The transformative power of classical music | Benjamin Zander | TED

شوق به موسیقی از زبان بنجامین زاندر

Translator: Ali Moeeny Reviewer: Hasan Moeeni

Probably a lot of you know the story of the two salesmen

احتمالا عده ای از شما قصه آن دو نفر فروشنده را

who went down to Africa in the 1900s.

که در اوایل قرن بیستم به آفریقا رفتند می دانید.

They were sent down to find if there was any opportunity

آن ها فرستاده شده بودند تا بررسی کنند که

آیا بازاری برای فروختن کفش در آفریقا وجود دارد یا نه؟

for selling shoes,

and they wrote telegrams back to Manchester.

پس از بررسی هر دو به منچستر تلگراف زده بودند.

And one of them wrote,

یکی از آنها نوشته بود که وضعیت ناامید کننده است.

"Situation hopeless. Stop. They don't wear shoes."

دست نگه دارید. اینها کفش نمی پوشند.

And the other one wrote,

نفر دوم نوشته بوده که: فرصت بی نظیری اینجا مهیا است.

"Glorious opportunity. They don't have any shoes yet."

اینها هنوز هیچکدام کفش ندارند.

(Laughter)

(خنده)

Now, there's a similar situation in the classical music world,

الان چنین وضعیتی در دنیای موسیقی کلاسیک وجود دارد.

because there are some people who think that classical music is dying.

چون افرادی هستند که معتقدند،

موسیقی کلاسیک در حال مرگ است.

And there are some of us who think you ain't seen nothing yet.

و بعضی از ما هستیم که معتقدیم: شما تازه کجاش را دیده اید.

And rather than go into statistics and trends,

بگذارید به جای اینکه سراغ آمار برویم و روند نمودارها را ببینیم

and tell you about all the orchestras that are closing,

و من برای شما در مورد ارکستر هایی که تعطیل شده اند

and the record companies that are folding,

و شرکتهای ضبط و پخشی که در حال کوچک شدن هستند بگویم.

I thought we should do an experiment tonight.

من فکر کردم که امشب من برای شما یک آزمایش انجام بدهم -- یک آزمایش

Actually, it's not really an experiment, because I know the outcome.

البته واقعا این یک آزمایش نیست چون من نتیجه اش را می دانم،

(Laughter)

But it's like an experiment.

اما خوب شبیه به یک آزمایش است.

Now, before we start --

(خنده)

(Laughter)

Before we start, I need to do two things.

قبل از اینکه شروع کنیم من باید دو تا کار انجام بدهم.

One is I want to remind you of what a seven-year-old child

اول من باید برای شما یادآوری کنم که صدای پیانوی یک بچه هفت ساله

sounds like when he plays the piano.

که دارد نواختن پیانو را یاد میگیرد چطوری است.

Maybe you have this child at home.

شاید شما چنین بچه ای در خانه داشته باشید.

He sounds something like this.

صدای پیانوی این بچه این طوری است.

(Music)

♫ (پیانو) ♫

(Music ends)

I see some of you recognize this child.

می بینم که بعضی از شما این بچه را شناختید.

خوب اگر این بچه به کلاس رفتن ادامه بدهد و یک سال تمرین بکند،

Now, if he practices for a year and takes lessons, he's now eight

and he sounds like this.

(Music)

وقتی هشت ساله بشود این طوری خواهد بود.

♫ (پیانو) ♫

(Music ends)

He practices for another year and takes lessons -- he's nine.

خوب اگر بعد از آن یک سال دیگر هم تمرین کند و کلاس برود و حالا نه ساله شده است.

(Music)

♫ (پیانو) ♫

(Music ends)

Then he practices for another year and takes lessons -- now he's 10.

خوب بعد از آن یک سال دیگر هم تمرین می کند و کلاس میرود و حالا ده ساله شده است.

♫ (پیانو) ♫

(Music)

(Music ends)

At that point, they usually give up.

به اینجا که میرسند معمولا کار را ول می کنند.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

Now, if you'd waited for one more year, you would have heard this.

اما اگر یک سال دیگر هم صبر کرده بود،

شما چنین چیزی را می شنیدید.

(Music)

♫ (پیانو) ♫

(Music ends)

Now, what happened was not maybe what you thought,

خوب اتفاقی که افتاد آن چیزی که شاید شما فکر کردید نیست.

which is, he suddenly became passionate, engaged,

که مثلا او یک دفعه خیلی علاقه مند شده است یا خودش را خیلی درگیر این کار کرد

involved, got a new teacher, he hit puberty, or whatever it is.

یا معلم جدیدش معلم بهتری است یا به سن بلوغ رسیده است یا هر چیزی دیگری

اتفاقی که افتاد این بود که تکانه ها کم شدند.

What actually happened was the impulses were reduced.

You see, the first time, he was playing with an impulse on every note.

ببینید دفعه اول

روی هر نت یک تکانه وجود داشت.

(Music)

♫ (پیانو) ♫

And the second, with an impulse every other note.

دفعه دوم یک نت در میان یک تکانه وجود داشت.

(Music)

♫ (پیانو) ♫

You can see it by looking at my head.

شما می توانید به سر من نگاه کنید تا متوجه بشوید.

(Laughter)

(خنده)

The nine-year-old put an impulse on every four notes.

آن بچه ی نه ساله،

در هر چهار نت یک بار یک تکانه دارد.

♫ (پیانو) ♫

(Music)

The 10-year-old, on every eight notes.

و بچه ی ده ساله روی هر هشت نت یک بار.

♫ (پیانو) ♫

(Music)

And the 11-year-old, one impulse on the whole phrase.

و آن یازده ساله یک تکانه برای کل عبارت.

♫ (پیانو) ♫

(Music)

I don't know how we got into this position.

من نمی دانم که چطور در این وضعیت قرار گرفتم.

(Laughter)

(خنده)

I didn't say, "I'm going to move my shoulder over, move my body."

حرکت شانه ام به این طرف و بدنم به آن طرف ارادی نبود.

موسیقی من را به این شکل در آورد.

No, the music pushed me over,

which is why I call it one-buttock playing.

به همین خاطر من به این روش «نواختن روی یک باسن» می گویم.

(Music)

♫ (پیانو) ♫

It can be the other buttock.

می شود که روی آن یکی باسن باشد.

♫ (پیانو) ♫

(Music)

You know, a gentleman was once watching a presentation I was doing,

یک بار یک آقایی سر یکی از نمایش های من بود

و من را که با یک پیانیست جوان کار می کردم تماشا می کرد.

when I was working with a young pianist.

این آقا مدیر یک شرکت در اوهایو بود.

He was the president of a corporation in Ohio.

من با این پیانیست جوان کار می کردم

I was working with this young pianist, and said,

"The trouble with you is you're a two-buttock player.

و به او گفتم که مشکل تو این است که تو دو باسنه پیانو می زنی.

تو باید روی یک باسن پیانو بزنی

You should be a one-buttock player."

I moved his body while he was playing.

و من بدنش را در همان حال که داشت پیانو می زد اینطوری جابجا کردم

And suddenly, the music took off. It took flight.

و یک دفعه موسیقی عوض شد و از این رو به آن رو شد.

The audience gasped when they heard the difference.

و تماشاگران که تفاوت موسیقی را دیدند یک دفعه از تعجب آه کشیدند.

Then I got a letter from this gentleman.

بعداً من یک نامه از این آقای مدیر گرفتم که گفته بود:

He said, "I was so moved.

من خیلی متاثر شدم به طوری که

وقتی به اوهایو برگشتم همه ی شرکتم را تغییر دادم

I went back and I transformed my entire company

into a one-buttock company."

و به یک شرکت یک باسنه تبدیل کردم.

(Laughter)

(خنده)

Now, the other thing I wanted to do is to tell you about you.

دومین چیزی که می خواهم به شما بگویم یک نکته در مورد خود شماست.

شما در این سالن ۱۶۰۰ نفر هستید.

There are 1,600 people, I believe.

My estimation is that probably 45 of you

من تخمین می زنم که احتمالا ۴۵ نفر از شما

are absolutely passionate about classical music.

به طور کامل عاشق موسیقی کلاسیک هستید.

You adore classical music. Your FM is always on that classical dial.

شما به موسیقی کلاسیک احترام می گذارید. رادیوی شما همیشه روی کانال کلاسیک تنظیم شده است.

You have CDs in your car, and you go to the symphony,

شما CD های کلاسیک توی ماشینتان دارید و به سمفونی می روید

your children are playing instruments.

و بچه های شما سازهای کلاسیک می زنند

و شما نمی توانید فکرش را هم بکنید که بدون موسیقی کلاسیک زندگی کنید.

You can't imagine your life without classical music.

That's the first group, quite small.

این گروه اول بود که گروه خیلی کوچکی هستند.

Then there's another bigger group.

بعد از این گروه دوم هستند که گروه بزرگتری هستند.

The people who don't mind classical music.

اینها کسانی هستند که با موسیقی کلاسیک مشکلی ندارند.

(Laughter)

(خنده)

You know, you've come home from a long day,

شما شب از کار طولانی برمیگردید.

and you take a glass of wine, and you put your feet up.

یک لیوان شراب بر می دارید و پاهاتون را بالا می گذارید.

A little Vivaldi in the background doesn't do any harm.

و حالا یک ویوالدی هم در پس زمینه اشکالی ندارد.

(خنده)

That's the second group.

این گروه دوم است.

Now comes the third group:

اما گروه سوم.

people who never listen to classical music.

اینها کسانی هستند که هرگز به موسیقی کلاسیک گوش نمی دهند.

موسیقی کلاسیک هیچ جایی در زندگی اینها ندارد.

It's just simply not part of your life.

You might hear it like second-hand smoke at the airport ...

ممکن است موسیقی کلاسیک را به طور دست دوم مثل دود سیگار یک نفر دیگر توی فرودگاه بشنوند.

(خنده)

(Laughter)

-- and maybe a little bit of a march from "Aida"

یا یک مارشی از آیدا را

وقتی به سالن وارد می شوند. اما غیر از این هرگز به کلاسیک گوش نمی کنند.

when you come into the hall.

But otherwise, you never hear it.

That's probably the largest group.

این احتمالا بزرگترین گروه شما است.

و در آخر یک گروه خیلی کوچک وجود دارد.

And then there's a very small group.

These are the people who think they're tone-deaf.

اینها کسانی هستند که فکر می کنند کری آهنگ دارند.

تعداد زیادی از مردم فکر می کنند که کری آهنگ دارند.

Amazing number of people think they're tone-deaf.

Actually, I hear a lot, "My husband is tone-deaf."

راستش من خیلی می شنوم که: «شوهر من کری آهنگ داره»

(Laughter)

(خنده)

Actually, you cannot be tone-deaf.

واقعیت این است که شما نمی توانید کری آهنگ داشته باشید. هیچ کس کری آهنگ ندارد.

Nobody is tone-deaf.

اگر شما کری آهنگ داشتید نمی توانستید بفهمید که

If you were tone-deaf, you couldn't change the gears

on your car, in a stick shift car.

چه موقع باید دنده ماشینتان را عوض کنید.

You couldn't tell the difference between

و نمی توانستید فرق یک نفر

somebody from Texas and somebody from Rome.

اهل تگزاس و یک نفر اهل رم را بفهمید.

و تلفن. تلفن. اگر مادر شما زنگ بزند

And the telephone. The telephone.

If your mother calls

on the miserable telephone, she calls and says, "Hello,"

با همان تلفن غمناکش. زنگ بزند و بگوید «الو»

you not only know who it is, you know what mood she's in.

نه فقط که می فهمید مادرتان زنگ زده بلکه می فهمید توی چه حالی هست.

You have a fantastic ear. Everybody has a fantastic ear.

شما یک گوش خیلی عالی دارید. هر کسی گوش خیلی عالی ای دارد.

So nobody is tone-deaf.

پس هیچ کسی کری آهنگ ندارد.

But I tell you what.

ولی بهتون بگم برای من کافی نیست که با این وضع ادامه بدهم.

It doesn't work for me to go on with this thing,

with such a wide gulf between those who understand,

با چنین فاصله ای بین شما هایی که عاشق موسیقی کلاسیک هستید

love and are passionate about classical music,

و موسیقی کلاسیک را درک می کنید

با آنهایی که هیچ رابطه ای با آن ندارند.

and those who have no relationship to it at all.

The tone-deaf people, they're no longer here.

افرادی که کری آهنگ داشتند که دیگر اینجا نیستند.

اما حتی بین اون سه گروه اول هم خیلی شکاف بزرگی هست.

But even between those three categories,

it's too wide a gulf.

So I'm not going to go on until every single person in this room,

پس من ادامه نمی دهم تا اینکه همه کسانی که در این اتاق

و در اتاق بالا هستند و همه کسان دیگری که ما را می بینند

downstairs and in Aspen, and everybody else looking,

will come to love and understand classical music.

به موسیقی کلاسیک عشق بورزند و آن را درک کند.

پس ما می خواهیم این کار را بکنیم.

So that's what we're going to do.

Now, you notice that there is not the slightest doubt in my mind

خوب شما متوجه شدید که کوچکترین شکی در ذهن من وجود ندارد

that this is going to work, if you look at my face, right?

که این کار نتیجه بخش است. اگر به صورت من نگاه کنید می فهمید.

It's one of the characteristics of a leader that he not doubt

این یکی از نشانه های یک رهبر خوب است که

for one moment the capacity of the people he's leading

حتی برای یک لحظه هم در توانایی های افرادی

to realize whatever he's dreaming.

که آنها را رهبری می کند برای تحقق آرمانهایش شک نکند.

تصور بکنید که مارتین لوتر کینگ می گفت: من آرمانی در دل دارم

Imagine if Martin Luther King had said, "I have a dream.

Of course, I'm not sure they'll be up to it."

اما مطمئن نیستم که مردم از پس این کار بر بیاند.

(خنده)

(Laughter)

All right. So I'm going to take a piece of Chopin.

خوب من می خواهم یک قطعه از شوپن را بردارم.

This is a beautiful prelude by Chopin.

این یک درآمد زیبا متعلق به شوپن است.

Some of you will know it.

(Music)

♫ (موسیقی) ♫

می دانید من فکر می کنم توی این اتاق چه اتفاقی افتاد؟

Do you know what I think probably happened here?

When I started, you thought, "How beautiful that sounds."

من که شروع کردم، شما فکر کردید چقدر این آهنگ زیبا است.

♫ (موسیقی) ♫

(Music)

"I don't think we should go to the same place

"من فکر می کنم ما تابستان سال بعد

نباید همان جای قبلی برویم."

for our summer holidays next year."

(خنده)

(Laughter)

It's funny, isn't it?

خیلی جالبه. نه؟ خیلی جالبه.

It's funny how those thoughts kind of waft into your head.

چطور این فکرها به ذهن آدم میرسد؟

البته

And of course --

(تشویق)

(Applause)

Of course, if the piece is long and you've had a long day,

البته اگر این قطعه طولانی بشود و شما هم روز سختی پشت سر گذاشته باشید،

you might actually drift off.

ممکن است به خواب بروید.

Then your companion will dig you in the ribs

و ممکن است نفر بغل دستی بزند توی پهلوی شما

and say, "Wake up! It's culture!" And then you feel even worse.

و بگوید که بیدار شو این فرهنگ است و شما تازه حالتان گرفته تر هم بشود.

(Laughter)

تا حال به این فکر کرده اید که اینکه در موسیقی کلاسیک

But has it ever occurred to you that the reason you feel sleepy

in classical music is not because of you, but because of us?

شما خوابتان می گیرد شاید تقصیر شما نباشد بلکه تقصیر ما باشد؟

Did anybody think while I was playing,

وقتی من داشتم اجرا می کردم کسی اینجا به فکرش نرسید که

"Why is he using so many impulses?"

چرا اینقدر تکانه دارد؟

If I'd done this with my head you certainly would have thought it.

اگر من سرم را اینطور تکان داده بودم شما حتما این سوال را می پرسیدید.

(Music)

♫ (موسیقی) ♫

(Music ends)

و تا آخر عمر شما هر موقع که موسیقی کلاسیک می شنوید

And for the rest of your life, every time you hear classical music,

قادر خواهید بود که این تکانه ها را تشخیص بدهید.

you'll always be able to know if you hear those impulses.

خوب بیایید ببینیم واقعا اینجا چه خبر است.

So let's see what's really going on here.

ما اینجا یک B داریم. این یک B است. نوت بعدی C است.

We have a B. This is a B.

The next note is a C.

And the job of the C is to make the B sad.

کار C این است که باعث می شود B غمگین باشد. همین کار را می کند؟ نه؟

And it does, doesn't it?

(خنده)

(Laughter)

Composers know that.

آهنگ سازها این را می دانند. اگر بخواهند موسیقی غمگین درست بکنند،

If they want sad music, they just play those two notes.

این دو را کنار هم می آورند.

♫ (موسیقی) ♫

(Music)

But basically, it's just a B, with four sads.

اما این یک B است با چهار تا غمگین!

(Laughter)

(خنده)

Now, it goes down to A.

بعد این میرود به A و بعد به G و بعد به F

Now to G.

And then to F.

So we have B, A, G, F.

پس ما B A G F داریم خوب اگر ما B A G F را بشنویم

And if we have B, A, G, F,

what do we expect next?

بعدش منتظر چی هستیم؟ یک اشکالی بود مثل اینکه،

(Music)

That might have been a fluke.

Let's try it again.

بگذارید یک بار دیگر ببینیم. اوه گروه کر TED

(Music)

Oh, the TED choir.

(Laughter)

(خنده)

این یعنی هیچ کسی کری آهنگ ندارد.

And you notice nobody is tone-deaf, right?

Nobody is.

هر روستایی در بنگلادش

You know, every village in Bangladesh

و هر دهکده ای در چین. همه می دانند. همه می فهمند.

and every hamlet in China -- everybody knows:

da, da, da, da -- da.

همه می دانند دا دا دا دا دا. همه می دانند. همه منتظر آن E هستند.

Everybody knows, who's expecting that E.

اما خوب شوپن نمی خواسته اینجا به E برسد

Chopin didn't want to reach the E there,

because what will have happened?

چون که خوب چه اتفاقی می افتاده است؟ خوب کار تمام می شده است مثل هملت

It will be over, like Hamlet. Do you remember?

شما هملت را یادتان می آید؟ پرده اول صحنه سوم،

Act One, scene three,

he finds out his uncle killed his father.

می فهمد که عمویش، پدرش را کشته است.

یادتان می آید که چطور می رود به سمت عمویش

He keeps on going up to his uncle and almost killing him.

و نزدیک است که او را بکشد و بعد عقب می آید

و بعد دوباره میرود که او را بکشد

And then he backs away, he goes up to him again, almost kills him.

و بعد آن نقادهایی که آن عقب هستند و دارند کار را نقد می کنند،

The critics sitting in the back row there,

می نویسند که هملت آدمی است که کارها را به تعویق می اندازد.

they have to have an opinion, so they say, "Hamlet is a procrastinator."

(خنده)

یا نتیجه می گیرند که هملت سرخوردگی جنسی دوران کودکی داشته است.

Or they say, "Hamlet has an Oedipus complex."

No, otherwise the play would be over, stupid.

نه - اگر اینطور نباشد که نمایش زود تمام می شود ابله ها.

(Laughter)

برای همین است که شکسپیر آن همه چیز را توی هملت گذاشته است.

That's why Shakespeare puts all that stuff in Hamlet --

Ophelia going mad, the play within the play,

می دانید که مثل عصبانی شدن اوفیلیا و آن نمایش در نمایش

and Yorick's skull, and the gravediggers.

جمجمه یوریک و گورکن ها.

That's in order to delay --

این برای به تاخیر انداختن کار تا پرده پنجم است که بالاخره می تواند او را بکشد.

until Act Five, he can kill him.

اینجا شوپن هم همین کار را کرده است. همین که می خواهد به E برسد می گوید،

It's the same with the Chopin.

He's just about to reach the E,

and he says, "Oops, better go back up and do it again."

آخ بیایید برویم دوباره بالا و از اول بیاییم

و دوباره،

So he does it again.

Now, he gets excited.

(Music)

حالا هیجان زده می شود.

That's excitement, don't worry about it.

این هیجان است نگرانش نباشید.

Now, he gets to F-sharp, and finally he goes down to E,

و بالاخره میرود به F sharp و بعد پایین به سمت E

اما این E درست نیست و توی یک کورد دیگر است.

but it's the wrong chord --

because the chord he's looking for is this one,

درستش این E است ولی شوپن این یکی را استفاده کرده است.

and instead he does ...

ما به این یک فرود فریبکار می گوییم چون ما را فریب می دهد.

Now, we call that a deceptive cadence,

because it deceives us.

I tell my students, "If you have a deceptive cadence,

من همیشه به شاگردهایم می گویم اگر به یک فرود فریب رسیدید

حتما ابروهایتان را بالا بیاندازید تا همه متوجه بشوند.

raise your eyebrows, and everybody will know."

(خنده)

(Laughter)

(Applause)

(تشویق)

Right.

پس میرسیم به E ولی توی کورد اشتباه

He gets to E, but it's the wrong chord.

بعد میرسد به E ولی این کورد هم فایده ندارد.

Now, he tries E again.

That chord doesn't work.

بعد میرسد به E دوباره ولی این یکی کورد هم فایده ندارد.

Now, he tries the E again. That chord doesn't work.

Now, he tries E again, and that doesn't work.

بعد دوباره E را امتحان می کند ولی این E درست نیست.

And then finally ...

و بالاخره در آخر .

یک آقایی اینجا توی ردیف اول این شکلی شد.

There was a gentleman in the front row who went, "Mmm."

(Laughter)

It's the same gesture he makes when he comes home

این همان کاری بود که وقتی بعد از یک روز کار طولانی به خانه میایید

و ماشین را خاموش می کنید میگویید آه بالاخره رسیدم به خانه

after a long day, turns off the key in his car and says,

"Aah, I'm home."

چون ما همه می دانیم خانه کجا است.

Because we all know where home is.

So this is a piece which goes from away to home.

خوب این یک قطعه ای بود که از دور دست به خانه آمد.

I'm going to play it all the way through and you're going to follow.

و من حالا همه مسیر را برای شما اجرا می کنم و

شما دنبال من خواهید آمد. B C B C B C

B, C, B, C, B, C, B --

down to A, down to G, down to F.

همینطور تا A بعد پایین تر تا G بعد پایین تر تا نزدیک E

Almost goes to E, but otherwise the play would be over.

اما نه تا خود E چون در اینصورت نمایش تمام می شد.

He goes back up to B, he gets very excited.

دوباره میرود بالا تا B هیجان زده می شود. بعد میرود تا E که اشتباه است

Goes to F-sharp. Goes to E.

و همین طور تا چیزهای دیگر که همه کورد اشتباه هستند

It's the wrong chord. It's the wrong chord.

And finally goes to E, and it's home.

تا اینکه در آخر به خانه بر می گردد

And what you're going to see is one-buttock playing.

و چیزی که الان بهتون نشون می دهم اجرا با یک باسن است.

(خنده)

(Laughter)

Because for me, to join the B to the E,

چون برای اینکه من بتوانم B را E متصل کنم،

I have to stop thinking about every single note along the way,

باید توقف روی هر نت را فراموش کنم

و باید به کل مسیر از B تا E فکر کنم.

and start thinking about the long, long line from B to E.

You know, we were just in South Africa, and you can't go to South Africa

ما اخیرا در آفریقای جنوبی بودیم و شما نمی توانید به آفریقای جنوبی بروید بدون اینکه

به یاد نلسون ماندلا و بیست و هفت سال زندان رفتنش نباشید.

without thinking of Mandela in jail for 27 years.

What was he thinking about? Lunch?

ماندلا به چه فکر می کرده است؟ نهار؟

No, he was thinking about the vision for South Africa

نه او به آرمانهایی که برای آفریقای جنوبی داشته فکر می کرده است.

and for human beings.

برای انسان ها. این ماندلا را زنده نگه داشته است.

This is about vision. This is about the long line.

این در مورد یک آرمان است در مورد یک مسیر طولانی است.

Like the bird who flies over the field

مثل یک پرنده ای که بر فراز یک زمین پرواز می کند.

and doesn't care about the fences underneath, all right?

و به دیوارهای روی زمین فکر نمی کند. خوب.

So now, you're going to follow the line all the way from B to E.

حالا شما می توانید مسیر را دنبال کنید. همه مسیر از B تا E را.

And I've one last request before I play this piece all the way through.

من قبل از اینکه این قطعه را اجرا کنم یک خواهش دیگر دارم.

Would you think of somebody who you adore,

می خواهم از شما خواهش کنم به یک کسی فکر کنید که شما خیلی دوستش دارید ولی دیگر با شما نیست.

who's no longer there?

یک مادربزرگ عزیز یک عاشق،

A beloved grandmother, a lover --

somebody in your life who you love with all your heart,

یک کسی در زندگی شما که با تمام قلبتان دوستش دارید

اما دیگر با شما نیست.

but that person is no longer with you.

Bring that person into your mind,

این فرد را به ذهنتان بیاورید و در همین حال

and at the same time,

همه ی مسیر از B تا E را دنبال کنید.

follow the line all the way from B to E,

and you'll hear everything that Chopin had to say.

در این صورت همه ی چیزی را که شوپن می خواسته است بگوید خواهید شنید.

♫ (موسیقی) ♫

(Music)

(Music ends)

(Applause)

(تشویق)

شما ممکن است از خودتان بپرسید

Now, you may be wondering --

(Applause)

من چرا دست می زنم؟

(Applause ends)

You may be wondering why I'm clapping.

Well, I did this at a school in Boston

من همین کار را در یک مدرسه در بوستون

with about 70 seventh graders, 12-year-olds.

برای بچه های کلاس هفتم یعنی بچه های دوازده ساله انجام دادم.

I did exactly what I did with you,

من دقیقا همین کارها را که برای شما کردم آنجا هم انجام دادم

and I explained the whole thing.

و همه این ماجرا را برایشان گفتم

و بعد برایشان قطعه را اجرا کردم و آنها دیوانه شدند و همینطور دست می زدند.

At the end, they went crazy, clapping.

I was clapping. They were clapping.

من دست می زدم آنها دست می زدند .

Finally, I said, "Why am I clapping?"

یک دفعه من پرسیدم من برای چی دارم دست می زنم.

And one of them said, "Because we were listening."

یکی از این بچه های کوچک گفت خوب چون ما گوش می کردیم.

(خنده)

(Laughter)

Think of it. 1,600 people, busy people,

فکرش را بکنید. ۱۶۰۰ نفر افرادی که خیلی کار دارند

و سرشان شلوغ است نشستنه اند

involved in all sorts of different things,

listening, understanding and being moved

و به یک قطعه از شوپن گوش می کنند و آن را درک می کنند و از آن متاثر می شوند.

by a piece by Chopin.

Now, that is something.

این خیلی مهم است.

Am I sure that every single person followed that,

البته خوب من نمی توانم مطمئن بشوم که تک تک شما گوش می کردید

understood it, was moved by it?

و درک می کردید و تحت تاثیر قرار گرفته اید.

Of course, I can't be sure.

But I'll tell you what happened to me in Ireland

ولی بگذارید یک چیزی برای شما بگویم.

من ایرلند بودم. در زمان آن شلوغی ها حدود ده سال پیش

during the Troubles, 10 years ago,

and I was working with some Catholic and Protestant kids

و من با یک عده بچه کاتولیک و پروتستان برای رفع خصومتها کار می کردم.

on conflict resolution.

و من همین کار را با آنها انجام دادم.

And I did this with them --

a risky thing to do, because they were street kids.

البته خیلی کار پر خطری بود چون اینها بچه های خیابانی بودند.

فردا یکی از این بچه ها آمد پیش من و گفت:

And one of them came to me the next morning

and he said,

"You know, I've never listened to classical music in my life,

می دانی من تا حالا توی عمرم به موسیقی کلاسیک گوش نکرده بودم.

but when you played that shopping piece ..."

ولی وقتی شما آن قطعه «شاپینگ» را اجرا کردید

(خنده)

(Laughter)

He said, "My brother was shot last year and I didn't cry for him.

گفت که، سال پیش برادر من با گلوله کشته شد و من برایش تا حالا گریه نکرده بودم

But last night, when you played that piece,

ولی دیشب که آن قطعه را اجرا می کردید،

he was the one I was thinking about.

من به یاد برادرم بودم

And I felt the tears streaming down my face.

و دیدم که اشک از چهره ام سرازیر شده است.

And it felt really good to cry for my brother."

و خیلی احساس خوبی بود که برای برادرم گریه می کردم.

So I made up my mind at that moment

آن موقع بود که من مطمئن شدم موسیقی کلاسیک برای همه است.

همه.

that classical music is for everybody.

Everybody.

Now, how would you walk --

ببینید - شما چطور راه می روید اگر که بدانید

my profession, the music profession doesn't see it that way.

می دانید دنیای موسیقی با من موافق نیست.

They say three percent of the population likes classical music.

آنها می گویند سه درصد مردم موسیقی کلاسیک را دوست دارند.

اگر ما بتوانیم این را به چهار درصد افزایش بدهیم مشکلاتمان حل می شود.

If only we could move it to four percent, our problems would be over.

(Laughter)

How would you walk? How would you talk? How would you be?

من می گویم که شما چطور راه میروید چطور حرف می زنید چطور وجود خواهید داشت،

اگر فکر می کنید که فقط سه درصد مردم موسیقی کلاسیک را دوست دارند.

If you thought, "Three percent of the population likes classical music,

if only we could move it to four percent."

چه می شد اگر ما آن را به چهار درصد افزایش بدهیم. در آن صورت چطور راه می رفتید؟

How would you walk or talk? How would you be?

چطور حرف می زدید؟ چطور زندگی می کردید؟

If you thought, "Everybody loves classical music --

اگر فکر می کردید که همه عاشق موسیقی کلاسیک هستند

ولی هنوز این موضوع را متوجه نشده اند.

they just haven't found out about it yet."

(خنده)

See, these are totally different worlds.

این دو تا دنیاهای کاملا متفاوتی هستند.

Now, I had an amazing experience.

یک اتفاق جالب برای من افتاد وقتی من چهل و پنج ساله بودم

I was 45 years old,

و بیست سال بود که رهبر ارکستر بودم و یک دفعه متوجه شدم که

I'd been conducting for 20 years,

and I suddenly had a realization.

The conductor of an orchestra doesn't make a sound.

رهبر ارکستر هیچ صدایی تولید نمی کند.

My picture appears on the front of the CD --

عکس من را روی CD می زنند.

(خنده)

(Laughter)

But the conductor doesn't make a sound.

اما رهبر ارکستر هیچ صدایی در نمی آورد.

He depends, for his power,

رهبر به قدرتش در قدرت بخشیدن به بقیه مردم متکی است.

on his ability to make other people powerful.

این همه چیز را برای من عوض کرد. این کلاً زندگی من را عوض کرد.

And that changed everything for me.

It was totally life-changing.

People in my orchestra said,

افراد ارکستر من می آمدند و می پرسیدند،

"Ben, what happened?" That's what happened.

بن چیزی شده؟ این اتفاقی بود که افتاده بود:

من متوجه شده بودم که شغل من این است که استعدادهای موجود در سایر افراد را بیدار کنم.

I realized my job was to awaken possibility in other people.

و من می خواستم ببینم که چقدر در این کار موفقم.

And of course, I wanted to know whether I was doing that.

می دانید چطور می شود این را فهمید. شما باید به چشمهایشان نگاه کنید.

How do you find out?

You look at their eyes.

اگر چشمهایشان برق بزند شما می فهمید که کارتان درست بوده است.

If their eyes are shining, you know you're doing it.

You could light up a village with this guy's eyes.

شما می توانید یک روستا را با برق چشم این آقا روشن بکنید.

(خنده)

(Laughter)

Right. So if the eyes are shining, you know you're doing it.

اگر چشمها برق بزند شما می فهمید که کارتان را درست انجام می دهید.

اگر چشمها برق نزند شما باید از خودتان بپرسید،

If the eyes are not shining, you get to ask a question.

باید از خودتان بپرسید:

And this is the question:

من کی هستم که چشمهای نوازنده هایم برق نمی زند.

who am I being

that my players' eyes are not shining?

We can do that with our children, too.

در مورد فرزندانتان هم می توانید همین را بپرسید.

Who am I being,

من کی هستم که چشمهای بچه هایم برق نمی زند.

that my children's eyes are not shining?

That's a totally different world.

این دنیا، دنیای کاملا متفاوتی خواهد بود.

Now, we're all about to end this magical, on-the-mountain week,

خوب، این هفته ی جادویی در کوهستان، برای همه ما رو به اتمام است.

we're going back into the world.

و ما به دنیا برمی گردیم

And I say, it's appropriate for us to ask the question,

و من می گویم که ما باید از خودمان بپرسیم که

who are we being as we go back out into the world?

ما کی هستیم که به دنیا بر می گردیم

And you know, I have a definition of success.

و من یک تعریفی از موفقیت دارم.

For me, it's very simple.

برای من خیلی این ساده است مربوط به شهرت و ثروت و قدرت نیست.

It's not about wealth and fame and power.

من دنبال این هستم که ببینم چند تا چشم درخشان دور و برم هست.

It's about how many shining eyes I have around me.

So now, I have one last thought,

خوب من یک فکر دیگر هم دارم و آن این است که

which is that it really makes a difference what we say --

حرفهایی که ما می زنیم واقعا موثر هستند و تغییر ایجاد می کنند.

حرفهایی که از دهان ما خارج می شوند.

the words that come out of our mouth.

من این را از یک خانمی که از آشویتز زنده بیرون آمده بود یاد گرفتم.

I learned this from a woman who survived Auschwitz,

one of the rare survivors.

یکی از معدود افرادی که زنده ماندند.

She went to Auschwitz when she was 15 years old.

او وقتی پانزده ساله بوده است به آشویتز برده شده بود

And ...

و برادرش در آن زمان هشت ساله بوده و پدر و مادرش را از دست داده بوده است.

And her brother was eight,

and the parents were lost.

And she told me this, she said,

این را او برای من گفت.

"We were in the train going to Auschwitz,

گفت که ما توی قطار بودیم و به سمت آشویتز می رفتیم و من پایین را نگاه کردم

and I looked down and saw my brother's shoes were missing.

و دیدم که کفشهای برادرم گم شده است.

I said, 'Why are you so stupid, can't you keep your things together

و من گفتم تو چقدر احمقی که نمی توانی مواظب وسایلت باشی.

for goodness' sake?'"

برای رضای خدا. جوری که یک خواهر بزرگ

The way an elder sister might speak to a younger brother.

ممکن است با برادر کوچکش صحبت بکند.

متاسفانه این آخرین چیزی بود که خواهر به برادر گفته بود.

Unfortunately, it was the last thing she ever said to him,

چون که دیگر آن دو هم را ندیدند، چون که برادر زنده نمانده بود.

because she never saw him again.

He did not survive.

And so when she came out of Auschwitz, she made a vow.

بعد که خواهر از آشویتز نجات پیدا کرده بود قسم خورده بود،

She told me this.

به من گفت که من از آشویتز به دنیای بیرون آمدم

She said, "I walked out of Auschwitz into life

و قسم خوردم و آن قسم این بود که من هرگز چیزی نخواهم گفت که

and I made a vow.

And the vow was,

"I will never say anything that couldn't stand as the last thing I ever say."

نشود که آخرین چیزی باشد که می گویم.

آیا ما می توانیم این کار را بکنیم. نه. ما خودمان و دیگران را به خطا می اندازیم.

Now, can we do that? No.

And we'll make ourselves wrong and others wrong.

ولی خوب ممکن است ما به آن سمت حرکت کنیم. متشکرم.

But it is a possibility to live into.

Thank you.

(Applause)

(تشویق)

Shining eyes.

چشمهاش برق می زنه. چشمهاش برق می زنه.

(Applause)

Shining eyes.

(Applause)

Thank you, thank you.

متشکرم. متشکرم

(تشویق)