Nilofer Merchant: Got a meeting? Take a walk

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Dollaya Piumsuwan Reviewer: Unnawut Leepaisalsuwanna

What you're doing,

สิ่งที่คุณกำลังทำ

right now, at this very moment,

ตอนนี้ ในขณะนี้

is killing you.

กำลังฆ่าคุณ

More than cars or the Internet

มากกว่ารถยนต์หรืออินเทอร์เน็ต

or even that little mobile device we keep talking about,

หรือแม้แต่โทรศัพท์มือถือเครื่องจิ๋วที่เรามักจะพูดถึงกัน

the technology you're using the most almost every day

เทคโนโลยีที่คุณใช้มากที่สุดเกือบทุกวัน

is this, your tush.

สิ่งนั้นคือ บั้นท้ายของคุณ

Nowadays people are sitting 9.3 hours a day,

ทุกวันนี้คนเรานั่งเป็นเวลา 9.3 ชั่วโมงต่อวัน

which is more than we're sleeping, at 7.7 hours.

ซึ่งมากกว่าเวลาที่เราใช้นอน ซึ่งก็คือ 7.7 ชั่วโมง

Sitting is so incredibly prevalent,

การนั่งเป็นสิ่งที่นิยมกันอย่างไม่น่าเชื่อ

we don't even question how much we're doing it,

เราไม่เคยแม้แต่จะถามว่า เรานั่งอยู่กับที่มากแค่ไหน

and because everyone else is doing it,

และเพราะว่าคนอื่นก็ทำ

it doesn't even occur to us that it's not okay.

เราเลยไม่เคยสะกิดใจเลย ว่าสิ่งนี้มันไม่ดี

In that way, sitting has become

การนั่งกลายเป็นเหมือน

the smoking of our generation.

การสูบบุหรี่ของคนรุ่นเรา

Of course there's health consequences to this,

แน่นอนมันมีผลต่อสุขภาพของเรา

scary ones, besides the waist.

ซึ่งไม่นับพุงแล้วถือว่าน่ากลัวมาก

Things like breast cancer and colon cancer

โรคอย่างมะเร็งเต้านมและมะเร็งลำไส้

are directly tied to our lack of physical [activity],

เกี่ยวเนื่องโดยตรงกับการที่เรา ไม่ค่อยมีกิจกรรมเคลื่อนไหวร่างกาย

Ten percent in fact, on both of those.

ซึ่งเป็นสาเหตุของสองโรคนี้ร้อยละ 10

Six percent for heart disease,

เป็นสาเหตุของโรคหัวใจร้อยละ 6

seven percent for type 2 diabetes,

เป็นสาเหตุของโรคเบาหวานชนิดที่สองร้อยละ 7

which is what my father died of.

ซึ่งเป็นโรคที่ทำให้พ่อของดิฉันเสียชีวิต

Now, any of those stats should convince each of us

ตอนนี้ตัวเลขสถิตินี้น่าจะทำให้พวกเรา

to get off our duff more,

ขยับก้นลุกขึ้นมาเคลื่อนไหวกันมากขึ้น

but if you're anything like me, it won't.

แต่ถ้าคุณเป็นเหมือนดิฉัน ตัวเลขสถิติเหล่านี้ก็จะไม่มีผล

What did get me moving was a social interaction.

สิ่งทำให้ฉันลุกขึ้นมาเคลื่อนไหวมากขึ้น ก็คือปฏิสัมพันธ์ทางสังคม

Someone invited me to a meeting,

เคยมีคนเชิญฉันไปประชุม

but couldn't manage to fit me in

แต่ก็ไม่สามารถจัดให้เรา

to a regular sort of conference room meeting, and said,

พูดคุยกันในห้องประชุมธรรมดาทั่วไปได้ และพูดกับฉันว่า

"I have to walk my dogs tomorrow. Could you come then?"

"ฉันต้องพาสุนัขของฉันไปเดินเล่นพรุ่งนี้ คุณมาได้ไหม"

It seemed kind of odd to do,

มันฟังดูแปลกประหลาด

and actually, that first meeting, I remember thinking,

ความจริง ระหว่างการพูดคุยครั้งแรกนั้น ฉันจำได้ว่าฉันคิดในใจ

"I have to be the one to ask the next question,"

"ฉันต้องเป็นคนถามคำถามต่อไป"

because I knew I was going to huff and puff

เพราะฉันรู้ว่าฉันกำลังจะหมดลมหายใจ

during this conversation.

ระหว่างการสนทนานั้น

And yet, I've taken that idea and made it my own.

ถึงอย่างนั้น ฉันก็ได้ไอเดีย

So instead of going to coffee meetings

หลังจากนั้น แทนที่ฉันไปงานเลี้ยงกาแฟ

or fluorescent-lit conference room meetings,

หรืองานประชุมในห้องประชุมภายใต้หลอดไฟ

I ask people to go on a walking meeting,

ฉันเชิญชวนผู้คนให้ออกเดินประชุม

to the tune of 20 to 30 miles a week.

เป็นระยะทาง 20 ถึง 30 ไมล์ต่อสัปดาห์

It's changed my life.

แล้วชีวิตฉันก็เปลี่ยนไป

But before that, what actually happened was,

แต่ก่อนหน้านั้น สิ่งที่เกิดขึ้นคือ

I used to think about it as,

you could take care of your health,

ฉันเคยคิดถึงสิ่งนี้ว่ามันคือการที่

คุณสามารถดูแลสุขภาพของตัวเอง

or you could take care of obligations,

หรือคุณสามารถปฏิบัติภาระหน้าที่ของตัวเอง อย่างใดอย่างหนึ่งเท่านั้น

and one always came at the cost of the other.

คุณทำอย่างนึงได้ แต่คุณต้องสละอย่างนึงไป

So now, several hundred of these walking meetings later,

ตอนนี้หลังจากการเดินประชุมจำนวนนับร้อยๆครั้ง

I've learned a few things.

ฉันได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง

First, there's this amazing thing

อย่างแรก มีสิ่งที่น่าอัศจรรย์ใจ

about actually getting out of the box

เกี่ยวกับการออกจากกรอบ

that leads to out-of-the-box thinking.

ซึ่งนำไปสู่การคิดนอกกรอบ

Whether it's nature or the exercise itself, it certainly works.

ไม่ว่าจะเป็นธรรมชาติรอบตัว หรือแม้กระทั่งการออกกำลังกายเอง มันได้ผล

And second, and probably the more reflective one,

อย่างที่สอง เป็นสิ่งที่เกิดจากการคิดใคร่ครวญ

is just about how much each of us

ซึ่งเกี่ยวกับการที่เราแต่ละคน

can hold problems in opposition

สามารถต่อต้านปัญหาได้อย่างมากมาย

when they're really not that way.

ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วมันไม่ควรเป็นแบบนั้น

And if we're going to solve problems

และถ้าเราจะแก้ปัญหา

and look at the world really differently,

และมองโลกในแบบที่ต่างออกไป

whether it's in governance or business

ไม่ว่าปัญหานั้นจะเกิดขึ้นในการเมืองหรือธุรกิจ

or environmental issues, job creation,

หรือเป็นปัญหาสิ่งแวดล้อม หรือการสร้างงาน

maybe we can think about how to reframe those problems

บางทีเราอาจจะสามารถ มองเห็นปัญหาเหล่านั้นด้วยมุมมองใหม่ๆ

as having both things be true.

เหมือนที่ทั้งการออกกำลังกาย และ การทำงานเป็นสิ่งที่ทำได้พร้อมๆกัน

Because it was when that happened

เพราะว่านั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น

with this walk-and-talk idea

จากแนวคิดเรื่องการเดินไปด้วย พูดคุยไปด้วย

that things became doable and sustainable and viable.

ว่าทุกอย่างล้วนทำให้เกิดขึ้นได้ รักษาไว้ได้ และเปลี่ยนแปลงได้

So I started this talk talking about the tush,

ฉันเริ่มการพูดวันนี้ด้วยเรื่องของบั้นท้าย

so I'll end with the bottom line, which is,

ฉันจึงขอจบการพูดของฉันด้วยประโยคสุดท้ายว่า

walk and talk.

เดินไปด้วยพูดคุยไปด้วย

Walk the talk.

เอาการพูดคุยไปเดินเล่น

You'll be surprised at how fresh air drives fresh thinking,

แล้วคุณจะรู้สึกประหลาดใจ ที่อากาศบริสุทธิ์ทำให้คุณได้ไอเดียใหม่ๆ

and in the way that you do,

และด้วยวิธีที่คุณทำมัน

you'll bring into your life an entirely new set of ideas.

จะทำให้ไอเดียใหม่ๆ เกิดขึ้นในชีวิตของคุณ

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)