The power of vulnerability | Brené Brown | TED

Brene Brown: Kırılganlığın gücü

Çeviri: Serap Çakıl Gözden geçirme: Paris Obdan

Şöyle başlayayım:

So, I'll start with this: a couple years ago, an event planner called me

birkaç yıl önce bir organizatör beni aradı

çünkü bir konuşma yapacaktım.

because I was going to do a speaking event.

Aradı ve şöyle dedi:

And she called, and she said,

"Broşürde seni nasıl tanıtacağım

"I'm really struggling with how to write about you on the little flyer."

konusunda zorluk yaşıyorum."

And I thought, "Well, what's the struggle?"

Ben de "Niye, zorluk nedir?" diye düşündüm.

Dedi ki, "Seni konuşurken dinledim,

And she said, "Well, I saw you speak,

ve seni bir araştırmacı olarak tanıtacağım, sanırım,

and I'm going to call you a researcher, I think,

but I'm afraid if I call you a researcher, no one will come,

ama öyle dersem de kimse gelmez diye korkuyorum

çünkü sıkıcı ve gereksiz olduğunu düşünecekler."

because they'll think you're boring and irrelevant."

(Kahkahalar)

(Laughter)

Peki.

And I was like, "Okay."

And she said, "But the thing I liked about your talk

Ve dedi ki: "Senin konuşmanda beğendiğim,

senin bir hikaye anlatıcı olman.

is you're a storyteller.

So I think what I'll do is just call you a storyteller."

O yüzden seni bir hikaye anlatıcısı olarak tanıtacağım."

And of course, the academic, insecure part of me

Tabii benim akademik, güvensiz yanım şöyleydi:

was like, "You're going to call me a what?"

"Beni nasıl tanıtacaksın dedin?"

Ve dedi ki, "Seni bir hikaye anlatıcısı olarak tanıtacağım."

And she said, "I'm going to call you a storyteller."

And I was like, "Why not 'magic pixie'?"

Ben de "Büyülü periye ne dersin?" dedim.

(Laughter)

(Kahkahalar)

I was like, "Let me think about this for a second."

"İzin ver, ben biraz düşüneyim" dedim.

Cesaretimi ortaya çıkarmaya çalıştım.

I tried to call deep on my courage.

And I thought, you know, I am a storyteller.

Ve düşündüm, ben bir hikaye anlatıcısıyım.

I'm a qualitative researcher.

Ben bir niteliksel araştırmacıyım.

I collect stories; that's what I do.

Hikayeleri toplarım; yaptığım bu.

And maybe stories are just data with a soul.

Belki de hikayeler, ruhu olan veriden ibarettir.

And maybe I'm just a storyteller.

Ve belki ben de sadece bir hikaye anlatıcısıyım.

And so I said, "You know what?

Ve ben de dedim ki, "Biliyor musun?

Why don't you just say I'm a researcher-storyteller."

Bana neden sadece araştırmacı-hikaye anlatıcı demiyorsun?"

And she went, "Ha ha. There's no such thing."

O da "Ha ha, öyle bir şey yok ki" dedi.

(Laughter)

(Kahkahalar)

So I'm a researcher-storyteller, and I'm going to talk to you today --

Sonuçta ben bir araştırmacı-hikaye anlatıcıyım

ve bugün sizinle - madem algının

we're talking about expanding perception --

genişlemesinden söz ediyoruz -

and so I want to talk to you and tell some stories

ve ben de sizinle konuşmak ve araştırmamın bir bölümü

hakkında konuşmak istiyorum ki

about a piece of my research that fundamentally expanded my perception

bu benim algımı temelden genişletti

and really actually changed the way that I live and love

ve gerçekten aslında yaşama ve sevme, çalışma ve

and work and parent.

annelik yapma tarzımı değiştirdi.

And this is where my story starts.

Ve hikayem böyle başlıyor.

When I was a young researcher, doctoral student,

Genç bir araştırmacıyken, doktora öğrencisiyken,

my first year, I had a research professor who said to us,

ilk yıl bir araştırma hocam vardı

derdi ki

"Here's the thing, if you cannot measure it, it does not exist."

"Bakın,

Eğer bir şeyi ölçemiyorsanız, öyle bir şey yoktur."

Bana tatlı dillilik yapıyor diye düşünürdüm.

And I thought he was just sweet-talking me.

"Sahi mi?" derdim ve "Kesinlikle" derdi.

I was like, "Really?" and he was like, "Absolutely."

And so you have to understand

Yani şunu anlamalısınız:

sosyal hizmet üzerine okumuş, yüksek lisans yapmıştım

that I have a bachelor's and a master's in social work,

ve sosyal hizmet konusunda doktora yapıyordum,

and I was getting my Ph.D. in social work, so my entire academic career

bütün akademik kariyerim boyunca

hayatın karmaşık olduğunu

was surrounded by people who kind of believed in the "life's messy, love it."

düşünen, bunu seven

bir grup insanla çevriliydim.

And I'm more of the, "life's messy, clean it up, organize it

Ben ise hayat karmaşık,

temizle, düzenle

and put it into a bento box."

ve güzelce kutuya koy, türünde biriyim.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Bu yüzden tam kendi yolumu buldum,

And so to think that I had found my way, to found a career that takes me --

beni alıp götürecek kariyeri buldum derken --

really, one of the big sayings in social work is,

gerçekten, sosyal hizmetlerde en büyük laflardan

"Lean into the discomfort of the work."

biri çalışmanın rahatsızlığını olumlamaktır.

And I'm like, knock discomfort upside the head

Ve ben de, rahatsızlığı baş aşağı et ve

and move it over and get all A's.

kenara koy ve tüm A'ları al, diye düşünürüm.

That was my mantra.

İşte mantram buydu.

So I was very excited about this.

Yani bu konuda çok heyecanlıydım.

And so I thought, you know what, this is the career for me,

Ve, ne biliyor musunuz, bunun tam bana göre bir kariyer olduğunu düşündüm,

because I am interested in some messy topics.

çünkü bazı karmaşık konularla ilgiliyim.

But I want to be able to make them not messy.

Ama onları çözebilmek de istiyorum.

Onları anlamak istiyorum,

I want to understand them.

I want to hack into these things that I know are important

önemli olduğunu bildiğim bu şeylerin

içlerine sızmak ve herkesin

and lay the code out for everyone to see.

görebileceği şekilde şifresini ortaya çıkarmak istiyorum.

So where I started was with connection.

Başlangıç noktam, bağlantı olgusuydu.

Because, by the time you're a social worker for 10 years,

Çünkü, sosyal hizmet görevlisi olarak 10 yılı doldurduğunuzda,

şunu fark ediyorsunuz

what you realize is that connection is why we're here.

burada olma nedenimiz, bağlantı.

It's what gives purpose and meaning to our lives.

Hayatlarımıza amaç ve anlam veren şey bu.

Her şey bununla ilgili.

This is what it's all about.

It doesn't matter whether you talk to people

Sosyal adalet ve akıl sağlığı ve istismar ve ihmal

konularında çalışan insanlarla konuşup konuşmadığınız önemli değil,

who work in social justice, mental health and abuse and neglect,

şunu biliyoruz; bağlantı,

what we know is that connection, the ability to feel connected, is --

bağlılık hissetme yetisi -

ki nörobiyolojik olarak böyle yapılandırılmışız -

neurobiologically that's how we're wired --

it's why we're here.

burada olma nedenimiz.

So I thought, you know what, I'm going to start with connection.

Ben de düşündüm, biliyor musunuz, bağlantı ile başlayacağım.

Hani bazı durumlar olur ya,

Well, you know that situation

where you get an evaluation from your boss,

patronunuzdan bir değerlendirme alırsınız

and she tells you 37 things that you do really awesome,

ve 37 konuda çok başarılı olduğunuzu, ancak bir konunun

and one "opportunity for growth?"

"gelişmek için fırsat" olduğunu söyler ya?

(Laughter)

(Kahkahalar)

Ve sizin tek düşünebildiğiniz sadece o iyileşme fırsatı olur, değil mi?

And all you can think about is that opportunity for growth, right?

Well, apparently this is the way my work went as well,

Anlaşılan o ki, işte benim çalışmam da böyle oldu

because, when you ask people about love, they tell you about heartbreak.

çünkü insanlara sevgi hakkında soru sorduğunuzda

size aşk acılarını anlatırlar.

When you ask people about belonging,

İnsanlara aidiyet hakkında sorarsanız,

size en dayanılmaz derecede acı veren

they'll tell you their most excruciating experiences of being excluded.

dışlanma deneyimlerini anlatırlar.

And when you ask people about connection,

Ve insanlara bağlantı hakkında sorarsanız,

the stories they told me were about disconnection.

anlattıkları bağlantısız olmakla ilgiliydi.

Ben de çok hızlı bir şekilde - araştırmamın 6. haftasına doğru -

So very quickly -- really about six weeks into this research --

bu isimlendirilmez şeyle karşılaştım,

I ran into this unnamed thing that absolutely unraveled connection

anlamadığım ya da hiç görmediğim bir şekilde

kesinlikle bağlantıyı çözen bu şeyle.

in a way that I didn't understand or had never seen.

Ve ben de araştırmayı bıraktım

And so I pulled back out of the research

ve bunun ne olduğunu anlamam gerekiyor dedim.

and thought, I need to figure out what this is.

And it turned out to be shame.

Sonuçta bunun utanç olduğunu anladım.

Ve utanç gerçekten bağlantısızlıktan

And shame is really easily understood as the fear of disconnection:

korkma olarak kolayca anlaşılır.

Acaba bendeki bir şeyi

Is there something about me that, if other people know it or see it,

diğerleri görse veya bilse

that I won't be worthy of connection?

bağlantıyı hak etmeyebilir miyim?

Bunun hakkında söyleyebileceklerim:

The things I can tell you about it:

bu evrensel bir duygu, hepimizde var.

It's universal; we all have it.

The only people who don't experience shame

Utanç duymayan insanlar sadece insani

empati veya bağlantı kurmaya kapasitesi olmayanlardır.

have no capacity for human empathy or connection.

Kimse bu konuda konuşmak istemez,

No one wants to talk about it,

and the less you talk about it, the more you have it.

ve ne kadar az konuşursanız, utancınız o kadar artar.

What underpinned this shame, this "I'm not good enough," --

Bu utancı destekleyen şey,

bu "yeterince iyi değilim" -

ki bu hissi hepimizin bildiği bir duygudur:

which, we all know that feeling:

"I'm not blank enough. I'm not thin enough,

"Yeterince açık değilim. Yeterince ince değilim,

rich enough, beautiful enough, smart enough, promoted enough."

yeterince zengin, yeterince güzel, yeterince akıllı,

yeterince desteklenmiş değilim."

The thing that underpinned this was excruciating vulnerability.

Bunu destekleyen şey

dayanılmaz derecede kırılganlık,

This idea of, in order for connection to happen,

şu fikir,

bağlantının olabilmesi için,

we have to allow ourselves to be seen, really seen.

kendimizin görünür olmasına izin vermeliyiz,

gerçekten görünür.

Ve kırılganlık konusunda nasıl hissettiğimi biliyorsunuz. Nefret ederim.

And you know how I feel about vulnerability. I hate vulnerability.

Ve ben de düşündüm ki, bu benim için

And so I thought, this is my chance to beat it back with my measuring stick.

onu cetvellimle yenmek için bir şans.

I'm going in, I'm going to figure this stuff out,

Bu işe giriyorum, bu olayı çözeceğim,

I'm going to spend a year, I'm going to totally deconstruct shame,

buna bir yıl ayıracağım, utanç duygusunu tamamıyla çözeceğim,

I'm going to understand how vulnerability works,

kırılganlığın nasıl çalıştığını anlayacağım,

ve onun üstesinde geleceğim.

and I'm going to outsmart it.

So I was ready, and I was really excited.

Buna hazırdım ve gerçekten çok heyecanlıydım.

Tahmin edebilirsiniz, sonuç parlak olmayacak.

As you know, it's not going to turn out well.

(Kahkahalar)

(Laughter)

You know this.

Biliyorsunuz.

So, I could tell you a lot about shame,

Yani utanç konusunda çok şey anlatabilirim,

but I'd have to borrow everyone else's time.

ama başkasının zamanından almam gerekecektir.

But here's what I can tell you that it boils down to --

Ama bunun nereye gittiğini söyleyebilirim -

and this may be one of the most important things that I've ever learned

ve bu, bu araştırmayı yaptığım 10 yıl boyunca öğrendiğim

in the decade of doing this research.

en önemli şeylerden biri olabilir.

Bir yılım

My one year turned into six years:

altı yıla dönüştü,

binlerce hikayeye,

Thousands of stories, hundreds of long interviews, focus groups.

yüzlerce uzun mülakata, konuşma gruplarına.

At one point, people were sending me journal pages

Bir noktada insanlar bana gazete sayfaları ve

kendi hikayelerini gönderiyorlardı -

and sending me their stories --

thousands of pieces of data in six years.

altı yılda binlerce veri.

Ve olaya bir nevi hakim oldum.

And I kind of got a handle on it.

I kind of understood, this is what shame is, this is how it works.

Utancın ne olduğunu, nasıl işlediğini

bir nebze anladım.

Bir kitap yazdım,

I wrote a book, I published a theory, but something was not okay --

bir teori yayınladım,

fakat bir sorun vardı -

and what it was is that, if I roughly took the people I interviewed

sorun olan şuydu,

eğer konuştuğum insanlara kabaca bakarsam

and divided them into people who really have a sense of worthiness --

ve onları değerlilik duygusuna

gerçekten sahip olanlar olarak -

hepsi sonunda buna çıkıyordu,

that's what this comes down to, a sense of worthiness --

değerli olma duygusu -

they have a strong sense of love and belonging --

güçlü sevgi ve bağlılık hislerine sahiptiler -

and folks who struggle for it,

ve bunda zorlanan,

and folks who are always wondering if they're good enough.

her zaman gerçekten yeterli olup olmadıklarını sorgulayanlar olarak ayırdım.

Kuvvetli sevgi ve bağlılık hislerine

There was only one variable that separated

sahip olan insanlar ile bunlar için

the people who have a strong sense of love and belonging

zorlanan insanları birbirinden ayıran

and the people who really struggle for it.

tek bir değişken vardı.

And that was, the people who have a strong sense of love and belonging

O da, güçlü bir sevgi ve bağlılık duygusu

olan insanlar, sevgi ve aidiyeti

believe they're worthy of love and belonging.

hak ettiklerine inanıyorlar.

That's it.

Bu kadar.

They believe they're worthy.

Layık olduklarını düşünüyorlar.

And to me, the hard part of the one thing that keeps us out of connection

Ve benim için, bizi bağlanmaktan

alıkoyan şeyin en zor kısmı bizim bağlantıyı

is our fear that we're not worthy of connection,

hak etmediğimize dair korkumuzdur,

was something that, personally and professionally,

kişisel olarak ve profesyonel olarak,

daha iyi anlamam gerekenin bu olduğunu düşündüm.

I felt like I needed to understand better.

So what I did is I took all of the interviews

Ben de şunu yaptım,

değerliliği gördüğüm,

where I saw worthiness, where I saw people living that way,

insanların bu şekilde yaşadığı tüm görüşmeleri aldım

and just looked at those.

ve sadece bunlara baktım.

What do these people have in common?

Tüm bu insanların ortak noktası nedir?

I have a slight office supply addiction, but that's another talk.

Kırtasiye malzemelerine bağımlılığım var,

ama bu başka bir konuşma konusu.

So I had a manila folder, and I had a Sharpie,

Kağıt bir dosyam vardı ve bir de kalemim,

and I was like, what am I going to call this research?

ve bu araştırmanın adını ne koysam diye düşünüyordum.

Ve aklıma gelen ilk kelimeler

And the first words that came to my mind were "whole-hearted."

samimi, içten oldu.

These are whole-hearted people, living from this deep sense of worthiness.

Bunlar içten insanlardı, bu derin değerlilik duygusuyla yaşayan.

Ben de kağıt dosyanın üzerine yazdım,

So I wrote at the top of the manila folder,

ve verilere bakmaya başladım.

and I started looking at the data.

Aslında, ilk önce

In fact, I did it first in a four-day, very intensive data analysis,

dört günlük

yoğun veri analizi yaptım,

where I went back, pulled the interviews, the stories, pulled the incidents.

geri gittim, görüşmeleri çıkardım, hikayeleri çıkardım, olayları çıkardım.

What's the theme? What's the pattern?

Tema neydi? Kalıp neydi?

My husband left town with the kids

Kocam çocukları alıp şehri terk etti

because I always go into this Jackson Pollock crazy thing,

çünkü her zaman şu Jackson Pollock çılgınlığına giriyordum,

where I'm just writing and in my researcher mode.

sadece yazdığım ve

araştırmacı olduğum halime.

And so here's what I found.

Ve ulaştığım sonuç şu oldu.

Bu insanların ortak noktası

What they had in common was a sense of courage.

bir cesaret duygusuydu.

And I want to separate courage and bravery for you for a minute.

Ve cesaret ve kahramanlık arasındaki ayrıma dikkatinizi çekmek istiyorum.

Courage, the original definition of courage,

Cesaret, İngilizcede ilk kullanılmaya

başlandığında cesaretin gerçek tarifi -

when it first came into the English language --

Latince de cor yani "kalp" kelimesinden geliyordu -

it's from the Latin word "cor," meaning "heart" --

and the original definition was to tell the story of who you are

ve asıl anlamı,

kendi hikayeni tüm kalbinle anlatabilmen demekti.

with your whole heart.

Ve bu kişiler, basitçe,

And so these folks had, very simply, the courage to be imperfect.

kusurlu olma cesaretine

sahiptiler.

They had the compassion to be kind to themselves first and then to others,

Öncelikle kendilerine

ve sonra diğerlerine yumuşak olma merhametine sahiptiler

because, as it turns out,

çünkü, anlaşıldı ki, eğer kendimize karşı sevecen davranmazsak

we can't practice compassion with other people

diğerlerine şefkat gösteremeyiz.

if we can't treat ourselves kindly.

And the last was they had connection, and -- this was the hard part --

Ve sonuncu olarak bağlantıya sahiptiler,

ve - en zor kısmı buydu -

as a result of authenticity,

sahiciliğin sonucu olarak, kendileri olabilmek için

they were willing to let go of who they thought they should be

olmaları düşündükleri kişi olmaktan vazgeçmeye hazırdılar.

in order to be who they were, which you have to absolutely do that

bırakmaya hazırdılar,

ki bağlantı için kesinlikle bunu yapmak

for connection.

zorundasınız.

The other thing that they had in common was this:

Ortak olarak sahip oldukları diğer şey

şuydu.

They fully embraced vulnerability.

Kırılganlığı tamamıyla kucaklayabiliyorlardı.

They believed that what made them vulnerable made them beautiful.

Onları kırılgan

yapan şeyin aynı zamanda

onları güzel yaptığına inanıyorlardı.

Kırılganlığın rahatlatıcı olduğuna dair

They didn't talk about vulnerability being comfortable,

konuşmuyorlardı,

nor did they really talk about it being excruciating --

dayanılmaz derecede acı verici olduğunu da söylemiyorlardı -

as I had heard it earlier in the shame interviewing.

daha önce utançla ilgili görüşmelerde duyduğum gibi.

Sadece gerekli olduğu hakkında konuşuyorlardı.

They just talked about it being necessary.

They talked about the willingness to say, "I love you" first ...

Gönüllü bir şekilde 'Seni seviyorum'u

ilk defa demekten bahsettiler,

hiçbir garantisi

the willingness to do something where there are no guarantees ...

yokken bir şeyi

yapmaya gönüllü olmaktan,

the willingness to breathe through waiting for the doctor to call

mamogram

yaptırdıktan sonra doktorun aramasını beklerken

after your mammogram.

nefes alıp vermeye gönüllü olmaktan.

They're willing to invest in a relationship

Sürüp sürmeyeceğini bilmedikleri bir ilişkiye

that may or may not work out.

yatırım yapmaya gönüllüydüler.

They thought this was fundamental.

Bunun gerekli olduğunu düşünüyorlardı.

I personally thought it was betrayal.

Ben kişisel olarak bunun ihanet olduğunu düşünüyordum.

I could not believe I had pledged allegiance to research, where our job --

İnanamıyordum, araştırma yapmaya

bağlılık yemini etmiştim -

you know, the definition of research is to control and predict,

araştırmanın tanımı

belirli bir nedeni kontrol ve öngörme için,

to study phenomena for the explicit reason to control and predict.

kontrol etme ve öngörme,

fenomen üzerinde çalışmadır.

And now my mission to control and predict

Ve şimdi kontrol ve

öngörme için misyonumun

had turned up the answer that the way to live is with vulnerability

cevabın, yaşamının yolunun kırılganlıkla ve kontrol etmeden ve

öngörmeyi bırakarak olduğu anlaşıldı.

and to stop controlling and predicting.

This led to a little breakdown --

Bu bir sinirsel çöküşe neden oldu -

(Laughter)

(Gülüşmeler)

-- which actually looked more like this.

- ki aslında daha çok şöyle görünüyordu.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And it did.

Ve oldu.

I call it a breakdown; my therapist calls it a spiritual awakening.

Ben sinirsel çöküş dedim, terapistim ruhani bir aydınlanma dedi.

(Laughter)

A spiritual awakening sounds better than breakdown,

Ruhani bir aydınlanma sinirsel çöküşten daha iyi geliyor,

ama bir çöküş olduğuna dair sizi temin edebilirim.

but I assure you, it was a breakdown.

Ve tüm verilerimi bir kenara koyarak bir terapist bulmak zorunda kaldım.

And I had to put my data away and go find a therapist.

Size bir şey söyleyeyim: arkadaşlarınızı arayıp

Let me tell you something: you know who you are

"Sanırım birisini görmem lazım. Tavsiyen var mı?" dediğinizde

when you call your friends and say, "I think I need to see somebody.

kim olduğunuzu tam olarak anlarsınız.

Do you have any recommendations?"

Because about five of my friends were like,

Çünkü arkadaşlarımın yaklaşık beşi,

"Wooo, I wouldn't want to be your therapist."

"Yoo. Senin terapistin olmak istemezdim." gibiydi.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I was like, "What does that mean?"

Ben de "Bu ne demek oluyor?" dedim.

And they're like, "I'm just saying, you know.

Ve onlar da "Sadece söylüyorum, biliyorsun.

Don't bring your measuring stick."

Cetvelini getirme sakın."

(Laughter)

Ben de "Tamam."

I was like, "Okay."

So I found a therapist.

Sonra bir terapist buldum.

My first meeting with her, Diana --

Diana ile ilk buluşmamızda -

içten kişilerin nasıl yaşadığına

I brought in my list of the way the whole-hearted live, and I sat down.

dair listemi de götürdüm ve oturdum.

And she said, "How are you?"

Ve o dedi ki, "Nasılsın?"

And I said, "I'm great. I'm okay."

Ben de "Harika. İyiyim." dedim.

She said, "What's going on?"

"Nasıl gidiyor?" dedi.

And this is a therapist who sees therapists,

Ve bu terapist gören bir terapist

because we have to go to those, because their B.S. meters are good.

çünkü onlara gitmek zorundayız,

çünkü onların yalan ölçerleri iyi.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And so I said, "Here's the thing, I'm struggling."

Ve ben de,

"Sorun şu, zorlanıyorum." dedim.

And she said, "What's the struggle?"

Ve o da "Zorlayan nedir?" dedi.

Ve ben de "Kırılganlıkla ilgili bir meselem var.

And I said, "Well, I have a vulnerability issue.

And I know that vulnerability is the core of shame and fear

Ve biliyorum, kırılganlık utanç ve korkunun

ve değerli olma

mücadelemizin özü, ama aynı zamanda

and our struggle for worthiness,

but it appears that it's also the birthplace of joy, of creativity,

neşenin, yaratıcılığın, ait olmanın, sevginin de

doğum yeri olduğu

of belonging, of love.

anlaşılıyor.

And I think I have a problem, and I need some help."

Ve sanıyorum bir sorunum var

ve yardıma ihtiyacım var." dedim.

Ve "Ama anlaşma şu,

And I said, "But here's the thing: no family stuff, no childhood shit."

aile saçmalığı yok,

çocukluk saçmalığı yok." dedim.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

"I just need some strategies."

"Sadece bazı stratejilere ihtiyacım var."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

(Applause)

(Alkışlar)

Teşekkürler.

Thank you.

So she goes like this.

O da şu şekilde devam etti.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And then I said, "It's bad, right?"

Ve sonra "Kötü, değil mi?" dedim.

And she said, "It's neither good nor bad."

"İyi de değil kötü de." dedi.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

"It just is what it is."

"Sadece neyse o."

And I said, "Oh my God, this is going to suck."

Ve ben de "Tanrım, korkunç olacak." dedim.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And it did, and it didn't.

Ve öyle oldu ve öyle olmadı.

And it took about a year.

Ve yaklaşık bir yıl sürdü.

And you know how there are people

Ve biliyorsunuz bazı insanlar vardır,

that, when they realize that vulnerability and tenderness are important,

kırılganlığın ve hassasiyetin önemli olduğunu fark ettiklerinde

teslim olur ve ona doğru giderler.

that they surrender and walk into it.

A: bu ben değilim,

A: that's not me,

ve B: böyle insanlarla takılmam bile.

and B: I don't even hang out with people like that.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

For me, it was a yearlong street fight.

Benim için, bir yıl süren sokak dövüşü gibiydi.

It was a slugfest.

Sokak kavgası gibi.

Vulnerability pushed, I pushed back.

Kırılganlık itti, ben geri ittim.

I lost the fight,

Kavgayı kaybettim,

but probably won my life back.

ama muhtemelen hayatımı kazandım.

And so then I went back into the research

Ve sonra araştırmaya döndüm

and spent the next couple of years

ve gelecek bir kaç yılı

really trying to understand what they, the whole-hearted,

içten insanların ne olduğunu, hangi seçimleri yaptıklarını

what choices they were making, and what we are doing with vulnerability.

ve kırılganlıkla bizim ne yaptığımızı

gerçekten anlamaya

çalışarak geçirdim.

Why do we struggle with it so much?

Neden onunla bu kadar zorlanıyoruz?

Am I alone in struggling with vulnerability?

Kırılganlık konusunda zorlanmada yalnız mıyım?

Hayır.

No.

So this is what I learned.

Ne öğrendiğime gelince.

We numb vulnerability --

Kırılganlığı uyuşturuyoruz -

when we're waiting for the call.

zamanı gelmesini beklediğimizde.

It was funny, I sent something out on Twitter and on Facebook

Komikti, Twitter ya da Facebook'a bir şey koyuyordum,

mesela, "Kırılganlığı nasıl tarif edersiniz?

that says, "How would you define vulnerability?

Size kırılgan hissettiren nedir?" gibi.

What makes you feel vulnerable?"

Ve bir buçuk saat içinde 150 cevap geliyordu.

And within an hour and a half, I had 150 responses.

Because I wanted to know what's out there.

Çünkü dışarıda ne var,

bilmek istiyordum.

Kocamdan yardım istemek zorunda kalmak,

Having to ask my husband for help because I'm sick, and we're newly married;

çünkü hastayım ve yeni evliyiz;

kocamla sevişmek;

initiating sex with my husband;

initiating sex with my wife;

karımla sevişmek;

geri çevrilmek; birisine çıkma teklif etmek;

being turned down; asking someone out;

doktorun aramasını beklemek;

waiting for the doctor to call back;

biriyle yatmak; işten çıkarmak -

getting laid off; laying off people.

This is the world we live in.

yaşadığımız dünya bu.

We live in a vulnerable world.

Kırılgan bir dünyada yaşıyoruz.

And one of the ways we deal with it is we numb vulnerability.

Ve bununla baş etmenin yollarında bir tanesi

kırılganlığımızı uyuşturmak.

And I think there's evidence --

Ve sanırım bunun delili var -

and it's not the only reason this evidence exists,

ve delilin var olmasının tek nedeni bu değil,

but I think it's a huge cause --

ama sanırım muazzam nedeni -

We are the most in-debt ...

biz Amerikan tarihinde en borçlu,

en obez,

obese ...

addicted and medicated adult cohort in U.S. history.

en bağımlı ve en fazla ilaç kullanan

yetişkin topluluğuz.

The problem is -- and I learned this from the research --

Sorun şu - ve bunu araştırmamdan öğrendim -

that you cannot selectively numb emotion.

duyguyu seçici bir şekilde uyuşturamazsınız.

You can't say, here's the bad stuff.

Şöyle diyemezsiniz, bu kötü bir şey.

Here's vulnerability, here's grief, here's shame,

Bu kırılganlık, bu keder, bu utanç,

here's fear, here's disappointment.

bu korku, bu hayal kırıklığı,

I don't want to feel these.

bunları hissetmek istemiyorum.

I'm going to have a couple of beers and a banana nut muffin.

Ben birkaç bira ve muzlu fındıklı kek alacağım.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Bunları hissetmek istemiyorum.

I don't want to feel these.

And I know that's knowing laughter.

Ve bunun 'anlayan bir gülüş' olduğunu biliyorum.

I hack into your lives for a living.

Meslek icabı hayatlarınıza sızıyorum.

God.

Tanrım.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

You can't numb those hard feelings

Etkilerini uyuşturmadan, duygularımızı yani

without numbing the other affects, our emotions.

bu yoğun hisleri uyuşturamazsınız.

Seçici olarak uyuşturamazsınız.

You cannot selectively numb.

So when we numb those,

Yani bunları uyuşturduğunuzda,

we numb joy,

neşeyi uyuştururuz,

minnettarlığı uyuştururuz,

we numb gratitude,

we numb happiness.

mutluluğu uyuştururuz.

Ve sonra perişan oluruz,

And then, we are miserable,

ve amaç ve anlam peşinde koşmaya başlarız,

and we are looking for purpose and meaning,

ve sonra kırılgan hissederiz,

and then we feel vulnerable,

so then we have a couple of beers and a banana nut muffin.

sonra birkaç bira içer ve muzlu fındıklı kek yeriz.

And it becomes this dangerous cycle.

Ve bu tehlikeli çember haline gelir.

One of the things that I think we need to think about

Düşünmemiz gerektiğini düşündüğüm şeylerden birisi

is why and how we numb.

neden ve nasıl uyuşuruz.

And it doesn't just have to be addiction.

Ve sadece bağımlılık olmak zorunda değil.

Yaptığımız diğer şey şu

The other thing we do is we make everything that's uncertain certain.

kesin olmayan şeyleri kesinleştiriyoruz.

Religion has gone from a belief in faith and mystery to certainty.

Din, iman ve gizeme inançtan kesinliğe

doğru gitti.

"I'm right, you're wrong. Shut up."

Ben haklıyım, sen haksız. Kes sesini.

Bu kadar.

That's it.

Sadece kesin.

Just certain.

Ne kadar korkarsak, o kadar kırılgan oluyoruz,

The more afraid we are, the more vulnerable we are,

o kadar korkak oluyoruz.

the more afraid we are.

Günümüzde politika böyle görünüyor.

This is what politics looks like today.

Artık hitabet yok.

There's no discourse anymore.

There's no conversation.

Karşılıklı konuşma yok.

There's just blame.

Sadece suçlama.

You know how blame is described in the research?

Araştırmada suçluluk duygusunun nasıl tanımlandığını biliyor musunuz?

A way to discharge pain and discomfort.

Acı ve rahatsızlık duygusundan kurtulma yolu.

Mükemmelleştiriyoruz.

We perfect.

If there's anyone who wants their life to look like this, it would be me,

Hayatının bu şekilde olmasını isteyen biri varsa o da ben olurdum,

ama böyle işlemiyor.

but it doesn't work.

Because what we do is we take fat from our butts and put it in our cheeks.

Çünkü yaptığımız şu; popomuzdaki yağları aldırıp

yanaklarımıza koydurmak.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Which just, I hope in 100 years, people will look back and go, "Wow."

Ki bu sadece, umuyorum yüz yıl içinde,

insanların dönüp 'vay' diyeceği bir şey.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And we perfect, most dangerously, our children.

Ve daha tehlikelisi çocuklarımızı

mükemmelleştiriyoruz.

Let me tell you what we think about children.

Çocuklarımız hakkında ne düşündüğümüzü söylememe izin verin.

They're hardwired for struggle when they get here.

Doğduklarında mücadele için hazırlanmış oluyorlar.

And when you hold those perfect little babies in your hand,

Ve bu mükemmel küçük bebekleri elimize aldığımızda,

our job is not to say, "Look at her, she's perfect.

söylemememiz gereken şu; 'Bak şuna, mükemmel.

Benim işim onu mükemmel olarak korumak -

My job is just to keep her perfect --

beşinci sınıfa kadar tenis takımına ve yedinci sınıfta Yale'e girdiğinden emin olmak.'

make sure she makes the tennis team by fifth grade and Yale by seventh."

İşimiz bu değil.

That's not our job.

Our job is to look and say,

İşimiz bakıp şöyle demek;

"You know what? You're imperfect, and you're wired for struggle,

'Biliyor musun? Mükemmel değilsin ve mücadele için yaratılmışsın,

but you are worthy of love and belonging."

ama sevgiye ve ait olmaya layıksın.'

Bizim işimiz bu.

That's our job.

Bana bu şekilde büyümüş bir nesil gösterin

Show me a generation of kids raised like that,

ve sanıyorum günümüzde gördüğümüz sorunları sona erdirebiliriz.

and we'll end the problems, I think, that we see today.

We pretend that what we do doesn't have an effect on people.

Yaptığımızın insanlara

bir etkisi olmadığını farz ediyoruz.

We do that in our personal lives.

Bunu kişisel yaşamlarımızda yapıyoruz.

We do that corporate --

Bunu kurumsal alanda yapıyoruz-

whether it's a bailout, an oil spill ...

kurtarma ya da bir petrol kaçağı,

bir iptal olsun -

a recall.

We pretend like what we're doing

yaptıklarımızın diğer insanlar üzerinde

doesn't have a huge impact on other people.

muazzam bir etki yaratmayacağına inanıyoruz.

I would say to companies, this is not our first rodeo, people.

Firmalara söylemek isterim, bu bizim ilk rodeo insanlarımız değil.

We just need you to be authentic and real and say ...

Sadece hakiki ve gerçek olmaya ve

'Üzgünüz. Düzelteceğiz.'

"We're sorry. We'll fix it."

demeye ihtiyacımız var.

But there's another way, and I'll leave you with this.

Ama başka bir yol da var ve bunu onunla kapatacağım.

Bulduğum şu:

This is what I have found:

To let ourselves be seen, deeply seen, vulnerably seen ...

Görünmemize, derinden

görünmemize,

kırılgan bir şekilde görünmemize

to love with our whole hearts, even though there's no guarantee --

izin vermek için; tüm kalbimizle sevmemiz için,

hiçbir garantisi olmasa da -

ve bu gerçekten zor bir şey,

and that's really hard,

and I can tell you as a parent, that's excruciatingly difficult --

ve size bir ebeveyn olarak söyleyebilirim, inanılmaz derecede zor -

o terör anlarında şükran

to practice gratitude and joy in those moments of terror,

ve neşe duyabilmek,

when we're wondering, "Can I love you this much?

kendimize sorarken, 'Seni bu kadar sevebilir miyim?

Buna bu derece tutkuyla inanabilir miyim?

Can I believe in this this passionately?

Bu kadar istekli olabilir miyim?'

Can I be this fierce about this?"

just to be able to stop and, instead of catastrophizing what might happen,

sadece durabilmek ve, neler olabileceği hakkında felaket senaryoları yazacağına,

'Gerçekten minnettarım,

to say, "I'm just so grateful,

because to feel this vulnerable means I'm alive."

bu kadar kırılgan olabilmem yaşadığım anlamına geliyor.' diyebilmek.

And the last, which I think is probably the most important,

Ve sonuncusu, sanıyorum muhtemelen en önemlisi,

yeterli olduğumuza inanmak.

is to believe that we're enough.

Because when we work from a place, I believe, that says, "I'm enough" ...

Çünkü inanıyorum ki 'Yeterliyim' dediğimiz

bir noktada çalıştığımızda,

then we stop screaming and start listening,

o zaman çığlık atmayı bırakıp dinlemeye başlayabiliriz,

we're kinder and gentler to the people around us,

etrafımızdaki insanlara karşı daha nazik ve anlayışlı oluruz

ve kendimize daha nazik ve anlayışlı oluruz.

and we're kinder and gentler to ourselves.

Anlatmak istediğim bu kadar. Teşekkürler.

That's all I have. Thank you.

(Applause)

(Alkışlar)