Teach every child about food | Jamie Oliver

Translator: Rangsarn Chanyavanich Reviewer: Wisuwat Songnuan

มันเป็นเรื่องน่าเศร้าครับ

Sadly,

ที่ภายใน 18 นาทีต่อไปที่เราได้คุยกันนั้น

in the next 18 minutes when I do our chat,

ชาวอเมริกันที่มีชีวิตอยู่ 4 ชีวิต

four Americans that are alive

จะตาย

will be dead through the food that they eat.

จากอาหารที่เขากินเข้าไป

ผมชื่อ เจมี่ ออลิเวอร์ครับ ผมอายุ 34 ปี

My name's Jamie Oliver.

I'm 34 years old.

ผมมาจากเมือง เอ็สเสกส์ในประเทศอังกฤษ

I'm from Essex in England

และช่วง 7 ปีที่ผ่านมา

and for the last seven years

ผมได้ทำานอย่างทุ่มเทระดับที่เรียกว่าไม่รู้จักเหนื่อย

I've worked fairly tirelessly to save lives in my own way.

เพื่อที่จะช่วยชีวิตคนอื่นในวิธีของผมเอง

ผมไม่ได้เป็นหมอครับ

I'm not a doctor;

ผมเป็นเชฟ

I'm a chef,

I don't have expensive equipment

ผมไม่มีอุปกรณ์แพงๆ

or medicine.

หรือยาอะไร

I use information, education.

ผมใช้ข้อมูลและการให้ความรู้

I profoundly believe that the power of food

ผมเชื่ออย่างลึกซึ้งว่าพลานุภาพของอาหาร

has a primal place in our homes

มีความสำคัญเป็นหลักในบ้านของเรา

that binds us to the best bits of life.

ที่สามารถยึดเหนี่ยวเรากับสิ่งดีๆในชีวิต

เวลานี้ เราอยู่ในสถานการณ์ที่

We have an awful, awful reality right now.

แย่ แย่มากๆ

America, you're at the top of your game.

อเมริกา คุณกำลังอยู่ในระดับชั้นนำของโลก

แต่ที่นี่เป็นหนึ่งในประเทศที่มีสุขภาพที่แย่ที่สุดในโลก

This is one of the most unhealthy countries in the world.

Can I please just see a raise of hands

ช่วยยกมือให้ผมเห็นหน่อย

สำหรับทุกคนในห้องนี้ที่มีลูกครับ

for how many of you have children in this room today?

ช่วยยกมือขึ้นหน่อยครับ

Put your hands up.

You can continue to put your hands up, aunties and uncles as well.

ใครเป็นลุงเป็นป้าที่มีหลานด้วยครับ ต่อเลยครับ

ยกมือครับ คุณลุงคุณป้าทั้งหลายด้วย

Most of you. OK.

ส่วนใหญ่ทุกคนก็ยกมือ โอเคครับ

We, the adults of the last four generations,

พวกเรา ผู้ใหญ่ทุกคนในช่วงสี่รุ่นที่ผ่านมา

have blessed our children with the destiny

ได้มอบพรแก่ลูกๆของเรา พรแห่งชะตากรรม

of a shorter lifespan than their own parents.

ที่จะมีช่วงชีวิตที่สั้นกว่า

พ่อแม่ของเขาเอง

ลูกของคุณจะมีชีวิตที่สั้นกว่าถึง 10 ปี

Your child will live a life ten years younger than you

เมื่อเทียบกับคุณ

เหตุเพราะอาหารที่เราได้จัดขึ้นมาให้เขาในสังคม

because of the landscape of food that we've built around them.

ถ้าจะเปรียบเทียบจากคนในห้องนี้ มีจำนวน 2 ใน 3 คนในห้อง

Two-thirds of this room,

ณ ปัจจุบัน ในอเมริกา ที่ตามสถิติแล้วถูกนิยามว่าอ้วนหรือเป็นโรคอ้วน

today, in America, are statistically overweight or obese.

ส่วนพวกคุณทางนี้ครับ คุณไม่เป็นไร แต่เดี๋ยวจะมาจัดการเรื่องนั้นครับไม่ต้องห่วง

You lot, you're all right,

but we'll get you eventually, don't worry.

(หัวเราะ)

(Laughter)

เห็นภาพไหมครับ

สถิติในเรื่องของสุขภาพที่ไม่ดี ชี้ชัดครับ

The statistics of bad health are clear,

ชัดมากๆ

very clear.

เรามัวแต่ใช้เวลาของชีวิตกับการหวาดผวาถึงเรื่อง ความตาย ฆาตกรรม

We spend our lives being paranoid about death, murder, homicide,

และเรื่องอื่นที่คุณคงนึกขึ้นมาได้เอง มันอยู่หน้า 1 ของ หนังสือพิมพ์ทุกฉบับ หรือ CNN

you name it; it's on the front page of every paper, CNN.

ดูตารางนี้สิ เห็นไหมครับว่า การฆาตกรรม อยู่ข้างล่างสุดเลยครับ พระเจ้า

Look at homicide at the bottom, for God's sake.

เห็นไหมครับ

Right?

(หัวเราะ)

(Laughter)

(ปรบมือ)

(Applause)

ทุกๆอันที่เป็นสีแดงนั้น

Every single one of those in the red is a diet-related disease.

เป็นโรคที่เกี่ยวข้องกับอาหารการกิน

หมอคนไหน และ ผู้เชี่ยวชาญคนไหน ต่างก็จะบอกคุณได้เรื่องนี้

Any doctor, any specialist will tell you that.

ข้อเท็จจริงครับ โรคที่เกี่ยวข้องกับอาหารการกินเป็นตัวฆ่าชีวิตอันดับหนึ่ง

Fact: diet-related disease is the biggest killer

ในสหรัฐอเมริกา ณ เวลานี้

in the United States, right now, here today.

และนี่เป็นปัญหาทั่วโลกครับ

This is a global problem.

มันเป็นวิบัติครับ

It's a catastrophe.

It's sweeping the world.

และมันกำลังแพร่ไปทั่วโลกครับ

England is right behind you, as usual.

ประเทศอังกฤษกำลังตามสหรัฐฯมาติดๆ ตามเคย

(หัวเราะ)

(Laughter)

ผมทราบมาว่าเขาสนิทกันแต่ไม่นึกว่าจะสนิทขนาดนั้นนะครับ

I know they were close, but not that close.

สิ่งที่เราเราต้องการคือการปฎิวัติ

We need a revolution.

Mexico, Australia, Germany,

เม็กซิโก ออสเตรเลีย เยอรมนี อินเดีย จีน

India, China,

ล้วนแต่มีปัญหาใหญ่ในด้านโรคอ้วนและสุขภาพที่ไม่ดี

all have massive problems of obesity and bad health.

นึกถึงการสูบบุหรี่ครับ

Think about smoking.

การสูบบุหรี้มีผลกระทบน้อยกว่าโรคอ้วนเสียอีกตอนนี้

It costs way less than obesity now.

ชาวอเมริกันต้องเสียค่าใช้จ่ายกับโรคอ้วน

Obesity costs you Americans 10 percent of your health-care bills,

เท่ากับ 10 เปอร์เซ็นต์ของค่าใช้จ่ายด้านสุขภาพ

150 billion dollars a year.

เป็นเงิน 1.5 แสนล้านเหรียญต่อปี

และในอีกสิบปี มันจะเป็นอีกเท่าตัว

In 10 years, it's set to double:

3 แสนล้านเหรียญต่อปี

300 billion dollars a year.

Let's be honest, guys, you haven't got that cash.

เออ....พูดกันตรงๆนะ คุณไม่มีเงินมากขนาดนั้นหรอกครับ

(Laughter)

(หัวเราะ)

ผมมาที่นี่เพื่อจุดประกายการปฎิวัติด้านอาหาร

I came here to start a food revolution that I so profoundly believe in.

ซึ่งผมมีความเชื่ออย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับมัน

เราต้องการมัน เวลานั้นคือเดี๋ยวนี้

We need it. The time is now.

We're in a tipping-point moment.

เราถึงจุดผกผันแล้ว

I've been doing this for seven years.

ผมได้ดำเนินการการปฎิวัติมาเจ็ดปีแล้ว

I've been trying in America for seven years.

ผมได้พยายามที่จะทำให้มันเกิดขึ้นในอเมริกามาเจ็ดปีแล้ว

Now is the time when it's ripe -- ripe for the picking.

เวลานี้คือเวลาที่จะเก็บเกี่ยวแล้ว

ผมได้เข้าไปที่ศูนย์กลางของปัญหานี้

I went to the eye of the storm.

ผมไปที่มลรัฐ เวสต์เวอร์จิเนีย มลรัฐที่สุขภาพแย่ที่สุดในอเมริกา

I went to West Virginia, the most unhealthy state in America.

แต่นั่นก็เป็นอันดับโหล่ตามสถิติปีที่แล้วนะ

Or it was last year.

We've got a new one this year, but we'll work on that next season.

ปีนี้เราได้สถิติโหล่สุดเรื่องใหม่ แต่เราค่อยจัดการเรื่องนี้ตอนต่อไปครับ

(Laughter)

(หัวเราะ)

นี่คือ เมือง ฮันทิงตัน มลรัฐเวสต์เวอร์จิเนีย

Huntington, West Virginia. Beautiful town.

เมืองที่สวยงามครับ

I wanted to put heart and soul and people,

ผมอยากจะให้ทุกคนได้สัมผัสถึง หัวใจ วิญญาณ และ ความเป็นมนุษย์

your public,

ของประชาชนชาวอเมริกันเพื่อนร่วมชาติของคุณ

around the statistics that we've become so used to.

ที่อยู่เบื้องหลังสถิติโรคอ้วนเหล่านั้น สถิติที่เราอาจเกิด

ความเคยชิน ชินชากับมันไปแล้ว

I want to introduce you to some of the people that I care about:

ผมอยากแนะนำให้คุณได้รู้จักบางคนที่ผมเป็นห่วงและคิดถึง

your public, your children.

พี่น้องชาวอเมริกันของคุณ ลูกหลานของคุณ

ผมต้องการโชว์รูปของเพื่อนผมที่ชื่อว่าบริททานี่ครับ

I want to show a picture of my friend Brittany.

She's 16 years old.

เธออายุ 16 ปี

เธอจะมีชีวิตอยู่อีกแค่ 6 ปี

She's got six years to live

เหตุเนื่องจากประเภทของอาหารที่เธอทานเข้าไป

because of the food that she's eaten.

เธอเป็นชาวอเมริกันรุ่นที่ 3 แล้ว

She's the third generation of Americans

that hasn't grown up within a food environment

ที่โตขึ้นมาโดยไม่ได้รับการเรียนการสอน

where they've been taught to cook at home or in school,

เรื่องการทำอาหารไม่ว่าจะจากที่บ้านหรือจากที่โรงเรียน

หรือจากแม่ของเธอ หรือ จากแม่ของแม่ของเธอ

or her mom, or her mom's mom.

She has six years to live.

เธอจะมีชีวิตอยู่อีกแค่ 6 ปี

She's eating her liver to death.

การกินของเธอกำลังฆ่าตับของเธอเองครับ

และนี้ก็คือ ซเตซี่ครับ จากครอบครัว เอ็ดเวอร์ดส์

Stacy, the Edwards family.

This is a normal family, guys.

นี่เป็นครอบครัวทั่วๆไปธรรมดาๆ นะครับท่านผู้ชม

ซเตซี่ เธอก็ทำดีที่สุดเท่าที่จะทำได้นะครับ แต่เธอก็เป็นรุ่งที่ 3 เช่นกัน

Stacy does her best, but she's third-generation as well;

เธอไม่เคยได้รับการสอนให้ทำกับข้าวที่บ้านหรือที่โรงเรียนครับ

she was never taught to cook at home or at school.

ครอบครัวเป็นโรคอ้วนทั้งครอบครัว

The family's obese.

Justin here, 12 years old, he's 350 pounds.

น้อง จัสติน นี่ ก็ อายุ 12 ปี

เขาหนัก 350 ปอนด์ครับ (159 กิโล)

เขาโดนคนอื่นรังแกเพราะความอ้วนนะครับ พระเจ้า

He gets bullied, for God's sake.

และลูกสาวคนนั้น เคที่ เธออายุ 4 ขวบ

The daughter there, Katie, she's four years old.

เธอเป็นโรคอ้วนก่อนเข้าชั้นประถมเสียอีก

She's obese before she even gets to primary school.

มาริสสา เธอไม่เป็นไร เธอเหมือนพวกคุณ

Marissa, she's all right, she's one of your lot.

แต่รู้ไหมครับ พ่อของเธอเป็นโรคอ้วน

But you know what?

Her father, who was obese, died in her arms,

และตายในอ้อมแขนของเธอ

And then the second most important man in her life,

และต่อมาผู้ชายที่มีความสำคัญในชีวิตของเธอรองลงมา

คือคุณอาของเธอ ก็ตายด้วยโรคอ้วน

her uncle, died of obesity,

and now her step-dad is obese.

และตอนนี้ พ่อเลี้ยงของเธอก็เป็นโรคเดียวกัน

You see, the thing is,

คุณเห็นไหมครับ ประเด็นคือ

obesity and diet-related disease

โรคอ้วนและโรคที่เกี่ยวกับอาหารการกินนั้น

ไม่ได้ทำร้ายแค่คนที่เป็น

doesn't just hurt the people that have it;

เพื่อน ญาติ

it's all of their friends, families, brothers, sisters.

พี่ชาย น้องสาว ก็รับผลกระทบครับ

นี่คือ บาทหลวง สตี๊ฟ ครับ

Pastor Steve:

ท่านเป็นผู้ที่ให้แรงบันดาลใจ และ เป็นพันธมิตรคนแรกๆของผม ในเมืองฮันทิงทัน รัฐเวสต์ เวอร์จิเนีย

an inspirational man,

one of my early allies in Huntington, West Virginia.

บาทหลวง ท่านต้องเป็นฝ่ายรับกรรมของโรคนี้ครับ

He's at the sharp knife-edge of this problem.

ท่านต้องฝังคนเหล่านี้ ลองคิดดูสิครับ

He has to bury the people, OK?

ท่านเบื่อเกินทนที่จะต้องทำอย่างนั้น ท่านพอแล้วกับการฝังเพื่อนๆ

And he's fed up with it.

He's fed up with burying his friends, his family, his community.

ญาติ และ คนในชุมชนของเขาครับ

ในช่วงหน้าหนาว มีจำนวนคนตายมากกว่าถึง 3 เท่า เทียบกับเวลาอื่น

Come winter, three times as many people die.

He's sick of it.

เขาทนไม่ไหวแล้วครับ

โรคนี้มันป้องกันได้ มันเป็นการสูญเสียชีวิตจริงๆ

This is preventable disease. Waste of life.

เออ....ดูนี่สิครับ พวกเขาต้องฝังกันในโลงศพขนาดนี้ครับ

By the way, this is what they get buried in.

เราไม่พร้อมนะครับแม้แต่เรื่องนี้ด้วย

We're not geared up to do this.

เราไม่สามารถเขาเคลื่อนย้ายร่างกายพวกเขาผ่านประตูไปได้ครับ ผมไม่ได้พูดตลกครับ

Can't even get them out the door, and I'm being serious.

Can't even get them there. Forklift.

เราเอาศพเขาไปที่สถานที่สวดศพไม่ได้ครับ เราต้องใช้ รถยกของครับ

เอาหละ ผมมองปัญหานี้จาก 3 มุมมองแบบ สามเหลี่ยมครับ ดูตามนะครับ

OK, I see it as a triangle, OK?

This is our landscape of food.

นี่คือสถาพของอาหารการกินของเรา

I need you to understand it.

ที่อยากให้คุณได้เข้าใจตรงนี้ครับ

You've probably heard all this before.

คุณคงได้ยินมาก่อนหน้านี้แล้ว

แต่เรามาทบทวนกันอีกทีเถอะ

Over the last 30 years,

ในระยะเวลา 30 ปีที่ผ่านมานั้น

what's happened that's ripped the heart out of this country?

อะไรเกิดขึ้นที่กระชากจิตรวิญญาญออกจากประเทศนี้ครับ

เรามาดูกันอย่างตรงไปตรงมากันเถอะครับ

Let's be frank and honest.

ผมว่า มันคือ ชีวิตสมัยใหม่ ชีวิตโมเดิร์นครับ

Well, modern-day life.

Let's start with the Main Street.

เรามาดูชีวิตตามเมืองทั่วๆไปกันครับ

ร้านอาหาร fast food ได้ยึดประเทศทุกที่ไปแล้วครับ เรารู้เรื่องนี้ดีครับ

Fast food has taken over the whole country; we know that.

บริษัทยี่ห้อดังๆทั้งหลายมีอำนาจ

The big brands are some of the most important powers,

powerful powers, in this country.

อำนาจที่ทรงพลังมากๆในประเทศเลยที่เดียว

ซุปเปอร์มาร์เก็ตก็เช่นกันครับ

(Sighs)

Supermarkets as well.

บริษัทใหญ่ บริษัทใหญ่ๆ ครับ

Big companies. Big companies.

เมื่อ 30 ปีที่แล้ว อาหารส่วนใหญ่

Thirty years ago, most of the food

มาจากท้องที่ใกล้ๆและเป็นอาหารที่สด

was largely local and largely fresh.

แต่ทุกวันนี้มันผ่านกรรมวิธีซะส่วนใหญ่และเต็มไปด้วยสิ่งปรุงแต่ง

Now it's largely processed and full of all sorts of additives,

สารนู่นนี่ ผมว่าคุณเข้าใจเรื่องนี้ดีครับ

extra ingredients, and you know the rest of the story.

ปริมาณอาหารแต่ละมื้อก็เป็นปัญหาใหญ่โตอย่างเห็นได้ชัด

Portion size is obviously a massive, massive problem.

การให้ข้อมูลบนฉลากก็เป็นปัญหาใหญ่ครับ

Labeling is a massive problem.

การให้ข้อมูลบนฉลากนี่น่าละอายมากครับ

The labeling in this country is a disgrace.

พวกเขาอยากจะ … อยากจะตรวจสอบกันเอง

The industry wants to self-police themselves.

กลุ่มอุตสาหกรรมอาหารอยากจะตรวจสอบกันเอง

อะไรนะครับ ในภาวะแบบที่ผมเพิ่งเล่าให้ฟังเหรอครับ พวกเขาไม่สมควรครับ

What, in this kind of climate? They don't deserve it.

How can you say something is low-fat when it's full of so much sugar?

คุณกล้าอย่างไรที่ จะบอกว่า อาหารมันไขมันต่ำในเมื่อมันเต็มไปด้วยน้ำตาล

แล้วก็มีมุมมองจากที่บ้านครับ

Home.

ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของบ้าน

The biggest problem with the home

คือมันเคยเป็นหัวใจ

is that used to be the heart of passing on food culture,

เป็นแหล่งของการแบ่งปันเรื่องอาหารและวัฒนธรรมของอาหารการกินครับ

มันสร้างชาติขึ้นมาครับ

what made our society.

That is not happening anymore.

แต่ตอนนี้มันไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว

และผมคิดว่าเมื่อเราเอาเวลาไปทำแต่งาน และ ชีวิตก็เปลี่ยนตามไป

And you know, as we go to work and as life changes,

อย่างที่วิถีชีวิตก็เปลี่ยนตามไปอยู่เรื่อยนั้น

and as life always evolves,

เราต้องคอยถอยออกมาดูภาพใหญ่ ภาพรวม นะครับ

we kind of have to look at it holistically --

ถอยออกมาชั่วครู่หนึ่ง และทบทวนความสมดุลของชีวิตครับ

step back for a moment, and re-address the balance.

แต่เราไม่ได้ถอยออกมาดูครับ ไม่ได้ทำมา 30 ปีแล้ว

It hasn't happened for 30 years, OK?

ดูนี่ครับ ผมต้องการให้ดูสถานการณ์อะไรบางอย่าง

I want to show you a situation

ที่เป็นเรื่องธรรมดาของทุกๆวันนี้ครับ

that is very normal right now; the Edwards family.

ณ เวลานี้ นี่คือครอบครัว เอ็ดเวิร์ดส์ครับ

(Video) Jamie Oliver: Let's have a talk.

(วีดีโอ เจมี่พูด) เรามาคุยกันหน่อยไหม

ของพวกนี้มันผ่านร่างกายของตัวคุณและของครอบครัวคุณ

This stuff goes through you and your family's body every week.

ทุกๆอาทิตย์

And I need you to know

และผมต้องการให้คุณรู้ว่ามันกำลังฆ่าลูกของคุณอย่างเร็วครับ

that this is going to kill your children early.

How are you feeling?

คุณกำลังรู้สึกยังไงครับ

Stacy: Just feeling really sad and depressed right now.

ซเตซี่: ฉันรู้สึกเศร้ามากๆ และ กลุ้มใจตอนนี้

แต่คุณรู้ไหม ฉันต้องการให้ลูกฉันประสบความสำเร็จในชีวิตนะคะ

But, you know, I want my kids to succeed in life

แต่นี่ไม่ได้ช่วยเขาเลย

and this isn't going to get them there.

กลับกันชัดๆ ฉันกำลังฆ่าเขาอยู่

But I'm killing them.

เจมี่: ใช่ คุณกำลังทำอย่างนั้น ใช่เลย

JO: Yes you are. You are.

แต่เราหยุดสิ่งเหล่านี้ได้ครับ

But we can stop that.

สถานการณ์ปกติทั่วไปครับ เอาหละมาดูในโรงเรียนกันครับ

Normal.

Let's get on schools,

เป็นอะไรที่ผมค่อนข้างจะเชี่ยวชาญ

something that I'm fairly much a specialist in.

โอเค โรงเรียนครับ

OK, school.

โรงเรียนคืออะไร ใครคิดค้นมันขึ้นมา อะไรคือวัตถุประสงค์ของโรงเรียนครับ

What is school? Who invented it? What's the purpose of school?

โรงเรียนถูกสร้างขึ้นมาตลอดเพื่อติดอาวุธเราให้มีเครื่องมือ

School was always invented to arm us with the tools

ที่จะทำให้เราสร้างสรรค์ ให้เราทำสิ่งมหัศจรรย์

to make us creative, do wonderful things,

make us earn a living, etc., etc.

ให้เราสามารถทำมาหากินได้ และ อีกมากมาย

You know, it's been kind of in this sort of tight box for a long, long time, OK?

คุณรู้ไหมครับ โรงเรียนอยู่ในกรอบนิยามนี้มานานมากทีเดียว

โอเคไหมครับ

แต่เราไม่ได้พัฒนาให้โรงเรียน

But we haven't really evolved it

รับมือกับหายนะทางสุขภาพในอเมริกา รู้ไหมครับ

to deal with the health catastrophes of America, OK?

อาหารโรงเรียนเป็นอะไร

School food is something

ที่เด็กส่วนใหญ่ -- ที่จริงแล้ว 31 ล้านคนต่อวัน

that most kids -- 31 million a day, actually --

กินวันละสองมื้อ และบ่อยครั้งมักจะเป็น

have twice a day, more than often, breakfast and lunch,

มื้อเช้า และ มื้อเที่ยง ตลอด 180 วันของแต่ละปี

180 days of the year.

คุณอาจจะพูดได้ว่า อาหารโรงเรียนมีความสำคัญบ้างนะครับ

So you could say that school food is quite important, really,

ดูจากสถานการณ์

judging the circumstances.

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Before I crack into my rant,

ก่อนที่ผมจะเริ่มบ่นๆๆ ของผมนั้น

ซึ่งผมเชื่อจริงๆว่าคุณกำลังตั้งหน้าตั้งตารอคอยอยู่

which I'm sure you're waiting for --

(Laughter)

(หัวเราะ)

ก่อนอื่นผมขอกล่าวก่อนเลยนะครับ และมันสำคัญมากครับ

I need to say one thing, and it's so important

in, hopefully, the magic that happens and unfolds

สำหรับสิ่งมหัศจรรย์ที่กำลังจะเกิดขึ้น

in the next three months.

ในสามเดือนข้างหน้าครับ

เจ้าหน้าที่ในโรงอาหารที่โรงเรียนครับ ผู้ปรุงอาหารมื้อเที่ยงให้อเมริกา

The lunch ladies, the lunch cooks of America --

ผมขอถวายตัวเองเพื่อเป็นทูตของพวกเธอครับ

I offer myself as their ambassador.

I'm not slagging them off.

ผมไม่ได้ว่าพวกเขาหรือให้ร้ายเขานะครับ

They're doing the best they can do.

พวกเธอกำลังพยายามเต็มที่เท่าที่จะทำได้ครับ

พวกเธอทำอย่างสุดฝีมือแล้ว

They're doing their best.

แต่พวกเธอกำลังทำตามที่คนอื่นสั่งครับ

But they're doing what they're told,

และสิ่งที่คนอื่นสั่งให้เขาทำมันผิดครับ

and what they're being told to do is wrong.

The system is highly run by accountants;

ระบบนี้ถูกควบคุมโดยนักบัญชีครับ

there's not enough, or any, food-knowledgeable people in the business.

ในระบบไม่มีพอ หรือ ไม่มีเลย

ซึ่ง ผู้เชี่ยวชาญด้านอาหารครับ

There's a problem:

นั่นแหละ คือปัญหาครับ

If you're not a food expert, and you've got tight budgets

ถ้าสมมติว่าคุณไม่ได้เป็น ผู้เชี่ยวชาญด้านอาหาร และคุณถูกบีบด้วยงบประมาณที่น้อย

และงบมันก็น้อยลงๆ และคุณไม่สามารถทำอะไรสร้างสรรค์ได้

and it's getting tighter, then you can't be creative,

คุณไม่สามารถพลิกแพลง เอานิดผสมหน่อย หรือหาทางออกอะไรได้

you can't duck and dive and write different things around things.

และถ้าคุณเป็นนักบัญชีและไม่สามารถทำอะไรสร้างสรรค์ได้ แค่อยู่ในกรอบนั้น

If you're an accountant, and a box-ticker,

สิ่งเดียวที่คุณจะทำได้ในภาวะแบบนี้ก็คือ

the only thing you can do in these circumstances

ซื้อทุกอย่างให้ถูกลง

is buy cheaper shit.

Now, the reality is,

ทีนี้หละ มาดูสิว่าเกิดอะไรขึ้น

the food that your kids get every day is fast food,

อาหารที่ลูกๆ คุณจะได้กินทุกๆวันก็คือ fast food

มันเป็นอาหารที่ผ่านกรรมวิธีและการปรุงแต่งมากมาย

it's highly processed,

there's not enough fresh food in there at all.

ใน fast food ไม่มีวัตถุดิบที่สดเพียงพอครับ

คุณรู้ไหมว่ามี สารปรุงแต่งเท่าไหร่ คุณคงจะไม่เชื่อถ้าได้รู้

You know, the amount of additives, E numbers,

ingredients you wouldn't believe --

there's not enough veggies at all.

ไม่มีผักเพียงพอครับ เขาถือว่า french fries เป็นผักนะครับ เชื่อเลย

French fries are considered a vegetable.

อาหารเช้า พิซซ่าครับ แม้แต่จานเขายังไม่แจกเลย

Pizza for breakfast. They don't even get crockery.

มีดกับส้อมเหรอครับ อันตรายเกินไป

Knives and forks? No, they're too dangerous.

แต่ในห้องเรียนมีกรรไกรครับ

They have scissors in the classroom,

แต่มีดกับส้อม โน ไม่ให้

but knives and forks? No.

And the way I look at it is:

ผมมองยังนี้ครับ ถ้าคุณไม่มีมีดและส้อมในโรงเรียน

If you don't have knives and forks in your school,

คุณกำลังสนับสนุน

you're purely endorsing,

from a state level, fast food, because it's handheld.

ในระดับนโยบาย ให้กินแต่ fast food เพราะมันไม่ต้องใช้มือครับ

อย่าได้สงสัยครับ มันเป็น fast food แน่นอน เบอร์เกอร์หมูสับเอย

And yes, by the way, it is fast food:

It's sloppy Joes, it's burgers,

เบอร์เกอร์เอย ใส้กรอก

it's wieners, it's pizzas, it's all of that stuff.

พิซซ่า หมดนี้ครับ ใช่เลย

(Sighs)

Ten percent of what we spend on health care, as I said earlier,

10% ของค่าใช้จ่ายด้านสุขภาพ อย่างที่พูดก่อนหน้านี้

is on obesity, and it's going to double.

หมดไปกับโรคอ้วนครับและมันกำลังจะเบิ้ลเป็นเท่าตัวนะครับ

และเราไม่ได้สอนพวกเด็กเลยครับ ให้รู้เรื่องอาหารครับ

We're not teaching our kids.

There's no statutory right to teach kids about food,

ไม่มีกฏหมายบังคับให้โรงเรียนมีหลักสูตรเรื่องอาหาร

ไม่ว่าจะชั้นประถมหรือมัธยม ทราบไหมครับ

elementary or secondary school, OK?

เราไม่สอนเด็กเราเรื่องอาหารครับ

We don't teach kids about food, right?

ดูคลิปวีดีโอนี้จาก รร.ประถม สิ

And this is a little clip from an elementary school,

ภาพนี้ธรรมดามากในอังกฤษครับ

which is very common in England.

วีดีโอ: ใครรู้บ้างว่านี่คืออะไร

(Video) Who knows what this is?

Child: Potatoes.

เด็ก: มันฝรั่ง เจมี่: มันฝรั่ง หนูคิดว่านี่คือมันฝรั่งเหรอจ้ะ

Jamie Oliver: Potato? So, you think these are potatoes?

หนูคิดว่านี่คืออะไร

Do you know what that is?

Do you know what that is?

นี่คืออะไรจ้ะ เด็ก: ผักบรอคโคลี่ครับ

Child: Broccoli?

เจมี่: แล้วนี่หละนี่อะไรเอ่ย เพื่อนของเราเนี่ย

JO: What about this? Our good old friend.

นี่อะไรรู้ไหมจ้ะที่รัก เด็ก: ผักขึ้นช่าย

Child: Celery.

JO: No. What do you think this is?

เจมี่: ไม่ใช่ คิดว่านี่คืออะไร เด็ก: หัวหอม เจมี่: หัวหอมเหรอ ไม่ใช่

Child: Onion. JO: Onion? No.

เจมี่: คุณเข้าใจเลยอย่างแจ่มแจ้งว่า

JO: Immediately you get a really clear sense

of "Do the kids know anything about where food comes from?"

เด็กเหล่านี้รู้เรื่องอะไรบ้างเกี่ยวกับว่าอาหารเขามาจากที่ไหน

(วีดีโอ) เจมี่: ใครรู้บ้างว่านี่อะไร เด็ก: เออ...ลูกแพร์

Who knows what that is? Child: Uh, pear?

เจมี่: คิดว่านี่คืออะไร เด็ก: ไม่รู้ครับ

JO: What do you think this is? Child: I don't know.

เจมี่: ถ้าเด็กไม่รู้ว่ามันคืออะไร

JO: If the kids don't know what stuff is,

พวกเขาไม่มีวันกินมัน

then they will never eat it.

(หัวเราะ)

(Laughter)

ธรรมด๋าธรรมดาครับ อังกฤษ อเมริกา

JO: Normal. England and America,

อังกฤษ และ อเมริกา นะครับ

England and America.

Guess what fixed that.

รู้ไหมอะไรแก้ปัญหานั้น เดาสิครับ

แค่คุยกับเด็ก สอง ครั้ง ครั้งละ 1 ชั่วโมงครับ

Two one-hour sessions.

เราต้องเริ่มสอนเด็กของเรา

We've got to start teaching our kids about food in schools, period.

เกี่ยวกับอาหารครับ จบแค่นี้เอง

(Applause)

(ปรบมือ)

ผมจะบอกอะไรให้

I want to tell you about something

ผมจะบอกอะไรให้ที่เป็น

that kind of epitomizes the trouble that we're in, guys, OK?

สุดยอดของปัญหาที่เรามีอยู่ครับ โอเคไหมครับ

ผมจะบอกคุณเรื่องพื้นๆครับ คือ นม

I want to talk about something so basic as milk.

Every kid has the right to milk at school.

เด็กทุกคนต้องได้รับนมที่โรงเรียนครับ

Your kids will be having milk at school, breakfast and lunch, right?

ลูกของคุณจะดื่มนมที่โรงเรียนมื้อเช้าและมือเที่ยง ใช่ไหมครับ

เขาจะดื่ม 2 ขวด โอเคไหม

They'll be having two bottles, OK?

และเด็กส่วนใหญ่ก็จะดื่มครับ

And most kids do.

But milk ain't good enough anymore.

แต่ นม นมอย่างเดียว นมมันไม่ดีพอแล้วครับ

Don't get me wrong, I support milk --

เพราะมีใครบางคนในคณะกรรมการสนับสนุนนมในโรงเรียน เดี๋ยวก่อน อย่าเข้าใจผมผิดนะครับ

ผมสนับสนุนการดื่มนมนะครับ แต่ใครบางคนในคณะกรรมการฯ

but someone at the milk board

คงไปจ่ายเงินงามๆให้นักวิจัยแก่ๆคนหนึ่ง

probably paid a lot of money for some geezer to work out

ไปสรุปมาว่าถ้าแต่งรสแต่งกลิ่น

that if you put loads of flavorings,

และเพิ่มน้ำตาลลงไปในนม

colorings and sugar in milk,

เด็กจะดื่มมากขึ้น สุดยอดจริงๆ

more kids will drink it.

Yeah.

(เสียงปรบมือ)

โอ้ และกระแสนี้ก็จะติดและ

Obviously now that's going to catch on

คณะกรรมการสนับสนุนแอปเปิ้ลก็จะคิดขึ้นมาว่า

the apple board is going to work out

ถ้าเขาเอาแอปเปิ้ลไปเคลือบท็อฟฟี่ เด็กๆก็จะกินแอปเปิ้ลมากขึ้นเช่นกัน

that if they make toffee apples they'll eat more as well.

เข้าใจผมไหมครับ

Do you know what I mean?

ผมไม่คิดว่านมจะต้องปรุงแต่งอะไรเลยครับ

For me, there isn't any need to flavor the milk.

โอเคไหม น้ำตาลมันเข้าไปอยู่ในทุกๆอย่างเลย

Okay? There's sugar in everything.

ผมรู้ดีเรื่องวัตถุดิบเหล่านี้ครับ

I know the ins and outs of those ingredients.

มันอยู่ในทุกๆอย่างเลย นมก็หนีไม่พ้น

It's in everything.

Even the milk hasn't escaped the kind of modern-day problems.

ปัญหาความคิดของเราแบบผิดๆแบบนี้ครับ

เอาดูครับ นั่นนมในแก้วและนั่นคือกล่องนมครับ

There's our milk. There's our carton.

ในนมนั้นมีน้ำตาลปริมาณมากเกือบจะเท่า

In that is nearly as much sugar as one of your favorite cans of fizzy pop,

กับน้ำอัดลมทั่วๆไปที่คุณโปรดปราน

และเด็กๆกำลังดื่มมันวันละสองแก้วครับ

and they are having two a day.

So, let me just show you.

ผมมีอะไรจะแสดงให้ดู

We've got one kid, here --

เรามีเด็กหนึ่งคนตรงนี้

กิน เออ น้ำตาลวันละแปดช้อนชา

having, you know, eight tablespoons of sugar a day.

You know, there's your week.

และนี่คือ ในหนึ่งอาทิตย์

There's your month.

และนี่ หนึ่งเดือน

And I've taken the liberty of putting in

ผมขยายไปเลยแล้วกัน

just the five years of elementary school sugar,

มาดูการดื่มนมใน รร.ประถม 5 ปี ครับ ดูเลย

จากนมอย่างเดียวครับ

just from milk.

ผมไม่รู้นะครับว่าคุณคิดยังไง

Now, I don't know about you guys,

แต่สำหรับผม ดูจากสถานการณ์ นะครับ

but judging the circumstances, right,

any judge in the whole world,

ศาลที่ไหนๆ ในโลก

คงดูสถิติและหลักฐานเหล่านี้

would look at the statistics and the evidence,

and they would find any government of old guilty of child abuse.

และคงตัดสินว่ารัฐบาลแบบนี้

มีความผิดฐานทารุณกรรมเด็กครับ ผมเชื่ออย่างนั้นครับ

That's my belief.

(ปรบมือ)

(Applause)

(Applause ends)

หากว่าผมขึ้นมาบนเวทีนี้ และผมก็อยากจะทำอย่างนั้นวันนี้

Now, if I came up here, and I wish I could come up here today

และเสนอวิธีรักษาโรค AIDS หรือ มะเร็ง

and hang a cure for AIDS or cancer,

คุณคงอยากจะเข้ามาหาผมใจแทบจะขาดใช่ไหมครับ

you'd be fighting and scrambling to get to me.

This, all this bad news, is preventable.

รู้ไหมครับ ข่าวร้ายทั้งหมดเรื่องอาหารนี้ มันป้องกันได้

นั่นคือข่าวดีครับ

That's the good news.

It's very, very preventable.

มันป้องกันได้ง่ายๆครับ

เอาหละ เรามาคิดกันครับ เรามีปัญหานี้กัน

So, let's just think about, we got a problem here,

เราต้องเริ่มใหม่ ต้อง reboot ครับ

we need to reboot.

โอเคครับ ในโลกของผมเราต้องทำอะไรรู้ไหมครับ

Okay so, in my world, what do we need to do?

มันคืออย่างนี้ครับ

Here is the thing, right,

it cannot just come from one source.

การแก้ปัญหามาจากคนเดียวฝ่ายเดียวไม่ได้

ถ้าจะเริ่มใหม่และสร้างการเปลี่ยนแปลงที่แท้จริงนั้น

To reboot and make real tangible change,

การเปลี่ยนแปลงที่แท้จริงที่ผมสามารถมองหน้าคุณจ้องหน้าคุณ

real change, so that I could look you in the white of the eyes

และพูดว่า “ในสิบปีจากนี้

and say, "In 10 years' time,

ประวัติของชีวิตของลูกคุณ

the history of your children's lives,

ความสุขพวกเขา และอย่าลืมครับ ความเฉลียวฉลาดด้วยถ้ากินดี

happiness -- and let's not forget, you're clever if you eat well,

คุณรู้ว่าเขาจะมีชีวิตที่ยาวนานขึ้น

you know you're going to live longer --

และอื่นๆ ชีวิตของเด็กๆจะต้องเปลี่ยนแปลง โอเคไหมครับ"

all of that stuff, it will look different. OK?"

ฉะนั้น ซุปเปอร์มาร์เก็ตครับ

So, supermarkets.

มีที่ไหนอีกที่คุณ ซื้อของ กันอย่างเอาจริงเอาจัง ครับ

Where else do you shop so religiously?

อาทิตย์แล้วอาทิตย์เล่า

Week in, week out.

How much money do you spend, in your life, in a supermarket?

คุณใช้เงินเท่าไหร่ทั้งชีวต ที่ซุปเปอร์ครับ

Love them.

รักมันมาก ซุปเปอร์เนี่ย พวกเขาขายของทุกอย่างที่เราต้องการ นะครับ

They just sell us what we want. All right.

They owe us to put a food ambassador in every major supermarket.

พวกเขามีบุญคุณต่อเรา พวกเขาสมควรจะมี ทูตด้านอาหาร

ในทุกๆสาขาของซุปเปอร์ครับ

They need to help us shop.

พวกเขาควรจะช่วยสอนให้เราซื้อของครับ เขาต้องสอนให้เราทำอาหาร

They need to show us how to cook quick, tasty, seasonal meals

ที่รวดเร็ว มีรสชาติ และเป็นไปตามฤดูกาล

สำหรับคนที่ทำงานหนักและมีเวลาน้อยครับ

for people that are busy.

นี่ไม่ใช่เรื่องแพงๆอะไรนะครับ

This is not expensive.

บางที่ก็ทำแล้วครับ แต่มันต้องเกิดขึ้นอย่างทั่วไปและกว้างขวาง

It is done in some, and it needs to be done across the board

ในอเมริกาอย่างด่วนครับ

in America soon, and quick.

พวกยี่ห้อดังๆคุณก็รู้ว่าใคร พวกยี่ห้ออาหาร

The big brands, you know, the food brands,

ต้องหันมาสนใจการให้ความรู้เรื่องอาหาร

need to put food education at the heart of their businesses.

เป็นหัวใจของธุรกิจเขาครับ

I know, easier said than done.

ผมรู้ครับว่าพูดง่ายแต่ทำยากครับ

It's the future. It's the only way.

แต่มันคืออนาคตครับ มันเป็นทางเดียว

Fast food.

อาหาร fast food ในธุรกิจ fast food

With the fast-food industry

การแข่งขันมันสูงมาก

you know, it's very competitive.

ผมได้มีโอกาสอ่านเอกสารลับและการมุบมิบ

I've had loads of secret papers and dealings

ของร้านอาหาร fast food มาบ้างครับ

with fast food restaurants.

ผมรู้ว่าเขาทำอะไรบ้าง

I know how they do it.

I mean, basically they've weaned us on

ผมหมายถึงว่า พวกเขาทำให้เราติด

ที่รส น้ำตาล เกลือ ไขมัน และ นู่น นี่ นั่น เต็มไปหมดเลยครับ

to these hits of sugar, salt and fat, and x, y, and z,

และทุกคนก็ชอบ fast food เหลือเกิน ใช่ไหมครับ

and everyone loves them, right?

ดังนั้น พวก fast food ครับ พวกเขาจะมีส่วนในการแก้ปัญหานี้ครับ

So, these guys are going to be part of the solution.

แต่เราต้องให้รัฐเข้ามาร่วมมือกับ

But we need to get the government to work

บรรดาธุรกิจ fast food ทั้งหลาย และ วงการร้านอาหารครับ

with all of the fast food purveyors and the restaurant industry,

และภายใน 5 6 หรือ 7 ปี จากนี้

and over a five, six, seven year period

พวกเขาจะช่วยให้เราเลิกเสพติดปริมาณที่สูงเกินเหตุ

wean of us off the extreme amounts

of fat, sugar and all the other non-food ingredients.

ของ ไขมัน น้ำตาล และ เครื่องปรุงแต่งทั้งหลายแหล่

อีกอย่างครับ พวกบริษัทอาหารยี่ห้อดังๆทั้งหลาย กับการให้ข้อมูลโภชนาการบนฉลาก

Now, also, back to the sort of big brands:

labeling, I said earlier, is an absolute farce

อย่างที่ผมเพิ่งพูดครับ ตอนนี้มันเป็นเรื่องตลกสิ้นดีครับ

and has got to be sorted.

และมันต้องปรับปรุงให้ได้

โอเค ครับ ในโรงเรียนบ้าง

OK, school.

Obviously, in schools, we owe it to them

เรื่องนี้ไม่ต้องคิดมากครับ ในโรงเรียน เรามีหน้าที่ต่อเด็ก

ที่จะต้องรับรองว่าใน 180 วัน ของแต่ละปี

to make sure those 180 days of the year,

ตั้งแต่พวกเขาอายุน้อยๆตอน สี่ขวบ

from that little precious age of four,

ไปจนถึง 18 20 24 หรือ เท่าไหร่ก็แล้วแต่

until 18, 20, 24, whatever,

พวกเขาต้องได้รับอาหารที่

they need to be cooked proper, fresh food

เหมาะสมและสด

จากผู้ผลิตในท้องถิ่นและถูกเตรียมตรงนั้นที่โรงเรียนเลย โอเคไหมครับ

from local growers on site, OK?

เราจะต้องกำหนดมาตรฐานใหม่ของอาหารที่สดและเหมาะสม

There needs to be a new standard of fresh, proper food

สำหรับลูกๆของคุณ เห็นด้วยไหมครับ

for your children, yeah?

(ปรบมือ)

(Applause)

Under the circumstances, it's profoundly important

ในสภาวะปัจจุบัน มันสำคัญอย่างยิ่ง

ที่เด็กอเมริกันแต่ละคนจบจากโรงเรียน

that every single American child leaves school

knowing how to cook 10 recipes

โดยได้รับการสอนวิธีปรุงอาหาร 10 อย่าง

that will save their life.

ที่จะเป็นการช่วยชีวิตเขาเอง

มันคือทักษะพื้นฐานของชีวิตครับ

Life skills.

(Applause)

(ปรบมือ)

นั่นหมายความว่าเขาอาจจะเป็นนักเรียน หรือ พ่อแม่มือใหม่

That means that they can be students, young parents,

ที่สามารถเอาตัวรอดโดยมี

and be able to sort of duck and dive around the basics of cooking,

พื้นฐานของการทำอาหาร

no matter what recession hits them next time.

ไม่ว่าเศรษฐกิจจะตกต่ำอีกครั้งหนึ่งเมื่อไหร่ ถ้าเขาทำอาหารเป็น

If you can cook, recession money doesn't matter.

เงินช่วยยามเศรษฐกิจแย่มันไม่จำเป็น

ถ้าเขาทำอาหารเป็น เวลาไม่เป็นประเด็นครับ

If you can cook, time doesn't matter.

ที่ทำงานครับ เราไม่ได้พูดถึงกันเท่าไหร่ครับ

The workplace, we haven't really talked about it.

You know, it's now time for corporate responsibility

คุณรู้ไหมครับ ผมคิดว่าถึงเวลาที่บริษัทจะต้องรับผิดชอบ

และหันมาดูว่าเขาจัดอาหารอะไร

to really look at what they feed or make available to their staff.

หรือหาอาหารอะไรมาให้พนักงานของเขาครับ

พนักงานคือพ่อและแม่ของเด็กๆชาวอเมริกันทั้งหลายครับ

The staff are the moms and dads of America's children.

Marissa, her father died in her hand,

มาริสสา พ่อเธอตายในอ้อมแขนของเธอครับ

เธอคงมีความสุขไม่น้อย

I think she'd be quite happy

ถ้าหากว่าบริษัทอเมริกันเริ่มจัดหาอาหารที่เหมาะสมให้กับพนักงานนะครับ

if corporate America could start feeding their staff properly.

แน่นอนเลยว่า เหล่าบริษัท ไม่ควรถูกลืมในการแก้ปัญหานี้ครับ

Definitely they shouldn't be left out.

กลับมาดูเรื่องที่บ้านกันอีกทีครับ

Let's go back to the home.

Now, look, if we do all this stuff, and we can,

ลองคิดดูนะครับ ถ้าหากเราทำทั้งหมดนี้ และเราสามารถทำได้จริงๆ

มันเป็นไปได้ครับ เราสามารถใส่ใจและค้าขายได้ควบคู่กันไปครับ

it's so achievable.

You can care and be commercial.

Absolutely.

ได้แน่นอน

But the home needs to start passing on cooking again, for sure.

ที่บ้านก็ต้องกลับมาเริ่มสอนลูกๆ

ให้ทำอาหารเป็นอีกครั้งนะครับ แน่นอน

For sure, pass it on as a philosophy.

แน่นอนเลยครับ มันจะต้องถูกสอนเป็นปรัชญาชีวิตเลย

และสำหรับผมการทำอาหารเป็นเรื่องโรแมนติค ครับ

And for me, it's quite romantic,

ถ้าหากว่าเพียงหนึ่งคนสอนคนอีก 3 คน

but it's about if one person teaches three people

ให้ทำอาหารอะไรบางอย่าง

how to cook something,

และต่อไป 3 คนนั้น ต่างสอนเพื่อนๆอีก 3 คน

and they teach three of their mates,

that only has to repeat itself 25 times,

เราทำอย่างนี้ไปแค่ 25 ครั้ง

ก็สอนทั้งประชากรชาวอเมริกาแล้วครับ

and that's the whole population of America.

Romantic, yes, but most importantly,

มันเป็นความคิดที่มีเสน่ห์จริง

แต่ที่สำคัญที่สุดคือ

it's about trying to get people to realize

มันคือการทำให้คนตระหนักว่า

that every one of your individual efforts makes a difference.

ความพยายามของคนหนึ่งๆคน

สร้าความแตกต่างได้ครับ

We've got to put back what's been lost.

เราต้องทำให้สิ่งที่หายไปกลับมาครับ

ครัวฮันทิงทัน เมืองฮันทิงทัน ที่ผมถ่ายทำรายการนี้

Huntington's Kitchen.

Huntington, where I made this program,

we've got this prime-time program

คุณรู้ไหมครับ เรามีรายการนี้ออกอากาศตอนเวลาที่คนดูเยอะที่สุด และเราหวังว่า

มันจะเป็นแรงบันดาลใจให้คนรับการเปลี่ยนแปลงนี้อย่างจริงจังครับ

that hopefully will inspire people to really get on this change.

ผมเชื่อจริงๆว่าการเปลี่ยนแปลงจะเกิดขึ้นครับ

I truly believe that change will happen.

นี่คือ ครัวฮันทิงทัน ครับ ผมได้ทำงานร่วมกับชุมชน

Huntington's Kitchen. I work with a community.

ผมเข้าไปร่วมมือกับโรงเรียน และ ผมหาแหล่งทุนที่ยั่งยืนจากท้องถิ่น

I worked in the schools.

I found local sustainable funding

เพื่อช่วยให้โรงเรียนทุกแห่งในเมืองนั้น

to get every single school in the area from the junk, onto the fresh food:

เปลี่ยนจากอาหารที่แย่ๆมาเป็นอาหารที่สดครับ

six-and-a-half grand per school.

ใช้งบประมาณต่อโรงเรียน 6,500 เหรียญครับ

(ปรบมือ)

(Applause)

มันใช้เงินแค่นั้นครับ 6,500 เหรียญต่อโรงเรียน

That's all it takes, six-and-a-half grand per school.

The Kitchen is 25 grand a month. Okay?

ครัวนี้ลงทุน 25,000 เหรียญ ต่อเดือน โอเคไหมครับ

ครัวนี้สอนได้ 5,000 คนต่อปี

This can do 5,000 people a year,

ซึ่งก็เท่ากับ 10% ของประชากรชาวฮันทิงทันครับ

which is 10 percent of their population,

และมันคือชาวบ้านสอนเพื่อนบ้านด้วยกันนะครับ

and it's people on people.

You know, it's local cooks teaching local people.

คุณรู้ไหมครับ มันคือคนทำอาหารสอนคนในชุมชนกันเองครับ

มันคือการอบรมทำอาหารฟรีๆครับ สอนทำอาหารฟรีๆในใจกลางเมืองครับ

It's free cooking lessons, guys, in the Main Street.

นี่คือการเปลี่ยนแปลงที่แท้จริงจับต้องได้ แท้จริง และ จับต้องได้ครับ

This is real, tangible change, real, tangible change.

Around America, if we just look back now,

ในอเมริกา ถ้าเราลองมองดู

there is plenty of wonderful things going on.

มีกิจกรรมที่วิเศษๆแบบนี้กำลังเกิดขึ้นครับ

There is plenty of beautiful things going on.

กิจกรรมสวยงามเหล่านี้กำลังเกิดขึ้นมากมาย มีเทวดาผู้ใจบุญ

There are angels around America doing great things

ในอเมริกากำลังทำสิ่งที่ยอดเยี่ยม

ตั้งแต่ในโรงเรียน ไปจนถึงการเชื่อมไร่นาเข้าตรงกับโรงเรียน

in schools -- farm-to-school set-ups,

การตั้งสวนผัก การเรียนการสอน

garden set-ups, education --

there are amazing people doing this already.

มีคนที่ อเมซิ่ง น่าทึ่งมากๆกำลังทำสิ่งเหล่านี้อยู่แล้วครับ

The problem is they all want to roll out

ปัญหาคือพวกเขาอยากจะขยายผลสิ่งที่เขาทำ

what they're doing to the next school,

ไปยังโรงเรียนถัดไป และ ถัดไป

but there's no cash.

แต่ไม่มีเงินสนับสนุนครับ

เราต้องหาตัวให้พบและยกย่องผู้เชี่ยวชาญและนางฟ้าเหล่านี้ครับและอย่างเร็วด้วย

We need to recognize the experts and the angels quickly,

identify them, and allow them to easily find the resource

หาให้เจอ และให้เขาเข้าถึงทุนทรัพย์อย่างง่ายๆ

เพื่อช่วยให้เขาขยายผลสิ่งที่พวกเขาทำอยู่แล้ว

to keep rolling out what they're already doing,

และทำได้ดีด้วยครับ

and doing well.

ภาคธุรกิจของอเมริกาต้องสนับสนุน

Businesses of America need to support

คุณนาย โอบาม่า ในภารกิจที่เธอต้องการที่จะทำครับ

Mrs. Obama to do the things that she wants to do.

(ปรบมือ)

(Applause)

เอาละ มันคงแปลกพิลึกที่

And look, I know it's weird

จะให้คนชาวอังกฤษอย่างผมมายืนอยู่ต่อหน้าท่าน

having an English person standing here before you

และมาพูดเรื่องนี้

talking about all this.

All I can say is: I care.

ผมก็อยากจะบอกว่า ผมแคร์ครับ ผมเป็นพ่อ

I'm a father,

และผมรักประเทศนี้ครับ

and I love this country.

และผมเชื่อจริงๆ

And I believe truly, actually,

that if change can be made in this country,

ว่าถ้าเราสามารถทำให้มีการเปลี่ยนแปลงในประเทศนี้ได้

beautiful things will happen around the world.

สิ่งสวยๆงามๆจะเกิดขึ้นทั่วโลกต่อไป ถ้าอเมริกาทำ

If America does it, other people will follow.

ผมเชื่อว่าคนอื่นจะทำตาม

มันสำคัญมากๆครับ

It's incredibly important.

(Audience) Yeah!

(ปรบมือ)

(Applause)

When I was in Huntington,

ตอนผมอยู่ฮันทิงทัน ขณะที่พยายามทำให้บางอย่างมันสำเร็จขึ้นมานั้น

trying to get a few things to work when they weren't,

เวลามันไม่เป็นไปตามแผนผมก็นึกกับตัวเองว่า ถ้าหากผมมี คทาวิเศษ

I thought "If I had a magic wand, what would I do?"

ผมจะขออะไร และผมก็คิดว่า รู้ไหมผมต้องการอะไร

And I thought, "You know what?

ผมจะปลื้มมากถ้าได้อยู่ต่อหน้ากลุ่มคนที่มีอิทธิพล

I'd just love to be put in front of some of the most amazing

movers and shakers in America."

ทั้งหลายของอเมริกา

และอีกหนึ่งเดือนต่อมา TED ก็ได้โทรมาหาผมและมอบรางวัลนี้

And a month later, TED phoned me up and gave me this award.

I'm here.

และผมก็ได้มาอยู่ที่นี่แล้วครับ

So, my wish.

ดังนั้น พรที่ผมต้องการคือ

Dyslexic, so I'm a bit slow.

ขอโทษครับ ผมมีอาการ dyslexia อาจจะช้าหน่อย

พรของผม

My wish

คือให้คุณช่วยสนับสนุน

is for you to help a strong, sustainable movement

กระแสสังคมที่ยั่งยืนและมีพลัง

ในการให้การศึกษาแก่เด็กทุกคน

to educate every child

เกี่ยวกับอาหาร

about food,

ในการให้แรงบันดาลใจแก่ครอบครัวที่จะหันมาทำอาหารอีกครั้ง

to inspire families to cook again,

และให้พลังกับคนทุกที่

and to empower people everywhere

to fight obesity.

ที่จะต่อสู้โรคอ้วน

(ปรบมือ)

(Applause)

ขอบคุณครับ

Thank you.

(Applause continues)

(ปรบมือ)