Alisa Miller: The news about the news

Translator: Thitia Suthipaet Reviewer: Kietsakul Watcharinyanon

How does the news shape the way we see the world?

ข่าว สร้างมุมมองของเราที่่มีต่อโลกอย่างไร

Here's the world based on the way it looks -- based on landmass.

นี่ึืคือโลกของเราตามที่มันเป็น ตามหลักเขตและแผ่นดิน

And here's how news shapes what Americans see.

และนี่คือโลกของเรา ตามข่าวสารที่ถูกนำเสนอต่อชาวอเมริกัน

This map -- (Applause) -- this map shows the number of seconds

แผนที่นี้ -- (เสียงปรบมือ) -- แผนที่นี้แสดงให้เห็นจำนวนวินาที

that American network and cable news organizations dedicated to news stories,

ที่สถานีข่าวในอเมริกา รวมถึงสถานีท้องถิ่น อุทิศเวลาให้กับแต่ละหัวข้อข่าว

by country, in February of 2007 -- just one year ago.

แบ่งแยกตามประเทศ ในเดือนกุมภาพันธ์ปี 2007 เพียงหนึ่งปีที่ผ่านมา

Now, this was a month when North Korea agreed to dismantle its nuclear facilities.

นี่คือเดือนที่เกาหลีเหนือตกลงยุติโรงงานนิวเคลียร์

There was massive flooding in Indonesia.

ช่วงเดียวกันนั้นมีน้ำท่วมใหญ่ในประเทศอินโดนีเซีย

And in Paris, the IPCC released its study confirming man's impact on global warming.

และในปารีส องค์กร IPCC เผยแพร่การศึกษาที่ชี้ให้เห็นสภาวะโลกร้อนที่มีที่มาจากมนุษย์

The U.S. accounted for 79 percent of total news coverage.

ข่าวในอเมริกาเหมาไปทั้งหมด 79 เปอร์เซ็นต์ของข่าวทั้งหมด

And when we take out the U.S. and look at the remaining 21 percent,

และเมื่อเราเอาข่าวในประเทศออก แล้วมาดูจำนวน 21 เปอร์เซ็นต์ที่่เหลือ

we see a lot of Iraq -- that's that big green thing there -- and little else.

เราจะเห็นข่าวเกี่ยวกับอิรักมากมาย สีเขียวที่เห็นใหญ่ๆนั่น และอื่นๆอีกนิดหน่อย

The combined coverage of Russia, China and India, for example, reached just one percent.

เมื่อรวมข่าวจากรัสเซีย จีน และอินเดีย ซึ่งยกมาเป็นตัวอย่าง ก็เท่ากับหนึ่งเปอร์เซ็นต์เท่านั้นเอง

When we analyzed all the news stories and removed just one story,

เมื่อเราวิเคราะห์ดูจำนวนข่าวทั้งหมด และตัดข่าวเพียงข่าวเดียวออก

here's how the world looked.

นี่คือภาพของโลกใบนี้ ตามมุมมองของข่าว

What was that story? The death of Anna Nicole Smith.

แล้วนั่นมันข่าวอะไรกัน ก็การเสียชีวิตของแอนนานิโคลสมิธไงคะ

This story eclipsed every country except Iraq,

ข่าวนี้แผ่วงไปทั่วทุกประเทศ ยกเว้นก็แต่อิรัก

and received 10 times the coverage of the IPCC report.

และได้รับการเผยแพร่เป็นสิบเท่าของข่าวการรายงานผลโลกร้อนจาก IPCC

And the cycle continues;

และวงจรนี้ก็ดำเนินต่อไป

as we all know, Britney has loomed pretty large lately.

อย่างที่เรารู้กัน บริทนีย์ได้รับการประโคมข่าวอย่างมากในช่วงนี้

So, why don't we hear more about the world?

แล้วทำไม เราถึงไม่ได้ข่าวจากโลกของเรามากกว่านี้

One reason is that news networks have reduced the number of their foreign bureaus by half.

เหตุผลหนึ่งก็คือสถานีข่าวได้ลดจำนวนสำนักข่าวในต่างประเทศลงถึงครึ่งหนึ่ง

Aside from one-person ABC mini-bureaus in Nairobi, New Delhi and Mumbai,

จากที่เคยมีนักข่าวสถานีโทรทัศน์ ABC หนึ่งคน ไว้ทำข่าวจากไนโรบี นิวเดลี และมุมไบ

there are no network news bureaus in all of Africa, India or South America

มาวันนี้ ไม่เหลือสำนักข่าวของอเมริกันอยู่ในอาฟริกา อินเดีย หรืออเมริกาใต้เลย

-- places that are home to more than two billion people.

สถานที่ซึ่งเป็นบ้านของประชากรกว่าสองพันล้านคน

The reality is that covering Britney is cheaper.

ความจริงมีอยู่ว่าการทำข่าวบริทนีย์นั้นมีต้นทุนถูกกว่ามาก

And this lack of global coverage is all the more disturbing

และการขาดแคลนข่าวจากรอบโลกนี้ ยิ่งน่าหงุดหงิดใจ

when we see where people go for news.

เมื่อเรามาดูว่าคนรับชมข่าวจากทางไหนบ้าง

Local TV news looms large,

สถานีโทรทัศน์ท้องถิ่นมีจำนวนผู้ชมสูง

and unfortunately only dedicates 12 percent of its coverage to international news.

แต่โชคร้ายที่ให้เวลากับข่าวจากต่างประเทศเพียง 12 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น

And what about the web?

แล้วเว็บไซท์ล่ะ

The most popular news sites don't do much better.

เว็บไซท์ที่ได้รับความนิยมสูงสุดก็็ทำได้ไม่ดีไปกว่านั้น

Last year, Pew and the Colombia J-School analyzed the 14,000 stories

ปีที่แล้ว Pew และ Columbia J-School ทำการวิเคราะห์ว่าในบรรดาข่าว 14,000 เรื่อง

that appeared on Google News' front page.

ที่ปรากฏในหน้าแรกของเว็บข่าว Google

And they, in fact, covered the same 24 news events.

ข่าวดังกล่าวนำเสนอเนื้อหาเดิมๆ อยู่ประมาณ 24 เรื่อง

Similarly, a study in e-content showed that much of global news from U.S. news creators

ซึ่งก็ใกล้เคียงกับผลการศึกษาเนื้อหาข่าวต่างประเทศจากสำนักข่าวในอเมริกา

is recycled stories from the AP wire services and Reuters,

ว่าเนื้อหาของข่าวส่วนใหญ่นำมาใช้ซ้ำจากสำนักข่าว AP และ Reuters

and don't put things into a context that people can understand their connection to it.

และไม่มีเนื้อหาที่ทำให้ผู้คนเข้าใจความเกี่ยวเนื่องของข่าวกับตัวพวกเขาเอง

So, if you put it all together, this could help explain why today's college graduates,

ดังนั้น ถ้าคุณนำข้อมูลที่กล่าวมามาประกอบกัน ก็จะสามารถอธิบายได้ว่าทำไมนักเรียนวิทยาลัยสมัยนี้

as well as less educated Americans,

เช่นเดียวกับชาวอเมริกันที่มีการศึกษาน้อย

know less about the world than their counterparts did 20 years ago.

รับรู้เรื่องราวเกี่ยวกับโลกของเราน้อยกว่าที่ผู้คนในประเทศอื่นรู้เมื่อ 20 ปีที่แล้ว

And if you think it's simply because we are not interested,

และถ้าคุณคิดว่าเหตุผลง่ายๆก็คือเราไม่สนใจ

you would be wrong.

คุณคิดผิด

In recent years, Americans who say they closely follow global news most of the time

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ชาวอเมริกันที่บอกว่าตัวเองติดตามข่าวต่างประเทศตลอดเวลา

grew to over 50 percent.

มีจำนวนเพิ่มขึ้นกว่า 50 เปอร์เซ็นต์

The real question: is this distorted worldview what we want for Americans

คำถามที่สำคัญก็คือ มุมมองเกี่ยวกับโลกที่ผิดเพี้ยนนี้ เป็นสิ่งที่ชาวอเมริกันต้องการหรือ

in our increasingly interconnected world?

ในโลกที่ยิ่งเชื่อมต่อถึงกันมากขึ้นอย่างทุกวันนี้

I know we can do better.

ฉันรู้ว่าเราทำได้ดีกว่านี้

And can we afford not to? Thank you.

แล้วเราจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ได้หรือ ขอบคุณค่ะ