The power of vulnerability | Brené Brown | TED

Translator: Tina Rukhadze Reviewer: Levan Lashauri

So, I'll start with this: a couple years ago, an event planner called me

მაშ ასე, ამით დავიწყებ:

რამდენიმე წლის წინ, ივენთების ორგანიზატორმა დამირეკა,

because I was going to do a speaking event.

რადგან სიტყვით გამოვსლას ვაპირებდი.

And she called, and she said,

დამირეკა და მითხრა:

"ვერ შევჯერდი, როგორ დავწერო შენ შესახებ ფლაერზე."

"I'm really struggling with how to write about you on the little flyer."

And I thought, "Well, what's the struggle?"

გამიკვირდა: "რა არის აქ საფიქრალი?!"

მან კი მიპასუხა: "მე ვნახე შენი გამოსვლა და ვფიქრობ გიწოდო მკვლევარი,

And she said, "Well, I saw you speak,

and I'm going to call you a researcher, I think,

მაგრამ ვშიშობ, თუ მკვლევარად მოგიხსენიებ არავინ მოვა შენს მოსასმენად,

but I'm afraid if I call you a researcher, no one will come,

რადგან იფიქრებენ, რომ მოსაწყენი და შეუფერებელი ხარ ამ ღონისძიებისთვის."

because they'll think you're boring and irrelevant."

(Laughter)

(სიცილი)

And I was like, "Okay."

მე ვუთხარი: "აჰა...კარგი..."

And she said, "But the thing I liked about your talk

მან მითხრა: "მაგრამ რაც მე მომწონს შენს საუბარში,

არის ის რომ შენ ხარ მთხრობელი.

is you're a storyteller.

So I think what I'll do is just call you a storyteller."

ასე რომ წარგადგენ როგორც მთხრობელს"

And of course, the academic, insecure part of me

რა თქმა უნდა, ჩემი აკადემიური, არათვითდაჯერებული ნაწილი შეშფოთდა:

was like, "You're going to call me a what?"

"შენ აპირებ წარმადგინო როგორც ვინ?"

მან მიპასუხა: "როგორც მთხრობელი."

And she said, "I'm going to call you a storyteller."

And I was like, "Why not 'magic pixie'?"

პასუხად მე: "თუ ასეა, ჯადოსნური ელფი რატომ არა?!"

(Laughter)

(სიცილი)

ჩემი რეაქცია იყო: "მოიცა, ცოტა დავფიქრდე."

I was like, "Let me think about this for a second."

შევეცადე მთელი ჩემი სიმამაცე მომეკრიბა.

I tried to call deep on my courage.

And I thought, you know, I am a storyteller.

გავიაზრე, რომ მე ვარ მთხრობელი.

მე თვისებრივი მკვლევარი ვარ. მე ისტორიებს ვაგროვებ.

I'm a qualitative researcher.

I collect stories; that's what I do.

ეს არის, რასაც მე ვაკეთებ.

And maybe stories are just data with a soul.

შეიძლება ეს ისტორიებიც მხოლოდ მონაცემებია, რომელთაც სული შთაბერეს,

And maybe I'm just a storyteller.

იქნებ მე მართლა მხოლოდ მთხრობელი ვარ."

And so I said, "You know what?

ამიტომ ასე ვუთხარი: "მოდი ასე მოვიქცეთ,

Why don't you just say I'm a researcher-storyteller."

უბრალოდ თქვი, რომ მე მკვლევარ-მთხრობელი ვარ."

And she went, "Ha ha. There's no such thing."

მას გაეცინა: "ჰა ჰა. ასეთი რამ ხომ არ არსებობს."

(Laughter)

(სიცილი)

So I'm a researcher-storyteller, and I'm going to talk to you today --

ასე რომ, მე მკვლევარ-მთხრობელი ვარ და დღეს მინდა მოგითხროთ

მზარდი აღქმის შესახებ.

we're talking about expanding perception --

and so I want to talk to you and tell some stories

მინდა მოგიყვეთ ისტორიები კვლევის პროცესის შესახებ,

about a piece of my research that fundamentally expanded my perception

რომლებმაც ფუნდამენტურად გააფართოვეს ჩემი აღქმის თვალსაწიერი

and really actually changed the way that I live and love

და შეცვალეს წესი, რომლითაც მე ვცხოვრობ და მიყვარს

and work and parent.

და ვმუშაობ და შვილებს ვზრდი.

And this is where my story starts.

ეს არის ის, საიდანაც ჩემი ისტორია იწყება.

When I was a young researcher, doctoral student,

როდესაც ახალგაზრდა მკვლევარი ვიყავი, დოქტურანტურაზე სწავლის პირველ წელს,

my first year, I had a research professor who said to us,

მე მყავდა კვლევის პროფესორი, რომელმაც გვითხრა:

"Here's the thing, if you cannot measure it, it does not exist."

"რასაც ვერ ზომავთ, ის არ არსებობს."

ვიფიქრე უბრალოდ მეარშიყებოდა.

And I thought he was just sweet-talking me.

"ნამდვილად?" ვკითხე მე. "რა თქმა უნდა!" დამიდასტურა მან.

I was like, "Really?" and he was like, "Absolutely."

And so you have to understand

წარმოიდგინეთ, მე უკვე მაქვს

that I have a bachelor's and a master's in social work,

ბაკალავრის და მაგისტრის ხარისხები სოციალურ მეცნიერებებში,

and I was getting my Ph.D. in social work, so my entire academic career

და ვმუშაობ დოქტორის ხარისხის მისაღებად

ასე რომ, მთელი ჩემი აკადემიური კარიერის მანძილზე

was surrounded by people who kind of believed in the "life's messy, love it."

გარემოცული ვარ ადამიანებით, რომლებიც ფიქრობენ:

"ცხოვრება უწესრიგობაა, გიყვარდეს იგი."

მე კი უფრო ვფიქრობ: "ცხოვრება უწესრიგობაა

And I'm more of the, "life's messy, clean it up, organize it

დაასუფთავე,

დაალაგე იგი და მოათავსე კონტეინერში."

and put it into a bento box."

(Laughter)

(სიცილი)

ასე რომ, ვფიქრობ ნაპოვნი მქონდა ჩემი გზა,

And so to think that I had found my way, to found a career that takes me --

საქმე, რომელიც მთლიანად მომიცავდა.

really, one of the big sayings in social work is,

სოციალური სფეროს ერთ-ერთი ცნობილი გამონათქვემი ამბობს:

"Lean into the discomfort of the work."

"თავით გადაეშვი შენი სამუშაოს უსიამოვნებებში."

And I'm like, knock discomfort upside the head

მე ასე ვიყავი განწყობილი: "თავში ჩაუკაკუნე უსიამოვნებებს,

and move it over and get all A's.

თავიდან მოიშორე ისინი და ყველაფერი ხუთიანზე იქნება."

That was my mantra.

ეს იყო ჩემი მანტრა.

So I was very excited about this.

მე სავსე ვიყავი ენთუზიაზმით

And so I thought, you know what, this is the career for me,

და ვფიქრობდი, რომ ეს საქმე ჩემთვისაა,

because I am interested in some messy topics.

რადგან მე ზუსტად ასეთი უწესრიგობებით ვარ დაინტერესებული.

მე მინდა მათი დალაგება შემეძლოს.

But I want to be able to make them not messy.

მინდა მესმოდეს ისინი.

I want to understand them.

I want to hack into these things that I know are important

მინდა ბოლომდე ჩავწვდე ყველაფერს, რაც ვიცი რომ მნიშვნელოვანია

და გავშიფრო ისინი ყველას დასანახად.

and lay the code out for everyone to see.

So where I started was with connection.

გადავწყვიტე კავშირებით დამეწყო.

Because, by the time you're a social worker for 10 years,

იმ დროს, როცა ხარ სოციალური მუშაკი 10 წლიანი გამოცდილებით,

აცნობიერებ, რომ ურთიერთობა არის ის რის გამოც ჩვენ აქ ვართ.

what you realize is that connection is why we're here.

იგი ჩვენს ცხოვრებას მიზანს და მნიშვნელობას აძლევს.

It's what gives purpose and meaning to our lives.

ეს ყველაფერია. არ აქვს მნიშვნელობა, გიწევს თუ არა ურთიერთობა ადამიანებთან,

This is what it's all about.

It doesn't matter whether you talk to people

რომლებიც სოციალურ სამართლიანობაზე,

ფსიქიკურ ჯანმრთელობაზე, ძალადობაზე და გულგრილობაზე მუშაობენ.

who work in social justice, mental health and abuse and neglect,

ჩვენ რაც ვიცით, არის ის, რომ კავშირის ქონა,

what we know is that connection, the ability to feel connected, is --

ურთიერთობის შეგრძნების შესაძლებლობა,

არის ის, როგორც ვართ შექმნილი ნეურობიოლოგიურ დონეზე.

neurobiologically that's how we're wired --

it's why we're here.

ის რის გამოც ჩვენ აქ ვართ. მე ვაპირებ დავიწყო კავშირებზე მსჯელობით.

So I thought, you know what, I'm going to start with connection.

წარმოიდგინეთ სიტუაცია, რომ თქვენი უფროსი გაფასებთ.

Well, you know that situation

where you get an evaluation from your boss,

and she tells you 37 things that you do really awesome,

მან ჩამოთვალა 37 რამ, რასაც შესანიშნავად ართმევთ თავს

and one "opportunity for growth?"

და ერთი რამ რასაც ვერ... არის "ზრდის შესაძლებლობა."

(Laughter)

(სიცილი)

ყველაფერი, რაზე ფიქრიც ამ სიტუაციაში შეგიძლიათ "ზრდის შესაძლებლობაა", ხომ ასეა?

And all you can think about is that opportunity for growth, right?

Well, apparently this is the way my work went as well,

ცხადია, ჩემი საქმიანობაც ამ გზით წავიდა.

because, when you ask people about love, they tell you about heartbreak.

რადგან, როდესაც ადამიანებს სიყვარულზე ეკითხებით,

გიყვებიან, თუ როგორ ატკინეს მათ გული.

When you ask people about belonging,

როდესაც მიმღებლობაზე უსვამთ შეკითხვას,

იხსენებენ ყველაზე საშინელ შემთხვევას, როცა თავი გარიყულად აგრძნობინეს,

they'll tell you their most excruciating experiences of being excluded.

ხოლო როდესაც ეკითხებით ურთიერთობის შესახებ,

And when you ask people about connection,

the stories they told me were about disconnection.

ამბები რომლებსაც ყვებიან დაშორებას ეხება.

ასე რომ, ძალიან მალე, თითქმის 6 კვირაში კვლევის დაწყებიდან,

So very quickly -- really about six weeks into this research --

მე შევეჩეხე ამ უსახელო რაღაცას, რამაც მთლიანად ნათელი მოჰფინა ურთიერთობებს

I ran into this unnamed thing that absolutely unraveled connection

ისე როგორც მე არასოდეს მესმოდა და არასოდეს მენახა.

in a way that I didn't understand or had never seen.

ასე რომ მე შევწყვიტე კვლევა

And so I pulled back out of the research

და ვფიქრობდი, რომ უნდა გამერკვია რა იყო ეს.

and thought, I need to figure out what this is.

And it turned out to be shame.

აღმოჩნდა, რომ ეს სირცხვილის გრძნობა იყო.

სირცხვილი იოლად გაიგება, როგორც ურთიერთობების დაკარგვის შიში:

And shame is really easily understood as the fear of disconnection:

არის კი ჩემში რამე ისეთი, რაც სხვებმა რომ გაიგონ, ან დაინახონ,

Is there something about me that, if other people know it or see it,

that I won't be worthy of connection?

აღარ ვიქნები მათთან ურთიერთობის ღირსი?

ამაზე შემიძლია შემდეგი გითხრათ: ეს უნივერსალურია. ყველა ჩვენგანს გვაქვს.

The things I can tell you about it:

It's universal; we all have it.

იმ ადამიანებს, რომლებიც არ განიცდიან სირცხვილს,

The only people who don't experience shame

არ აქვთ ადამიანური თანაგრძნობის და ურთიერთობის უნარი.

have no capacity for human empathy or connection.

არავის სურს ამაზე ლაპარაკი.

No one wants to talk about it,

and the less you talk about it, the more you have it.

რაც ნაკლებს ლაპარაკობთ, მით მეტად განიცდით.

საფუძველი ამ შიშისა, არის ფიქრი: "მე არ ვარ საკმარისად კარგი".

What underpinned this shame, this "I'm not good enough," --

ეს გრძნობა ყველა ჩვენგანისთვის ნაცნობია:

which, we all know that feeling:

"I'm not blank enough. I'm not thin enough,

"მე არ ვარ საკმარისად ღია, არ ვარ საკმარისად გამხდარი,

rich enough, beautiful enough, smart enough, promoted enough."

საკმარისად მდიდარი, საკმარისად ლამაზი, საკმარისად ჭკვიანი,საკმარისად წარმატებული"

The thing that underpinned this was excruciating vulnerability.

და ამ ყველაფრის საფუძველი არის დაუცველობის მტანჯველი განცდა.

This idea of, in order for connection to happen,

ეს აზრი კავშირის დამყარებისა,

მოითხოვს რომ საკუთარი თავი ვაჩვენოთ, რომ დაგვინახონ ისეთი როგორებიც ვართ.

we have to allow ourselves to be seen, really seen.

იცით როგორ ვარ განწყობილი დაუცველობის მიმართ? მე მძულს დაუცველობა.

And you know how I feel about vulnerability. I hate vulnerability.

ამიტომაც ვიფიქრე, ეს ჩემი შანსია გავლახო ის, ჩემი საზომი ხელსაწყოთი.

And so I thought, this is my chance to beat it back with my measuring stick.

I'm going in, I'm going to figure this stuff out,

მე ვიწყებ. მე ვაპირებ გამოვიკვლიო იგი,

I'm going to spend a year, I'm going to totally deconstruct shame,

ვაპირებ მივუძღვნა ამ საქმეს მთელი წელი, სრული დეკონსტრუქცია გავუკეთო სირცხვილს.

I'm going to understand how vulnerability works,

გავიგო როგორ მუშაობს დაუცველობა

და ხერხით ვაჯობო მას.

and I'm going to outsmart it.

So I was ready, and I was really excited.

ასე რომ, მე გამოვაცხადე მზადყოფნა და ძალიან აღელვებული ვიყავი.

ალბათ ხვდებით, რომ ეს კარგად არ დამთავრდებოდა

As you know, it's not going to turn out well.

(Laughter)

(სიცილი)

თქვენ ეს იცით.

You know this.

მე შემიძლია დაუსრულებლად გესაუბროთ სირცხვილზე,

So, I could tell you a lot about shame,

but I'd have to borrow everyone else's time.

მაგრამ ამისთვის ყველა მომხსენებლის დრო დამჭირდება.

But here's what I can tell you that it boils down to --

მთავარს გეტყვით, იმ ძირითადს, რაზეც დადის ეს ყველაფერი.

and this may be one of the most important things that I've ever learned

ეს შესაძლოა ყველაზე მნიშვნელოვანი უნარია,

in the decade of doing this research.

რომელიც ამ ათწლიანი კვლევის მანძილზე შევიძინე.

ჩემი ერთი წელი გადაიქცა 6 წლად:

My one year turned into six years:

ათასობით ისტორია, ასობით ვრცელი ინტერვიუ, ფოკუს-ჯგუფები.

Thousands of stories, hundreds of long interviews, focus groups.

At one point, people were sending me journal pages

ხალხი თავად მიგზავნიდა ჟურნალის გვერდებს

და მათ ისტორიებს.

and sending me their stories --

ათასობით მონაცემი დამიგროვდა ამ ექვსი წლის მანძილზე

thousands of pieces of data in six years.

And I kind of got a handle on it.

და მე ჩავებღაუჭე მათ. რაღაც დოზით გავიგე

I kind of understood, this is what shame is, this is how it works.

რა არის სირცხვილი, როგორ მუშაობს იგი.

მე წიგნი დავწერე, გამოვაქვეყნე თეორია, მაგრამ რაღაც ისე ვერ იყო.

I wrote a book, I published a theory, but something was not okay --

and what it was is that, if I roughly took the people I interviewed

საქმე იმაში იყო, რომ თუ მე უხეშად ავიღებდი ჩემ მიერ გამოკითხულ ადამიანებს

and divided them into people who really have a sense of worthiness --

და დავყოფდი მათ ადამიანებად, რომელთაც ნამდვილად აქვთ ღირსების გრძნობა..

that's what this comes down to, a sense of worthiness --

ღირსების გრძნობა...

ასეთებს ძლიერი სიყვარულისა და მიმღებლობის გრძნობა აქვთ...

they have a strong sense of love and belonging --

და ადამიანებად, რომლებიც წვალობენ ამისთვის.

and folks who struggle for it,

and folks who are always wondering if they're good enough.

რომლებსაც მუდმივად აღელვებთ არიან თუ არა საკმარისად კარგები.

There was only one variable that separated

მხოლოდ ერთი ცვლადი განასხვავებდა ადამიანებს,

the people who have a strong sense of love and belonging

რომელთაც აქვთ სიყვარულის და მიმრებლობის ძლიერი განცდა

and the people who really struggle for it.

და ადამიანებს, რომლებიც წვალობენ ამისთვის.

And that was, the people who have a strong sense of love and belonging

ეს იყო ის, რომ ადამიანებს რომელთაც აქვთ სიყვარულის და მიმრებლობის ძლიერი განცდა,

believe they're worthy of love and belonging.

სჯერათ, რომ ისინი იმსახურებენ სიყვარულს და მიღებას.

That's it.

სულ ეს არის.

They believe they're worthy.

მათ სჯერათ რომ ღირსნი არიან.

And to me, the hard part of the one thing that keeps us out of connection

ჩემი აზრით, ჩვენი ურთიერთობების გარეშე დარჩენის მთავარი მიზეზი,

არის ჩვენივე შიში, რომ არ ვართ ამ ურთიერთობის ღირსნი.

is our fear that we're not worthy of connection,

was something that, personally and professionally,

ეს იყო რაღაც, რაშიც პირადად და პროფესიულად

ვგრძნობდი რომ უკეთ გარკვევა მჭირდებოდა.

I felt like I needed to understand better.

So what I did is I took all of the interviews

და აი რა გავაკეთე: ავიღე ყველა ინტერვიუ,

სადაც ღირსების გრძნობა და განცდით მცხოვრები ადამიანები ვნახე

where I saw worthiness, where I saw people living that way,

and just looked at those.

და მხოლოდ მათზე დავიწყე დაკვირვება.

What do these people have in common?

რა აქვთ ამ ადამიანებს საერთო?

I have a slight office supply addiction, but that's another talk.

მე ცოტა საკანცელარიო ნივთების მანია მახასიათებს, თუმცა ეს სხვა თემაა.

So I had a manila folder, and I had a Sharpie,

მაშ, მქონდა საქაღალდე და "შარპის" მარკერი

and I was like, what am I going to call this research?

და ვფიქრობდი, რა დამერქმია ამ კვლევისთვის.

პირველივე სიტყვა, რაც თავში მომივიდა იყო "გულითადი".

And the first words that came to my mind were "whole-hearted."

These are whole-hearted people, living from this deep sense of worthiness.

ისინი იყვნენ გულითადი ადამიანები, მცხოვრებნი ღირსების ღრმა განცდით.

ამგვარად, ასეც დავაწერე საქაღალდეს

So I wrote at the top of the manila folder,

და დავიწყე მასალების გარჩევა.

and I started looking at the data.

ფაქტიურად ამ ოთხდღიანი მონაცემების ინტენსიური ანალიზით დავიწყე.

In fact, I did it first in a four-day, very intensive data analysis,

where I went back, pulled the interviews, the stories, pulled the incidents.

უკან დავბრუნდი, ამოვიღე ინტერვიუები, ისტორიები, შემთხვევები.

What's the theme? What's the pattern?

რა არის არსი? როგორია სტრუქტურა?

My husband left town with the kids

ჩემმა მეუღლემ ბავშვებიანად ქალაქი დატოვა,

because I always go into this Jackson Pollock crazy thing,

რადგან მე ყოველთვის ვვარდები ჯეკსონ პოლოკის გიჟურ სტილში,

where I'm just writing and in my researcher mode.

როცა სულ ვწერ და მკვლევარის განწყობაზე ვარ.

And so here's what I found.

და აი რა აღმოვაჩინე:

მათი საერთო თვისება გამბედაობა იყო.

What they had in common was a sense of courage.

And I want to separate courage and bravery for you for a minute.

მინდა ერთმანეთისგან გამოვყო გამბედაობა და სიმამაცე.

Courage, the original definition of courage,

გამბედაობა - თავდაპირველი მნიშვნელობით,

რომლითაც იგი ინგლისურ ენაში გაჩნდა,

when it first came into the English language --

მომდინარეობს ლათინური სიტყვისგან "cor", რაც ნიშნავს - "გული"

it's from the Latin word "cor," meaning "heart" --

and the original definition was to tell the story of who you are

და თავდაპირველი განმარტებით ნიშნავდა

გეამბა საკუთარი თავის შესახებ მთელი გულით.

with your whole heart.

ამიტომ, ამ ადამიანებს მარტივად ჰქონდათ გამბედაობა ყოფილიყვნენ არასრულყოფილნი

And so these folks had, very simply, the courage to be imperfect.

They had the compassion to be kind to themselves first and then to others,

მათ ებრალებოდათ და ცდილობდნენ კეთილები ყოფილიყვნენ

პირველ რიგში საკუთარი თავის და შემდეგ სხვების მიმართ,

because, as it turns out,

რადგან როგორც ირკვევა, სხვებს ვერ შევიბრალებთ,

we can't practice compassion with other people

თუ საკუთარ თავს ვერ მოვეპყარით კარგად.

if we can't treat ourselves kindly.

And the last was they had connection, and -- this was the hard part --

საბოლოოდ ისინი ახერხებდნენ ჰქონოდათ ურთიერთობა და რაშიც იყო სირთულე,

as a result of authenticity,

მათი გულწრფელობიდან გამომდინარე

ისინი მზად იყვნენ აღარ ეზრუნათ იმაზე, როგორებიც ფიქრობდნენ რომ უნდა ყოფილიყვნენ.

they were willing to let go of who they thought they should be

in order to be who they were, which you have to absolutely do that

სამაგიეროდ ყოფილიყვნენ ისეთები, როგორებიც ნამდვილად იყვნენ.

რაც იძულებული ხართ გააკეთოთ, თუ გინდათ ურთიერთობა.

for connection.

The other thing that they had in common was this:

კიდევ ერთი რამ, რაც მათ საერთო ჰქონდათ იყო ეს.

დაუცველობის სრულად გათავისება.

They fully embraced vulnerability.

They believed that what made them vulnerable made them beautiful.

მათ სჯეროდათ, რომ დაუცველობა მათ ალამაზებდა.

ისინი არც იმას ამბობდნენ, რომ დაუცველობა კომფორტული იყო

They didn't talk about vulnerability being comfortable,

nor did they really talk about it being excruciating --

და არც იმას, რომ ეს აუტანელი იყო,

as I had heard it earlier in the shame interviewing.

როგორც მანამდე სირცხვილის შესახებ ინტერვიუში მოვისმინე.

ისინი მხოლოდ იმას ამბობდნენ , რომ ეს აუცილებლობა იყო.

They just talked about it being necessary.

They talked about the willingness to say, "I love you" first ...

საუბრობდნენ მზადყოფნაზე, რომ პირველებს ეთქვათ "მე შენ მიყვარხარ"...

მზადყოფნაზე, რომ გაეკეთებინათ რამე გარანტიების გარეშე...

the willingness to do something where there are no guarantees ...

the willingness to breathe through waiting for the doctor to call

მზადყოფნაზე, რომ მშვიდად დალოდებოდნენ ექიმის ზარს

after your mammogram.

მამოგრაფიის შედეგების შესახებ.

They're willing to invest in a relationship

მზადყოფნაზე, რომ ინვესტირება მოეხდინათ ურთიერთობაში,

that may or may not work out.

რომელიც ან გამოვა, ან არა.

They thought this was fundamental.

ისინი თვლიდნენ, რომ ეს ფუნდამენტურად მნიშვნელოვანი იყო.

I personally thought it was betrayal.

პირადად მე ვფიქრობდი, რომ ეს ღალატი იყო.

I could not believe I had pledged allegiance to research, where our job --

ვერ ვიჯერებდი, რომ კვლევას ერთგულება შევფიცე,

სადაც ჩვენი საქმე, როგორც კვლევის განმარტება გვეუბნება,

you know, the definition of research is to control and predict,

არის კონტროლი და პროგნოზირება.

to study phenomena for the explicit reason to control and predict.

მოვლენის შესწავლა, სწორედ კონტროლის და პროგნოზირების მიზნით

And now my mission to control and predict

და ახლა ამ კონტროლის და პროგნოზირების ჩემმა მისიამ.

had turned up the answer that the way to live is with vulnerability

აჩვენა რომ უნდა იცხოვრო დაუცველობის განცდით

და შეწყვიტო კონტროლი და პროგნოზირება.

and to stop controlling and predicting.

This led to a little breakdown --

ამან პატარა კრიზისში ჩამაგდო.

(Laughter)

(სიცილი)

-- which actually looked more like this.

რომელიც სინამდვილეში ასე გამოიყურებოდა.

(Laughter)

(სიცილი)

And it did.

და ასეც იყო.

I call it a breakdown; my therapist calls it a spiritual awakening.

მე ამას კრიზისს ვეძახი ჩემი ფსიქოთერაპევტი კი სულიერ გამოღვიძებას.

(Laughter)

A spiritual awakening sounds better than breakdown,

სულიერი გამოღვიძება უკეთ ჟღერს, ვიდრე კრიზისი

მაგრამ გარწმუნებთ ეს კრიზისი იყო.

but I assure you, it was a breakdown.

იძულებული გავხდი ჩემი მასალები გვერდით გადამედო და ფსიქოთერაპევტი მეძებნა.

And I had to put my data away and go find a therapist.

ნება მომეცით გითხრათ:

Let me tell you something: you know who you are

ბევრს იგებთ საკუთარ თავზე, როცა მეგობრებს ურეკავთ და ეუბნებით:

when you call your friends and say, "I think I need to see somebody.

"ვფიქობ მიღებაზე უნდა ჩავეწერო, შეგიძლია ვინმე მირჩიო?"

Do you have any recommendations?"

Because about five of my friends were like,

ჩემი ხუთი მეგობრის რეაქცია ასეთი იყო:

"Wooo, I wouldn't want to be your therapist."

"უუუჰ, შენს ფსიქოთერაპევტად ყოფნას არ ვისურვებდი".

(Laughter)

(სიცილი)

I was like, "What does that mean?"

ამაზე მე: "ეს რას ნიშნავს?"

And they're like, "I'm just saying, you know.

ისინი კი: "ხომ იცი, უბრალოდ ვიგულსხმე,

Don't bring your measuring stick."

რომ შენს საზომ ხელსაწყოს ნუ წაიღებ".

(Laughter)

(სიცილი)

I was like, "Okay."

So I found a therapist.

ასე რომ ვიპოვე ფსიქოთერაპევტი.

My first meeting with her, Diana --

ჩემ პირველ შეხვედრაზე დაიანასთან

მოვიტანე გულითადი ადამიანების ცხოვრების სტილი და დავჯექი.

I brought in my list of the way the whole-hearted live, and I sat down.

And she said, "How are you?"

მან მკითხა: "როგორ ხარ?"

And I said, "I'm great. I'm okay."

ვუპასუხე, რომ ძალიან კარგად, მშვენივრად.

She said, "What's going on?"

შემდეგ მკითხა: "რაშია საქმე?"

And this is a therapist who sees therapists,

ეს იყო ფსიქოთერაპევტი, რომელიც ფსიქოთერაპევტებს ნახულობს,

because we have to go to those, because their B.S. meters are good.

ჩვენ უნდა მივიდეთ მათთან, რადგან მათი სისულელეების დეტექტორი კარგად მუშაობს.

(სიცილი)

(Laughter)

And so I said, "Here's the thing, I'm struggling."

ასე რომ, მე ვუთხარი: "საქმე იმაშია, რომ მე ვწვალობ."

And she said, "What's the struggle?"

"რა წვალებას გულისხმობ?" - მკითხა მან.

And I said, "Well, I have a vulnerability issue.

მე ვუპასუხე: "დაუცველობის პრობლემა მაქვს

And I know that vulnerability is the core of shame and fear

და ვიცი, რომ დაუცველობა სირცხვილის, შიშის

და ღირსებისთვის ჩვენი ბრძოლის ბაზისია.

and our struggle for worthiness,

but it appears that it's also the birthplace of joy, of creativity,

თუმცა, როგორც გამოჩნდა ის ასევე სიხარულის, შემოქმედებითობის,

მიმღებლობის და სიყვარულის საწყისია

of belonging, of love.

And I think I have a problem, and I need some help."

და ვფიქრობ პრობლემა მაქვს და დახმარება მჭირდება"

თან დავძინე: "არანაირი საუბარი ოჯახზე და არანაირი ბავშვობისდროიდნელი ბოდვები".

And I said, "But here's the thing: no family stuff, no childhood shit."

(Laughter)

(სიცილი)

"I just need some strategies."

"მე უბრალოდ რაღაც სტრატეგიები მჭირდება"

(Laughter)

(სიცილი)

(Applause)

(აპლოდისმენტები)

Thank you.

გმადლობთ

So she goes like this.

მისი რეაქცია ასეთი იყო.

(Laughter)

(სიცილი)

And then I said, "It's bad, right?"

შემდეგ მე ვუთხარი: "ეს ცუდია. არა?"

And she said, "It's neither good nor bad."

მან მიპასუხა: "ეს არც კარგია, არც ცუდი".

(Laughter)

(სიცილი)

"It just is what it is."

"ეს არის, რაც არის"

And I said, "Oh my God, this is going to suck."

და მე: "ო, ღმერთო ჩემო ჩავისვარეთ".

(Laughter)

(სიცილი)

And it did, and it didn't.

და ასეც მოხდა და თან არც მოხდა.

And it took about a year.

ამას მთელი წელი დასჭირდა.

And you know how there are people

ხომ იცით ადამიანები,

that, when they realize that vulnerability and tenderness are important,

რომლებიც როცა კი აცნობიერებენ, რომ დაუცველობა და სისათუთე მნიშვნელოვანია,

ნებდებიან და თავით გადაეშვებიან მასში.

that they surrender and walk into it.

ა) მე ასეთი არ ვარ.

A: that's not me,

და ბ) მე ასეთ ადამიანებთან არც ვურთიერთობ.

and B: I don't even hang out with people like that.

(Laughter)

(სიცილი)

For me, it was a yearlong street fight.

ჩემთვის ეს ერთწლიანი ქუჩური ჩხუბი იყო.

It was a slugfest.

ნამდვილი შეჯახება.

Vulnerability pushed, I pushed back.

დაუცველობამ შემიტია, მეც შევუტიე.

I lost the fight,

მე წავაგე ბრძოლა,

but probably won my life back.

მაგრამ ალბათ უკან დავიბრუნე ჩემი ცხოვრება.

And so then I went back into the research

ამის შემდეგ მე დავუბრუნდი კვლევას

and spent the next couple of years

და მომდევნო ორი წელი

really trying to understand what they, the whole-hearted,

იმის ცდაში გავატარე, რომ გამეგო, რა არჩევანს აკეთებენ

what choices they were making, and what we are doing with vulnerability.

გულითადი ადამიანები და რას ვუხერხებთ დაუცველობას.

Why do we struggle with it so much?

რატომ ვებრძვით მას ასე მონდომებით?

Am I alone in struggling with vulnerability?

ვარ თუ არა მე მარტო ამ ბრძოლაში?

No.

არა.

So this is what I learned.

მაშ, აი რა ვისწავლე,

We numb vulnerability --

ჩვენ ვახშობთ დაუცველობას,

when we're waiting for the call.

როცა ზარს ველოდებით.

It was funny, I sent something out on Twitter and on Facebook

სახალისო იყო, როცა მე დავგზავნე ტვიტერისა და ფეისბუქის მეშვეობით

that says, "How would you define vulnerability?

კითხვა: "როგორ განმარტავთ დაუცველობას?

What makes you feel vulnerable?"

რა გაგრძნობინებთ თავს დაუცველად?"

თითქმის საათნახევარში მე მქონდა 150 პასუხი,

And within an hour and a half, I had 150 responses.

Because I wanted to know what's out there.

რადგან მინდოდა გამეგო რაშია საქმე.

"როცა იძულებული ვარ ახალშეუღლებულ ქმარს ვთხოვო დახმარება რადგან ავად ვარ";

Having to ask my husband for help because I'm sick, and we're newly married;

"სექსის წამოწყებისას ქმართან";

initiating sex with my husband;

"სექსის წამოწყებისას ცოლთან";

initiating sex with my wife;

"უარის მიღებისას"; "როცა ვთხოვ პაემანზე მოვიდეს";

being turned down; asking someone out;

"როცა ველოდები ექიმის ზარს"; "როდესაც სამსახურიდან მათავისუფლებენ";

waiting for the doctor to call back;

getting laid off; laying off people.

"როდესაც იძულებული ვარ სამსახურიდან გავათავისუფლო"

This is the world we live in.

ეს არის მსოფლიო, რომელშიც ვცხოვრობთ.

We live in a vulnerable world.

ჩვენ დაუცველ მსოფლიოში ვცხოვრობთ.

ერთ-ერთი გზა, რითიც ამას ვუმკლავდებით დაუცველობის ჩახშობაა

And one of the ways we deal with it is we numb vulnerability.

And I think there's evidence --

ვფიქრობ არსებობს ამის მტკიცებულება

და ეს არაა ერთადერთი მტკიცებულება,

and it's not the only reason this evidence exists,

but I think it's a huge cause --

მაგრამ ვფიქრობ უდიდესი ფაქტორია,

We are the most in-debt ...

რომ ჩვენ ვართ ყველაზე ვალებში ჩაფლული,

obese ...

ჭარბწონიანი,

addicted and medicated adult cohort in U.S. history.

დამოკიდებული და წამლებზე შემჯდარი ზრდასრული მოსახლეობა აშშ-ს ისტორიაში.

The problem is -- and I learned this from the research --

პრობლემა, როგორც კვლევამ მიჩვენა,

that you cannot selectively numb emotion.

არის რომ შეუძლებელია ემოციების შერჩევითი ჩახშობა.

You can't say, here's the bad stuff.

ვერ იტყვით აქ ცუდი რამეებია.

Here's vulnerability, here's grief, here's shame,

აქ დაუცველობაა, აქ მწუხარებაა, აქ სირცხვილია,

here's fear, here's disappointment.

აქ შიშია, აქ იმედგაცრუებაა.

I don't want to feel these.

არ მინდა ეს ყველაფერი ვიგრძნო.

I'm going to have a couple of beers and a banana nut muffin.

ორიოდე კათხა ლუდს დავლევ და ბანანის თხილიან მაფინს დავაყოლებ.

(Laughter)

(სიცილი)

არ მინდა ეს ყველაფერი ვიგრძნო.

I don't want to feel these.

And I know that's knowing laughter.

ჩემთვის ნაცნობია ეს გამგებიანი სიცილი,

I hack into your lives for a living.

ჩემი სამუშაო თქვენს ცხოვრებაში შეჭრაა.

God.

მე ეს ვიცი. ღმერთო ჩემო!

(Laughter)

(სიცილი)

You can't numb those hard feelings

თქვენ ვერ ჩაახშობთ ამ მტკივნეულ განცდებს,

without numbing the other affects, our emotions.

სხვა გავლენების, სხვა ემოციების ჩახშობის გარეშე.

You cannot selectively numb.

ვერ შეძლებთ ეს შერჩევითად გააკეთოთ.

So when we numb those,

ანუ როდესაც მათ ვახშობთ,

we numb joy,

ჩვენ ვახშობთ სიხარულს,

ჩვენ ვახშობთ მადლიერებას,

we numb gratitude,

we numb happiness.

ჩვენ ვახშობთ ბედნიერებას.

And then, we are miserable,

ამის შემდეგ, ჩვენ ცუდად ვართ და ვიწყებთ მიზნის

and we are looking for purpose and meaning,

და მნიშვნელობის ძებნას და თავს დაუცველად ვგრძნობთ.

and then we feel vulnerable,

so then we have a couple of beers and a banana nut muffin.

მაშინ კი თან გვაქვს კათხა ლუდი და ბანანის თხილიანი მაფინი.

And it becomes this dangerous cycle.

და ეს საშიში ციკლი იქმნება.

ერთი რამ, რაზეც ჩემი აზრით უნდა დავფიქრდეთ,

One of the things that I think we need to think about

is why and how we numb.

არის თუ რატომ და როგორ ვახშობთ ემოციებს.

And it doesn't just have to be addiction.

ეს უბრალო მიდრეკილება არ უნდა იყოს.

The other thing we do is we make everything that's uncertain certain.

კიდევ რასაც ვაკეთებთ ხოლმე, არის, განუსაზღვრელ რამეებს ვსაზღვრავთ.

Religion has gone from a belief in faith and mystery to certainty.

რელიგია რწმენიდან და იდუმალებიდან ზუსტ განსზღვრებამდე მივიდა.

"I'm right, you're wrong. Shut up."

"მე მართალი ვარ, შენ - ცდები. მოკეტე"

აი ასე.

That's it.

Just certain.

სრულიად დარწმუნებით.

რაც მეტად გვეშინია,

The more afraid we are, the more vulnerable we are,

მით მეტად დაუცველები ვართ და მეტად შეშინებულებიც.

the more afraid we are.

დღევანდელი პოლიტიკაც ამას ჰგავს.

This is what politics looks like today.

მასში არ არის მსჯელობა.

There's no discourse anymore.

There's no conversation.

არ არის დიალოგი.

There's just blame.

აქ მხოლოდ ბრალს დებენ.

You know how blame is described in the research?

იცით კვლევაში ბრალის დადება როგორ არის აღწერილი?

A way to discharge pain and discomfort.

ტკივილის და დისკომფორტისგან დაცლის საშუალება.

ჩვენ სრულყოფილებისკენ ვიღწვით.

We perfect.

If there's anyone who wants their life to look like this, it would be me,

თუკი არის ვინმე, ვისაც სურს მისი ცხოვრება ასეთი იყოს, ეს მე ვარ,

მაგრამ ეს არ მუშაობს.

but it doesn't work.

Because what we do is we take fat from our butts and put it in our cheeks.

რადგან რასაც ჩვენ ვაკეთებთ არის, რომ ვიღებთ ცხიმს ჩვენი დუნდულებიდან

და ვუშვებთ მას ლოყებში.

(Laughter)

(სიცილი)

Which just, I hope in 100 years, people will look back and go, "Wow."

იმედი მაქვს100 წლის მერე ადამიანები უკან მოიხედავენ და იტყვიან "ვაუ"

(Laughter)

(სიცილი)

And we perfect, most dangerously, our children.

და ჩვენ ვაიდეალებთ, რაც ყველაზე საშიშია, ჩვენს შვილებს.

ნება მომეცით გითხრათ, თუ რას ვფიქრობთ ჩვენ შვილებზე.

Let me tell you what we think about children.

They're hardwired for struggle when they get here.

ისინი უკვე მომართულნი არიან საბრძოლველად, როცა ჩნდებიან

And when you hold those perfect little babies in your hand,

და როდესაც ეს სრულყოფილი პატარა არსებები ხელში გვიჭირავს,

our job is not to say, "Look at her, she's perfect.

ჩვენ არ უნდა ვუთხრათ: "შეხედეთ მას, ის სრულყოფილია.

მე უნდა შევინარჩუნო ის სრულყოფილად, მე უნდა უზრუნველვყო,

My job is just to keep her perfect --

make sure she makes the tennis team by fifth grade and Yale by seventh."

რომ ის ტენისის გუნდში იყოს მეხუთე კლასში და მეშვიდეში იელში ჩააბაროს."

That's not our job.

ეს არ არის რასაც უნდა ვაკეთებდეთ. ჩვენი საქმეა შევხედოთ და ვუთხრათ:

Our job is to look and say,

"You know what? You're imperfect, and you're wired for struggle,

"იცი? შენ არ ხარ სრულყოფილი, შენ მომართული ხარ ბრძოლისთვის,

but you are worthy of love and belonging."

მაგრამ იმსახურებ სიყვარულს და მიმღებლობას"

That's our job.

ეს არის ჩვენი საქმე.

მაჩვენეთ თაობა, რომელიც ასე აღიზარდა

Show me a generation of kids raised like that,

და ჩვენ მოვაგვარებთ პრობლემებს, რომელთაც დღეს ვხედავთ.

and we'll end the problems, I think, that we see today.

We pretend that what we do doesn't have an effect on people.

ჩვენ თავს ვიტყუებთ, თითქოს ჩვენი საქციელი გავლენას არ ახდენდეს სხვებზე.

ჩვენ ასე ვიქცევით პირად ცხოვრებაში.

We do that in our personal lives.

We do that corporate --

ჩვენ საზოგადოდაც ასე ვიქცევით,

whether it's a bailout, an oil spill ...

იქნება ეს ფინანსური კოლაფსი, ნავთობის დაღვრა, თუ შეკვეთის გაუქმება.

a recall.

We pretend like what we're doing

ჩვენ თავს ვიტყუებთ, რომ ჩვენს საქციელს დიდი გავლენა არ აქვს სხვა ადამიანებზე.

doesn't have a huge impact on other people.

I would say to companies, this is not our first rodeo, people.

მე ვეტყოდი კომპანიებს - ხალხო, ეს არ არის ჩვენი პირველი როდეო

ჩვენ მხოლოდ გვინდა, რომ გულწრფელები და ნამდვილები იყოთ და თქვათ:

We just need you to be authentic and real and say ...

"We're sorry. We'll fix it."

"ჩვენ ვწუხვართ. ჩვენ ამას გამოვასწორებთ"

But there's another way, and I'll leave you with this.

მაგრამ არის კიდევ სხვა გზა და ამით დავასრულებ.

აი რა აღმოვაჩინე:

This is what I have found:

To let ourselves be seen, deeply seen, vulnerably seen ...

გავხადოთ საკუთარი თავი ხილული, სიღრმემდე ხილული, დაუცველად ხილული...

რომ გვიყვარდეს მთელი გულით, რომც არ იყოს გარანტია

to love with our whole hearts, even though there's no guarantee --

და ეს ძალიან ძნელია

and that's really hard,

and I can tell you as a parent, that's excruciatingly difficult --

როგორც მშობელი გეტყვით, რომ ეს აუტანლად რთულია.

to practice gratitude and joy in those moments of terror,

გამოვხატო მადლიერება და სიხარული იმ საშიშ წუთებში,

when we're wondering, "Can I love you this much?

როდესაც ჩვენ ვეჭვობთ: "შეიძლება ასე ძლიერ მიყვარდე?"

Can I believe in this this passionately?

"შეიძლება მჯეროდეს ამის ასე მგზნებარედ?"

Can I be this fierce about this?"

"შემიძლია ვიყო ასეთი განრისხებული?"

just to be able to stop and, instead of catastrophizing what might happen,

უბრალოდ შეგეძლოს გაჩერდე და მოსალოდნელ შედეგებზე განცდის ნაცვლად

to say, "I'm just so grateful,

თქვა: "მე მადლიერი ვარ,

because to feel this vulnerable means I'm alive."

რადგან ეს დაუცველობა მაგრძნობინებს, რომ მე ცოცხალი ვარ."

And the last, which I think is probably the most important,

და ბოლოს, ჩემი აზრით ყველზე მნიშვნელოვანია ვირწმუნოთ,

რომ საკმარისად კარგები ვართ.

is to believe that we're enough.

Because when we work from a place, I believe, that says, "I'm enough" ...

რადგან, როდესაც ვმოქმდებთ იმის რწმენით, რომ "საკმარისად კარგი ვარ",

then we stop screaming and start listening,

ვწყვეტთ ყვირილს და ვიწყებთ მოსმენას.

we're kinder and gentler to the people around us,

ვართ უფრო კეთილები და ზრდილობიანები

ჩვენ გარშემომყოფების და საკუთარი თავების მიმართ.

and we're kinder and gentler to ourselves.

სულ ესაა, რაც მინდოდა მეთქვა. გმადლობთ

That's all I have. Thank you.

(Applause)

(აპლოდისმენტები)