Inside the Mind of a Master Procrastinator | Tim Urban | TED

Çeviri: Reşat Bir Gözden geçirme: Tuba Velioğlu

So in college,

Üniversitede

I was a government major,

siyasal bilgiler okuyordum.

which means I had to write a lot of papers.

Bu yüzden epey makale yazmam gerekiyordu.

Now, when a normal student writes a paper,

Normal bir öğrenci makale yazarken,

they might spread the work out a little like this.

iş yükünü genelde bu şekilde dağıtır.

So, you know --

Yani, işte --

(Laughter)

(Kahkahalar)

you get started maybe a little slowly,

Önce biraz yavaş bir başlangıç yaparsınız

but you get enough done in the first week

ama ilk hafta için yeteri kadar yazmışsınızdır.

that, with some heavier days later on,

Sonra daha çok çalıştığınız birkaç günden sonra

everything gets done, things stay civil.

her şey rahatça hallolur.

(Laughter)

(Kahkahalar)

And I would want to do that like that.

Ben de böyle yapmak istiyordum.

That would be the plan.

Planım buydu.

I would have it all ready to go,

Bu şekilde yapmaya hazırdım

but then, actually, the paper would come along,

ama gerçekten makale yazmam gerektiğinde,

and then I would kind of do this.

bu tarz bir şey yapıyordum.

(Laughter)

(Kahkahalar)

And that would happen every single paper.

Her makalede hep böyle oluyordu.

But then came my 90-page senior thesis,

Ama sonra 90 sayfalık, üzerinde bir sene boyunca uğraşmanız gereken

a paper you're supposed to spend a year on.

bitirme tezim geldi.

And I knew for a paper like that, my normal work flow was not an option.

Böyle bir ödevi normal çalışma şeklimle yapamayacağımı biliyordum.

It was way too big a project.

Fazla büyük bir projeydi.

So I planned things out,

Ben de her şeyi planladım

and I decided I kind of had to go something like this.

ve bu şekilde gitmeye karar verdim.

This is how the year would go.

Bir seneyi bu şekilde kullanacaktım.

So I'd start off light,

Önce hafif başlayıp

and I'd bump it up in the middle months,

yılın ortasına doğru çalışmayı arttıracak

and then at the end, I would kick it up into high gear

ve sonunda vitesi iyice yükseltecektim.

just like a little staircase.

Aynı küçük bir merdiven gibi.

How hard could it be to walk up the stairs?

Merdivenleri çıkmak ne kadar zor olabilirdi ki?

No big deal, right?

Lafı bile olmaz, değil mi?

But then, the funniest thing happened.

Ama sonra çok acayip bir şey oldu.

Those first few months?

O ilk birkaç ay var ya,

They came and went,

bir anda gelip geçti

and I couldn't quite do stuff.

ve ben pek bir şey yapamadım.

So we had an awesome new revised plan.

O yüzden revize edilmiş yeni müthiş bir plan yaptım.

(Laughter)

(Kahkahalar)

And then --

Ve sonra --

(Laughter)

(Kahkahalar)

But then those middle months actually went by,

Sonra ortadaki aylar da geçip gitti

and I didn't really write words,

ve ben yine bir şey yazmadım.

and so we were here.

Sonunda bu duruma geldik.

And then two months turned into one month,

Kalan iki ay, bir aya;

which turned into two weeks.

bir ay da iki haftaya dönüştü.

And one day I woke up

Bir gün uyandığımda,

with three days until the deadline,

son teslim tarihine üç gün kalmıştı

still not having written a word,

ve ben hâlâ tek bir kelime yazmamıştım.

and so I did the only thing I could:

Ben de yapabileceğim tek şeyi yaptım.

I wrote 90 pages over 72 hours,

Tek gece değil, tam iki gece sabahlayarak

pulling not one but two all-nighters --

72 saatte 90 sayfa yazdım.

humans are not supposed to pull two all-nighters --

İnsanların iki gece üst üste sabahlamaması gerek aslında.

sprinted across campus,

Kampüsü koşarak geçip

dove in slow motion,

ağır çekimde içeri dalarak

and got it in just at the deadline.

tam son anda tezimi teslim ettim.

I thought that was the end of everything.

Her şey bitti sanıyordum.

But a week later I get a call,

Ama bir hafta sonra telefonum çaldı,

and it's the school.

okuldan arıyorlardı.

And they say, "Is this Tim Urban?"

"Tim Urban ile mi görüşüyoruz?" dediler.

And I say, "Yeah."

"Evet." dedim.

And they say, "We need to talk about your thesis."

"Teziniz hakkında konuşmamız gerek." dediler.

And I say, "OK."

"Olur." dedim.

And they say,

Sonra da dediler ki;

"It's the best one we've ever seen."

"Bu şimdiye kadar gördüğümüz en iyi tez."

(Laughter)

(Kahkahalar)

(Applause)

(Alkış)

That did not happen.

Tabii böyle olmadı.

(Laughter)

(Kahkahalar)

It was a very, very bad thesis.

Çok çok kötü bir tezdi.

(Laughter)

(Kahkahalar)

I just wanted to enjoy that one moment when all of you thought,

Sadece hepinizin bir anlığına, "Bu adam inanılmaz biri!"

diye düşünmesinin keyfini çıkarmak istedim.

"This guy is amazing!"

(Laughter)

(Kahkahalar)

No, no, it was very, very bad.

Hayır gerçekten çok çok kötüydü.

Anyway, today I'm a writer-blogger guy.

Neyse, şimdi ben bir blog yazarıyım.

I write the blog Wait But Why.

Wait But Why (Bekle Niye) isimli blogu yazıyorum.

And a couple of years ago, I decided to write about procrastination.

Birkaç yıl önce erteleme hastalığı ile ilgili yazmaya karar vermiştim.

Benim davranışım, etrafımdaki erteleyici olmayanların hep kafasını karıştırmıştır.

My behavior has always perplexed the non-procrastinators around me,

and I wanted to explain to the non-procrastinators of the world

Ben de dünyadaki erteleyici olmayan insanlara,

erteleyicilerin kafasında neler döndüğünü

what goes on in the heads of procrastinators,

ve neden böyle olduğumuzu açıklamak istedim.

and why we are the way we are.

Now, I had a hypothesis

Erteleyicilerin beyinlerinin

that the brains of procrastinators were actually different

diğer insanların beyinlerinden daha farklı olduğuna dair

than the brains of other people.

bir hipotezim var.

And to test this, I found an MRI lab

Bunu test etmek için benim beynimle,

that actually let me scan both my brain

erteleyici olmadığı kanıtlanmış birinin beynini tarayıp

and the brain of a proven non-procrastinator,

onları karşılaştırmamı sağlayan

bir MR laboratuvarı buldum.

so I could compare them.

I actually brought them here to show you today.

Sonuçları size göstermek için bugün buraya getirdim.

I want you to take a look carefully to see if you can notice a difference.

Bir farklılık olup olmadığını anlamak için dikkatlice bakmanızı istiyorum.

Eğitimli bir beyin uzmanı olmadığınızı biliyorum.

I know that if you're not a trained brain expert,

Fark o kadar da bariz değil ama bir bakın işte, olur mu?

it's not that obvious, but just take a look, OK?

So here's the brain of a non-procrastinator.

İşte erteleyici olmayan birinin beyni.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Now ...

Şimdi...

here's my brain.

bu da benim beynim.

(Laughter)

(Kahkahalar)

There is a difference.

Bir farklılık var.

Both brains have a Rational Decision-Maker in them,

İki beyinde de Mantıklı Karar Verici varken,

but the procrastinator's brain

erteleyicinin beyninde

also has an Instant Gratification Monkey.

bir de Anlık Haz Maymunu var.

Now, what does this mean for the procrastinator?

Peki bu erteleyici için ne anlama geliyor?

Well, it means everything's fine until this happens.

Her şeyin yolunda olduğu anlamına geliyor, ta ki bu olana kadar.

[This is a perfect time to get some work done.] [Nope!]

[Biraz iş bitirmek için harika bir zaman.] [Hayır!]

So the Rational Decision-Maker will make the rational decision

Mantıklı Karar Verici, verimli bir şey yapmak için

to do something productive,

mantıklı bir karar verecek

but the Monkey doesn't like that plan,

ama Maymun bu planı sevmiyor

so he actually takes the wheel,

ve dümeni ele alıp;

and he says, "Actually, let's read the entire Wikipedia page

"Hadi Nancy Kerrigan - Tonya Harding skandalı hakkındaki

of the Nancy Kerrigan/ Tonya Harding scandal,

bütün Vikipedi sayfasını okuyalım,

because I just remembered that that happened.

çünkü az önce öyle bir olay olduğunu hatırladım." diyor.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Then --

Sonra --

(Laughter)

(Kahkahalar)

Then we're going to go over to the fridge,

Sonra da, daha 10 dakika önce baktığımız buzdolabına gidip

to see if there's anything new in there since 10 minutes ago.

yeni bir şey var mı diye bakacağız.

After that, we're going to go on a YouTube spiral

Ondan sonra, Richard Feynman'ın

mıknatıslar hakkında konuştuğu videolarla başlayıp çok sonra

that starts with videos of Richard Feynman talking about magnets

Justin Bieber'ın annesiyle yapılan röportajları izlemekle son bulan

and ends much, much later with us watching interviews

with Justin Bieber's mom.

bir YouTube sarmalına gireceğiz.

(Laughter)

(Kahkahalar)

"All of that's going to take a while,

"Bütün bunlar biraz zaman alacak,

so we're not going to really have room on the schedule for any work today.

o yüzden bugün hiç iş yapacak vaktimiz kalmayacak."

"Üzgünüm!"

Sorry!"

(Sigh)

(İç çekme)

Now, what is going on here?

Burada neler dönüyor böyle?

The Instant Gratification Monkey does not seem like a guy

Anlık Haz Maymunu, dümenin başına geçmesini istediğiniz türde

you want behind the wheel.

birine benzemiyor.

He lives entirely in the present moment.

Tamamen şu anda yaşıyor.

He has no memory of the past, no knowledge of the future,

Geçmişe dair bir anısı, geleceğe dair bir bilgisi yok

and he only cares about two things:

ve sadece iki şeyi umursuyor:

easy and fun.

Rahatlık ve eğlence.

Now, in the animal world, that works fine.

Hayvanlar aleminde bu sorunsuz çalışır.

If you're a dog

Eğer bir köpekseniz

and you spend your whole life doing nothing other than easy and fun things,

ve bütün hayatınızı sadece rahat ve eğlenceli şeyler yaparak geçiriyorsanız

you're a huge success!

bu büyük bir başarıdır!

(Laughter)

(Kahkahalar)

And to the Monkey,

Maymun'a göre

humans are just another animal species.

insanlar da bir tür hayvan.

You have to keep well-slept, well-fed and propagating into the next generation,

İyi uyumalarını, iyi beslenmelerini ve üremelerini sağlamalısınız.

which in tribal times might have worked OK.

Kabile dönemlerinde bu normal sayılabilirdi.

But, if you haven't noticed, now we're not in tribal times.

Ama fark etmediyseniz, şu an kabile dönemlerinde değiliz.

We're in an advanced civilization, and the Monkey does not know what that is.

Gelişmiş bir medeniyetin içindeyiz ve Maymun bunun ne olduğunu bilmiyor.

Which is why we have another guy in our brain,

Bu yüzden beynimizde başka biri daha var;

the Rational Decision-Maker,

bize, başka hiçbir hayvanın

who gives us the ability to do things no other animal can do.

yapamadığı şeyleri yapma yeteneği veren Mantıklı Karar Verici.

We can visualize the future.

Geleceği gözümüzde canlandırabiliriz.

We can see the big picture.

Büyük resmi görebiliriz.

We can make long-term plans.

Uzun vadeli planlar yapabiliriz.

And he wants to take all of that into account.

O da bunların hepsini göz önüne almak istiyor.

And he wants to just have us do

Şu anda neyi yapmak mantıklıysa

whatever makes sense to be doing right now.

sadece onu yapmamızı istiyor.

Now, sometimes it makes sense

Bazen, akşam yemeği yemek, yatmaya gitmek

to be doing things that are easy and fun,

ya da hak edilmiş boş zamanın

like when you're having dinner or going to bed

keyfini çıkarmak gibi

rahat ve eğlenceli şeyleri yapmak mantıklı olabilir.

or enjoying well-earned leisure time.

That's why there's an overlap.

Bu yüzden bir örtüşme var.

Sometimes they agree.

Bazen ikisi de aynı fikirde oluyor.

But other times, it makes much more sense

Ama diğer zamanlarda, büyük resmin uğruna

to be doing things that are harder and less pleasant,

daha zor ve daha az zevkli işleri yapmak

for the sake of the big picture.

çok daha mantıklı olabiliyor.

And that's when we have a conflict.

İşte çatışma burada başlıyor.

And for the procrastinator,

Erteleyici için bu çatışma,

that conflict tends to end a certain way every time,

her seferinde aynı şekilde sona erme eğilimde oluyor;

leaving him spending a lot of time in this orange zone,

onun, bu turuncu bölgede, Mantıklı Olaylar çemberinin tamamen dışındaki

an easy and fun place that's entirely out of the Makes Sense circle.

rahat ve eğlenceli bir yerde saatler harcamasına neden olarak.

I call it the Dark Playground.

Ben oraya Karanlık Oyun Alanı diyorum.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Now, the Dark Playground is a place

Karanlık Oyun Alanı

that all of you procrastinators out there know very well.

bütün erteleyicilerin çok iyi bildikleri bir yer.

It's where leisure activities happen

Boş zaman faaliyetlerinin,

at times when leisure activities are not supposed to be happening.

boş zaman faaliyetlerinin yapılmaması gereken zamanlarda yapıldığı bir yer.

The fun you have in the Dark Playground

Karanlık Oyun Alanı'nda yaşadığınız eğlence,

isn't actually fun, because it's completely unearned,

gerçek bir eğlence değildir, çünkü hiç hak edilmemiştir

and the air is filled with guilt, dread, anxiety, self-hatred --

ve ortam suçluluk, korku, endişe, kendinden nefret etme gibi

all of those good procrastinator feelings.

bütün o güzel erteleyici duygularıyla doludur.

And the question is, in this situation, with the Monkey behind the wheel,

Mesele şu ki; Maymun'un dümenin başında olduğu bu durumda

how does the procrastinator ever get himself over here to this blue zone,

erteleyici, kendisini daha az zevkli ama gerçekten önemli şeylerin

a less pleasant place, but where really important things happen?

gerçekleştiği yer olan bu mavi bölgeye, nasıl taşıyabilir?

Well, turns out the procrastinator has a guardian angel,

Görünüşe göre, erteleyicinin bir koruyucu meleği var;

someone who's always looking down on him and watching over him

ona her zaman yukarıdan bakıp

en karanlık anlarında onu kollayan

in his darkest moments --

someone called the Panic Monster.

Panik Canavarı denen biri.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Now, the Panic Monster is dormant most of the time,

Panik Canavarı çoğu zaman uykudadır,

ama bir işin son teslim tarihi çok yaklaştığında

but he suddenly wakes up anytime a deadline gets too close

ya da herkese rezil olma, kariyer felaketi

or there's danger of public embarrassment,

veya başka korkutucu sonuçların ortaya çıkma tehlikesi olduğunda aniden uyanır.

a career disaster or some other scary consequence.

And importantly, he's the only thing the Monkey is terrified of.

En önemlisi; o, Maymun'u dehşete düşüren tek şeydir.

Now, he became very relevant in my life pretty recently,

O, kısa bir süre önce benim hayatımda da yer alıyordu,

because the people of TED reached out to me about six months ago

çünkü TED görevlileri altı ay kadar önce bana ulaşıp

and invited me to do a TED Talk.

beni bir TED Konuşması yapmaya davet ettiler.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Now, of course, I said yes.

Tabii ki "evet" dedim.

It's always been a dream of mine to have done a TED Talk in the past.

Geçmişte bir TED Konuşması yapmış olmak her zaman hayallerimden biri olmuştu.

(Laughter)

(Kahkahalar)

(Applause)

(Alkış)

But in the middle of all this excitement,

Ama tüm bu coşku sürerken,

the Rational Decision-Maker seemed to have something else on his mind.

Mantıklı Karar Verici'nin aklında başka bir şey var gibiydi.

He was saying, "Are we clear on what we just accepted?

"Az önce neyi kabul ettiğimizin farkında mıyız?" diyordu.

Do we get what's going to be now happening one day in the future?

"Şu anda olan şeyin gelecekte bir gün gerçekleşeceğini anlıyor muyuz?"

We need to sit down and work on this right now."

"Hemen oturup bu konu hakkında çalışmalıyız."

And the Monkey said, "Totally agree, but let's just open Google Earth

Maymun da; "Tamamen katıyorum ama hadi Google Earth'ü açıp

and zoom in to the bottom of India, like 200 feet above the ground,

Hindistan'ın dibine, yerin 60 metre üstüne zumlayalım

ve iki buçuk saat boyunca, ülkenin en üst noktasına gelinceye dek yukarı çıkalım.

and scroll up for two and a half hours til we get to the top of the country,

so we can get a better feel for India."

Böylece Hindistan'ı daha iyi anlayabiliriz." diyordu.

(Laughter)

(Kahkahalar)

So that's what we did that day.

O günü bunu yaparak geçirdik.

(Laughter)

(Kahkahalar)

As six months turned into four and then two and then one,

Altı ay dört aya, dört ay da iki aya ve sonra bir aya dönüşürken,

the people of TED decided to release the speakers.

TED görevlileri konuşmacıların isimlerini yayınlamaya karar verdi.

And I opened up the website, and there was my face

İnternet sitesini açtığımda,

bana bakan kendi yüzümü gördüm.

staring right back at me.

And guess who woke up?

Bilin bakalım kim uyandı?

(Laughter)

(Kahkahalar)

So the Panic Monster starts losing his mind,

Panik Canavarı aklını yitirmeye başladı

and a few seconds later, the whole system's in mayhem.

ve birkaç saniye sonra bütün sistem kargaşa içindeydi.

(Laughter)

(Kahkahalar)

And the Monkey -- remember, he's terrified of the Panic Monster --

Panik Canavarı'ndan çok korkan Maymun

boom, he's up the tree!

bir anda ağaca kaçtı!

And finally,

Nihayet,

finally, the Rational Decision-Maker can take the wheel

sonunda Mantıklı Karar Verici dümenin başına geçebildi

and I can start working on the talk.

ve ben de konuşmama çalışmaya başlayabildim.

Now, the Panic Monster explains

Panik Canavarı, benim gibi birinin

all kinds of pretty insane procrastinator behavior,

bir makalenin ilk cümlesini iki haftada yazamazken

like how someone like me could spend two weeks

birden bütün gece uyanık kalıp

unable to start the opening sentence of a paper,

sekiz sayfa yazı yazacak çalışma ahlakını

and then miraculously find the unbelievable work ethic

mucizevi bir şekilde nasıl bulduğu gibi

to stay up all night and write eight pages.

bütün o oldukça çılgın erteleyici davranışlarını açıklıyor.

And this entire situation, with the three characters --

Üç karakterli bu durum

this is the procrastinator's system.

erteleyicinin sistemini oluşturuyor.

It's not pretty, but in the end, it works.

Pek hoş değil ama sonuçta işe yarıyor.

This is what I decided to write about on the blog a couple of years ago.

Birkaç yıl önce blogda yazmaya karar verdiğim konu buydu.

When I did, I was amazed by the response.

Yazıyı yazdığımda, gelen cevaplar karşısında şaşkına döndüm.

Literally thousands of emails came in,

Dünyanın her yerindeki,

from all different kinds of people from all over the world,

bir sürü farklı iş yapan, bir sürü farklı insandan

doing all different kinds of things.

binlerce e-posta geldi.

These are people who were nurses, bankers, painters, engineers

Bu insanların arasında hemşireler, bankacılar, ressamlar, mühendisler

and lots and lots of PhD students.

ve bir sürü doktora öğrencisi var.

(Laughter)

(Kahkahalar)

And they were all writing, saying the same thing:

Hepsi de aynı şeyi söylüyordu:

"Bu sorun bende de var."

"I have this problem too."

But what struck me was the contrast between the light tone of the post

Ama dikkatimi çeken şey yazının yumuşak üslubuyla

and the heaviness of these emails.

e-postaların ağırlığı arasındaki zıtlıktı.

These people were writing with intense frustration

Bu insanlar ertelemenin hayatlarına ne yaptığını,

about what procrastination had done to their lives,

bu Maymun'un onlara ne yaptığını

about what this Monkey had done to them.

yoğun bir hüsranla anlatıyorlardı.

And I thought about this, and I said,

Ben de bunu düşünüp şöyle dedim;

well, if the procrastinator's system works, then what's going on?

madem erteleyicinin sistemi işe yarıyor o hâlde sorun ne?

Why are all of these people in such a dark place?

Neden bütün bu insanlar böyle karanlıkta?

Well, it turns out that there's two kinds of procrastination.

Anlaşılan o ki ortada iki farklı tür erteleme var.

Everything I've talked about today, the examples I've given,

Bugün bahsettiğim her şeyin, verdiğim örneklerin hepsinin

they all have deadlines.

bir son teslim tarihi var.

And when there's deadlines,

Ortada bir teslim tarihi olunca

the effects of procrastination are contained to the short term

işin içine Panik Canavarı dâhil olduğu için

ertelemenin etkileri kısa dönemle sınırlı oluyor.

because the Panic Monster gets involved.

But there's a second kind of procrastination

Ama son teslim tarihinin olmadığı durumlarda

that happens in situations when there is no deadline.

ortaya çıkan ikinci bir erteleme türü daha var.

So if you wanted a career where you're a self-starter --

Sanatta ya da yeni bir girişimde bulunarak

something in the arts, something entrepreneurial --

bir kariyer sahibi olmak istiyorsanız,

there's no deadlines on those things at first, because nothing's happening,

böyle şeylerde son teslim tarihi olmaz, çünkü siz işe girişip

not until you've gone out and done the hard work

çok çalışmaya başlayana kadar

to get momentum, get things going.

hiçbir şey gerçekleşmez.

There's also all kinds of important things outside of your career

Ayrıca kariyeriniz haricinde son teslim tarihi olmayan

that don't involve any deadlines,

bir sürü önemli şey daha var:

Ailenize vakit ayırmak, spor yapmak ve sağlığınıza dikkat etmek,

like seeing your family or exercising and taking care of your health,

working on your relationship

ilişkiniz için çabalamak

or getting out of a relationship that isn't working.

ya da yürümeyen bir ilişkiyi bitirmek gibi.

Now if the procrastinator's only mechanism of doing these hard things

Eğer erteleyicinin bu zor şeyleri başarabilmek için tek yöntemi

is the Panic Monster, that's a problem,

Panik Canavarı ise ortada sorun var demektir.

because in all of these non-deadline situations,

Çünkü son teslim tarihinin olmadığı bu durumlarda

the Panic Monster doesn't show up.

Panik Canavarı ortaya çıkmıyor.

Onun uyanmasını gerektirecek bir şey yok,

He has nothing to wake up for,

so the effects of procrastination, they're not contained;

o yüzden ertelemenin etkileri sınırlı olmuyor,

they just extend outward forever.

sonsuza kadar uzanıyor.

And it's this long-term kind of procrastination

İşte diğer komik, kısa dönemli teslim tarihine dayanan ertelemeye göre

that's much less visible and much less talked about

çok daha az fark edilen

than the funnier, short-term deadline-based kind.

ve üzerinde çok daha az konuşulan da bu uzun dönemli erteleme.

It's usually suffered quietly and privately.

İnsanlar genelde acısını sessizce ve kendi kendilerine yaşıyorlar.

And it can be the source

Uzun dönemli mutsuzlukların

of a huge amount of long-term unhappiness, and regrets.

ve pişmanlıkların bir çoğunun kaynağı bu olabiliyor.

And I thought, that's why those people are emailing,

Ben de, bu insanların bana e-posta göndermelerinin

and that's why they're in such a bad place.

ve bu kadar kötü bir durumda olmalarının nedeni bu diye düşündüm.

It's not that they're cramming for some project.

Bir proje için sıkışmış durumda değiller.

It's that long-term procrastination has made them feel like a spectator,

Onların zaman zaman kendi hayatlarında

bir seyirci gibi hissetmelerine neden olan şey bu uzun dönemli erteleme.

at times, in their own lives.

The frustration is not that they couldn't achieve their dreams;

Yaşadıkları hüsran hayallerini başaramadıklarından dolayı değil,

it's that they weren't even able to start chasing them.

onların peşine düşmeye bile başlayamadıkları için.

So I read these emails and I had a little bit of an epiphany --

Bu e-postaları okuyunca birden,

that I don't think non-procrastinators exist.

aslında erteleyici olmayan hiç kimse olmadığını anladım.

That's right -- I think all of you are procrastinators.

Evet doğru. Bence hepiniz erteleyicisiniz.

Now, you might not all be a mess,

Hepinizin durumu bazılarımızınki kadar

like some of us,

berbat olmayabilir tabii.

(Laughter)

(Kahkahalar)

and some of you may have a healthy relationship with deadlines,

Bazılarınızın son teslim tarihleriyle sağlıklı bir ilişkisi olabilir,

but remember: the Monkey's sneakiest trick

ama unutmayın Maymun'un en sinsi numarası

is when the deadlines aren't there.

ortada son teslim tarihi yokken ortaya çıkıyor.

Now, I want to show you one last thing.

Size son bir şey göstermek istiyorum.

I call this a Life Calendar.

Ben buna Hayat Takvimi diyorum.

That's one box for every week of a 90-year life.

90 yıllık bir hayatın her bir haftası için bir kutucuk.

That's not that many boxes,

O kadar da çok kutucuk yok,

especially since we've already used a bunch of those.

özellikle de bu kutucukların çoğunu kullandığımızı düşünürsek.

So I think we need to all take a long, hard look at that calendar.

Bence hepimizin bu takvime uzunca ve dikkatlice bakması gerekiyor.

We need to think about what we're really procrastinating on,

Aslında neleri ertelediğimiz konusunda düşünmeliyiz,

because everyone is procrastinating on something in life.

çünkü herkes hayatta bir şeyleri erteliyor.

We need to stay aware of the Instant Gratification Monkey.

Anlık Haz Maymunu'nun farkında olmalıyız.

That's a job for all of us.

Bu hepimizin yapması gereken bir şey.

And because there's not that many boxes on there,

Takvimde pek fazla kutucuk olmadığı için de

it's a job that should probably start today.

muhtemelen bunu yapmaya hemen bugün başlamalıyız.

Well, maybe not today, but ...

Yani, belki bugün değil ama...

(Laughter)

(Kahkahalar)

You know.

İşte.

Sometime soon.

Yakın bir zamanda.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)