Teach every child about food | Jamie Oliver

در خواست جیمی الیور: به همه بچه غذاها رو اموزش بدین!

Translator: zahra soleimanian Reviewer: mehrdad mohebbi

متاسفانه

Sadly,

در 18دقیقه اینده که ما با هم حرف میزنیم,

in the next 18 minutes when I do our chat,

4 تا از امریکاییها

four Americans that are alive

جان خود را از دست خواهد داد

will be dead through the food that they eat.

بخاطر غذایی که تا به حال خوردند.

من جیمی الیور هستم,34 سالمه.

My name's Jamie Oliver.

I'm 34 years old.

من اهل Essex انگلستان هستم

I'm from Essex in England

و در 7سال اخیر

and for the last seven years

بدون خستگی تلاش کردم

I've worked fairly tirelessly to save lives in my own way.

که به روش خودم زندگی انسانها را نجات بدهم.

من پزشک نیستم.

I'm not a doctor;

من یه سر آشپزم.

I'm a chef,

I don't have expensive equipment

من ابزار گرانقیمتی هم در دست ندارم

or medicine.

دارو هم تجویز نمیکنم.

I use information, education.

من از اطلاعات و تحصیلاتم استفاده میکنم.

I profoundly believe that the power of food

من عمیقا معتقدم که غذا

has a primal place in our homes

جایکاه اساسی در زندگی ما دارد

that binds us to the best bits of life.

که ما را به زندگی متصل میکند.

در حال حاضر ما

We have an awful, awful reality right now.

با یه حقیقت تلخ روبرو هستیم.

America, you're at the top of your game.

آمریکا,تو در راس بازی خودت هستی.

این کشور یکی از ناسلام ترین کشورهاست.

This is one of the most unhealthy countries in the world.

Can I please just see a raise of hands

میشه لطفا اونایی که در اینجا

بچه دارن دست خودشونو بالا ببرند؟

for how many of you have children in this room today?

دستا بالا لطفا.

Put your hands up.

You can continue to put your hands up, aunties and uncles as well.

عمه ها,عموها, شما هم میتونید دستتونو بیارید بالا...

دستا بالا.همینطور عمه و عموها.

Most of you. OK.

بیشتر شما.خوبه.

We, the adults of the last four generations,

ما ,والدین این چهار قرن اخیر,

have blessed our children with the destiny

طول عمر بچه هامون رو

of a shorter lifespan than their own parents.

کوتاهتر از

طول عمر والدین انها کردیم.

فرزند شما دهه سال کمتر از شما

Your child will live a life ten years younger than you

زندگی میکنه.

بخاطر نوع غذایی که شما برای انها فراهم کردید.

because of the landscape of food that we've built around them.

2/3 افراد حاضر در اینجا,

Two-thirds of this room,

و در امریکای امروزی, گرفتار چاقی یا اضافه وزن هستند.

today, in America, are statistically overweight or obese.

تو نه! ولی به تو هم میرسیم,نگران نباش.

You lot, you're all right,

but we'll get you eventually, don't worry.

(خنده)

(Laughter)

درسته؟

امار سلامتی واضحه,

The statistics of bad health are clear,

کاملا واضح.

very clear.

ما زندگیمون رو با ترس از چیزایی مثل مرگ,قتل یا کشتار میگذرونیم,

We spend our lives being paranoid about death, murder, homicide,

اینها همیشه در صفحه اول روزنامه ها هستند.

you name it; it's on the front page of every paper, CNN.

اون قتل رو ببین تو رو خدا. اون پایین نوشته.

Look at homicide at the bottom, for God's sake.

درسته؟

Right?

(خنده)

(Laughter)

(تشویق)

(Applause)

هر کدوم از اونا که قرمزنوشته شده

Every single one of those in the red is a diet-related disease.

یه بیماری ناشی از رژیم غذاییه.

و هر پزشک یا متخصصی اینو به شما میگه.

Any doctor, any specialist will tell you that.

واقعیته. بیماریهای ناشی از رژیممای غذایی بزرگترین عامل

Fact: diet-related disease is the biggest killer

مرگ در امریکاست, الان و امروز.

in the United States, right now, here today.

این یک مشکل جهانیه.

This is a global problem.

این یه فاجعه است.

It's a catastrophe.

It's sweeping the world.

داره همه جهان رو در بر میگیره.

England is right behind you, as usual.

انگلیس درست بعد از شماست. مثل همیشه.

(خنده)

(Laughter)

اونا دارن به شما نزدیک میشن, ولی هنوز جا دارن.

I know they were close, but not that close.

ما به یک تحول بزرگ نیاز داریم.

We need a revolution.

Mexico, Australia, Germany,

مکزیک,استرالیا,المان,هند,چین,

India, China,

همه اینا مشکلات عمده ناشی از چاقی و ناسالمی رو دارند.

all have massive problems of obesity and bad health.

سیگار رو در نظر بگیرید.

Think about smoking.

هزینه اش در حال حاضر کمتر از چاقیست.

It costs way less than obesity now.

چاقی برای شما امریکایی ها

Obesity costs you Americans 10 percent of your health-care bills,

10%هزینه خدمات درمانیتان رو در بر میگیره.

150 billion dollars a year.

150میلیارد دلار در سال.

و در 10 سال اینده دو برابر این خواهد شد.

In 10 years, it's set to double:

300 میلیارد دلار در سال.

300 billion dollars a year.

Let's be honest, guys, you haven't got that cash.

و بگذار با هم راحت باشیم, رفقا, شما هرگز اینقدر نقدینگی نخواهید داشت.

(Laughter)

(خنده)

من اومدم اینجا که یه انقلاب غذایی راه بندازم

I came here to start a food revolution that I so profoundly believe in.

چیزی که عمیقا بهش اعتقاد دارم.

ما به این نیاز داریم. زمانش الان هست.

We need it. The time is now.

We're in a tipping-point moment.

الان به نقطه اوجش رسیده.

I've been doing this for seven years.

من 7 ساله که دارم این کار رو میکنم.

I've been trying in America for seven years.

7 ساله که توی امریکا انجامش میدم.

Now is the time when it's ripe -- ripe for the picking.

الان دیگه وقته برداشتش رسیده.

من به مرکز فاجعه رفتم.

I went to the eye of the storm.

به ویرجینیای غربی,ناسالم ترین ایالت در امریکا.

I went to West Virginia, the most unhealthy state in America.

یا شاید پارسال بود.

Or it was last year.

We've got a new one this year, but we'll work on that next season.

خوب ما یه کار جدیدو امسال کردیم که در موردش جلسه بعد صحبت میکنیم.

(Laughter)

(خنده)

هانینگتن,ویرجینیای غربی.

Huntington, West Virginia. Beautiful town.

یه شهر زیبا.

I wanted to put heart and soul and people,

میخوام با روح و قلب و مردم

your public,

هم وطنهای شما رو,

around the statistics that we've become so used to.

کنار هم قرار داده و

یه براورد کنم.

I want to introduce you to some of the people that I care about:

میخوام به شما یه سری افراد که برام مهم هستند رو نشون بدم.

your public, your children.

هم وطنهای شما. بچه های شما.

میخوام عکس دوستم بریتانی رو به شما نشون بدم.

I want to show a picture of my friend Brittany.

She's 16 years old.

اون فقط 16 سالشه.

6 ساله دیکه فقط زنده میمونه.

She's got six years to live

بخاطر غذایی که تا الان خورده.

because of the food that she's eaten.

اون نسل سوم امریکایی هایست

She's the third generation of Americans

that hasn't grown up within a food environment

که در یه محیط نا سالم تغذیه ای بار اومده.

where they've been taught to cook at home or in school,

در جایی که به اون ,چه در خانه و چه مدرسه, اموزش ندادن که چطوری غذا واسه خودش بپزه.

نه مادرش و نه مادر بزرگش.

or her mom, or her mom's mom.

She has six years to live.

اون 6 ساله دیگه زندست.

She's eating her liver to death.

جگر اون داره به تدریج کاسته شده و از بین میره.

استیسی, از خانواده ادوارد.

Stacy, the Edwards family.

This is a normal family, guys.

اونا یه خانواده کاملا عادی اند,دوستان.

استیسی, سعی خودش رو میکنه, ولی اونم یه نسل سومیه؛

Stacy does her best, but she's third-generation as well;

به اون هم غذا پختن یاد داده نشده.

she was never taught to cook at home or at school.

چاقی ارثی.

The family's obese.

Justin here, 12 years old, he's 350 pounds.

جاستین, 12 سالشه.

وزنش 350 پونده(150کیلوگرم).

چه غبغبی در اورده. واویلا.

He gets bullied, for God's sake.

دخترشون, کتی, 4 سالشه.

The daughter there, Katie, she's four years old.

اون حتی قبل از ورود به دبستان اضافه وزن گرفته.

She's obese before she even gets to primary school.

ماریسا. اون ظاهرا مشکلی نداره.

Marissa, she's all right, she's one of your lot.

ولی میدونین چیه؟ پدرش که چاقی داشت,

But you know what?

Her father, who was obese, died in her arms,

در اغوشش از بین رفت.

And then the second most important man in her life,

و سپس دومین ادم همه در زندگیش,

عموش, به خاطر چاقی مرد.

her uncle, died of obesity,

and now her step-dad is obese.

و حالا هم نا پدریش چاقی داره.

You see, the thing is,

میبینید,موضوع اینه که

obesity and diet-related disease

چاقی و بیماریهای ناشی از اون

نه تنها افراد مبتلا بهش رو ازار میده؛

doesn't just hurt the people that have it;

بلکه دوستان, خوانواده

it's all of their friends, families, brothers, sisters.

برادر وخواهر اونا رو هم درگیر میکنه.

کشیش استیو

Pastor Steve:

یه مرد روحانی.از اولین رفقای من در هانتینگتون,

an inspirational man,

one of my early allies in Huntington, West Virginia.

اون در سمت دیگر این مسئله قرار گرفته.

He's at the sharp knife-edge of this problem.

اون باید مردم رو خاکسپاری کنه.

He has to bury the people, OK?

و دیگه خسته شده از خاک کردن دوستان

And he's fed up with it.

He's fed up with burying his friends, his family, his community.

و اشنایانش.

زمستان گذشته, سه برابر بیشتر از حالت نرمال, مردم مردند.

Come winter, three times as many people die.

He's sick of it.

اون از این واقعیت خسته است.

این قابل پیشگیریه. این از بین رفتن زندگیست.

This is preventable disease. Waste of life.

راستی,این اون تابوتیه که توش دفن میشن.

By the way, this is what they get buried in.

ما برای این ساخته نشدیم.

We're not geared up to do this.

اینو حتی از در هم نمیشه برد بیرون. جدی میگم.

Can't even get them out the door, and I'm being serious.

Can't even get them there. Forklift.

نه حتی با جرثقیل میشه بردش.

خوب, من به شکل یه مثلث بهش نگاه میکنم, باشه؟

OK, I see it as a triangle, OK?

This is our landscape of food.

این محیط غذایی ماست.

I need you to understand it.

میخوام که اینو بفهمید.

You've probably heard all this before.

شاید همه اینو قبلا هم شنیده باشید,

ولی بگذار با هم یه بار دیگه اونو دوره کنیم.

Over the last 30 years,

30 سال پیش,

what's happened that's ripped the heart out of this country?

چه اتفاقی افتاد که روح این کشور رو جریحه دار کرد؟

بیاید روراست باشیم.

Let's be frank and honest.

خوب,زندگی مدرن امروزی.

Well, modern-day life.

Let's start with the Main Street.

با خیابانهای اصلی شروع میکنیم.

فست فود همه کشور رو پر کرده. اینو خوب میدونیم.

Fast food has taken over the whole country; we know that.

قدرت دست فست فود های نامداره,

The big brands are some of the most important powers,

powerful powers, in this country.

قدرت مقتدر درون این کشور.

همینطور سوپرمارکتها.

(Sighs)

Supermarkets as well.

کمپانیهای بزرگ.کمپانیهای بزرگ.

Big companies. Big companies.

30سال پیش بیشتر غذاها

Thirty years ago, most of the food

عمدتا محلی و تازه بودند.

was largely local and largely fresh.

ولی الان غذاها پراز افزودنیها و نگهدارنده ها شدند.

Now it's largely processed and full of all sorts of additives,

طرز تهیه های پیچیده, و باقی داستان رو هم که خودتون میدونین.

extra ingredients, and you know the rest of the story.

حجم هر وعده غذاییهم که ,مشخصا مسئله بسیار مهمیه.

Portion size is obviously a massive, massive problem.

برچسب زدن هم مسئله بسیار مهمیه.

Labeling is a massive problem.

برچسب زدن در این کشور یه رسوایی بزرگه.

The labeling in this country is a disgrace.

اونا میخوان پلیس خودشون باشن.

The industry wants to self-police themselves.

صنایع میخوان که خودشون پلیس خودشون باشن.

چی؟ در این جو حاکم؟ اونا استحقاق اینو ندارن.

What, in this kind of climate? They don't deserve it.

How can you say something is low-fat when it's full of so much sugar?

چطوری میگن که فلان چیز دارای چربی کم هست در حالی که اینهمه شکر در او هست؟

خانه.

Home.

بزرگترین مشکل خانه

The biggest problem with the home

اینه که همیشه مرکز

is that used to be the heart of passing on food culture,

تبادل فرهنگ غذا و خوراکه

چیزی که جامعه ما رو تشکیل میده.

what made our society.

That is not happening anymore.

این دیگه این روزا تکرار نمیشه.

میدونین, وقتی میریم سر کار و وقتی که زندگی تغییر میکنه,

And you know, as we go to work and as life changes,

و همینطور که زندگی جلو میره,

and as life always evolves,

ما باید یه قدم به عقب برگردیم و

we kind of have to look at it holistically --

به صورت کلی بهش نگاه کنیم و یه تعادل جدید رو بدست بیاریم.

step back for a moment, and re-address the balance.

این اتفاق ولی در این 30 سال اخیر نیفتاده.

It hasn't happened for 30 years, OK?

من میخوام یه شرایطی رو بهتون نشون بدم

I want to show you a situation

که خیلی این روزا

that is very normal right now; the Edwards family.

عادیه. خانواده ادوارد.

(Video) Jamie Oliver: Let's have a talk.

جیمی الیور: بگذار با هم یه کم حرف بزنیم.

این مواد در عرض یه هفته توسط تو و خانواده ات

This stuff goes through you and your family's body every week.

مصرف میشه.

And I need you to know

و من میخوام به تو بگم که بدونی اینا باعث میشن بچه های تو زودتر بمیرند.

that this is going to kill your children early.

How are you feeling?

چه احساسی داری؟

Stacy: Just feeling really sad and depressed right now.

استیسی: خیلی غمگین و ناراحتم.

ولی من برای بچه هام ارزوی موفقیت در زندگی دارم

But, you know, I want my kids to succeed in life

و این اونا رو از رسیدن به اون باز میداره.

and this isn't going to get them there.

من با اینا دارم میکشمشون.

But I'm killing them.

ج.ا.: آره.همینطوره.

JO: Yes you are. You are.

ولی میتونیم جلو اونو بگیریم.

But we can stop that.

عادیه. بریم به سراغ مدرسه.

Normal.

Let's get on schools,

چیزی که من در موردش دانش و اگاهی دارم.

something that I'm fairly much a specialist in.

خب,مدرسه.

OK, school.

مدرسه چیه؟

What is school? Who invented it? What's the purpose of school?

مدرسه همه برای این بوده که به ما ابزاری بده

School was always invented to arm us with the tools

که ما را خلاق کنه, که کارای جالب انجام بدیم,

to make us creative, do wonderful things,

make us earn a living, etc., etc.

که خرجمون رو در آریم,و,و,...

You know, it's been kind of in this sort of tight box for a long, long time, OK?

میدونین, انگار همیشه مدرسه در همین حد بوده

نه؟

و ما هم تغییری در اون نداده ایم

But we haven't really evolved it

که با معضلات سلامتی امریکا مقابله کنه, نه؟

to deal with the health catastrophes of America, OK?

غذای مدرسه چیزیه که

School food is something

بیشتر بچه ها--31 میلیون در روز,در واقع---

that most kids -- 31 million a day, actually --

دو بار در روز دارن,

have twice a day, more than often, breakfast and lunch,

صبحانه و نهار, 180روز در سال.

180 days of the year.

پس میشه گفت غذای مدرسه بسیار مهمه, واقعا,

So you could say that school food is quite important, really,

اگه درست قضاوت کنیم.

judging the circumstances.

(Laughter)

(خنده)

Before I crack into my rant,

قبل از اینکه به حرفای چرت و پرتم برسم,

که مطمئنم شما منتظرشین ...

which I'm sure you're waiting for --

(Laughter)

(خنده)

باید یه چیزه دیگه ای بگم و اون اینقدر مهمه

I need to say one thing, and it's so important

in, hopefully, the magic that happens and unfolds

که به امید جادو

in the next three months.

در سه ماه اینده اتفاق میافته.

خانمهای کدبانوی امریکا...

The lunch ladies, the lunch cooks of America --

من خودمو سفیر انهاا میدونم.

I offer myself as their ambassador.

I'm not slagging them off.

من کار اونا رو بیارزش نمیکنم.

They're doing the best they can do.

اونا دارن بهترین کاری رو که میتونن انجام میدن.

تمام سعی خودشونو میکنن.

They're doing their best.

ولی فقط کاری رو میکنن که بهشون گفته شده.

But they're doing what they're told,

و اونچه که بهشون گفته شده غلطه.

and what they're being told to do is wrong.

The system is highly run by accountants;

سیستم به طور وسیعی توسط حسابدارها اداره میشه.

there's not enough, or any, food-knowledgeable people in the business.

اونا افرادی با دانش کافی

در باره غذا نیستند.

There's a problem:

یه مشکل پیش میاد.

If you're not a food expert, and you've got tight budgets

اگه ادم متخصص تغذیه نباشه و بودجه محدودی هم در اختیارت باشه,

حتی اونقدر کم که نتونی باهاش کار خلاقانه ای بکنی,

and it's getting tighter, then you can't be creative,

اونوقت نمیتونی چیزی در مورد چیزی بنویسی.

you can't duck and dive and write different things around things.

اگه یه حسابدر باشی

If you're an accountant, and a box-ticker,

تنها کاری که در این شرایط میتونی بکنی

the only thing you can do in these circumstances

خریدن اشغالهای ارزونتره.

is buy cheaper shit.

Now, the reality is,

واقعیت اینه که ,

the food that your kids get every day is fast food,

غذایی که بچه های شما روزانه دریافت میکنند فست فوده,

که بسیار تغییر یافته است,

it's highly processed,

there's not enough fresh food in there at all.

غذای تازه اصلا در اون بکار نرفته.

میدونین, چقدر افزودنی, Eهایبه اصطلاح مجاز, در اون بکاررفته؟

You know, the amount of additives, E numbers,

ingredients you wouldn't believe --

there's not enough veggies at all.

سبزیجات کافی به هیچ عنوان نداره. سیبزمینی سرخ کرده ان به عنوان سبزیجات اونه.

French fries are considered a vegetable.

پیتزا برای صبحانه. به اونا حتی یه ظرف سفالی هم داده نمیشه.

Pizza for breakfast. They don't even get crockery.

قاشق و چنگال؟ نه اونا خیلی خطرناکن.

Knives and forks? No, they're too dangerous.

بچه ها قیچی دارن در کلاس

They have scissors in the classroom,

ولی قاشق چنگال نه.

but knives and forks? No.

And the way I look at it is:

و من اینطوری بهش نگاه میکنم, اگه قاشق چنگال با خودت نداری

If you don't have knives and forks in your school,

پس تو هم جزء شون هستی,

you're purely endorsing,

from a state level, fast food, because it's handheld.

جزء فست فود خورها. چون تاثیر خودشو روی تو گذاشته.

در ضمن هم فست فود هم sloppy joes(نوعی ساندویچ در امریکا)

And yes, by the way, it is fast food:

It's sloppy Joes, it's burgers,

هم برگرها و هم سوسیسها,

it's wieners, it's pizzas, it's all of that stuff.

هم پیتزا, همه اینا رو شامل میشه.

(Sighs)

Ten percent of what we spend on health care, as I said earlier,

همونطور که گفتم 10%هزینه ای صرف خدمات درمانی میشه

is on obesity, and it's going to double.

صرف مشکلات ناشی از چاقی میشه. و این رقم 2 برابر خواهد شد.

به بچه ها که یاد نمیدیم.

We're not teaching our kids.

There's no statutory right to teach kids about food,

هیچ راه قانونی هم که وجود نداره که بشه از اون طریق

به دبستانی ها و راهنماییها ان رااموخت.خوب؟

elementary or secondary school, OK?

ما به بچه ها در مورد غذا چیزی یاد نمیدیم.درسته؟

We don't teach kids about food, right?

و این یه ویدیو کلیپ از یه دبستان در انگلیسه,

And this is a little clip from an elementary school,

که خیلی هم شناخته شده است در انگلیس.

which is very common in England.

ویدیو:کی میدونه این چیه؟

(Video) Who knows what this is?

Child: Potatoes.

بچه:سیب زمینی. جیم الیور:سیب زمینی؟ پس فکر میکنی اینا سیب زمینی اند؟

Jamie Oliver: Potato? So, you think these are potatoes?

میدونید این چیه؟

Do you know what that is?

Do you know what that is?

میدونی این چیه؟بچه: بروکلی؟

Child: Broccoli?

ج.ا.:این چیه؟ دوست خوب من.

JO: What about this? Our good old friend.

میدونی این چیه عسلم؟ بچه: کرفس.

Child: Celery.

JO: No. What do you think this is?

ج.ا.:نه.فکر میکنی این چیه؟ بچه> پیاز. ج.ا.: پیاز؟ نه.

Child: Onion. JO: Onion? No.

جیمی الیور: فوری این فکر رو با خودت میکنی

JO: Immediately you get a really clear sense

of "Do the kids know anything about where food comes from?"

ایا بچه ها میدونن غذا ها از کجا میان؟

ویدیو: ج.ا.: کی میدونه این چیه؟

Who knows what that is? Child: Uh, pear?

ج.ا.: فکر میکنی این چیه؟ بچه: نمیدونم.

JO: What do you think this is? Child: I don't know.

ج.ا.: و اگه بچه ها ندونن اینا چیه,

JO: If the kids don't know what stuff is,

هیچ وقت نمیخورنش.

then they will never eat it.

(خنده)

(Laughter)

ج.ا.: انگلیس و امریکا,

JO: Normal. England and America,

انگلیس و امریکا.

England and America.

Guess what fixed that.

فکر میکنید راه حل چیست؟ فکر میکنید راه حل چیست؟

2 تا جلسه یک ساعته.

Two one-hour sessions.

ما شروع کردیم به بچه هامون در مورد غذاها

We've got to start teaching our kids about food in schools, period.

در مدرسه درس میدیم.

(Applause)

(تشویق)

میخوام بهتون یه چیزی بگم,

I want to tell you about something

میخوام در مورد مشکلی که به اتیش دامن میزنه

that kind of epitomizes the trouble that we're in, guys, OK?

بهتون بگم. خب؟

میخوام در مورد چیز ساده ای مثل شیر صحبت کنم.

I want to talk about something so basic as milk.

Every kid has the right to milk at school.

هر بچه ای حق داره در مدرسه شیر بگیره.

Your kids will be having milk at school, breakfast and lunch, right?

بچه های شما در مدرسه برای صبحانه و نهار شیر دریافت میکنند. درسته؟

دو تا شیشه در روز. خب؟

They'll be having two bottles, OK?

برای اکثر بچه ها.

And most kids do.

But milk ain't good enough anymore.

ولی شیرها هم دیگه اونقدر خوب نیستن.

Don't get me wrong, I support milk --

چون یه کسی در اتحادیه شیر فروشان-- اشتباه برداشت نکنیدا,

من طرفدار شیر هستم, ولی یکی در اتحادیه شیر فروشها,

but someone at the milk board

احتمالا پول زیادی داده

probably paid a lot of money for some geezer to work out

که اگه رنگ و طعم زیادی رو به شیر اضافه کنیم

that if you put loads of flavorings,

و شکر هم اضافه کنیم, خب,

colorings and sugar in milk,

بچه های بیشتری اونو مینوشند. آره.

more kids will drink it.

Yeah.

(دست زدن)

و ظاهرا داره همه گیر میشه.

Obviously now that's going to catch on

اتحادیه سیب فروشان هم شروع کردن

the apple board is going to work out

که مثلا اگه تافی رو به سیب اضافه کنیم, اونا سیب بیشتری میخورن.

that if they make toffee apples they'll eat more as well.

میفهمید چی میگم؟

Do you know what I mean?

برای من نیازی نیست که طعم به شیر اضافه بشه.

For me, there isn't any need to flavor the milk.

خب؟توی همه چیز شکر هست.

Okay? There's sugar in everything.

من همه این ترکیبات رو میشناسم.

I know the ins and outs of those ingredients.

توی همه چیز هست.حتی شیر از این معضل دنیای مدرن

It's in everything.

Even the milk hasn't escaped the kind of modern-day problems.

جان سالم به در نبرده.

این شیر ماست. اینم جعبه ماست.

There's our milk. There's our carton.

توی این به اندازه یه fizzy pop

In that is nearly as much sugar as one of your favorite cans of fizzy pop,

شکر هست.

و دو تا از اینو در روز میخورن.

and they are having two a day.

So, let me just show you.

پس بگذارید نشونتون بدم.

We've got one kid, here --

شما یه بچه دارید, اینجا,

روزی 8 قاشق غذاخوری در روز شکر مصرف میکنه.

having, you know, eight tablespoons of sugar a day.

You know, there's your week.

این سهم هفتگی شماست.

There's your month.

این سهم ماهیانه شما.

And I've taken the liberty of putting in

و من سعی میکنم

just the five years of elementary school sugar,

فقط سهم 5 سال مدرسه ابتدایی

اونم فقط از شیر رو نمایش بدم.

just from milk.

من شما رو نمیدونم,

Now, I don't know about you guys,

ولی با قضاوت در مورد این محیط, خب,

but judging the circumstances, right,

any judge in the whole world,

هر قاضی در هر جای دنیا

به امار و حوادث نگاه میکنه,

would look at the statistics and the evidence,

and they would find any government of old guilty of child abuse.

و هر حکومتی رو

به سوء استفاده و بدرفتاری با بچه ها متهم میکنه. به نظر من.

That's my belief.

(تشویق)

(Applause)

(Applause ends)

حالا که به اینجا رسیدم, که امیدوار بودم برسم,

Now, if I came up here, and I wish I could come up here today

و یه درمان برای ایدز و سرطان ارائه بدم,

and hang a cure for AIDS or cancer,

شما تقلا میکنید که دستتون به من برسه.

you'd be fighting and scrambling to get to me.

This, all this bad news, is preventable.

جلوی این همه خبرهای بد رو میشه گرفت.

این خودش یه خبر خوبه.

That's the good news.

It's very, very preventable.

اینا واقعا قابل پیشگیریند.

پس بیاید تصور کنیم ما یه مشکل پیدا کردیم,

So, let's just think about, we got a problem here,

و باید ری بوت کنیم.

we need to reboot.

خوب ما حالا باید چکار کنیم؟

Okay so, in my world, what do we need to do?

نکته اینجاست.

Here is the thing, right,

it cannot just come from one source.

نمیشه فقط از یه منبع وارد شد.

و تغییرات محسوسی رو انجام داد,

To reboot and make real tangible change,

تغییراتی واقعی, طوری که من به چشمای شما زل بزنم

real change, so that I could look you in the white of the eyes

و بگم"ده سال دیگه

and say, "In 10 years' time,

در زندگی و شادی کودکانتان,

the history of your children's lives,

--و یادمان نرود, شما با هوش هستید اگه سالم غذا بخورید,

happiness -- and let's not forget, you're clever if you eat well,

شما عمر طولانی تری خواهی کرد,

you know you're going to live longer --

و همه این چیزها, اونوقت همه چیز فرق میکنه, درسته؟

all of that stuff, it will look different. OK?"

پس سوپرمارکتها.

So, supermarkets.

دیگه کجا اینقدر مومنانه خرید میکنید؟

Where else do you shop so religiously?

اول هفته,اخر هفته.

Week in, week out.

How much money do you spend, in your life, in a supermarket?

چقدر پول در زندگیت در سوپرمارکتها خرج میکنی؟

Love them.

اونا رو دوست داشته باش. اونا فقط چیزی رو که ما بخواهیم به ما میفروشند. بسیار خوب.

They just sell us what we want. All right.

They owe us to put a food ambassador in every major supermarket.

پس ما این حق رو به گردنشون داریم, که در هر سوپرمارکت بزرگ

یک سفیر تغذیه واسه ما قرار بدن.

They need to help us shop.

اونا باید در خرید ما کمک کنن. به ما بیاموزند چطور غذا بپذیم,

They need to show us how to cook quick, tasty, seasonal meals

سریع, خوشمزه, غذاهای فصلی

برای افرادی که کم وقت دارن.

for people that are busy.

این هزینه زیادی نداره.

This is not expensive.

در بعضی جاها انجام شده. وباید همه جا اجرا بشه,

It is done in some, and it needs to be done across the board

در امریکا زود و سریع.

in America soon, and quick.

نامهای بزرگ غذایی,

The big brands, you know, the food brands,

باید اموزش غذایی

need to put food education at the heart of their businesses.

در قلب کار خود قرار دهند.

I know, easier said than done.

میدونم, گفتنش اسون تره.

It's the future. It's the only way.

این اینده ماست.این تنها راه ماست.

Fast food.

فست فود. با صنایع مربوط به ان

With the fast-food industry

کاملا رقابتی عمل میکنن.

you know, it's very competitive.

من کاغذهای سری زیادی با فست فودها

I've had loads of secret papers and dealings

و رستورانها داشتم.

with fast food restaurants.

میدونم چیکار میکنند.

I know how they do it.

I mean, basically they've weaned us on

اساسا ما را بستن به

شکر, نمک و چربی وx وy وz.

to these hits of sugar, salt and fat, and x, y, and z,

و همه هم دوستشون دارن,درسته؟

and everyone loves them, right?

پس اونها بخشی از راه حل خواهند بود.

So, these guys are going to be part of the solution.

ولی ما باید از حکومت و دولت اینو بخوایم

But we need to get the government to work

که با فست فودها و رستورانها کار کنه.

with all of the fast food purveyors and the restaurant industry,

و بعد از 5,6 یا 7 سالی

and over a five, six, seven year period

ما رو از اینهمه

wean of us off the extreme amounts

of fat, sugar and all the other non-food ingredients.

شکر و نمک و چربی رها کنه.

حالا برگردیم به موضوع مهم برچسب ها,

Now, also, back to the sort of big brands:

labeling, I said earlier, is an absolute farce

قبلا هم گفتم, این واقعا یه نمایش خنده اوره,

and has got to be sorted.

و باید بهش رسیدگی بشه.

خوب,مدرسه.

OK, school.

Obviously, in schools, we owe it to them

مسلما در مدرسه هم این حق ماست که

مطمئن باشیم در اون 180 روز سال,

to make sure those 180 days of the year,

از سن گرانبهای 4 سالگی,

from that little precious age of four,

تا سن 18,20,24 یا هر چی,

until 18, 20, 24, whatever,

برامون غذای تازه

they need to be cooked proper, fresh food

و مناسب میپزند

که از کشاورزان محلی تهیه می کنند. خب؟

from local growers on site, OK?

لازمه که یه استاندارد جدید برای غذای مناسب

There needs to be a new standard of fresh, proper food

برای بچه های شما در نظر گرفته بشه. اره؟

for your children, yeah?

(تشویق)

(Applause)

Under the circumstances, it's profoundly important

تحت شرایطی, این عمیقا مهمه

که هر یه بچه امریکایی که درسش تموم میشه

that every single American child leaves school

knowing how to cook 10 recipes

بدونه چطور 10 نوع غذای مختلف رو بپزه

that will save their life.

که زندگیش رو نجات بده.

بعنوان یه مهارت زندگی .

Life skills.

(Applause)

(تشویق)

این یعنی که اونا میتونن دانشجو باشن, والدین جوان باشن,

That means that they can be students, young parents,

و همزمان در ارتباط با غذا

and be able to sort of duck and dive around the basics of cooking,

بتونن گلیم خودشون رو از آب بکشن,

no matter what recession hits them next time.

بدن نگرانی از هر بحران اقتصادی.برای یه اشپز وارد

If you can cook, recession money doesn't matter.

بحران اقتصادی یا پول مهم نیست.

برای یه اشپز وارد, زمان اهمیتی نداره.

If you can cook, time doesn't matter.

محل کار. ما در موردش صحبتی نکردیم.

The workplace, we haven't really talked about it.

You know, it's now time for corporate responsibility

الان زمان تقسیم مسئولیتهاست

برای رسیدگی به اینکه این بچه ها چه میخورند

to really look at what they feed or make available to their staff.

یا زمینه رو برای افراد فراهم سازیم.

این افراد شامل مادر و پدر های بچه های امریکایی میشوند.

The staff are the moms and dads of America's children.

Marissa, her father died in her hand,

ماریسا,پدرش در اغوشش مرد,

فکر میکنم او بسیار خشنود میشه

I think she'd be quite happy

اگه شرکتهای امریکایی به کارمندانش غذای مناسب بده.

if corporate America could start feeding their staff properly.

قطعا اونا رو نباید به حال خود رها کرد.

Definitely they shouldn't be left out.

بیاید برگردیم به خانه ها.

Let's go back to the home.

Now, look, if we do all this stuff, and we can,

تصور کنید که ما همه این کارها رو انجام بدیم, که مطمئنا میتونیم,

کاملا دست یافتنیه. میشه هم رقابت تجاری کرد و هم اهمیت داد.

it's so achievable.

You can care and be commercial.

Absolutely.

مطمئنا.

But the home needs to start passing on cooking again, for sure.

و در خانه باید از نو شروع کرد

درباره غذا پختن. حتما.

For sure, pass it on as a philosophy.

حتما, مثل یه فلسفه بهش نگاه کنید.

برای من این واقعا رمانتیکه.

And for me, it's quite romantic,

این یعنی اینکه اگه یه نفر به سه نفر

but it's about if one person teaches three people

غذا پختن یاد بده

how to cook something,

و اون سه تا هم به اطرافیانشون یاد بدن,

and they teach three of their mates,

that only has to repeat itself 25 times,

این باید 25 بار تکرار بشه,

اونوقت میشه همه جمعیت امریکا.

and that's the whole population of America.

Romantic, yes, but most importantly,

رمانتیکه, اره, ولی,

مهمتر از اون اینه که,

it's about trying to get people to realize

مردم رو متوجه کنی

that every one of your individual efforts makes a difference.

که هر یک تلاش کوچک اونها

به این تغییر کمک میکنه.

We've got to put back what's been lost.

ما باید همه آنچه که از دست رفته رو برگردونیم.

اشپزخانه های هنینگتن رو. هنینگتون, جایی که من این برنامه رو اجرا کردم.

Huntington's Kitchen.

Huntington, where I made this program,

we've got this prime-time program

میدونین, به ما این موقعیت گرانبها داده شده که

بتونیم مردم رو تشویق به تغییر کنیم.

that hopefully will inspire people to really get on this change.

من بدرستی معتقدم که تغییر اتفاق می افته.

I truly believe that change will happen.

اشپزخانه هانینگتون. من با یه انجمن کار کردم.

Huntington's Kitchen. I work with a community.

با مدارس همکاری کردم.

I worked in the schools.

I found local sustainable funding

که بتونم تمام مدارس اینجا رو پوشش بدم,

to get every single school in the area from the junk, onto the fresh food:

برای گذار از اشغال خوری به خوردی غذای تازه.

six-and-a-half grand per school.

650 دلار برای هر مدرسه.

(تشویق)

(Applause)

همه خرجش همینه.650 دلار برای هر مدرسه.

That's all it takes, six-and-a-half grand per school.

The Kitchen is 25 grand a month. Okay?

برای آشپزخونه 250 دلار در ماه. خب؟

5000 نفر در سال میتونند این کار رو انجام بدن.

This can do 5,000 people a year,

که 10% جمعیت خواهد بود.

which is 10 percent of their population,

و این کار از مردم برای خود مردم هست.

and it's people on people.

You know, it's local cooks teaching local people.

آشپز های محلی به مردم در اون محله یاد می دهند.

این یعنی اموزش رایگان آشپزی, دوستان.اموزش رایگان آشپزی, در خیابان.

It's free cooking lessons, guys, in the Main Street.

این یه تغییر محسوس واقعیه, یه تغییر محسوس واقعیه.

This is real, tangible change, real, tangible change.

Around America, if we just look back now,

در سراسر آمریکا, اگه الان یه نگاه بیندازیم,

there is plenty of wonderful things going on.

چیزهای زیبای بسیاری در حال انجام شدنه.

There is plenty of beautiful things going on.

چیزهای زیبای بسیاری در حال انجام شدنه. فرشته هایی هستند

There are angels around America doing great things

در سراسر آمریکا که دارن کارای بزرگی انجام میدن

در مدارس, در هماهنگی بین مدرسه ها و مزارع کشاورزی,

in schools -- farm-to-school set-ups,

اموزش باغبانی.

garden set-ups, education --

there are amazing people doing this already.

افراد خارق الاده ای دارن این کارها رو انجام میدن.

The problem is they all want to roll out

مشکل اینجاست که اونا می خوان

what they're doing to the next school,

از مدرسه به مدرسه این تغییرات رو به کار ببرند.

but there's no cash.

ولی بودجه ندارن.

ما باید این فرشته ها و متخصصین رو سریع شناسایی کنیم,

We need to recognize the experts and the angels quickly,

identify them, and allow them to easily find the resource

و به اوبا امکان استفاده از منابع رو بدیم

که این چرخ رو همچنان به حرکت در بیارن,

to keep rolling out what they're already doing,

اونا کارشون عالیه.

and doing well.

تجارت آمریکا بایستی که خانم اباما رو

Businesses of America need to support

حمایت کنه که این کارهایی رو که میخواد رو انجام بده.

Mrs. Obama to do the things that she wants to do.

(تشویق)

(Applause)

و نگاه کنید, میدونم که عجیبه

And look, I know it's weird

که یه انگلیسی جلو شما ایستاده و

having an English person standing here before you

در این باره حرف میزنه.

talking about all this.

All I can say is: I care.

تنها چیزی که میتونم بگم اینه که برام مهمه. من یه پدر هستم.

I'm a father,

و این کشور رو دوست دارم.

and I love this country.

و بدرستی معتقدم که اگه

And I believe truly, actually,

that if change can be made in this country,

در این کشور تغییرات صورت بگیره,

beautiful things will happen around the world.

چیزهای بسیار زیبایی در سراسر دنیا صورت خواهد گرفت. معتقدم اگه آمریکا شروع کنه

If America does it, other people will follow.

بقیه مردم هم اونو دنبال خواهند کرد.

این بسیار مهمه.

It's incredibly important.

(Audience) Yeah!

(تشویق)

(Applause)

When I was in Huntington,

زمانی که من در هنینکتن شروع به یه سری کارها کردم,

trying to get a few things to work when they weren't,

اگه این دوستان نبودند, حتی اگه یه عصای جادویی میداشتم,

I thought "If I had a magic wand, what would I do?"

چه میتونستم بکنم؟ و من فکر کردم, میدونین به چی؟

And I thought, "You know what?

من دلم میخواد جلوی یه سری از افراد با نفوذ و

I'd just love to be put in front of some of the most amazing

movers and shakers in America."

موثر امریکا صحبت کنم.

و یک ماه بعد TED به من زنگ زد و این افتخار رو نصیبم کرد.

And a month later, TED phoned me up and gave me this award.

I'm here.

من اینجا هستم.

So, my wish.

همینطور هم ارزوی من.

Dyslexic, so I'm a bit slow.

من یه خورده یواش هستم.

آرزوی من برای شما

My wish

اینه که کمک کنید به

is for you to help a strong, sustainable movement

یه جنبش پایدار

که به هر کودکی در مورد خوراک و غذا

to educate every child

یاد بده,

about food,

که خانواده ها رو تشویق کنه که دوباره شروع به غذا پختن کنن,

to inspire families to cook again,

و اینکه به همه مردم در هرکجا این توان رو بده

and to empower people everywhere

to fight obesity.

که با چاقی مبارزه کنه.

(تشویق)

(Applause)

با سپاس

Thank you.

(Applause continues)

(تشویق)