The power of vulnerability | Brené Brown | TED

Translator: YSU romano.transl.dept. Lusine Reviewer: Kristine Sargsyan

Ուրեմն, այսպես.

So, I'll start with this: a couple years ago, an event planner called me

մի քանի տարի առաջ ինձ մի միջոցառման կազմակերպիչ զանգեց,

որովհետև ես պատրաստվում էի հանդես գալ իմ ելույթով:

because I was going to do a speaking event.

Նա զանգեց ու ասաց.

And she called, and she said,

«Ես իսկապես չգիտեմ, թե

"I'm really struggling with how to write about you on the little flyer."

ինչպես ներկայացնեմ Ձեզ փոքրիկ թռուցիկի մեջ»:

And I thought, "Well, what's the struggle?"

Ես էլ մտածեցի. «Լավ, ո՞րն է խնդիրը»:

Իսկ նա պատասխանեց. «Դե, ես տեսել եմ Ձեր ելույթներից մեկը

And she said, "Well, I saw you speak,

և կարծում եմ`Ձեզ կարելի է որպես գիտաշխատող ներկայացնել,

and I'm going to call you a researcher, I think,

but I'm afraid if I call you a researcher, no one will come,

սակայն մտավախություն ունեմ, որ եթե Ձեզ այդպես կոչեմ, ոչ ոք չի գա,

որովհետև կմտածեն` Դուք ձանձրալի եք և անհետաքրքիր»

because they'll think you're boring and irrelevant."

(Ծիծաղ)

(Laughter)

Եվ ես ընդամենը պատասխանեցի. «Լավ»:

And I was like, "Okay."

And she said, "But the thing I liked about your talk

Նա էլ ասաց. «Բայց ես Ձեր ելույթում հավանեցի այն,

որ սիրում եք պատմություններ պատմել:

is you're a storyteller.

So I think what I'll do is just call you a storyteller."

Այնպես որ, ես Ձեզ ուղղակի պատմություն պատմող կկոչեմ»:

And of course, the academic, insecure part of me

Եվ այդ պահին իմ մեջ անվստահ խոսեց գիտնականի հպարտությունը.

was like, "You're going to call me a what?"

«Ինչպե՞ս եք ներկայացնելու»:

Եվ նա ասաց. «Ես Ձեզ պատմություն պատմող կանվանեմ»:

And she said, "I'm going to call you a storyteller."

And I was like, "Why not 'magic pixie'?"

Եվ ես մտածեցի. «Ինչու՞ ոչ հեքիաթասաց»:

(Laughter)

(Ծիծաղ)

I was like, "Let me think about this for a second."

Ես ասացի. «Թույլ տվեք` մի րոպե մտածեմ»:

Ես քաջություն հավաքեցի:

I tried to call deep on my courage.

And I thought, you know, I am a storyteller.

Եվ գիտեք, մտածեցի, որ ես իսկապես պատմություններ պատմող եմ:

I'm a qualitative researcher.

Ես որակավորված հետազոտող եմ:

I collect stories; that's what I do.

Ես հավաքում եմ պատմություններ, դա է իմ աշխատանքը:

And maybe stories are just data with a soul.

Գուցե պատմությունները հենց կենդանի փաստեր են:

And maybe I'm just a storyteller.

Ես գուցե ես հենց պատմություն պատմող եմ:

And so I said, "You know what?

Ուստի ասացի. «Գիտեք ի՞նչ,

Why don't you just say I'm a researcher-storyteller."

Ինչու՞ ուղղակի ինձ հետազոտող-պատմիչ չեք անվանում»:

And she went, "Ha ha. There's no such thing."

Նա քահ-քահ ծիծաղեց` ասելով, որ նման բան չկա:

(Laughter)

(Ծիծաղ)

So I'm a researcher-storyteller, and I'm going to talk to you today --

Այսպիսով, ես հետազոտող-պատմիչ եմ

և ես այսօր կզրուցեմ ձեզ հետ

we're talking about expanding perception --

մտահորիզոնի ընդլայնման մասին.

and so I want to talk to you and tell some stories

ես ցանկանում եմ խոսել ձեզ հետ, պատմություններ պատմել

իմ հետազոտության մի մասի վերաբերյալ,

about a piece of my research that fundamentally expanded my perception

որը հիմնովին ընդլայնեց իմ մտահորիզոնը

and really actually changed the way that I live and love

և իրապես փոխեց իմ ապրելու և սիրելու,

and work and parent.

աշխատելու և ծնող լինելու մասին պատկերացումները:

And this is where my story starts.

Ահա թե ինչպես է սկսվում իմ պատմությունը:

When I was a young researcher, doctoral student,

Երբ ես երիտասարդ հետազոտող էի, ասպիրանտուրայի ուսանող,

my first year, I had a research professor who said to us,

առաջին կուրսում մի դասախոս ունեինք,

որը մեզ ասում էր.

"Here's the thing, if you cannot measure it, it does not exist."

«Բանն այն է,

որ եթե մի բան չես կարողանում չափել, ուրեմն այն գոյություն չունի»:

Այն ժամանակ ես կարծում էի, որ նա պարզապես մտերմիկ զրուցում է:

And I thought he was just sweet-talking me.

«Իսկապե՞ս», -հարցրի ես: «Միանշանակ», - եղավ պատասխանը:

I was like, "Really?" and he was like, "Absolutely."

And so you have to understand

Ուստի ասեմ, որ

ես ունեմ սոցիոլոգիայի ոլորտում բակալավրի և մագիստրոսի աստիճան,

that I have a bachelor's and a master's in social work,

իսկ հիմա գիտությունների թեկնածու եմ

and I was getting my Ph.D. in social work, so my entire academic career

այնպես որ, իմ ողջ ակադեմիական կարիերայի ընթացքում

ես շրջապատված եմ եղել այնպիսի մարդկանցով,

was surrounded by people who kind of believed in the "life's messy, love it."

որոնք հավատացած էին

«կյանքը բազմազան է, սիրի՛ր այն»:

And I'm more of the, "life's messy, clean it up, organize it

Ես հետյալ կարծիքին եմ. «Կյանքը խառնաշփոթ է,

կանոնակարգի՛ր այն, դասակարգի՛ր

and put it into a bento box."

և ամեն ինչ դի'ր իրենց դարակներում»:

(Laughter)

(Ծիծաղ)

Ես ուստի մտածել, որ գտել եմ իմ ճանապարհը,

And so to think that I had found my way, to found a career that takes me --

ինձ հետաքրքրող մասնագիտությունը.

really, one of the big sayings in social work is,

iսկապես, հասարակական աշխատանքի գլխավոր կարգախոսներից է.

"Lean into the discomfort of the work."

«Ապավինել դժվարություններին»:

And I'm like, knock discomfort upside the head

Եվ ես որոշեցի ուղղակի ազատվել այդ անհարմարություններից

and move it over and get all A's.

Առաջնոդվելով այս սկզբունքով` կարելի է բարձունքների հասնել:

That was my mantra.

Դա էր իմ սկզբունքը:

So I was very excited about this.

Այդ ամենն ինձ շատ էր ոգևորում:

And so I thought, you know what, this is the career for me,

Կարող եմ ասել, որ այս մասնագիտությունն ինձ համար է,

because I am interested in some messy topics.

քանի որ ես հետաքրքրված եմ խրթին թեմաներով:

But I want to be able to make them not messy.

Բայց ես ցանկանում եմ պարզաբանել դրանք:

Ցանկանում եմ հասկանալ դրանք:

I want to understand them.

I want to hack into these things that I know are important

Ուզում եմ խորամուխ լինել

ինձ համար կարևոր այս երևույթների մեջ

and lay the code out for everyone to see.

և հասանելի դարձնել դրանք բոլորի համար:

So where I started was with connection.

Այսպիսով, սկսեցի շփումներից:

Because, by the time you're a social worker for 10 years,

Քանի որ տասը տարի աշխատելով սոցիալական ոլորտում`

վերջապես հասկանում ես,

what you realize is that connection is why we're here.

որ ամենից կարևոր բանը շփումն է:

It's what gives purpose and meaning to our lives.

Սա մեր կյանքին նպատակ և իմաստ է հաղորդում:

Ահա ամենը:

This is what it's all about.

It doesn't matter whether you talk to people

Կարևոր չէ` զրուցում ես մարդկանց հետ,

որոնց աշխատանքը կապված է սոցիալական արդարության, հոգեկան առողջության, չարաշահման կամ անտեսման հետ,

who work in social justice, mental health and abuse and neglect,

մի բան հաստատ է` շփումը,

what we know is that connection, the ability to feel connected, is --

շփման ունակությունը,

որը նյարդակենսաբանորեն կապում է մեզ,

neurobiologically that's how we're wired --

it's why we're here.

ամենից կարևորն է:

So I thought, you know what, I'm going to start with connection.

Դե երևի հասկացաք, որ խոսելու եմ շփման մասին:

Երևի հայտնվել եք մի իրավիճակում,

Well, you know that situation

where you get an evaluation from your boss,

երբ գնահատանքի եք արժանանում Ձեր ղեկավարի կողմից,

and she tells you 37 things that you do really awesome,

և նա թվարկում է 37 բան, որ դուք հրաշալի եք անում,

and one "opportunity for growth?"

և մեկ բան, որում դեռ «աճելու տեղ ունեք»:

(Laughter)

(Ծիծաղ)

Եվ դուք սկսում եք մտածել առաջխաղացման մասին, ճի՞շտ է:

And all you can think about is that opportunity for growth, right?

Well, apparently this is the way my work went as well,

Իրականում հենց այսպես էլ լինում է:

because, when you ask people about love, they tell you about heartbreak.

Չէ՞ որ երբ հարցնում ես մարդկանց սիրո մասին,

նրանք պատմում են իրենց կոտրված սրտերի մասին:

When you ask people about belonging,

Երբ մարդկանց հարցնում ես շրջապատում իրենց ներգրավվածության մասին,

նրանք քեզ պատմում եմ կյանքում անտեսված լինելու

they'll tell you their most excruciating experiences of being excluded.

իրենց դառը փորձի մասին:

And when you ask people about connection,

Եվ երբ հարցնում ես շփման մասին,

the stories they told me were about disconnection.

նրանք պատմում են իրենց միայնության մասին:

Ուստի շատ արագ՝ ընդամենը 6 շաբաթվա ընթացքում, զբաղվելով այս հետազոտությամբ`

So very quickly -- really about six weeks into this research --

ես կանգնեցի այս անանուն երևույթի առջև,

I ran into this unnamed thing that absolutely unraveled connection

որը լիովին վեր հանեց շփման էությունը,

մի բան, որ նախկինում ոչ տեսել, ոչ էլ լսել էի:

in a way that I didn't understand or had never seen.

Ուստի ես դադարեցրի հետազոտությունը

And so I pulled back out of the research

և մտածեցի, որ ես պետք է հասկանամ` ինչ է սա:

and thought, I need to figure out what this is.

And it turned out to be shame.

Պարզվեց, որ պատճառն ամոթի զգացումն է:

Ամոթը հեշտությամբ կարելի է հասկանալ այնպես,

And shame is really easily understood as the fear of disconnection:

ինչպես միայնության վախը.

«տեսնես` կա իմ մեջ մի բան,

Is there something about me that, if other people know it or see it,

որի մասին իմանալով`

that I won't be worthy of connection?

մարդիկ այլևս չեն շփվի ինձ հետ»:

Մի բան կարող եմ ասել,

The things I can tell you about it:

դա համընդհանուր է, մեզնից ոչ ոք անմասն չի մնում դրանից:

It's universal; we all have it.

The only people who don't experience shame

Միայն ամոթի զգացում չունեցող մարդիկ են,

որ ունակ չեն կարեկցանքի և շփման:

have no capacity for human empathy or connection.

Ոչ ոք չի ուզում խոսել դրա մասին,

No one wants to talk about it,

and the less you talk about it, the more you have it.

և որքան քիչ ենք խոսում, այնքան ավելի է արմատավորվում այն:

What underpinned this shame, this "I'm not good enough," --

Այդ ամոթի հիմքում ընկած է

«Ես այնքան էլ լավը չեմ» սկզբունքը,

որը բոլորին էլ ծանոթ է.

which, we all know that feeling:

"I'm not blank enough. I'm not thin enough,

«ես այնքան էլ սպիտակամաշկ չեմ, նրբիրան չեմ,

rich enough, beautiful enough, smart enough, promoted enough."

հարուստ չեմ, գեղեցիկ չեմ, խելացի

կամ հաջողակ չեմ…»:

The thing that underpinned this was excruciating vulnerability.

Սրա հիմքում ընկած է

տանջալից խոցելիությունը.

This idea of, in order for connection to happen,

այն գաղափարը,

ըստ որի շփումն իրականացնելու համար

we have to allow ourselves to be seen, really seen.

պետք է թույլ տալ մարդկանց ճանաչել մեզ,

իսկապես ճանաչել:

Եվ գիտեք` ինչ կարծիքի եմ խոցելիության մասին: Ես ատում եմ այն:

And you know how I feel about vulnerability. I hate vulnerability.

Եվ ես մտածեցի, որ սա իմ հնարավորությունն է

And so I thought, this is my chance to beat it back with my measuring stick.

հաղթահարելու այն իմ չափանիշների օգնությամբ:

I'm going in, I'm going to figure this stuff out,

Ես որոշեցի ուսումնասիրել այս երևույթը, բացահայտել դրա էությունը`

I'm going to spend a year, I'm going to totally deconstruct shame,

գործին հատկացնելով մեկ տարի և նպատակ ունենալով հիմնովին փոխել ամոթի ընկալումը,

I'm going to understand how vulnerability works,

հասկանալ` ինչ է խոցելիությունը

և խորամանկությամբ հաղթահարել այն:

and I'm going to outsmart it.

So I was ready, and I was really excited.

Ուստի ես պատրաստ էի և ոգևորված:

Ինչպես գիտեք, այս ամենը լավ չի ավարտվելու:

As you know, it's not going to turn out well.

(Ծիծաղ)

(Laughter)

You know this.

Դուք գիտեք սա:

So, I could tell you a lot about shame,

Այսպիսով, ամոթի մասին կարող եմ երկար խոսել,

but I'd have to borrow everyone else's time.

բայց այդ կերպ կխլեմ մյուսների ժամանակը:

But here's what I can tell you that it boils down to --

Բայց ահա, թե ինչի է այս ամենը հանգեցնոմ.

and this may be one of the most important things that I've ever learned

սա ամենակարևոր բանն էր, որ ես իմացա

in the decade of doing this research.

այս տասնամյա հետզաոտության ընթացքում:

Մեկ տարին

My one year turned into six years:

դարձավ վեց.

հազարավոր պատմություններ,

Thousands of stories, hundreds of long interviews, focus groups.

հարյուրավոր երկար հարցազրույցներ, թիրախային խմբեր:

At one point, people were sending me journal pages

Մի պահ եկավ, երբ մարդիկ ինձ ուղարկում էին իրենց օրագրերի էջերը

կամ իրենց պատմությունն էին ուղարկում.

and sending me their stories --

thousands of pieces of data in six years.

այսպիսով, վեց տարվա ընթացքում հավաքեցի տվյալների մեծ պաշար

և սկսեցի կիրառել այն:

And I kind of got a handle on it.

I kind of understood, this is what shame is, this is how it works.

Կարծես թե հասկացել էի.

ահա թե որն է ամոթի զգացումը, ահա թե ինչ է այն իրականում:

Ես գիրք գրեցի,

I wrote a book, I published a theory, but something was not okay --

տեսություն հրատարակեցի,

բայց ինչ-որ բան այն չէր:

and what it was is that, if I roughly took the people I interviewed

և սխալն այն էր,

որ ես անփութորեն էի մարդկանցից հարցազրույց էի վերցրել

and divided them into people who really have a sense of worthiness --

ու բաժանել առանձին խմբերի`

մարդիկ, ովքեր ունեն պատվի զգացում:

Ահա թե ինչին է այն հանգում.

that's what this comes down to, a sense of worthiness --

մարդիկ, ովքեր ունեն պատվի զգացում,

they have a strong sense of love and belonging --

ունեն սիրո և նվիրվածության ուժգին զգացում:

and folks who struggle for it,

Այսպիսով` մարդիկ, որ պայքարում են սիրո եվ նվիրվածության ուժեղ զգացումի համար,

and folks who are always wondering if they're good enough.

եվ մարդիկ, ովքեր միշտ անհանգստանում են` արդյոք իրենք լավն են:

Միայն մի բան կա,

There was only one variable that separated

որ մարդկանց բաժանում է հետևյալ երկու խմբի՝

the people who have a strong sense of love and belonging

մարդիկ, որ ունեն սիրո եվ նվիրվածության ուժեղ զգացում,

and the people who really struggle for it.

եվ մարդիկ, որ իսկապես պայքարում են դրա համար:

And that was, the people who have a strong sense of love and belonging

Եվ արդյունքում մարդիկ, ովքեր ունեն

սիրո և նվիրվածության ուժեղ զգացում,

believe they're worthy of love and belonging.

վստահ են, որ իսկապես արժանի են սիրո և նվիրվածության:

That's it.

Հենց այդպես:

They believe they're worthy.

Նրանք վստահ են, որ արժանի են դրան:

And to me, the hard part of the one thing that keeps us out of connection

Իսկ ինչ վերաբերում է ինձ, կասեմ, որ

մեզ շփումից հեռու պահող խոչընդոտներից մեկը

is our fear that we're not worthy of connection,

մեր` շփման արժանի չլինելու վախն է:

was something that, personally and professionally,

Ես, անձնական և մասնագիտական տեսանկյունից ելնելով,

գտնում էի, որ այդ երևույթը պետք է ավելի լավ հասկանամ:

I felt like I needed to understand better.

So what I did is I took all of the interviews

Ուստի ես

հավաքեցի այն բոլոր հարցազրույցները,

where I saw worthiness, where I saw people living that way,

որտեղ նկատում էի պատվի զգացում, դրանով ապրող մարդկանց,

and just looked at those.

և պարզապես ուսումնասիրեցի նրանք:

What do these people have in common?

Ի՞նչ ընդհանրություն ունեն այս մարդիկ։

I have a slight office supply addiction, but that's another talk.

Ես գրասենյակային իրերի նկատմամբ թուլություն ունեմ,

բայց դա այլ զրույց է:

So I had a manila folder, and I had a Sharpie,

Մանիլա թղթապանակ ունեի, ինչպես նաև Շարփի ապրանքանիշի գրենական պիտույքներ:

and I was like, what am I going to call this research?

Մտածում էի՝ ինչ եմ անվանելու այս ուսումնասիրությունը:

Եվ առաջին բառը, որ մտքովս անցավ

And the first words that came to my mind were "whole-hearted."

«սրտաբացն» էր:

These are whole-hearted people, living from this deep sense of worthiness.

Ուսումնասիրվողները սրտաբաց մարդիկ են, ովքեր ապրում են արժեքայնության խորը ընկալմամբ:

Հենց այդպես էլ գրեցի թղթապանակի վերևում

So I wrote at the top of the manila folder,

և սկսեցի ուսունասիրել տվյալները:

and I started looking at the data.

Իրականում ես դա արեցի սկզբում,

In fact, I did it first in a four-day, very intensive data analysis,

տվյալների 4-օրյա ինտենսիվ վերլուծությամբ`

տվյալների 4-օրյա ինտենսիվ վերլուծությամբ`

where I went back, pulled the interviews, the stories, pulled the incidents.

ետ գնալով, հավաքելով հարցազրույցները, պատմությունները և դեպքերը:

What's the theme? What's the pattern?

Ո՞րն է թեման, ո՞րն է նմուշը:

My husband left town with the kids

Ամուսինս երեխաների հետ մեկնեց քաղաքից այն պատճառով,

because I always go into this Jackson Pollock crazy thing,

որ ես միշտ Ջեքսոն Փոլլոքին հատուկ մոլուցքով խորանում էի աշխատանքի մեջ՝

where I'm just writing and in my researcher mode.

գրելով ու

ուսումնասիրություններ կատարելով:

And so here's what I found.

Եվ ահա թե ինչ գտա:

Նրանց ընդհանրությունը

What they had in common was a sense of courage.

քաջության զգացմումն է։

And I want to separate courage and bravery for you for a minute.

Մի պահ եկեք տարբերակենք քաջություն ու համարձակություն բառերը։

Courage, the original definition of courage,

Քաջություն բառը,

որն առաջացել է լատիներեն «cor» բառից

when it first came into the English language --

և նշանակում է «սիրտ»,

it's from the Latin word "cor," meaning "heart" --

and the original definition was to tell the story of who you are

անգլերենում սկզբնապես նշանակել է

սրտանց մեկին մի բան պատմել/ասել։

with your whole heart.

Այսպիսով, այս մարդիկ

And so these folks had, very simply, the courage to be imperfect.

պարզապես ունեին քաջություն ընդունելու,

որ իրենք կատարյալ չեն։

They had the compassion to be kind to themselves first and then to others,

Մարդիկ կարիք ունեն

նախ և առաջ իրենց հանդեպ բարի լինելու, և հետո միայն ուրիշների,

because, as it turns out,

որովհետև, ինչպես գիտենք մենք չենք կարող կարեկցել մյուսներին ,

we can't practice compassion with other people

եթե չենք սիրում ինքներս մեզ։

if we can't treat ourselves kindly.

And the last was they had connection, and -- this was the hard part --

Եվ հավելենք, որ շփման մեջ խոչընդոտը,

ու, թերևս, ամենաբարդը,

as a result of authenticity,

որպես իրակության արդյունք,

they were willing to let go of who they thought they should be

այն է, որ նրանք ուզում էին ազատ արձակել իրենց մտացածին <<Ես>>-ին,

in order to be who they were, which you have to absolutely do that

որպեսզի լինեն այն ինչ կային,

մի բան, որ միանշանակ անհրաժեշտ է

for connection.

շփման համար։

The other thing that they had in common was this:

Մյուս ընդհանրությունը

այն էր , որ

They fully embraced vulnerability.

նրանք լիովին ընդունում էին խոցելիությունը:

They believed that what made them vulnerable made them beautiful.

Նրանք կարծում էին,

որ այն, ինչ իրենց խոցելի էր դարձնում,

նաև գրավչություն էր հաղորդում:

Նրանք չէին խոսում խոցելիության

They didn't talk about vulnerability being comfortable,

ոչ հարմարավետության,

nor did they really talk about it being excruciating --

ոչ էլ իրականում տանջալից լինելու մասին,

as I had heard it earlier in the shame interviewing.

մի բան , որի մասին նախկինում լսել էի, ամոթի զգացումի վերաբերյալ հարցազրույցում:

Նրանք ուղղակի խոսում էին դրա անհրաժեշտության մասին:

They just talked about it being necessary.

They talked about the willingness to say, "I love you" first ...

Նրանք խոսում էին

«Ես քեզ սիրում եմ» առաջինը ասելու պատրաստակամության մասին,

պատրաստակամություն

the willingness to do something where there are no guarantees ...

ինչ- որ բան անելու,

երբ որևէ երաշխիք չկա,

the willingness to breathe through waiting for the doctor to call

պատրաստակամություն

մամոգրաֆիայից հետո

after your mammogram.

շունչը պահած բժշկի զանգին սպասելու համար:

They're willing to invest in a relationship

Նրանք պատրաստ էին իրենց ներդրումն ունենալ հարաբերությունների մեջ,

that may or may not work out.

անկախ նրանից որևէ արդյունքի կհասնեին, թե ոչ:

They thought this was fundamental.

Նրանց կարծիքով դա էր հիմնասյունը:

I personally thought it was betrayal.

Ես անձամբ դա համարում էի ինքնախաբեություն:

I could not believe I had pledged allegiance to research, where our job --

Չեմ ուզում հավատալ, որ հավատարմության երդում եմ տվել

մի ուսումնասիրության, որտեղ մեր գործը,

you know, the definition of research is to control and predict,

ինչպես գիտեք, գիտակարգի սահմանումը

վերահսկելն ու կանխագուշակելն է, ուսումնասիրել երևույթը

to study phenomena for the explicit reason to control and predict.

և ակնհայտ պատճառի համար

վերահսկել այն և կանխագուշակել:

And now my mission to control and predict

Իսկ հիմա

վերահսկելու և կանխագուշակելու իմ առաքելությունը

had turned up the answer that the way to live is with vulnerability

տալիս է հետևյալ պատասխանը. միակ կենսաձևը խոցելիությամբ ապրելն է

և վերջ տալ վերահսկումներին և կանխագուշակումներին:

and to stop controlling and predicting.

This led to a little breakdown --

Սա հանգեցրեց հուսալքության

(Laughter)

(Ծիծաղ)

-- which actually looked more like this.

որ իրականում հետևյալ տեսքն ուներ:

(Laughter)

(Ծիծաղ):

And it did.

Եվ այպես էլ եղավ:

I call it a breakdown; my therapist calls it a spiritual awakening.

Ես կոչեցի այն հուսալքություն. իմ թերապևտը կոչում է այն հոգևոր զարթոնք:

(Laughter)

A spiritual awakening sounds better than breakdown,

Հոգևոր զարթոնքն ավելի բարեհունչ է, քան հուսալքությունը,

բայց հավաստիացնում եմ ձեզ` դա հենց հուսալքություն է:

but I assure you, it was a breakdown.

Եվ ես ստիպված էի մի կողմ դնել իմ բոլոր գործերը և թերապևտ փնտրել:

And I had to put my data away and go find a therapist.

Թույլ տվեք մի բան ասեմ. դու սկսում ես իրականում քեզ ճանաչել,

Let me tell you something: you know who you are

երբ զանգում ես ընկերներիդ և ասում. «Ինչ-որ մեկի կարիքն ունեմ:

when you call your friends and say, "I think I need to see somebody.

Ի՞նչ կառաջարկեք»:

Do you have any recommendations?"

Because about five of my friends were like,

Եվ իմ ընկերներից մոտ հինգը այսպես արձագանքեցին.

"Wooo, I wouldn't want to be your therapist."

«Է~, ես չէի ցանկանա քո թերապևտը լինել»:

(Laughter)

(Ծիծաղ):

I was like, "What does that mean?"

Ես հարցրի` ինչ նկատի ունեք:

And they're like, "I'm just saying, you know.

Իսկ նրանք. «Լավ էլ հասկանում ես:

Don't bring your measuring stick."

Քո չափաձողը մի կիրառիր այստեղ»:

(Laughter)

Ես ասացի` դե լավ:

I was like, "Okay."

So I found a therapist.

Այսպիսով, ես թերապևտ գտա:

My first meeting with her, Diana --

Իմ առաջին հանդիպմանը Դիանայի հետ

ես բերեցի

I brought in my list of the way the whole-hearted live, and I sat down.

լիարժեք ապրելու կետերի ցուցակն ու նստեցի:

And she said, "How are you?"

Նա ասաց. «Ինչպե՞ս եք»:

And I said, "I'm great. I'm okay."

Ես էլ ասացի. «Հրաշալի, լավ»:

She said, "What's going on?"

Դիանան հարցրեց. «Ի՞նչ է պատահել»:

And this is a therapist who sees therapists,

Եվ սա թերապևտ է, որը տեսնում է թերապևտների,

because we have to go to those, because their B.S. meters are good.

որովհետև մենք ստիպված ենք գնալ նրանց մոտ,

քանի որ նրանք լավ են տարբերակում ճիշտն ու սուտը:

(Laughter)

(Ծիծաղ):

And so I said, "Here's the thing, I'm struggling."

Եվ ուստի ես ասացի.

«Ահա թե որն է իմ կռիվը»:

And she said, "What's the struggle?"

Նա ասաց. «Ո՞րն է»:

Ես էլ ասացի. «Դե, ես խոցելիության խնդիր ունեմ»:

And I said, "Well, I have a vulnerability issue.

And I know that vulnerability is the core of shame and fear

Եվ ես գիտեմ, որ խոցելիությունը արմատավորում է

ամոթն ու վախը,

արժանի լինելու համար պայքարը,

and our struggle for worthiness,

but it appears that it's also the birthplace of joy, of creativity,

բայց պարզում է, որ այն նաև ծնունդ է տալիս

երջանկությանը, ստեղծարարությանը,

of belonging, of love.

կապվածությանը, սիրուն:

And I think I have a problem, and I need some help."

Եվ կարծում եմ` խնդիր ունեմ,

օգնության կարիք եմ զգում»:

Եվ ես մտածեցի.«Խնդիրը հետևյալն է`

And I said, "But here's the thing: no family stuff, no childhood shit."

ոչ ընտանիք,

ոչ մանկություն»

(Laughter)

(Ծիծաղ)

"I just need some strategies."

«Ես պարզապես մի լավ մարտավարության կարիք ունեմ»:

(Laughter)

(Ծիծաղ)

(Applause)

(Ծափահարություններ)

Շնորհակալ եմ:

Thank you.

So she goes like this.

Նա այսպիսի տեսք ուներ:

(Laughter)

(Ծիծաղ)

And then I said, "It's bad, right?"

Եվ հետո ես հարցրի. «Դա վատ է, այնպե՞ս չէ»

And she said, "It's neither good nor bad."

Եվ նա պատասխանեց. «Ո'չ վատ է, ո'չ էլ լավ»

(Laughter)

(Ծիծաղ)

"It just is what it is."

«Պարզապես այն է, ինչ կա»:

And I said, "Oh my God, this is going to suck."

Եվ ես մտածեցի. «Աստվա~ծ իմ, սրանից լավ բան դուրս չի գա»:

(Laughter)

(Ծիծաղ)

And it did, and it didn't.

Եվ այդպես էր, և այպես չէր:

And it took about a year.

Դա ինձնից մեկ տարի խլեց:

And you know how there are people

Եվ դուք գիտեք, որ կան մարդիկ,

that, when they realize that vulnerability and tenderness are important,

որոնք, գիտակցելով խոցելիության և քնքշության կարևորությունը,

հանձնվում և ընդունում են դա:

that they surrender and walk into it.

Առաջին` ես այդպիսին չեմ,

A: that's not me,

երկրորդ`ես նույնիսկ չեմ էլ շփվում նման մարդկանց հետ:

and B: I don't even hang out with people like that.

(Laughter)

(Ծիծաղ)

For me, it was a yearlong street fight.

Ինձ համար դա մեկամյա փողոցային կռիվ էր:

It was a slugfest.

Դա մի հարված էր:

Vulnerability pushed, I pushed back.

Խոցելիությունը առաջ էր գալիս, ես նրան հետ էի մղում:

I lost the fight,

Ես պարտվեցի կռվում,

but probably won my life back.

բայց հավանաբար հետ նվաճեցի իմ կյանքը:

And so then I went back into the research

Եվ հետո նորից,երբ անդրադարձա իմ հետազոտությանը,

and spent the next couple of years

անցկացրի մի քանի տարի`

really trying to understand what they, the whole-hearted,

փորձելով հասկանալ` ինչ են նրանք,

what choices they were making, and what we are doing with vulnerability.

ինչ ընտրություններ էին կատարում

և ինչ ենք մենք անում

խոցելիության հետ:

Why do we struggle with it so much?

Ինչու՞ ենք մենք այդքան պայքարում դրա հետ:

Am I alone in struggling with vulnerability?

Միայն ե՞ս եմ պայքարում խոցելիության դեմ:

Ո'չ:

No.

So this is what I learned.

Ահա այն, ինչ ես հասկացա:

We numb vulnerability --

Մենք ընդարմացնում ենք խոցելիությունը,

when we're waiting for the call.

երբ սպասում ենք զանգի:

It was funny, I sent something out on Twitter and on Facebook

Շատ ծիծաղելի էր: Ես ֆեյսբուքով և թվիթերով մի հարց էի տեղադրել.

«Ինչպե՞ս կսահմանեիք խոցելիությունը:

that says, "How would you define vulnerability?

Ի՞նչն է ձեր խոցելիության պատճառը»:

What makes you feel vulnerable?"

Եվ մեկ ու կես ժամվա ընթացքում ես ստացա 150 պատախան:

And within an hour and a half, I had 150 responses.

Because I wanted to know what's out there.

Քանի որ ես ուզում էի պարզել

դրա պատճառը:

Ստիպված եղա օգնություն խնդրել ամուսնուցս,

Having to ask my husband for help because I'm sick, and we're newly married;

քանի որ հիվանդ էի, և մենք դեռ նոր էինք ամուսնացել.

ամուսնուս հետ սեռական հարաբերությունների մեջ մտնել,

initiating sex with my husband;

initiating sex with my wife;

կնոջ հետ սեռական հարաբերությունների մեջ մտնել.

մերժվել.ինչ-որ մեկին մի տեղ հրավիրել.

being turned down; asking someone out;

սպասել,որ բժիշկը հետ զանգի.

waiting for the doctor to call back;

արհամարհել, լինել արհամարհված`

getting laid off; laying off people.

This is the world we live in.

սա է կյանքը:

We live in a vulnerable world.

Մենք ապրում ենք խոցելի աշխարհում:

And one of the ways we deal with it is we numb vulnerability.

Եվ այն հաղթահարելու միջոցներից մեկը

խոցելիությունն ընդարմացնելն է:

And I think there's evidence --

Ու ես կարծում եմ փաստեր կան,

and it's not the only reason this evidence exists,

ու դա միակ պատճառը չէ, որ այս ապացույցները գոյություն ունեն,

but I think it's a huge cause --

իմ կարծիքով սա է հիմնական պատճառը,

We are the most in-debt ...

սրանով է պայմանավորված, որ մենք համարվում ենք

ամենագեր,

obese ...

addicted and medicated adult cohort in U.S. history.

ամենակախյալ, անառողջ և պարտքերի մեջ խրված

սերունդը Միացյալ Նահանգների պատմության մեջ:

The problem is -- and I learned this from the research --

Խնդիրն այն է (ես այս եզրահանգմանը եկել եմ հետազոտությունից),

that you cannot selectively numb emotion.

որ պարզապես ցանկության դեպքում էլ հնարավոր չէ բթացնել զգացմունքները:

You can't say, here's the bad stuff.

Դու ուղղակի չես կարող ասել սա վատն է,

Here's vulnerability, here's grief, here's shame,

սա խոցելիությունն է, սա թախիծն է, սա ամոթի զգացումն է,

here's fear, here's disappointment.

սա վախն է, իսկ սա` հիասթափությունը:

I don't want to feel these.

Ես չեմ ուզում այդ ամենը զգալ:

I'm going to have a couple of beers and a banana nut muffin.

Ես պատրաստվում եմ մի քանի բաժակ գարեջուր ըմպել և բանանով ու ընկույզով կեքս ուտել:

(Laughter)

(Ծիծաղ):

Ես չեմ ուզում այդ ամենը զգալ:

I don't want to feel these.

And I know that's knowing laughter.

Հասկանում եմ ձեր ծիծաղի պատճառը:

I hack into your lives for a living.

Այս կերպ ես ձեր կյանք եմ ներթափանցում:

God.

Աստվա~ծ իմ:

(Laughter)

(Ծիծաղ):

You can't numb those hard feelings

Հնարավոր չէ վերացնել ծանր ապրումները,

without numbing the other affects, our emotions.

առանց բթացնելու մեր զգացմունքները:

Չես կարող պարզապես ընտրությամբ անզգայացնել:

You cannot selectively numb.

So when we numb those,

Այսպիսով, երբ մենք սառեցնում ենք դրանք,

we numb joy,

մենք այլևս չենք զգում ո'չ ուրախություն,

ո'չ երախտագիտություն,

we numb gratitude,

we numb happiness.

ո'չ էլ երջանկություն:

Իսկ դրանից հետո մենք մեզ դժբախտ ենք զգում,

And then, we are miserable,

և նպատակ ու իմաստ փնտրում:

and we are looking for purpose and meaning,

Հետո մենք մեզ խոցելի ենք զգում,

and then we feel vulnerable,

so then we have a couple of beers and a banana nut muffin.

ապա ըմպում մի քանի բաժակ գարեջուր և բանանով ու ընկույզով կեքս ուտում:

And it becomes this dangerous cycle.

Ապա հայտնվում ես մի վտանգավոր շրջապտույտի մեջ:

One of the things that I think we need to think about

Իմ կարծիքով պետք է խորհենք,

is why and how we numb.

թե ինչու և ինպես ենք ընդարմանում:

And it doesn't just have to be addiction.

Պարտադիր չէ, որ պատճառը կախվածությունը լինի:

Մեկ ուրիշ բան, որ անում ենք,

The other thing we do is we make everything that's uncertain certain.

անորոշը որոշակի դարձնելն է:

Religion has gone from a belief in faith and mystery to certainty.

Կրոնը համոզմունքից և խորհրդավորությունից վերածվել է

որոշակիության:

"I'm right, you're wrong. Shut up."

Ես ճիշտ եմ, դուք`սխալ: Լռե’ք:

Սա է ամենը:

That's it.

Պարզ է:

Just certain.

Ինչքան շատ ենք վախենում, այնքան խոցելի ենք դառնում,

The more afraid we are, the more vulnerable we are,

և այդքան ավելի ենք վախենում:

the more afraid we are.

Սա նման է այսօրվա քաղաքականությանը:

This is what politics looks like today.

Այլեւս երկխոսություններ չկան:

There's no discourse anymore.

There's no conversation.

Այլևս զրույց չկա:

There's just blame.

Լոկ մեղադրանքներ:

You know how blame is described in the research?

Գիտեք` ինչպես է հետազոտությունների մեջ բնորոշվում մեղադրանքը`

A way to discharge pain and discomfort.

ցավն ու նեղվածությունը դարմանելու միջոց:

Մենք կատարելագործվում ենք:

We perfect.

If there's anyone who wants their life to look like this, it would be me,

Եթե կա մեկը, որ ցանկանում է` կյանքն այսպիսին լինի `ես եմ.

բայց չի ստացվում:

but it doesn't work.

Because what we do is we take fat from our butts and put it in our cheeks.

Քանի որ մեր գործը

ուտելն ու պառկելն է:

(Laughter)

(Ծիծաղ)

Which just, I hope in 100 years, people will look back and go, "Wow."

Հուսով եմ` 100 տարի անց

մարդիկ հետ կնայեն ու կասեն «Ա'յ քեզ բան»:

(Laughter)

(Ծիծաղ)

And we perfect, most dangerously, our children.

Եվ մենք կատարյալ ենք, և որ ամենավտանգավորն է՝ մեր

մեր երեխաներն են կատարյալ:

Let me tell you what we think about children.

Թույլ տվեք ասել, թե ինչ ենք մենք մտածում երեխաների մասին:

They're hardwired for struggle when they get here.

Նրանք ի ծնե կոչված են պայքարելու:

And when you hold those perfect little babies in your hand,

Եվ երբ պահում ենք այդ կատարյալ փոքրիկ երեխաներին մեր ձեռքերում,

our job is not to say, "Look at her, she's perfect.

մեր գործն այն չէ, որ ասենք. «Նայեք նրան, նա կատարյալ է»:

Մեր գործն է նրան կատարյալ պահելը,

My job is just to keep her perfect --

որպեսզի թենիսի գնա 5-րդ դասարանից, իսկ Յեյլ` 7-րդից:

make sure she makes the tennis team by fifth grade and Yale by seventh."

Դա մեր գործը չէ:

That's not our job.

Our job is to look and say,

Մեր գործն է նայել ու ասել.

"You know what? You're imperfect, and you're wired for struggle,

«Գիտես ինչ, դու կատարյալ չես և դու պետք է պայքարես,

but you are worthy of love and belonging."

բայց դու արժանիս ես սիրված և ընդունված լինելու»:

Դա է մեր գործը:

That's our job.

Ցույց տվեք ինձ այդպես դաստիարակված սերունդ

Show me a generation of kids raised like that,

և ես կարծում եմ, որ վերջ կդրվի մեր՝ այսօր առկա խնդիրներին:

and we'll end the problems, I think, that we see today.

We pretend that what we do doesn't have an effect on people.

Մենք ձևացնում ենք, որ այն ինչ անում ենք

չի անդրադառնում մարդկանց վրա:

We do that in our personal lives.

Նույնը նաև մեր անձնական կյանքում է:

We do that corporate --

Մենք միասնական ձևով ենք դա անում.

whether it's a bailout, an oil spill ...

լինի դա օդապարիկով թռիչքը,

թե նավթահանություն.

a recall.

We pretend like what we're doing

մենք ձևացնում ենք, որ մեր գործողությունները

doesn't have a huge impact on other people.

մեծ ազդեցություն չեն ունենում այլ մարդկանց վրա:

I would say to companies, this is not our first rodeo, people.

Ես կասեմ, որ սա մեր առաջին մրցավազքը չէ, մարդիկ:

We just need you to be authentic and real and say ...

Պարզապես պետք է լինել անկեղծ ու պարզ

և ասել. «Ներողություն,

"We're sorry. We'll fix it."

մենք կուղղենք մեր սխալը»:

But there's another way, and I'll leave you with this.

Բայց մեկ այլ մեթոդ էլ կա, և ես ուզում եմ այն ձեզ ներկայացնել:

Ահա թե ինչ եմ պարզել.

This is what I have found:

To let ourselves be seen, deeply seen, vulnerably seen ...

Թողնենք, որ մեզ տեսնեն,

խորապես հասկանան,

ուժգին ճանաչեն,

to love with our whole hearts, even though there's no guarantee --

սիրեն ամբողջ սրտով,

եթե անգամ ոչ մի երաշխիք չկա.

իսկապես դժվար է:

and that's really hard,

and I can tell you as a parent, that's excruciatingly difficult --

Եվ իբրև ծնող կարող եմ ձեզ ասել, որ չափազանց դժվար է

ցուցաբերել երախտագիտություն և ուրախություն

to practice gratitude and joy in those moments of terror,

այն ծայրահեղ բարդ պահերին,

when we're wondering, "Can I love you this much?

երբ ինքներս մեզ հարց ենք տալիս. «Հնարավոր է այսքան շատ սիրել,

անվերապահորեն հավատալ դրան

Can I believe in this this passionately?

և այդքան ափերից դուրս գալ»:

Can I be this fierce about this?"

just to be able to stop and, instead of catastrophizing what might happen,

Սարսափով հետևանքների մասին մտածելու փոխարեն` կարելի է կանգ առնել

ասել. «Ես այնքան շնորհակալ եմ,

to say, "I'm just so grateful,

because to feel this vulnerable means I'm alive."

որովհետև քանի դեռ խոցելի եմ, ուրեմն ապրում եմ»:

And the last, which I think is probably the most important,

Վերջիվերջո, ամենակարևորը

հավատալն է, որ մենք կատարյալ ենք:

is to believe that we're enough.

Because when we work from a place, I believe, that says, "I'm enough" ...

Քանի որ երբ այդ տեսանկյունից ենք նայում,

համարում ենք, որ կատարյալ ենք

then we stop screaming and start listening,

ապա այլևս չենք նյարդայնանում և սկսում ենք հասկանալ:

we're kinder and gentler to the people around us,

Այդպիսով դառնում ենք ավելի բարի և սիրալիր

թե ինքներս մեզ և թե մեր շրջապատի հանդեպ:

and we're kinder and gentler to ourselves.

Այսքանը, շնորհակալություն:

That's all I have. Thank you.

(Applause)

(Ծափահարություններ)