Can AI Help with the Chaos of Family Life? | Avni Patel Thompson | TED

Translator: Yadanar Moe Reviewer: Sanntint Tint

So it's a Tuesday afternoon

ဒါနဲ့ အင်္ဂါနေ့ နေ့လည်ခင်းမှာ

and I'm in my home office, working on a tricky product design.

ကျွန်မက အိမ်ကရုံးခန်းထဲမှာ ခက်တဲ့ထုတ်ကုန်ဒီဇိုင်းတစ်ခုကို လုပ်နေတယ်။

I have my headphones on and I'm in my groove.

ကျွန်မက နားကြပ်တပ်ထားပြီး အလုပ်ထဲမှာ စိတ်နှစ်ထားတာပေါ့။

Just then, one of those annoying dings cuts through my Do Not Disturb.

အဲဒီအချိန်မှာ စိတ်ရှုပ်စရာ အသံ‌တွေက ကျွန်မရဲ့မနှောက်ယှက်ရဆိုတာကိုဖြတ်ဝင်လာတယ်။

So it's someone important.

ဒါဆို အရေးကြီးတဲ့သူဖြစ်မယ်။

It's Rosa, our nanny.

ကျွန်မတို့ကလေးထိန်း ရိုဆာပါပဲ။

"Hey, Avni, I was wondering if I could take next Friday morning off."

“ဟေးအက်ဗ်နီ ကျွန်မသောကြာမနက် ခွင့်ယူလို့ရမလား သိချင်လို့”

I silence it, I'll just get back to her a little bit later.

ကျွန်မပိတ်လိုက်တယ် ခနနေမှပဲ သူ့ကိုပြန်ခေါ်တော့မယ်

I realize I need something for my email so I head mindlessly to my inbox.

အီး‌မေးလ်အတွက် တခုခုလိုနေတာ သိလိုက် တော့ အမှတ်တမဲ့ inboxကို ဖွင့်လိုက်တယ်။

Big mistake.

အမှားကြီးမှားသွားပြီ။

There are not one, but six basketball emails,

တစ်ခုတည်းမဟုတ်ပဲ ဘတ်စကက်ဘောနဲ့ပတ်သတ်တဲ့ အီးမေးလ်ခြောက်စောင်

rehearsal and a field trip.

လေ့ကျင့်ရေးနဲ့ လေ့လာရေးခရီးတွေ အကြောင်း ရောက်နေတယ်။

That's OK, I've got remarkable self-restraint

ရတယ်၊ ကျွန်မ ကိုယ့်စိတ်ကို ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းရှိတယ်ဆိုပြီး

and I leave them unread.

ကျွန်မ စာတွေကို မဖတ်ဘဲထားလိုက်တယ်။

I also activate my really foolproof system of telling myself not to forget.

ပြီးတော့ မမေ့အောင်ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြောတဲ့ ကျွန်မရဲ့စိတ်ချရတဲ့စနစ်ကို ဖွင့်လိုက်တယ်

(Laughter)

(ရယ်သံ)

I grab my email and I get back to work.

ကျွန်မရဲ့ အီးမေးလ်ကိုယူပြီး အလုပ်ပြန်လုပ်ခဲ့ပါတယ်

Two more minutes, another ding.

နှစ်မိနှစ်လောက်နေတော့ နောက်ထပ်အသံ။

It's Rosa again.

နောက်တခါထပ်ပြီး ရိုဆာပါပဲ။

"Hey, Avni, I'm at the school for pickup,

“အက်ဗ်နီ ကျွန်မ ကျောင်းကြိုဖို့ ရောက်နေပေမဲ့၊

but there's no one here.

ဒီမှာဘယ်သူမှမရှိဘူး။

Should I be somewhere else?"

တခြားနေရာသွားရမလား”တဲ့။

Immediately, monkey brain activates.

ချက်ချင်းပဲ အတွေးအမျိုးမျိုးဝင်လာတယ်။

I grab my phone, "What day is it? What time is it?

ကျွန်မဖုန်းကို ယူလိုက်တယ် “ဒီနေ့ဘာနေ့လဲ၊ဘယ်အချိန်လဲ”

Today’s play rehearsal, right?

ဒီနေ့ ပြဇာတ်တိုက်တဲ့နေ့မလား။

That should be at the big gym."

အဲဒါ အားကစားရုံကြီးမှာဖြစ်မယ်“။

I head back to my email, looking through all of the rehearsal emails,

ကျွန်မမေးလ်ဖွင့်ပြီး ဇာတ်တိုက်တာနဲ့ ပတ်သတ်တာအားလုံးကို ကြည့်လိုက်တယ်။

costumes, volunteering

အဝတ်အစား၊စေတနာ့ဝန်ထမ်းလုပ်ခြင်း

and there, on the schedule for today, at the bottom,

ပြီးတော့ အဲဒီမှာ အောက်ဆုံးက ဒီနေ့အတွက် အချိန်စာရင်းမှာ

"Oh, by the way, today's in the music room."

“အိုးစကားမစပ် ဒီနေ့က ဂီတအခန်းထဲမှာ”။

I text Rosa and tell her to head to the other side of the school,

ကျွန်မရိုဆာကို ကျောင်းရဲ့ တခြားဘက်ကိုသွားဖို့ စာပို့လိုက်တယ်။

and I sit back, relieved,

ကျွန်မစိတ်သက်သာသွားပြီး ပြန်ထိုင်လိုက်တယ်။

and my eyes fall on those unread emails.

ပြီးတော့ ကျွန်မမျက်လုံးက မဖတ်ရသေးတဲ့ အီးမေးလ်တွေဆီ ရောက်သွားတယ်။

And I think, you know what happens next.

ဘာဆက်ဖြစ်လဲရှင်တို့သိမယ်လို့ ကျွန်မထင်တယ်။

I finish that product doc, obviously.

အဲဒီထုတ်ကုန်စာတမ်းကိုပဲ အပြီးသတ်လိုက်တယ်။

(Laughter)

(ရယ်သံ)

Yeah, no.

အင်း မဟုတ်ပါဘူး။

I'd like to tell you that this is the exception,

ကျွန်မရှင်တို့ကို ဒါကခြွင်းချက်ဆိုတာပြောပြချင်တယ်။

but I ended up creating an AI company because it wasn't.

ဒါပေမယ့် အဲ့လိုမဟုတ်ခဲ့တဲ့အတွက် ကျွန်မက AIကုမ္မဏီကို တည်ထောင်ဖြစ်ခဲ့တယ်။

Because with two kids, two jobs,

ဘာလို့လဲဆို ကလေးနှစ်ယောက်၊အလုပ်နှစ်ခု

and your modern family cocktail of crazy-hair days

ပြီးရင် ရှင်တို့ရဲ့ခေတ်မှီမိသားစု ရဲ့ ရူးကြောင်ကြောင်ဆံပင်ပုံစံနေ့တွေ

and soccer tournaments and misplaced library books,

ပြီးတော့ ဘောလုံးပြိုင်ပွဲတွေ၊ နေရာအထားမှားတဲ့ စာကြည့်တိုက်စာအုပ်တွေကော

I loved how full our life was,

ကျွန်မဘဝဘယ်လောက်ပြည့်စုံ‌လဲဆိုတာကို သဘောကျခဲ့တယ်။

but I hated that somehow my brain had become the computer

ဒါပေမယ့် တနည်းနည်းနဲ့ကျွန်မဦးနှောက်က ကွန်ပျူတာဖြစ်လာတာကိုတော့ မုန်းခဲ့တယ်

that ran my family.

မိသားစုကို လည်ပတ်‌နေတဲ့ဟာပေါ့။

And worse, it made collaboration nearly impossible

ပိုဆိုးတာက ပူးပါင်းဆောင်ရွက်ဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်သလောက်နီးပါး ဖြစ်လာတာပဲ။

because everything was in my head,

အားလုံး ကျွန်မခေါင်းထဲရှိနေလို့‌ပါ။

and the only way to get it out of there was to ask me.

အဲ့ဒါကိုထုတ်ဖို့ တခုတည်းသောနည်းကတော့ ကျွန်မကို မေးဖို့ပါပဲ။

At which point I would look to my husband and say,

အဲဒီအချိန်မှာ၊ ဘယ်အချိန်က သူ့ရဲ့ ပရောဂျက်မန်နေဂျာဖြစ်သွားလဲလို့

when was it that I became his project manager?

ကျွန်မက အမျိုးသားကို ကြည့်ပြီး မေးလိုက်မယ်။

Pro tip: not a very good way to handle human relationships.

အကြံပြုတာတော့ ဒါကလူမှုဆက်ဆံရေးအတွက် နည်းလမ်း‌ကောင်းတော့ မဟုတ်ပါဘူး။

(Laughter)

(ရယ်သံ)

But maybe it's because I've been a scientist and a product designer

ဒါပေမယ့်ဒါက နည်းပညာကုမ္ပဏီတည်ထာင်သူ မဖြစ်ခင်က၊ ကျွန်မက သိပ္ပံပညာရှင်ရော

before I became a tech founder,

ထုတ်ကုန်ဒီဇိုင်နာပါ ဖြစ်ခဲ့လို့‌နေမှာပေါ့။

that next to that frustration,

အဲ့လို စိတ်ပျက်စရာအပြင်၊

I also felt curiosity and opportunity.

ကျွန်မ သိချင်စိတ်နဲ့ အခွင့်အလမ်းကိုလည်း ခံစားမိခဲ့ပါတယ်။

I had honed my ability to find the tiniest bits of friction

ကျွန်မရဲ့အရည်အချင်းကို အသေးဆုံးပဋိပက္ခကို ရှာတွေ့ဖို့အတွက် လေ့ကျင့်ခဲ့ပါတယ်။

in everyday interactions,

နေ့စဉ်အပြန်အလှန်ဆက်ဆံရေးမှာ၊

and to build products that solve them,

ပြီးတော့သူတို့ကိုဖြေရှင်းမယ့် ထုတ်ကုန်ဖန်တီးဖို့ပေါ့။

like packaging for an osteoporosis drug that was both child-resistant

ကလေးခံနိုင်ရည်ရှိတဲ့ အရိုးပွရောဂါအတွက်ဆေး ထုတ်သလိုမျိုး

and accessible to arthritic hands.

အဆစ်ရောင်လက်တွေပါ သုံးနိုင်မယ့်ဟာပေါ့။

Or designing a service for parents to connect to sitters

မဟုတ်ရင် မိဘတွေကလေးထိန်းနဲ့ဆက်သွယ်တဲ့ ဝန်ဆောင်မှုကို ဒီဇိုင်းလုပ်မယ်။

and doing it over SMS

SMSက‌‌နေ လုပ်‌တာမျိုးပေါ့

because that's where they already are

သူတို့က အဲ့တာသုံးနေပြီးသားဆိုတော့

instead of sending them to another app.

တခြားအက်ပ်ကို ပို့လိုက်မယ့်အစားပေါ့။

And this, parenthood,

ပြီးတော့ ဒီမိဘဆိုတဲ့ဘဝ

well, this felt like the friction Olympics.

တကယ်တော့ ဒါက အိုလံပစ်သဘောထားကွဲလွဲမှုလို ခံစားခဲ့ရတယ်။

I wanted to build myself a force field,

ကျွန်မဘာသာ အကာအကွယ်တစ်ခု တည်ဆောက်ချင်ခဲ့တယ်၊

a machine that could intercept every interruption,

အနှောင့်အယှက်တိုင်းကို ကြားဖြတ်ယူနိုင်မယ့် စက်ယန္တယား တစ်ခု‌‌၊

an expert that was more capable and organized than I could ever be.

ကျွန်မအမြဲလုပ်နိုင်ခဲ့တာထက် ပိုစနစ်ကျပြီး လုပ်နိုင်စွမ်းပိုရှိတဲ့ ကျွမ်းကျင်သူပေါ့။

I mean, if we were going to use my brain as a computer to run it all,

ဆိုလိုတာက ကျွန်မရဲဦးနှောက်ကို ကွန်ပျူတာလို အားလုံးကိုလည်ပတ်ဖို့ သုံးမယ်ဆိုရင်

why couldn't we use an actual computer instead?

ဘာလို့ကျွန်မတို့က တကယ့်ကွန်ပျူတာကို မသုံးနိုင်ရမှာလဲ။

ပထမအစမ်းအချို့က မအောင်မြင်ခဲ့ဘူး။

My first few tries failed.

It didn't matter how meticulously I entered every last detail

ဘယ်လောက်ပဲ အသေးစိတ်ကို သေသေချာချာထည့်ထည့် အဆင်မပြေခဲ့ပါဘူး ကျွန်မတို့ရဲ့

of our family's logistics,

မိသားစုစီမံခန့်ခွဲမှုတွေကို

there was always some situation or scenario I would fail to detail.

အမြဲတမ်း ကျွန်မအသေးစိတ်မ‌ပြောနိုင်တဲ့ တချို့အခြေအနေ၊အဖြစ်အပျက်တွေရှိတယ်

I mean, try explaining a five-year-old's sudden allergy to square-shaped foods

ပြောချင်တာက စတုရန်းပုံအစားအစာနဲ့ ဓာတ်မတည့် တဲ့ ၅နှစ်ကလေးအကြောင်း ဆော့ဖ်ဝဲလ်ကို

to software.

ရှင်းပြကြည့်ပါ။

(Laughter)

(ရယ်သံ)

But then three years ago, things changed.

ဒါပေမယ့် လွန်ခဲ့တဲ့ ၃နှစ်လောက်က ကိစ္စတွေ ပြောင်းလဲသွားတယ်။

Large language models started to get really good.

အကြီးစားဘာသာစကားမော်ဒယ်တွေက တကယ်စပြီးကောင်းလာခဲ့ပါတယ်။

And unlike software,

ဆော့ဖ်ဝဲလ်တွေနဲ့မတူဘဲ၊

AI could handle ambiguous and incomplete information.

AIက မရေရာ၊မပြည့်စုံတဲ့ အချက်အလက်တွေကို ကိုင်တွယ်နိုင်တယ်။

It could take something like a birthday party invite

မွေးနေ့ပွဲဖိတ်စာလိုမျိုး တစ်ခုခုကိုလည်း လုပ်နိုင်ပါတယ်။

and not just do the explicit thing, like get it into my calendar,

ကျွန်မရဲ့ပြက္ခဒိန်ထဲ မှတ်တာလို ရိုးရှင်းတဲ့အရာကိုပဲလုပ်တာမျိုး မဟုတ်ဘဲ၊

but handle the implicit things

အရာအားလုံးကို ကိုင်တွယ်နိုင်ပါတယ်။

that too often mess tired, busy parents up,

ပင်ပန်းပြီး အလုပ်များတဲ့မိဘတွေကို ခနခနရှုပ်‌တဲ့ဟာမျိုးကိုပေါ့။

like reminding me to buy a birthday present

ကျွန်မ မွေးနေ့လက်ဆောင်ဝယ်ဖို့ သတိပေးတာမျိုး

or checking for conflicts.

ဒါမှမဟုတ် ပဋိပက္ခတွေကို ထိန်းတာမျိုးပေါ့

So now, when my husband and I are hit with something related to the family,

အခု ကျွန်မခင်ပွန်းနဲ့ကျွန်မ မိသားစု နဲ့ပတ်သတ်တာတခုခု ကြုံရတဲ့အခါ

I've built Milo,

မိုင်လိုကို တည်ဆောက်ပြီးပြီ၊

the first AI sidekick for parents,

ဒါက မိဘတွေအတွက် ကျောင်းကသတင်းတွေကို

to be able to take those school newsletters

လက်ခံနိုင်ဖို့ ဈေးဝယ်ပစ္စည်းတွေနဲ့

and grocery items and library books

စာကြ ည့်တိုက် စာအုပ်တွေနဲ့ ဒါကို ကိုင်တွယ်ဖို့

and be able to handle it.

ပထမဆုံး AI လက်ထောက်ပါ။

And best yet, Milo can tell everyone what's happening every day.

အကောင်းဆုံးကတော့ မိုင်လိုက နေ့တိုင်း ဘာဖြစ်နေလဲဆိုတာ လူတိုင်းကိုပြောပြနိုင်တယ်။

Finally, a computer that can actually run things.

နောက်ဆုံးတော့ တကယ်အလုပ်လုပ်နိုင်တဲ့ ကွန်ပျူတာတစ်လုံးပါ။

So you'd think that this is where the story ends.

ဒီမှာဇာတ်လမ်းဆုံးသွားပြီလို့ ရှင်တို့ထင်တယ်မလား

But no.

မဟုတ်ပါဘူး။

Because I'm human and I'm greedy.

ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျွန်မက လောဘကြီးတဲ့ လူသားမို့လို့ပါ။

If Milo could take on the rote,

တကယ်လို့ မိုင်လိုကအလွတ်ကျက်နိုင်တယ်၊

repetitive, administrative parts of family life so beautifully,

ထပ်တလဲလဲစီမံအုပ်ချုပ်ရတဲ့ မိသားစုဘဝကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန်လုပ်နိုင်မယ်ဆိုရင်

why not keep on going?

ဘာလို့ဆက်မလုပ်ရမှာလဲ။

Why couldn't it coordinate playdates with Sienna's mom, Carrie?

ဘာလို့ ဆီအန်နာ့အမေ ကယ်ရီနဲ့ ကစားရက်တွေကို တူတူညှိနှိုင်းလို့မရနိုင်ရမှာလဲ။

Or when the girls were bickering,

ဒါမှမဟုတ် ကလေးမလေးတွေ ငြင်းခုန်နေကြတဲ့အခါ၊

pop in to suggest the ideal way to resolve their dispute?

သူတို့စကားများတာကို ဖြေရှင်းဖို့ အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းကို အကြံပေးတာမျိုးပေါ့။

So a couple of months ago,

ဒါနဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်လလောက်က

we're working on ways to improve this force field

ဒီနယ်ပယ်ကို ပိုကောင်းလာအောင် လုပ်နေကြတဲ့ကြတယ်၊

and one of my investors,

ရင်းနှီးမြုပ်နံသူတယောက်၊

a guy who's pretty reserved unless you get him fired up,

သူ့ကိုစိတ်တိုအောင်မလုပ်မချင်း‌ အေးဆေးတဲ့ အမျိုးသားတယောက်က

goes, "Well, Milo can see those evening events

ပြောတာက “ဟုတ်ပြီ မိုင်လိုကညနေခင်းပွဲတွေကို ကြည့်နိုင်မယ်၊

and just automatically text your sitter.

ပြီးတော့ မင်းရဲ့ကလေးထိန်းကို အလိုအလျောက်စာပို့မယ်၊

Or it knows your friends' birthdays and it can just send them birthday wishes.

မဟုတ်ရင် မင်းသူငယ်ချင်းတွေရဲ့ မွေးနေ့ကို သိပြီး မွေးနေ့ဆုတောင်းပို့မယ်တဲ့။

And those teacher emails?

ဆရာ့ဆီကအီမေးလ်တွေကကော”

Well, Milo can just connect directly to your inbox

ဟုတ်ပြီ မိုင်လိုကမင်းရဲ့i nboxကို တိုက်ရိုက်ချိတ်ဆက်နိုင်ပြီး

and suck every last one up

ပြီးရင်တစ်ခု မကျန် ယူလိုက်တော့

so you never have to see another one again."

မင်းနောက်တစ်ခုကို ထပ်မြင်စရာ လုံးဝမလိုတော့ဘူး“တဲ့။

As we fleshed these features out,

ဒီအချက်တွေ ကျွန်မတို့ထည့်နေတဲ့အခါမှာ၊

though, something just didn't feel right,

တစ်ခုခုကတော့ မှားနေတယ်လို့ ခံစားခဲ့ရတယ်။

but I couldn't figure out what it was.

ဒါပေမယ့် ကျွန်မအဖြေမရှာနိုင်ခဲ့ဘူး။

After all, I was looking for friction and finding ways to eliminate it,

တကယ်တော့ ကျွန်မက ပဋိပက္ခတွေနဲ့ သူ့ကိုဖြေရှင်းဖို့နည်းလမ်းရှာနေခဲ့ပေမဲ့၊

but something just didn't feel right.

တခုခုမှားနေသေးတယ်။

What was it?

ဘာမှားနေတာလဲ။

That question nagged me for weeks

အဲဒီမေးခွန်းက ရက်သတ္တပတ်များစွာ စိတ်အနှောက်အယှက်ပေးခဲ့တယ်။

until one evening my daughter Saaya ran into the kitchen

တစ်ညနေမှာ ကျွန်မသမီး ဆာယာ မီးဖိုထဲကို ပြေးဝင်လာတဲ့နေ့အထိပေါ့။

to show me something she had made in art class.

အနုပညာတန်းမှာလုပ်ခဲ့တဲ့ လက်မှုပစ္စည်းကို ပြဖို့

And as I ran my fingers over those tiny clay pieces, it hit me.

အဲ့ရွှံစေးလေးတွေကို ကျွန်မ ကိုင်ကြည့်နေတုန်း အတွေးဝင်လာခဲ့တယ်။

Not all friction is bad.

ပဋိပက္ခတိုင်းက မကောင်းတာမဟုတ်ပါဘူး။

You might know,

ရှင်တို့သိလောက်မှာပါ။

to connect two of these clay pieces together,

ဒီရွှံ့စေးနှစ်ခုကို တူတူဆက်ဖို့ဆိုရင်

you actually have to score each side haphazardly

တဖက်ဆီကို ကြုံသလိုဓားရာပေးရမယ်

so that they have something to grip on to.

အဲဒါမှ သူတို့မှာ ကိုင်စရာတခုခုရှိမှာပေါ့။

Otherwise the smooth sides just slide past one another.

မဟုတ်ရင် ချောနေတဲ့မျက်နှာပြင်တွေက တခုပေါ်ကနေတခု လျှောသွားလိမ့်မယ်

This resistance is called productive friction,

ဒီခုခံမှုကို အကျိုးရှိတဲ့ပဋိပက္ခလို့ ခေါ်ပါတယ်။

and it's valuable because it creates connection.

သူက ချိတ်ဆက်မှုလုပ်ပေးတဲ့အတွက်ကြောင့် အရေးကြီးပါတယ်။

And where people are involved,

လူတွေပါဝင်ပတ်သတ်တဲ့နေရာမှာတော့

there's lots of productive friction,

အကျိုးရှိတဲ့ပဋိပက္ခတွေ

meaningful interactions disguised as inefficiencies.

ထိရောက်မှုမရှိပုံပေါ်တဲ့ အဓိပ္ပာယ်ရှိတဲ့ အပြန်အလှန်ဆက်ဆံရေးတွေ ရှိတယ်။

I didn't need a perfectly solid force field.

ကျွန်မ ပြီးပြည့်စုံပြီးခိုင်မာတဲ့ အကာအရံတစ်ခု မလိုခဲ့ပါဘူး။

I needed a permeable one instead.

အဲဒါအစား ဖောက်ဝင်နိုင်တဲ့ဟာ လိုချင်ခဲ့တာပါ။

One that shielded me from the things that I found unproductive,

ကျွန်မကိုအကျိုးမရှိမဲ့အရာတွေဆီကနေ ကာကွယ်ပေးနိုင်မယ့် တစ်ခု

but let in the fewer, messier, more meaningful ones for me to handle.

ဒါပေမယ့် ပိုနည်းပိုရှုပ်ထွေးပြီးအဓိပ္ပာယ် ပိုရှိတာတော့ ကိုင်တွယ်ခိုင်းတာမျိုးပေါ့။

Milo could find three times that worked for the playdate,

မိုင်လိုက ကစားမယ့်ရက်အတွက်အဆင်ပြေမယ့် အချိန်သုံးချိန်ရှာပေးနိုင်ပေမဲ့၊

but I could text Carrie,

ကွန်မက ကယ်ရီကို စာပို့နိုင်မယ်။

which would give me a chance to ask her about her mother.

ဒါက သူမအမေအကြောင်းမေးဖို့ ကျွန်မကို အခွင့်အရေးပေးမှာပါ။

Or Milo could comb through every last detail of that school newsletter,

ဒါမှမဟုတ် မိုင်လိုက ကျောင်းသတင်းလွှာရဲ့ အသေးစိတ်တိုင်းကို စေ့စေ့စပ်စပ်ရှာနိုင်တယ်။

picking out details that my eyes might miss

ကျွန်မ လွတ်သွားနိုင်တာတွေကို ရွေးထုတ်ပေးနိုင်ပေမဲ့၊

but leave for me on top Miss V's note

ကျွန်မသမီးအာယာရဲ့ ဖန်တီးနိုင်တဲ့စာအရေးအသားက

about how our daughter Arya’s creative writing

တကယ် တိုးတက်လာတာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး မစ္စဗီရဲ့မှတ်စုကိုတော့

has really been blossoming.

ကျွန်မအတွက်ထားထားလိမ့်မယ်။

You might draw your line in a different place, and that's OK.

ရှင်တို့က‌ စည်းကို တခြားနေရာမှာ သတ်မှတ်လောက်တယ်၊ ဒါက ရတယ်။

And I might draw mine differently under different circumstances.

ကွန်မလည်း အခြအနေအမျိုးမျိုးမှာ ကျွန်မရဲ့စည်းသတ်မှတ်ပုံလည်း မတူပါဘူး။

In a week when my husband is traveling and our nanny is sick,

ကျွန်မခင်ပွန်း ခရီးသွားနေပြီး ကလေးထိန်းကလည်း ဖျားနေတဲ့အပတ်မှာ

the girls have tennis tryouts

သမီးတွေက တင်းနစ်အစမ်းပွဲရှိတယ်။

and I have a product launch,

ကျွန်မမှာ ထုတ်ကုန်မိတ်ဆက်ပွဲရှိတယ်၊

I want Milo to build me a force field you could see from space.

ကျွန်မမိုင်လိုကို အာကသကနေမြင်နိုင်တဲ့ စွမ်းအင်အကာအရံတစ်ခု တည်ဆောက်စေချင်တယ်။

(Laughter)

(ရယ်သံ)

But I guess the point is,

ဒါပေမယ့် ကျွန်မပြောချင်တဲ့အချက်က

we finally have the kind of technology that can tell the difference

နောက်ဆုံးတော့ ကျွန်မတို့မှာ ကွာခြားချက်ကို ပြောနိုင်တဲ့ နည်းပညာရှိလာပြီ။

between load that we need help lightning

ကျွန်မတို့လျှော့ချဖို့ အကူအညီလိုတဲ့ တာဝန်နဲ့

and work that is hard, but that is mine to do.

ခက်ခဲပေမယ့် ကျွန်မတို့လုပ်ရမယ့် အလုပ်ကြားကပေါ့။

I've begun to realize

ကျွန်မ စသဘောပေါက်လာတာက

that one of the most radical things AI can do for us

AIက ကျွန်မတို့အတွက်လုပ်ပေးနိုင်တဲ့ အခြေခံ အကျဆုံးအရာတစ်ခုက

is not do the things for us faster and better,

ကိစ္စတွေကို ပိုပြီးမြန်မြန်နဲ့ ပိုကောင်း‌ကောင်းလုပ်ပေးတာ မဟုတ်ဘဲ

but to push us to choose what is most meaningful

ကိုယ့်အတွက် အဓိပ္ပာယ်အရှိဆုံးကိုရွေးဖို့ တွန်းပေးတာ၊

and then make the space for us to do it ourselves.

ပြီးတော့ ကျွန်မတို့ဘာသာလုပ်ဖို့အတွက် နေရာပေးတယ်ဆိုတာပါ။

This feels like a brave new world,

ဒါက ရဲရင့်တဲ့ကမ္ဘာသစ်လို့ ခံစားရပါတယ်။

but I'm excited to see what is possible

ကျွန်မတို့ကို ပိုပြည့်စုံ၊ ထုတ်လုပ်နိုင်စွမ်းပိုရှိဖို့

when we have tools that encourage us not to be more perfect and productive,

အားပေးတဲ့ ကိရိယာတွေမဟုတ်ဘဲ၊ မပြီးသေးဘဲ ပြောင်းလဲနေတဲ့ ကိရိယာတွေ ရှိလာတဲ့အခါ၊

but unfinished and evolving.

ဘာတွေဖြစ်နိုင်တာကို ကျွန်မ သိချင်နေပြီ?

That reminds us not to be afraid to bear the friction,

ဒါက ကျွန်မတို့ ပဋိပက္ခကိုရင်ဆိုင်တဲ့အခါ မကြောက်ဖို့ သတိပေးပါတယ်။

that just shows us how we are all beautifully,

ဒါက ကျွန်မတို့အားလုံးက ဘယ်လောက်တောင် လှပပြီး

imperfectly, inconveniently human.

မပြည့်စုံ၊အဆင်မပြေတဲ့ လူသားတွေဆိုတာ ပြနေတာပါ။

Thank you.

ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

(Applause and cheers)

(လက်ခုပ်သံနဲ့ အားပေးသံ)