Steven Addis: A father-daughter bond, one photo at a time

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Vertaald door: Els De Keyser Nagekeken door: Christel Foncke

Photography has been my passion

Fotografie is mijn passie

ever since I was old enough to pick up a camera,

sinds ik oud genoeg ben om een camera vast te houden.

but today I want to share with you

Vandaag deel ik met jullie

the 15 most treasured photos of mine,

mijn 15 meest gekoesterde foto's.

and I didn't take any of them.

Geen enkele is van mijn hand.

There were no art directors, no stylists,

Er waren geen art directors, stylisten,

no chance for reshoots, not even any regard for lighting.

geen tweede kans, zelfs geen aandacht voor belichting.

In fact, most of them were taken by random tourists.

De meeste werden door toeristen genomen.

My story begins

Mijn verhaal begint

when I was in New York City for a speaking engagement,

toen ik in New York City moest spreken

and my wife took this picture of me holding my daughter

en mijn vrouw deze foto nam van mij met mijn dochter

on her first birthday. We're on the corner of 57th and 5th.

op haar eerste verjaardag. We staan op de hoek van 57th en 5th street.

We happened to be back in New York exactly a year later,

We waren toevallig exact een jaar later weer in New York

so we decided to take the same picture.

en besloten dezelfde foto te nemen.

Well you can see where this is going.

Je ziet hem al komen.

Approaching my daughter's third birthday,

Toen haar derde verjaardag naderde,

my wife said, "Hey, why don't you take Sabina back to New York

zei mijn vrouw: "Waarom ga je niet naar New York met Sabina?

and make it a father-daughter trip, and continue the ritual?"

Maak er een vader-dochter-trip van, en zet het ritueel verder."

This is when we started asking passing tourists to take the picture.

Toen begonnen we toeristen te vragen om de foto te nemen.

You know, it's remarkable how universal

Het is opmerkelijk hoe universeel

the gesture is of handing your camera to a total stranger.

het gebaar is waarbij je je camera aan een wildvreemde geeft.

No one's ever refused, and luckily no one's ever run off with our camera.

Niemand weigert ooit, en gelukkig liep niemand er ooit mee weg.

Back then, we had no idea how much this trip would change our lives.

Toen hadden we er geen idee van hoezeer deze trip ons leven zou veranderen.

It's really become sacred to us.

Dit is heilig geworden voor ons.

This one was taken just weeks after 9/11,

Deze was enkele weken na 9/11,

and I found myself trying to explain what had happened that day

en ik probeerde uit te leggen wat er die dag was gebeurd

in ways a five-year-old could understand.

in voor een 5-jarige begrijpelijke taal.

So these photos are far more than proxies

Deze foto's staan voor veel meer

for a single moment, or even a specific trip.

dan één moment of zelfs één trip.

They're also ways for us to freeze time

Het zijn manieren om de tijd te doen stollen,

for one week in October

één week lang in oktober,

and reflect on our times

en te reflecteren over onze tijd

and how we change from year to year,

en hoe we van jaar tot jaar veranderen,

and not just physically, but in every way.

niet alleen fysiek, maar op alle mogelijke manieren.

Because while we take the same photo,

Want hoewel we dezelfde foto nemen,

our perspectives change,

verandert ons perspectief:

and she reaches new milestones,

zij bereikt mijlpalen

and I get to see life through her eyes,

en ik zie het leven door haar ogen,

and how she interacts with and sees everything.

hoe ze overal op reageert en alles ziet.

This very focused time we get to spend together

Deze heel gerichte tijd die we samen doorbrengen,

is something we cherish and anticipate the entire year.

is iets dat we koesteren en waar we het hele jaar naar uitkijken.

Recently, on one trip, we were walking,

Op een recente trip waren we aan het wandelen,

and she stops dead in her tracks,

toen ze plots stopte

and she points to a red awning of the doll store

en wees naar het rode scherm van de poppenwinkel

that she loved when she was little

waar ze dol op was toen ze klein was,

on our earlier trips.

op onze eerdere trips.

And she describes to me the feeling she felt

Ze beschreef me het gevoel dat ze had

as a five-year-old standing in that exact spot.

toen ze als 5-jarige op diezelfde plek stond.

She said she remembers her heart bursting out of her chest

Ze zei dat ze haar hart uit haar borst voelde springen

when she saw that place for the very first time

toen ze die plek voor het eerst zag,

nine years earlier.

negen jaar eerder.

And now what she's looking at in New York

Wat ze nu gaat bekijken in New York

are colleges,

zijn universiteiten,

because she's determined to go to school in New York.

want ze is vastbesloten om in New York te studeren.

And it hit me: One of the most important things

Het trof me dat één van de belangrijkste dingen

we all make are memories.

die we maken, herinneringen zijn.

So I want to share the idea of taking an active role

Ik wil het idee delen dat je een actieve rol kan spelen

in consciously creating memories.

in het bewust creëren van herinneringen.

I don't know about you, but aside from these 15 shots,

Afgezien van deze 15 foto's

I'm not in many of the family photos.

sta ik op weinig familiefoto's.

I'm always the one taking the picture.

Ik ben altijd de fotograaf.

So I want to encourage everyone today

Ik wil vandaag iedereen aanmoedigen

to get in the shot,

om in beeld te komen

and don't hesitate to go up to someone and ask,

en niet te aarzelen om iemand te vragen:

"Will you take our picture?"

"Wil je een foto van ons nemen?"

Thank you. (Applause)

Dankuwel. (Applaus)