Grit: The Power of Passion and Perseverance | Angela Lee Duckworth | TED

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Darts Group Reviewer: Levan Lashauri

When I was 27 years old,

როცა 27 წლის ვიყავი,

I left a very demanding job in management consulting

ძალიან მოთხოვნადი სამსახური მივატოვე მენეჯმენტის სფეროში,

for a job that was even more demanding: teaching.

რათა დამეწყო კიდევ უფრო მოთხოვნადი სამსახური: მასწავლებლობა.

I went to teach seventh graders math

ნიუ-იორკის საჯარო სკოლებში მეშვიდე კლასელებისთვის

in the New York City public schools.

მათემატიკის სასწავლებლად გადავედი.

And like any teacher, I made quizzes and tests.

როგორც ყველა მასწავლებელმა, მეც შევადგინე ქუიზები და ტესტები.

ვაძლევდი საშინაო დავალებებს.

I gave out homework assignments.

შემდეგ ვწერდი შესრულებული სამუშაოს ქულებს.

When the work came back, I calculated grades.

What struck me was that IQ was not the only difference

გავოცდი როცა მივხვდი, რომ IQ არ იყო ერთადერთი განსხვავება,

between my best and my worst students.

ჩემს საუკეთესო და ყველაზე ცუდ მოსწავლეებს შორის.

ჩემს ყველაზე ძლიერ მოსწავლეებს სულაც არ ჰქონდათ ზემაღალი IQ მაჩვენებელი.

Some of my strongest performers did not have stratospheric IQ scores.

Some of my smartest kids weren't doing so well.

ჩემს ყველაზე ჭკვიანი ბავშვებს კი, არ ჰქონდათ ისეთი კარგი შედეგები

And that got me thinking.

და ამან დამაფიქრა.

The kinds of things you need to learn in seventh grade math,

ის რასაც მეშვიდე კლასის მათემატიკა გვასწავლოს რა თქმა უნდა რთულია:

sure, they're hard: ratios, decimals, the area of a parallelogram.

პროპორციები, ათწილადები, პარალელოგრამის ფართობი,

But these concepts are not impossible,

მაგრამ ამ ცნებების გაგება არ არის შეუძლებელი

and I was firmly convinced that every one of my students

და მე მტკიცედ მჯეროდა, რომ თითოეულ ჩემს სტუდენტს

could learn the material

შეეძლო ამის შესწავლა,

თუ უფრო გულმოდგინედ და ხანგრძლივად ისწავლიდნენ.

if they worked hard and long enough.

After several more years of teaching,

რამდენიმე წლიანი სწავლების შემდეგ,

I came to the conclusion that what we need in education

მივედი დასკვნამდე, რომ განათლებაში რაც გვჭირდება,

არის სტუდენტთა უკეთესი გაგება

is a much better understanding of students and learning

from a motivational perspective,

და სწავლების მოტივაციის კუთხით,

from a psychological perspective.

ფსიქოლოგიური კუთხით დანახვა.

In education, the one thing we know how to measure best is IQ.

განათლებაში, ყველაზე კარგად IQ-ს გაზომვა ვიცით.

მაგრამ იქნებ სკოლაში და ცხოვრებაში წარმატება,

But what if doing well in school and in life

უფრო მეტ რამეზეა დამოკიდებული,

depends on much more

ვიდრე სწრაფად და მარტივად სწავლის უნარი?

than your ability to learn quickly and easily?

So I left the classroom,

ამრიგად, მე დავტოვე საკლასო ოთახი

and I went to graduate school to become a psychologist.

და გავხდი ფსიქოლოგიის მკვლევარი.

I started studying kids and adults

მე დავიწყე ბავშვებისა და ზრდსრულების შესწავლა

ყველა სახის რთულ სიტუაციებში.

in all kinds of super challenging settings,

and in every study my question was,

ყოველ კვლევაში ჩემი კითხვა იყო:

who is successful here and why?

ვინ არის აქ წარმატებული და რატომ?

My research team and I went to West Point Military Academy.

მე და ჩემი მკვლევართა გუნდი წავედით West Point-ის სამხედრო აკადემიაში.

We tried to predict which cadets

შევეცადეთ გამოგვეცნო

კადეტთაგან ვინ გააგრძელებდა სწავლას და ვის გარიცხავდნენ.

would stay in military training and which would drop out.

We went to the National Spelling Bee

ჩვენ წავედით National Spelling Bee-ს მართლწერის კონკურსზე

and tried to predict which children would advance farthest in competition.

და ვცდილობდით გამოგვეცნო ვინ გავიდოდა ყველაზე შორს ამ კონკურსში.

We studied rookie teachers working in really tough neighborhoods,

ჩვენ ვსწავლობდით ახალბედა მასწავლებელებს, რომლებიც რთულ უბნებში მუშაობდნენ,

asking which teachers are still going to be here in teaching

გვაინტერესებდა რომელი მასწავლებელი გააგრძელებდა იქ მუშაობას

by the end of the school year,

სასწავლო წლის ბოლომდე

and of those, who will be the most effective

და ვინ მიაღწევდა უფრო დიდ შედეგს

at improving learning outcomes for their students?

სტუდენტთა შედეგების გაუმჯობესებაში.

We partnered with private companies, asking,

ვმუშაობდით კერძო კომპანიებთან,

which of these salespeople is going to keep their jobs?

გვაინტერესებდა, მათი გაყიდვების რომელი სპეციალისტი შეინარჩუნებდა სამსახურს.

And who's going to earn the most money?

ვინ გამოიმუშავებდა ყველაზე მეტ ფულს?

In all those very different contexts,

ყველა ამ განსხვავებულ კონტექსტში,

one characteristic emerged as a significant predictor of success.

ერთი მახასიათებელი აღმოჩნდა წარმატების მნიშვნელოვანი განმსაზღვრელი.

And it wasn't social intelligence.

და ეს არ იყო სოციალური ინტელექტი.

It wasn't good looks, physical health,

ეს არ იყო კარგი გარეგნობა, ჯანმრთელობა

and it wasn't IQ.

და არც IQ.

It was grit.

ეს იყო შეუპოვრობა.

Grit is passion and perseverance for very long-term goals.

შეუპოვრობა არის გრძელვადიანი მიზნების მიღწევის წყურვილი და გამბედაობა.

Grit is having stamina.

შეუპოვრობაა გამძლეობის უნარის ქონა.

Grit is sticking with your future, day in, day out,

შეუპოვრობა ნიშნავს მომავალთან შერკინებას, დღითიდღე,

not just for the week, not just for the month,

არა მხოლოდ კვირების და თვეების,

but for years,

არამედ წლების მანძილზე,

and working really hard to make that future a reality.

და გულმოდგინედ მუშაობას რათა მომავალი რეალობად აქციო.

Grit is living life like it's a marathon, not a sprint.

შეუპოვრობა არის ცხოვრება, რომელიც მარათონია და არა - სპრინტი.

რამდენიმე წლის წინ,

A few years ago,

I started studying grit in the Chicago public schools.

შეუპოვრობის შესწავლა ჩიკაგოს საჯარო სკოლებში დავიწყე.

საშუალო სკოლის ათასობით მოსწავლეს ვთხოვე

I asked thousands of high school juniors

to take grit questionnaires,

შეევსოთ შეუპოვრობის თემაზე კითხვარები

and then waited around more than a year

და წელიწადზე მეტი ველოდებოდი,

to see who would graduate.

რათა მენახა ვინ დაამთავრდებდა სკოლას.

Turns out that grittier kids

აღმოჩნდა, რომ მეტად შეუპოვარი ბავშვები

were significantly more likely to graduate,

უფრო დიდი ალბათობით ამთავრებდნენ სკოლებს.

even when I matched them on every characteristic I could measure,

მაშინაც კი, როცა ისინი ერთმანეთს ისეთი მახასიათებლებით მივუთანადე,

things like family income,

როგორიცაა ოჯახის შემოსავლები,

ტესტის ქულები,

standardized achievement test scores,

even how safe kids felt when they were at school.

ისიც კი თუ რამდენად უსაფრთხოდ გრძნობდნენ ბავშვები თავს სკოლაში.

ამიტომ, West Point, ან მართლწერის კონკური არ არის ერთადერთი ადგილი,

So it's not just at West Point or the National Spelling Bee

that grit matters.

სადაც შეუპოვრობა მნიშვნელოვანია,

It's also in school,

ასევეა სკოლებშიც,

especially for kids at risk for dropping out.

განსაკუთრებით გარიცხვის პირას მყოფი ბავშვებისთვის.

ჩემთვის შოკისმომგვრელია ის,

To me, the most shocking thing about grit

თუ რამდენად ცოტა ვიცით შეუპოვრობაზე,

is how little we know,

რა მწირია მის ზრდასთან დაკავშირებული მეცნიერული ცოდნა.

how little science knows, about building it.

ყოველდღე, მშობლები და მასწავლებელები მეკითხებიან:

Every day, parents and teachers ask me,

"How do I build grit in kids?

„როგორ გავაღვიძოთ შეუპოვრობა ბავშვებში?

What do I do to teach kids a solid work ethic?

როგორ ჩავუნერგო ბავშვს მყარი სამუშაო ეთიკა?

How do I keep them motivated for the long run?"

როგორ შევანარჩუნებინო მოტივაცია დიდი ხნის განმავლობაში?

The honest answer is,

ჩემი გულახდილი პასუხია,

I don't know.

არ ვიცი.

(Laughter)

(სიცილი)

What I do know is that talent doesn't make you gritty.

ერთი რამ ვიცი, რომ ნიჭი არ გხდით შეუპოვარს.

Our data show very clearly

ჩვენი კვლევა ნათლად აჩვენებს,

that there are many talented individuals

რომ ბევრი ნიჭიერი ადამიანი,

who simply do not follow through on their commitments.

უბრალოდ არ ასრულებს საკუთარ მოვალეობებს.

In fact, in our data, grit is usually unrelated

სინამდვილეში, ჩვენ მონაცემებში შეუპოვრობა არ არის პირდაპირ,

ან უკუკავშირში ნიჭიერების დონესთან.

or even inversely related to measures of talent.

So far, the best idea I've heard about building grit in kids

ჯერ-ჯერობით საუკეთესო აზრი, რომელიც ბავშვებში

შეუპოვრობის ზრდასთან დაკავშირებით მსმენია ე.წ. „ზრდის მენტალიტეტია“.

is something called "growth mindset."

This is an idea developed at Stanford University by Carol Dweck,

ეს იდეა სტენფორდის უნივერსიტეტში ქეროლ დუეკმა ჩამოაყალიბა

და ესაა წარმოდგენა, რომ სწავლის უნარი არ არის უცვლელი,

and it is the belief that the ability to learn is not fixed,

that it can change with your effort.

რომ მისი შეცვლა ძალისხმევითაა შესაძლებელი.

Dr. Dweck has shown

დოქტორმა დუეკმა აჩვენა,

that when kids read and learn about the brain

რომ როცა ბავშვები კითხულობენ და სწავლობენ, თუ როგორ იცვლება

and how it changes and grows in response to challenge,

და ვითარდება ტვინი გამოწვევის საპასუხოდ,

they're much more likely to persevere when they fail,

ისინი გაცილებით უფრო მტკიცედ აგრძელებენ მუშაობას მარცხის შემდეგ,

because they don't believe that failure is a permanent condition.

რადგან მათ არ სჯერათ, რომ მარცხი მუდმივი მდგომარეობაა.

ასე რომ, ზრდაზე ორიენტირებული აზროვნება არის ის რაც შეუპოვრობას აჩენს,

So growth mindset is a great idea for building grit.

But we need more.

მაგრამ ჩვენ უფრო მეტი გვჭირდება.

And that's where I'm going to end my remarks,

და აქ დავასრულებ ჩემს მონაყოლს,

because that's where we are.

რადგან ჩვენ აქ ვართ ახლა.

That's the work that stands before us.

ეს სამუშაო დგას ჩვენს წინაშე.

We need to take our best ideas, our strongest intuitions,

ჩვენ უნდა ავიღოთ ჩვენი საუკეთესო იდეები, ძლიერი ინტუიცია

and we need to test them.

და გამოვცადოთ ისინი.

We need to measure whether we've been successful,

ჩვენ უნდა გავიგოთ, ვიყავით თუ არა წარმატებულნი,

and we have to be willing to fail, to be wrong,

უნდა ვიყოთ მზად განვიცადოთ მარცხი, დავუშვათ შეცდომები,

to start over again with lessons learned.

რათა დავიწყოთ ყველაფერი თავიდან მიღებული გაკვეთილებით.

In other words, we need to be gritty

სხვა სიტყვებით, ჩვენ გვჭირდება ვიყოთ შეუპოვრები,

about getting our kids grittier.

გავხადოთ ჩვენი ბავშვები მეტად შეუპოვრები.

გმადლობთ.

Thank you.

(Applause)

(აპლოდისმენტები)