William Kamkwamba: How I harnessed the wind

Translator: Teerachart Prasert Reviewer: Bank Light

Thank you.

ขอบคุณครับ

Two years ago, I stood on the TED stage in Arusha, Tanzania.

2 ปีที่แล้ว ผมพูดที่เวที TED ที่เมืองอารุชา แทนซาเนีย

I spoke very briefly about one of my proudest creations.

ผมบรรยายเรื่องสิ่งประดิษฐ์ ที่ผมภูมิใจที่สุดของผมแบบสั้นมากๆ

It was a simple machine that changed my life.

มันเป็นเครื่องจักรง่ายๆ ที่เปลี่ยนชีวิตผม

Before that time,

ก่อนหน้านั้น

I had never been away from my home

ผมไม่เคยไปไหน ไกลๆจากบ้านของผม

in Malawi.

ในมาลาวีมาก่อนเลย

I had never used a computer.

ผมยังไม่เคยใช้คอมพิวเตอร์

I had never seen an Internet.

ผมยังไม่เคยใช้อินเทอร์เน็ต

On the stage that day, I was so nervous.

ในวันนั้นที่ขึ้นพูดบนเวที ผมประหม่ามาก

My English lost,

ผมลืมภาษาอังกฤษหมด

I wanted to vomit.

ผมอยากอาเจียนเลยด้วยซำ้

(Laughter)

(หัวเราะ)

I had never been surrounded by so many azungu,

เป็นครั้งแรก ที่ผมถูกล้อมหน้าล้อมหลังด้วย 'อะซุงกู'

white people.

คนขาว น่ะครับ

(Laughter)

(หัวเราะ)

There was a story I wouldn't tell you then.

ตอนนั้น มีบางเรื่องที่ผมคงจะไม่เล่าให้พวกคุณฟัง

But well, I'm feeling good right now.

แต่ตอนนี้ ผมรู้สึกสบายดีแล้วครับ

I would like to share that story today.

และผมอยากเล่าเรื่องนั้น ในวันนี้

We have seven children in my family.

ครอบครัวผมมีพี่น้องทั้งหมด 7 คน

All sisters, excepting me.

ทุกคนเป็นผู้หญิง ยกเว้นผม

This is me with my dad when I was a little boy.

นี่คือรูปที่ผมถ่ายกับคุณพ่อ ตอนที่ผมยังเป็นเด็ก

Before I discovered the wonders of science,

ก่อนที่ผมจะค้นพบ ความมหัศจรรย์ของวิทยาศาสตร์นั้น

I was just a simple farmer

ผมเป็นเพียงแค่ชาวนาธรรมดาๆ

in a country of poor farmers.

ในประเทศที่มีแต่ชาวนายากจน

Like everyone else, we grew maize.

เช่นเดียวกับทุกคน เราปลูกข้าวโพด

One year our fortune turned very bad.

มีอยู่ปีหนึ่ง เราโชคร้ายมาก

In 2001 we experienced an awful famine.

ในปี 2001 เราเผชิญภัยแล้งอย่างหนัก

Within five months all Malawians began to starve to death.

ในเวลา 5 เดือน ชาวมาลาวีก็เริ่มอดอยากจนตาย

My family ate one meal per day, at night.

ครอบครัวของผม ต้องกินอาหารแค่มื้อเดียวทั้งวัน ในตอนกลางคืน

Only three swallows of nsima for each one of us.

พวกเราแต่ละคน ได้กินขนมปังนาซิมาแค่ 3 คำเท่านั้น

The food passes through our bodies.

อาหารผ่านเข้าร่างกายเรา

We drop down to nothing.

จนเราหมดเนื้อหมดตัว

In Malawi, the secondary school,

ในโรงเรียนมัธยม ประเทศมาลาวีนั้น

you have to pay school fees.

คุณต้องจ่ายค่าเล่าเรียนด้วย

Because of the hunger, I was forced to drop out of school.

เพราะว่าความหิวโหย ผมเลยต้องลาออกจากโรงเรียน

I looked at my father

ผมมองดูพ่อผม

and looked at those dry fields.

และมองดูไร่ที่แห้งผาก

It was the future I couldn't accept.

มันเป็นอนาคต ที่ผมไม่สามารถยอมรับได้

I felt very happy to be at the secondary school,

ผมรู้สึกดีใจมาก ที่ได้เรียนในโรงเรียนมัธยม

so I was determined to do anything possible

ผมเลยตั้งใจว่า จะทำทุกอย่างเท่าที่เป็นไปได้

to receive education.

เพื่อให้ได้รับการศึกษา

So I went to a library.

ผมเลยไปห้องสมุด

I read books, science books, especially physics.

ผมอ่านหนังสือ หนังสือวิทยาศาสตร์ โดยเฉพาะฟิสิกส์

I couldn't read English that well.

ผมอ่านภาษาอังกฤษได้ไม่เก่งเท่าไหร่

I used diagrams and pictures

ผมเลยใช้แผนภูมิ และรูปภาพ

to learn the words around them.

เพื่อเรียนคำศัพท์ในหนังสือ

Another book put that knowledge in my hands.

มีหนังสืออีกเล่มหนึ่ง ที่ทำให้ผมได้ความรู้เรื่องนั้นมา

It said a windmill could pump water and generate electricity.

มันเขียนว่า กังหันลมใช้สูบน้ำและผลิตไฟฟ้าได้

Pump water meant irrigation,

สูบน้ำก็หมายถึงชลประทาน

a defense against hunger,

เป็นวิธีป้องกันจากความหิวโหย

which we were experiencing by that time.

ที่เรากำลังเผชิญอยู่ในตอนนั้น

So I decided I would build one windmill for myself.

ผมเลยตัดสินใจ สร้างกังหันลมขึ้นอันนึงด้วยตัวเอง

But I didn't have materials to use,

แต่ผมไม่มีวัสดุที่จะใช้

so I went to a scrap yard

ผมเลยไปที่ลานทิ้งขยะ

where I found my materials.

ที่ซึ่งผมได้วัสดุของผม

Many people, including my mother,

หลายๆคน รวมถึงแม่ผม

said I was crazy.

บอกว่าผมบ้า

(Laughter)

(หัวเราะ)

I found a tractor fan,

ผมเจอใบพัดรถแทรกเตอร์

shock absorber, PVC pipes.

โช้คอัพ ท่อพีวีซี

Using a bicycle frame

ผมใช้กรอบล้อจักรยาน

and an old bicycle dynamo,

กับไดนาโมจักรยานยนต์เก่าๆ

I built my machine.

เพื่อสร้างเครื่องจักรของผม

It was one light at first.

ตอนแรกจุดไฟติดได้หนึ่งหลอด

And then four lights,

ต่อมาได้สี่หลอด

with switches, and even a circuit breaker,

กับสวิทช์ พร้อมกระทั่งตัวตัดวงจร

modeled after an electric bell.

สร้างตามมิเตอร์ไฟฟ้า

Another machine pumps water

อีกเครื่องหนึ่ง ไว้สูบน้ำ

for irrigation.

ทำชลประทาน

Queues of people start lining up at my house

หลายคนเริ่มมาต่อแถวกันหน้าบ้านของผม

(Laughter)

(หัวเราะ)

to charge their mobile phone.

เพื่อชาร์จโทรศัพท์มือถือ

(Applause)

(ปรบมือ)

I could not get rid of them.

ผมก็ขจัดพวกเขาไม่ได้ด้วย

(Laughter)

(หัวเราะ)

And the reporters came too,

แล้วนักข่าวก็มาด้วย

which lead to bloggers

ซึ่งนำไปสู่ นักเขียนเว็บบล็อก อีกหลายคน

and which lead to a call from something called TED.

แล้วก็นำไปสู่การรับโทรศัพท์จากอะไรบางอย่างชื่อ TED

I had never seen an airplane before.

ผมไม่เคยเห็นเครื่องบินมาก่อน

I had never slept in a hotel.

ผมไม่เคยนอนในโรงแรมมาก่อน

So, on stage that day in Arusha,

วันนั้น บนเวที ที่เมืองอารุชา

my English lost,

ผมเลยลืมภาษาอังกฤษหมด

I said something like,

ตอนนั้นผมพูดทำนองว่า

"I tried. And I made it."

"ผมลองดู แล้วผมก็สร้างมัน"

So I would like to say something

ผมเลยอยากจะพูดอะไรบางอย่าง

to all the people out there like me

กับผู้คนข้างนอกนั้น ที่

to the Africans, and the poor

เป็นคนแอฟริกา และยากจน เหมือนผม

who are struggling with your dreams.

คนที่กำลังต่อสู้ เพื่อทำความฝันให้เป็นจริง

God bless.

ขอพระเจ้าอวยพระพร

Maybe one day you will watch this on the Internet.

สักวันหนึ่ง คุณอาจได้ดูสิ่งนี้ทางอินเทอร์เน็ต

I say to you, trust yourself and believe.

ผมขอบอกคุณว่า จงเชื่อในตนเอง และศรัทธา

Whatever happens, don't give up.

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น อย่ายอมแพ้

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(ปรบมือ)