The power of vulnerability | Brené Brown | TED

Translator: ALEKSANDAR MITEVSKI Reviewer: Rozeta Pavlova

Ќе започнам со ова:

So, I'll start with this: a couple years ago, an event planner called me

пред две години, ме викна еден организатор на настани

поради тоа што требаше да држам говор.

because I was going to do a speaking event.

Ме повика, и рече,

And she called, and she said,

"Имам проблем, навистина не знам како

"I'm really struggling with how to write about you on the little flyer."

да те опишам на флаерот."

And I thought, "Well, what's the struggle?"

И јас реков, "Па добро, што е проблемот?"

Таа рече, "Те видов како зборуваше,

And she said, "Well, I saw you speak,

и би те именувала како истражувач, мислам,

and I'm going to call you a researcher, I think,

but I'm afraid if I call you a researcher, no one will come,

меѓутоа страв ми е дека ако те викам истражувач никој нема да дојде,

бидејќи ќе мислат дека си досадна и ирелевантна."

because they'll think you're boring and irrelevant."

(Смеа)

(Laughter)

Во ред.

And I was like, "Okay."

And she said, "But the thing I liked about your talk

И таа рече, "Но, она што ми се допадна во твојот говор

е тоа што ти си раскажувач на приказни.

is you're a storyteller.

So I think what I'll do is just call you a storyteller."

Затоа мислам дека ќе те викам едноставно раскажувач на приказни."

And of course, the academic, insecure part of me

И се разбира академскиот, несигурен дел од мене

was like, "You're going to call me a what?"

се огласи, "Како ќе ме викаш?

И таа рече, "Ќе те викам раскажувач на приказни."

And she said, "I'm going to call you a storyteller."

And I was like, "Why not 'magic pixie'?"

Јас реков, "А зошто не магична вила?"

(Laughter)

(Смеа)

I was like, "Let me think about this for a second."

Реков, "Дај ми да размислам малку за ова."

Пробав да се повикам на мојата храброст.

I tried to call deep on my courage.

And I thought, you know, I am a storyteller.

Си помислив, Јас сум раскажувач на приказни.

I'm a qualitative researcher.

Јас сум квалитативен истражувач.

I collect stories; that's what I do.

Собирам приказни; тое е она што правам.

And maybe stories are just data with a soul.

И можеби приказните се само податоци со душа.

And maybe I'm just a storyteller.

И можеби јас сум само раскажувач на приказни.

And so I said, "You know what?

И така реков, "Знаеш што?

Why don't you just say I'm a researcher-storyteller."

Зошто не кажеш само дека сум истражувач-раскажувач на приказни."

And she went, "Ha ha. There's no such thing."

Таа настојуваше, "Хаха. Не постои такво нешто."

(Laughter)

(Смеа)

So I'm a researcher-storyteller, and I'm going to talk to you today --

Значи јас сум истражувач-раскажувач,

и денес ќе ви зборувам --

we're talking about expanding perception --

ќе зборуваме за ширење на перцепцијата --

and so I want to talk to you and tell some stories

и сакам да ви зборувам и да кажам неколку приказни

за дел од моето истражување

about a piece of my research that fundamentally expanded my perception

кое што фундаментално ја прошири мојата перцепција

and really actually changed the way that I live and love

и вистински всушност го промени начинот на кој што живеам и сакам

and work and parent.

и работам и одгледувам.

And this is where my story starts.

И еве како почнува мојата приказна.

When I was a young researcher, doctoral student,

Кога бев млад истражувач, докторант,

my first year, I had a research professor who said to us,

во прва година имав професор по истражување

кој нѝ кажа,

"Here's the thing, if you cannot measure it, it does not exist."

"Вака стојат работите,

доколку не можете нешто да измерите, тогаш тоа не постои."

Јас мислев дека се зафркава.

And I thought he was just sweet-talking me.

Реков, "Навистина?", а тој, "Апсолутно."

I was like, "Really?" and he was like, "Absolutely."

And so you have to understand

Треба да знаете

дека имам диплома во социјална работа, магистратура во социјална работа,

that I have a bachelor's and a master's in social work,

и мојот докторат го правев на теми од социјална работа,

and I was getting my Ph.D. in social work, so my entire academic career

значи целата моја академска кариера

беше опкружена со луѓе

was surrounded by people who kind of believed in the "life's messy, love it."

кои некако веруваа

дека животот е хаотичен, сакај го.

And I'm more of the, "life's messy, clean it up, organize it

Јас сум повеќе за, животот е хаотичен,

прочисти го, организирај го,

and put it into a bento box."

и стави го во кутија.

(Laughter)

(Смеа)

За да мислам дека го најдов мојот пат,

And so to think that I had found my way, to found a career that takes me --

дека најдов кариера која ќе ме води --

really, one of the big sayings in social work is,

навистина, во социјалната работа важи дека

"Lean into the discomfort of the work."

треба да се навикнеме на нелагодноста на работата.

And I'm like, knock discomfort upside the head

Јас сум за, сруши ја нелагодноста

and move it over and get all A's.

надмини ја и извади го најдоброто.

That was my mantra.

Тоа беше мојата мантра.

So I was very excited about this.

Така бев многу возбудена за ова.

And so I thought, you know what, this is the career for me,

Така си помислив, знаеш што, ова е кариера за мене,

because I am interested in some messy topics.

бидејќи јас сум заинтересирана за некои хаотични теми.

But I want to be able to make them not messy.

Но сакам да можам да ги направам нехаотични.

Сакам да ги разберам.

I want to understand them.

I want to hack into these things that I know are important

Сакам да ги хакнам овие работи

за кој што знам дека се важни

and lay the code out for everyone to see.

и да го изложам кодот за да може секој да го види.

So where I started was with connection.

Така започнав со поврзаноста.

Because, by the time you're a social worker for 10 years,

Бидејќи, кога работиш како социјален работник 10 години,

она што сфаќаш

what you realize is that connection is why we're here.

е дека поврзаноста е она поради што сме овде.

It's what gives purpose and meaning to our lives.

Тоа е она што им дава цел и значење на нашите животи.

Околу тоа сè се врти.

This is what it's all about.

It doesn't matter whether you talk to people

Не е важно дали зборувате со луѓе

кои работат во социјална правда, ментално здравство, злоупотреба и занемареност,

who work in social justice, mental health and abuse and neglect,

она што знаеме е дека поврзаноста,

what we know is that connection, the ability to feel connected, is --

способноста да се чувствуваш поврзан, е --

невробиолошка, така сме создадени --

neurobiologically that's how we're wired --

it's why we're here.

тоа е причината поради која сме овде.

So I thought, you know what, I'm going to start with connection.

И така си помислив, знаеш што, ќе почнам со поврзаноста.

Ја знаете онаа ситуација

Well, you know that situation

where you get an evaluation from your boss,

кога добивате оценка од вашиот шеф,

and she tells you 37 things that you do really awesome,

и таа ви кажува 37 работи кои ги правите одлично,

and one "opportunity for growth?"

и една работа -- прилика за раст?

(Laughter)

(Смеа)

И постојано мислите на таа прилика за раст, така.

And all you can think about is that opportunity for growth, right?

Well, apparently this is the way my work went as well,

Па очигледно на овој начин се одвиваше и мојата работа,

because, when you ask people about love, they tell you about heartbreak.

бидејќи, кога ќе ги прашате луѓето за љубов,

тие ви кажуваат за скршено срце.

When you ask people about belonging,

Кога ќе ги прашате луѓето за припадност,

тие ќе ви ги кажат нивните најтешки искуства

they'll tell you their most excruciating experiences of being excluded.

кога биле отфрлени.

And when you ask people about connection,

И кога ќе ги прашате луѓето за поврзаност,

the stories they told me were about disconnection.

приказните кои ми ги кажуваа се однесуваа на неповрзаност.

Многу брзо -- после шест недели поминати на ова истражување --

So very quickly -- really about six weeks into this research --

налетав на ова неименувано нешто

I ran into this unnamed thing that absolutely unraveled connection

кое што апсолутно ја осветли поврзаноста

на начин кој што не го разбирав или никогаш го немав видено.

in a way that I didn't understand or had never seen.

Потоа се повлеков од истражувањето

And so I pulled back out of the research

и си реков, морам да откријам што е тоа.

and thought, I need to figure out what this is.

And it turned out to be shame.

И излезе дека тоа бил срамот.

Срамот можеме лесно да го разбереме

And shame is really easily understood as the fear of disconnection:

како страв од неповрзаност.

Има ли нешто во врска со мене

Is there something about me that, if other people know it or see it,

за кое што, доколку другите дознаат или слушнат,

that I won't be worthy of connection?

ќе ме направи недостоен за да бидам поврзан.

Она што можам да ви кажам за срамот:

The things I can tell you about it:

универзален è ; сите го имаме.

It's universal; we all have it.

The only people who don't experience shame

Единствените луѓе кои не доживуваат срам

немаат капацитет за човечка емпатија или поврзаност.

have no capacity for human empathy or connection.

Никој не сака да зборува за тоа,

No one wants to talk about it,

and the less you talk about it, the more you have it.

и колку помалку зборуваш за тоа толку повеќе го имаш.

What underpinned this shame, this "I'm not good enough," --

Што лежи позади овој срам,

ова "Јас не сум доволно добар", --

чувство кое што сите го знаеме:

which, we all know that feeling:

"I'm not blank enough. I'm not thin enough,

"Не сум доволно бел/а. Не сум доволно слаб/а,

rich enough, beautiful enough, smart enough, promoted enough."

доволно богат/а, доволно убав/а, доволно паметен/на,

доволно унапреден/а."

The thing that underpinned this was excruciating vulnerability.

Она што лежи позади срамот

е измачувачката ранливост,

This idea of, in order for connection to happen,

идејата дека,

за да се случи поврзаност,

we have to allow ourselves to be seen, really seen.

мораме да дозволиме да бидеме видени,

навистина видени.

Знаете што чувствувам за ранливоста. Ја мразам ранливоста.

And you know how I feel about vulnerability. I hate vulnerability.

Така си реков, ова ми е прилика

And so I thought, this is my chance to beat it back with my measuring stick.

да ја победам со мојот мерен инструмент.

I'm going in, I'm going to figure this stuff out,

Сега почнувам, сега ќе го разберам ова нешто,

I'm going to spend a year, I'm going to totally deconstruct shame,

ќе потрошам година, целосно ќе го разглобам срамот,

I'm going to understand how vulnerability works,

ќе разберам како функционира ранливоста,

и ќе ја надитрам.

and I'm going to outsmart it.

So I was ready, and I was really excited.

Така бев подготвена, и бев навистина возбудена.

Како што знаете, нема да заврши добро.

As you know, it's not going to turn out well.

(Смеа)

(Laughter)

You know this.

Го знаете ова.

So, I could tell you a lot about shame,

Можам да ви кажам многу за срамот,

but I'd have to borrow everyone else's time.

но ќе морам да им го земам времето на сите други.

But here's what I can tell you that it boils down to --

Но она што можам да ви го кажам е дека сè се сведува на --

and this may be one of the most important things that I've ever learned

и можеби ова е една од најважните работи кои што ги научив

in the decade of doing this research.

во декадата додека го работев ова истражување.

Едната година

My one year turned into six years:

се пролонгираше во шест,

илјадници приказни,

Thousands of stories, hundreds of long interviews, focus groups.

стотици долги интервјуа, фокус групи.

At one point, people were sending me journal pages

Во еден период луѓе ми праќаа страници од весници

и ми ги праќаа нивните приказни --

and sending me their stories --

thousands of pieces of data in six years.

илјадници податоци во тек од шест години.

Некако се справив.

And I kind of got a handle on it.

I kind of understood, this is what shame is, this is how it works.

Некако разбрав, ова е она што претставува срам,

вака функционира.

Напишав книга,

I wrote a book, I published a theory, but something was not okay --

објавив теорија,

но нешто не беше во ред --

and what it was is that, if I roughly took the people I interviewed

а тоа беше дека,

кога ќе ги земев во предвид луѓето што ги интервјуирав

and divided them into people who really have a sense of worthiness --

и ќе ги поделев на луѓе

коишто навистина имаат чувство на вредност --

на тоа се сведува сето ова,

that's what this comes down to, a sense of worthiness --

чувството на вредност --

they have a strong sense of love and belonging --

тие имаат силно чувство на љубов и припадност --

and folks who struggle for it,

и луѓе кои што се борат за ова,

and folks who are always wondering if they're good enough.

и луѓе кои што секогаш се прашуваат дали се доволно добри.

Имаше само една променлива

There was only one variable that separated

која што ги одвојуваше луѓето што имаат

the people who have a strong sense of love and belonging

силно чувство на љубов и припадност

and the people who really struggle for it.

од луѓето кои што се борат за овие квалитети.

And that was, the people who have a strong sense of love and belonging

А тоа беше, луѓето кои што имаат

силно чувство на љубов и припадност

believe they're worthy of love and belonging.

веруваат дека се вредни за љубов и припадност.

That's it.

Тоа е тоа.

They believe they're worthy.

Тие веруваат дека вредат.

And to me, the hard part of the one thing that keeps us out of connection

И за мене, тешкиот дел

од она нешто кое што нè спречува да бидеме поврзани

is our fear that we're not worthy of connection,

е нашиот страв дека не сме вредни за врска,

was something that, personally and professionally,

беше нешто што, лично и професионално,

чувствував дека треба да го разберам подобро.

I felt like I needed to understand better.

So what I did is I took all of the interviews

Она што направив

е ги зедов сите интервјуа

where I saw worthiness, where I saw people living that way,

каде што видов вредност, каде што видов луѓе што живеат на тој начин,

and just looked at those.

и само ги набљудував.

What do these people have in common?

Што имаат заедничко овие луѓе?

I have a slight office supply addiction, but that's another talk.

Имам мала зависност од канцелариски материјал,

но тоа е друга приказна.

So I had a manila folder, and I had a Sharpie,

Држев картонска папка и маркер,

and I was like, what am I going to call this research?

и се прашував, како да го наречам ова истражување?

Првиот збор кој што ми падна на памет

And the first words that came to my mind were "whole-hearted."

беше срдечен.

These are whole-hearted people, living from this deep sense of worthiness.

Ова се срдечни луѓе, кои што живеат од ова длабоко чувство на вредност.

Така напишав на врвот од картонската папка,

So I wrote at the top of the manila folder,

и почнав да ги гледам податоците.

and I started looking at the data.

Всушност, прво направив

In fact, I did it first in a four-day, very intensive data analysis,

во тек од 4 дена

многу интензивна анализа на податоци,

where I went back, pulled the interviews, the stories, pulled the incidents.

се навраќав, ги вадев интервјуата, приказните, ги вадев инцидентите.

What's the theme? What's the pattern?

Која е темата? Кој е образецот?

My husband left town with the kids

Маж ми го напушти градот со децата

because I always go into this Jackson Pollock crazy thing,

бидејќи секогаш многу длабоко се внесувам,

where I'm just writing and in my researcher mode.

тогаш само пишувам

и се наоѓам во истражувачки мод.

And so here's what I found.

И ова е она што открив.

Она што имаа заедничко

What they had in common was a sense of courage.

беше чувство на храброст.

And I want to separate courage and bravery for you for a minute.

Овде сакам само да направам разлика помеѓу храброст и херојство.

Courage, the original definition of courage,

Храброст, оригиналната дефиниција за храброст

кога за прв пат се појавил во Англискиот јазик --

when it first came into the English language --

доаѓа од Латинскиот збор cor, што значи срце --

it's from the Latin word "cor," meaning "heart" --

and the original definition was to tell the story of who you are

а оригиналната дефиниција

значи да ја раскажеш приказната за себе со цело срце.

with your whole heart.

Така овие луѓе

And so these folks had, very simply, the courage to be imperfect.

имаат, многу едноставно, храброст

да бидат несовршени.

They had the compassion to be kind to themselves first and then to others,

Тие го имаат сочувството

да бидат прво љубезни кон себе, а потоа и кон другите,

because, as it turns out,

бидејќи, како што се покажа, не можеме да имаме сочувство кон другите

we can't practice compassion with other people

доколку не се однесуваме љубезно кон себеси.

if we can't treat ourselves kindly.

And the last was they had connection, and -- this was the hard part --

И последното беше дека тие имаат поврзаност,

и -- ова беше тешкиот дел --

as a result of authenticity,

како резултат на автентичноста,

they were willing to let go of who they thought they should be

тие беа спремни да се откажат од она што мислеа дека треба да бидат

in order to be who they were, which you have to absolutely do that

за да бидат она што сè,

а кое што дефинитивно мора да го направите

for connection.

за да бидете поврзани.

The other thing that they had in common was this:

Другото нешто што им беше заедничко

беше ова.

They fully embraced vulnerability.

Тие целосно ја прифаќаа ранливоста.

They believed that what made them vulnerable made them beautiful.

Тие веруваа

дека она што ги прави ранливи

ги прави и убави.

Тие не зборуваа за ранливоста

They didn't talk about vulnerability being comfortable,

дека е удобна,

nor did they really talk about it being excruciating --

ниту пак зборуваа дека е измачувачка --

as I had heard it earlier in the shame interviewing.

како што слушнав претходно во интервјуто за срамот.

Тие зборуваа само дека е неопходна.

They just talked about it being necessary.

They talked about the willingness to say, "I love you" first ...

Тие зборуваа за спремноста

први да кажат "Те сакам",

спремноста

the willingness to do something where there are no guarantees ...

да направат нешто

каде што не постојат гаранции,

the willingness to breathe through waiting for the doctor to call

спремноста

да дишат додека го чекаат повикот од доктор

after your mammogram.

после мамограмот.

They're willing to invest in a relationship

Тие се спремни да вложат во врска

that may or may not work out.

која што може, а и не мора да успее.

They thought this was fundamental.

Тие сметаа дека ова е суштинско.

I personally thought it was betrayal.

Јас лично сметав дека е предавство.

I could not believe I had pledged allegiance to research, where our job --

Не можев да верувам дека се заколнав на верност

кон истражувањето --

you know, the definition of research is to control and predict,

дефиницијата за истражувањето

е контрола и предвидување, проучување на феномените,

to study phenomena for the explicit reason to control and predict.

поради експлицитна причина

а тоа е контрола и предвидување.

And now my mission to control and predict

И сега мојата мисија

да контролирам и предвидувам

had turned up the answer that the way to live is with vulnerability

ми го даде одговорот дека треба да живееме со ранливост

и да прекинеме со контролирање и предвидување.

and to stop controlling and predicting.

This led to a little breakdown --

Ова доведе до малa емоционална криза --

(Laughter)

(Смеа)

-- which actually looked more like this.

-- која што всушност повеќе изгледаше вака.

(Laughter)

(Смеа)

And it did.

Навистина.

I call it a breakdown; my therapist calls it a spiritual awakening.

Јас ја нарекував криза, мојот терапевт ја нарекуваше духовно будење.

(Laughter)

A spiritual awakening sounds better than breakdown,

Духовно будење звучи подобро отколку емоционална криза,

но ве уверувам дека беше криза.

but I assure you, it was a breakdown.

Така морав да ги ставам настрана податоците и да најдам терапевт.

And I had to put my data away and go find a therapist.

Да ви кажам нешто: знаете кој сте

Let me tell you something: you know who you are

кога ќе им се јавите на пријателите и ќе речете, "Мислам дека треба да се видам со некого.

when you call your friends and say, "I think I need to see somebody.

Имате ли некоја препорака?"

Do you have any recommendations?"

Because about five of my friends were like,

Бидејќи пет од моите пријатели изреагираа на ист начин,

"Wooo, I wouldn't want to be your therapist."

"Штоооо. Не сакам да ти бидам терапевт."

(Laughter)

(Смеа)

I was like, "What does that mean?"

Јас реков, "Што треба да значи тоа?"

And they're like, "I'm just saying, you know.

Тие рекоа, "Само ти кажувам, знаеш.

Don't bring your measuring stick."

Не доаѓај со твојот инструмент за мерење."

(Laughter)

Јас реков, "Во ред".

I was like, "Okay."

So I found a therapist.

Така си најдов терапевт.

My first meeting with her, Diana --

Мојата прва средба со нејзе, Дајана --

ја донесов мојата листа

I brought in my list of the way the whole-hearted live, and I sat down.

за тоа како живеат срдечните, и седнав.

And she said, "How are you?"

Таа рече, "Како си?"

And I said, "I'm great. I'm okay."

Јас реков, "Одлично. Добро сум."

She said, "What's going on?"

Таа рече, "Што се случува?"

And this is a therapist who sees therapists,

Јас сум терапевт кој оди на терапевт,

because we have to go to those, because their B.S. meters are good.

бидејќи мораме да одиме кај нив,

бидејќи нивните мерачи за срам се добри.

(Laughter)

(Смеа)

And so I said, "Here's the thing, I'm struggling."

Така реков,

"Вака, Јас се измачувам."

And she said, "What's the struggle?"

Таа рече, "Што е маката?"

Јас реков, "Паа, имам проблем со ранливоста.

And I said, "Well, I have a vulnerability issue.

And I know that vulnerability is the core of shame and fear

И знам дека ранливоста е јадрото

на срамот и стравот

и нашата борба за вредноста,

and our struggle for worthiness,

but it appears that it's also the birthplace of joy, of creativity,

но се чини дека исто така е родното место

на радоста, на креативноста

of belonging, of love.

на припадноста, на љубовта.

And I think I have a problem, and I need some help."

Мислам дека имам проблем,

и ми треба малку помош."

И реков, "Но само една работа,

And I said, "But here's the thing: no family stuff, no childhood shit."

без спомнување на семејство,

без срања од детството."

(Laughter)

(Смеа)

"I just need some strategies."

Ми требаат само некои стратегии."

(Laughter)

(Смеа)

(Applause)

(Аплауз)

Ви благодарам.

Thank you.

So she goes like this.

Тогаш таа направи вака.

(Laughter)

(Смеа)

And then I said, "It's bad, right?"

Тогаш реков, "Лошо е, нели?

And she said, "It's neither good nor bad."

Таа рече, "Ниту добро, ниту лошо."

(Laughter)

(Смеа)

"It just is what it is."

"Така è како што è."

And I said, "Oh my God, this is going to suck."

Јас реков, "Боже мој, ова ќе биде за никаде."

(Laughter)

(Смеа)

And it did, and it didn't.

Беше, и не беше.

And it took about a year.

Траеше околу една година.

And you know how there are people

И знаете дека има луѓе

that, when they realize that vulnerability and tenderness are important,

кои, кога ќе сфатат дека ранливоста и нежноста се важни,

тие се предаваат и стануваат такви.

that they surrender and walk into it.

А: тоа не сум јас,

A: that's not me,

и Б: јас дури не се дружам со такви луѓе.

and B: I don't even hang out with people like that.

(Laughter)

(Смеа)

For me, it was a yearlong street fight.

За мене тоа беше едногодишна улична борба.

It was a slugfest.

Борба со голи раце.

Vulnerability pushed, I pushed back.

Ранливоста ме туркаше, јас возвраќав.

I lost the fight,

Ја изгубив битката,

but probably won my life back.

но веројатно си го вратив животот.

And so then I went back into the research

Потоа се вратив на истражувањето

and spent the next couple of years

и ги поминав следните две години

really trying to understand what they, the whole-hearted,

навистина обидувајќи се да разберам, тие срдечните,

what choices they were making, and what we are doing with vulnerability.

какви избори прават,

и што правиме ние

со ранливоста.

Why do we struggle with it so much?

Зошто се мачиме толку многу со нејзе?

Am I alone in struggling with vulnerability?

Дали сум сама во борбата со ранливоста?

Не.

No.

So this is what I learned.

Ова е она што научив.

We numb vulnerability --

Ние се отрпнуваме од ранливоста --

when we're waiting for the call.

додека го чекаме повикот.

It was funny, I sent something out on Twitter and on Facebook

Интересно беше, објавив нешто на Твитер и на Фејсбук

кое што гласеше, "Како би ја дефинирале ранливоста?

that says, "How would you define vulnerability?

Што ве прави да се чувствувате ранливи?"

What makes you feel vulnerable?"

Во рок од еден и пол час, имав 150 одговори.

And within an hour and a half, I had 150 responses.

Because I wanted to know what's out there.

Бидејќи сакав да знам

каква е ситуацијата меѓу луѓето.

Да побарам помош од маж ми,

Having to ask my husband for help because I'm sick, and we're newly married;

бидејќи сум болна, а штотоку се венчавме;

иницирање на секс со маж ми;

initiating sex with my husband;

initiating sex with my wife;

иницирање на секс со жена ми;

да бидам одбиена; да викнам некого за излeгување;

being turned down; asking someone out;

чекање на повик од докторот;

waiting for the doctor to call back;

да бидете отпуштен; отпуштање на луѓе --

getting laid off; laying off people.

This is the world we live in.

ова е светот во кој живееме.

We live in a vulnerable world.

Живееме во ранлив свет.

And one of the ways we deal with it is we numb vulnerability.

И еден од начините на кои се справуваме

е преку отрпнување од ранливоста.

And I think there's evidence --

Мислам дека има доказ --

and it's not the only reason this evidence exists,

и не е единствена причина што тој доказ постои,

but I think it's a huge cause --

туку мислам дека е огромна причина -

We are the most in-debt ...

ние сме најзадолжена,

најдебела,

obese ...

addicted and medicated adult cohort in U.S. history.

најзависна и најлекувана

возрасна кохорта во историјата на САД.

The problem is -- and I learned this from the research --

Проблемот е -- ова го научив од истражувањата --

that you cannot selectively numb emotion.

дека не можете селективно да отрпнете од емоциите.

You can't say, here's the bad stuff.

Не можете да кажете, ова се лошите работи.

Here's vulnerability, here's grief, here's shame,

Еве ја ранливоста, еве ја тагата, еве го срамот,

here's fear, here's disappointment.

еве го стравот, еве го разочарувањето,

I don't want to feel these.

не сакам да ги чувствувам овие.

I'm going to have a couple of beers and a banana nut muffin.

Ќе се напијам неколку пива и ќе изедам колачиња со банана и лешник.

(Laughter)

(Смеа)

Не сакам да ги чувствувам нив.

I don't want to feel these.

And I know that's knowing laughter.

Ова смеење значи дека се препознавте.

I hack into your lives for a living.

Работа ми е да ви хакнувам во вашите животи.

God.

Боже.

(Laughter)

(Смеа)

You can't numb those hard feelings

Не можете да отрпнете од овие тешки чувства

without numbing the other affects, our emotions.

без да отрпнете од афектите, нашите емоции.

Не можете селективно да отрпнувате.

You cannot selectively numb.

So when we numb those,

Кога ќе отрпнеме од тие чувства,

we numb joy,

отрпнуваме од радоста,

од благодарноста,

we numb gratitude,

we numb happiness.

отрпнуваме од среќата.

Тогаш стануваме мизерни,

And then, we are miserable,

и бараме цел и значење,

and we are looking for purpose and meaning,

и тогаш се чувствуваме ранливи,

and then we feel vulnerable,

so then we have a couple of beers and a banana nut muffin.

и тогаш пиеме пиво и јадеме колачиња со банана и лешник.

And it becomes this dangerous cycle.

И настанува овој опасен круг.

One of the things that I think we need to think about

Една од работите за која мислам дека треба да размислиме

is why and how we numb.

е зошто и како отрпнуваме.

And it doesn't just have to be addiction.

И не мора да биде само зависност.

Друго што правиме

The other thing we do is we make everything that's uncertain certain.

е претвораме сè што е несигурно во сигурно.

Religion has gone from a belief in faith and mystery to certainty.

Религијата премина од верување во вера и мистерија, во верување

во сигурност.

"I'm right, you're wrong. Shut up."

Јас сум во право, вие не сте. Замолчете.

Тоа е тоа.

That's it.

Само сигурно.

Just certain.

Колку повеќе сме исплашени, толку повеќе сме ранливи,

The more afraid we are, the more vulnerable we are,

толку повеќе сме исплашени.

the more afraid we are.

Вака изгледа денешната политика.

This is what politics looks like today.

Не постои дискурс повеќе.

There's no discourse anymore.

There's no conversation.

Не постои разговор.

There's just blame.

Постојат само обвинувања.

You know how blame is described in the research?

Знаете како е опишано обвинувањето во истражувањето?

A way to discharge pain and discomfort.

Начин да се ослободиме од болката и нелагодноста.

Ние се усовршуваме.

We perfect.

If there's anyone who wants their life to look like this, it would be me,

Ако има некој кој сака неговиот живот да изгледа вака, тоа сум јас,

но не функционира.

but it doesn't work.

Because what we do is we take fat from our butts and put it in our cheeks.

Бидејќи она што правиме е земаме сало од нашите задници

и го ставаме на нашите образи.

(Laughter)

(Смеа)

Which just, I hope in 100 years, people will look back and go, "Wow."

За што се надевам дека за сто години,

луѓето ќе погледнат назад и ќе речат, "Уау."

(Laughter)

(Смеа)

And we perfect, most dangerously, our children.

Ги усовршуваме,што е најопасно,

нашите деца.

Let me tell you what we think about children.

Дозволете ми да ви кажам што мислиме за децата.

They're hardwired for struggle when they get here.

Тие се предиспонирани за борба кога ќе дојдат овде.

And when you hold those perfect little babies in your hand,

Кога ги држите тие перфектни мали бебиња во вашите раце,

our job is not to say, "Look at her, she's perfect.

не смеете да кажете, "Погледни ја, таа е совршена.

Обврска ми е да ја одржувам совршена --

My job is just to keep her perfect --

да обезбедам да влезе во тенискиот тим до петто одделение и во Јеил до седмо."

make sure she makes the tennis team by fifth grade and Yale by seventh."

Не смееме да го кажеме ова.

That's not our job.

Our job is to look and say,

Треба да погледнеме и да речеме,

"You know what? You're imperfect, and you're wired for struggle,

"Знаеш што? Ти си несовршено, и си предиспонирано за борба,

but you are worthy of love and belonging."

но вредиш да добиеш љубов и припадност."

Тоа е нашата обврска.

That's our job.

Покажете ми генерација на деца одгледани така,

Show me a generation of kids raised like that,

и ќе ви ставам крај на проблемите кои што ги гледаме денес.

and we'll end the problems, I think, that we see today.

We pretend that what we do doesn't have an effect on people.

Се преправаме дека она што правиме

нема влијание врз луѓето.

We do that in our personal lives.

Тоа го правиме во нашите лични животи.

We do that corporate --

Го правиме тоа корпорациски --

whether it's a bailout, an oil spill ...

било да е план за спасување, излив на нафта,

повлекување --

a recall.

We pretend like what we're doing

се преправаме дека она што правиме

doesn't have a huge impact on other people.

нема голем удар врз другите луѓе.

I would say to companies, this is not our first rodeo, people.

Би сакала да им кажам на компаниите, ова не ни е прв пат луѓе.

We just need you to be authentic and real and say ...

Ни треба само да бидете автентични и вистински

и да речете, "Жал ни è.

"We're sorry. We'll fix it."

Ќе се поправиме."

But there's another way, and I'll leave you with this.

Но постои друг начин, и ќе ве оставам со ова.

Ова е она што открив:

This is what I have found:

To let ourselves be seen, deeply seen, vulnerably seen ...

да дозволиме да бидеме видени,

длабоко видени,

видени ранливи;

to love with our whole hearts, even though there's no guarantee --

да сакаме со цели срца,

и покрај тоа што не постојат гаранции --

и тоа е навистина тешко,

and that's really hard,

and I can tell you as a parent, that's excruciatingly difficult --

и можам да ви кажам како родител, тоа е измачувачки тешко --

да практикувате благодарност и радост

to practice gratitude and joy in those moments of terror,

во тие момент на страв,

when we're wondering, "Can I love you this much?

кога се прашуваме, "Можам ли да те сакам волку многу?

Можам ли да верувам во ова страстно?

Can I believe in this this passionately?

Можам ли да бидам храбар во врска со ова?"

Can I be this fierce about this?"

just to be able to stop and, instead of catastrophizing what might happen,

да можам само да застанам и, наместо да катастрофизирам за иднината,

само да речам, "Толку многу сум благодарен,

to say, "I'm just so grateful,

because to feel this vulnerable means I'm alive."

бидејќи тоа што ја чувствувам ранливоста значи дека сум жив."

And the last, which I think is probably the most important,

И последното, кое што мислам дека е најважно,

е да веруваме дека сме доволни.

is to believe that we're enough.

Because when we work from a place, I believe, that says, "I'm enough" ...

Бидејќи кога работиме од позиција

која вели, "Јас сум си доволен,"

then we stop screaming and start listening,

тогаш прекинуваме да врескаме и почнуваме да слушаме,

we're kinder and gentler to the people around us,

стануваме попријатни кон луѓето околу нас,

и попријатни кон самите себе.

and we're kinder and gentler to ourselves.

Тоа е сè што имам. Ви благодарам.

That's all I have. Thank you.

(Applause)

(Аплауз)