The power of introverts | Susan Cain | TED

Translator: Marjana Vitera Reviewer: Artur Tatsianin

When I was nine years old,

Калі мне было 9 гадоў,

I went off to summer camp for the first time.

я ўпершыню паехала ў летнік.

And my mother packed me a suitcase full of books,

Мама спакавала мне цэлую валізу кніг.

which to me seemed like a perfectly natural thing to do.

Для мяне гэта было цалкам натуральна.

Because in my family, reading was the primary group activity.

Групавой дзейнасцю ў нашай сям'і лічылася чытанне.

And this might sound antisocial to you,

Некаторым гэта можа падацца дзіўным,

but for us it was really just a different way of being social.

але гэтак мы бавілі разам час.

You have the animal warmth of your family sitting right next to you,

Адчуваючы цеплыню прысутнасці блізкіх,

but you are also free to go roaming around the adventureland

мы маглі ў той жа час свабодна вандраваць

inside your own mind.

унутры ўласнага розуму.

And I had this idea

І я сабе ўявіла,

that camp was going to be just like this, but better.

нібы ў летніку будзе так жа, толькі лепш.

(Laughter)

(Смех)

I had a vision of 10 girls sitting in a cabin

Мне так думалася: 10 дзяўчат у хацінцы

cozily reading books in their matching nightgowns.

ціха чытаюць сабе ў аднолькавых піжамах.

(Laughter)

(Смех)

Camp was more like a keg party without any alcohol.

Летнік быў як піўны пір без алкаголю.

And on the very first day,

І ў першы ж дзень

our counselor gathered us all together

нас усіх сабрала важатая,

and she taught us a cheer that she said we would be doing

навучыла нас дэвізу і сказала, што мы

every day for the rest of the summer to instill camp spirit.

будзем скандаваць яго ўсё лета для гумору.

And it went like this:

Гучаў дэвіз так:

"R-O-W-D-I-E,

"Б-О-М-Б-І-З-Ы

that's the way we spell rowdie.

не бамбізы мы - бОмбізы.

Rowdie, rowdie, let's get rowdie."

БОмбізы, бОмбізы -- забамбім".

(Laughter)

(Смех)

Yeah.

Так.

So I couldn't figure out for the life of me

Я не магла зразумець хоць забі,

why we were supposed to be so rowdy,

чаму мы мусілі быць бамбізамі

or why we had to spell this word incorrectly.

або няправільна вымаўляць гэта слова.

(Laughter)

(Смех)

But I recited a cheer. I recited a cheer along with everybody else.

Але я старанна скандавала. Разам з усімі.

I did my best.

Старалася як мага.

And I just waited for the time that I could go off and read my books.

У чаканні, што хутка змагу пайсці чытаць.

But the first time that I took my book out of my suitcase,

Але як толькі я выцягнула кнігу з валізы,

the coolest girl in the bunk came up to me

да мяне падышла самая крутая дзяўчына

and she asked me, "Why are you being so mellow?" --

і спытала: "Чаго ты такая амёба?"

mellow, of course, being the exact opposite

Амёба, вядома, тут з'яўлялася антонімам

of R-O-W-D-I-E.

да Б-О-М-Б-І-З-Ы.

And then the second time I tried it,

А другім разам

the counselor came up to me with a concerned expression on her face

мая важатая, з заклапочаным выразам твару,

and she repeated the point about camp spirit

нагадала мне пра гумор і пра тое,

and said we should all work very hard to be outgoing.

што трэба імкнуцца быць кампанейскімі.

And so I put my books away,

Такім чынам, я склала кнігі

back in their suitcase,

назад у валізу,

and I put them under my bed,

паставіўшы яе пад ложак.

and there they stayed for the rest of the summer.

І яны праляжалі там усё лета.

And I felt kind of guilty about this.

А я пачувалася быццам вінаватай.

I felt as if the books needed me somehow,

Мне здавалася, што я патрэбная кнігам,

and they were calling out to me and I was forsaking them.

што яны клічуць мяне, занядбаныя.

But I did forsake them and I didn't open that suitcase again

Але я занядбала іх і не кранала валізы,

until I was back home with my family at the end of the summer.

пакуль не вярнулася ў канцы лета дадому.

Now, I tell you this story about summer camp.

Гэта мая гісторыя пра летнік.

I could have told you 50 others just like it --

Я б магла расказаць яшчэ 50 такіх самых --

all the times that I got the message

дзе галоўны пасыл у тым,

that somehow my quiet and introverted style of being

што мой ціхмяны інтравертны лад жыцця

was not necessarily the right way to go,

лічыўся не зусім правільным,

that I should be trying to pass as more of an extrovert.

і я мусіла ўдаваць з сябе экстраверта.

And I always sensed deep down that this was wrong

Я заўсёды адчувала, што гэта памылка,

and that introverts were pretty excellent just as they were.

што інтраверты самі па сабе выдатныя.

But for years I denied this intuition,

Але доўгі час я не верыла інтуіцыі,

and so I became a Wall Street lawyer, of all things,

і ўрэшце зрабілася юрысткай замест таго,

instead of the writer that I had always longed to be --

каб стаць пісьменніцай, як заўсёды марыла.

partly because I needed to prove to myself that I could be bold and assertive too.

Можа, каб пераканаць сябе, што я смелая і настойлівая.

And I was always going off to crowded bars

Я ўвесь час хадзіла ў шумныя бары,

when I really would have preferred to just have a nice dinner with friends.

калі б лепш пасядзела з сябрамі ў кавярні.

And I made these self-negating choices so reflexively,

Я адмаўляла сваю сутнасць рэфлектыўна,

that I wasn't even aware that I was making them.

нават не разумеючы гэтага.

Now this is what many introverts do,

Так жывуць многія інтраверты,

and it's our loss for sure,

і гэтая праблема

but it is also our colleagues' loss

закранае ўсе

and our communities' loss.

часткі грамадства.

And at the risk of sounding grandiose, it is the world's loss.

Хай пампезна, але гэта сусветная праблема.

Because when it comes to creativity and to leadership,

Бо ў справе крэатыўнасці і лідарства

we need introverts doing what they do best.

інтраверты ведаюць, як яны зробяць лепш.

A third to a half of the population are introverts --

Амаль палова насельніцтва -- інтраверты,

a third to a half.

амаль палова.

So that's one out of every two or three people you know.

Кожны другі-трэці з вашых знаёмых.

So even if you're an extrovert yourself,

Нават калі вы экстраверт,

I'm talking about your coworkers

я кажу пра вашых калег,

and your spouses and your children

мужа, жонку, дзяцей

and the person sitting next to you right now --

і таго, хто сядзіць побач з вамі.

all of them subject to this bias

Усе яны аб'екты дыскрымінацыі,

that is pretty deep and real in our society.

якая ўкаранілася ў грамадстве.

We all internalize it from a very early age

Мы засвойваем яе з дзяцінства,

without even having a language for what we're doing.

нават не могучы патлумачыць, што робім.

Now, to see the bias clearly,

Каб пабачыць дыскрымінацыю,

you need to understand what introversion is.

трэба зразумець, што такое інтраверсія.

It's different from being shy.

Гэта не сарамлівасць.

Shyness is about fear of social judgment.

Сарамлівыя баяцца асуджэння.

Introversion is more about,

Інтраверсія датычыцца таго,

how do you respond to stimulation,

як вы рэагуеце на стымуляцыю,

including social stimulation.

таксама і сацыяльную.

So extroverts really crave large amounts of stimulation,

Экстраверты патрабуюць моцнай стымуляцыі,

whereas introverts feel at their most alive

інтравертам больш камфортна

and their most switched-on and their most capable

ў ціхай і спакойнай абстаноўцы,

when they're in quieter, more low-key environments.

у якой яны найбольш прадуктыўныя.

Not all the time -- these things aren't absolute --

Не ўвесь час, вядома,

but a lot of the time.

але збольшага.

So the key then to maximizing our talents

Дзеля максімальнага раскрыцця талентаў

is for us all to put ourselves

мы павінны знаходзіцца

in the zone of stimulation that is right for us.

ў аптымальнай для нас зоне стымуляцыі.

But now here's where the bias comes in.

Тут і пачынаецца дыскрымінацыя.

Our most important institutions,

Найгалаўнейшыя інстытуцыі,

our schools and our workplaces,

як школа або месца працы,

they are designed mostly for extroverts

улічваюць толькі патрэбы

and for extroverts' need for lots of stimulation.

экстравертаў у моцнай стымуляцыі.

And also we have this belief system right now

У дадатак з'явілася сістэма перакананняў,

that I call the new groupthink,

якую я называю "групамысленне",

which holds that all creativity and all productivity

калі для крэатыўнасці і прадуктыўнасці

comes from a very oddly gregarious place.

з нейкай нагоды трэба гуртавацца.

So if you picture the typical classroom nowadays:

Таму тыповы клас у школе выглядае так.

When I was going to school, we sat in rows.

За маім часам мы сядзелі адно за адным.

We sat in rows of desks like this,

Былі шэрагі і парты,

and we did most of our work pretty autonomously.

і пераважна мы працавалі самастойна.

But nowadays, your typical classroom has pods of desks --

Але цяпер парты звычайна ставяць разам,

four or five or six or seven kids all facing each other.

і дзеці сядзяць насупраць адно аднога.

And kids are working in countless group assignments.

Ім даюць безліч групавых заданняў.

Even in subjects like math and creative writing,

Нават на матэматыцы і падчас сачыненняў,

which you think would depend on solo flights of thought,

якія залежаць ад уласнага ходу думак,

kids are now expected to act as committee members.

дзецям загадваюць быць часткай суполкі.

And for the kids who prefer to go off by themselves or just to work alone,

І той, хто звык працаваць сам-насам,

those kids are seen as outliers often

лічыцца дзіваком,

or, worse, as problem cases.

або, яшчэ горш, праблемным дзіцем.

And the vast majority of teachers

Пераважная частка настаўнікаў,

reports believing that the ideal student is an extrovert

як выявілася, лічыць, што ідэальны вучань

as opposed to an introvert,

гэта экстраверт,

even though introverts actually get better grades

хоць інтраверты маюць лепшыя адзнакі

and are more knowledgeable,

і больш дасведчаныя,

according to research.

паводле даследавання.

(Laughter)

(Смех)

Okay, same thing is true in our workplaces.

Тое самае адбываецца і на працы.

Now, most of us work in open plan offices,

Сённяшнія офісы адкрытай планіроўкі,

without walls,

без сцен,

where we are subject to the constant noise and gaze of our coworkers.

дзе пастаянна шумна і на вас глядзяць.

And when it comes to leadership,

І ў пытаннях лідарства

introverts are routinely passed over for leadership positions,

інтравертам не давяраюць кіруючыя пасады,

even though introverts tend to be very careful,

хоць інтраверты вылучаюцца абачлівасцю,

much less likely to take outsize risks --

не рызыкуюць дарэмна --

which is something we might all favor nowadays.

і гэта немалаважна ў сучасным свеце.

And interesting research by Adam Grant at the Wharton School

Адам Грант з Уортанскай школы даказаў,

has found that introverted leaders

што лідары-інтраверты часта

often deliver better outcomes than extroverts do,

дасягаюць лепшых вынікаў за экстравертаў,

because when they are managing proactive employees,

бо, маючы справу з актыўнымі працаўнікамі,

they're much more likely to let those employees run with their ideas,

яны дазваляюць ім вольна ажыццяўляць ідэі,

whereas an extrovert can, quite unwittingly,

калі экстраверты, ненаўмысна,

get so excited about things

так уцягваюцца ў працэс,

that they're putting their own stamp on things,

што пачынаюць занадта на яго ўплываць,

and other people's ideas might not as easily then bubble up to the surface.

і астатнім бывае цяжка рэалізаваць задумы.

Now in fact, some of our transformative leaders in history have been introverts.

Насамрэч, гісторыя ведае лідараў-інтравертаў,

I'll give you some examples.

якія змянілі свет.

Eleanor Roosevelt, Rosa Parks, Gandhi --

Элеанора Рузвельт, Роза Паркс, Гандзі --

all these people described themselves as quiet and soft-spoken and even shy.

лічылі сябе ціхмянымі і нават сціплымі.

And they all took the spotlight,

І ўсе сталі цэнтрам увагі,

even though every bone in their bodies was telling them not to.

хоць кожная клетка іх цела супраціўлялася.

And this turns out to have a special power all its own,

Асаблівая сіла вынікае з адчування людзей,

because people could feel that these leaders were at the helm

што гэтыя лідары ва ўладзе не для таго,

not because they enjoyed directing others

каб з асалодай усіх кантраляваць

and not out of the pleasure of being looked at;

або звярнуць на сябе ўвагу.

they were there because they had no choice,

Прага ажыццяўлення ідэй

because they were driven to do what they thought was right.

не пакідала ім выбару.

Now I think at this point it's important for me to say

Думаю, цяпер самы час сказаць,

that I actually love extroverts.

што насамрэч я люблю экстравертаў.

I always like to say some of my best friends are extroverts,

Некаторыя мае лепшыя сябры экстраверты,

including my beloved husband.

а таксама мой каханы муж.

And we all fall at different points, of course,

І ўсе мы маем у сабе неаднолькавую

along the introvert/extrovert spectrum.

колькасць экстравертна-інтравертных рысаў.

Even Carl Jung, the psychologist who first popularized these terms,

Нават Карл Юнг, які ўвёў гэтыя тэрміны,

said that there's no such thing as a pure introvert

прызнаваўся, што ў чыстым выглядзе

or a pure extrovert.

іх не бывае.

He said that such a man would be in a lunatic asylum,

Такі чалавек быў бы шаленцам,

if he existed at all.

казаў ён.

And some people fall smack in the middle of the introvert/extrovert spectrum,

Некаторыя знаходзяцца ўсярэдзіне спектра,

and we call these people ambiverts.

іх называюць амбівертамі.

And I often think that they have the best of all worlds.

Яны могуць насалоджвацца абодвума светамі.

But many of us do recognize ourselves as one type or the other.

Але большасць вызначае ў сабе пэўны тып.

And what I'm saying is that culturally, we need a much better balance.

Таму нашай культуры патрэбны баланс.

We need more of a yin and yang between these two types.

Дасягнуць "інь і ян" паміж двума тыпамі.

This is especially important

Гэта асабліва важна

when it comes to creativity and to productivity,

ў пытаннях крэатыўнасці і прадуктыўнасці,

because when psychologists look at the lives of the most creative people,

бо псіхолагі заўважылі, што таленавітыя

what they find

людзі маюць здатнасць

are people who are very good at exchanging ideas

да абмену ідэямі, а таксама

and advancing ideas,

іх прасоўвання,

but who also have a serious streak of introversion in them.

але таксама вялікую долю інтравертнасці.

And this is because solitude

Таму што самотнасць --

is a crucial ingredient often to creativity.

найважнейшы складнік крэатыўнасці.

So Darwin,

Дарвін, напрыклад,

he took long walks alone in the woods

любіў паблукаць адзін у лесе

and emphatically turned down dinner-party invitations.

і адхіляў запрашэнні на вечарыны.

Theodor Geisel, better known as Dr. Seuss,

Тэадор Гейзель, вядомы як Доктар Сьюз,

he dreamed up many of his amazing creations

прыдумаў большасць сваіх твораў

in a lonely bell tower office that he had

у ціхім офісе, уладкаваным у званіцы

in the back of his house in La Jolla, California.

на заднім двары свайго дома ў Каліфорніі.

And he was actually afraid to meet the young children who read his books

Ён баяўся сустрэч з юнымі чытачамі, бо яны

for fear that they were expecting him this kind of jolly Santa Claus-like figure

мусілі ўяўляць яго вясёлым Санта Клаўсам.

and would be disappointed with his more reserved persona.

Ён не хацеў расчароўваць дзяцей.

Steve Wozniak invented the first Apple computer

Стыў Возняк вынайшаў першы

sitting alone in his cubicle in Hewlett-Packard

кампутар Apple, працуючы ў Hewlett-Packard

where he was working at the time.

у адгароджанай кабінцы.

And he says that he never would have become such an expert in the first place

Ён прызнаваўся, што вырас у прафесіянала,

had he not been too introverted to leave the house

бо быў занадта інтравертным,

when he was growing up.

каб бадзяцца па-за домам.

Now, of course,

Вядома, гэта не значыць,

this does not mean that we should all stop collaborating --

што нам усім трэба адмовіцца ад супрацы --

and case in point, is Steve Wozniak famously coming together with Steve Jobs

Возняк працаваў разам са Стывам Джобсам

to start Apple Computer --

над запускам кампутара Apple --

but it does mean that solitude matters

але самотнасць мае значэнне

and that for some people it is the air that they breathe.

і некаторым яна патрэбная, як паветра.

And in fact, we have known for centuries about the transcendent power of solitude.

Насамрэч, значнасць самоты вядомая здаўна.

It's only recently that we've strangely begun to forget it.

З нядаўняга часу мы чамусь забываем яе.

If you look at most of the world's major religions,

Калі зірнуць на ўсе сусветныя рэлігіі,

you will find seekers --

то мы ўбачым шукальнікаў --

Moses, Jesus, Buddha, Muhammad --

Майсей, Езус, Буда, Мухамед --

seekers who are going off by themselves alone to the wilderness,

яны ўсе блукаюць самотныя ў пустэльні,

where they then have profound epiphanies and revelations

дзе атрымліваюць прасвятленне і адкрыцці,

that they then bring back to the rest of the community.

якія пасля перадаюць людзям.

So, no wilderness, no revelations.

Няма пустэльняў -- няма прасвятленняў.

This is no surprise, though,

Тут няма чаму здзіўляцца,

if you look at the insights of contemporary psychology.

калі звярнуцца да сучаснай псіхалогіі.

It turns out that we can't even be in a group of people

Знаходзячыся сярод людзей, мы інстынктыўна

without instinctively mirroring, mimicking their opinions.

імітуем і паўтараем чужыя меркаванні.

Even about seemingly personal and visceral things

Нават датычна самых інтымных пытанняў,

like who you're attracted to,

як хто нас прываблівае,

you will start aping the beliefs of the people around you

мы пачынаем пераймаць думкі людзей побач,

without even realizing that that's what you're doing.

нават не ўсведамляючы гэтага.

And groups famously follow the opinions

Група людзей звычайна прыслухоўваецца

of the most dominant or charismatic person in the room,

да найбольш харызматычных асоб,

even though there's zero correlation

хоць не існуе ніякай сувязі

between being the best talker and having the best ideas --

паміж красамоўнасцю і вартымі ідэямі --

I mean zero.

Абсалютна ніякай.

So --

Таму --

(Laughter)

(Смех)

You might be following the person with the best ideas,

Таму іх ідэі могуць быць вартымі,

but you might not.

а могуць і не быць.

And do you really want to leave it up to chance?

Хіба разумна спадзявацца на шанцаванне?

Much better for everybody to go off by themselves,

Нашмат лепш, калі кожны думае сам,

generate their own ideas

развівае ўласныя ідэі

freed from the distortions of group dynamics,

без умяшальніцтва групавой дынамікі,

and then come together as a team

а пасля ствараюцца каманды,

to talk them through in a well-managed environment

каб абмеркаваць іх найлепшым чынам

у добра арганізаваным для гэтага асяроддзі.

and take it from there.

Now if all this is true,

Усім зразумела, што так лепш,

then why are we getting it so wrong?

чаму ж мы працягваем рабіць няправільна?

Why are we setting up our schools this way, and our workplaces?

Навошта нам такія школы і праца?

And why are we making these introverts feel so guilty

Чаму прымушаем інтравертаў адчуваць віну,

about wanting to just go off by themselves some of the time?

калі яны часам хочуць самастойнасці?

One answer lies deep in our cultural history.

Адзін адказ знаходзіцца ў нашай гісторыі.

Western societies,

Заходняе грамадства,

and in particular the U.S.,

асабліва ў ЗША,

have always favored the man of action over the "man" of contemplation.

заўсёды больш цаніла дзеянне, чым развагі.

But in America's early days,

На пачатку гісторыі Амерыкі

we lived in what historians call a culture of character,

існавала так званая культура характару,

where we still, at that point, valued people

дзе чалавек цаніўся паводле

for their inner selves and their moral rectitude.

ўнутранай самасці і ступені маральнасці.

And if you look at the self-help books from this era,

Назвы матывацыйных кніг тых часоў

they all had titles with things like

былі прыкладна такія:

"Character, the Grandest Thing in the World."

"Характар: найвялікшая рэч у свеце".

And they featured role models like Abraham Lincoln,

Узорам былі асобы, як Аўраам Лінкальн,

who was praised for being modest and unassuming.

слаўны сціпласцю і непрэтэнцыйнасцю.

Ralph Waldo Emerson called him

Ральф Уолда Эмерсан назваў яго

"A man who does not offend by superiority."

"Чалавек, не сапсаваны перавагай".

But then we hit the 20th century,

Але пасля надышло 20 стагоддзе,

and we entered a new culture

разам з новай культурай, якую гісторыкі

that historians call the culture of personality.

называюць "культурай індывідуальнасці".

What happened is we had evolved an agricultural economy

Паступова сельскагаспадарчая эканоміка

to a world of big business.

замянілася вялікім бізнэсам.

And so suddenly people are moving from small towns to the cities.

Людзі пачалі з'язджаць з вёсак у гарады.

And instead of working alongside people they've known all their lives,

Працаваўшы поплеч з знаёмымі з дзяцінства,

now they are having to prove themselves in a crowd of strangers.

цяпер яны мусілі займець давер незнаёмцаў.

So, quite understandably,

Натуральна, важнымі ў гэтай справе

qualities like magnetism and charisma suddenly come to seem really important.

робяцца якасці, як магнетызм і харызма.

And sure enough, the self-help books change to meet these new needs

Матывацыйныя кнігі адпаведна змяняюцца,

and they start to have names

і ім пачынаюць даваць назвы

like "How to Win Friends and Influence People."

"Як заваяваць сяброў і ўплываць на людзей"

And they feature as their role models really great salesmen.

Героі новых кніг -- паспяховыя гандляры.

So that's the world we're living in today.

Цяпер гэта наша рэальнасць.

That's our cultural inheritance.

Наша культурная спадчына.

Now none of this is to say that social skills are unimportant,

Я не кажу, што сацыяльныя навыкі не важныя

and I'm also not calling for the abolishing of teamwork at all.

або што камандную працу трэба скасаваць.

The same religions who send their sages off to lonely mountain tops

Пасылаючы сваіх мудрацоў на вяршыні гор,

also teach us love and trust.

рэлігіі таксама вучаць любові і даверу.

And the problems that we are facing today

Праблемы, якія паўсталі сёння

in fields like science and in economics

ў навуцы і эканоміцы,

are so vast and so complex

настолькі маштабныя і складаныя,

that we are going to need armies of people coming together

што чалавецтва мусіць стаць адным легіёнам

to solve them working together.

для іх сумеснага вырашэння.

But I am saying that the more freedom that we give introverts to be themselves,

Але даючы інтравертам свабоду быць сабой,

the more likely that they are

мы дазволім ім

to come up with their own unique solutions to these problems.

знайсці ўнікальныя шляхі выхаду з праблем.

So now I'd like to share with you what's in my suitcase today.

Цяпер я хачу раскрыць, што ў маёй валізе.

Guess what?

Угадайце што.

Books.

Кнігі.

I have a suitcase full of books.

Мая валіза поўная кніг.

Here's Margaret Atwood, "Cat's Eye."

Гэта Маргарэт Этвуд "Кацінае вока"

Here's a novel by Milan Kundera.

Раман Мілана Кундэры.

And here's "The Guide for the Perplexed" by Maimonides.

І "Праваднік заблукалых" Майманіда.

But these are not exactly my books.

Але гэта не зусім мае кнігі.

I brought these books with me

Я ўзяла іх, бо яны напісаныя

because they were written by my grandfather's favorite authors.

ўлюбёнымі аўтарамі майго дзядулі.

My grandfather was a rabbi

Мой дзед быў рабінам

and he was a widower

і ўдаўцом.

who lived alone in a small apartment in Brooklyn

Ён жыў сам у бруклінскай кватэрцы,

that was my favorite place in the world when I was growing up,

дзе я любіла бавіць час больш, чым дзе,

partly because it was filled with his very gentle, very courtly presence

бо ўсё было прасякнута яго выкшталцонасцю

and partly because it was filled with books.

і таксама там была процьма кніг.

I mean literally every table, every chair in this apartment

То бок усе сталы і крэслы ў кватэры

had yielded its original function

замест сваёй асноўнай функцыі

to now serve as a surface for swaying stacks of books.

выконвалі ролю кніжных паліц.

Just like the rest of my family,

Як і ўсе мае сваякі,

my grandfather's favorite thing to do in the whole world was to read.

дзед больш за ўсё на свеце любіў чытаць.

But he also loved his congregation,

Але ён таксама любіў сваіх прыхаджанаў,

and you could feel this love in the sermons that he gave

і гэтая любоў адчувалася ў пропаведзях,

every week for the 62 years that he was a rabbi.

якія ён казаў 62 гады, будучы рабінам.

He would takes the fruits of each week's reading

Штодзень ён збіраў мудрасці з кніг,

and he would weave

і аддаваў іх, ствараючы

these intricate tapestries of ancient and humanist thought.

дзіўнае палатно з гуманістычных ідэй.

And people would come from all over to hear him speak.

Людзі прыязджалі адусюль на прамову.

But here's the thing about my grandfather.

Але была адна акалічнасць.

Underneath this ceremonial role,

Выконваючы цырыманіяльную ролю,

he was really modest and really introverted --

мой дзед быў сціплым і інтравертным

so much so that when he delivered these sermons,

настолькі, што падчас пропаведзі

he had trouble making eye contact

саромеўся наладжваць зрокавы кантакт

with the very same congregation that he had been speaking to for 62 years.

з прыхаджанамі, якіх ведаў багата часу.

And even away from the podium,

Калі ён пакідаў подыюм,

when you called him to say hello,

і хтосьці вітаўся з ім,

he would often end the conversation prematurely

дзед імкнуўся не зацягваць размову,

for fear that he was taking up too much of your time.

каб нікому задужа не замінаць.

But when he died at the age of 94,

Калі ж ён памёр ва ўзросце 94 гадоў,

the police had to close down the streets of his neighborhood

паліцыі давялося перакрыць рух на вуліцы,

to accommodate the crowd of people who came out to mourn him.

каб натоўп людзей мог развітацца з ім.

And so these days I try to learn from my grandfather's example

Цяпер я імкнуся вучыцца па дзедавым узоры

in my own way.

самастойна.

So I just published a book about introversion,

Я толькі выдала кнігу пра інтравертнасць,

and it took me about seven years to write.

якую пісала сем год.

And for me, that seven years was like total bliss,

Гэтыя сем год былі проста добраславеннем,

because I was reading, I was writing,

бо я чытала, і пісала,

I was thinking, I was researching.

разважала, і даследавала.

It was my version

Гэта была мая версія часу,

of my grandfather's hours of the day alone in his library.

прабаўленага дзедам у сваёй бібліятэцы.

But now all of a sudden my job is very different,

Але раптам мае абавязкі змяніліся,

and my job is to be out here talking about it,

і мая праца -- выступаць перад публікай,

talking about introversion.

гаворачы пра інтравертнасць.

(Laughter)

(Смех)

And that's a lot harder for me,

І гэта мне даецца цяжка,

because as honored as I am to be here with all of you right now,

бо хоць я і дужа рада быць сёння з вамі,

this is not my natural milieu.

такая сітуацыя мне нязвыклая.

So I prepared for moments like these as best I could.

То я падрыхтавалася як мага да гэтых змен.

I spent the last year practicing public speaking

Увесь мінулы год я практыкавала выступы,

every chance I could get.

калі толькі выпадаў шанец.

And I call this my "year of speaking dangerously."

Я называю гэты год "Прамовы на выжыванне".

(Laughter)

(Смех)

And that actually helped a lot.

Такая тактыка была дужа карыснай.

But I'll tell you, what helps even more

Але што дапамагло мне найбольш,

is my sense, my belief, my hope that when it comes to our attitudes

дык гэта адчуванне і вера, што наша стаўленне

to introversion and to quiet and to solitude,

да інтравертнасці, спакою і адзіноты

we truly are poised on the brink on dramatic change.

прымушае нас балансаваць на мяжы перамен.

I mean, we are.

Сапраўды.

And so I am going to leave you now

Напрыканцы я хачу заклікаць усіх,

with three calls for action for those who share this vision.

хто згодны са мной, да трох крокаў.

Number one:

Першы:

Stop the madness for constant group work.

Спыніце вар'яцтва каманднай працы.

Just stop it.

Проста спыніце.

(Laughter)

(Смех)

Thank you.

Дзякую.

(Applause)

(Апладысменты)

And I want to be clear about what I'm saying,

Я пераканана, што будзе выдатна,

because I deeply believe our offices

калі ў офісах завядзёнкай будуць

should be encouraging casual, chatty cafe-style types of interactions --

разняволеныя размовы за кубачкам гарбаты,

you know, the kind where people come together

калі ўсе збіраюцца разам

and serendipitously have an exchange of ideas.

і нязмушана абменьваюцца думкамі.

That is great.

Гэта цудоўна.

It's great for introverts and it's great for extroverts.

Цудоўна для інтравертаў і экстравертаў.

But we need much more privacy and much more freedom

Але падчас працы трэба больш прыватнасці,

and much more autonomy at work.

свабоды і аўтаномнасці.

School, same thing.

Тое самае ў школах.

We need to be teaching kids to work together, for sure,

Мы павінны вучыць дзяцей працаваць разам,

but we also need to be teaching them how to work on their own.

але таксама як працаваць самастойна.

This is especially important for extroverted children too.

Гэта важна і для дзяцей-экстравертаў.

They need to work on their own

Яны мусяць працаваць самі,

because that is where deep thought comes from in part.

бо тады з'яўляюцца глыбокія думкі.

Okay, number two: Go to the wilderness.

Добры, другі крок: бывайце на самоце.

Be like Buddha, have your own revelations.

Будзьце як Буда, шукайце свае адкрыцці.

I'm not saying

Я не кажу,

that we all have to now go off and build our own cabins in the woods

што нам трэба ўсім жыць у лясных хацінах

and never talk to each other again,

і не мець ніякіх стасункаў,

but I am saying that we could all stand to unplug

але нам варта часцей "адлучацца ад сеткі"

and get inside our own heads a little more often.

і падлучацца да ўласнага розуму.

Number three:

Трэці крок:

Take a good look at what's inside your own suitcase

Паглядзіце, што ляжыць у вашай валізе,

and why you put it there.

і чаму вы паклалі гэта ў яе.

So extroverts,

Экстраверты, можа быць,

maybe your suitcases are also full of books.

вашы валізы таксама поўныя кніг.

Or maybe they're full of champagne glasses or skydiving equipment.

Можа, у іх прыгожыя шклянкі або парашуты.

Whatever it is, I hope you take these things out every chance you get

Так ці інакш, адорвайце нас гэтымі рэчамі,

and grace us with your energy and your joy.

а таксама энергіяй і жыццярадаснасцю.

But introverts, you being you,

Інтраверты, вы па сваёй натуры

you probably have the impulse to guard very carefully

вельмі ашчадліва ставіцеся да рэчаў

what's inside your own suitcase.

у вашых валізах.

And that's okay.

І гэта нармальна.

But occasionally, just occasionally,

Але часам, толькі часам,

I hope you will open up your suitcases for other people to see,

адкрывайце свае валізы іншым людзям,

because the world needs you and it needs the things you carry.

бо вы і вашы рэчы патрэбныя свету.

So I wish you the best of all possible journeys

Я жадаю вам найдзівоснейшых шляхоў

and the courage to speak softly.

і смеласці прамаўляць ціха.

Thank you very much.

Дзякуй вам вялікі.

(Applause)

(Апладысменты)

Thank you. Thank you.

Дзякую. Дзякую.

(Applause)

(Апладысменты)