Why we have too few women leaders | Sheryl Sandberg

شریل سندبرگ : چرا ما تعداد کمی زن رهبر و پیشرو داریم؟

Translator: saman dadbin Reviewer: Mahdieh Taher

خوب، برای هر کدام از ما که در این سالن حضور دارد،

So for any of us in this room today, let's start out by admitting we're lucky.

اجازه بدهید بحث را با قبول این نکته شروع کنیم که ما خوش شانس هستیم.

We don't live in the world our mothers lived in,

ما در دنیایی که مادران یا

مادربزرگان ما زندگی کرده اند، زندگی نمی کنیم،

our grandmothers lived in,

where career choices for women were so limited.

در شرایطی که امکان پیشرفت در شغل برای زنان بسیار محدود بوده است.

And if you're in this room today,

و اگر شما در این سالن امروز حضور دارید،

most of us grew up in a world where we have basic civil rights,

اکثر ما در دنیایی رشد کرده ایم که

حقوق اولیه انسانی را داشته ایم.

and amazingly, we still live in a world where some women don't have them.

و به نحوی عجیب، ما همچنان در دنیایی زندگی می کنیم که

هنوز بسیاری از زنان در دیگر نقاط دنیا این حقوق انسانی را ندارند.

But all that aside, we still have a problem,

اگر همه این نکات را هم کنار بگذاریم، ما همچنان مشکلاتی داریم،

و این مشکلات جدی هستند.

and it's a real problem.

And the problem is this:

و مشکل اینجاست که

Women are not making it to the top of any profession

زنان به رده های بالای مشاغل

مختلف در هیچ جای دنیا

anywhere in the world.

دست پیدا نمی کنند.

The numbers tell the story quite clearly.

آمار و اعداد برای ما واقعیت این داستان را مشخص بیان می کند.

190 heads of state -- nine are women.

از یکصد و نود رییس دولت،

تنها نه نفر آنها زن هستند.

Of all the people in parliament in the world,

از همه نمایندگان مجلس در سرتاسر دنیا

13 percent are women.

تنها سیزده درصد نمایندگان مردم را زنان تشکیل می دهند.

در بخش شرکت ها زنانی

In the corporate sector, women at the top,

که در رده های بسیار بالاهستند ،

C-level jobs, board seats --

رده های ارشد مدیریتی شرکت ها و هییت مدیره ،

tops out at 15, 16 percent.

حداکثر پانزده یا شانزده درصد را زنان تشکیل می دهند.

The numbers have not moved since 2002

این اعداد از سال 2002 تا کنون تغییری نکرده و

به سمت برعکس در حال حرکت بوده است.

and are going in the wrong direction.

And even in the non-profit world,

و حتی در بخش های از دنیا که به قصد پول سازی شکل نگرفته

a world we sometimes think of as being led by more women,

مانند ارگان های نیکوکاری، درست همان جایی که ما فکر می کنیم توسط زنان

مدیریت و هدایت می شود،

women at the top: 20 percent.

زنان حداکثر بیست درصد مدیران را تشکیل می دهند.

ما همچنین مشکل دیگری نیز داریم،

We also have another problem,

which is that women face harder choices

که زنان با انتخاب سخت تری مواجه هستند

between professional success and personal fulfillment.

بین موفقیت شغلی و موفقیت در زندگی شخصی.

A recent study in the U.S. showed that, of married senior managers,

تحقیق اخیر در آمریکا نشان می دهد که

از بین مدیران ارشد متاهل،

two-thirds of the married men had children

دو سوم از مردان متاهل بچه دارند و

and only one-third of the married women had children.

اما تنها یک سوم از زنان متاهل بچه دارند.

A couple of years ago, I was in New York,

سالها قبل من در نیویورک بودم،

and I was pitching a deal,

و مشغول بستن قراردادی تجاری بودم،

and I was in one of those fancy New York private equity offices

و من در یکی از آن شرکت های تجملی در نیویورک بودم که درآن

حقوق زنان و مردان برابر است، تصورش را بکنید.

you can picture.

و من در جلسه، که چیزی حدود سه ساعت طول کشید،

And I'm in the meeting -- it's about a three-hour meeting --

and two hours in, there needs to be that bio break,

و بعد از دو ساعت، به شکلی نیاز به یک استراحت بدنی بود،

و همه برای رفتن به استراحت ایستادند،

and everyone stands up,

and the partner running the meeting starts looking really embarrassed.

و مردی که جلسه را اداره می کرد

به نظر می رسید که واقعا شرمنده است،

And I realized he doesn't know where the women's room is in his office.

و من متوجه شدم که او نمی داند که

دستشویی زنان در دفترش در کجا قرار دارد.

So I start looking around for moving boxes,

و من بدنبال وسایل بسته بندی شده در دفترش اتاق را از نظر گذرانیدم و

تصور کردم که آنها تازه به این دفتر نقل مکان کرده اند، اما هیچ وسیله بسته بندی شده ای ندیدم.

figuring they just moved in, but I don't see any.

And so I said, "Did you just move into this office?"

لذا پرسیدم، پس شما اخیرا به این دفتر نقل مکان کرده اید؟

میزبان پاسخ داد: نه ، ما حدود یکسال است که اینجا هستیم.

And he said, "No, we've been here about a year."

And I said, "Are you telling me that I am the only woman

و من پرسیدم: می خواهید بگویید که

من تنها زنی هستم که در

to have pitched a deal in this office in a year?"

یکسال گذشته برای عقد قرارداد به این دفتر آمده ام؟

And he looked at me, and he said,

او به من نگاه کرد و گفت:

"Yeah. Or maybe you're the only one who had to go to the bathroom."

بله، یا شاید تنها کسی بوده ای که نیاز به دستشویی رفتن داشته ای.

(Laughter)

خنده حضار

So the question is, how are we going to fix this?

لذا سوال این است که

ما چگونه باید این را حل کنیم ؟

How do we change these numbers at the top?

چگونه آمار زنان در سطوح بالا را تغییر دهیم ؟

چگونه در این اعداد تغییر ایجاد کنیم؟

How do we make this different?

I want to start out by saying, I talk about this --

من مایلم که با گفتن این نکته شروع کنم که

من درباره ی این صحبت می کنم--

about keeping women in the workforce --

درباره حفظ کردن زنان به عنوان نیروی کار،

because I really think that's the answer.

چرا که من واقعا معتقدم این پاسخ ما است.

In the high-income part of our workforce,

در جامعه نیروی کار، در بخشی که درآمد بالا دارند،

در میان کسانی که در رده های ارشد حضور دارند،

in the people who end up at the top --

Fortune 500 CEO jobs, or the equivalent in other industries --

در میان مدیران ارشد 500 شرکت برتر فورچون (Fortune) ،

و یا همین تعداد پست در دیگر بخش های جامعه،

the problem, I am convinced, is that women are dropping out.

مشکل این است، آنطور که من متقاعد شده ام،

که زنان از جمع های مدیریتی کنار گذاشته شده اند.

Now people talk about this a lot,

همه در اینباره زیاد حرف می زنند،

and they talk about things like flextime and mentoring

و همه درباره انعطاف ساعات کاری و دادن مشاوره به جوانان و

برنامه ای که شرکت ها در آن باید به زنان آموزش دهند، صحبت می کنند.

and programs companies should have to train women.

I want to talk about none of that today,

من درباره هیچ کدام از این موارد یاد شده امروز صحبت نخواهم کرد.

even though that's all really important.

هر چند که می دانم همه آنها مهم هستند.

Today I want to focus on what we can do as individuals.

امروز من روی این مطلب تمرکز می کنم که هر کدام از ما به تنهایی چه می توانیم بکنیم.

What are the messages we need to tell ourselves?

نیاز است که ما چه پیامی برای خودمان داشته باشیم؟

What are the messages we tell the women that work with and for us?

چه پیامی ما باید داشته باشیم برای زنانی که با ما و یا برای ما کار می کنند؟

What are the messages we tell our daughters?

چه پیامی باید ما به دخترمان بدهیم ؟

Now, at the outset, I want to be very clear

در ابتدا من مایلم به شفافیت بگویم که

در این سخنرانی هیچ نظر و رای نهایی نخواهم داشت.

that this speech comes with no judgments.

I don't have the right answer.

من جواب درست و صحیح را ندارم،

I don't even have it for myself.

حتی برای خودم هم این جواب را ندارم.

I left San Francisco, where I live, on Monday,

من محل زندگیم در سانفرانسیکو را روز دوشنبه ترک کردم،

and I was getting on the plane for this conference.

و برای رسیدن به این کنفرانس، سوار هواپیما شدم.

و دختر من، که سه ساله است، زمانی که او را به کودکستان می بردم،

And my daughter, who's three, when I dropped her off at preschool,

پای مرا بغل کرد و گریه می کرد که

did that whole hugging-the-leg, crying, "Mommy, don't get on the plane" thing.

مامان ، سوار هواپیما نشو.

This is hard. I feel guilty sometimes.

این سخت است، من گاهی احساس گناه میکنم.

I know no women,

من هیچ زنی را نمی شناسم،

whether they're at home or whether they're in the workforce,

که چه خانه دار باشد و یا چه جزوی از نیروی کار،

که این احساس گناه را گاهگاهی نداشته باشد.

who don't feel that sometimes.

So I'm not saying that staying in the workforce

لذا من این را نمی گویم که باقی ماندن به عنوان جزویی از نیروی کار

is the right thing for everyone.

برای همه کاری درست است.

My talk today is about what the messages are

سخنرانی امروز من درباره این است که پیغام های ما

if you do want to stay in the workforce,

اگر قصد باقی ماندن در بخش کاری جامعه را داریم، چیست.

and I think there are three.

و فکر می کنم ما سه پیغام داریم.

One, sit at the table.

پیغام شماره یک : پشت میز بنشینید و خودتان را نشان دهید.

Two, make your partner a real partner.

پیام شماره دو: همکار خود را تبدیل به یک همکار واقعی کنید.

And three, don't leave before you leave.

و پیغام شماره سه، --اینو ببیند -- کارتان را ترک نکنید ، قبل از اینکه نیاز به ترک شما باشد.

شماره یک- پشت میز بنشینید و خودتان را نشان دهید.

Number one: sit at the table.

چند هفته قبل در فیسبوک،

Just a couple weeks ago at Facebook,

we hosted a very senior government official,

ما میزبان یک مدیر رده بسیار بالای دولتی بودیم،

and he came in to meet with senior execs

و او آمده بود که مدیران ارشد را ببیند،

از محدوده وادی سیلیکون(سیلیکون ولیی) و

from around Silicon Valley.

And everyone kind of sat at the table.

و همه یک جورهایی پشت میز نشسته بودند.

He had these two women who were traveling with him

و او دو تا زن همراهش بود که با او مسافرت می کردند

pretty senior in his department,

و کاملا مدیر رده بالایی در آن بخش دولتی بودند.

and I kind of said to them,

و من یک جورهایی به آنها گفتم: بفرمایید، بنشینید، بفرمایید.

"Sit at the table. Come on, sit at the table,"

and they sat on the side of the room.

و آنها یک گوشه ای از اتاق نشستند.

When I was in college, my senior year,

زمانی که من در سالهای پایانی کالج بودم،

I took a course called European Intellectual History.

واحد درسی را برداشته بودم به عنوان تاریخ روشنفکری اروپا.

Don't you love that kind of thing from college?

شما این جور چیزها را از دوران کالج دوست ندارید؟

I wish I could do that now.

من آرزو می کنم که می توانستم الان این کار را انجام دهم.

And I took it with my roommate, Carrie,

و من این واحد را با هم اتاقیم، (کریا) برداشتم،

who was then a brilliant literary student --

که البته (کریا)یک دانشجوی فوق العاده در رشته ادبیات بود و

and went on to be a brilliant literary scholar --

و او تبدیل به دانشجوی نمونه ادبیات شد و

همینطور بردارم نیز این واحد را برداشت

and my brother -- smart guy,

پسری باهوش، که واترپلو بازی می کرد و دانشجوی پزشکی بود،

but a water-polo-playing pre-med,

who was a sophomore.

و دانشجوی سال دوم بود.

The three of us take this class together.

هر سه ما این کلاس را با هم برداشتیم.

And then Carrie reads all the books in the original Greek and Latin,

و بعد کریا (Carrie) تمام این کتاب ها را خواند به

زبان لاتین و یونانی ،

به تمام کلاس های این واحد رفت

goes to all the lectures.

I read all the books in English

و من تمام کتاب های انگلیسی را خواندم

and go to most of the lectures.

و به بیشتر کلاس های واحد هم رفتم.

My brother is kind of busy.

بردارم یک جورهایی سرش شلوغ بود،

He reads one book of 12 and goes to a couple of lectures,

او تنها یک کتاب از دوازده کتاب را خواند و

و تنها به تعدادی از کلاس های واحد رفت،

marches himself up to our room

و او چند روز قبل از امتحان

به اتاق ما آمد تا بلکه چیزی یاد بگیرد.

a couple days before the exam to get himself tutored.

هر سه نفر ما با هم برای امتحان رفتیم، و سر جلسه نشستیم.

The three of us go to the exam together, and we sit down.

And we sit there for three hours --

و ما سه ساعت آنجا نشستیم،

با کتاب آبی کوچکمان، --بله من اینقدر مسن هستم !

and our little blue notebooks -- yes, I'm that old.

We walk out, we look at each other, and we say, "How did you do?"

و ما بیرون رفتم، و به یکدیگر نکاه کردیم ، و به هم گفتیم: امتحان را چطوری دادی ؟

And Carrie says, "Boy, I feel like I didn't really draw out the main point

و کریا (Carrie) گفت: پسر، من فکر می کنم که واقعا به نکات اصلی در

مباحث هگلی اشاره نکرده ام.

on the Hegelian dialectic."

And I say, "God, I really wish I had really connected

و من گفتم: خدای من، من واقعا آرزو می کنم که ای کاش تئوری املاک جان لاک و

John Locke's theory of property with the philosophers that follow."

فیلسوفانی که از او پیروی کرده اند را به هم ربط داده بودم.

And my brother says,

و برادر من گفت:

"I got the top grade in the class."

من در این واحد نمره خیلی عالی می گیرم.

(Laughter)

"You got the top grade in the class?

ما پرسیدم: تو نمره عالی می گیری ؟ تو که

You don't know anything."

چیزی نمی دانی.

(Laughter)

The problem with these stories is that they show what the data shows:

مشکلی که در این داستان ها وجود دارد این

است که همان چیزی را نشان می دهد که آمار نشان می دهد:

women systematically underestimate their own abilities.

زنان به صورت نظام یافته ای خودشان را دست کم می گیرند.

If you test men and women,

اگر شما زن یا مردی را آزمایش کنید،

and you ask them questions on totally objective criteria like GPAs,

و از آنها درباره یک موضوع کاملا مشخص مانند معدل تحصیلی سوال کنید،

men get it wrong slightly high,

مردان به صورت کاملا اشتباهی ، کمی بیشتر نمره می گیرند.

and women get it wrong slightly low.

و زنان به صورت اشتباهی کمی پایین نمره می گیرند.

Women do not negotiate for themselves in the workforce.

زنان درباره خودشان در بخش نیروی کاری مذاکره نمی کنند.

A study in the last two years

تحقیقی که در دو سال اخیر از افرادی که

of people entering the workforce out of college

از کالج وارد بازار کار می شده اند ، نشان می دهد که

showed that 57 percent of boys entering, or men, I guess,

پنجاه و هفت درصد از پسرها یا مردان،

ابتدا

are negotiating their first salary,

درباره حقوق سالیانه خود مذاکره می کنند،

and only seven percent of women.

ولی فقط هفت درصد از زنان در ابتدا درباره حقوق دریافتی سالیانه خود مذاکره می کنند.

And most importantly,

و از همه مهمتر ،

men attribute their success to themselves,

مردان موفقیتی که بدست می آورند را حاصل کار خود می دانند،

and women attribute it to other external factors.

ولی زنان این موفقیت را به عوامل خارجی دیگر نسبت می دهند.

If you ask men why they did a good job,

اگر شما از مردی بپرسید که چگونه کاری را به خوبی انجام داده است،

they'll say, "I'm awesome.

آن مرد خواهد گفت: من کارم خیلی درست است.

Obviously. Why are you even asking?"

این که خیلی مشخص است، چرا می پرسید؟

If you ask women why they did a good job,

اما اگر شما از یک زن بپرسید که چگونه در کارش موفق بوده است،

what they'll say is someone helped them,

چیزی که آنها خواهند گفت این است که کسی کمکشان کرده،

they got lucky, they worked really hard.

آنها خوش شانس بوده اند، بسیار سخت کار کرده اند.

Why does this matter?

چرا این مهم است؟

Boy, it matters a lot.

پسر ، این بسیار مهم است چون

Because no one gets to the corner office

هیچ کسی به بهترین قسمت اداره دست نمی یابد اگر

by sitting on the side, not at the table,

همه اش در کناری بنشیند، نه اینکه پشت میز باشد.

and no one gets the promotion

و هیچ کسی ترفیع کاری نمی گیرد اگر

if they don't think they deserve their success,

که بقیه و یا خودش فکر نکنند که لیاقت این ترفیع را دارد،

or they don't even understand their own success.

یا اینکه خودش موفقیت خودش را درک نکند.

ای کاش این پاسخ ساده ای داشت.

I wish the answer were easy.

I wish I could go tell all the young women I work for,

ای کاش من می توانستم به تمام زنان جوانی که با من کار می کنند،

تمام این زنان شگفت انگیز می گفتم:

these fabulous women,

"Believe in yourself and negotiate for yourself.

به خودتان باور داشته باشید و درباره خودتان مذاکره کنید.

Own your own success."

مالک موفقیت و زحمت کار خودتان باشید.

I wish I could tell that to my daughter.

ای کاش من می توانستم به دخترم بگویم.

But it's not that simple.

اما به این سادگی نیست.

Because what the data shows, above all else, is one thing,

چرا که آنچه آمار نشان می دهد، بالاتر از همه چیز، یک چیز است

which is that success and likeability are positively correlated for men

که موفقیت و مقبول بودن

ارتباط مثبت و مستقیمی در مردان دارد ولی

and negatively correlated for women.

در زنان این ارتباط معکوس و منفی است.

And everyone's nodding, because we all know this to be true.

و همه سر خود را به نشانه موافقت تکان می دهند

چرا که همه ما می دانیم این درست است.

There's a really good study that shows this really well.

این در حقیقت یک تحقیق خوب است که این موضوع را خوب نشان می دهد.

There's a famous Harvard Business School study

تحقیق معروف از دانشگاه هاروارد درباره

on a woman named Heidi Roizen.

زنی به نام (هیدی روزن) وجود دارد و

And she's an operator in a company in Silicon Valley,

او یک اپراتور در یک شرکت

در وادی سیلکون(سیلیکون ولی) است،

and she uses her contacts

و او از ارتباطات خود استفاده کرده تا

to become a very successful venture capitalist.

تبدیل به یک سرمایه دار ماجراجو و موفق شود.

In 2002 -- not so long ago --

در سال 2002، نه خیلی قبل،

a professor who was then at Columbia University

یک پرفسور که در دانشگاه کلمبیا بود

took that case and made it [Howard] Roizen.

این پرونده را به عهده گرفت و آنرا تبدیل به (هیدی رویزن)کرد.

And he gave the case out, both of them, to two groups of students.

او پرونده تحقیقی را به دو گروه از

دانشجویان داد.

He changed exactly one word:

او فقط یک کلمه را عوض کرد:

"Heidi" to "Howard."

کلمه هیدی (اسم دختر) را با کلمه هوارد (اسم مرد) عوض کرد.

But that one word made a really big difference.

اما این یک کلمه تفاوت بسیار بزرگی را ایجاد کرد.

He then surveyed the students,

او سپس از دانشجویان تحقیق کرد.

and the good news was the students, both men and women,

و خبر خوب این بود که همه دانشجویان چه زن و چه مرد

thought Heidi and Howard were equally competent,

فکر کرده بودند که هوارد و هیدی هر دو به یک اندازه صلاحیت

and that's good.

داشته و خوب هستند.

The bad news was that everyone liked Howard.

ولی خبر بود این بود که همه هوارد را دوست داشتند.

He's a great guy. You want to work for him.

او مرد خوبی است، شما دوست دارید با او کار کنید،

You want to spend the day fishing with him.

شما می خواهید یک روز خود را با او به ماهیگیری بپردازید.

اما با هیدی ؟ خیلی مطمین نیستید.

But Heidi? Not so sure.

She's a little out for herself. She's a little political.

او کمی گیج می زند، او کمی سیاستمدار است،

You're not sure you'd want to work for her.

شما مطمین نیستید که می خواهید با او کار کنید.

This is the complication.

این کمی پیچیده است.

We have to tell our daughters and our colleagues,

ما باید به دختران و همکارانمان بگوییم ،

we have to tell ourselves to believe we got the A,

ما باید خودمان را باور کنیم که ما بهترین نمره را گرفته ایم،

تا به ترفیع دست یافته ایم.

to reach for the promotion, to sit at the table,

به اینکه پشت میز نشسته و خودمان را نشان داده ایم.

and we have to do it in a world

و ما باید این کار را در تمام دنیا انجام دهیم،

where, for them, there are sacrifices they will make for that,

جایی که برای آنها، قربانی هایی است که آنها برای رسیدن به موفقیت باید انجام دهند،

even though for their brothers, there are not.

ولی حتی برای برادرهای خود آنها نیازی به این قربانی کردن ها نیست.

The saddest thing about all of this is that it's really hard to remember this.

ناراحت کننده ترین چیز در اینباره این است که بسیار سخت است تا آنرا به یاد بیاوریم.

And I'm about to tell a story which is truly embarrassing for me,

و من می خواهم داستانی برای شما بگویم که واقعا باعث شرمساری من است،

but I think important.

اما فکر می کنم مهم است ،

I gave this talk at Facebook not so long ago

من این سخنرانی را کمی قبلتر در فیسبوک انجام دادم،

to about 100 employees,

برای حدود یکصد نفر از کارمندان فیسبوک.

و چند ساعت بعد، زنی جوان که آنجا کار می کند،

and a couple hours later, there was a young woman who works there

بیرون اتاق من نشسته بود،

sitting outside my little desk, and she wanted to talk to me.

و او می خواست با من صحبت کند.

I said, okay, and she sat down, and we talked.

من گفتم اوکی، و او برای صحبت با من آمد.

And she said, "I learned something today.

او گفت: من امروز چیزی را یاد گرفتم،

I learned that I need to keep my hand up."

من یادگرفتم که دستم را باید بالا نگه دارم.

من گفتم: منظورت چیست؟

"What do you mean?"

She said, "You're giving this talk,

او گفت: خوب، شما سخنرانی کردید،

and you said you would take two more questions.

و شما گفتید که قصد دارید به دو سوال پاسخ دهید،

I had my hand up with many other people,

و من دستم را به همراه بسیاری دیگر بلند کردم و شما دو سوال پاسخ دادید.

and you took two more questions.

و من دستم را پایین بردم،و من متوجه شدم که همه زنان دیگر نیز دستشان را پایین بردند،

I put my hand down, and I noticed all the women did the same,

و شما سوالات بیشتری را پاسخ گفتید ،

and then you took more questions,

البته فقط از مردان.

only from the men."

و من با خودم فکر کردم،

And I thought to myself,

"Wow, if it's me -- who cares about this, obviously --

اوف، اگر من این گونه --کسی که درباره این موضوع حساس است،

giving this talk --

بدیهی است که این سخنرانی را می کنم--

and during this talk, I can't even notice that the men's hands are still raised,

در هنگام سخنرانی، نمی توانم متوجه شوم که

دست مردان همچنان بالا است و

and the women's hands are still raised,

دست زنان نیز به همچنین بالا است،

how good are we

ما چقدر توانا هستیم به

as managers of our companies and our organizations

عنوان مدیر یک شرکت و سازمان خود

at seeing that the men are reaching for opportunities

برای دیدن اینکه چگونه مردان بیشتر از زنان به فرصت های

more than women?"

بیشتری دست می یابند ؟

We've got to get women to sit at the table.

ما باید که زنان را پشت میزها بنشانیم و به آنها فرصت بدهیم.

(Cheers)

(Applause)

تشویق حضار

پیغام شماره دو:

Message number two:

Make your partner a real partner.

همکار خود را به یک همکار واقعی تبدیل کنید.

I've become convinced that we've made more progress in the workforce

من متقاعد شده ام که ما زنان پیشرفت بیشتری را در محل کار داریم

than we have in the home.

نسبت پیشرفت در خانه.

The data shows this very clearly.

آمار این را به خوبی نشان می دهند.

If a woman and a man work full-time and have a child,

اگر زن یا مردی به صورت تمام وقت کار کنند

و بچه نیز داشته باشند،

the woman does twice the amount of housework the man does,

زن دو برابر بیشتر از مرد در کارهای خانه وقت می گذارد،

and the woman does three times the amount of childcare the man does.

و زن سه برابر بیشتر از مرد

برای نگه داری بچه ها وقت می گذارد.

So she's got three jobs or two jobs, and he's got one.

لذا این زن سه شغل یا دو شغل دارد،

ولی مرد فقط یک شغل دارد.

Who do you think drops out when someone needs to be home more?

زمانی که نیاز به حضور کسی است ، فکر می کنید چه کسی بیرون از خانه است؟

و دلیل این عدم حضور واقعا پیچیده است و

The causes of this are really complicated, and I don't have time to go into them.

من وقت ندارم که الان به آن بپردازم.

And I don't think Sunday football-watching and general laziness is the cause.

و من فکر نمی کنم که دیدن مسابقه فوتبال روز یکشنبه یا

تنبلی عمومی دلیل این امر باشد.

I think the cause is more complicated.

من فکر می کنم دلیل بیش از اینها پیچیده است.

من فکر می کنم، به عنوان یک جامعه

I think, as a society,

we put more pressure on our boys to succeed

ما فشار بیشتری را بر پسرهایمان برای موفقیت می گذاریم

than we do on our girls.

نسبت به فشاری که به دخترها می آوریم.

I know men that stay home

مردهایی را می شناسم که در خانه می مانند و

and work in the home to support wives with careers,

از خانه کار می کنند تا به زنانشان کمک کنند و

این سخت است.

and it's hard.

When I go to the Mommy-and-Me stuff and I see the father there,

زمانی که من جلسات گروه های حمایتی من- و- مادر می رفتم و

پدران را آنجا می بینم،

I notice that the other mommies don't play with him.

متوجه شده ام که دیگر مادران با

آن مردان بازی نمی کنند.

And that's a problem,

و این مشکل است،

because we have to make it as important a job,

چرا که ما باید این را به عنوان یک کار مهم انجام دهیم

because it's the hardest job in the world to work inside the home,

چرا که این سخت ترین کار در دنیا است که در خانه کار انجام دهیم.

for people of both genders,

برای هم مردان و هم زنان

if we're going to even things out and let women stay in the workforce.

اگر ما قصد داریم تا همه چیز را به مساوات تقسیم کنیم و اجازه دهیم زنان در بخش نیروی کار بمانند.

(Applause)

تشویق حضار

Studies show that households with equal earning

تحقیق ها نشان می دهد که صاحبان خانه با درآمد برابر

and equal responsibility

و با مسولیت های برابر

also have half the divorce rate.

همچنین آمار طلاق آنها نصف آمار طلاق است.

And if that wasn't good enough motivation for everyone out there,

و اگر این محرک به اندازه کافی خوب نباشد برای دیگران،

they also have more --

همچنین آنها محرک های بیشتری را دارند،

how shall I say this on this stage?

چطوری این را در اینجا بگویم؟

They know each other more in the biblical sense as well.

آنها همدیگر را به شیوه انجیلی بهتری می شناسند.

(Cheers)

تشویق

Message number three:

پیغام شماره سه:

Don't leave before you leave.

کارتان ترک نکنید ، قبل از اینکه نیاز به ترک شما باشد.

I think there's a really deep irony

فکر می کنم نکته طنز عمیقی اینجا وجود دارد

to the fact that actions women are taking --

درباره این حقیقت که اقدامی که زنان می کنند و

and I see this all the time --

من همیشه آنرا دیده ام،

with the objective of staying in the workforce

با این هدف که در بازار کار باقی بمانند،

actually lead to their eventually leaving.

در واقع باعث می شود که آنها از بازار کار کنار گذاشته شوند.

Here's what happens:

این اتفاقی است که رخ داده است:

We're all busy. Everyone's busy. A woman's busy.

ما سرمان شلوغ است، همه گرفتارند، و یک زن نیز گرفتار است.

And she starts thinking about having a child,

و او شروع به فکر درباره بچه دار شدن می کند.

and from the moment she starts thinking about having a child,

و از لحظه ای که او شروع به فکر می کند درباره بچه دار شدن

she starts thinking about making room for that child.

او به آماده سازی یک اتاق برای آن بچه می اندیشد.

چگونه من قرار است که این موضوع را با بقیه کارهایی که دارم می کنم، تطبیق دهم ؟

"How am I going to fit this into everything else I'm doing?"

And literally from that moment,

و دقیقا از آن لحظه،

او دیگر دستش را بلند نمی کند،

she doesn't raise her hand anymore,

she doesn't look for a promotion, she doesn't take on the new project,

او به ترفیع کاری نمی اندیشد، او پروژه جدیدی را قبول نمی کند ،

she doesn't say, "Me. I want to do that."

او دیگر نمی گوید: من، من می خوام این کار را انجام دهم.

She starts leaning back.

او شروع به عقب نشینی می کند.

The problem is that --

مشکل این است که

let's say she got pregnant that day, that day --

بگذارید تصور کنیم که او آن روز حامله می شود، آن روز

nine months of pregnancy, three months of maternity leave,

نه ماه از حاملگی و سه ماه بعد که استراحت بعد از زایمان است،

six months to catch your breath --

شش ماه نیز برای استراحت و بازیابی ،

Fast-forward two years,

به راحتی دو سال می گذرد،

more often -- and as I've seen it --

و بیشتر اوقات بیشتر از دو سال زمان لازم است، من دیده ام که

women start thinking about this way earlier --

بسیاری از زنان بسیار زودتر به این موضوع می اندیشند،

when they get engaged, or married,

زمانی که نامزد کردند، زمانی که عروسی می کنند،

when they start thinking about having a child,

زمانی که آنها شروع به تلاش برای بچه دار شدن می کنند، که البته زمان طولانی است.

which can take a long time.

یک زن برای دیدار من در این باره آمده بود،

One woman came to see me about this.

من به او نگاه کردم و او یک جورهایی خیلی جوان به نظر می رسید،

She looked a little young.

And I said, "So are you and your husband thinking about having a baby?"

و من گفتم: خوب، آیا شما و شوهرت می خواهید بچه دار شوید؟

و او گفت: اوه ، نه، من متاهل نیستم.

And she said, "Oh no, I'm not married."

She didn't even have a boyfriend.

او حتی دوست پسر هم نداشت.

(Laughter)

I said, "You're thinking about this just way too early."

من گفتم:" داری درباره بچه دار شدنت ،

خیلی زودتر از زمانش فکرمی کنی."

But the point is that what happens

اما نکته این است که چیزی که اتفاق می افتد

once you start kind of quietly leaning back?

زمانی که شما شروع به عقب نشینی می کنید؟

Everyone who's been through this --

تمام کسانی که این تجربه را دارند و

and I'm here to tell you, once you have a child at home,

من به شما می گویم، زمانی که بچه ای در خانه است،

your job better be really good to go back,

شغل شما باید واقعا خوب باشد تا برگردید ،

because it's hard to leave that kid at home.

چرا که رها کردن بچه در خانه کار سختی است،

کار شما نیاز دارد تا در آن مبارزه و چالش باشد.

Your job needs to be challenging.

برای کار شما نیاز به پاداش است ،

It needs to be rewarding.

You need to feel like you're making a difference.

شما نیاز دارید که احساس کنید که مشغول ایجاد تغییر هستید.

And if two years ago you didn't take a promotion

اگر دو سال قبل شما ترفیع نگرفته اید و

and some guy next to you did,

یک مرد دیگر این ترفیع را گرفته است،

if three years ago you stopped looking for new opportunities,

اگر سه سال قبل

شما جستجو برای یافتن فرصت شغلی بهتر را رها کرده اید،

you're going to be bored

شما احساس خستگی خواهید کرد،

because you should have kept your foot on the gas pedal.

چرا که شما باید پای خود را به پدال گاز فشار دهید.

Don't leave before you leave.

کارتان را ترک نکنید ، قبل از اینکه نیاز به ترک شما باشد.

Stay in.

سر جای خود باقی بمانید،

Keep your foot on the gas pedal,

پای خود را بر پدال گاز فشار دهید و تلاش خود را بکنید،

until the very day you need to leave to take a break for a child --

تا روزی که نیاز به ترک شما است،

تا زمانی که نیاز به توقف برای بچه دار شدن است

and then make your decisions.

و آنگاه تصمیم خود را بگیرید.

خیلی زود و پیشاپیش تصمیم خود را نگیرید،

Don't make decisions too far in advance,

particularly ones you're not even conscious you're making.

به خصوص زمانی که شما حتی هوشیار و آگاه از تصمیمی که می خواهید بگیرید، نیستید.

My generation really, sadly,

متاسفانه و واقعا نسل من

is not going to change the numbers at the top.

قصد ندارد که تعداد بانوانی که در راس امور هستند را عوض کند.

They're just not moving.

این اعداد تنها عوض نمی شوند.

We are not going to get to where 50 percent of the population --

ما قصد نداریم که پنجاه درصد از از مشاغل مهم را بدست آوریم.

in my generation, there will not be 50 percent of [women]

در نسل من، پنجاه درصد از زنان در راس امور در صنایع

at the top of any industry.

مختلف نخواهند بود.

اما من امیدوارم که نسل آینده بتواند.

But I'm hopeful that future generations can.

I think a world where half of our countries and our companies

من فکر می کنم دنیایی که در آن

نیمی از کشورها و نیمی از شرکت ها به وسیله زنان اداره می شود،

دنیایی بسیار بهتری خواهد بود.

were run by women, would be a better world.

It's not just because people would know where the women's bathrooms are,

و این به این دلیل نیست که مردان مدیر می دانند دستشویی زنان در کجای ساختمان قرار دارد،

هر چند که این بسیار مفید خواهد بود.

even though that would be very helpful.

I think it would be a better world.

من فکر می کند این دنیای بهتری خواهد بود.

من دو بچه دارم.

I have two children.

I have a five-year-old son and a two-year-old daughter.

من یک پسر پنج ساله و یک دختر دو ساله دارم.

I want my son to have a choice

من می خواهم که پسرم این امکان را داشته باشد

to contribute fully in the workforce or at home,

که بتواند چه در نیروی کار در بیرون از خانه و چه در خانه فعالیت داشته باشد،

and I want my daughter to have the choice to not just succeed,

و من می خواهم دخترم این امکان را داشته باشد

که نه تنها بتواند مدیر باشد،

but to be liked for her accomplishments.

بلکه به خاطر موفقیت هایش مورد ستایش قرار گیرد.

متشکرم

Thank you.

(Applause)

تشویق حضار