The power of introverts | Susan Cain | TED

Translator: Mie Cho Reviewer: sann tint

When I was nine years old,

ကျွန်မ(၉)နှစ် လောက်တုန်းက

I went off to summer camp for the first time.

နွေရာသီစခန်းကို ပထမဆုံးအကြိမ် သွားခဲ့တယ်

And my mother packed me a suitcase full of books,

အမေက ခရီးဆောင်အိတ်အပြည့် စာအုပ်တွေ ထည့်ပေးလိုက်ပြီး

which to me seemed like a perfectly natural thing to do.

ကျွန်မအတွက်တော့ တကယ့်ကို သမားရိုးကျဖြစ်စဉ်ပုံရပါတယ်။

Because in my family, reading was the primary group activity.

ကျွန်မတို့မိသားစုမှာ စာဖတ်တာက အဖွဲ့လိုက်လုပ်နေကျပဲ

And this might sound antisocial to you,

ဒါက လူမှုရေးမရှိဘူးလို့ ထင်ရပေမဲ့

but for us it was really just a different way of being social.

ကျွန်မတို့အတွက်တော့ မတူတဲ့ လူမှုရေးလုပ်နည်း တစ်မျိုးပါ

You have the animal warmth of your family sitting right next to you,

အနားမှာထိုင်နေတဲ့ မိသားစုရဲ့ နွေးထွေးမှုကို ခံစားနေတဲ့ တချိန်ထဲမှာပဲ

but you are also free to go roaming around the adventureland

ကိုယ်သွားချင်တဲ့ စွန့်စားကမ္ဘာကို လွတ်လွတ်လပ်လပ်

အတွေးထဲမှာ သွားနိုင်တယ်

inside your own mind.

And I had this idea

စခန်းမှာလည်း ဒီလိုပုံစံပဲ ဖြစ်ပြီး

that camp was going to be just like this, but better.

ပိုတော့ကောင်းမယ်လို့ ထင်ခဲ့တယ်

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

I had a vision of 10 girls sitting in a cabin

သစ်သားအိမ်လေးထဲမှာ မိန်းကလေး(၁၀)ယောက် ညဝတ်အကျီဆင်တူနဲ့

cozily reading books in their matching nightgowns.

စာအုပ်တွေ ဇိမ်နဲ့ ထိုင်ဖတ်နေကြတာ မြင်ယောင်မိတယ်

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

Camp was more like a keg party without any alcohol.

စခန်းက အရက်မပါတဲ့ စည်ဘီယာပါတီနဲ့ ပိုတူတယ်

And on the very first day,

ပထမဆုံးနေ့ မှာတင်

our counselor gathered us all together

အတိုင်ပင်ခံဆရာမက ကျွန်မတို့ကို စုဝေးစေပြီး

and she taught us a cheer that she said we would be doing

စခန်းတစ်လျှောက်လုံး နေ့တိုင်း ဆိုရမဲ့

every day for the rest of the summer to instill camp spirit.

ကြွေးကြော်သံကို စခန်းတွင်းစိတ်ဓါတ် ဝင်လာအောင် သင်ပေးတယ်

And it went like this:

ဒီလို ဆိုရမှာပါ

"R-O-W-D-I-E, ရောင်းဒီ

"R-O-W-D-I-E,

that's the way we spell rowdie.

ဗရုတ်ကျခြင်းကို ဒီလိုစာလုံးပေါင်းပါတယ်

Rowdie, rowdie, let's get rowdie."

ရောင်းဒီ ရောင်းဒီ ငါတို့အားလုံး ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ဗရုတ်ကျကြစို့

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

Yeah.

ရေး……. .

So I couldn't figure out for the life of me

ဘာလို့ ကျွန်မတို့က ကျယ်လောင် ဗရုတ်ကျရမှာလဲ

why we were supposed to be so rowdy,

or why we had to spell this word incorrectly.

ပြီးတော့ ရောင်းဒီကို

ဘာလို့ စာလုံးမှားပေါင်းတာ စဉ်းစားလို့ကိုမရဘူး

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

But I recited a cheer. I recited a cheer along with everybody else.

ဒါပေမယ့် ကြွေးကြော်သံကိုတော့ အများနည်းတူ လိုက်ဆိုလိုက်ပါတယ်

I did my best.

ကျွန်မအကောင်းဆုံး လုပ်ခဲ့ပါတယ်

And I just waited for the time that I could go off and read my books.

ပြီးတော့ ကျွန်မရဲ့စာအုပ်တွေ ပြန်ဖတ်နိုင်မယ့် အချိန်ကို စောင့်နေခဲ့တယ်

But the first time that I took my book out of my suitcase,

ဒါပေမဲ့ စာအုပ်တွေကို အိတ်ထဲက စစထုတ်လိုက်ခြင်းမှာပဲ

the coolest girl in the bunk came up to me

နှစ်ထပ်ခုတင်ကအမိုက်စားကောင်မလေး ရောက်လာပြီး

and she asked me, "Why are you being so mellow?" --

"နင်ဘာလို့ လူကြီးဆန်ဆန်ကြီးလုပ်နေတာလဲ" လို့မေးပါတယ်

mellow, of course, being the exact opposite

ဒါပေါ့ လူကြီးဆန်တာက ဗရုတ်ကျတာနဲ့တော့

of R-O-W-D-I-E.

လုံးဝ ပြောင်းပြန်ပါ

And then the second time I tried it,

ဒုတိယအကြိမ် ထုတ်မယ်လည်းလုပ်ရော

the counselor came up to me with a concerned expression on her face

စိုးရိမ်တဲ့မျက်နှာနဲ့ အတိုင်ပင်ခံဆရာမ ရောက်လာပြီး

and she repeated the point about camp spirit

စခန်းရဲ့ စိတ်ဓါတ်အားမာန်အကြောင်း ထပ်ပြောပြီး

and said we should all work very hard to be outgoing.

ဖော်ဖော်ရွေရွေ နေတတ်အောင် ကြိုးစားရမယ် လို့ပြောပါတယ်

And so I put my books away,

ဒါနဲ့ စာအုပ်တွေကို

back in their suitcase,

အိတ်ထဲ ပြန်သိမ်းလိုက်ပြီး

and I put them under my bed,

ခုတင်အောက်ထဲ ပြန်ထည့်ထားလိုက်တယ်

and there they stayed for the rest of the summer.

နွေရာသီ တစ်လျှောက်လုံး ပြန်မထုတ် ဖြစ်တော့ပါဘူး

And I felt kind of guilty about this.

အဲ့ဒီအတွက် အပြစ်မကင်းသလို ခံစားရတယ်

I felt as if the books needed me somehow,

ဘယ်နည်းမဆို စာအုပ်တွေ ကျွန်မကို လိုအပ်ပြီး

and they were calling out to me and I was forsaking them.

အော်ခေါ်နေပေမဲ့ ကျွန်မကသူတို့ကို ပစ်ပယ်ထားသလို ခံစားရတယ်

But I did forsake them and I didn't open that suitcase again

ဒါပေမဲ့ သူတို့ကိုတကယ် ပစ်ထားလိုက်တာပဲ။ စခန်းပြီးလို့

until I was back home with my family at the end of the summer.

မိသားစုဆီ ပြန်ရောက်တဲ့အထိ အဲ့ဒီအိတ်ကို ထပ်မဖွင့်ဖြစ်တော့ဘူး

Now, I tell you this story about summer camp.

အခု ရှင်တို့ကို နွေရာသီစခန်းအကြောင်း ပြောပြတာပါ

I could have told you 50 others just like it --

ရှင်တို့လို အခြားလူ(၅၀)ကိုလည်း ဒီအတိုင်း ပြောပြဖြစ်မှာပဲ

all the times that I got the message

အမြဲတမ်း ကြားနေရတာက

that somehow my quiet and introverted style of being

ကျွန်မရဲ့ အေးအေးဆေးဆေးနဲ့ တစ်သီးတသန့်လို နေတတ်တဲ့အကျင့်က

was not necessarily the right way to go,

မှန်ကန်တဲ့အရာ မဟုတ်ဘဲ

that I should be trying to pass as more of an extrovert.

ဖော်ဖော်ရွေရွေ ဘွင်းဘွင်းနေတတ်အောင် လုပ်ရမယ်ဆိုတာပါပဲ

And I always sensed deep down that this was wrong

ဒါပေမယ့် ဒါကမမှန်ဘူး တသီးတသန့်နေတတ်သူတွေလည်း

and that introverts were pretty excellent just as they were.

ဘွငါးဘွင်းသမားတွေလို အစွမ်းထက်ကြတာပဲလို့ စိတ်ထဲအမြဲတွေးမိတယ်

But for years I denied this intuition,

နှစ်များစွာ ဒီအသိစိတ်ကို ငြင်းပယ်ခဲ့ပြီး

and so I became a Wall Street lawyer, of all things,

အလုပ်အများကြီးထဲက အမြဲဖြစ်ချင်ခဲ့တဲ့ စာရေးဆရာအလုပ်ကို မလုပ်ဘဲ

instead of the writer that I had always longed to be --

Wall Street ရှေ့နေဖြစ်လာခဲ့တယ်

partly because I needed to prove to myself that I could be bold and assertive too.

ရဲရင့်ပြီး၊ တော်၊တတ်ကြောင်း ကိုယ့်ဟာကိုယ် သက်သေပြချင်တာလည်း ပါတာပေါ့

And I was always going off to crowded bars

လူစည်ကားတဲ့ ဘားတွေကို အမြဲသွားခဲ့ပြီး

when I really would have preferred to just have a nice dinner with friends.

တစ်ကယ်က သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ညစာကောင်းကောင်းစားဖို့ ပိုနှစ်သက်ခဲ့တာ

And I made these self-negating choices so reflexively,

ကိုယ့်ကိုကိုယ် ငြင်းပယ်တဲ့ ရွေးချယ်မှုတွေကို အလိုလျောက်လုပ်နေမိပြီး

that I wasn't even aware that I was making them.

လုပ်နေမှန်းတောင် သတိမထားမိခဲ့ဘူး

Now this is what many introverts do,

ဒါက တသီးတသန့်သမားတွေလုပ်လေ့ရှိပြီး

and it's our loss for sure,

ကျွန်မတို့အတွက် သေချာတဲ့ အရှုံးပါ

but it is also our colleagues' loss

လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေ အတွက် အရှုံး

and our communities' loss.

လူ့အသိုင်းအဝိုင်း အတွက်လည်း အရှုံးပါပဲ

And at the risk of sounding grandiose, it is the world's loss.

ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်ပြောရရင် ကမ္ဘာကြီးအတွက်လဲအရှုံးပါ

Because when it comes to creativity and to leadership,

အကြောင်းက ဖန်တီးမှုနဲ့ ခေါင်းဆောင်မှုအပိုင်းမှာ

we need introverts doing what they do best.

တသီးတသန့်သမား၏တွေ အကောင်းဆုံး လုပ်ကြဖို့လိုအပ်တယ်

A third to a half of the population are introverts --

လူဦးရေ ၃ပုံ ၁ပုံ ကနေ တစ်ဝက်အထိက introvert တွေပါ

a third to a half.

၃ ပုံ ၁ ပုံ ကနေ တစ်ဝက်အထိ

So that's one out of every two or three people you know.

ဒါဆို အသိထဲက ၂ယောက်၊၃ယောက်မှာ ၁ ယောက်က တသီးတသန်နေသူပေါ့။

So even if you're an extrovert yourself,

ရှင်တို့ကိုယ်တိုင် extrovert ဆိုရင်တောင်

I'm talking about your coworkers

လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေ၊

and your spouses and your children

အိမ်ထောင်ဖက်၊ ကလေးတွေနဲ့

and the person sitting next to you right now --

အခု ရှင်တို့ဘေးမှာ ထိုင်နေတဲ့ သူတွေလည်း

all of them subject to this bias

လူ့အသိုင်းအဝိုင်းမှာ အမှန်လို

that is pretty deep and real in our society.

အမြစ်တွယ်နေတဲ့ ဒီဘက်လိုက်မှုကို ခံရတယ်

We all internalize it from a very early age

ကျွန်မတို့အရမ်းငယ်တဲ့အရွယ် စကားမပြောတတ်ခင်ကထဲက

without even having a language for what we're doing.

ဒီလိုပဲ ခံယူထားကြတယ်

Now, to see the bias clearly,

ဒီဘက်လိုက်မှုကို သေချာသိဖို့ဆိုရင်

you need to understand what introversion is.

တစ်သီးတသန့်နေတတ်ခြင်း ဆိုတာဘာလဲ နားလည်ဖို့လိုမယ်

It's different from being shy.

သူက ရှက်တတ်ခြင်း နဲ့မတူပါဘူး

Shyness is about fear of social judgment.

ရှက်တတ်ခြင်းက ဝေဖန်ခံရမှာ ကြောက်တာပါ

Introversion is more about,

တသီးတသန့်နေတတ်ခြင်းက လူမှုရေးအပါအဝင်

how do you respond to stimulation,

လှုံ့ဆော်မှုတွေကို ဘယ်လိုတုံ့ပြန်လဲ

including social stimulation.

အပေါ်မှာ မူတည်တယ်

So extroverts really crave large amounts of stimulation,

ဘွင်းဘွင်းသမားတွေက လှုံဆော်မှု များများကို တောင့်တကြပြီး

whereas introverts feel at their most alive

တသီးတသန့်နေတတ်သူ တွေက တိတ်ဆိတ်ပြီး၊

and their most switched-on and their most capable

ခပ်လျှိုလျှို အနေအထားမျိုးမှာ

when they're in quieter, more low-key environments.

ပိုအလုပ်လုပ်နိုင် ကြတယ်

Not all the time -- these things aren't absolute --

အမြဲတမ်း မဟုတ်ပေမဲ့ ယေဘုယျအားဖြင့်တော့

but a lot of the time.

ဒီအတိုင်းပဲ

So the key then to maximizing our talents

ဒါကြောင့် ကျွန်မတို့ရဲ့ စွမ်းဆောင်ရည်တွေ အမြင့်ဆုံးဖြစ်စေဖို့

is for us all to put ourselves

မှန်ကန်တဲ့ လှုံ့ဆော်မှုကို

in the zone of stimulation that is right for us.

ပေးရမှာဖြစ်တယ်

But now here's where the bias comes in.

ဒီမှာတင် ဘက်လိုက်မှု စပါပြီ

Our most important institutions,

ကျွန်မတို့ရဲ့ အကောင်းဆုံး တက္ကသိုလ်တွေ၊

our schools and our workplaces,

ကျောင်းတွေနဲ့ အလုပ်တွေက

they are designed mostly for extroverts

လှုံ့ဆော်မှု အများကြီးလိုတဲ့

and for extroverts' need for lots of stimulation.

extrovert တွေအတွက်ပဲ အံကိုက် လုပ်ထားသလို ဖြစ်နေတယ်

And also we have this belief system right now

ပြီးတော့ တည်ထွင်ဖန်တီးမှုနဲ့

that I call the new groupthink,

ကုန်ထုတ်စွမ်းအား အကုန်လုံးက

which holds that all creativity and all productivity

အုပ်စုလိုက်လုပ်ခြင်းကပဲ ဖြစ်လာတယ်ဆိုတဲ့

comes from a very oddly gregarious place.

အုပ်စုလိုက် စဉ်းစားထင်မြင်ချက်ပေးတဲ့ စနစ်သစ်ကြီးရှိနေတယ်

So if you picture the typical classroom nowadays:

ဒါကြောင့် ကနေ့ စာသင်ခန်းတစ်ခုကို မြင်ကြည့်ရင်

When I was going to school, we sat in rows.

ကျွန်မ ကျောင်းတက်တုန်းက ထိုင်ခုံတွေက

We sat in rows of desks like this,

ဒီလိုမျိုး ခုံတန်းတွေအလိုက် ထိုင်ရတယ်

and we did most of our work pretty autonomously.

အလုပ်အကုန်နီးပါး မိမိဘာသာ ဆုံးဖြတ်လုပ်ရတယ်

But nowadays, your typical classroom has pods of desks --

ဒီခေတ် စာသင်ခန်းတွေမှာတော့ ခုံတွေကို ပူးထားတယ်

four or five or six or seven kids all facing each other.

ကလေး ၄၊၅၊၆ (သို့)ရ ယောက်လောက်က မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ရတယ်

And kids are working in countless group assignments.

ကလေးတွေက မရေတွက်နိုင်တဲ့ အုပ်စုသင်ခန်းစာတွေ လုပ်ရတယ်

Even in subjects like math and creative writing,

သင်္ချာနဲ့ ဖန်တီးရေးသားမှု ဘာသာရပ် တွေမှာတောင်

which you think would depend on solo flights of thought,

တစ်ဦးချင်းစီရဲ့ တွေးခေါ်မှုပေါ်မှာ မူတည်တယ်လို့ ထင်ထားပေမယ့်

kids are now expected to act as committee members.

ကလေးတွေက ကော်မတီဝင်တွေလို အုပ်စုလိုက် အလုပ်လုပ်ကြရတယ်

And for the kids who prefer to go off by themselves or just to work alone,

ကိုယ့်ဟာကိုယ် တစ်ယောက်ထဲ သီးသန့်အလုပ်လုပ်ချင်တဲ့ ကလေးတွေကျတော့

those kids are seen as outliers often

ယေဘုယျအားဖြင့် ဘေးထွက်နေတဲ့သူတွေ

or, worse, as problem cases.

ပိုဆိုးတာက ပြဿနာကလေးတွေလို့ မြင်ကြတယ်

ဆရာ အများစုကလည်း introvert ကလေးတွေက

And the vast majority of teachers

reports believing that the ideal student is an extrovert

အမှတ်ပိုကောင်းပြီး ဗဟုသုတပိုကြွယ်ဝတယ်လို့

as opposed to an introvert,

စစ်တမ်းတွေအရ သိရတာတောင်

even though introverts actually get better grades

စံပြကျောင်းသား တစ်ယောက်ဟာ

and are more knowledgeable,

ဘွင်းဘွင်းသမားတွေ ဖြစ်ရမယ်လို့

according to research.

ယုံကြည်ကြပြီး အစီရင်ခံကြတယ်

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

Okay, same thing is true in our workplaces.

ဟုတ်ပြီ၊ ကျွန်မတို့အလုပ်တွေမှာလည်း ဒီအတိုင်းပဲ

Now, most of us work in open plan offices,

အခုကျွန်မတို့က အခန်းမဖွဲ့ထားတဲ့ ရုံးခန်းတွေမှာ အလုပ်လုပ်ကြတယ်

without walls,

နံရံတွေ ကန့်မထားတဲ့အတွက်

where we are subject to the constant noise and gaze of our coworkers.

လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေရဲ့ အကြည့်နဲ့ဆူညံသံတွေ အမြဲမြင်နေ၊ ကြားနေရတယ်

And when it comes to leadership,

ခေါင်းဆောင်မှုပိုင်းမှာဆိုရင်

introverts are routinely passed over for leadership positions,

introvert တွေက ကနေ့အများနှစ်သက်ကြတဲ့

even though introverts tend to be very careful,

စိန်ခေါ်မှုကြီးတွေကို ယူလေ့မရှိကြပေမဲ့

much less likely to take outsize risks --

ခေါင်းဆောင်ပိုင်း တာဝန်ကိုတော့

which is something we might all favor nowadays.

လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်အရ လွှဲပြောင်း တာဝန်ယူရပါတယ်

And interesting research by Adam Grant at the Wharton School

Wharton School က Adam Grant ရဲ့ စိတ်ဝင်စားစရာ သုတေသနအရ

has found that introverted leaders

introvert ခေါင်းဆောင်တွေဟာ

often deliver better outcomes than extroverts do,

ဘွင်းဘွင်းတွေထက် ရလဒ်ကောင်းတွေ စွမ်းဆောင်နိုင်တယ်

because when they are managing proactive employees,

တသီးတသန့်နေတတ်သူတွေက တက်ကြွတဲ့ဝန်ထမ်းတွေကို

they're much more likely to let those employees run with their ideas,

အုပ်ချုပ်တဲ့အခါ သူတို့ရဲ့အကြံဉာဏ်တွေကို ထုတ်ဖော်ခွင့်ပေးပြီး၊

whereas an extrovert can, quite unwittingly,

ဘွင်းဘွင်းသမားတွေက မရည်ရွယ်ပေမဲ့

get so excited about things

စိတ်လှုပ်ရှားမှု များပြီးတော့

that they're putting their own stamp on things,

ကိုယ့်အကြံအစည်အတိုင်း လုပ်တဲ့အခါမှာ

and other people's ideas might not as easily then bubble up to the surface.

တစ်ခြားသူတွေရဲ့ အကြံဉာဏ်တွေကို အလွယ်တကူ ထွက်မလာစေတော့ဘူး

Now in fact, some of our transformative leaders in history have been introverts.

တစ်ကယ်က သမိုင်းမှာ ပြောင်းလဲမှုလုပ်တဲ့ ခေါင်းဆောင်အချို့ကတသီးတသန့်နေတတ်သူတွေပါ။

I'll give you some examples.

ဥပမာအချို့ ပေးပါမယ်

Eleanor Roosevelt, Rosa Parks, Gandhi --

Eleanor Roosevelt, Rosa Parks နဲ့ Gandhi တို့ပါ

all these people described themselves as quiet and soft-spoken and even shy.

သူတို့အကုန်လုံးက စကားနည်းပြီး အပြောအဆို ညင်သာတဲ့အပြင် ရှက်တောင်ရှက်တတ်ပါတယ်

And they all took the spotlight,

သူတို့ လုံးဝကိုမလုပ်ချင်ပေမဲ့

even though every bone in their bodies was telling them not to.

လူတွေရဲ့ အာရုံစိုက်မှုကို ခံခဲ့ကြတယ်

And this turns out to have a special power all its own,

ဒါက အလိုလိုဖြစ်လာတဲ့ စွမ်းအင်ပါ

because people could feel that these leaders were at the helm

ဒီခေါင်းဆောင်တွေက အခုလိုပဲ့ကိုင်ပေးနေတာဟာ

လူတွေကို ညွှန်ကြားရတာကြိုက်လို့

not because they enjoyed directing others

ဒါမှမဟုတ် လူကြည့်ခံချင်လို့မဟုတ်ဘဲ၊

and not out of the pleasure of being looked at;

သူတို့မှန်တယ်တင်တာကို လုပ်နိုင်ဖို့အတွက်

they were there because they had no choice,

because they were driven to do what they thought was right.

အခြားရွေးချယ်စရာလမ်း မရှိတော့လို့ပါ

Now I think at this point it's important for me to say

အခုဒီအချိန်မှာ ဘွင်းဘွင်းသမားတွေကို

that I actually love extroverts.

တစ်ကယ်ပဲ သဘောကျပါတယ်လို့ ပြောပြဖို့ အရေးပါလာပါပြီ

I always like to say some of my best friends are extroverts,

ကျွန်မရဲ့ ချစ်ခင်ပွန်းအပါအဝင် သူငယ်ချင်း အချို့က

including my beloved husband.

extrovert တွေ ဆိုတာကို အမြဲပြောချင်ခဲ့ပါတယ်

And we all fall at different points, of course,

တသီးတသန့်နေတတ်သူ နဲ့ ဘွင်းဘွင်းသမား

along the introvert/extrovert spectrum.

ဒီနှစ်ခုကြားမှာ တစ်ချိန်မှာတော့ ကျွန်မတို့ ကျဆုံးကြတာပါပဲ

Even Carl Jung, the psychologist who first popularized these terms,

ဒီစကားအသုံးအနှုန်းတွေကို ဦးဆုံး စထွင်ခဲ့တဲ့ စိတ်ပညာရှင် Carl Jung ကတောင်

said that there's no such thing as a pure introvert

တသီးတသန့် အစစ်၊ ဘွင်းဘွင်း အစစ် ဆိုပြီး

or a pure extrovert.

မရှိပါဘူး လို့ပြောတယ်

He said that such a man would be in a lunatic asylum,

အဲ့လို လူမျိုးရှိခဲ့ရင်တောင်

if he existed at all.

အရူးထောင် ထဲမှာပဲရှိမယ်လို့ သူကပြောတယ်

And some people fall smack in the middle of the introvert/extrovert spectrum,

တစ်ချို့လူတွေက တသီးတသန့် သို့မဟုတ် ဘွင်းဘွင်း နှစ်မျိုးနှစ်စားကြား ဖြစ်ပြီး

and we call these people ambiverts.

သူတို့ကို ဒွန်ဘာဝရှိသူလို့ခေါ်တယ်

And I often think that they have the best of all worlds.

သူတို့ကတော့ အကောင်းဆုံးတွေကို ရထားတယ်လို့ မကြာခဏတွေးမိတယ်

But many of us do recognize ourselves as one type or the other.

ဒါပေမယ့် လူအများစုကတော့ ကိုယ်ဘယ်လိုလူစားမျိုးလဲဆိုတာ သိကြတယ်

And what I'm saying is that culturally, we need a much better balance.

ပြောချင်တာက လိုအပ်နေတဲ့ Yin သို့မဟုတ် Yang ကို

We need more of a yin and yang between these two types.

ထပ်ဖြည့်လိုက်ရင် ပိုကောင်းတဲ့ သဘာဝရှိတဲ့သူဖြစ်လာမှာပါ

This is especially important

ဖန်တီးနိုင်ခြင်း၊ လုပ်နိုင်စွမ်းတို့နဲ့

when it comes to creativity and to productivity,

ပတ်သက်လာရင် ဒီအချက်က အရမ်းအရေးကြီးပါတယ်

because when psychologists look at the lives of the most creative people,

စိတ်ပညာရှင်တွေက ဖန်တီးမှုအားကောင်းသူတွေကို ကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာ

what they find

သူတို့က စိတ်ကူး ဖလှယ်တာတွေ

are people who are very good at exchanging ideas

အကြံအစည်တိုးတက်အောင် တွေလုပ်တတ်ပြီး

and advancing ideas,

တစ်သီးတသန့်နေတတ်တဲ့

but who also have a serious streak of introversion in them.

ဉာဉ်လည်းအများကြီးရှိကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့တယ် အကြောင်းကတော့

And this is because solitude

တစ်ကိုယ်တည်းရှိခြင်းဟာ ဖန်တီးနိုင်စွမ်းအတွက်

is a crucial ingredient often to creativity.

အရေးပါတဲ့အရာ ဖြစ်လို့ပါပဲ

So Darwin,

ဒါဆို Darwin က

he took long walks alone in the woods

တောထဲမှာ တစ်ယောက်တည်း လမ်းလျှောက်ပြီး

and emphatically turned down dinner-party invitations.

ညစာစားပွဲ ဖိတ်ကြားချက်တွေကိုလည်း အပြတ်ငြင်းခဲ့မှာပဲ

Theodor Geisel, better known as Dr. Seuss,

Dr. Seuss လို့လူသိများတဲ့ Theodor Geisel က

he dreamed up many of his amazing creations

အံ့သြစရာ ဖန်တီးမှုတွေကို La Jolla,

in a lonely bell tower office that he had

California မှာရှိတဲ့ သူ့အိမ်အနောက်ဖက်က

in the back of his house in La Jolla, California.

လူသူကင်းမဲ့ ခေါင်းလောင်းမျှော်စင် ရုံးခန်းလေးမှာ စိတ်ကူးခဲ့တယ်

And he was actually afraid to meet the young children who read his books

သူ့စာအုပ်တွေကိုဖတ်တဲ့ ကလေးငယ်တွေက သူ့ကို ပျော်ပျော်နေတတ်သူ

for fear that they were expecting him this kind of jolly Santa Claus-like figure

Santa Clause လိုပုံစံမြင်ယောင်ထားကြပြီး ဣန္ဒြေကြီးတဲ့ သူ့ရဲ့အပြင်ပန်းပုံကိုတွေ့ရင်

and would be disappointed with his more reserved persona.

စိတ်ပျက်သွားမှာ စိုးတဲ့အတွက် ကလေးတွေကိုတွေ့ရမှာ ဝန်လေးခဲ့တယ်

Steve Wozniak invented the first Apple computer

Steve Wozniak က ပထမဆုံး Apple ကွန်ပျူတာကို

sitting alone in his cubicle in Hewlett-Packard

Hewlett-Packard မှာအလုပ်လုပ်နေတုန်းက သူ့အိပ်ခန်းငယ်လေးထဲမှာ

where he was working at the time.

တစ်ယောက်ထဲ တည်ထွင်ခဲ့တယ်

And he says that he never would have become such an expert in the first place

အရွယ်ရောက်ချိန်မှာ အိမ်ကနေထွက်သွားတဲ့အထိ တစ်သီးတသန့်နေတတ်သူ မဖြစ်ခဲ့ရင်

had he not been too introverted to leave the house

ဒီလို ကျွမ်းကျင်သူလည်း ဖြစ်လာခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူးလို့

when he was growing up.

သူကပြောတယ်

Now, of course,

အခုပြောချင်တာက

this does not mean that we should all stop collaborating --

ပူးပေါင်းဆောက်ရွက်တာတွေ ရပ်ဖို့ ဆိုလိုတာ မဟုတ်ပါဘူး

and case in point, is Steve Wozniak famously coming together with Steve Jobs

ဥပမာပေးရရင် Steve Wozniak က Steve Jobs နဲ့ ပူးပေါင်းပြီး

to start Apple Computer --

Apple ကွန်ပြူတာကို အောင်မြင်စွာ စတင်နိုင်သလိုပါပဲ

but it does mean that solitude matters

ဒါပေမဲ့ တစ်ကိုယ်တည်းဖြစ်ခြင်းက တစ်ကယ်ကို အရေးပါပြီး၊

and that for some people it is the air that they breathe.

တစ်ချို့ လူတွေအတွက်က ရှူရှိုက်လိုက်တဲ့ လေလိုပါပဲ

And in fact, we have known for centuries about the transcendent power of solitude.

တစ်ကိုယ်တည်းဖြစ်ခြင်းရဲ့ အစွမ်းကောင်းတွေ ကိုသိလာတာ ရာစုနှစ်များစွာကထဲကဖြစ်ပြီး

It's only recently that we've strangely begun to forget it.

မကြာသေးခင်ကမှ ကျွန်မတို့ မေ့လျော့စ ပြုလာကြတယ်

If you look at most of the world's major religions,

များစွာသော ကမ္ဘာ့ဘာသာကြီး တွေကိုကြည့်ရင်

you will find seekers --

ရှာဖွေသူတွေကို တွေ့ရမှာပါ

Moses, Jesus, Buddha, Muhammad --

Moses, Jesus, Buddha, Muhammad စသည်ဖြင့်

seekers who are going off by themselves alone to the wilderness,

သူတို့ဟာ တစ်ကိုယ်တည်း တောထွက်ပြီး

where they then have profound epiphanies and revelations

ရလာတဲ့ ဘာသာရေးအယူဝါဒတွေနဲ့ ဗျာဒိတ်တော်တွေကို

that they then bring back to the rest of the community.

လူ့အဖွဲ့အစည်းတွေဆီ ပြန်ယူလာတာဖြစ်တယ်

So, no wilderness, no revelations.

ဒါကြောင့် တောထွက်ခြင်းမရှိရင် ဗျာဒိတ်တော်လည်း မရှိဘူး

This is no surprise, though,

ခေတ်ပြိုင်စိတ်ပညာရဲ့

if you look at the insights of contemporary psychology.

အမြင်နဲ့ ကြည့်ရင်တော့ အံ့သြစရာ မဟုတ်ပါဘူး

It turns out that we can't even be in a group of people

လတ်စသတ်တော့ ကျွန်မတို့ကလူအုပ်ကြားထဲ ရောက်ရင် တို့သဘောထားတွေကို

without instinctively mirroring, mimicking their opinions.

အလိုအလျောက် အတုခိုး လုပ်တတ်ကြလို့ပါ

Even about seemingly personal and visceral things

ဘယ်သူ့ကို သဘောကျလဲဆိုတဲ့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာနဲ့

like who you're attracted to,

ရင်ဖွင့်စရာတွေကိုတောင်

you will start aping the beliefs of the people around you

ကိုယ့်အနားမှာ ရှိတဲ့သူတွေရဲ့ သဘောထားကို

without even realizing that that's what you're doing.

သတိမထားမိဘဲ အတုခိုးမိတတ်ကြတယ်

And groups famously follow the opinions

အပြောကောင်းတာနဲ့ အကြံဉာဏ်ကောင်းတာက

of the most dominant or charismatic person in the room,

လုံးဝဆက်စပ်မှုမရှိပေမဲ့လည်း အတန်းထဲက ထင်ရှားသူပေါ်လွင်

even though there's zero correlation

သူတွေရဲ့ ယုံကြည်မှုတွေကို

between being the best talker and having the best ideas --

လိုက်နာတတ်ကြတယ်

I mean zero.

ဒါက လုံးဝကိုဆက်စပ်မှု မရှိတာပါ

So --

ဒါကြောင့်---

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

You might be following the person with the best ideas,

အကြံဉာဏ် အကောင်းဆုံး သူနောက် လိုက်ချင်လဲလိုက်မယ်

but you might not.

မလိုက်ချင်လည်း မလိုက်ဘူးပေါ့

And do you really want to leave it up to chance?

ဒါမှမဟုတ် အခွင့်အရေး ရ-မရ အပေါ်ပဲ ပုံချထားလိုက် ချင်တာလား?

Much better for everybody to go off by themselves,

လူတိုင်း ကိုယ့်အကြံဉာဏ်ကို သီးသန့်

generate their own ideas

စဉ်းစားထုတ်ဖော်စေပြီး

freed from the distortions of group dynamics,

အုပ်စုတွေရဲ့လွှမ်းမိုးဖျက်စီးမှုက ကင်းစေကာ

and then come together as a team

နောက်မှ တစ်ဉီးချင်းစီရဲ့ အကြံဉာဏ်တွေကို

to talk them through in a well-managed environment

အဖွဲ့လိုက် ပြန်ပူးပေါင်းခြင်းဖြင့်

and take it from there.

အကောင်းဆုံး အကြံဉာဏ်တွေရယူနိုင်မှာပါ

Now if all this is true,

အခု ဒါတွေအားလုံးက အမှန်ဆိုရင်

then why are we getting it so wrong?

ဘာလို့ ကျွန်မတို့အမှားတွေ လုပ်နေသေးတာလဲ

Why are we setting up our schools this way, and our workplaces?

ကျွန်မတို့ ကျောင်းတွေနဲ့ အလုပ်တွေကို ဘာလို့ဒီပုံစံ လုပ်ထားတာလဲ

And why are we making these introverts feel so guilty

ပြီးတော့ ဒီ တသီးတသန့်သမားတွေက တစ်ခါတလေ

about wanting to just go off by themselves some of the time?

သီးသန့်နေတတ်တာကို ဘာကြောင့် အပြစ်ရှိသလို ခံစားစေတာလဲ

One answer lies deep in our cultural history.

ယဉ်ကျေးမှုသမိုင်းမှာ နက်ရှိုင်းတဲ့ အဖြေတစ်ခုရှိတယ်

Western societies,

အနောက်တိုင်း လူ့ဘောင်အဖွဲ့အစည်းနဲ့

and in particular the U.S.,

အထူးသဖြင့် U.S မှာ

have always favored the man of action over the "man" of contemplation.

ဆင်ခြင်တွေးခေါ်သူထက် လက်တွေ့လုပ်သူကို ပိုနှစ်သက်ကြတယ်

But in America's early days,

ဒါပေမဲ့ အမေရိကန် အစောပိုင်းကာလတွေမှာ

we lived in what historians call a culture of character,

သမိုင်းပညာရှင်တွေပြောတဲ့ အကျင့်ကောင်းကို ဉီးစားပေးတဲ့ကာလမှာ

where we still, at that point, valued people

ကျွန်မတို့ နေခဲ့ကြပြီး လူတွေကိုအတွင်းစိတ်နဲ့

for their inner selves and their moral rectitude.

ဖြောင့်မတ်တဲ့ ကိုယ်ကျင့်တရားအလိုက် တန်ဖိုးထားကြတယ်

And if you look at the self-help books from this era,

အဲ့ဒီခေတ် တက်ကျမ်းစာအုပ်တွေ အားလုံးမှာ

they all had titles with things like

"တန်ဖိုးအမြင့်ဆုံးသော အကျင့်စာရိတ္တ"

"Character, the Grandest Thing in the World."

ဆိုတဲ့ ခေါင်းစဉ်တွေ ကိုတွေ့ရမှာပါ

And they featured role models like Abraham Lincoln,

Abraham Lincoln လို နှိမ့်ချပြီး ဟိတ်ဟန်မရှိသူကို

who was praised for being modest and unassuming.

စံအနေနဲ့ ဖော်ပြကြတယ်

Ralph Waldo Emerson called him

Ralph Waldo Emerson က သူ့ကို

"A man who does not offend by superiority."

ရာထူးကြီးပေမဲ့ ဘဝင်မမြင့်သူ ဆိုပြီး ခေါ်တယ်

But then we hit the 20th century,

ဒါပေမဲ့ ၂၀ ရာစုရောက်တဲ့အခါ

and we entered a new culture

သမိုင်းပညာရှင်တွေ ပြောတဲ့

that historians call the culture of personality.

ပင်ကိုအရည်အသွေး ယဉ်ကျေးမှု ခေတ်ကို ရောက်လာတယ်

What happened is we had evolved an agricultural economy

တောင်သူလယ်သမား ခေတ်ကနေ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းကြီးတွေ

to a world of big business.

လုပ်တဲ့ခေတ် ဖြစ်လာတယ်

And so suddenly people are moving from small towns to the cities.

ဒါကြောင့် မြို့ငယ်ကလူတွေ မြို့ကြီးဆီ ပြောင်းရွှေ့လာကြတယ်

And instead of working alongside people they've known all their lives,

ဒီတော့ တစ်သက်လုံးသိလာတဲ့သူတွေနဲ့ အလုပ်လုပ်ရမဲ့အစား

now they are having to prove themselves in a crowd of strangers.

သူစိမ်းတွေကြားမှာ လုပ်နိုင်ကြောင်း အစွမ်းပြရတယ်

So, quite understandably,

ဒါကြောင့် ဆွဲဆောင်မှုရှိခြင်း နဲ့

qualities like magnetism and charisma suddenly come to seem really important.

ဦး​ဆောင်နိုင်ခြင်းတွေက ချက်ချင်း အရေးပါသလို ဖြစ်လာတယ်

And sure enough, the self-help books change to meet these new needs

တက်ကျမ်းစာအုပ်တွေက ဒီလိုအပ်ချက်သစ် အတိုင်း ပြောင်းလဲလာပြီး

and they start to have names

"သူငယ်ချင်းရမဲ့နည်းလမ်း နဲ့

like "How to Win Friends and Influence People."

လူများကိုလွှမ်းမိုးနည်း" စတဲ့ နာမည်တွေဖြစ်လာတယ်

And they feature as their role models really great salesmen.

စံပြပုဂ္ဂိုလ်တွေကို အောင်မြင်တဲ့ အရောင်းမြှင့်တင်ရေးသမား ပုံစံပြကြတယ်

So that's the world we're living in today.

ဒါကတော့ ကျွန်မတို့ ယနေ့ကမ္ဘာကြီးရဲ့ပုံစံနဲ့

That's our cultural inheritance.

ဆက်ခံခဲ့တဲ့ ယဉ်ကျေးမှုအမွေပါ

Now none of this is to say that social skills are unimportant,

ဒါတွေအားလုံးက လူမှုဆက်ဆံရေး အရေးမကြီးဘူးလို့ ပြောတာမဟုတ်ဘူး

and I'm also not calling for the abolishing of teamwork at all.

အဖွဲ့လိုက် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှုတွေ ကိုလည်း လုံးဝပယ်လိုက်ဖို့ ပြောတာမဟုတ်ဘူး

The same religions who send their sages off to lonely mountain tops

သူတော်စင်တွေကို လူသူမဲ့တောင်ထိပ်ပေါ် သွားခိုင်းတဲ့ ဘာသာတရားကပဲ

also teach us love and trust.

ချစ်ဖို့နဲ့ ယုံကြည်မှုရှိဖို့ကို သင်ပေးပြန်တယ်

And the problems that we are facing today

ယနေ့ သိပ္ပံနဲ့ စီးပွားရေးနယ်ပယ်တွေမှာ

in fields like science and in economics

ကြုံတေွ့နေတဲ့ ပြဿနာတွေဟာ

are so vast and so complex

အရမ်းကြယ်ပြန့် ရှုပ်ထွေးတဲ့အတွက်

that we are going to need armies of people coming together

အဖြေရှာနိုင်ဖို့

to solve them working together.

လူအများကြီးရဲ့ အကူအညီလိုတယ်

But I am saying that the more freedom that we give introverts to be themselves,

အတွင်းစွဲသမားတွေကို လွတ်လပ်စွာ နေစေခြင်းဖြင့်

the more likely that they are

ဒီပြဿနာ တွေအတွက် သူတို့ရဲ့

to come up with their own unique solutions to these problems.

တမူထူးတဲ့ အဖြေကို ရမှာဖြစ်တယ်

So now I'd like to share with you what's in my suitcase today.

ဒါဆိုရင် ဒီခရီးဆောင်အိတ်ထဲ ဘာရှိလဲ ပြောပြချင်ပါတယ်

Guess what?

ဘာတွေလဲသိလား?

Books.

စာအုပ်တွေပေါ့

I have a suitcase full of books.

စာအုပ်တွေ အပြည့်ပါတဲ့ ခရီးဆောင်အိတ်ပေါ့

Here's Margaret Atwood, "Cat's Eye."

ဒါက Margaret Atwood ရဲ့ "Cat's Eye" စာအုပ်

Here's a novel by Milan Kundera.

ဒါက Milan Kundera ရဲ့ ဝတ္ထုပါ

And here's "The Guide for the Perplexed" by Maimonides.

ဒါကတော့ Maimonides ရေးတဲ့ "သောကများအတွက်လမ်းညွှန်" စာအုပ်ပါ

But these are not exactly my books.

အားလုံးကတော့ ကျွန်မစာအုပ်တွေ မဟုတ်ပါဘူး

I brought these books with me

ဒါတွေက ကျွန်မအဘိုးရဲ့

because they were written by my grandfather's favorite authors.

အကြိုက်ဆုံး စာရေးဆရာတွေ ရေးထားတဲ့ စာအုပ်တွေပါ

My grandfather was a rabbi

ကျွန်မအဘိုးက ဂျူးဓမ္မဆရာ၊

and he was a widower

မုဆိုးဖိုတစ်ယောက် ဖြစ်ပြီး

who lived alone in a small apartment in Brooklyn

Brooklyn က တိုက်ခန်းလေးမှာ တစ်ယောက်ထဲ နေပါတယ်

that was my favorite place in the world when I was growing up,

အဲဒီနေရာက ကျွန်မ အရွယ်ရောက်ချိန်မှာ အကြိုက်ဆုံး နေရာလေးဖြစ်ပြီး

partly because it was filled with his very gentle, very courtly presence

တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းက နူးညံ့ကြင်နာတဲ့ အဘိုးနဲ့အတူ ရှိနေရတာကြောင့်ရယ်

and partly because it was filled with books.

စာအုပ်တွေအပြည့် ရှိတာကြောင့်ရယ် လည်းပါတယ်

I mean literally every table, every chair in this apartment

တစ်ကယ့်ကို ဒီအခန်းထဲက စားပွဲတိုင်း၊ ထိုင်ခုံတိုင်းဟာ

had yielded its original function

သူတို့ရဲ့ နဂိုတာဝန်တွေကို လုပ်နေရာကနေ

to now serve as a surface for swaying stacks of books.

အခုတော့ စာအုပ်ပုံတွေထားရမယ့် နေရာလိုဖြစ်သွားတယ်

Just like the rest of my family,

ကျွန်မတို့ မိသားစုလိုပဲ

my grandfather's favorite thing to do in the whole world was to read.

ကမ္ဘာပေါ်မှာ အဖိုးအကြိုက်ဆုံး အရာကတော့ စာဖတ်ခြင်းပါ

But he also loved his congregation,

သူ့ရဲ့ဘုရားကျောင်းက ဝတ်ပြုသူတွေ ကိုလည်းသူချစ်ပြီး

and you could feel this love in the sermons that he gave

ဓမ္မဆရာသက်တမ်း (၆၂) နှစ်အတွင်း အပတ်တိုင်း သူဟောခဲ့တဲ့

every week for the 62 years that he was a rabbi.

ဒေသနာတွေထဲမှာ သူ့ရဲ့ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို ခံစားသိနိုင်တယ်

He would takes the fruits of each week's reading

အပတ်တိုင်း ဖတ်ခဲ့တဲ့စာတွေက ဗဟုသုတတွေကို အသုံးပြုပြီး

and he would weave

အမျိုးစုံရှုပ်ထွေးတဲ့

these intricate tapestries of ancient and humanist thought.

ရှေးခေတ်နဲ့ လူသားဝါဒ အတွေးအခေါ်တွေအကြောင်း ထည့်ဟောပြောပါတယ်

And people would come from all over to hear him speak.

လူတွေအဝေးကြီးက တရားဒေသနာကို လာနားထောင်ကြတယ်

But here's the thing about my grandfather.

ဒါပေမယ့် အဖိုးအကြောင်း တစ်ခုပြောရမယ်ဆိုရင်

Underneath this ceremonial role,

သူက တရားဟောဆရာကြီး ဖြစ်နေပေမဲ့

he was really modest and really introverted --

အလွန်နှိမ့်ချပြီး တစ်ကယ့် သီးသန့်နေတတ်တော့

so much so that when he delivered these sermons,

သူတရားဟော တဲ့အခါ

he had trouble making eye contact

(၆၂) နှစ်တိုင်တရားဟောခဲ့တဲ့ တရားနာသူတွေကို

with the very same congregation that he had been speaking to for 62 years.

မျက်လုံးချင်းဆိုင်ဖို့ ခက်ခဲခဲ့တယ်

And even away from the podium,

တရားဟောမနေတဲ့ အချိန်မှာလည်း

when you called him to say hello,

သူ့ကို နှုတ်ဆက်တဲ့အခါ

he would often end the conversation prematurely

သူများတွေ အချိန်ကုန်မှာစိုးလို့

for fear that he was taking up too much of your time.

စကားစ အမြန်ဖြတ်လေ့ရှိတယ်

But when he died at the age of 94,

ဒါပေမဲ့ အသက် (၉၄) နှစ်မှာ သူဆုံးတဲ့အခါ

the police had to close down the streets of his neighborhood

ဝမ်းနည်းပူဆွေးသူ လူအုပ်ကို နေရာပေးနိုင်အောင်

to accommodate the crowd of people who came out to mourn him.

ရဲတွေက သူ့အိမ်ပတ်ဝန်းကျင်က လမ်းတွေကို ပိတ်ထားလိုက်ရတယ်

And so these days I try to learn from my grandfather's example

ဒါကြောင့် အခုနောက်ပိုင်းမှာ အဖိုးရဲ့ နမူနာအတိုင်းပဲ

in my own way.

ကျင့်သုံးပြီးတော့

So I just published a book about introversion,

မကြာခင်က သီးသန့်နေတတ်ခြင်းအကြောင်း စာအုပ်ကိုထုတ်ဝေခဲ့တယ်

and it took me about seven years to write.

စာအုပ်ကို (၇)နှစ်ကြာ ရေးခဲ့ရတယ်

And for me, that seven years was like total bliss,

အဲ့ဒီ(၇)နှစ်က ကျွန်မအတွက်တော့ ပျော်စရာအတိပါပဲ

because I was reading, I was writing,

စာတွေဖတ်လိုက်၊ စာရေးလိုက်

I was thinking, I was researching.

စဉ်းစားလိုက် သုတေသနလုပ်လိုက်နဲ့ပေါ့

It was my version

ဒါကတော့ အဘိုးစာကြည့်တိုက်ထဲ

of my grandfather's hours of the day alone in his library.

တစ်နေ့တာ တစ်ကိုယ်ထဲ အချိန်ဖြုန်းသလိုမျိုး ကျွန်မရဲ့ပုံစံပါ

But now all of a sudden my job is very different,

အခုတော့ ကျွန်မရဲ့အလုပ်က ရုတ်တရက်ကြီး ပုံစံပြောင်းသွားပြီး

and my job is to be out here talking about it,

တစ်သီးတသန့်နေတတ်ခြင်း အကြောင်း

talking about introversion.

အခုလို ဒီမှာလာပြောဖို့ ဖြစ်သွားပါတယ်

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

And that's a lot harder for me,

အခုလို ပရိသတ်တွေကို ဟောပြောရတာ

because as honored as I am to be here with all of you right now,

သိပ်ဂုဏ်ယူပေမဲ့ ကျွန်မအတွက်

this is not my natural milieu.

လုပ်နေကျအရာ မဟုတ်တော့ အတော်လေးခက်ခဲတယ်

So I prepared for moments like these as best I could.

ဒါကြောင့် အတတ်နိုင်ဆုံး အကောင်းဆုံး ပြင်ဆင်တယ်

I spent the last year practicing public speaking

ပြီးခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်လုံး လူများရှေ့ စကားပြောဖို့ကို

every chance I could get.

အခွင့်အရေးရတိုင်း လေ့ကျင့်ခဲ့တယ်

And I call this my "year of speaking dangerously."

ဒါကတော့ ကျွန်မရဲ့ "အရဲစွန့်ပြီး စကားပြောရတဲ့နှစ်" ပါပဲ

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

And that actually helped a lot.

ကျွန်မအတွက် အတော်လေး အထောက်အကူပြုတယ်

But I'll tell you, what helps even more

ပိုပြီးအထောက်အကူပြုတာက

is my sense, my belief, my hope that when it comes to our attitudes

ကျွန်မတို့ တသီးတသန့်သမားတွေရဲ့ ခံယူချက်ကို ပြောင်းလဲမှရတော့မယ်ဆိုတဲ့

to introversion and to quiet and to solitude,

အနေအထားမှာ ရှိနေပြီဆိုသည့်

we truly are poised on the brink on dramatic change.

အသိနဲ့ ယုံကြည်မျှော်လင့်ချက် ရှိလာလို့ဖြစ်တယ်

I mean, we are.

ဆိုလိုတာက ကျွန်မတို့ အသင့်ရှိနေပြီ

And so I am going to leave you now

ကဲ ဒါဆိုရင် ဒီလိုစိတ်ကူးတူ သူတွေအတွက်

with three calls for action for those who share this vision.

တာဝန်(၃)ခု ပေးထားခဲ့ချင်ပါတယ်

Number one:

နံပါတ် (၁)

Stop the madness for constant group work.

အမြဲ အုပ်စုလိုက်လုပ်ဖို့ ရူးသွပ်တာကို

Just stop it.

ရပ်တန်းကရပ်ပါ

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

Thank you.

ကျေးဇူးတင်ပါတယ်

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)

And I want to be clear about what I'm saying,

ခုပြောနေတာကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိစေချင်တယ်

because I deeply believe our offices

ရုံးတွေက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွေလို

should be encouraging casual, chatty cafe-style types of interactions --

ပေါ့ပေါ့ပါးပါး တွေ့ဆုံစကားပြောတာကို အားပေးသင့်တယ်

you know, the kind where people come together

အမှတ်မထင် တွေ့ဆုံကြပြီး

and serendipitously have an exchange of ideas.

အသိဉာဏ်ဖလှယ်ကြတဲ့ ပုံစံလိုလေးပဲ

That is great.

လုပ်တာကောင်းပါတယ်

It's great for introverts and it's great for extroverts.

introvert တွေအတွက်ရော extrovert တွေ အတွက်ရော ပေါ့

But we need much more privacy and much more freedom

ဒါပေမဲ့ အလုပ်ခွင်မှာ သီးသန့်တည်ရှိမှု လွတ်လပ်မှုနဲ့

and much more autonomy at work.

လုပ်ပိုင်ခွင့်ရဖို့ လိုသေးတယ်

School, same thing.

ကျောင်းတွေမှာလဲ ဒီလိုပါပဲ

We need to be teaching kids to work together, for sure,

ကလေးတွေကို အတူတစ်ကွလုပ်ကိုင်တတ်ဖို့ တော့ သင်ပေးရမှာပဲ

but we also need to be teaching them how to work on their own.

ဒါပေမဲ့ တစ်ယောက်ထဲလုပ်တတ်ဖို့လည်း သင်ပေးဖို့လိုတယ်

This is especially important for extroverted children too.

နက်ရှိုင်းတဲ့အတွေးအခေါ်တွေက တစ်ကိုယ်ထဲလုပ်ခြင်းကလည်း

They need to work on their own

တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖြစ်လာတဲ့အတွက်

because that is where deep thought comes from in part.

အပြင်စွဲဘာဝ ကလေးတွေလဲ တစ်ဦးထဲ လုပ်နိုင်ဖို့လိုတယ်

Okay, number two: Go to the wilderness.

ဟုတ်ပြီ၊ နံပါတ်(၂) တောထွက်ပါ

Be like Buddha, have your own revelations.

Buddha လိုမျိုး၊ ကိုယ်ပိုင် ဖွင့်ပြချက်တွေ ရှိပါစေ

I'm not saying

ဆိုလိုတာက

that we all have to now go off and build our own cabins in the woods

တောထဲမှာ သစ်လုံးအိမ်ဆောက်ပြီး တစ်ယောက်ထဲ သီးသန့်

and never talk to each other again,

ဘယ်သူနဲ့မှ မဆက်သွယ်ဖို့ ပြောချင်တာ မဟုတ်ပါဘူး

but I am saying that we could all stand to unplug

ကိုယ့်အကြံအစည်ကို ဖော်ထုတ်နိုင်ဖို့နဲ့

and get inside our own heads a little more often.

ကိုယ်ပိုင်စဉ်းစား တွေးခေါ်တတ်ဖို့ အချိန်ပိုပေးရမယ်လို့ ပြောချင်တာပါ

Number three:

နံပါတ်(၃)

Take a good look at what's inside your own suitcase

ကိုယ့်စိတ်ကူးထဲမှာဘာရှိလဲ နဲ့ ဘာလို့ သိမ်းထားလဲ

and why you put it there.

သေချာစစ်ဆေးကြည့်ပါ

So extroverts,

ကဲ ဘွင်းဘွင်းသမားတွေ ရှင်တို့ခရီးဆောင်အိတ်

maybe your suitcases are also full of books.

မှာလည်း စာအုပ်တွေ ပြည့်ချင်ပြည့်နေမှာပေါ့

Or maybe they're full of champagne glasses or skydiving equipment.

ဒါမှမဟုတ် ရှန်ပိန်ခွက်တွေ (သို့) လေထီးခုန်ဖို့ ကိရိယာတွေနဲ့ ပြည့်နေမလား

Whatever it is, I hope you take these things out every chance you get

ဘာပဲဖြစ်နေနေ၊ အခွင့်ရတိုင်း ပြန်ထုတ်ဖော်ဖို့ နဲ့ ရှင်တို့ရဲ့

and grace us with your energy and your joy.

ပျော်ရွှင်မှုတွေ၊အားအင်တွေ နဲ့ကျွန်မတို့ကို တန်ဆာဆင်ပေးပါ

But introverts, you being you,

ဒါပေမဲ့ တဝီးတသန်သမားတွေကတော့

you probably have the impulse to guard very carefully

ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာ ဘာရှိလဲဆိုတာကို မထုတ်ဖော်ပြောမိဖို့

what's inside your own suitcase.

အရမ်းသတိထား နေကြမှာပါ

And that's okay.

အဲ့ဒီအတွက် ပြဿနာမရှိပါဘူး

But occasionally, just occasionally,

ဒါပေမဲ့ တစ်ခါတရံလေးမှာတော့

I hope you will open up your suitcases for other people to see,

ရှင်တို့ရဲ့ စိတ်ကူးတွေကို အခြားသူတွေ သိနိုင်ဖို့ ပြောပြပေးပါ

because the world needs you and it needs the things you carry.

ကမ္ဘာကြီးက ရှင်တို့ နဲ့ ရှင်တို့ လုပ်ဆောင်ချက်တွေကို လိုအပ်တယ်

ဒါကြောင့် ဘဝမှာ အကောင်းဆုံးခရီးဆက်နိုင်ကြဖို့နဲ့

So I wish you the best of all possible journeys

and the courage to speak softly.

ညင်သာစွာပဲဖြစ်ဖြစ် ပြောရဲဆိုရဲ ရှိပါစေလို့ ဆန္ဒပြုလိုက်တယ်

Thank you very much.

ကျေုးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)

Thank you. Thank you.

ကျေးဇူးပါ။ ကျေးဇူးပါ။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)