Aditi Shankardass: A second opinion on learning disorders

آدیتی شانکارداس: ديدگاهي ديگر در خصوص اختلالات یادگیری

Translator: soheila Jafari Reviewer: Maral Salehi

When I was 10 years old,

هنگامی که ده ساله بودم،

a cousin of mine took me on a tour of his medical school.

یکی از پسر عموهایم مرا برای بازدید از مدرسه پزشکیش برد.

And as a special treat,

و به عنوان یک پذیرائی خاص

he took me to the pathology lab

او مرا به آزمایشگاه آسیب شناسی برد

and took a real human brain

و یک مغز واقعی انسان را

out of the jar

از شیشه بیرون آورد

and placed it in my hands.

و در دستان من گذاشت.

And there it was,

درآنجا،

the seat of human consciousness,

جايگاه آگاهی انسان،

the powerhouse of the human body,

خانه قدرت بدن انسان،

sitting in my hands.

در دستهای من نشسته بود.

And that day I knew that when I grew up,

آن روز فهميدم که وقتی بزرگ شوم،

I was going to become a brain doctor,

مي‌خواهم دکتر مغز بشوم،

scientist, something or the other.

دانشمند یا چیزی مثل آن.

Years later, when I finally grew up,

سالها بعد، هنگامی که نهایتا" بزرگ شدم،

my dream came true.

آرزوی من به حقیقت پیوست.

And it was while I was doing my Ph.D.

و درست زمانی كه من روي پروژه دکتری خود

on the neurological causes

درباره علل عصب‌شناختي

of dyslexia in children

خوانش‌پريشي کودکان كار ميكردم

that I encountered a startling fact

با یک واقعیت تکان دهنده مواجه شدم

that I'd like to share with you all today.

که مايلم امروز آن را با شما در میان بگذارم.

It is estimated that one in six children,

برآورد شده که از هر شش کودک يك نفر،

that's one in six children,

يعني یک ششم از کودکان،

suffer from some developmental disorder.

برخی از اختلات رشدي را دارند.

This is a disorder that

این اختلالی است که

retards mental development in the child

رشد روانی را در کودک کند می‌کند

and causes permanent mental impairments.

و باعث اختلال ذهني دائمی می شود.

Which means that each and every one of you here today

که بدان معنی است که هر کدام از شما که امروز اینجا هستيد

knows at least one child that is suffering

حداقل یک کودک مبتلا به

from a developmental disorder.

یک اختلال رشدی را می‌شناسيد.

But here's what really perplexed me.

اما دراینجا چیزی هست که واقعا" مرا بهت زده کرده است.

Despite the fact that each

با وجود این واقعیت که

and every one of these disorders

تك تک این اختلالات

originates in the brain,

ريشه در مغز دارند،

most of these disorders

تشخيص بسیاری از این اختلالات

are diagnosed solely on the basis

صرفا" بر اساس

of observable behavior.

رفتار قابل مشاهده صورت مي‌گيرد.

But diagnosing a brain disorder

اما تشخیص يك اختلال مغزی

without actually looking at the brain

بدون نگاه کردن به مغز بیمار

is analogous to treating a patient with a heart problem

مثل درمان یک بیمار قلبی

based on their physical symptoms,

بر پایه نشانگان فیزیکی و

without even doing an ECG or a chest X-ray

بدون حتی گرفتن نوار قلب و عکسبرداری از قفسه سینه

to look at the heart.

برای نگاه کردن به قلب است.

It seemed so intuitive to me.

به نظرمن چنین اقدامي كاري شهودي است.

To diagnose and treat a brain disorder accurately,

[در حالي كه] برای تشخیص و درمان صحيح یک اختلال مغزی،

it would be necessary to look at the brain directly.

لازم است مستقيما به مغز نگاه شود.

Looking at behavior alone

نگاه کردن به رفتارِ صرف

can miss a vital piece of the puzzle

ممكن است منجر به ناديده گرفتن عامل اصلی مساله گردد

and provide an incomplete, or even a misleading,

و تصویری ناقص یا حتی گمراه‌كننده،

picture of the child's problems.

از مشکلات کودک ارائه دهد.

Yet, despite all the advances in medical technology,

با این حال عليرغم همه پیشرفتهاي فناوري‌هاي پزشکی،

the diagnosis of brain disorders

تشخیص اختلاات مغزی

in one in six children

یک ششم از کودکان

still remained so limited.

هنوز بسیار محدود مانده است.

And then I came across a team at Harvard University

آن موقع، من به تیمي از دانشگاه هاروارد برخوردم

that had taken one such advanced medical technology

که یکی از بیشرفته ترین تکنولوژهای پزشکی را تهيه كرده

and finally applied it,

و سرانجام از آن،

instead of in brain research,

به جای تحقیق در داخل مغز،

towards diagnosing brain disorders in children.

براي تشخیص اختلالات مغزی در کودکان استفاده كرده بودند.

Their groundbreaking technology

با تحقیقات مبتکرانه شان

records the EEG, or the electrical activity

موج نگاری مغزEEG و یا فعالیتهای الکتریکی

of the brain, in real time,

مغز در يك زمان مشخص را ثبت می کردند،

allowing us to watch the brain

که به ما اجازه می داد كه مغز را

as it performs various functions

در هنگام انجام کارکردهای مختلف ببينيم

and then detect even the slightest abnormality

و بعد حتی کوچکترین ناهنجاري

in any of these functions:

در هر یک از این کارکردها،

vision, attention, language, audition.

يعني نگاه کردن، توجه کردن، حرف زدن، شنیدن را كشف كنيم.

A program called Brain Electrical

اين برنامه به نام نقشه‌برداری فعالیت

Activity Mapping

الکتریکی مغز

then triangulates the source

و سنجش منبع

of that abnormality in the brain.

اين ناهنجاري‌ها در مغز است.

And another program called

و برنامه دیگری به نام

Statistical Probability Mapping

نقشه برداری احتمال آماری

then performs mathematical calculations

که با انجام محاسبات ریاضی

to determine whether any of these abnormalities

برای تعیین اینکه آیا هر یک از این ناهنجاري‌ها

are clinically significant,

از نظر بالینی قابل توجه هستند يا خير،

allowing us to provide a much more accurate

كه به ما این امکان را می دهد که

neurological diagnosis

تشخيص عصب‌شناختي صحيح‌تري

of the child's symptoms.

از نشانگان موجود در کودک داشته باشيم.

And so I became the head of neurophysiology

و به این ترتیب من سرپرست فیزیولوژی اعصاب

for the clinical arm of this team,

در بخش بالینی این تیم شدم.

and we're finally able to use this technology

و در نهایت ما عملا توانستيم از این فن‌آوری

towards actually helping

در جهت كمك

children with brain disorders.

به کودکان مبتلا به اختلالات مغزی استفاده كنيم.

And I'm happy to say that I'm now in the process

و خوشحالم بگویم که هم اکنون من در حال راه اندازی

of setting up this technology here in India.

این فن آوری در هند هستم.

I'd like to tell you about one such child,

من می خواهم به شما در مورد یک کودک مبتلا به اختلال مغزي،

whose story was also covered by ABC News.

که داستان او توسط شبکه خبری ABC نیز پوشش داده شد بگویم.

Seven-year-old Justin Senigar

جاستین سینگر هفت ساله

came to our clinic with this diagnosis

با تشخیص اوتیسم بسیار شدید

of very severe autism.

به کلینیک ما آمد.

Like many autistic children,

مانند بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم

his mind was locked inside his body.

ذهن او در جسمش قفل شده بود.

There were moments when he would

لحظاتی وجود داشت که او

actually space out for seconds at a time.

عملا زمان‌هايي به مدت چند ثانيه گنك و منگ بود

And the doctors told his parents

دکترها به والدینش گفته بودند

he was never going to be able

که او هرگز قادر نخواهد بود

to communicate or interact socially,

که ارتباط و یا تعامل اجتماعي داشته باشد،

and he would probably never have too much language.

و احتمالا" او هرگز كلمات زیادي ياد نخواهد گرفت.

When we used this groundbreaking EEG technology

هنگامی که ما از این تکنولوژی ابتکاري موج نگاری مغز EEG استفاده کردیم

to actually look at Justin's brain,

تا به مغز جاستین نگاهي کنیم

the results were startling.

نتایج شگفت انگیز بودند.

It turned out that Justin was almost

معلوم شد که جاستین

certainly not autistic.

دقیقا" مبتلا به اوتیسم نیست.

He was suffering from brain seizures

او مبتلا به تشنج های مغز بود

that were impossible to see with the naked eye,

که با چشم غيرمسلح ( بدون تجهیزات) نمي‌توان آن را دید،

but that were actually causing symptoms

اما عملا باعث بروز نشانگاني

that mimicked those of autism.

نظير افراد اوتیست در جاستين شده است

After Justin was given anti-seizure medication,

پس از اینکه جاستین داروی صد تشنج دریافت کرد

the change in him was amazing.

تغییرات او شگفت انگیز بود.

Within a period of 60 days,

در عرض مدت 60 روز،

his vocabulary went from two to three words

دايره واژگان او از دو تا سه واژه

to 300 words.

به 300 واژه رسيد.

And his communication and social interaction

و ارتباط برقرار کردن و تعامل اجتماعی او

were improved so dramatically

به طور چشمگیری بهبود یافت،

that he was enrolled into a regular school

به گونه‌اي كه او در يك مدرسه عادی ثبت نام کرد

and even became a karate super champ.

و حتی قهرمان کاراته شد.

Research shows that 50 percent of children,

تحقیقات نشان می دهد که 50 درصد از کودکان،

almost 50 percent of children

تقریبا 50 درصد از کودکان

diagnosed with autism

كه تشخيص اوتيسم درباره آنها داده مي‌شود،

are actually suffering from hidden brain seizures.

در واقع مبتلا به تشنج مغزی پنهان هستند.

These are the faces of the children

این چهره های کودکانی است

that I have tested

که من روي آنها آزمایش کرده‌ام

with stories just like Justin.

و داستاني نظير داستان جاستین دارند.

All these children

همه این کودکان

came to our clinic with a diagnosis

با تشخيص

of autism, attention deficit disorder,

اوتیسم، اختلال نقصان توجه،

mental retardation, language problems.

عقب ماندگی ذهنی و مشکلات زبان به درمانگاه ما آمدند.

Instead, our EEG scans revealed

در عوض ، اسکن موج نگاری مغز EEG

very specific problems hidden within their brains

مشکلات بسیار خاصي كه در درون مغز آنها پنهان بود را آشكار كرد

that couldn't possibly have been detected

که احتمالا

by their behavioral assessments.

با ارزیابی رفتاری آنها( کودکان) نمي‌توانست تشخیص داده شود.

So these EEG scans

بنابراین این اسکن موج نگاری مغز EEG

enabled us to provide these children

به ما اين امكان را داد که

with a much more accurate neurological diagnosis

تشخیص عصب‌شناختي بسیار دقیق تری بگذاريم

and much more targeted treatment.

ودرمان بسیار هدفمندتری را برای این کودکان ارائه کنیم.

For too long now, children with developmental disorders

از ديرباز تاكنون، کودکان مبتلا به اختلالات رشد

have suffered from misdiagnosis

از تشخیص نادرست رنج برده اند

while their real problems have gone undetected

و مشکلات واقعی آنها تشخیص داده نشده باقي مانده

and left to worsen.

و بدتر هم شده است.

And for too long, these children and their parents

و برای مدت طولانی، این کودکان و والدینشان

have suffered undue frustration and desperation.

دچار سرخوردگی و یاس و نومیدی ناروا شده اند.

But we are now in a new era of neuroscience,

اما ما هم اکنون در عصر جدیدي از علوم عصب شناختی هستيم،

one in which we can finally look

که در آن سرانجام می توانیم

directly at brain function in real time

مستقیما به كاركرد مغز در زمان مشخص،

with no risks and no side effects, non-invasively,

بدون اينكه هیچ خطر و هیچ عوارض جانبی داشته يا تهاجمی باشد، نگاه کنیم،

and find the true source

و منبع واقعی

of so many disabilities in children.

بسیاری از ناتوانی‌های کودکان را پیدا کنیم.

So if I could inspire

خوب اگر من امروز الهام‌بخش

even a fraction of you in the audience today

حتی بخشي از شما مخاطبان باشم

to share this pioneering diagnostic approach

برای در ميان گذاشتن این رویکرد تشخيصي پیشرو

with even one parent whose child

با حتی یکی از والدین کودکی که

is suffering from a developmental disorder,

مبتلا به یک اختلال رشدی است،

then perhaps one more puzzle

شايد يك معماي ديگر

in one more brain will be solved.

از يكي از مغزها حل شود.

One more mind will be unlocked.

قفل يك ذهن دیگر گشوده شود.

And one more child who has been misdiagnosed

و یک کودک دیگر که تشخيص اشتباه روي او گذاشته‌اند

or even undiagnosed by the system

و یا حتی توسط سیستم درست تشخیص داده نشده

will finally realize his or her true potential

سرانجام توانایهای بالقوه خود را محقق كند

while there's still time

وقتي که هنوز زمان

for his or her brain to recover.

برای بهبود بخشیدن به مغزش وجود دارد.

And all this by simply watching the child's brainwaves.

و همه این کار به سادگی با تماشای امواج مغزی کودک انجام می شود.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق تماشاگران)