My stroke of insight | Jill Bolte Taylor | TED

Jill Bolte Taylor'a inen müthiş içgörü darbesi

Çeviri: Âli Yurtsever Gözden geçirme: Nilgun Erozturk

I grew up to study the brain

Beyin araştırmacısı olmak üzere yetiştim

because I have a brother who has been diagnosed

çünkü erkek kardeşime bir beyin rahatsızlığı teşhisi konmuştu:

with a brain disorder, schizophrenia.

And as a sister and later, as a scientist,

Şizofreni. Ve kardeşi olarak

ve sonra da bir bilim insanı olarak anlamak istiyordum:

I wanted to understand, why is it that I can take my dreams,

Neden ben hayallerimi kendi gerçekliğimle ilişkilendirip

I can connect them to my reality,

onları gerçekleştirebilirken, kardeşimin

and I can make my dreams come true?

beyninde ve şizofrenisinde ne vardı ki,

What is it about my brother's brain and his schizophrenia

o kendi hayallerini, ortak ve paylaşılan

that he cannot connect his dreams to a common and shared reality,

bir gerçeklikle ilişkilendiremiyor ve hayalleri

so they instead become delusion?

deliliğe dönüşüyordu?

So I dedicated my career to research into the severe mental illnesses.

Böylece kariyerimi ağır akıl hastalıkları üzerinde

araştırmalara adadım. Ve doğum yerim olan

And I moved from my home state of Indiana to Boston,

İndiana'dan Boston'a taşınıp, Harvard'ın psikiyatri

where I was working in the lab of Dr. Francine Benes,

bölümünde, Dr. Francine Benes'in laboratuvarında

in the Harvard Department of Psychiatry.

çalışmaya başladım. Laboratuvarda şu soruyu soruyorduk:

And in the lab, we were asking the question,

"What are the biological differences

"Normal oldukları saptanan bireylerin beyinleriyle,

between the brains of individuals who would be diagnosed as normal control,

şizofreni, şizoafektif hastalık ve bipolar bozukluk

as compared with the brains of individuals

teşhisi konmuş bireylerin beyinleri arasındaki

diagnosed with schizophrenia, schizoaffective or bipolar disorder?"

biyolojik farklılıklar nelerdir?"

So we were essentially mapping the microcircuitry of the brain:

Yani yaptığımız temel olarak beynin mikro devrelerinin

haritasını çıkartmaktı: Hangi hücreler

which cells are communicating with which cells,

hangi kimyasalları hangi ölçülerde kullanarak

with which chemicals,

and then in what quantities of those chemicals?

hangi hücrelerle konuşurlar?

So there was a lot of meaning in my life

Yaşantım son derece anlamlıydı, çünkü gün boyu

because I was performing this type of research during the day,

bu türden araştırmalarla uğraşıyor,

but then in the evenings and on the weekends,

ama akşamları ve hafta sonları ise

I traveled as an advocate for NAMI, the National Alliance on Mental Illness.

NAMI, Akıl Hastalıkları için Ulusal Güç Birliği destekçisi olarak geziyordum.

But on the morning of December 10, 1996,

Ne var ki 10 Aralık 1996 sabahı uyandığımda

I woke up to discover that I had a brain disorder of my own.

benim de kendime ait bir beyin hastalığım olduğunu keşfettim.

A blood vessel exploded in the left half of my brain.

Beynimin sol yarısındaki bir kan damarı patlamıştı.

Ve takip eden dört saat içinde

And in the course of four hours,

beynimin bilgi işleme yeteneğinin bütünüyle tükenmesini

I watched my brain completely deteriorate

in its ability to process all information.

izledim. Kanama sabahı yürüyemiyor, konuşamıyor,

On the morning of the hemorrhage,

okuyamıyor, yazamıyor, hayatıma dair hiçbir şey hatırlayamıyordum.

I could not walk, talk, read, write or recall any of my life.

I essentially became an infant in a woman's body.

Bir kadın bedeninde tam bir bebek olmuştum.

If you've ever seen a human brain,

Eğer bir insan beyni gördüyseniz,

it's obvious that the two hemispheres are completely separate from one another.

iki yarıkürenin birbirinden bütünüyle ayrı olduğu aşikardır.

Ve sizin için gerçek bir insan beyni getirdim.

And I have brought for you a real human brain.

(Groaning, laughter)

Evet, bu gerçek bir insan beyni.

So this is a real human brain.

This is the front of the brain,

Burası beynin ön kısmı,

the back of brain with the spinal cord hanging down,

burası da aşağı sarkan omurilikle beraber beynin arka tarafı.

and this is how it would be positioned inside of my head.

Ve beynin kafamın içerindeki yerleşimi de bu şekilde.

And when you look at the brain,

Ve beyine baktığınız zaman, her iki beyin korteksinin

it's obvious that the two cerebral cortices

birbirlerinden tamamen ayrı olduğu açıkça görülür.

are completely separate from one another.

For those of you who understand computers,

Bilgisayarlardan anlayanlarınız için:

our right hemisphere functions like a parallel processor,

sağ yarıküremiz tıpkı bir paralel işlemci gibi çalışırken

sol yarıkürenin çalışması ise bir seri işlemciye benzer.

while our left hemisphere functions like a serial processor.

Ve iki yarıkürenin birbirleriyle haberleşmesi

The two hemispheres do communicate with one another

"corpus collosum" dediğimiz

through the corpus callosum,

which is made up of some 300 million axonal fibers.

300 milyon kadar akson lifinden oluşan bir ara bağlantı üzerinden olur.

Ama onun dışında

But other than that,

the two hemispheres are completely separate.

iki yarıküre birbirinden bütünüyle ayrıdır.

Because they process information differently,

Bilgiyi farklı işledikleri için

each of our hemispheres think about different things,

iki yarıküre farklı biçimlerde düşünür

they care about different things, and, dare I say,

farklı şeyleri önemserler ve hatta diyebilirim ki

they have very different personalities.

çok farklı kişilik yapılarına sahiplerdir.

Excuse me. Thank you. It's been a joy.

Özür dilerim. Teşekkürler, bir zevkti. (Yardımcı: Öyleydi.)

Assistant: It has been.

(Laughter)

Our right human hemisphere is all about this present moment.

Sağ yarıküremiz bütünüyle şimdiki an ile ilgilidir,

tamamen "tam burada ve tam şimdi" olanlarla ilgili.

It's all about "right here, right now."

Our right hemisphere, it thinks in pictures

Sağ yarıküremiz resimlerle düşünür

and it learns kinesthetically through the movement of our bodies.

ve bedenimizin hareketlerinden kinestetik olarak öğrenir.

Information, in the form of energy, streams in simultaneously

Enerji formundaki bilgi, duyu sistemlerimizden içeriye

through all of our sensory systems

sürekli olarak akar

and then it explodes into this enormous collage

ve sonra, şimdiki anın nasıl göründüğünü

of what this present moment looks like,

nasıl koktuğunu, tadının nasıl olduğunu

what this present moment smells like and tastes like,

nasıl hisler uyandırdığını ve nasıl ses verdiğini

what it feels like and what it sounds like.

anlatan bu devasa kolajı ortaya çıkarır.

I am an energy-being connected to the energy all around me

Ben etrafımdaki enerjilerle bağlantılı bir enerji-varlığım.

through the consciousness of my right hemisphere.

Bu bağlantıyı sağ yarıküremin bilinci aracılığıyla kuruyorum.

Bizler, birbiriyle bağlantılı enerji-varlıklarız.

We are energy-beings connected to one another

Bir insanlık ailesi olarak bizi birbirimize bağlayan, sağ yarıküre bilincimizdir.

through the consciousness of our right hemispheres

as one human family.

And right here, right now, we are brothers and sisters on this planet,

Ve tam burada,

şu anda, bu gezegende hepimiz kardeşiz.

here to make the world a better place.

Bizler bu dünyayı daha iyi bir yer yapmak için buradayız.

And in this moment we are perfect, we are whole and we are beautiful.

Ve şu anda, bizler mükemmeliz, bizler bütünüz ve bizler güzeliz.

My left hemisphere, our left hemisphere, is a very different place.

Beynimin sol yarıküresi, sol yarıkürelerimiz ise çok farklı bir yer.

Our left hemisphere thinks linearly and methodically.

Sol yarıküremiz, doğrusal ve yöntemsel şekilde düşünür.

Sol yarıküremiz

Our left hemisphere is all about the past and it's all about the future.

tamamen geçmişle ve gelecekle ilgilidir.

Our left hemisphere is designed to take

Sol yarıküremiz şimdiki ana ait o dev kolajı alıp

that enormous collage of the present moment

içindeki ayrıntıları yakalamak,

and start picking out details, and more details about those details.

ve o ayrıntıları daha da ayrıntılandırmak üzere tasarlanmıştır.

Sonra bütün bu bilgiyi sınıflar ve

It then categorizes and organizes all that information,

düzenler,

associates it with everything in the past we've ever learned,

geçmişte öğrendiğimiz herşeyle ilişkilendirip,

and projects into the future all of our possibilities.

tüm olasılıklarımızı geleceğe yansıtır.

And our left hemisphere thinks in language.

ve sol yarıküremiz konuşarak düşünür.

It's that ongoing brain chatter that connects me and my internal world

Beynimin içinde hiç susmayan, beni ve iç dünyamı

dış dünyama bağlayan, işte bu sürekli gevezeliktir.

to my external world.

It's that little voice that says to me,

O bana şunları söyleyen minik sestir: "Hey, eve giderken

"Hey, you've got to remember to pick up bananas on your way home.

muz almayı sakın unutma.

I need them in the morning."

Sabaha lazım olacak."

It's that calculating intelligence

O, ne zaman çamaşır yıkamam gerektiğini bana hatırlatan

that reminds me when I have to do my laundry.

hesaplayıcı akıldır. Ama belki de en önemlisi,

But perhaps most important, it's that little voice that says to me,

o bana asıl şunu söyleyen minik sestir:

"I am. I am."

"Ben. Ben." Ve sol yarıkürem bana "Ben" der demez,

And as soon as my left hemisphere says to me "I am,"

Ben ayrı bir varlık olurum.

I become separate.

Tek, ayrı bir cismani birey olurum; çevremdeki enerji akışından ayrı

I become a single solid individual,

separate from the energy flow around me

ve sizlerden ayrı bir birey.

and separate from you.

And this was the portion of my brain that I lost on the morning of my stroke.

İşte, inme geçirdiğim sabah kaybettiğim,

beynimin bu bölümüydü.

On the morning of the stroke,

İnme sabahı, sol gözümün arkasında

I woke up to a pounding pain behind my left eye.

zonklayan bir sancıyla uyandım. Bu delici bir sancıydı.

And it was the kind of caustic pain that you get when you bite into ice cream.

Hani dondurmayı ısırdığınızda saplanan

o sancı gibi. Ve bu sancı beni sımsıkı kavradı

And it just gripped me --

and then it released me.

ve sonra bıraktı. Sonra tekrar sımsıkı kavradı --

And then it just gripped me --

and then it released me.

ve sonra yine bıraktı. Bir yerimin ağrıması

And it was very unusual for me to ever experience any kind of pain,

benim için çok sıradışı bir durumdu, o yüzden

so I thought, "OK, I'll just start my normal routine."

Olsun, ben normal işlerime başlayayım diye düşündüm.

So I got up and I jumped onto my cardio glider,

Böylece kalktım ve kardiyo makinama,

which is a full-body, full-exercise machine.

tüm bedeni çalıştıran egzersiz aletime oturdum.

Ve ben onun üzerinde yürürken baktım ki

And I'm jamming away on this thing,

and I'm realizing that my hands look like primitive claws

barı tutan ellerim gözüme ilkel pençeler gibi görünüyorlar.

grasping onto the bar.

"Çok acayip," dedim kendi kendime.

And I thought, "That's very peculiar."

Sonra aşağıya, bedenime baktım ve "Haydaa,

And I looked down at my body

and I thought, "Whoa, I'm a weird-looking thing."

amma garip görünüşlü bir şeyim ben böyle," diye düşündüm.

And it was as though my consciousness had shifted away

Sanki bilincim, egzersiz aletinin ve üstündeki benim

from my normal perception of reality,

bulunduğumuz normal gerçeklikten ayrılmış,

where I'm the person on the machine having the experience,

kendimi egzersiz yaparken izlediğim bir başka gizemli

to some esoteric space

aleme geçmiş gibi hissediyordum.

where I'm witnessing myself having this experience.

And it was all very peculiar, and my headache was just getting worse.

Bütün bunlar çok garipti ve başımın ağrısı da

giderek kötüleşiyordu. O yüzden makinadan kalktım,

So I get off the machine,

and I'm walking across my living room floor,

ve oturma odamda yürürken bedenimin içindeki

and I realize that everything inside of my body has slowed way down.

her şeyin, çok ama çok yavaşladığını fark ettim.

Ve her adımım kaskatı, iyice ağır,

And every step is very rigid and very deliberate.

ve tutuktu. Yürüyüşümde hiç bir akıcılık yoktu,

There's no fluidity to my pace,

ve algı alanımdaki o daralıp sıkışma yüzünden,

and there's this constriction in my area of perception,

sadece iç sistemlerime odaklanmış durumdaydım.

so I'm just focused on internal systems.

And I'm standing in my bathroom

Ve banyomda duşa girmek üzere dikilirken

getting ready to step into the shower,

bedenimin içinde süren diyaloğu net bir şekilde

and I could actually hear the dialogue inside of my body.

duyabiliyordum. Küçük bir ses şöyle diyordu:

I heard a little voice saying, "OK. You muscles, you've got to contract.

"Tamam. Siz kaslar, sizin kasılmanız lazım.

You muscles, you relax."

Ve siz kaslar, siz gevşeyin."

And then I lost my balance, and I'm propped up against the wall.

Ve birden dengemi yitirdim ve duvara dayanmam gerekti.

Ve koluma bakınca anladım ki

And I look down at my arm

and I realize that I can no longer define the boundaries of my body.

bedenimin sınırlarını artık tanımlayamıyordum.

Nerede başlayıp nerede bittiğimi bilemiyordum,

I can't define where I begin and where I end,

çünkü kolumun molekül ve atomları

because the atoms and the molecules of my arm

blended with the atoms and molecules of the wall.

duvarın molekül ve atomlarıyla iç içe geçmişti.

And all I could detect was this energy -- energy.

Ve ayırdında olabildiğim tek şey o enerjiydi -- enerji.

And I'm asking myself, "What is wrong with me?

Ve kendime sordum, "Neyim var benim?

What is going on?"

Neler oluyor böyle?" Ve o anda, beynimdeki konuşma --

And in that moment, my left hemisphere brain chatter went totally silent.

o sol yarıküremin gevezeliği -- birden bütünüyle susuverdi.

Sanki biri uzaktan kumandayı eline almış

Just like someone took a remote control and pushed the mute button.

ve 'sessiz' tuşuna basmış gibiydi. Mutlak sessizlik.

Total silence.

And at first I was shocked to find myself inside of a silent mind.

İlk önce, böylesine sessiz bir zihinle başbaşa

kalmaktan dehşete düştüm. Ama hemen sonra

But then I was immediately captivated

çevremi kuşatan enerjinin muhteşemliğiyle büyülendim.

by the magnificence of the energy around me.

Bedenimin sınırlarını artık tanımlayamadığımdan,

And because I could no longer identify the boundaries of my body,

kendimi genişleyip, devleşmiş gibi hissediyordum.

I felt enormous and expansive.

Bütün o enerjiyle bir ve bütün olduğumu hissediyordum,

I felt at one with all the energy that was,

ve bu harikaydı.

and it was beautiful there.

Then all of a sudden my left hemisphere comes back online

Sonra birden sol yarıkürem devreye girdi:

"Hey, bir sorunumuz var! Bir sorunumuz Var!

and it says to me, "Hey! We've got a problem!

We've got to get some help."

Yardım çağırmalıyız!" diyordu bana.

And I'm going, "Ahh! I've got a problem!"

Ve ben tekrarlıyordum: "Ah, bir sorunum var.

(Laughter)

Bir sorunum var. Tamam, tamam. Bir sorunum var."

So it's like, "OK, I've got a problem."

But then I immediately drifted right back out into the consciousness --

Ama hemen ardından yeniden o farklı bilinç durumuna

geri kayıyordum, ki şimdi ben orayı sevgiyle

and I affectionately refer to this space as La La Land.

"düşler ülkesi" diye isimlendiriyorum.

But it was beautiful there.

Ama orası çok güzel bir yerdi. Bir düşünsenize,

Imagine what it would be like to be totally disconnected

sizi dış dünyaya bağlayan, beyninizdeki o biteviye

from your brain chatter that connects you to the external world.

dırdırdan bütünüyle kopmak nasıl bir şey olurdu?

So here I am in this space,

Ve ben işte o alemdeydim, ve işim -- işimle ilgili

and my job, and any stress related to my job -- it was gone.

tüm gerginliklerim -- hepsi gitmişti.

And I felt lighter in my body.

Ve bedenimin içinde kendimi hafiflemiş hissediyordum. Ve düşünün:

dış dünyadaki tüm ilişkilerinizi,

And imagine all of the relationships in the external world

and any stressors related to any of those -- they were gone.

ve onlarla ilişkili bütün stresi. Düşünün ki hepsi gitmiş.

And I felt this sense of peacefulness.

Ve işte derin bir huzur duyuyordum.

And imagine what it would feel like to lose

Ve düşünün, 37 yılın duygusal yükünden kurtulmak nasıl bir şeydir!

37 years of emotional baggage!

(Laughter) Oh! I felt euphoria --

(Kahkahalar) Mutluluktan uçuyordum!

euphoria.

Mutluluktan uçuyordum. Çok güzeldi.

It was beautiful.

And again, my left hemisphere comes online and it says,

Ve sonra, yine sol yarıkürem devreye giriyor ve

"Hey! You've got to pay attention.

"Hey! Dikkatini ver" diyordu bana,

We've got to get help."

"Yardım çağırmalıyız." Ve ben düşünüyordum: "Yardım çağırmalıyım.

And I'm thinking, "I've got to get help. I've got to focus."

Kendimi toplamalıyım."

So I get out of the shower and I mechanically dress

Sonra duştan çıkıp mekanik bir şekilde giyindim.

Dairemin içinde aşağı yukarı yürüyor

and I'm walking around my apartment,

ve düşünüyordum: "İşe gitmeliyim. İşe gitmeliyim.

and I'm thinking, "I've got to get to work. Can I drive?"

Araba sürebilir miyim? Araba sürebilir miyim?"

And in that moment,

Ve tam o anda sağ kolum yan tarafımda

my right arm went totally paralyzed by my side.

tamamen felç oldu. O zaman fark ettim:

Then I realized, "Oh my gosh! I'm having a stroke!"

"Aman yarabbi! İnme geçiriyorum! İnme geçiriyorum!"

And the next thing my brain says to me is,

Ve hemen ardından beynim şöyle diyordu: "Vaaay!

Wow! This is so cool!

Bu harika bir şey!" (Kahkahalar) "Bu harika bir şey!

(Laughter)

This is so cool!

How many brain scientists have the opportunity

Kaç tane beyin araştırmacısının kendi beyinlerini

to study their own brain from the inside out?"

böyle içten dışa inceleme fırsatı olmuştur ki?"

(Laughter)

(Kahkahalar)

And then it crosses my mind, "But I'm a very busy woman!"

Ve sonra birden aklıma geliyordu: "Ama ben çok meşgul bir kadınım!"

(Laughter)

(Kahkahalar) "İnmeye zamanım yok benim!"

"I don't have time for a stroke!"

So I'm like, "OK, I can't stop the stroke from happening,

Sonra kendi kedime "Tamam!" diyordum, "İnme inişini durduramam,

o halde bir iki hafta bununla uğraşırım, ve

so I'll do this for a week or two, and then I'll get back to my routine. OK.

sonra eski düzenime geri dönerim. Tamam.

So I've got to call help. I've got to call work."

Öyleyse yardım çağırmalıyım. İşi aramalıyım."

I couldn't remember the number at work,

İş telefonum bir türlü aklıma gelmiyordu,

so I remembered, in my office I had a business card with my number.

o zaman hatırladım ki çalışma odamda, üzerinde numaramın

bulunduğu bir kartvizitim olacaktı. Çalışma odama gittim,

So I go into my business room, I pull out a three-inch stack of business cards.

yedi-sekiz santim kalınlığında bir kartvizit destesini önüme çektim.

And I'm looking at the card on top

En üstteki karta bakıyor ve

and even though I could see clearly in my mind's eye

zihnimde kartvizitimin neye benzediğini açık seçik canlandırabilsem de,

what my business card looked like,

I couldn't tell if this was my card or not,

baktığım kartın o olup olmadığını bilemiyordum,

çünkü tek görebildiğim piksellerdi.

because all I could see were pixels.

And the pixels of the words blended with the pixels of the background

Ve harflerin pikselleri arkadaki fonu oluşturan piksellerle

ve diğer sembollerin pikselleriyle karışıyor,

and the pixels of the symbols, and I just couldn't tell.

ve ben kartvizitimi bir türlü tanıyamıyordum.

And then I would wait for what I call a wave of clarity.

O zaman durup "berraklık dalgası" diye tanımlayabileceğim o anı bekliyordum.

And in that moment, I would be able to reattach to normal reality

Ve o an geldiğinde, normal gerçeklikle

yeniden bağlantı kurabiliyor ve bir karar verebiliyordum:

and I could tell that's not the card... that's not the card.

bu kart değil ... bu kart değil ... bu kart değil.

O kart destesinin üçte birini bu şekilde gözden geçirmem

It took me 45 minutes to get one inch down inside of that stack of cards.

kırk beş dakikamı aldı.

In the meantime, for 45 minutes,

Bu kırk beş dakika boyunca, beynimin sol yarıküresindeki kanama

the hemorrhage is getting bigger in my left hemisphere.

gitgide büyümeye devam etmekteydi.

I do not understand numbers, I do not understand the telephone,

Sayılardan anlamıyordum; telefondan anlamıyordum,

but it's the only plan I have.

ama tek planım da buydu.

So I take the phone pad and I put it right here.

O yüzden telefonu karşıma koydum, kartvizitimi de

I take the business card, I put it right here,

onun yanına.

and I'm matching the shape of the squiggles on the card

Ve kartın üzerindeki kargacık burgacık şekilleri

to the shape of the squiggles on the phone pad.

telefon tuşlarının üzerindeki kargacık burgacık şekillerle eşleştirmeye başladım.

But then I would drift back out into La La Land,

Ama arada yeniden o düşler alemine sürükleniyor ve

and not remember when I came back if I'd already dialed those numbers.

geri geldiğimde o rakamları çevirdim mi çevirmedim mi

hatırlayamıyordum.

So I had to wield my paralyzed arm like a stump

O yüzden tutulmuş kolumu bir kütük parçası gibi kullanıp,

and cover the numbers as I went along and pushed them,

çevirdiğim rakamların üstünü kapatarak ilerlemek zorundaydım ki,

tekrar normal gerçekliğe geri geldiğimde,

so that as I would come back to normal reality,

"evet, ben bu rakamı zaten çevirmiştim" diyebileyim.

I'd be able to tell, "Yes, I've already dialed that number."

Eventually, the whole number gets dialed and I'm listening to the phone,

Sonunda bütün numarayı çevirdim

ve telefondan gelen sesi dinlemeye başladım;

and my colleague picks up the phone and he says to me,

iş arkadaşım telefonu açtı ve bana şöyle dedi:

"Woo woo woo woo." (Laughter)

"Voo voo voo voo" (Kahkahalar) Şöyle düşündüm kendi kendime:

(Laughter)

And I think to myself,

"Allah Allah, aynen bir Golden Retriever köpek gibi çıkıyor sesi!"

"Oh my gosh, he sounds like a Golden Retriever!"

(Laughter)

And so I say to him -- clear in my mind, I say to him:

Ben de ona - zihnimde gayet açık bir biçimde,

"This is Jill! I need help!"

"Ben Jill!" dedim, "Yardıma ihtiyacım var!"

And what comes out of my voice is, "Woo woo woo woo woo."

Ama ağzımdan çıkan ses şöyleydi: "Voo voo voo voo vooo."

I'm thinking, "Oh my gosh, I sound like a Golden Retriever."

"Allah Allah" dedim, "Aynen bir Golden Retriever gibi çıkıyor sesim."

Yani, konuşamadığımı ve konuşulanı anlayamadığımı

So I couldn't know -- I didn't know

that I couldn't speak or understand language until I tried.

bu denemeyi yapana dek farketmemiştim.

So he recognizes that I need help and he gets me help.

Böylece arkadaşım yardıma ihtiyacım olduğunu anladı ve bana yardım sağladı.

Kısa bir süre sonra, bir ambulansın içinde Boston'daki bir hastaneden

And a little while later, I am riding in an ambulance

Massachusetts Genel Hastanesine doğru gidiyordum.

from one hospital across Boston to [Massachusetts] General Hospital.

Ve ana rahmindeki minicik bir cenin gibi tortop oldum.

And I curl up into a little fetal ball.

Ve tıpkı içindeki kalan son havayı da salan,

And just like a balloon with the last bit of air,

bir balon gibi,

just right out of the balloon,

enerjimin boşaldığını -- ve ruhumun teslim olduğunu hissettim.

I just felt my energy lift and just I felt my spirit surrender.

Ve o anda, anladım ki artık

And in that moment, I knew that I was no longer the choreographer of my life.

hayatımın koreografı ben değildim.

And either the doctors rescue my body and give me a second chance at life,

Ya doktorlar bedenimi kurtaracak ve bana ikinci bir yaşam şansı

vereceklerdi, ya da belki de bu benim için

or this was perhaps my moment of transition.

diğer tarafa geçiş anıydı.

When I woke later that afternoon,

O öğleden sonra geç vakit kendime geldiğimde, hâlâ hayatta

I was shocked to discover that I was still alive.

olduğumu keşfetmek beni şoke etti. Oysa, ruhumun teslim olduğunu

When I felt my spirit surrender, I said goodbye to my life.

hissettiğimde, hayatıma veda etmiştim ben.

And my mind was now suspended

Şimdi zihnim, birbirinden çok farklı iki gerçeklik durumu

between two very opposite planes of reality.

arasında asılı kalmıştı. Duyu sistemim aracılığıyla

Stimulation coming in through my sensory systems

gelen uyarıları, saf acı olarak hissediyordum.

felt like pure pain.

Light burned my brain like wildfire,

Işık beynimi vahşi alevler gibi yakıyordu ve sesler

and sounds were so loud and chaotic

öylesine karmaşık ve o kadar yüksektiler ki, arkadaki gürültünün

that I could not pick a voice out from the background noise,

içinden tek bir sesi bile ayırt edemiyordum

and I just wanted to escape.

ve sadece kaçmak istiyordum. Bedenimin mekânda kapladığı yeri

Because I could not identify the position of my body in space,

tanımlayamadığımdan, kendimi devleşmiş, genişleyip yayılmış hissediyordum.

I felt enormous and expansive,

Tıpkı şişesinden çıkmış bir cin gibi.

like a genie just liberated from her bottle.

Ve ruhum, sessiz bir mutluluk denizinde kayarak giden

And my spirit soared free,

like a great whale gliding through the sea of silent euphoria.

büyük bir balina gibi, özgürce süzülüyordu.

Nirvana.

Nirvana. Nirvana'yı bulmuştum. Ve şöyle düşündüğümü hatırlıyorum;

I found Nirvana.

And I remember thinking,

there's no way I would ever be able to squeeze the enormousness of myself

Bu devleşmiş halimi şu minicik bedenimin içine

tekrar sığdırmam asla mümkün olmayacak!

back inside this tiny little body.

But then I realized, "But I'm still alive!

Sonra fark ettim: "Ama, hâlâ hayattayım! Hâlâ yaşıyorum,

I'm still alive, and I have found Nirvana.

ve Nirvana'yı buldum. Ve eğer ben Nirvana'yı bulduysam

And if I have found Nirvana and I'm still alive,

ve hâlâ hayattaysam, o zaman yaşayan herkes de

then everyone who is alive can find Nirvana."

Nirvana'yı bulabilir." Ve bir dünya canlandırdım gözümde

And I pictured a world

filled with beautiful, peaceful, compassionate, loving people

Buraya istedikleri her zaman gelebileceklerini bilen,

barışçıl, şefkatli, sevgi dolu güzel insanların

who knew that they could come to this space at any time.

olduğu bir dünya. Ve onlar sol yarıkürelerinden

And that they could purposely choose

sağ tarafa geçmeyi bilerek seçiyor

to step to the right of their left hemispheres --

ve bu huzuru buluyorlar. Ve sonra bu yaşadıklarımın

and find this peace.

And then I realized

aslında ne kadar muhteşem bir armağan olabileceğini,

what a tremendous gift this experience could be,

hayatlarımızı nasıl yaşadığımıza dair nasıl çarpıcı bir içgörü

what a stroke of insight this could be to how we live our lives.

olabileceğini fark ettim. Ve bu iyileşmem için beni motive etti.

And it motivated me to recover.

Two and a half weeks after the hemorrhage, the surgeons went in,

Kanamadan iki buçuk hafta sonra, cerrahlar müdahale edip

beynimdeki konuşma merkezlerine baskı yapan

and they removed a blood clot the size of a golf ball

golf topu büyüklüğünde bir pıhtı çıkardılar.

that was pushing on my language centers.

Bu resimde, hayatımın gerçek meleği olan

Here I am with my mama,

who is a true angel in my life.

annem ile birlikteyim. Tam olarak iyileşmek sekiz yılımı aldı.

It took me eight years to completely recover.

So who are we?

Peki biz kimiz? Biz evrenin kudreti, yaşam gücüyüz.

We are the life-force power of the universe,

El becerilerimiz ve iki bilişsel zekâmız var.

with manual dexterity and two cognitive minds.

Ve anbean, bu dünyada kim olmak, nasıl bir insan olmak istediğimizi

And we have the power to choose, moment by moment,

seçebilme gücümüz var.

who and how we want to be in the world.

Right here, right now,

Tam burada, hemen şimdi, sağ yarıküremin

I can step into the consciousness of my right hemisphere, where we are.

bilincine geçebilirim; bizim olduğumuz yere.

I am the life-force power of the universe.

Ben evrenin yaşam gücü, kudretiyim.

I am the life-force power

Ben, diğer herşey ile bir ve tek olan ve cismimi oluşturan

of the 50 trillion beautiful molecular geniuses that make up my form,

50 trilyon güzel moleküler dehanın yaşam gücü ve kudretiyim.

at one with all that is.

Or, I can choose to step into the consciousness of my left hemisphere,

Ya da; sol yarıküremin bilincine geçmeyi seçebilirim:

Tek başına bir birey olduğum,

where I become a single individual, a solid.

bir cisim olduğum duruma. Akıştan ayrı,

Separate from the flow, separate from you.

sizlerden ayrı. Ben Dr. Jill Bolte Taylor:

I am Dr. Jill Bolte Taylor:

intellectual, neuroanatomist.

entellektüel, nöroanatomist. Bunlar benim içimdeki "biz"ler.

These are the "we" inside of me.

Which would you choose?

Siz hangisini seçerdiniz? Hangisini seçiyorsunuz? Ve ne zaman?

Which do you choose?

And when?

İnanıyorum ki, sağ yarıküremizin o içsel huzur devrelerini çalıştırmayı

I believe that the more time we spend

choosing to run the deep inner-peace circuitry

ne kadar çok seçersek, dış dünyaya da o kadar çok

of our right hemispheres,

huzur ve barış yansıtacağız ve gezegenimiz

the more peace we will project into the world,

çok daha huzurlu bir yer olacak.

and the more peaceful our planet will be.

Ve düşündüm ki, işte bu yaymaya değer bir fikirdi.

And I thought that was an idea worth spreading.

Thank you.

(Applause)