Aomawa Shields: How we'll find life on other planets | TED

Translator: soheila Jafari Reviewer: Leila Ataei

I am in search of another planet in the universe where life exists.

من به دنبال سیاره دیگری در جهان هستم که در آن زندگی باشد.

I can't see this planet with my naked eyes

با چشمان غیر مسلح نمی‌توانم این سیاره را ببینم

or even with the most powerful telescopes

یا حتی با قویترین تلسکوپ‌هایی

we currently possess.

که در حال حاضر داریم.

But I know that it's there.

اما می‌دانیم که آنجاست.

And understanding contradictions that occur in nature

فهم تناقضاتی که در طبیعت اتفاق می‌افتد به ما در یافت آن

will help us find it.

کمک خواهد کرد.

On our planet,

در سیاره ما،

where there's water, there's life.

جایی که آب هست، زندگی هم هست.

So we look for planets that orbit at just the right distance

بنابراین به دنبال سیاره‌های هستیم که مدار آن در فاصله مناسبی

from their stars.

از ستاره‌هایشان باشند.

At this distance,

در این فاصله،

shown in blue on this diagram for stars of different temperatures,

ستاره‌ها با دماهای مختلف به رنگ آبی در این نمودار نشان داده شده‌اند،

planets could be warm enough for water to flow on their surfaces

سیاره‌های آنها می‌توانند به قدر کافی گرم باشند تا آب بر سطح آنها

as lakes and oceans

به شکل دریاچه و اقیانوس جریان بیابد

where life might reside.

آنجا که شاید زندگی وجود داشته باشد.

Some astronomers focus their time and energy on finding planets

برخی از ستاره‌ شناسان زمان و انرژی‌شان را برای یافتن سیار‌ه‌هایی

at these distances from their stars.

متمرکز کرده‌اند که در این فاصله‌ها نسبت به ستاره‌هایشان هستند.

What I do picks up where their job ends.

من از جایی کارم را شروع می‌کنم که کار آنها پایان می‌یابد.

I model the possible climates of exoplanets.

آب و هوای سیارات فراخورشیدی(سیاره‌ای که به دور خورشید دیگری می‌گردد) را مدل‌سازی می‌کنم.

And here's why that's important:

و به این دلایل این کار مهم هست:

there are many factors besides distance from its star

علاوه بر فاصله از خورشید عوامل بسیار زیادی دیگری وجود دارد

that control whether a planet can support life.

که کنترل می‌کنند که آیا یک سیاره می‌تواند زندگی را پشتیبانی کند یا نه.

Take the planet Venus.

سیاره ونوس را در نظر بگیرید.

It's named after the Roman goddess of love and beauty,

نام آن از خدای عشق و زیبایی رومی‌ها گرفته شده،

because of its benign, ethereal appearance in the sky.

و به دلیل زیبایی‌اش به شکل یک سماوی الهی در آسمانی پدیدار می‌شود.

But spacecraft measurements revealed a different story.

اما اندازه گیری فضاپیماها چیز دیگری را نشان داد.

The surface temperature is close to 900 degrees Fahrenheit,

دمای سطح آن نزدیک به ۹۰۰ درجه فارنهایت،

500 Celsius.

یا ۵۰۰ درجه سیلسیوس هست.

That's hot enough to melt lead.

گرمای آن می‌تواند سرب را ذوب کند.

Its thick atmosphere, not its distance from the sun, is the reason.

دلیل این گرما اتمسفر ضخیم آن هست، نه فاصله آن از خورشید.

It causes a greenhouse effect on steroids,

این باعث ایجاد گاز گلخانه‌ای می‌شود که تاثیر بر استروئیدها دارد،

trapping heat from the sun and scorching the planet's surface.

و گرمای خورشید را جذب کرده و سطح سیاره را می‌سوزاند.

The reality totally contradicted initial perceptions of this planet.

و این واقعیت کاملا متضاد با برداشت اولیه از این سیاره هست.

From these lessons from our own solar system,

از این درسها در سامانه خورشیدی خودمان،

we've learned that a planet's atmosphere

دریافته‌ایم که اتمسفر سیاره‌ها

is crucial to its climate and potential to host life.

برای آب و هوای آن برای زندگی بالقوه بسیار مهم هستند.

We don't know what the atmospheres of these planets are like

ما نمی‌دانیم که اتمسفر این سیاره‌ها چه شکلی هستند

because the planets are so small and dim compared to their stars

زیرا این سیاره‌ها بسیار کوچک‌اند و در مقایسه با ستاره‌شان بسیار کم نور،

and so far away from us.

و از ما بسیار دور هستند.

For example, one of the closest planets that could support surface water --

برای مثال، یکی از نزدیک ترین سیاره‌ها که می‌تواند آب بر روی سطح ان باشد--

it's called Gliese 667 Cc --

گلیس 667Cc نامیده می‌شود--

such a glamorous name, right, nice phone number for a name --

چه اسم پُر زرق و برقی، درسته، یک شماره تلفن برای یک نفر--

it's 23 light years away.

۲۳ سال نوری با ما فاصله دارد.

So that's more than 100 trillion miles.

که بیش از ۱۶۰ تریلیون کیلومتر هست.

Trying to measure the atmospheric composition

تلاش برای اندازه گیری ترکیب اتمسفر آن

of an exoplanet passing in front of its host star is hard.

با توجه به عبور سیاره از مقابل ستاره‌اش مشکل هست.

It's like trying to see a fruit fly

این مثال مانند آن هست که تلاش کنید تا یک مگس میوه( حشره) را

passing in front of a car's headlight.

از نور چراغ جلوی یک خودرو ببینید.

OK, now imagine that car is 100 trillion miles away,

بسیار خوب، حالا تصور کنید که یک خودرو ۱۶۰ تریلیون کیلومتردور هست،

and you want to know the precise color of that fly.

و شما می‌خواهید که رنگ‌ دقیق مگس را بدانید.

So I use computer models

بنابراین من از مدل‌های کامپیوتری استفاده می‌کنم تا نوع اتمسفر یک سیاره

to calculate the kind of atmosphere a planet would need

و آب و هوای که آن ستاره نیاز دارد

to have a suitable climate for water and life.

تا مناسب وجود آب و زندگی در آن باشد را محاسبه کنم.

Here's an artist's concept of the planet Kepler-62f,

این مفهوم هنری از سیاره‌ی کپلر-62f هست،

with the Earth for reference.

همرا با زمین به عنوان مرجع.

It's 1,200 light years away,

این ۱٫۲۰۰ سال نوری از ما دور هست،

and just 40 percent larger than Earth.

و تنها ۴۰ درصد بزرگتر از زمین هست.

Our NSF-funded work found that it could be warm enough for open water

بنیاد ملی علوم دریافت که این به اندازه کافی گرم هست که آب در آن جریان داشته باشد

from many types of atmospheres and orientations of its orbit.

از انواع مختلف اتمسفرها و جهت های مدارهای.

So I'd like future telescopes to follow up on this planet

خُب دوست دارم که تلسکوپهای آینده این سیاره را برای یافتن

to look for signs of life.

نشانه‌هایی از زندگی دنبال کنند.

Ice on a planet's surface is also important for climate.

یخ روی سطح سیاره‌ها نیز برای آب و هوای آنها مهم هست

Ice absorbs longer, redder wavelengths of light,

یخ نور با طول موج بالا، یعنی نور قرمز را جذب می‌کند.

and reflects shorter, bluer light.

و نور با طول موج کوتاه‌، یعنی نور آبی را منعکس می‌کند.

That's why the iceberg in this photo looks so blue.

به همین دلیل کوه‌یخ در این تصویر چنان آبی رنگ هست.

The redder light from the sun is absorbed on its way through the ice.

نور قرمزخورشید در مسیرش توسط یخ جذب می‌شود.

Only the blue light makes it all the way to the bottom.

تنها نور آبی رنگ تا پائین کوه یخ را می‌رود.

Then it gets reflected back to up to our eyes

سپس این نور منعکس شده به چشم می‌رسد

and we see blue ice.

و ما را آن را آبی می‌بینیم

My models show that planets orbiting cooler stars

مدل من نشان می‌دهد که سیاره‌هایی که به دور خورشید‌های سردتری می‌گردند

could actually be warmer than planets orbiting hotter stars.

می‌توانند گرمتر از سیاره‌هایی باشند که به دور‌خورشید‌های داغ‌تر می گردند.

There's another contradiction --

یک تناقض دیگری ---

that ice absorbs the longer wavelength light from cooler stars,

که یخ نور را با طول موج بلند‌تر از ستاره های سردتر جذب می‌کند،

and that light, that energy, heats the ice.

و این نور، این انرژی، یخ‌ها را گرم می‌کند.

Using climate models to explore

استفاده از مدل‌های آب و هوایی برای کنکاش و اکتشاف

how these contradictions can affect planetary climate

اینکه چگونه تضادها می‌تواند آب و هوای سیاره ها را تغییر دهد

is vital to the search for life elsewhere.

برای کاوش و جستجو در مورد زندگی در جاهای دیگر ضروری هست.

And it's no surprise that this is my specialty.

و این هیچ تعجب‌ برانگیز نیست که این تخصص من هست.

I'm an African-American female astronomer

من یک زن ستارشناس آمریکایی آفریقایی تبار هستم

and a classically trained actor

و آموزش هنرپیشگی دیده‌ام

who loves to wear makeup and read fashion magazines,

کسی که عاشق آرایش کردن و مجلات مُد هست،

so I am uniquely positioned to appreciate contradictions in nature --

خُب من جایگاه منحصر به فردی را درک تناقض در طبیعت دارم -

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

... and how they can inform our search for the next planet where life exists.

چگونه (تناقضات طبیعت) می‌توانند ما را برای جستجو برای یافتن سیاره بعدی که در آن زندگی هست مطلع کنند.

My organization, Rising Stargirls,

سازمانی که من دارم ریزینگ استار گرل ( Rising Stargirls)

teaches astronomy to middle-school girls of color,

که به دختران رنگین پوست دبیرستانی با استفاده از تئاتر، نویسندگی

using theater, writing and visual art.

و هنرهای بصری ستارشناسی آموزش می‌دهد.

That's another contradiction -- science and art don't often go together,

و این تضاد دیگری است-- هنر و دانش اغلب با هم همراه نیستند،

but interweaving them can help these girls bring their whole selves

اما بافتن اینها با هم می‌تواند به این دختران کمک کند تا خودشان را

to what they learn,

برای آنچه که یاد می‌گیرند به همراه بیاورند،

and maybe one day join the ranks of astronomers

و شاید یک روز به صفوف ستاره‌ شناسان بپیوندند

who are full of contradictions,

که پر از تضاد هست،

and use their backgrounds to discover, once and for all,

و از پیشینه‌شان استفاده کرده، تا یکبار برای همیشه کشف کنند،

that we are truly not alone in the universe.

که ما واقعا در این جهان تنها نیستیم.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

( تشویق)