How to make stress your friend | Kelly McGonigal | TED

کلی مک‌گونیگال: چطور با استرس دوست بشیم

Translator: Faranak Deeba Reviewer: sepideh hajizadeh

I have a confession to make.

من باید یه اعترافی بکنم،

But first, I want you to make a little confession to me.

اما اول از شما می‌خوام

که شما هم یه اعتراف کوچیک بکنید .

In the past year, I want you to just raise your hand

من فقط می‌خوام دستتون رو بالا ببرید،

if you've experienced relatively little stress.

اگر شما در سال گذشته استرس نسبتا کمی رو تجربه کردید.

Anyone?

کسی هست؟

How about a moderate amount of stress?

در مورد میزان متوسطی از استرس چطور؟

Who has experienced a lot of stress?

چه کسی استرس خیلی زیادی رو تجربه کرده؟

Yeah. Me too.

بله، منم همین طور.

But that is not my confession.

اما این اعتراف من نیست.

My confession is this:

اعتراف من اینه که : من یک روانشناس سلامت هستم،

I am a health psychologist,

and my mission is to help people be happier and healthier.

و وظیفه ی من کمک به مردم هست تا شادتر و سالم تر باشند.

But I fear that something I've been teaching

اما می‌ترسم چیزی که برای ده سال آموزش می‌دادم

for the last 10 years is doing more harm than good,

بیشتر زیان داشته تا سود،

and it has to do with stress.

و اون راجع به استرس بوده.

For years I've been telling people, stress makes you sick.

سال ها به مردم می‌گفتم، استرس شما رو بیمار می‌کنه.

It increases the risk of everything from the common cold

باعث افزایش ریسک همه چیز میشه، از یه سرماخوردگی معمولی گرفته

to cardiovascular disease.

تا بیماری های قلبی عروقی

در واقع، من استرس رو به یه دشمن تبدیل کردم.

Basically, I've turned stress into the enemy.

But I have changed my mind about stress,

اما بعد نظرم راجع بهش عوض شد،

and today, I want to change yours.

و امروز، می‌خوام نظر شما رو عوض کنم.

Let me start with the study that made me rethink

اجازه بدید با تحقیقی که منو به تجدید نظر در مورد

my whole approach to stress.

برخورد با استرس واداشت شروع کنم.

این تحقیق سی هزار بزرگسال رو در امریکا برای هشت سال مورد برسی قرار داد،

This study tracked 30,000 adults in the United States for eight years,

و اون ها با پرسیدن اینکه

and they started by asking people,

"How much stress have you experienced in the last year?"

" چقدر استرس در سال گذشته تجربه کردید؟ " شروع کردند.

و بعد پرسیدند، " آیا باور دارید که استرس

They also asked,

"Do you believe that stress is harmful for your health?"

برای سلامتی شما زیان آور است؟ "

And then they used public death records to find out who died.

و بعد اون ها از آمار مرگ و میر استفاده کردند

تا بفهمند چه کسی مرده.

(Laughter)

(خنده)

Okay.

خب. اول خبرهای بد.

Some bad news first.

People who experienced a lot of stress in the previous year

افرادی که استرس خیلی زیادی رو درسال گذشته تجربه کرده بودند

had a 43 percent increased risk of dying.

۴۳ درصد افزایش خطر مرگ رو داشتند.

But that was only true for the people

اما این فقط برای کسانی بود که باور داشتند

who also believed that stress is harmful for your health.

استرس برای سلامتی زیان آوره.

(Laughter)

(خنده)

People who experienced a lot of stress

کسانی که استرس زیادی رو تجربه کرده بودند

but did not view stress as harmful

اما عقیده ای بر مضر بودن اون نداشتند

were no more likely to die.

دیگه احتمال مرگ و میرشون اونقدر نبود.

In fact, they had the lowest risk of dying

در واقع، اون ها کمترین ریسک مردن رو داشتند

of anyone in the study,

میان تمام افراد حاضر در این تحقیق، حتی

including people who had relatively little stress.

در بین کسانی که استرس نسبتا کمی رو داشتند.

Now the researchers estimated that over the eight years

مطالعات امروز تخمین می‌زنند در هشت سالی که

they were tracking deaths,

مرگ و میر ها رو پیگیری می‌کردند،

۱۸۲٫۰۰۰ امریکایی به صورت نابهنگام مرده اند،

182,000 Americans died prematurely,

not from stress,

نه بخاطر استرس داشتن، بلکه به دلیل باور

but from the belief that stress is bad for you.

به اینکه استرس برای شما مضر است. (خنده)

(Laughter)

That is over 20,000 deaths a year.

این برای بیش از ۲۰٫۰۰۰ مرگ در سال صدق می‌کنه .

Now, if that estimate is correct,

خب، اگه این ارزیابی درست باشه

that would make believing stress is bad for you

باور داشتن به بد بودن استرس برای شما، تبدیل میشه به

پانزدهمین دلیل مرگ

the 15th largest cause of death in the United States last year,

در امریکا، در سال گذشته

killing more people than skin cancer, HIV/AIDS and homicide.

و افراد بیشتری رو می کشه تا سرطان پوست

ایدز و قتل.

(خنده)

(Laughter)

You can see why this study freaked me out.

شما می‌تونید ببینید چرا این تحقیق من رو ترسوند!

Here I've been spending so much energy telling people

من اینجا کلی انرژی صرف می‌کردم که به مردم بگم

استرس برای سلامتیشون زیان آوره.

stress is bad for your health.

بنابراین این تحقیق من رو غافلگیر کرد:

So this study got me wondering:

Can changing how you think about stress make you healthier?

آیا تغییر عقیده نسبت به استرس

شما رو سالم تر می‌کنه؟ و اینجاست که علم میگه بله.

And here the science says yes.

When you change your mind about stress,

وقتی تو می‌تونی ذهنت رو راجع به استرس عوض کنی،

you can change your body's response to stress.

می‌تونی پاسخ بدنت رو هم به استرس تغییر بدی

Now to explain how this works,

حالا برای توضیح عملکردش

I want you all to pretend that you are participants

من می‌خوام شما وانمود کنید که

in a study designed to stress you out.

در یک مطالعه که برای استرس دادن طراحی شده شرکت می‌کنید.

It's called the social stress test.

اسمش هست آزمون استرس جمعی

You come into the laboratory,

شما به یک آزمایشگاه می‌آیید

and you're told you have to give

و به شما می‌گن که باید در پنج دقیقه یک سخنرانی بدون آمادگی قبلی

a five-minute impromptu speech on your personal weaknesses

در مورد نقاط ضعف شخصیتی تون داشته باشید

to a panel of expert evaluators sitting right in front of you,

در برابر یک هیئت متخصص ارزیابی که درست رو به روی شما نشستند،

and to make sure you feel the pressure,

و برای اطمینان از اینکه فشار رو احساس می‌کنید،

there are bright lights and a camera in your face,

اونجا نورپردازی شده و یه دوربین روی صورت شما قرار داره

kind of like this.

یه چیزی شبیه این

(Laughter)

And the evaluators have been trained

و تیم ارزیابی تعلیم داده شدن تا

to give you discouraging, non-verbal feedback,

به شما بازخورد دلسرد کننده بدهند مثل این

like this.

(Exhales)

(خنده)

(Laughter)

الان به اندازه ی کافی روحیه تون رو باختید،

Now that you're sufficiently demoralized,

time for part two: a math test.

وقت قسمت دوم شده: یک تست ریاضی.

And unbeknownst to you,

و بدون اطلاع شما،

the experimenter has been trained to harass you during it.

کسی که آزمون می‌گیره تعلیم داده شده تا شما رو حین انجام تست اذیت کنه.

Now we're going to all do this together.

خب مامی‌خوایم این رو با هم انجام بدیم.

It's going to be fun.

جالب میشه.

For me.

واسه من.

Okay.

خب. من می‌خوام همتون وارونه بشمارید

(Laughter)

I want you all to count backwards from 996

از ۹۹۶ در بازه ی هفت

in increments of seven.

You're going to do this out loud,

شما با صدای بلند می‌شمرید

as fast as you can,

به سریع ترین شکلی که می‌تونید، با ۹۹۶ شروع میکنید.

starting with 996.

Go!

برو!

(Audience counting)

(حضار در حال شمارش)

Go faster. Faster please.

تندتر بشمار. تندتر لطفا".

خیلی آهسته می‌شمارید.

You're going too slow.

(Audience counting)

ایست، ایست، ایست

Stop. Stop, stop, stop.

That guy made a mistake.

اون آقا اشتباه کرد.

We are going to have to start all over again.

دوباره از نو می‌شماریم. (خنده)

(Laughter)

You're not very good at this, are you?

شما تو این کار خیلی ماهر نیستید، این طور نیست؟

خب، پس شما فهمیدید اوضاع چه جوریه.

Okay, so you get the idea.

If you were actually in this study,

الان، اگر شما واقعا" توی این مطالعه بودید

you'd probably be a little stressed out.

احتمالا" کمی استرس گرفته بودید.

Your heart might be pounding,

ممکن بود تپش قلب می‌گرفتید،

you might be breathing faster, maybe breaking out into a sweat.

سریع تر نفس می‌کشیدید، شاید شروع به عرق کردن می‌کردید.

And normally, we interpret these physical changes as anxiety

و طبیعتا ما این تغییرات جسمی رو

به عنوان تشویش و اضطراب قلمداد می‌کنیم

or signs that we aren't coping very well with the pressure.

یا علائمی که نشون میدن ما خیلی خوب از عهده ی استرس بر نمی‌آیم.

ولی در عوض، چی میشه اگه این علائم رو

But what if you viewed them instead

به عنوان نشانه هایی که بدن شما نیرو گرفته

as signs that your body was energized,

was preparing you to meet this challenge?

تا شما رو آماده کنه برای رویارویی با این چالش، در نظر بگیریم؟

این دقیقا چیزی بود که به شرکت کننده ها در تحقیقی که

Now that is exactly what participants were told

in a study conducted at Harvard University.

در دانشگاه هاروارد انجام شد، گفته شده بود.

Before they went through the social stress test,

قبل از اینکه اون ها آزمون استرس جمعی رو انجام بدن

they were taught to rethink their stress response as helpful.

آموزش دیده بودند که استرس شون رو به عنوان یه عامل مفید ببینند.

That pounding heart is preparing you for action.

اون تپش قلب داره آماده ات می‌کنه برای اقدام

If you're breathing faster, it's no problem.

طوری نیست اگه سریع تر نفس می‌کشی.

It's getting more oxygen to your brain.

این باعث میشه اکسیژن بیشتری به مغزت برسه.

And participants who learned to view the stress response

و شرکت کننده هایی که یاد گرفته بودند چه طور به نشانه های استرس

as helpful for their performance,

به عنوان عوامل مفید و کمک کننده برای اجراشون نگاه کنند،

well, they were less stressed out, less anxious, more confident,

استرس کم تری داشتند،

بی قراریِ کم تر، اعتماد به نفس بیشتر،

but the most fascinating finding to me

اما چیزی که بیشتر از همه منو مجذوب خودش کرد

was how their physical stress response changed.

اینه که چطور عکس العمل فیزیکی بدن اون ها به استرس تغییر کرد.

Now, in a typical stress response,

در عکس العمل معمولی استرس،

your heart rate goes up,

ضربان قلب شما اقزایش پیدا می‌کنه،

and your blood vessels constrict like this.

و رگ های شما منقبض می‌شن. مثل این.

و این یکی از پاسخ هاست وقتی استرس شدید

And this is one of the reasons that chronic stress

is sometimes associated with cardiovascular disease.

با بیماری های قلب و عروق مرتبط هست.

It's not really healthy to be in this state all the time.

همیشه در این شرایط بودن برای سلامتی اصلا" خوب نیست.

But in the study,

ولی در این تحقیق، وقتی شرکت کننده ها دیدشون رو

when participants viewed their stress response as helpful,

نسبت به استرس به طور مثبت تغییر داده بودند،

their blood vessels stayed relaxed like this.

عروق خونی اون ها به این شکل آرام باقی ماند.

Their heart was still pounding,

قلبشون همچنان تند می‌تپید،

but this is a much healthier cardiovascular profile.

ولی این وضعیت قلبی و عروقی خیلی سالم تر هست.

It actually looks a lot like what happens

در واقع اتفاقی که می‌اقته خیلی شبیه

in moments of joy and courage.

لحظاتی هست که لذت و شجاعت رو تجربه می کنیم.

Over a lifetime of stressful experiences,

بیش از یک عمر تجربه استرس زا،

this one biological change

همین یک تغییر بیولوژیک

could be the difference

می‌تونه تفاوت ایجاد کنه

between a stress-induced heart attack at age 50

بین یک حمله قلبی ناشی از استرس در سن پنجاه سالگی

and living well into your 90s.

و سالم زندگی کردن تا نود سالگی.

And this is really what the new science of stress reveals,

و این رو علم جدیدِ استرس آشکار کرده،

that how you think about stress matters.

که طرز فکر شما نسبت به استرس اهمیت داره.

بنابراین هدف من به عنوان یک روانشناس سلامت تغییر کرده.

So my goal as a health psychologist has changed.

I no longer want to get rid of your stress.

دیگه قصد ندارم شما رو از شر استرس رها کنم،

I want to make you better at stress.

می‌خوام شما رو در مواجهه با استرس بهتر کنم.

And we just did a little intervention.

و الان یکمی انجامش دادیم.

If you raised your hand and said

اگه شما دستتون رو بالا بردید و گفتید که

you'd had a lot of stress in the last year,

استرس خیلی زیادی در سال گذشته داشتید،

we could have saved your life,

ما می‌تونیم زندگیتون رو نجات بدیم،

because hopefully the next time your heart is pounding from stress,

چون خوشبختانه دفعه ی بعد که

از استرس تپش قلب گرفتید،

you're going to remember this talk

این سخنرانی رو به یاد می‌آورید

and you're going to think to yourself,

و با خودتون فکر می‌کنید،

this is my body helping me rise to this challenge.

این بدن منه... داره به من کمک می‌کنه که از پس این چالش بر بیام.

And when you view stress in that way,

و هنگامی که به استرس این نگاه رو داشته باشید،

your body believes you,

بدنتون شما رو باور می‌کنه،

and your stress response becomes healthier.

و پاسخ به استرس شما سالم تر خواهد بود.

Now I said I have over a decade of demonizing stress

خب گفتم که بعد از داشتن ده سال استرس اهریمنی

to redeem myself from,

که باید خودم رو ازش رها کنم،

so we are going to do one more intervention.

پس ما یک عمل دیگه خواهیم داشت.

I want to tell you

می‌خوام راجع به یکی دیگه از ناشناخته ترین

about one of the most under-appreciated aspects of the stress response,

خصوصیت های واکنش به استرس براتون بگم،

and the idea is this:

ایده اینجاست که :

Stress makes you social.

استرس شما رو اجتماعی می‌کنه.

To understand this side of stress,

برای درک کردن این وجه استرس،

باید راجع به هورمونی به نام "اکسیتوسین" صحبت کنیم،

we need to talk about a hormone, oxytocin,

and I know oxytocin has already gotten as much hype as a hormone can get.

و می‌دونم که قبل از این به اکسیتوسین

به عنوان یک هورمون به اندازه کافی توجه شده.

It even has its own cute nickname, the cuddle hormone,

یه اسم جالب دیگه هم داره : هورمون نوازش

because it's released when you hug someone.

به خاطر اینکه وقتی کسی رو در آغوش می‌گیرید، میزانش افزایش پیدا می‌کنه

But this is a very small part of what oxytocin is involved in.

اما این بخش کوچکی از کارایی اکسیتو سینˏ

Oxytocin is a neuro-hormone.

اکسیتوسین یک هورمون عصبی است.

It fine-tunes your brain's social instincts.

که غریزه ی اجتماعی بودن مغز شما رو تنظیم می‌کنه.

It primes you to do things

شما رو تشویق میکنه که کارهایی رو

that strengthen close relationships.

برای تقویت روابط نزدیکتون انجام بدید.

Oxytocin makes you crave physical contact with your friends and family.

اکسیتوسین به شما تمایل برای ارتباط فیزیکی میده

با دوستان و خانواده تون.

It enhances your empathy.

همدلی شما رو با دیگران افزایش میده.

It even makes you more willing to help and support

حتی باعث میشه ترغیب بیشتری پیدا کنید برای کمک کردن و

the people you care about.

حمایت کسانی که براشون اهمیت قائل هستید.

Some people have even suggested we should snort oxytocin...

حتی برخی افراد پیشنهاد دادن که

ما باید اکسیتوسین بکشیم (مثل نوعی مواد مخدر مصرف کردن)

تا مهربان تر و دلسوزتر بشیم.

to become more compassionate and caring.

But here's what most people don't understand about oxytocin.

اما اینجا چیزی که بیشتر مردم

درمورد اکسیتوسین نمی‌دانند

It's a stress hormone.

اینه که اکسیتوسین هورمون استرس است

Your pituitary gland pumps this stuff out

غده هیپوفیز شما اون رو بیرون می‌ریزه

as part of the stress response.

به عنوان بخشی از علائم پاسخ به استرس.

It's as much a part of your stress response

مانند آدرنالین که باعث تپش قلب شما می‌شه

as the adrenaline that makes your heart pound.

اکسیتوسین در پاسخ به استرس شما سهم زیادی داره.

And when oxytocin is released in the stress response,

و وقتی اکسیتوسین در پاسخ به استرس ترشح میشه،

it is motivating you to seek support.

به شما انگیزه میده تا جویای حمایت بشید.

Your biological stress response

پاسخ طبیعی بدن شما به استرس

is nudging you to tell someone how you feel,

شما رو تحریک می‌کنه تا احساستون رو با یک نفر درمیان بگذارید

instead of bottling it up.

بجای اینکه اونو توی خودتون بریزید.

Your stress response wants to make sure you notice

پاسخ استرس شما می‌خواد مطمئن بشه که

when someone else in your life is struggling

وقتی یه آدم دیگه در زندگی شما، با مشکلات درگیره، شما متوجه می شید

so that you can support each other.

و بنابراین شما می‌تونید از هم حمایت کنید.

When life is difficult,

وقتی زندگی دشوار است، پاسخ استرس شما می‌خواد شما

your stress response wants you to be surrounded

در میان افرادی باشید که شما رو دوست دارند.

by people who care about you.

Okay, so how is knowing this side of stress going to make you healthier?

پس دانستن این رفتار استرس

چگونه باعث میشه شما سالم تر باشید؟

Well, oxytocin doesn't only act on your brain.

خب، اکسیتوسین فقط مغز شما رو تحت تاثیر قرار نمی‌ده.

It also acts on your body,

بلکه روی بدن شما هم تاثیر داره،

and one of its main roles in your body

و یکی از اصلی ترین اون نقش ها

is to protect your cardiovascular system from the effects of stress.

اینه که از سیستم قلب و عروق شما رو

در برابر اثرات استرس محافظت می‌کنه.

It's a natural anti-inflammatory.

یک جور ضد التهاب طبیعی هست.

It also helps your blood vessels stay relaxed during stress.

همچنین کمک میکنه رگ های خونی شما در حین استرس داشتن آرام و عادی باقی بمونن.

But my favorite effect on the body is actually on the heart.

اما تاثیر مورد علاقه ی من درواقع اونی هست که روی قلب واقع میشه

Your heart has receptors for this hormone,

قلب شما گیرنده هایی برای این هورمون داره،

and oxytocin helps heart cells regenerate

و اکسیتوسین به احیاء کردن سلول های قلب کمک می‌کنه

and heal from any stress-induced damage.

و هرگونه آسیب ناشی از استرس رو بهبود می‌بخشه.

This stress hormone strengthens your heart.

این هورمون استرس، قلب شما رو تقویت می‌کنه،

And the cool thing is that all of these physical benefits

و نکته ی جالب این هست که تمام این مزیت های فیزیکی اکسیتوسین

of oxytocin are enhanced by social contact and social support.

به واسطه روابط اجتماعی و

حمایت دیگران تقویت می‌شوند،

So when you reach out to others under stress,

بدین ترتیب که وقتی شما تحت استرس به دیگران می‌پیوندید،

either to seek support or to help someone else,

چه برای جستجوی حمایت و چه برای یاری رساندن به بقیه،

you release more of this hormone,

هورمون بیشتری رو آزاد می‌کنید،

your stress response becomes healthier,

پاسخ بدن شما به استرس سالم تر میشه،

and you actually recover faster from stress.

و درواقع سریع تر بهبود پیدا می‌کنه.

I find this amazing,

به نظر من این فوق العاده س،

that your stress response has a built-in mechanism

که پاسخ استرس شما یک مکانیزم درونی برای

for stress resilience,

انعطاف پذیر کردن استرس داره

and that mechanism is human connection.

و اون مکانیزم روابط انسانی هست.

می‌خوام با گفتن درمورد یک تحقیق دیگه صحبتم رو تمام کنم.

I want to finish by telling you about one more study.

And listen up, because this study could also save a life.

توجه کنید، چون این تحقیق می‌تونه جون کسی رو نجات بده.

This study tracked about 1,000 adults in the United States,

این مطالعه حدود هزار فرد بالغ رو در امریکا در بر می‌گیره،

and they ranged in age from 34 to 93,

اون ها بین ۳۴ تا ۹۳ سال سن دارند،

and they started the study by asking,

و از اون ها پرسیده شده

"How much stress have you experienced in the last year?"

"چقدر استرس در سال گذشته تجربه کردید؟"

They also asked,

همچنین "چقدر زمان رو برای کمک به

"How much time have you spent helping out friends, neighbors,

دوستان، همسایگان و افراد درون جامعه تون

people in your community?"

سپری کردید؟"

And then they used public records for the next five years

سپس اون ها از آمار رسمی در پنج سال بعد استفاده کردند

to find out who died.

تا بفهمند چه کسی مرده.

Okay, so the bad news first:

خب، اول خبرهای بد :

For every major stressful life experience,

هر تجربه ی پر تنش در زندگی،

like financial difficulties or family crisis,

مثل مشکلات مالی یا بحران های خانوادگی،

that increased the risk of dying by 30 percent.

خطر مردن رو ۳۰ درصد افزایش داده.

But -- and I hope you are expecting a "but" by now --

اما -- و امیدوارم که توقع یک "اما" رو الان داشتید --

but that wasn't true for everyone.

اما این آمار برای همه صدق نمی‌کرد.

People who spent time caring for others

افرادی که به توجه و حمایت از دیگران وقت گذراندند

showed absolutely no stress-related increase in dying.

هیچ افزایش خطر مرتبط با استرسی رو نشون ندادن. صفر.

Zero.

Caring created resilience.

اهمیت و توجه به دیگران حالت انعطاف پذیری رو ایجاد کرد.

And so we see once again

بنابراین دوباره می‌بینیم که

that the harmful effects of stress on your health

علائم مخرب استرس بر سلامتی شما

are not inevitable.

اجتناب ناپذیر نیستند.

How you think and how you act

این که چطور فکر می‌کنید و چطور عمل می‌کنید

can transform your experience of stress.

می‌تونه تجربه ی شما رو در قبال استرس دگرگون کنه.

When you choose to view your stress response as helpful,

وقتی شما انتخاب می‌کنید که پاسخ به استرس تون رو

مفید ببینید،

you create the biology of courage.

شما یک مدل زیستی شجاعت می‌سازید.

And when you choose to connect with others under stress,

و وقتی شما انتخاب می‌کنید که هنگام استرس با دیگران ارتباط برقرار کنید،

you can create resilience.

انعطاف پذیری به وجود می‌آورید.

Now I wouldn't necessarily ask for more stressful experiences in my life,

الان لزوما تجربیات پر استرس تری

در زندگیم نمی‌خوام،

but this science has given me a whole new appreciation for stress.

اما این علم درک جدیدی برای قدردانی

از استرس به من داده.

Stress gives us access to our hearts.

استرس، به ما دسترسی به قلب هامون رو میده.

The compassionate heart that finds joy and meaning

قلب مهربانی که لذت و معنا رو

in connecting with others,

در ارتباط با دیگران کشف می‌کنه

and yes, your pounding physical heart,

و همین طور تپش فیزیکی قلب شما،

working so hard to give you strength and energy.

خیلی سخت داره کار می‌کنه تا به شما انرژی و قدرت بده،

And when you choose to view stress in this way,

و وقتی تو انتخاب می‌کنی که استرس رو این گونه ببینی،

you're not just getting better at stress,

نه تنها در استرس مهارت پیدا می‌کنی، بلکه

you're actually making a pretty profound statement.

داری ادعای بزرگی می‌کنی

You're saying that you can trust yourself to handle life's challenges.

داری میگی که اعتماد به نفس این رو داری که

از پس چالش های زندگی بر بیای،

And you're remembering that you don't have to face them alone.

و به یاد میاری که

نباید تنهایی باهاشون مقابله کنی.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)

Chris Anderson: This is kind of amazing, what you're telling us.

کریس اندرسون: چیزی که داری به ما میگی خیلی شگفت انگیزه.

به نظرم فوق العادس که باور درمورد استرس

It seems amazing to me that a belief about stress

can make so much difference to someone's life expectancy.

می‌تونه تغییر زیادی در امید به زندگی ایجاد کنه.

How would that extend to advice,

چطور ممکنه به یک توصیه تبدیل بشه،

like, if someone is making a lifestyle choice

مثل وقتی که کسی داره برای شیوه ی زندگی اش تصمیم می‌گیره

between, say, a stressful job and a non-stressful job,

بین مثلا یک شغل پر استرس و یک شغل کم استرس،

does it matter which way they go?

آیا اهمیت داره چه انتخابی می‌کنند؟

It's equally wise to go for the stressful job

آیا انتخاب شغل پر استرس به همون اندازه عاقلانه است

so long as you believe that you can handle it, in some sense?

وقتی تو این باور رو داری که میتونی یه جورایی از پسش بر بیای؟

KM: Yeah, and one thing we know for certain

کلی مک‌گونیگال: بله، و چیزی که ما ازش مطمئنیم

اینه که جستجوی یک مفهوم در زندگی برای سلامتی بهتره از

is that chasing meaning is better for your health

than trying to avoid discomfort.

تلاش برای دوری کردن از زحمت و دردسر.

And so I would say that's really the best way to make decisions,

پس به نظر من این واقعا بهترین راه برای تصمیم گرفتن هست،

is go after what it is that creates meaning in your life

اینکه بری دنبال چیزی که به زندگیت معنی میده بریم

و بعد به خودت اعتماد داشته باشی که از پس استرس اون بر می‌آیی.

and then trust yourself to handle the stress that follows.

CA: Thank you so much, Kelly. It's pretty cool.

کریس اندرسون: خیلی ممنون، کلی. خیلی جالبه. کلی: متشکرم

(تشویق)

(Applause)