William Kamkwamba: How I harnessed the wind

Translator: Srinivasan G Reviewer: Tharique Azeez

Thank you.

நன்றி.

Two years ago, I stood on the TED stage in Arusha, Tanzania.

இரண்டு வருடங்களுக்கு முன் தான்சானியாவில் உள்ள அருஷாவில் நடந்த TED நிகழ்ச்சியில் நான் பேசினேன்.

I spoke very briefly about one of my proudest creations.

மிகச் சுருக்கமாக அங்கே பேசினேன், என் பெருமைக்குரிய படைப்பு பற்றி.

It was a simple machine that changed my life.

மிக எளிமையான, என் வாழ்க்கையையே மாற்றிய சாதனம் அது.

Before that time,

அதற்கு முன்பு

I had never been away from my home

மலாவியில் உள்ள என் வீட்டை விட்டு

in Malawi.

வெளியே எங்கும் நான் சென்றதில்லை.

I had never used a computer.

கணினியை பயன்படுத்தியதில்லை.

I had never seen an Internet.

இணையத்தை பார்த்ததில்லை.

On the stage that day, I was so nervous.

அன்று மேடையில் மிகவும் நடுக்கமாக இருந்தது.

My English lost,

என் ஆங்கிலம் தவறியது.

I wanted to vomit.

வயிற்றை குமட்டியது.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

I had never been surrounded by so many azungu,

அதற்கு முன்பு அத்தனை 'அஜுங்கு'களால் நான் சூழப்பட்டதில்லை

white people.

('அஜுங்கு' என்றால் வெள்ளைக்காரர்கள்)

(Laughter)

(சிரிப்பு)

There was a story I wouldn't tell you then.

என் கதையைப் பற்றி அன்று உங்களிடம் சொல்ல முடியவில்லை.

But well, I'm feeling good right now.

ஆனால் இன்று நான் நன்றாகவே உள்ளேன்.

I would like to share that story today.

என் கதையைப் பற்றி இன்று நான் சொல்கிறேன்.

We have seven children in my family.

குடும்பத்தின் ஏழு குழந்தைகளில் ஒருவன் நான்.

All sisters, excepting me.

என்னைத் தவிர அனைவரும் பெண்கள்.

This is me with my dad when I was a little boy.

இது நான், சிறுவனாக, என் தந்தையுடன்.

Before I discovered the wonders of science,

அறிவியல் அதிசயங்களைப் பற்றி அறிந்து கொள்வதற்கு முன்பு,

I was just a simple farmer

நான் ஒரு எளிய உழவன்.

in a country of poor farmers.

ஏழை உழவர்கள் வாழும் நாடு என் நாடு.

Like everyone else, we grew maize.

அனைவரையும் போல் நாங்களும் மக்காச்சோளம் பயிர் செய்வோம்.

One year our fortune turned very bad.

ஒரு வருடம் எங்களுக்கு மிகப்பெரிய துரதிர்ஷ்டம் காத்திருந்தது.

In 2001 we experienced an awful famine.

2001ல் மிகக் கொடிய பஞ்சத்தை நாங்கள் அனுபவித்தோம்.

Within five months all Malawians began to starve to death.

ஐந்தே மாதங்களுக்குள் மலாவியர்கள் பட்டினியால் செத்தனர்.

My family ate one meal per day, at night.

எங்கள் வீட்டில் ஒரு நாளைக்கு ஒரு வேளை தான் சாப்பாடு, இரவில்.

Only three swallows of nsima for each one of us.

இந்த 'நிசிமா'வில் ஆளுக்கு மூன்று வாய்கள், அவ்வளவு தான்.

The food passes through our bodies.

அவ்வுணவு எங்கள் உடல் வழியாகச் சென்றதோடு சரி.

We drop down to nothing.

அடி மட்ட நிலைக்கு தள்ளப்பட்டோம்.

In Malawi, the secondary school,

மலாவியில் உள்ள மேல்நிலைப் பள்ளிகளில்,

you have to pay school fees.

பள்ளிக் கட்டணம் கட்ட வேண்டும்.

Because of the hunger, I was forced to drop out of school.

பசிக் கொடுமையால் என்னால் தொடர்ந்து பள்ளி செல்ல முடியவில்லை.

I looked at my father

என் தந்தையின் நிலையைப் பார்த்தேன்.

and looked at those dry fields.

அந்த காய்ந்த வயல்களைப் பார்த்தேன்.

It was the future I couldn't accept.

அப்படிப்பட்ட எதிர்காலத்தை என்னால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை.

I felt very happy to be at the secondary school,

பள்ளியில் படித்தபோது நான் மிகவும் மகிழ்ச்சியுடன் இருந்தேன்.

so I was determined to do anything possible

அதனால் நான் எதையும் செய்யத் தீர்மானித்தேன்

to receive education.

கல்வி கற்பதற்காக.

So I went to a library.

ஆகவே நான் நூலகத்திற்குச் சென்றேன்.

I read books, science books, especially physics.

நூல்களைப் படித்தேன், அறிவியல் நூல்கள், குறிப்பாக இயற்பியல் நூல்கள்.

I couldn't read English that well.

என்னால் ஆங்கிலத்தை சரியாக புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை.

I used diagrams and pictures

படிமங்களையும் படங்களையும் பயன்படுத்தி

to learn the words around them.

தொடர்பான வார்த்தைகளை புரிந்து கொண்டேன்.

Another book put that knowledge in my hands.

மற்றொரு புத்தகம் அறிவை என் கைவசம் ஆக்கியது.

It said a windmill could pump water and generate electricity.

காற்றாலை மூலம் நீர் இறைக்கவும், மின் உற்பத்தி செய்யவும் முடியும் என்று அது சொன்னது.

Pump water meant irrigation,

நீர் இறைப்பதன் மூலம் பாசனம் செய்யலாம்.

a defense against hunger,

நாங்கள் அச்சமயம் அனுபவித்த பட்டினியிலிருந்து

which we were experiencing by that time.

எங்களை காப்பாற்றிக் கொள்ளலாம்.

So I decided I would build one windmill for myself.

அப்படியாக காற்றாலை ஒன்றை சுயமாக நிறுவ முடிவு செய்தேன்.

But I didn't have materials to use,

ஆனால் அதற்கு தேவையான பொருட்கள் என்னிடம் இல்லை.

so I went to a scrap yard

அதனால் குப்பைக் கிடங்குக்குச் சென்று

where I found my materials.

எனக்குத் தேவையான பொருட்களை சேகரித்தேன்.

Many people, including my mother,

பலர், என் தாய் உட்பட,

said I was crazy.

என்னை கிறுக்கன் என்றார்கள்.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

I found a tractor fan,

ஒரு டிராக்டரின் விசிறியை பொறுக்கினேன்,

shock absorber, PVC pipes.

அதிர்வு தாங்கி (shock absorber), PVC குழாய்கள்,

Using a bicycle frame

ஒரு சைக்கிள் சட்டம்,

and an old bicycle dynamo,

மற்றும் ஒரு சைக்கிள் டைனமோ, இவற்றைப் பயன்படுத்தி

I built my machine.

என் இயந்திரத்தை உருவாக்கினேன்.

It was one light at first.

முதலில் ஒரு விளக்கு.

And then four lights,

பின்னர் நான்கு விளக்குகள்,

with switches, and even a circuit breaker,

ஆளிகளுடன் (switches), சுற்றமைப்புப் பிரிகலனுடனும் (circuit breaker) கூட,

modeled after an electric bell.

ஒரு குறிப்பை பயன்படுத்தி இவற்றை வடிவமைத்தேன்.

Another machine pumps water

மற்றொரு இயந்திரம் நீர் இறைக்கிறது

for irrigation.

பாசனத்திற்காக.

Queues of people start lining up at my house

என் வீட்டு வாசலில் ஊர் மக்கள் வரிசை கட்டி நின்றார்கள்.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

to charge their mobile phone.

தங்கள் செல்பேசிகளை சார்ஜ் செய்வதற்காக வந்தார்கள்.

(Applause)

(கரகோஷம்)

I could not get rid of them.

அந்த கூட்டத்தை நீக்கிவிடவே முடியவில்லை.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

And the reporters came too,

அதன் பிறகு நிருபர்களும் வந்தார்கள்,

which lead to bloggers

பிறகு வலைப்பதிவாளர்கள் வந்தார்கள்,

and which lead to a call from something called TED.

அப்படியாக TED என்ற ஒன்றிலிருந்து என்னை அழைத்தார்கள்.

I had never seen an airplane before.

அதற்கு முன்பு நான் விமானத்தை பார்த்ததே இல்லை.

I had never slept in a hotel.

விடுதிகளில் தங்கியதில்லை.

So, on stage that day in Arusha,

இப்படியிருக்க, அன்று அருஷாவில், மேடையில்,

my English lost,

என் ஆங்கிலம் தவறியது,

I said something like,

நான் இவ்வாறாக ஏதோ சொன்னேன்,

"I tried. And I made it."

"நான் முயன்றேன் அதனால் சாதித்தேன்."

So I would like to say something

ஆக, நான் ஒன்றை சொல்லிக்கொள்ள விரும்புகிறேன்

to all the people out there like me

என்னைப் போன்ற மக்கள் அனைவருக்குமாக

to the Africans, and the poor

ஆப்பிரிக்கர்களுக்காக, ஏழைகளுக்காக,

who are struggling with your dreams.

கனவுகளை நனவாக்க போராடும் மக்களுக்காக,

God bless.

கடவுள் உங்களை ஆசீர்வதிக்கட்டும்.

Maybe one day you will watch this on the Internet.

ஒரு நாள் இந்த பேச்சை இணையத்தில் பார்ப்பீர்கள்.

I say to you, trust yourself and believe.

உங்களுக்கு சொல்கிறேன், உங்களை நம்புங்கள், நம்பிக்கை கொள்ளுங்கள்.

Whatever happens, don't give up.

என்ன தான் நடந்தாலும் முயற்சியை கைவிடாதீர்கள்.

Thank you.

நன்றி.

(Applause)

(கரகோஷம்)