Street Art for Hope and Peace | eL Seed | TED Talks

Translator: soheila Jafari Reviewer: Leila Ataei

In 2012, when I painted the minaret of Jara Mosque

در سال ۲۰۱۲، هنگامی که من مناره‌های مسجد جارا در

in my hometown of Gabés, in the south of Tunisia,

زادگاه‌ پدریم، قابیز در جنوب تونس نقاشی می‎کردم،

I never thought that graffiti would bring so much attention to a city.

هرگز فکر نمی‎کردم که این نقاشی این میزان توجه در شهر به خود جلب کند.

At the beginning, I was just looking for a wall in my hometown,

در ابتدا، تنها به دنبال یک دیوار در شهر بودم،

and it happened that the minaret was built in '94.

و این که مناره در سال ۱۹۹۴ ساخته شده بود.

And for 18 years, those 57 meters of concrete stayed grey.

و برای ۱۸ سال، این مناره ۵۷ متری سیمانی طوسی رنگ باقی مانده بودند.

When I met the imam for the first time, and I told him what I wanted to do,

هنگامی که برای اولین بار امام مسجد را دیدم،

he was like, "Thank God you finally came,"

او گفت،"خدا را شکر بالاخره تو آمدی،"

and he told me that for years he was waiting for somebody

و به من گفت که برای سالها منتظر کسی بود

to do something on it.

که برای مناره‌ کاری کند.

The most amazing thing about this imam is that he didn't ask me anything --

و جالب ترین نکته در مورد امام این بود که او از من چیزی نخواست--

neither a sketch, or what I was going to write.

حتی یک طرح مقدماتی، یا چیزی که می‎خواهم بنویسم.

In every work that I create, I write messages

در هر کاری که من خلق می‎کنم ، یک پیام به سبک خودم

with my style of calligraffiti -- a mix of calligraphy and graffiti.

با سبک خوشنویسی بر روی دیوار می‎نویسم-- ترکیبی از خوشنویسی و نقاشی دیواری.

I use quotes or poetry.

یک نقل قول یا شعری را می‎نویسم.

For the minaret, I thought that the most relevant message

برای مناره، فکر کردم که مرتبط ترین پیام

to be put on a mosque should come from the Quran,

که در مسجد باید قرار گیرد باید از قرآن باشد،

so I picked this verse:

من این آیه را انتخاب کردم:

"Oh humankind, we have created you from a male and a female,

"آی انسانها، ما شما را از زن و مرد خلق کردیم،

and made you people and tribe, so you may know each other."

و برای شما دوستان و قبیله‎ای ایجاد کردیم، تا یکدیگر را بشناسید"

It was a universal call for peace, tolerance, and acceptance

این یک فراخوانی جهانی برای صلح، تحمل و پذیرش یکدیگر بود

coming from the side that we don't usually portray in a good way in the media.

که معمولا در حاشیه قرار گرفته و توسط رساناها به تصویر کشیده نمی‎شود.

I was amazed to see how the local community reacted to the painting,

من از واکنش جامعه محلی نسبت به نقاشی،

and how it made them proud to see the minaret getting so much attention

و اینکه چگونه آنها مفتخر بودند که این مناره این میزان توجه رساناهای بین المللی در سراسر جهان

from international press all around the world.

را به خود جلب کرده بود شگفت زده بودم.

For the imam, it was not just the painting;

برای امام، این تنها یک نقاشی نبود:

it was really deeper than that.

خیلی عمیق‌تر از آن بود.

He hoped that this minaret would become a monument for the city,

او امید داشت که مناره تبدیل شود به بنای تاریخی ماندگاری برای شهر،

and attract people to this forgotten place of Tunisia.

و مردم را به این منطقه فراموش شده تونس بکشاند.

The universality of the message,

جهان شمولی پیام،

the political context of Tunisia at this time,

زمینه‎های سیاسی تونس در آن زمان،

and the fact that I was writing Quran in a graffiti way

و این حقیقت که من قرآن را با نقاشی دیواری می‎نوشتم

were not insignificant.

خیلی ناچیز نبودند.

It reunited the community.

اتحاد و پیوستگی دوباره جامعه.

Bringing people, future generations,

کاری که من کردم،

together through Arabic calligraphy

آوردن مردم و نسل آینده را در کنار هم

is what I do.

از طریق خوشنویسی عربی.

Writing messages is the essence of my artwork.

نوشتن پیام گوهره و ماهیت کار من بود.

What is funny, actually, is that even Arabic-speaking people

آنچه که جالبه این است که حتی مردم عرب زبان هم

really need to focus a lot to decipher what I'm writing.

برای رمزگشایی از نوشته من نیاز به تمرکز واقعا زیادی دارند.

You don't need to know the meaning to feel the piece.

شما نیازی ندارید که معنای آن را بدانید تا آن را احساس کنید.

I think that Arabic script touches your soul before it reaches your eyes.

فکر می کنم این خط عربی قبل از اینکه چشمان شما را جذب کند روح شما را لمس می‎کند.

There is a beauty in it that you don't need to translate.

در آن زیبایی هست که شما نیازی ندارید که معنای آن را بدانید.

Arabic script speaks to anyone, I believe;

من معتقدم که خط عربی با همه حرف می زند.

to you, to you, to you, to anybody,

با تو، با تو، با تو، با هرکسی،

and then when you get the meaning,

و هنگامی که معنای آن را درک کنی

you feel connected to it.

احساس همبستگی با آن می‎کنی.

I always make sure to write messages

همواره سعی می‎کنم پیامهایی که می‎نویسم

that are relevant to the place where I'm painting,

با محلی‌هایی که نقاشی می‎کنم مرتبط باشند،

but messages that have a universal dimension,

اما پیامهایی که بعُدی جهانی هم داشته باشند،

so anybody around the world can connect to it.

بنابراین هر کسی در سراسر جهان می‎تواند با آن مرتبط شود.

I was born and raised in France, in Paris,

من در فرانسه به دنیا آمدم و بزرگ شدم،

and I started learning how to write and read Arabic when I was 18.

و هنگامی که ۱۸ ساله بودم شروع کردم به یادگیری خواندن و نوشتن زبان عربی.

Today I only write messages in Arabic.

امروزه من تنها به زبان عربی پیام می‌نویسم.

One of the reasons this is so important to me,

یکی از دلایلی که برای من مهم هست،

is because of all the reaction that I've experienced all around the world.

واکنشی است که از مردم سراسر جهان تجربه کرده‎ام.

In Rio de Janeiro, I translated this Portuguese poem

در ریودوژنیرو، من شعر پرتغالی را از

from Gabriela Tôrres Barbosa,

گابریل تررس باربوسا ترجمه کردم،

who was giving an homage to the poor people of the favela,

که با مردم فقیرنشین زاغه فاولا بیعت کرده بود،

and then I painted it on the rooftop.

و سپس آن را بر بام خانه‎ای نقاشی کردم.

The local community were really intrigued by what I was doing,

جامعه محلی واقعا شیفته آنچه من انجام می‌دادم شدند،

but as soon as I gave them the meaning of the calligraphy,

و به محض اینکه من معنای خوشنویسی را به آنها دادم،

they thanked me, as they felt connected to the piece.

آنها از من تشکر کردند، و با این قطعه مرتبط شدند.

In South Africa, in Cape Town,

در آفریقای جنوبی، در شهر کیپ تان،

the local community of Philippi

جامعه محلی فلیپی (نام ناحیه ای)

offered me the only concrete wall of the slum.

دیوار سیمانی در منطقه فقیرنشینی را به من پیشنهاد کردند.

It was a school, and I wrote on it

که مدرسه بود، و من

a quote from Nelson Mandela,

نقل قولی از نلسون ماندلا نوشتم،

saying, "[in Arabic],"

که می گوید،( عربی)،

which means, "It seems impossible until it's done."

یعنی،" تا زمانی که انجام نشود، به نظر ناممکن می‌آید."

Then this guy came to me and said, "Man, why you don't write in English?"

سپس مردی آمد پیش من گفت، " چرا این را انگلیسی نمی نویسی؟"

and I replied to him, "I would consider your concern legit if you asked me

و به او پاسخ دادم، " به نظرم توجه تو جایز بود اگر از من می‎پرسیدی

why I didn't write in Zulu."

چرا این را به زبان زولا ننوشتم."

In Paris, once, there was this event,

یکبار در پاریس رویدادی بود،

and someone gave his wall to be painted.

و یکنفر دیوارش را به من داد که آن را نقاشی کنم.

And when he saw I was painting in Arabic,

هنگامی که او دید من عربی می نویسم،

he got so mad -- actually, hysterical -- and he asked for the wall to be erased.

خیلی ناراحت شد-- واقعا عصبانی شد-- و گفت که دیوار را پاک کن.

I was mad and disappointed.

من خیلی ناراحت و ناامید شدم.

But a week later, the organizer of the event asked me to come back,

اما یک هفته بعد، برگزار کننده رویداد از من خواست تا برگردم،

and he told me that there was a wall right in front of this guy's house.

و او به من گفت که دیواری درست برابر خانه آن مرد هست.

So, this guy --

خب، این مرد---

(Laughter)

( خنده)

like, was forced to see it every day.

مجبور بود هر روز این را ببیند.

At the beginning, I was going to write, "[In Arabic],"

در ابتدا تصمیم داشتم بنویسم،( عربی)

which means, "In your face," but --

به معنای،"بر چهره‌ات"--

(Laughter)

( خنده)

I decided to be smarter and I wrote, "[In Arabic],"

ولی تصمیم گرفتم که هوشمندانه تر بنویسم،(عربی)،

which means, "Open your heart."

به معنای، "قلبت را بگشا."

I'm really proud of my culture,

من واقعا به فرهنگم مفتخرم،

and I'm trying to be an ambassador of it through my artwork.

و تلاش می کنم از راه هنرم سفیری باشم.

And I hope that I can break the stereotypes we all know,

و امیدوارم که بتوانم این قالبهای فکری را

with the beauty of Arabic script.

با زیبایی خط عربی بشکنم.

Today, I don't write the translation of the message anymore on the wall.

امروز، من ترجمه پیام‌ها را دیگر بر دیوارها نمی نویسم.

I don't want the poetry of the calligraphy to be broken,

نمی خواهم خوشنویسی شعر شکسته شود،

as it's art and you can appreciate it without knowing the meaning,

این هنر است و می‎توانید از آن بدون دانستن معنایش لذت ببرید،

as you can enjoy any music from other countries.

همانطور که از موسیقی سایر ملتها لذت می‎برید.

Some people see that as a rejection or a closed door,

برخی آن را از نوعی پس‌زدگی و بستن درها می‎بینند،

but for me, it's more an invitation --

اما برای من، این بیشتر نوآوریست--

to my language, to my culture, and to my art.

نسبت به زبانم، فرهنگم و هنرم.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

( تشویق)