For more tolerance, we need more ... tourism? | Aziz Abu Sarah

Translator: yamela areesamarn Reviewer: Pattapon Kasemtanakul

I'm a tourism entrepreneur and a peacebuilder,

ผมเป็นผู้ประกอบการท่องเที่ยว และผู้สร้างสันติภาพ

but this is not how I started.

แต่ผมไม่ได้เริ่มต้นแบบนี้

When I was seven years old, I remember watching television

ตอนผมอายุได้ 7 ขวบ ผมจำได้ว่าได้ดูทีวี

and seeing people throwing rocks,

และเห็นคนขว้างก้อนหิน

and thinking, this must be a fun thing to do.

และคิดว่า มันต้องเป็นเรื่องสนุกที่จะทำ

So I got out to the street and threw rocks,

ผมจึงออกไปที่ถนน แล้วก็ขว้างก้อนหิน

not realizing I was supposed to throw rocks at Israeli cars.

ไม่ได้รู้หรอกว่า ควรจะต้องขว้างรถของพวกอิสราเอล

Instead, I ended up stoning my neighbors' cars. (Laughter)

ผมเลยไปขว้างรถของเพื่อนบ้านแทน (เสียงหัวเราะ)

They were not enthusiastic about my patriotism.

เขาไม่ได้สนใจเรื่องความรักชาติของผมหรอก

This is my picture with my brother.

นี่เป็นภาพผมกับพี่ชาย

This is me, the little one, and I know what you're thinking:

ตัวเล็กนี่คือผม และผมรู้ว่าคุณคิดอะไรอยู่

"You used to look cute, what the heck happened to you?"

"นายเคยดูน่ารักดี แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับนายเนี่ย"

But my brother, who is older than me,

แต่พี่ชายผมซึ่งแก่กว่าผม

was arrested when he was 18,

ถูกจับตอนเขาอายุ 18

taken to prison on charges of throwing stones.

ถูกจับไปเข้าคุก ข้อหาขว้างก้อนหิน

He was beaten up when he refused to confess that he threw stones,

เขาถูกทุบตีเมื่อไม่ยอมรับสารภาพ ว่าขว้างก้อนหิน

and as a result, had internal injuries

และผลก็คือ เขามีอาการบาดเจ็บภายใน

that caused his death soon after he was released from prison.

ซึ่งเป็นเหตุให้เสียชีวิต ไม่นานหลังถูกปล่อยจากคุก

I was angry, I was bitter,

ผมโกรธ ขมขื่นใจ

and all I wanted was revenge.

และที่ผมต้องการอย่างเดียวคือ การแก้แค้น

But that changed when I was 18.

แต่นั่นเปลี่ยนไป ตอนผมอายุ 18

I decided that I needed Hebrew to get a job,

ผมตกลงใจว่าต้องเรียนภาษาฮีบรูจึงจะได้งาน

and going to study Hebrew in that classroom

และการไปเรียนภาษาฮีบรูในชั้นเรียนนั้น

was the first time I ever met Jews who were not soldiers.

เป็นครั้งแรกที่ผมพบคนยิวที่ไม่ใช่ทหาร

And we connected over really small things, like the fact that I love country music,

เราเชื่อมถึงกันจากเรื่องเล็กๆ เช่น ผมรักเพลงลูกทุ่ง

which is really strange for Palestinians.

ซึ่งแปลกมากสำหรับคนปาเลสไตน์

But it was then that I realized also that we have a wall of anger,

แต่ตอนนั้น ผมก็ตระหนักด้วยว่า เรามีกำแพงของความโกรธ

of hatred and of ignorance that separates us.

เกลียด ความโง่เขลา แบ่งแยกเราอยู่

I decided that it doesn't matter what happens to me.

ผมตกลงใจว่า ไม่สำคัญว่าจะอะไรเกิดขึ้นกับผม

What really matters is how I deal with it.

แต่ที่สำคัญคือ ผมจะจัดการกับมันอย่างไร

And therefore, I decided to dedicate my life

ดังนั้น ผมจึงตัดสินใจอุทิศชีวิตของตัวเอง

to bringing down the walls that separate people.

เพื่อพังกำแพงที่แบ่งแยกผู้คนลง

I do so through many ways.

ผมทำสิ่งนั้นในหลายๆ รูปแบบ

Tourism is one of them, but also media and education,

การท่องเที่ยวก็เป็นวิธีหนึ่ง และยังมีทางสื่อ และการศึกษาอีก

and you might be wondering, really, can tourism change things?

คุณอาจสงสัยว่า การท่องเที่ยวจะเปลี่ยนอะไรได้จริงหรือ?

Can it bring down walls? Yes.

จะพังกำแพงลงได้หรือ? ได้ครับ

Tourism is the best sustainable way to bring down those walls

การท่องเที่ยวเป็นวิธีที่ยั่งยืนและดีที่สุด

เพื่อพังกำแพงนั้น และสร้างวิธีเชื่อมถึงกัน

and to create a sustainable way of connecting with each other

and creating friendships.

และมิตรภาพที่ยั่งยืนขึ้นมา

In 2009, I cofounded Mejdi Tours,

ในปีค.ศ. 2009 ผมร่วมตั้ง เมจดิทัวร์ (Mejdi Tours)

a social enterprise that aims to connect people,

เป็นธุรกิจเพื่อสังคม ที่มุ่งเชื่อมผู้คนให้เข้าถึงกัน

with two Jewish friends, by the way,

ผมร่วมมือกับเพื่อนชาวยิวสองคนครับ

and what we'll do, the model we did,

สิ่งที่เราทำก็อย่างเช่น

for example, in Jerusalem, we would have two tour guides,

ในเยรูซาเลม เราก็จะมีไกด์ทัวร์สองคน

one Israeli and one Palestinian, guiding the trips together,

คนอิสราเอล กับคนปาเลสไตน์ นำทัวร์ไปด้วยกัน

telling history and narrative and archaeology and conflict

เล่าประวัติ เรื่องราว โบราณคดี ความขัดแย้ง

from totally different perspectives.

จากมุมมองหลายๆ ด้านตลอดเวลา

I remember running a trip together with a friend named Kobi --

ผมยังจำได้ว่าไปออกทัวร์กับเพื่อนชื่อ โกบิ

Jewish congregation from Chicago, the trip was in Jerusalem --

กลุ่มคนยิวจากชิคาโก เดินทางมาที่เยรูซาเล็ม

and we took them to a refugee camp, a Palestinian refugee camp,

และเราพาพวกเขาไปค่ายอพยพชาวปาเลสไตน์

and there we had this amazing food.

และเราทานอาหารที่น่าทึ่งกันที่นั่น

By the way, this is my mother. She's cool.

นี่คือแม่ของผมเอง เธอเยี่ยมมาก

And that's the Palestinian food called maqluba.

และนั่นเป็นอาหารปาเลสไตน์ เรียกว่า มาคลูเบ (Maqluba)

It means "upside-down."

แปลว่า "กลับหัวกลับหาง"

You cook it with rice and chicken, and you flip it upside-down.

ทำมาจากข้าว และไก่ แล้วพลิกกลับด้านบนลงล่าง

It's the best meal ever.

เป็นอาหารที่เยี่ยมสุดเท่าที่เคยทาน

And we'll eat together.

และเราก็ทานด้วยกัน

Then we had a joint band, Israeli and Palestinian musicians,

แล้วก็มีวงดนตรีที่นักดนตรี เป็นอิสราเอล และปาเลสไตน์

and we did some belly-dancing.

และก็มีระบำหน้าท้อง

If you don't know any, I'll teach you later.

ถ้าคุณไม่รู้จัก ผมจะสอนให้ภายหลัง

But when we left, both sides,

แต่เมื่อเราจากมา

they were crying because they did not want to leave.

ทั้งสองฝ่ายต่างก็ร้องไห้ เพราะเราไม่อยากจากกัน

Three years later, those relationships still exist.

สามปีต่อมา ความสัมพันธ์นั้นก็ยังคงอยู่

ลองคิดตามผมนะ ถ้าผู้คนหนึ่งพันล้านคน

Imagine with me if the one billion people

who travel internationally every year travel like this,

ท่องเที่ยวไปต่างประเทศแบบนี้ทุกปี

not being taken in the bus from one side to another,

ไม่ใช่ถูกพาขึ้นรถบัส จากด้านหนึ่งไปอีกด้าน

from one hotel to another,

จากโรงแรมแห่งหนึ่งไปอีกโรงแรมหนึ่ง

taking pictures from the windows of their buses of people and cultures,

ถ่ายภาพคนและวัฒนธรรมผ่านหน้าต่างรถบัส

but actually connecting with people.

แต่เชื่อมโยงกับผู้คนจริงๆ

You know, I remember having a Muslim group from the U.K.

ผมจำได้ เมื่อครั้งพากลุ่มมุสลิมจากอังกฤษ

going to the house of an Orthodox Jewish family,

ไปที่บ้านของครอบครัวยิวออโธดอกซ์

and having their first Friday night dinners, that Sabbath dinner,

และได้ทานอาหารคํ่าวันศุกร์แรก เป็นวันซับบาท

and eating together hamin, which is a Jewish food, a stew,

เรากินฮามิน (Hamin) ซึ่งเป็นอาหารตุ๋นของชาวยิวด้วยกัน

just having the connection of realizing, after a while,

แค่ได้เชื่อมโยงกัน ไม่นานก็รู้ว่า

that a hundred years ago, their families came out

เมื่อร้อยปีก่อนโน้น ครอบครัวของพวกเขานั้น

of the same place in Northern Africa.

มาจากที่เดียวกัน ในแอฟริกาเหนือ

This is not a photo profile for your Facebook.

นี่ไม่ใช่เป็นภาพโพรไฟล์ที่คุณจะเอาขึ้นเฟสบุ๊ค

This is not disaster tourism.

นี่ไม่ใช่การท่องเที่ยวชมภาพความหายนะ

This is the future of travel,

นี่คือ อนาคตของการท่องเที่ยว

and I invite you to join me to do that, to change your travel.

ผมขอเชิญคุณมาร่วมมือกัน เพื่อเปลี่ยนการเดินทางของคุณ

We're doing it all over the world now,

เรากำลังทำกันอยู่ทั่วโลกขณะนี้

from Ireland to Iran to Turkey,

จากไอร์แลนด์ ถึงอิหร่าน ถึงตุรกี

and we see ourselves going everywhere to change the world.

และเราเห็นตัวเอง เดินทางไปทุกๆ ที่ เพื่อเปลี่ยนโลก

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)