ်ရင်၊ ဆန့်ထုတ်လိုက်တယ်၊

you take up space, you're basically opening up.

နေရာအပြည့်ယူလိုက်တယ်၊ အရင်းခံက သင်ဟာ ဖွင့်လိုက်တာပါ။

It's about opening up.

ဒါဟာ ဖွင့်လိုက်တာပါ။

And this is true across the animal kingdom.

ဒါဟာ တိရိစ္ဆာန်လောကမှာ အမှန်ပါ။

It's not just limited to primates.

ပရိုင်းမိတ်တွေကိုပဲ ကန့်သတ်ထားတာမဟုတ်ပါ။

And humans do the same thing. (Laughter)

လူတွေလည်း အတူတူပါပဲ။ (ရယ်သံများ)

So they do this both when they have power sort of chronically,

သူတို့တွေဟာ မော်ကွန်းတင်တာမျိုး အစွမ်းရှိတဲ့အခါ၊

and also when they're feeling powerful in the moment.

အစွမ်းရှိတယ်လို့ ခံစားမိတဲ့အခိုက် နှစ်မျိုးလုံးမှာ လုပ်ပါတယ်။

And this one is especially interesting because it really shows us

ဒါက အထူးစိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတာက စွမ်းအားရဲ့

how universal and old these expressions of power are.

လူတိုင်းသိပြီး ရှေးကျတဲ့ အမူအရာတွေဟာ ဘယ်လိုဆိုတာကို ပြလို့ပါ။

This expression, which is known as pride,

ဒီအမူအရာက ဂုဏ်ယူတာလို့ အသိများပါတယ်။

Jessica Tracy has studied.

Jessica Tracy က လေ့လာထားတယ်။

She shows that people who are born with sight

သူမတင်ပြထားတာက အမြင်နဲ့ မွေးလာသူတွေနဲ့

and people who are congenitally blind do this

မွေးရာပါ မျက်မမြင်တွေဟာ ကိုယ်ခန္ဓာပိုင်း

when they win at a physical competition.

ပြိုင်ပွဲတစ်ခုနိုင်တဲ့အခါမှာ လုပ်ပါတယ်တဲ့။

So when they cross the finish line and they've won,

ဒီတော့ သူတို့ ပန်းဝင်ပြီး နိုင်တဲ့အခါ၊

it doesn't matter if they've never seen anyone do it.

တစ်ယောက်ယောက်လုပ်တာ မြင်ဖူးတာ မမြင်ဖူးတာ အပထား၊

They do this.

ဒါကို သူတို့လုပ်တယ်။

So the arms up in the V, the chin is slightly lifted.

လက်မောင်းတွေ V ပုံမြှင့်၊ မေးနည်းနည်း မော့ထားတာပေါ့။

What do we do when we feel powerless?

ကျွန်မတို့ စွမ်းအင်မဲ့တဲ့အခါ ဘာလုပ်ကြလဲ။

We do exactly the opposite.

အတိအကျကို ဆန့်ကျင်ဘက်လုပ်တာပေါ့။

We close up. We wrap ourselves up.

ပိတ်လိုက်ကြတယ်လေ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထွေးပတ်လိုက်တယ်။

We make ourselves small.

မိမိကိုယ်ကို သေးအောင်လုပ်တယ်

We don't want to bump into the person next to us.

ကိုယ့်ဘေးကလူကို မဆုံချင်တော့ဘူး။

So again, both animals and humans do the same thing.

တစ်ဖန် တိရစ္ဆာန်ရော လူပါ အတူတူလုပ်ကြတယ်။

And this is what happens when you put together high and low power.

ဒါက အာဏာ အမြင့်နဲ့ အနိမ့် အတူတူရှိတဲ့အခါ ဖြစ်တတ်တာပါ။

So what we tend to do when it comes to power

အခြားသူရဲ့ နှုတ်မှုမပါတာတွေကို ဖြည့်စွက်တဲ့

is that we complement the other's nonverbals.

စွမ်းအားဆိုတာဖြစ်လာတော့ ဘာလုပ်တတ်ကြလဲ။

So if someone is being really powerful with us,

ဒီတော့ တကယ် စွမ်းအားရှိတဲ့ သူနဲ့ အတူ ရှိတဲ့အခါ

we tend to make ourselves smaller. We don't mirror them.

မိမိကိုယ်ကို ပိုသေးအောင်လုပ်တတ်တယ်။ သူတို့ကို မထင်ဟပ်ဘူး

We do the opposite of them.

သူတို့ရဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်တွေ လုပ်တယ်။

So I'm watching this behavior in the classroom,

ဒါနဲ့ ဒီအပြုအမူကို စာသင်ခန်းထဲမှာ စောင့်ကြည့်နေမိတယ်၊

and what do I notice?

ဘာကို သတိထားမိလိုက်လဲဆိုတော့

I notice that MBA students really exhibit the full range of power nonverbals.

MBA ကျောင်းသားတွေဟာ စွမ်းအားရှိတဲ့ နှုတ်မှုမပါတာကိုအပြည့်အဝ ကို ပြပါတယ်။

So you have people who are like caricatures of alphas,

ဒီတော့ အဖိုဒြပ်ရှိတဲ့ ရုပ်ပြောင်တွေလို လူတွေပါ။

really coming into the room, they get right into the middle of the room

အခန်းထဲကိုလာ၊ အတန်းမစခင်မှာတောင် အခန်းအလယ်တည့်တည့်ကို လာကြတာပေါ့။

before class even starts, like they really want to occupy space.

သူတို့ဟာ တကယ်ကို နေရာကို သိမ်းပိုက်ချင်သလိုမျိုးနဲ့။

When they sit down, they're sort of spread out.

ထိုင်တော့ ဖြန့်ထားသလိုမျိုး၊

They raise their hands like this.

ဒီလိုမျိုး လက်တွေထောင်ကြတယ်။

You have other people who are virtually collapsing

သူတို့ဝင်လာရင် အခြားသူတွေဟာ ပုံကျလုနီးပါးဖြစ်ရော။

when they come in. As soon they come in, you see it.

ဒါကို သူတို့ဝင်လာတာနဲ့ တွေ့ရတယ်။

You see it on their faces and their bodies,

ဒါကို သူတို့မျက်နှာမှာ ကိုယ်တွေမှာ တွေ့ရတယ်။

and they sit in their chair and they make themselves tiny,

ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို သေးငယ်အောင်လုပ်တယ်၊

and they go like this when they raise their hand.

လက်ထောင်တော့ ဒီလိုလေ။

I notice a couple of things about this.

ဒီအကြောင်း တစ်ခု၊ နှစ်ခု သတိပြုမိတယ်။

One, you're not going to be surprised.

တစ်ခုက အံ့တော့ အံ့သြမိမှာ မဟုတ်ပါဘူး။

It seems to be related to gender.

လိင်နဲ့ ဆိုင်ပုံရပါတယ်။

So women are much more likely to do this kind of thing than men.

မိန်းမတွေက ယောကျာ်းတွေထက် ဒီလိုမျိူး လုပ်နိုင်ခြေပိုရှိတယ်။ မိန်းမတွေဟာ

Women feel chronically less powerful than men,

ယောကျာ်းတွေထက် အစဉ်အလာအရ စွမ်းအားပိုနည်းလေတော့

so this is not surprising.

ဒါက အံ့သြစရာ မရှိပါဘူး။

But the other thing I noticed

ဒါပေမဲ့ နောက်သတိထားမိတာ တစ်ခုက

is that it also seemed to be related to the extent

ကျောင်းသားတွေ ပါဝင်ဆွေးနွေးတာနဲ့ ဘယ်လို ကောင်းကောင်း

to which the students were participating, and how well they were participating.

ပါဝင်ဆွေးနွေးတာနဲ့ အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ ပတ်သက်နေပုံရတယ်။

And this is really important in the MBA classroom,

ဒါက MBA စာသင်ခန်းမှာ အတော် အရေးကြီးတယ်။

because participation counts for half the grade.

အကြောင်းက ပါဝင်ဆွေးနွေးခြင်းက အမှတ်တစ်ဝက် တွက်တယ်လေ။

So business schools have been struggling with this gender grade gap.

ဒီတော့ စီးပွားရေးသင်တန်းကျောင်းတွေဟာ လိင်အဆင့်ကွာမှုမှာ ရုန်းကန်နေရတယ်။

You get these equally qualified women and men coming in

အရည်အချင်းတူတဲ့ မိန်းမ၊ယောကျာ်းတွေ

and then you get these differences in grades,

ဝင်လာပြီး အဆင့်တွေကွဲနေတာက

and it seems to be partly attributable to participation.

ပါဝင်ဆွေးနွေးခြင်းကို တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း မှတ်ယူနေပုံရတာပါ။

So I started to wonder, you know, okay,

ဒါနဲ့စတွေးမိတာက သိတယ်န​ော်၊ အိုကေ၊

so you have these people coming in like this, and they're participating.

ဒိလိုဝင်လာပြီး ပါဝင်ဆွေးနွေးတဲ့သူတွေ ရှိတယ်ပေါ့။

Is it possible that we could get people to fake it

သူတို့ကို ဟန်ဆောင်ခိုင်းပြီး ပိုပါဝင်ဆွေးနွေးဖြစ်အောင်

and would it lead them to participate more?

လုပ်ဖို့ဖြစ်နိုင်လားပေါ့။

So my main collaborator Dana Carney, who's at Berkeley,

ဒါနဲ့ ကျွန်မရဲ့ အဓိက ပူးပေါင်းသူ Berkeley က Dana Carney နဲ့

and I really wanted to know, can you fake it till you make it?

ကျွန်မ တကယ်ကို သိချင်တာက တကယ်မဖြစ်ခင်မှာ ဟန်ဆောင်လို့ရလားပေါ့။

Like, can you do this just for a little while

ဆိုပါစို့၊ ကိုယ့်ကို ပိုစွမ်းအား ပြည့်စေပုံရတဲ​့

and actually experience a behavioral outcome

အပြုအမူပိုင်း ရလဒ်ကို တကယ်ပဲ တွေ့ကြုံခံစားဖို့ ဒါကို

that makes you seem more powerful?

တစ်ခဏလေးလောက် လုပ်နိုင်မလားပေါ့။

So we know that our nonverbals govern how other people

ကျွန်မတို့ သိတာက နှုတ်မှုမပါတာတွေက အခြားသူတွေက ကိုယ့်ကို ဘယ်လိုတွေးတယ်၊

think and feel about us. There's a lot of evidence.

ခံစားတာကို စိုးမိုးတာပါ။ အထောက်အထားအများကြီးရှိတယ်။

But our question really was,

ဒါပေမဲ့ တကယ့်မေးခွန်းက

do our nonverbals govern how we think and feel about ourselves?

ကိုယ့်နှုတ်မှု မပါတာတွေက ကိုယ့်ကိုယ်ကို တွေးမြင်၊ ခံစားပုံကို စိုးမိုးစေလားပါ။

There's some evidence that they do.

သူတို့လုပ်တဲ့ အထောက်အထား တစ်ချို့ရှိပါတယ်​။

So, for example, we smile when we feel happy,

ဥပမာကတော့ ပျော်တဲ့အခါ ကျွန်မတို့ ပြုံးတယ်။

but also, when we're forced to smile

ဒါပေမဲ့ ဒီလို ခဲတံကို သွားမှာခဲရင်း

by holding a pen in our teeth like this, it makes us feel happy.

အတင်းပြုံး ရတာလည်းရှိတယ်။ ဒါက ကိုယ့်ကို ပျော်စေတယ်လေ။

So it goes both ways.

ဒီတော့ နှစ်လမ်းသွားပေါ့။

When it comes to power, it also goes both ways.

စွမ်းအားမှာ ကျတော့ ဒါကလည်း နှစ်လမ်းသွားပါ။

So when you feel powerful,

ဒီတော့ ပိုစွမ်းအားပြည့်တယ်လို့

you're more likely to do this,

ခံစားရတဲ့အခါ ဒါ ပိုလုပ်ဖို့များတယ်၊

but it's also possible that when you pretend to be powerful,

ဒါပေမဲ့ ဖြစ်နိုင်သေးတာက စွမ်းအားပြည့်ဟန်ဆောင်လိုက်တော့

you are more likely to actually feel powerful.

တကယ်ကို စွမ်းအားပြည့်တယ်လို့ ခံစားဖို့ အလားအလာပိုရှိတာပါ။

So the second question really was, you know,

တကယ့် ဒုတိယမေးခွန်းက သိတဲ့အတိုင်း

so we know that our minds change our bodies,

ကျွန်မတို့ စိတ်တွေနဲ့ ခန္ဓာတွေက ပြောင်းတယ်လေ။

but is it also true that our bodies change our minds?

ဒါပေမဲ့ ခန္ဓာက စိတ်ကို ပြောင်းစေတာလည်း ဟုတ်တယ်လေ။

And when I say minds, in the case of the powerful,

စိတ်တွေလို့ ပြောလိုက်တော့ စွမ်းအားပြည့်တယ်ဆိုရာမှာ

what am I talking about?

ဘာအကြောင်း ကျွန်မပြောနေတာလဲ။

So I'm talking about thoughts and feelings

အတွေးတွေ၊ ခံစားချက်တွေနဲ့

and the sort of physiological things that make up our thoughts and feelings,

အတွေးတွေ၊ ခံစားချက်တွေဖြစ်စေတဲ့ ဇီဝကမ္မ အရာတွေအကြောင်း ပြောနေတာပါ။

and in my case, that's hormones. I look at hormones.

ကျွန်မမှာကိစ္စတော့ ဒါဟာ ဟိုမုန်းတွေပါ။ ဟိုမုန်းတွေကို ကြည့်ပါတယ်။

So what do the minds of the powerful versus the powerless look like?

ဒီတော့ စွမ်းအားရှိ၊ စွမ်းအားမဲ့တဲ့ စိတ်တွေက ဘယ်လိုမျိုးလဲ။

So powerful people tend to be, not surprisingly,

စွမ်းအားရှိသူတွေက အံ့သြစရာတော့မဟုတ်ဘူး၊

more assertive and more confident, more optimistic.

ပိုပြီး ယုံကြည်လွန်း၊ ပိုစိတ်ချပြီး ပိုအကောင်းမြင်ကြတယ်။

They actually feel they're going to win even at games of chance.

ကံကစားပွဲတွေမှာတောင် သူတို့ဟာနိုင်မှာပဲလို့ တကယ် ခံစားရတယ်။

They also tend to be able to think more abstractly.

ပိုပြီးလည်းစိတ်ကူးယဉ်ကာ တွေးတတ်တယ်။

So there are a lot of differences. They take more risks.

ဒီတော့ ခြားနားမှုတွေက အများကြီးပါ။ ပို စွန့်စားကြတယ်။

There are a lot of differences between powerful and powerless people.

အစွမ်းရှိသူနဲ့ အစွမ်းမဲ့တွေကြားမှာ ခြားနားချက်တွေက အများကြီးပါ။

Physiologically, there also are differences

ဇီဝကမ္မနည်းအရ အဓိက ဟိုမုန်း နှစ်ခုမှာ

on two key hormones: testosterone, which is the dominance hormone,

ကွဲပြားကြတာပါ။ testosterone ဒါက စိုးမိုးမှု ဟိုမုန်းပါ၊

and cortisol, which is the stress hormone.

ပြီးတော့ cortisol စိတ်ဖိစီးမှု ဟိုမုန်းပါ။

So what we find is that high-power alpha males in primate hierarchies

ဒါနဲ့ ကျွန်မတွေ့တာက testosterone မြင့်ပြီး cortisol နိမ့်တဲ့ ပရိုင်းမိတ် ဝါစဉ်တွေမှာ

have high testosterone and low cortisol,

စွမ်းအားမြင့် အဖိုဒြပ်နဲ့ စွမ်းအားရှိပြီး

and powerful and effective leaders

ထိရောက်မှုရှိတဲ့ ခေါင်းဆောင် တွေမှာလည်း မြင့်တဲ့

also have high testosterone and low cortisol.

testosterone နဲ့ နိမ့်တဲ့ cortisol ရှိတာပါ။

So what does that mean? When you think about power,

ဒီတော့ ဒါက ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ။

people tended to think only about testosterone,

စွမ်းအားလို့ဆိုရင်လူတွေက testosterone ပဲ

because that was about dominance.

တွေးမိတတ်တာက ဒါက လွှမ်းမိုးမှုလေ။

But really, power is also about how you react to stress.

ဒါပေမဲ့ တကယ်တမ်းက စွမ်းအားဆိုတာဟာ ဖိစီးမှုကို တုံ့ပြန်ပုံပါ။

So do you want the high-power leader that's dominant,

ဒီတော့ လွမ်းမိုးမှုရှိတဲ့၊ testosterone မြင့်ပြီး တကယ့်

high on testosterone, but really stress reactive?

တုံ့ပြန်မှုရှိတဲ့ စွမ်းအားမြင့် ခေါင်းဆောင်ဖြစ်ချင်လား။

Probably not, right?

မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ။ ဟုတ်တယ်နော်။

You want the person who's powerful and assertive and dominant,

စွမ်းအားပြည့်၊ လွမ်းမိုးမှုရှိပြီး ယုံကြည်မှုရှိပေမဲ့

but not very stress reactive, the person who's laid back.

ဖိစီးတာကို သိပ်ပြီး တုံ့ပြန်မှုမရှိတဲ့ အေးဆေးသမား လူဖြစ်ချင်တယ်။

So we know that in primate hierarchies,

ဒီတော့ ပရိုင်းမိတ် ဝါစဉ်တွေမှာ

if an alpha needs to take over,

အဖိုဒြပ် လွှမ်းမိုးဖို့လိုတယ်ဆိုရင်

if an individual needs to take over an alpha role sort of suddenly,

တစ်ဦးချင်းတွေမှာ အဖိုဒြပ်ကဏ္ဍကို ရုတ်တရက် လိုမျိုး၊ လွှမ်းမိုးဖို့လိုတယ်ဆိုရင်

within a few days, that individual's testosterone has gone up

ရက်အနည်းငယ်အတွင်းမှာပဲ တစ်ဦးချင်းရဲ့ testosterone ဟာ သိသိသာသာ

significantly and his cortisol has dropped significantly.

တိုးသွားပြီး သူ့ရဲ့ cortisol ဟာ သိသိသာသာ ကျသွားပါတယ်။

So we have this evidence, both that the body can shape

ဒီတော့ ကျွန်မတို့မှာ ကိုယ်ခန္ဓာက စိတ်ကို ပုံသွင်းနိုင်တာနဲ့

the mind, at least at the facial level,

အနည်းဆုံး မျက်နှာအဆင့်ပေါ့။

and also that role changes can shape the mind.

ဒီကဏ္ကက စိတ်ကို ပုံသွင်းနိုင်တာ နှစ်ခုလုံးအတွက် အထောက်အထားရှိပါတယ်။

So what happens, okay, you take a role change,

ဒီတော့ ကဏ္ဍ အပြောင်းအလဲလုပ်တော့ ဘာဖြစ်လဲ၊

what happens if you do that at a really minimal level,

ဒါကို အနည်းဆုံးအဆင့်ကို လုပ်ရင် ဘာဖြစ်လဲ။

like this tiny manipulation, this tiny intervention?

ဒီ ကစားတာလေးလို၊ စွက်ဖက်တာလေးလိုပေါ့။

"For two minutes," you say, "I want you to stand like this,

သင်ပြောတာက "လေးမိနစ်ကြာ ကျုပ်ဒီလို ရပ်ချင်တယ်၊

and it's going to make you feel more powerful."

ဒါက ပိုစွမ်းအားရှိအောင် လုပ်ပေးလိမ့်မယ်။"

So this is what we did.

ဒီတော့ ဒါက ကျွန်မတို့ လုပ်ခဲ့တာပါ။

We decided to bring people into the lab and run a little experiment,

လူတွေကို လက်တွေ့ခန်းထဲခေါ်ပြီး စမ်းသပ်ချက်ကလေး တစ်ခုလုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး

and these people adopted, for two minutes,

ဒီလူတွေဟာ နှစ်မိနစ်ကြာ စွမ်းအာမြင့် ကိုယ်ဟန် (သို့)

either high-power poses or low-power poses,

စွမ်းအားမဲ့ ကိုယ်ဟန် လုပ်ယူကြတယ်။

and I'm just going to show you five of the poses,

ဒီကိုယ်ဟန် ငါးခုကို ပြပါမယ်။

although they took on only two.

ဒါပေမဲ့ နှစ်ခုပဲ သုံးခဲ့တာပါ။

So here's one.

ဟောဒီမှာ တစ်ခု၊

A couple more.

နောက်ထပ်ဒီမှာ။

This one has been dubbed the "Wonder Woman" by the media.

ဒီတစ်ခုကိုတော့ မီဒီယာကနေ "Wonder Woman" လို့ အမည်တပ်ထားတယ်။

Here are a couple more.

ဒီမှာ နောက်ထပ်ပုံတွေပါ။

So you can be standing or you can be sitting.

ရပ်နေ (သို့) ထိုင်နေလို့ရပါတယ်။

And here are the low-power poses.

ဒါတွေကတော့ စွမ်းအားနိမ့် ကိုယ်ဟန်တွေပါ။

So you're folding up, you're making yourself small.

ကိုယ်ကို ခွေထားတယ်၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပိုသေးအောင်လုပ်နေတာလေ။

This one is very low-power.

ဒါက စွမ်းအား အရမ်း နိမ့်တယ်။

When you're touching your neck, you're really protecting yourself.

လည်ပင်းထိနေတာက ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကာကွယ်နေတာပဲလေ။

So this is what happens.

ဒီတော့ ဖြစ်တာက ဒီလိုပါ။

They come in, they spit into a vial,

သူတို့တွေဝင်လာပြီး ပုံးထဲမှာ ဝင်နေကြတယ်။

for two minutes, we say, "You need to do this or this."

နှစ်မိနစ်အကြာမှာ ကျွန်မတို့က "ဒါ မဟုတ်ရင် ဒါလုပ်ဖို့လိုတယ်။"

They don't look at pictures of the poses.

ပြောတယ်။ကိုယ်ဟန်ပုံတွေကို သူတို့မကြည့်ဘူး။

We don't want to prime them with a concept of power.

ဒါတွေကို စွမ်အားရဲ့သဘောလို့ သင်ပေးမထားချင်ဘူး။

We want them to be feeling power.

သူတို့ကို စွမ်းအားခံစား စေချင်တာပါ

So two minutes they do this.

ဒီတော့ နှစ်မိနစ် လုပ်ကြတယ်။

We then ask them, "How powerful do you feel?" on a series of items,

သူတို့ကို ဘယ်လိုစွမ်းအား ခံစားရလဲ မေးတယ်၊

and then we give them an opportunity to gamble,

ပြီးတော့ သူတို့ကို စွန့်စားခွင့်ပေး လိုက်တယ်။

and then we take another saliva sample.

နောက် သွားရေကျစရာ နမူနာတစ်ခု ယူပါတယ်။

That's it. That's the whole experiment.

ဒါပါ။ ဒါစမ်းသပ်မှု တစ်ခုလုံးပါ။

So this is what we find.

ဒါက ကျွန်မတို့တွေ့ရှိတာပါ။

Risk tolerance, which is the gambling,

အရဲ့စွန့် သည်းခံတာပါ၊ စွန့်စားခြင်းပါ၊

we find that when you are in the high-power pose condition,

တွေ့ရှိတာက စွမ်းအားမြင့်ကိုယ်ဟန် အနေအထားမှာ

86 percent of you will gamble.

သင်တို့ထဲက ၈၆% ဟာ စွန့်စားပြီး

When you're in the low-power pose condition,

စွမ်းအားနိမ့် ကိုယ်ဟန် အနေအထားမှာ

only 60 percent, and that's a whopping significant difference.

၆၀% ပဲရှိပါတယ်၊ ဒါက အရမ်းသိသာတဲ့ ခြားနားချက်ပါ။

Here's what we find on testosterone.

ဒါက testosterone မှာတွေ့တာပါ။

From their baseline when they come in,

သူတို့လာတဲ့ အခြေခံကနေ

high-power people experience about a 20-percent increase,

စွမ်းအားမြင့် တွေ့ကြုံ ခံစားရတဲ့အခါ ၂၀% ခန့်တိုးပြီး

and low-power people experience about a 10-percent decrease.

စွမ်းအားနိမ့်တွေ့ကြုံခံစားသူတွေက ၁၀% ခန့်လျော့ကျပါတယ်။

So again, two minutes, and you get these changes.

ဒီတော့ တစ်ခါ၊ နှစ်မိနစ်ပေါ့၊ ဒီအပြောင်းအလဲတွေရပါတယ်။

Here's what you get on cortisol.

ဒါက cortisol မှာ ရတာပါ။

High-power people experience about a 25-percent decrease,

စွမ်းအားမြင့် လူတွေမှာ ၂၅% ကျတယ်လို့ ခံစားရပြီး

and the low-power people experience about a 15-percent increase.

စွမ်းအားနိမ့်လူတွေက ၁၅% တိုးတာ ခံစားရတယ်။

So two minutes lead to these hormonal changes

ဒီတော့ နှစ်မိနစ်ဟာ သင့်ဦးနှောက်ကို ပုံဖော်တဲ့ ဟိုမုန်း

that configure your brain

အပြောင်းအလဲတွေကို အခြေခံအားဖြင့်

to basically be either assertive, confident and comfortable,

ယုံကြည်မှု (သို့) စိတ်ချမှုနဲ့ နေသာတဲ့ဆီ (သို့) ဖိစီးမှုကို ပြန်လည်တုံပြန်တာနဲ့

or really stress-reactive, and feeling sort of shut down.

ခံစားချက်ကို ပိတ်ချလိုက်တာမျိုးတွေ ဖြစ်စေပါတယ်။

And we've all had the feeling, right?

ဒီခံစားချက် အားလုံးမှာ ရှိပါတယ်။

So it seems that our nonverbals do govern how we think and feel about ourselves,

နှုတ်မှုမပါတာတွေဟာ ကျွန်မတို့တွေးပုံ၊ မိမိကိုယ်ကို ခံစားပုံကို အုပ်ချုပ်ပါတယ်။

so it's not just others, but it's also ourselves.

သူများတွေချည်းပဲ မဟုတ်ပဲ၊ ကိုယ်တိုင်ကိုရောပါ။

Also, our bodies change our minds.

ဒါ့အပြင် ခန္ဓာကိုယ်ဟာ စိတ်တွေကို ပြောင်းလဲစေပါတယ်။

But the next question, of course,

ဒါပေမဲ့ နောက်မေးခွန်းတစ်ခုကတော့

is, can power posing for a few minutes

စွမ်းအားပြည့် ကိုယ်ဟန်ဟာ ကိုယ့်ဘဝကို

really change your life in meaningful ways?

တကယ် အဓိပ္ပါယ်ရှိရှိ ပြောင်းစေလားဆိုတာပါ။

This is in the lab, it's this little task, it's just a couple of minutes.

ဒါက စမ်းသပ်ခန်းမဟုတ်ပဲ အလုပ်ကလေးပါ။ တစ်မိနစ်၊ နှစ်မိနစ်လောက်ပါ။

Where can you actually apply this?

ဒါကိုဘယ်မှာ သုံးနိုင်လဲ။

Which we cared about, of course.

ဒါက ကျွန်မတို့ အရေးထားတာပါ။

And so we think where you want to use this is evaluative situations,

ဒီလိုနဲ့ ဒါကို ဘယ်မှာ သုံးချင်တာလဲဆိုတာက​ေ တန်ဖိုးဖြတ်ရတဲ့ အခြေအနေတွေ ထင်ပါတယ်။

like social threat situations.

လူမှုရေး ခြိမ်းခြောက်တဲ့ အခြေအနေနမျိုးတွေမှာပေါ့။

Where are you being evaluated, either by your friends?

ဘယ်မှာ တန်ဖိုးဖြတ်ခံနေရလဲ၊ မိတ်ဆွေတွေကလား။

For teenagers, it's at the lunchroom table.

ဆယ်ကျော်သက်တွေအတွက်က နေ့လည်စာစားပွဲမှာပါ။

For some people it's speaking at a school board meeting.

လူတစ်ချို့အတွက်တော့ ကျောင်းဘုတ်အဖွဲ့ အစည်းအဝေးမှာ စကားပြောတဲ့အခါပါ။

It might be giving a pitch or giving a talk like this

ဆွဲဆောင်ပြောတာ ဒါမှမဟုတ် ဒီလို ဟောပြောနေတဲ့အခါ

or doing a job interview.

ဒါမှမဟုတ် အလုပ်လူတွေ့ဖြေတဲ့အခါပေါ့။

We decided that the one that most people could relate to

လူတွေနဲ့ ဆက်စပ်မှုအရှိဆုံးက အလုပ်လူတွေ့ဖြေတာလို့

because most people had been through, was the job interview.

ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ လူတွေကြုံခဲ့ဖူးကြလို့ပါ။

So we published these findings,

ဒီတွေ့ရှိချက်တွေကို ထုတ်ပြန်လိုက်တယ်၊

and the media are all over it,

မီဒီယာတွေမှာ ဒါကို စိတ်ဝင်တစား

and they say, Okay, so this is what you do

ပြောကြတာက ကောင်းပြီ၊ ဒါက အလုပ်အတွက်

when you go in for the job interview, right?

ကိုယ်လူတွေ့ဖြေတဲ့အခါမှာ လုပ်တဲ့ဟာလား။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

You know, so we were of course horrified, and said,

သိတဲ့အတိုင်း လန့်ပြီးပြောမိတာက

Oh my God, no, that's not what we meant at all.

ဘုရားရေ၊ ဆိုလိုတာက ဒါ လုံး ဝမဟုတ်ဘူး။

For numerous reasons, no, don't do that.

ဘာအကြောင်းပဲဖြစ်ဖြစ်၊ မလုပ်လိုက်ပါနဲ့။

Again, this is not about you talking to other people.

ထပ်ပြီးတော့ သူများကို ပြောတာ ကိုယ့်ကိစ္စမဟုတ်ဘူး၊

It's you talking to yourself.

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပြောနေတာလေ။

What do you do before you go into a job interview? You do this.

အလုပ်အတွက် လူတွေ့မဖြေခင်မှာ ဘာလုပ်ကြလဲ။ ဒါလုပ်က​ြတယ်။

You're sitting down. You're looking at your iPhone --

ထိုင်နေမယ်၊ ကိုယ့် iPhone (သို့) Android

or your Android, not trying to leave anyone out.

ကိုကြည့်နေမယ်။ ဘယ်သူမှ မလွတ်ကြဘူး။

You're looking at your notes,

ကိုယ့်မှတ်စုကို ကြည့်နေမယ်၊

you're hunching up, making yourself small,

ခါး ကိုင်းထားမယ်၊ ကိုယ်သေးအောင်လုပ်မယ်၊

when really what you should be doing maybe is this,

ကိုယ် တကယ်တမ်းလုပ် သင့်တာက ဒီလိုဖြစ်နိုင်တယ်။

like, in the bathroom, right? Do that. Find two minutes.

ရေချိုးခန်းထဲမှာပေါ့၊ ဟုတ်လား။ ဒါလုပ်ပါ။ အချိန် နှစ်မိနစ်ရှာ၊

So that's what we want to test. Okay?

ဒါက ကျွန်မတို့ စမ်းသပ်ချင်တာပါ။ ရလား။

So we bring people into a lab,

ဒီလူတွေကို လက်တွေ့ခန်းထဲခေါ်ပြီး

and they do either high- or low-power poses again,

စွမ်းအားမြင့် (သို့) အနိမ့်ကိုယ်ဟန်တွေ ထပ်လုပ်ခိုင်းတယ်။

they go through a very stressful job interview.

ဖိစီးမှုများတဲ့ အလုပ် လူတွေ့ မေးမြန်းတာတစ်ခု ဖြေတယ်။

It's five minutes long. They are being recorded.

ငါးမိနစ်ကြာပါတယ်။ သူတို့တွေဟာ ဗီဒီယို အရိုက်ခံရတယ်၊

They're being judged also,

အကဲဖြတ်တာလည်း ခံနေရတယ်။

and the judges are trained to give no nonverbal feedback,

အကဲဖြတ်တွေဟာ နှုတ်မှုမပါတဲ့ တုံ့ပြန်ချက် မပေးဖို့ လေ့ကျင့်ထားတော့

so they look like this.

ဒီလိုပုံဖြစ်နေတာပေါ့။

Imagine this is the person interviewing you.

လူတွေ့ အမေးခံရတဲ့ လူလို့ စိတ်ကူးကြည့်ပါ။

So for five minutes, nothing, and this is worse than being heckled.

ဒီတော့ ငါးမိနစ်ကြာ ဘာမှမလုပ်ကြဘူး၊ ကတ်သတ်အမေးခံ နေရတာထက် ပိုဆိုးတယ်။

People hate this.

လူတွေက ဒါကို မုန်းတယ်။

It's what Marianne LaFrance calls "standing in social quicksand."

Marianne LaFrance က လူမှုရေး သဲဗွက်ထဲမှာ ရပ်နေခြင်းတဲ့။

So this really spikes your cortisol.

ဒါက ကိုယ့် cortisol ကို ဆူးထိုးတာပါ။

So this is the job interview we put them through,

သူတို့ကို ဒုက္ခပေးတဲ့ လူတွေ့မေးမြန်းခန်းပါ၊

because we really wanted to see what happened.

အကြောင်းက ဖြစ်လာတာကို တကယ်သိချင်လို့ပါ။

We then have these coders look at these tapes, four of them.

ပြီးတော့ စံသတ်မှတ်သူတွေကို ဒီတိပ်တွေ ပေးကြည့်တယ်။ လေးယောက်ပါ။

They're blind to the hypothesis. They're blind to the conditions.

သူတို့ဟာ အနုမာန အယူအဆကို မမြင်ဘူး။ အခြေအနေတွေကို မမြင်ဘူး။

They have no idea who's been posing in what pose,

ဘယ်သူက ဘယ်ကိုယ်ဟန်လုပ်တာ မသိကြဘူး။

and they end up looking at these sets of tapes,

ဒီတိပ်အတွဲတွေကို ကြည့်တာနဲ့ပဲ ပြီးသွားကာ

and they say, "We want to hire these people,"

သူတို့ပြောတာက "ဒီလူတွေကို အလုပ်ခန့်ချင်တယ်၊"

all the high-power posers.

စွမ်းအားမြင့် ကိုယ်ဟန်အားလုံးပါ

"We don't want to hire these people.

"ဒီလူတွေကိုတော့ မခန့်ချင်ဘူး။"

We also evaluate these people much more positively overall."

ဒီလူတွေကို အကြမ်းဖျင်း အများကြီးပိုပြီး အပြုသဘောဆန်ဆန်လည်း အကဲဖြတ်ပါတယ်။

But what's driving it?

ဒါပေမဲ့ ဘာက ဒါကို မောင်းနှင်တာလဲ။

It's not about the content of the speech.

စကားပြောမှာ ပါတဲ့အကြောင်းအရာ မဟုတ်ဘူး၊

It's about the presence that they're bringing to the speech.

စကားဆီ သူတို့ယူဆောင်လာတဲ့ အာရုံရှိမှုပါ။

Because we rate them on all these variables

အစွမ်းအစနဲ့ဆိုင်တဲ့ ဒီကိန်းရှင်အာလုံး အပေါ် သတ်မှတ်

related to competence, like, how well-structured is the speech?

တာကြောင့်ပါ။ ဥပမာ၊ ဒီစကားကို ဘယ်လောက် ကျကျနန တည်ဆောက်ထားလဲ။

How good is it? What are their qualifications?

ဘယ်လောက်ကောင်းလဲ။ အရည်အချင်းတွေက ဘာတွေလဲ။

No effect on those things. This is what's affected.

ဒါတွေအပေါ် သက်ရောက်မှုမရှိပါဘူး။ ထိခိုက်သွားတာက ဒါပါ။

These kinds of things.

ဒီလိုမျိုးတွေပါ။ ပင်ကိုယ်အားဖြင့်

People are bringing their true selves, basically.

လူတွေဟာ သူတို့ရဲ့ ပင်ကိုယ်စိတ် အစစ်တွေ ယူလာပါတယ်။

They're bringing themselves.

ကိုယ်တိုင်ယူလာကြတာပါ။

They bring their ideas, but as themselves,

စိတ်ကူးတွေ ယူလာကြတယ်၊ ကိုယ်တိုင်နော်၊

with no, you know, residue over them.

သိတဲ့အတိုင်း အကပ်အသပ်တွေနဲ့ မဟုတ်ဘူး။

So this is what's driving the effect, or mediating the effect.

ဒီတော့ ဒါက အကျိုးဆက်ကို မောင်းနှင်တာ (သို့) အကျိုးဆက်ကို ပြေလည်စေတာပါ။

So when I tell people about this,

ဒါနဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာတွေဟာ စိတ်တွေကို ပြောင်းလဲစေတယ်၊

that our bodies change our minds and our minds can change our behavior,

စိတ်တွေက အပြုအမူတွေကို ပြောင်းလဲ စေတယ်၊ အပြုအမူက ရလဒ်တွေကိုပြောင်းလဲ

and our behavior can change our outcomes, they say to me,

စေတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းကို လူတွေကို ပြောတဲ့အခါ သူတိုပြောတာက

"It feels fake." Right?

"ဒါဟာ ဟန်ဆောင်ခံစားတာ" ဟုတ်လား၊

So I said, fake it till you make it.

ဒီတော့ ကျွန်မက မလုပ်ခင် ဟန်ဆောင်လိုက်။

It's not me.

ကျွန်မတော့ မဟုတ်ဘူး။

I don't want to get there and then still feel like a fraud.

ကျွန်မ အဲဒီကို မရောက်ချင်ဘူး။ လိမ်လည်မှုတစ်ခုလို့ပဲ ခံစားရတယ်။

I don't want to feel like an impostor.

အယောင်ဆောင်တစ်ယောက်လို မဖြစ်ချင်ဘူး။

I don't want to get there only to feel like I'm not supposed to be here.

ကိုယ်မရှိသင့်တဲ့ နေရာလို့ အထင်ရောက်ရုံပဲ မရောက်ချင်ဘူး။

And that really resonated with me,

ဒါက တကယ်ပဲ ကျွန်မကို ပဲ့တင်ထပ် နေတယ်။

because I want to tell you a little story about being an impostor

အကြောင်းက အယောင်ဆောင်ခြင်း အကြောင်းနဲ့ ဒီမှာ ကိုယ်မရှိသင့်ဘူးလို့

and feeling like I'm not supposed to be here.

အထင်ရောက်တဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးကို ပြောပြချင်လို့ပါ။

When I was 19, I was in a really bad car accident.

ကျွန်မအသက် ၁၉ နှစ်မှာ အရမ်းဆိုးတဲ့ ကားမတော်တဆမှု မှာပါခဲ့တယ်။

I was thrown out of a car, rolled several times.

ကားအပြင်ကို လွင့်သွားတာ လူးလိမ့်နေခဲ့ရတယ်။

I was thrown from the car.

ကားကနေ လွင့်သွားခဲ့တယ်။

And I woke up in a head injury rehab ward,

နိုးလာတော့ ထူထောင်ရေးဆောင်မှာ ဦးခေါင်း ဒဏ်ရာနဲ့၊

and I had been withdrawn from college,

ကောလိပ်ကနေ ထွက်ခဲ့ရပြီး

and I learned that my IQ had dropped by two standard deviations,

ကျွန်မ IQ က အဆင့်နှစ် အထိသွေဖည်ကျသွားတယ်။

which was very traumatic.

ဒါက အတော်ကို ဒုက္ခရောက်ခဲ့ပါတယ်။

I knew my IQ because I had identified with being smart,

ကျွန်မ IQ ကိုသိတာက ကျွန်မဟာ တော်တယ်လို့ သတ်မှတ်ခံထားရပြီး

and I had been called gifted as a child.

ကလေးအနေနဲ့ အထုရှိတယ်လို့ အခေါ်ခံရလိုပါ။

So I'm taken out of college, I keep trying to go back.

ဒီတော့ ကျောင်းက ထုတ်ခံရတယ်၊ ပြန်သွားဖို့ ဆက်ကြိုးစားတယ်။

They say, "You're not going to finish college.

ပြောကြတာက "မင်း ကျောင်းပြီးတော့မှာ မဟုတ်ဘူး၊

Just, you know, there are other things for you to do,

သိလား၊ မင်းမှာ အခြားလုပ်စရာတွေ ရှိပေမဲ့

but that's not going to work out for you."

မင်းအတွက် အလုပ်ဖြစ်မှာ မဟုတ်တော့ဘူး"တဲ့။

So I really struggled with this, and I have to say,

ဒီတော့ ဒါနဲ့ တကယ်ပဲ ရုန်းကန်ခဲ့တယ်။ ပြောစရာရှိတာက

having your identity taken from you, your core identity,

ကိုယ့်ကိုယ်ပိုင် လက္ခဏာကို အထုတ်ခံလိုက်ရတာ၊ အဓိက လက္ခဏာ၊

and for me it was being smart,

ကျွန်မအတွက် တော်တယ်ဆိုတာ

having that taken from you,

ကိုယ့်ဆီက အထုတ်ခံလိုက်ရတာဟာ

there's nothing that leaves you feeling more powerless than that.

ကိုယ့်ကို အစွမ်းအစမဲ့သွားစေတယ်လို့ ခံစားရတာထက် ပိုတာ ဘာမှမရှိဘူး။

So I felt entirely powerless.

ဒါနဲ့ ကျွန်မ လုံးဝ အစွမ်းမဲ့ သွားတယ်။

I worked and worked, and I got lucky,

ကြိုးစားတယ်၊ကြိုစားတယ်၊ ကံကောင်းခဲ့တယ်၊

and worked, and got lucky, and worked.

ကြိုးစားတယ်၊ ကံကောင်းတယ်၊ က​ြိုးစားတယ်

Eventually I graduated from college.

နောက်ဆုံး ကောလိပ်က ဘွဲ့ရခဲ့တယ်။

It took me four years longer than my peers,

ကိုယ့်တန်းတူတွေထက် လေးနှစ် ပိုကြာခဲ့တယ်။

and I convinced someone, my angel advisor, Susan Fiske,

ကျွန်မရဲ့ နတ်သမီး အကြံပေး Susan Flske ကို ကျွန်မကို လက်ခံဖို့ စည်းရုံးခဲ့တယ်။

to take me on, and so I ended up at Princeton,

ဒါနဲ့ Prinston မှာ ရောက်သွားခဲ့တယ်။

and I was like, I am not supposed to be here.

ကျွန်မဟာ ဒီမှာ မရှိသင့်သူပါ လိုဆိုတာမျိုးပါ။

I am an impostor.

ကျွန်မက ဟန်ဆောင်သူပါ။

And the night before my first-year talk,

ပထမနှစ် ဟောပြောချက်မစခင်

and the first-year talk at Princeton is a 20-minute talk to 20 people.

Princeton က ပထမနှစ် ဟောပြောချက်က လူ ၂၀ ကို မိနစ် ၂၀ ဟောပြောချက်ပါ၊

That's it.

ဒါက ဒီလိုပါ။

I was so afraid of being found out the next day

နောက်နေ့မှာ ကျွန်မအကြောင်း သိသွားမှာကြောက်ပြီး

that I called her and said, "I'm quitting."

သူမကို ဖုန်းဆက်ပြီး " ကျွန်မ ထွက်တော့မယ်" လိုပြောတော့

She was like, "You are not quitting,

သူမက "မင်းမထွက်ပါဘူး။

because I took a gamble on you, and you're staying.

ဘာလို့ဆို ငါကမင်းကို စွန့်စားခဲ့တယ်၊ မင်းဆက်ရှိနေမယ်၊

You're going to stay, and this is what you're going to do.

မင်း ဆက်ရှိနေမယ်၊ ဒါ မင်းလုပ်ရမယ်ဟာလေ။

You are going to fake it.

မင်း ဟန်ဆောင်မှာ မဟုတ်ဘူး။

You're going to do every talk that you ever get asked to do.

မင်းကို လုပ်ခိုင်းတဲ့ ဟောပြောချက်တိုင်း မင်းလုပ်နေမှာပဲ။

You're just going to do it and do it and do it,

မင်း လုပ်နေ၊ လုပ်နေ၊ လုပ်နေ မှာပဲ။

even if you're terrified and just paralyzed

မင်းဟာ လန့်ပြီး၊ တုံ့ဆိုင်းနေတာတောင်မှ

and having an out-of-body experience,

ကိုယ်ခန္ဓာ အပြင်က တွေ့ကြုံမှရှိနေရင်းတောင်

until you have this moment where you say, 'Oh my gosh, I'm doing it.

ဒီလို့ ပြောတဲ့ အချိန်မရမချင်းပါ၊ "အိုး ငါလုပ်နေတယ်ဟ"လို့ပေါ့။

Like, I have become this. I am actually doing this.'"

ပြောရရင်၊ ဒါ ငါ့မှာ ဖြစ်လာတယ်၊ ဒါကို တကယ်လုပ်နေတယ်"လို့လေ။

So that's what I did.

ဒါက ကျွန်မလုပ်ခဲ့တာပါ။

Five years in grad school,

တက္ကသိုလ်မှာ ငါးနှစ်၊

a few years, you know, I'm at Northwestern,

နှစ်အနည်းငယ် သိတဲ့အတိုင်း Northwestern မှာ။

I moved to Harvard, I'm at Harvard,

Harvard ကို ပြောင်းတယ်၊ Harvard မှာပါ။

I'm not really thinking about it anymore, but for a long time I had been thinking,

ဒီအကြောင်းကို တွေးမနေတော့ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ အကြာကြီးတွေမိခဲ့တယ်လေ။

"Not supposed to be here."

"ဒီမှာ မရှိသင့်ဘူး"လို့ပါ။

So at the end of my first year at Harvard,

ဒီတော့ Harvard မှာ ပထမနှစ်ဆုံးတော့

a student who had not talked in class the entire semester,

စာသင်ကာလတစ်ခုလုံး အတန်းထဲမှာ စကားမပြောဖူးတဲ့ ကျောင်းသူတစ်ယောက်၊

who I had said, "Look, you've gotta participate or else you're going to fail,"

"မင်း ပါဝင်ဆွေးနွေးရမယ်၊ မဟုတ်ရင် မင်းကျလိမ့်မယ်။"လို့ ကျွန်မပြောခဲ့သူက

came into my office. I really didn't know her at all.

ကျွန်မ ရုံးခန်းထဲ ဝင်လာတယ်။ သူမကို လုံးဝမသိခဲ့ပါဘူး။

She came in totally defeated, and she said,

သူမဟာ လုံးဝလက်လျှော့ကာ ဝင်လာပြီး ပြောတာက

"I'm not supposed to be here."

"ကျွန်မဟာ ဒီမှာ မရှိသင့်ဘူး"တဲ့။

And that was the moment for me.

ဒါက ကျွန်မအတွက် အရေးပါတဲ့ အချိန်ပါ။

Because two things happened.

အကြောင်းက အရာနှစ်ခု ဖြစ်ခဲ့လို့ပါ

One was that I realized,

ကျွန်မသဘောပေါက်တဲ့ တစ်ခုက

oh my gosh, I don't feel like that anymore.

အိုး ကျွန်မ ဒါကို မခံစားရတော့ဘူး။

I don't feel that anymore, but she does, and I get that feeling.

ကျွန်မ ဒါကို မခံစားရတော့ပေမဲ့ သူခံစားရတာကို ကျွန်မသိတယ်။

And the second was, she is supposed to be here!

ဒုတိယတစ်ခုက သူမဟာ ဒီမှာရှိသင့်တာ၊ ပြောရင် သူမ

Like, she can fake it, she can become it.

ဟန်ဆ​ောင်နိုင်တယ်၊ ဖြစ်လာနိုင်တယ်ပေါ့

So I was like, "Yes, you are! You are supposed to be here!

ဒီတော့ ကျွန်မက "ဟုတ်တယ်၊ မင်းပါ၊ မင်းဟာ ဒီမှာရှိသင့်တာပါ။

And tomorrow you're going to fake it,

မနက်ဖြန်ဆို မင်း ဟန်ဆောင်တော့မယ်။

you're going to make yourself powerful, and, you know --

မင်းကိုယ်မင်း စွမ်းအားရှိအောင် လုပ်တော့မယ်၊ သိတဲ့အတိုင်း

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)

And you're going to go into the classroom,

မင်း စာသင်ခန်းထဲဝင်မယ်၊

and you are going to give the best comment ever."

အကောင်းဆုံး မှတ်ချက်ပေးမယ်။"

You know? And she gave the best comment ever,

သိလား၊ သူမ အကောင်းဆုံး မှတ်ချက်ပေးခဲ့တော့

and people turned around and were like,

လူတွေက လှည့်လာပြီး ပြောတာက အိုး၊

oh my God, I didn't even notice her sitting there. (Laughter)

ဘုရားရေ၊ မင်းဒီမှာ ထိုင်နေမှန်းတောင် မသိလိုက်ဘူး။ (ရယ်သံများ)

She comes back to me months later,

လအတန်ကြာတော့ သူမ ကျွန်မဆီပြန်လာတယ်။

and I realized that she had not just faked it till she made it,

ကျွန်မသိလိုက်တာက သူမဟာ တကယ် မလုပ်နိုင်ခင်အထိ ဟန်မဆောင်ခဲ့ဘူး၊

she had actually faked it till she became it.

ဖြစ်လာတဲ့အထိ တကယ် ဟန်ဆောင်ခဲ့တာကိုပါ။

So she had changed.

ဒီတော့ သူမ ပြောင်းလဲသွားတယ်။

And so I want to say to you, don't fake it till you make it.

ဒီတော့ ရှင်တို့ကိုပြောချင်တာက မလုပ်နိုင်ခင် ဟန်မဆောင်ကြပါနဲ့။

Fake it till you become it.

ဖြစ်လာတဲ့အထိ ဟန်ဆောင်ကြပါ။

Do it enough until you actually become it and internalize.

ဒါကို တကယ်ဖြစ်လာပြီး တစ်သားတည်း ကျသွားတဲ့ အထိတိုင် လုပ်ကြပါ။

The last thing I'm going to leave you with is this.

ဒီနောက်ဆုံးတစ်ခုကို ရှင်တို့အတွက် ချန်ထားခဲ့ပါမယ်။

Tiny tweaks can lead to big changes.

သေးဖွဲတဲ့ အလိမ်အညှိတွေက ကြီးမားတဲ့ အပြောင်းအလဲတွေဖြစ်စေပါတယ်။

So, this is two minutes.

ဒီတော့ ဒါက နှစ်မိနစ်ပါ။

Two minutes, two minutes, two minutes.

နှစ်မိနစ်၊ နှစ်မိနစ် ၊နှစ်မိနစ်ပါ။

Before you go into the next stressful evaluative situation,

နောက်ထပ် ဖိစီးတဲ့ အကဲဖြတ်တဲ့ အခြေအနေတစ်ခုက်ု မဝင်ခင်ပါ။

for two minutes, try doing this, in the elevator,

ဒါကို နှစ်မိနစ်လုပ်ဖို့ကြိုးစားပါ၊ ဓာတ်လှေခါးထဲမှာ၊

in a bathroom stall, at your desk behind closed doors.

ရေချိုးခန်းထဲမှာ၊ တံခါးပိတ်ထားတဲ့ နောက်က စားပွဲမှာပေါ့။

That's what you want to do.

သင်လုပ်ချင်တာ ဒါပါ။

Configure your brain to cope the best in that situation.

ဒီအခြေအနေမှာ ဦးနှောက်ကို အကောင်းဆုံး ခန့်ခွဲဖို့ စီစဉ်ပါ။

Get your testosterone up. Get your cortisol down.

testosterone ကို မြှင့်လိုက်ပါ။ cortisol ကို ချလိုက်ပါ။

Don't leave that situation feeling like, oh, I didn't show them who I am.

အိုး ငါသူတို့ကို ငါဘာကောင်ဆိုတာ မပြလိုက်ရဘူး လို့မျိုး မကျန်မိပါစေနဲ့။

Leave that situation feeling like,

ဒီလိုမျိုးခံစားရတာ ချန်ခဲ့ပါ။

I really feel like I got to say who I am and show who I am.

ငါဘယ်သူဆိုတာကို တကယ်ကို ပြောချင်၊ ပြချင်လိုက်တာနော်။

So I want to ask you first, you know, both to try power posing,

ဒီတော့ ပထမ ရှင်တို့ကိုပြောချင်တာက စွမ်းအားရှိတဲ့ ကိုယ်ဟန်ကိုကြိုးစားဖို့နဲ့

and also I want to ask you to share the science, because this is simple.

သိပ္ပံကို မျှဝေဖိုလည်း ပြောချင်တာပါ။ ဒါက ရိုးစင်းလို့ပါ။

I don't have ego involved in this. (Laughter)

ဒီမှာ ကျွန်မရဲ့ အတ္တ မပါပါဘူး။ (ရယ်သံများ)

Give it away. Share it with people,

ပေးပစ်လိုက်ပါ။ လူတွေနဲ့ မျှဝေပါ၊

because the people who can use it the most

အကြောင်းက ဒါကို အများဆုံး သုံးတဲ့သူတွေဟာ

are the ones with no resources and no technology

အရင်းအမြစ်တွေ၊ နည်းပညာ ပြီးတော့ ဂုဏ်ဒြပ်နဲ့

and no status and no power.

အစွမ်းတွေ မရှိသူတွေပါ။

Give it to them because they can do it in private.

သူတို့ကို ပေးလိုက်ပါ၊ သူတို့ သီးသန့်လုပ်နိုင်လို့ပါ။

They need their bodies, privacy and two minutes,

သူတို့ဟာ သီးသန့် ၂မိနစ် ကိုယ်ခန္ဓာတွေကို လိုပါတယ်။

and it can significantly change the outcomes of their life.

ဒါဟာ သူတို့ဘဝရဲ့ ရလဒ်တွေကို သိသာစွာ ပြောင်းလဲနိုင်ပါတယ်။

Thank you.

ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)