Monika Bulaj: The hidden light of Afghanistan

Vertaald door: Christel Foncke Nagekeken door: Els De Keyser

My travels to Afghanistan

Mijn reizen naar Afghanistan

began many, many years ago

begonnen vele vele jaren geleden

on the eastern border of my country,

aan de oostelijke grens van mijn land,

my homeland, Poland.

mijn thuisland: Polen.

I was walking through the forests

Ik wandelde door de bossen

of my grandmother's tales.

uit de verhalen van mijn grootmoeder.

A land where every field hides a grave,

Een land waar elk veld een graf verbergt,

where millions of people

waar miljoenen mensen

have been deported or killed

gedeporteerd of gedood werden

in the 20th century.

in de 20e eeuw.

Behind the destruction,

Achter de vernietiging

I found a soul of places.

vond ik een bezielde plaatsen.

I met humble people.

Ik ontmoette bescheiden mensen.

I heard their prayer

Ik hoorde hun gebed

and ate their bread.

en at hun brood.

Then I have been walking East for 20 years --

Dan begon ik aan een 20-jarige tocht richting het oosten --

from Eastern Europe to Central Asia --

van Oost-Europa naar Centraal-Azië --

through the Caucasus Mountains,

over het Kaukasusgebergte,

Middle East,

het Midden-Oosten,

North Africa,

Noord-Afrika,

Russia.

Rusland.

And I ever met more humble people.

Ik ontmoette steeds bescheiden mensen.

And I shared their bread and their prayer.

Ik deelde hun brood en hun gebed.

This is why I went to Afghanistan.

Dit is de reden waarom ik naar Afghanistan ging.

One day, I crossed the bridge

Op een dag stak ik de brug

over the Oxus River.

over de Oxus-rivier over.

I was alone on foot.

Ik was alleen en te voet.

And the Afghan soldier was so surprised to see me

Een Afghaanse soldaat was zo verrast me te zien

that he forgot to stamp my passport.

dat hij vergat mijn paspoort af te stempelen.

But he gave me a cup of tea.

Hij gaf me een kopje thee.

And I understood

Ik begreep

that his surprise was my protection.

dat zijn verrassing mijn bescherming was.

So I have been walking and traveling,

Ik heb gewandeld en gereisd,

by horses, by yak, by truck, by hitchhiking,

te paard, op een jak, met een vrachtwagen en al liftend

from Iran's border

van de grens van Iran

to the bottom, to the edge of the Wakhan Corridor.

tot onderaan, de verre uithoek van de Wakhan Corridor.

And in this way

Op deze manier

I could find noor, the hidden light of Afghanistan.

vond ik 'noor', het verborgen licht van Afghanistan.

My only weapon

Mijn enige wapens

was my notebook and my Leica.

waren mijn notitieboek en mijn fototoestel.

I heard prayers of the Sufi --

Ik hoorde de gebeden van de soefi --

humble Muslims,

nederige moslims,

hated by the Taliban.

gehaat door de taliban.

Hidden river,

Verborgen rivier,

interconnected with the mysticism

verbonden met de mystiek

from Gibraltar to India.

van Gibraltar tot India.

The mosque where the respectful foreigner

De moskee waar de respectvolle vreemdeling

is showered with blessings

bedolven wordt onder de zegeningen

and with tears,

en de tranen,

and welcomed as a gift.

en verwelkomd als een geschenk.

What do we know

Wat weten wij

about the country and the people

over het land en zijn mensen

that we pretend to protect,

die we zogezegd beschermen,

about the villages

over de dorpen

where the only one medicine

waar het enige medicijn

to kill the pain and to stop the hunger

om de pijn en honger te stillen

is opium?

opium is?

These are opium-addicted people

Dit zijn opium-verslaafde mensen

on the roofs of Kabul

op de daken van Kaboel,

10 years after the beginning of our war.

10 jaar na het begin van onze oorlog.

These are the nomad girls

Dit zijn de nomadenmeisjes

who became prostitutes for Afghan businessmen.

die de prostituees van de Afghaanse zakenlui werden.

What do we know about the women

Wat weten we over de vrouwen,

10 years after the war?

10 jaar na de oorlog?

Clothed in this nylon bag,

Gekleed in deze nylon zak,

made in China,

gemaakt in China,

with the name of burqa.

met de naam boerka.

I saw one day,

Ik zag op een dag

the largest school in Afghanistan,

de grootste school in Afghanistan,

a girls' school.

een meisjesschool.

13,000 girls

13.000 meisjes

studying here

studeerden er

in the rooms underground,

in de verborgen kamers,

full of scorpions.

vol met schorpioenen.

And their love [for studying]

Hun liefde [voor studeren]

was so big that I cried.

was zo groot dat ik erom moest wenen.

What do we know

Wat weten we

about the death threats by the Taliban

over de doodsbedreigingen van de taliban

nailed on the doors

genageld aan de deuren

of the people who dare to send their daughters to school as in Balkh?

van de mensen die het wagen hun dochters naar een school zoals in Balkh te sturen?

The region is not secure, but full of the Taliban,

De regio is niet veilig, maar vol taliban,

and they did it.

en zij deden het.

My aim is to give a voice

Mijn doel is een stem te geven

to the silent people,

aan de mensen zonder stem,

to show the hidden lights

de verborgen lichten te tonen

behind the curtain of the great game,

achter het gordijn van het grote spel,

the small worlds ignored by the media

de kleine woorden genegeerd door de media

and the prophets of a global conflict.

en de profeten van een wereldconflict.

Thanks.

Dankjewel

(Applause)

(Applaus)