How important is politeness? ⏲️ 6 Minute English

Hello, this is 6 Minute English from BBC Learning English. I'm Neil.

سلام، این برنامه‌ی آموزشی ۶ دقیقه‌ای انگلیسی از بی‌بی‌سی است. من نیل هستم.

And I'm Beth.

و من بث هستم.

In this programme, we're talking about politeness.

در این برنامه، درباره ادب و نزاکت صحبت می‌کنیم.

Britain has a reputation for being a polite place

بریتانیا به عنوان مکانی مودب شهرت دارد که در آن به

where children are told to say please and thank you,

کودکان گفته می‌شود از کلمات «لطفاً» و «متشکرم» استفاده کنند،

but in real life that isn't always true.

اما در زندگی واقعی این همیشه درست نیست.

You, give me that pen!

تو، اون خودکار رو بده به من!

I'm sorry. That was a bit rude.

متاسفم. این کمی بی‌ادبانه بود.

Well, what should I have said?

خب، چی باید می‌گفتم؟

How about – Neil, please could you pass me the pen?

چطوره – نیل، میشه لطفا خودکار رو بدی بهم؟

Fine. Neil, could you please pass me the pen?

عالیه. نیل، میشه لطفا خودکار رو بدی بهم؟

There you go! That's much better.

بفرمایید! اونجوری خیلی بهتره.

Now listen, as BBC Radio 4 presenter Michael Rosen, who is a well-known poet

حالا گوش کنید، همانطور که مایکل روزن، مجری رادیو بی‌بی‌سی ۴، شاعر

and children's author in Britain, describes what happened to him one day

و نویسنده‌ی کودک مشهور در بریتانیا، آنچه را که یک روز برایش اتفاق افتاد، شرح می‌دهد.

Recently, this is how it went.

اخیراً، اوضاع به این شکل پیش رفت.

A boy was walking past me in the street, stopped and said,

یه پسری داشت تو خیابون از کنارم رد میشد، وایساد و گفت:

Hey, you're thingy, innit!

هی، تو یه خل ​​و چلی، بیشعوری!

Now, that one seems to break all the rules.

حالا، به نظر می‌رسد که آن یکی تمام قوانین را زیر پا گذاشته است .

And because it broke the rules, it gave me a problem.

و چون قوانین را زیر پا گذاشت، برای من مشکل ایجاد کرد.

How do I answer it?

چطور جوابش را بدهم؟

A boy saw Michael Rosen and said, Hey, you're thingy, innit!

یه پسری مایکل روزن رو دید و گفت: هی، تو یه خل ​​و چلی، یه احمقی!

He used the word, thingy,

او از کلمه «چیز» استفاده کرد،

because although he recognised Michael, he couldn't remember his name.

چون با اینکه مایکل را می‌شناخت، اسمش را به خاطر نمی‌آورد.

He also said innit, which is short for isn't it, to emphasise what he'd said.

او همچنین برای تأکید بر گفته‌اش از «innit» که مخفف «مگر نه؟» است، استفاده کرد.

So, was the boy being impolite

خب، آیا پسر بی‌ادب بود

or was he just happy meeting a famous person in the street?

یا فقط از دیدن یک آدم معروف در خیابان خوشحال بود؟

And why do we teach kids to be polite in the first place?

و چرا ما از همان ابتدا به بچه‌ها یاد می‌دهیم که مودب باشند ؟

That's what we'll be discussing in this programme,

این چیزی است که ما در این برنامه

using some useful new vocabulary.

با استفاده از واژگان جدید و مفید در مورد آن بحث خواهیم کرد.

But first, I have a question for you, Neil.

اما اول، نیل، من یک سوال از تو دارم.

The British are well known for being polite, as we've said,

همانطور که گفتیم، بریتانیایی‌ها به مودب بودن معروف هستند،

and there's even an idiom we use in certain situations to remind someone

و حتی اصطلاحی وجود دارد که ما در موقعیت‌های خاص برای یادآوری

to be especially polite.

مودب بودن به کسی از آن استفاده می‌کنیم.

But what is it?

اما آن چیست؟

Is it: a) mind your As and Bs, b) mind your Ps and Qs,

آیا این است: الف) به ویژگی‌های مثبت و منفی خود توجه کنید، ب) به ویژگی‌های مثبت و منفی خود توجه کنید،

or c) mind your Xs and Ys?

یا ج) به ویژگی‌های مثبت و منفی خود توجه کنید؟

Well, I know the answer to this,

خب، من جواب این سوال را می‌دانم،

but I'm going to say c) mind your Xs and Ys, because I think it's brilliant.

اما می‌گویم ج) به Xها و Yهایتان توجه کنید، چون به نظرم خیلی عالی است.

OK. Interesting!

باشه. جالبه!

Well, we'll find out the correct answer later in the programme.

خب، جواب درست رو بعداً توی برنامه پیدا می‌کنیم.

So, let's return to the boy who said, Hey, you're thingy innit!

خب، برگردیم به پسری که گفت، هی، تو یه چیزایی رو نمی‌دونی!

to famous poet Michael Rosen.

به شاعر مشهور مایکل روزن.

Was that impolite or not?

بی ادبی بود یا نه؟

Professor Louise Mullany, who studies the language of politeness,

پروفسور لوئیز مولانی، که زبان ادب را مطالعه می‌کند،

has an answer.

پاسخی برای این سوال دارد.

She thinks that politeness is as much to do

او همانطور که در برنامه «کلام دهان» رادیو ۴ بی‌بی‌سی توضیح داد، معتقد است که ادب به همان اندازه که به گوینده مربوط است،

with the person being spoken to as the person speaking,

به فردی که با او صحبت می‌شود نیز مربوط است. به

as she explained to BBC Radio 4 programme, Word of Mouth.

I think the crucial thing there is in how you've perceived it.

نظرم نکته‌ی حیاتی اینه که تو چطور اون رو درک کردی.

So, obviously he's not giving us the conventional,

بنابراین، بدیهی است که او رویکرد مرسوم «

Oh, good afternoon, Mr. Rosen, or a more formal approach.

عصر بخیر، آقای روزن» یا رویکرد رسمی‌تری را به ما ارائه نمی‌دهد.

It's very, very informal...

خیلی خیلی غیررسمیه...

and he can't remember your name, and he's saying, innit!

و اسمت رو یادش نمیاد، و داره میگه، innit!

Now, that has been interpreted by you as non-threatening to you.

حالا، این توسط شما به عنوان چیزی که برایتان تهدیدآمیز نیست، تعبیر شده است.

You don't see him as insulting you,

شما او را به عنوان کسی که به شما توهین می‌کند نمی‌بینید،

and you're actually quite kindly disposed to that person.

و در واقع نسبت به آن شخص کاملاً مهربان هستید.

So, you haven't interpreted it as offensive or aggressive.

بنابراین، شما آن را توهین‌آمیز یا پرخاشگرانه تفسیر نکرده‌اید.

You said – I think you described it as being quite civil, actually.

شما گفتید - فکر می‌کنم در واقع آن را کاملاً مودبانه توصیف کردید.

Michael Rosen didn't feel that the boy was insulting him.

مایکل روزن احساس نمی‌کرد که آن پسر دارد به او توهین می‌کند.

To insult someone means to be rude or offensive to them.

توهین به کسی به معنای بی‌ادبی یا توهین به اوست.

Although his speech was very informal,

اگرچه سخنرانی او بسیار غیررسمی بود،

Michael thought the boy was actually pleased to see him, not rude at all.

مایکل فکر می‌کرد که پسر واقعاً از دیدن او خوشحال است، و اصلاً بی‌ادبانه نیست.

Michael was well disposed to the boy – he liked and approved of him.

مایکل به پسر علاقه‌ی خوبی داشت - او را دوست داشت و تأیید می‌کرد.

So, you could say that politeness is subjective.

بنابراین، می‌توان گفت که ادب امری ذهنی است.

If Michael doesn't feel offended, then where is the offence?

اگر مایکل احساس رنجش نمی‌کند، پس رنجش کجاست؟

Then why do we teach children to be polite at all?

پس چرا اصلاً به بچه‌ها ادب یاد می‌دهیم؟

Well, according to Professor Mulaney, it's to do with the rules of society.

خب، طبق گفته پروفسور مولانی، این مربوط به قوانین جامعه است.

That's right. Louise thinks that by teaching our kids politeness,

درست است. لوئیز فکر می‌کند که با آموزش ادب به فرزندانمان،

they enjoy the benefits of being accepted in society.

آنها از مزایای پذیرفته شدن در جامعه بهره‌مند می‌شوند.

So, imagine how embarrassed she felt when her two-year-old daughter

بنابراین، تصور کنید که او چقدر خجالت می‌کشید وقتی دختر دو ساله‌اش

repeatedly ignored the cook at her nursery school and refused to say hello.

بارها و بارها آشپز مهدکودک را نادیده می‌گرفت و از سلام کردن امتناع می‌کرد.

Here's Louise Melanie telling the story to BBC Radio 4's Word of Mouth.

در اینجا لوئیز ملانی داستان را برای برنامه «کلمه دهان» رادیو ۴ بی‌بی‌سی تعریف می‌کند.

The cook looked so disappointed.

آشپز خیلی ناامید به نظر می‌رسید.

And as I mention in the book, it felt to me like there were lots

و همانطور که در کتاب اشاره کرده‌ام، به نظرم می‌رسید که کلی

of other children skipping – skipping and jumping past going hello,

بچه‌ی دیگر داشتند می‌پریدند - می‌پریدند و از کنارشان می‌پریدند و سلام می‌کردند،

being really friendly children, and my daughter was just there.

بچه‌های خیلی دوستانه‌ای بودند، و دختر من آنجا بود.

And we started to make excuses for her like – Oh, she's tired.

و ما شروع کردیم به بهانه‌تراشی برای او، مثلاً – اوه، او خسته است.

Oh, she's teething. She's this and she's that.

اوه، داره دندون درمیاره. او این است و او آن است.

Because the embarrassment was so strong.

چون حس خجالت خیلی شدید بود.

And I felt awful walking back past the kitchen on my way out.

و موقع بیرون رفتن، موقع برگشتن از کنار آشپزخانه احساس خیلی بدی داشتم.

I was almost trying to hide my face, going –

داشتم سعی می‌کردم صورتم را پنهان کنم، و با خودم گفتم –

I'm the one with the really rude child.

من با بچه‌ی خیلی بی‌ادب طرفم.

When her daughter didn't say hello to an adult, Louise made excuses for her.

وقتی دخترش به یک بزرگسال سلام نمی‌کرد، لوئیز برایش بهانه می‌آورد.

If you make excuses for someone,

اگر برای کسی بهانه می‌آورید،

you try to explain the reasons for their behaviour.

سعی می‌کنید دلایل رفتار او را توضیح دهید.

For example, Louise said her daughter was tired,

برای مثال، لوئیز می‌گفت دخترش خسته است،

she was growing new teeth, she was this and that.

دندان‌های جدیدش دارد درمی‌آید، او این‌جوری و آن‌جوری می‌شود.

The idiom, this and that, can be used to describe various unspecified things.

اصطلاح «این» و «آن» می‌تواند برای توصیف چیزهای مختلف نامشخص استفاده شود.

For example, if someone asks what you did this afternoon,

برای مثال، اگر کسی از شما بپرسد که امروز بعد از ظهر چه کار کردید،

you might reply – Oh, not much.

ممکن است پاسخ دهید - اوه، زیاد نه.

I stayed at home, I watched TV, I did this and that.

در خانه ماندم، تلویزیون تماشا کردم، این کار و آن کار را انجام دادم.

Politeness means different things to different people,

ادب برای افراد مختلف معانی متفاوتی دارد،

but we still like it when people are polite to us, and I think

اما ما هنوز هم دوست داریم که مردم با ما مودب باشند، و فکر می‌کنم

the polite thing to do now is reveal the answer to my question, Neil.

کار مودبانه‌ای که الان باید انجام دهیم این است که پاسخ سوالم را فاش کنیم، نیل.

So, the idiom that we use to remind someone to be polite is...

خب، اصطلاحی که ما برای یادآوری مودب بودن به کسی استفاده می‌کنیم اینه... به

not mind your Xs and Ys – I'm sorry, Neil.

X و Y هات اهمیت نده – متاسفم، نیل. به

It's mind your Ps and Qs.

ویژگی‌ها و خصلت‌های مثبت و منفی‌تان توجه کنید.

That's a shame. Xs and Ys is much better.

این مایه شرمساری است. X و Y خیلی بهتر هستند.

OK. Now, let's recap the vocabulary we've learnt,

باشه. حالا، بیایید واژگانی را که یاد گرفته‌ایم مرور کنیم، و

starting with 'thingy', an informal word that's used

با «thingy» شروع می‌کنیم، یک کلمه غیررسمی که

if you can't remember someone's or something's name.

اگر اسم کسی یا چیزی را به خاطر ندارید از آن استفاده می‌شود.

People also use the slang words, 'what's-his-name' or 'what's-her-name',

مردم همچنین به همین دلیل از کلمات عامیانه‌ی «اسمش چیه» یا «اسم اون چیه» استفاده می‌کنند

for the same reason.

.

'Innit' is a short form of the tag question, isn't it.

«Innit» شکل کوتاه‌شده‌ی سوال تاکیدی است، اینطور نیست؟

It's used to add emphasis to a statement.

برای تأکید بیشتر بر یک جمله استفاده می‌شود.

The adjective 'insulting' means rude or offensive.

صفت «توهین‌آمیز» به معنی بی‌ادبانه یا توهین‌آمیز است.

If you are well disposed to someone you like and approve of them.

اگر با کسی که دوستش دارید و او را تایید می‌کنید، رابطه‌ی خوبی دارید.

When you make excuses for someone,

وقتی برای کسی بهانه می‌آورید،

you explain the reasons for their bad behaviour.

دلایل رفتار بد او را توضیح می‌دهید.

And finally, the idiom 'this and that' describes various unspecified things.

و در نهایت، اصطلاح «این و آن» چیزهای نامشخص مختلفی را توصیف می‌کند.

Once again, our six minutes are up,

یک بار دیگر، شش دقیقه ما تمام شد،

but why not test yourself with the programme quiz and worksheet,

اما چرا خودتان را با آزمون و برگه تمرین برنامه که

available now on our website bbclearningenglish.com.

اکنون در وب‌سایت ما bbclearningenglish.com موجود است، محک نمی‌زنید؟

Goodbye for now. Bye!

فعلاً خداحافظ. خداحافظ!