Grit: the power of passion and perseverance | Angela Lee Duckworth

آنجلا لی دوک ورث: کلید موفقیت؟ ثابت قدمی

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: soheila Jafari Reviewer: Leila Ataei

When I was 27 years old,

هنگامی که ۲۷ ساله بودم،

I left a very demanding job in management consulting

من شغل بسیار پرخواستارِ مشاور مدیریت را

for a job that was even more demanding: teaching.

برای یک شغل دیگرکه خواهان بیشتری نیز داشت را رها کردم.

برای تدریس ریاضی کلاس هفتم

I went to teach seventh graders math

in the New York City public schools.

در یک مدرسه دولتی به شهر نیویورک رفتم.

و مثل هر آموزگاری، آزمون و تست برای دانش آموزان گذاشتم.

And like any teacher, I made quizzes and tests.

I gave out homework assignments.

من تکالیف شب به بچه‌ها دادم.

هنگامی که تکالیف بچه‌ها را گرفتم نمره آنها را محاسبه کردم.

When the work came back, I calculated grades.

What struck me was that IQ was not the only difference

چیزی که مرا تکان داد این بود که ضریب هوشی تنها تفاوت

between my best and my worst students.

بين بهترین شاگردانم و بدترین شاگردانم نبود.

بعضی از قویترین شاگردانم ضریب هوشی

Some of my strongest performers did not have stratospheric IQ scores.

غیر معمول و شدیدن بالایی نداشتند.

برخی از باهوش‌ترین بچه‌ها در درس خیلی خوب نبودند.

Some of my smartest kids weren't doing so well.

And that got me thinking.

و همین باعث شد که من در این باره فکر کنم.

The kinds of things you need to learn in seventh grade math,

چیزهایی که در ریاضی کلاس هفتم فرد می‌بایستی یادبگیرد،

sure, they're hard: ratios, decimals, the area of a parallelogram.

مطمئنن مشکل هستند ، مثل تناسب، اعشار،

مساحت متوازی‌الضلاع.

But these concepts are not impossible,

اما اینها مفاهیم غیر‌ممکنی برای یادگیری نیستند.

and I was firmly convinced that every one of my students

و من قویاً متقاعد شده بودم که تمامی دانش‌اموزانم

could learn the material

می‌توانستند تمامی مطالب را یاد بگیرند،

اگر سخت و به اندازه کافی کار می‌کردند.

if they worked hard and long enough.

After several more years of teaching,

پس از چند سال تدریس بيشتر،

I came to the conclusion that what we need in education

من به این نتیجه رسیدم که آنچه که ما برای آموزش و پرورش نیاز داریم

فهم بهتری از دانش‌اموزان و یادگیری

is a much better understanding of students and learning

from a motivational perspective,

ازلحاظ انگیزشی،

from a psychological perspective.

و از لحاظ روانی است.

In education, the one thing we know how to measure best is IQ.

در آموزش، چیزی که ما می‌دانیم اینکه بهترین سنجش

ضریب هوشی است، اما آیا خوب بودن در مدرسه و زندگی

But what if doing well in school and in life

depends on much more

بیشتر بستگی دارد به

than your ability to learn quickly and easily?

توانایی فرد برای سریع و آسان یادگرفتن ؟

So I left the classroom,

خُب من تدریس را رها کردم،

and I went to graduate school to become a psychologist.

و برای اینکه رواشناس شوم فوق لیسانس را شروع کردم.

I started studying kids and adults

من مطالعه بر روی کودکان و بزرگسالان

برای مجموعه‌های بسیار چالش‌برانگیز را آغاز کردم،

in all kinds of super challenging settings,

and in every study my question was,

و در هر مطالعه پرسش من این بود که،

who is successful here and why?

در اینجا چه کسی و چرا موفق است؟

My research team and I went to West Point Military Academy.

تیم تحقیقاتیم و من به آکادمی وست پوینت ارتش رفتیم.

We tried to predict which cadets

ما تلاش کردیم پیش بینی کنیم کدام يك از دانشجويان دانشگاه افسرى

would stay in military training and which would drop out.

در ارتش باقی می‌مانند و کدام آن را رها می‌کنند.

We went to the National Spelling Bee

ما به نشنال اسپلینگ بی رفتیم

and tried to predict which children would advance farthest in competition.

و تلاش کردیم پیش بینی کنیم کدام کودکان

در مسابقات بيشترين پيشروى را خواهد داشت.

We studied rookie teachers working in really tough neighborhoods,

ما کارآموزگاران تازه‌کار را که در

محله‌های بسیار خشن و سخت کار میکردند،بررسی و مطالعه کردیم، با اين پرسش

asking which teachers are still going to be here in teaching

که کدامیک از آموزگاران تا آخر سال هنوز مایلند

by the end of the school year,

که در آن مدرسه تدریس کنند،

and of those, who will be the most effective

و البته، چه کسانی تاثیر بیشتری

at improving learning outcomes for their students?

در بهبودی وضعیت یادگیری و آموزش دانش‌آموزان‌‌شان داشته‌اند؟

We partnered with private companies, asking,

ما با شرکت‌های خصوصی همکاری داشتیم، و سوال ما این بود

which of these salespeople is going to keep their jobs?

که کدامیک از این فروشندگان تصمیم دارند که در این شغل باقی بمانند؟

And who's going to earn the most money?

و چه کسی قصد دارد بیشترین درآمد را داشته باشد؟

In all those very different contexts,

در تمامی این زمینه های بسیار متفاوت

one characteristic emerged as a significant predictor of success.

یک ویژگی به عنوان

پیش بینی‌‌اىقابل توجه از موفقیت بیرون آمد.

And it wasn't social intelligence.

و این هوش اجتماعی نبود.

It wasn't good looks, physical health,

ظاهر خوب، سلامتی جسمی، و ضریب هوشی نبود.

and it wasn't IQ.

It was grit.

بلکه ثابت قدمى بود.

Grit is passion and perseverance for very long-term goals.

ثابت قدمى، اشتیاق و پشتکار برای اهداف بلند مدت محسوب مى‌‌شود.

Grit is having stamina.

ثابت قدمى یعنی استفامت و تاب آوردن.

Grit is sticking with your future, day in, day out,

ثابت قدمى، چسبیدن به آینده‌‌تان در ابتدای روز و انتهای آن است،

not just for the week, not just for the month,

نه تنها برای هفته و ماه

but for years,

بلکه برای سالهاست و واقعاًسخت کردن برای

and working really hard to make that future a reality.

اینکه آن آینده به حقیقت بپیوندد.

Grit is living life like it's a marathon, not a sprint.

ثابت قدمى مثل زندگی کردن در یک مسابقه دو مارتن استقامتی است، نه یک مسابقه سرعت.

چند سال پیش، شروع به مطالعه‌ی ثابت قدمى

A few years ago,

I started studying grit in the Chicago public schools.

در مدارس دولتی شیکاگو کردم.

از هزاران دانش‌آموز سالهای اول دبیرستان درخواست کردم

I asked thousands of high school juniors

to take grit questionnaires,

که سوالات ثابت قدمى را پاسخ دهند،

and then waited around more than a year

و سپس برای مدت یکسال منتظر ماندم

to see who would graduate.

تا ببینم چه کسانی فارغ‌التحصیل می‌شوند.

Turns out that grittier kids

معلوم شد که دانش‌اموزانی که ثابت قدم‌‌ترند

were significantly more likely to graduate,

بطور چشمگیری احتمال فارغ التحصیل شدنشان بیشتر است.

even when I matched them on every characteristic I could measure,

حتی هنگامی که من آنها را بر روی هر ویژگی که امکان اندازه گیری داشت دسته‌بندی کردم،

things like family income,

چیزهایی مثل درآمد خانواده،

نمره های آزمون پیشرفت استاندارد شده،

standardized achievement test scores,

even how safe kids felt when they were at school.

حتی ميزان امنيتی که بچه‌ها در زمان بودن در مدرسه احساس میکنند.

So it's not just at West Point or the National Spelling Bee

خُب موضوع ثابت قدمی‌ فقط در "وست پوینت" و

that grit matters.

یا "نشنال اسپیلینک بی" نبود. این در مدارس،

It's also in school,

especially for kids at risk for dropping out.

به ویژه برای کودکانی که در خطر رها کردن مدرسه بودند هم بود.

To me, the most shocking thing about grit

برای من، تکان‌دهندترین موضوع درباره ثابت‌قدم بودن

این است که ما چقدر کم راجع به ثابت ‌قدم بودن می‌دانیم،

is how little we know,

how little science knows, about building it.

چقدر علم در مورد ایجاد كردن آن كم می‌داند.

هر روز، پدرو مادرها، آموزگاران از من می‌پرسند،

Every day, parents and teachers ask me,

"How do I build grit in kids?

" چگونه در کودکم ثابت‌قدمی را ایجاد کنم؟

What do I do to teach kids a solid work ethic?

چگونه می‌توانم به کودکان یک کار سخت اخلاقی را یاد دهم؟

How do I keep them motivated for the long run?"

چگونه انگیزه را در کودکان برای مسیرى طولانی نگهدارم؟

The honest answer is,

پاسخ صادقانه این است که من واقعا نمی‌دانم.( خنده تماشاگران)

I don't know.

(Laughter)

What I do know is that talent doesn't make you gritty.

چیزی که می‌دانم این است که استعداد، فرد را ثابت‌قدم نمی‌کند.

Our data show very clearly

داده‌‌هایمان به روشنی نشان می‌دهند

that there are many talented individuals

که افراد با استعداد زیادی وجود دارند

که به سادگی به دنبال تعهدات شان نمی‌روند.

who simply do not follow through on their commitments.

In fact, in our data, grit is usually unrelated

در حقیقت، در داده‌‌های ما ثابت‌قدم بودن معمولا با استعداد فرد مرتبط نیست

و حتی با اندازه و میزان استعداد معکوس هست.

or even inversely related to measures of talent.

So far, the best idea I've heard about building grit in kids

تاکنون، بهترین ایده‌ای که درباره ایجاد ثابت قدمى در کودکان شنیده‌ام

is something called "growth mindset."

چیزی‌ست که به آن "رشد طرز تفکر" می‌گویند.

This is an idea developed at Stanford University by Carol Dweck,

این ایده ای‌ست که توسط کارول دوك

دردانشگاه استنفورد مطرح شد، او بر این عقیده است

and it is the belief that the ability to learn is not fixed,

که توانایی یادگیری، ثابت نیست و

that it can change with your effort.

توانایی یادگیری می‌تواند با تلاش فرد تغییر کند.

Dr. Dweck has shown

دکتر دوک نشان داده هنگامی که کودکان درباره

that when kids read and learn about the brain

مغز و نحوه پاسخگويى آن به چالشها تغییر و رشد می‌کنند،

and how it changes and grows in response to challenge,

می‌خوانند و یاد‌می‌گیرند،

they're much more likely to persevere when they fail,

هنگامی شکست خوردن، احتمال بیشتری دارد که استقامت کنند،

because they don't believe that failure is a permanent condition.

زیرا آنها بر این باورند که این شکست

یک وضعیت دائمی نیست.

خُب رشد طرز تفکر ایده بزرگی‌ برای ایجاد ثابت‌قدمی هست.

So growth mindset is a great idea for building grit.

But we need more.

اما ما به یشتر از این نیاز داریم.

And that's where I'm going to end my remarks,

و این جایی‌ست که می‌خواهم سخنانم را پایان دهم،

because that's where we are.

زیرا این جایی‌ست که ما هستیم.

این کاری‌ست که در مقابل ما قرار دارد.

That's the work that stands before us.

We need to take our best ideas, our strongest intuitions,

ما نیاز داریم بهترین ایده و قوی‌ترین شهود را در نظر بگیریم،

and we need to test them.

و نیاز داریم آنها را امتحان كنيم.

We need to measure whether we've been successful,

ما نیاز داریم قیاس کنیم ایا موفق بوده‌ایم،

and we have to be willing to fail, to be wrong,

و اینکه بايد به شکست و اشتباه متمایل باشیم ،

to start over again with lessons learned.

تا دوباره درسهای آموخته شده را از نو شروع كنيم.

به زبان دیگر، ما نیاز به ثابت قدم بودن

In other words, we need to be gritty

about getting our kids grittier.

درباره اینکه کودکان‌مان ثابت قدم باشند داریم.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

( تشویق تماشاگران)