Eman Mohammed: The courage to tell a hidden story

Eman Mohammed: Gizli kalmış bir hikayeyi anlatma cesareti

Çeviri: Özge Kebabcıoğlu Gözden geçirme: güney örnek

When I turned 19, I started my career

On dokuz yaşıma girdiğimde, kariyerime

as the first female photojournalist

ilk kadın foto muhabiri olarak

in the Gaza Strip, Palestine.

Gazze Şeridi'nde Filistin'de başladım.

My work as a woman photographer

Bayan fotoğrafçı olarak işim

was considered a serious insult

yöresel geleneklere karşı ciddi bir hakaret sayıldı,

to local traditions,

and created a lasting stigma

ailem ve benim için kalıcı bir leke yarattı.

for me and my family.

Erkek egemen saha varlığımı

The male-dominated field made my presence

kesinlikle hoş karşılamadı.

unwelcome by all possible means.

They made clear that a woman

Bir kadının erkek işi yapmaması

must not do a man's job.

gerektiğini açıkça belirttiler.

Photo agencies in Gaza refused to train me

Gaza'daki fotoğraf ajansları bana eğitim vermeyi

because of my gender.

cinsiyetim yüzünden reddettiler.

"Hayır" tabelası oldukça açıktı.

The "No" sign was pretty clear.

Three of my colleagues

Meslektaşlarımdan üç tanesi beni

went as far as to drive me to an open air strike area

patlama seslerinden başka bir şey duymadığım

bir açık hava saldırı sahasına götürecek kadar

where the explosion sounds

were the only thing I could hear.

ileri gittiler.

Dust was flying in the air,

Tozlar havada uçuşuyordu,

and the ground was shaking like a swing beneath me.

yer ayağımın altında bir salıncak gibi sallanıyordu.

I only realized we weren't there to document the event

Durumu belgelemek için orada olmadığımızı

when the three of them got back into the armored Jeep

üçü zırhlı araca geri dönüp

and drove away, waving and laughing,

el sallar ve gülerken arabayla uzaklaşarak

leaving me behind in the open air strike zone.

beni açık hava saldırı sahasında bıraktıklarında anladım.

Bir an için, dehşete düşmüş,

For a moment, I felt terrified,

humiliated, and sorry for myself.

aşağılanmış ve zavallı hissettim.

Meslektaşlarımın davranışları

My colleagues' action was not

the only death threat I have received,

aldığım tek ölüm tehdidi değildi.

but it was the most dangerous one.

Ancak en tehlikeli olanıydı.

Gazze'deki kadının hayatına dair algı

The perception of women's life in Gaza

is passive.

pasiftir.

Yakın bir zamana değin, pek çok kadının

Until a recent time, a lot of women were not allowed

çalışmaya veya eğitim görmeye izni yoktu.

to work or pursue education.

At times of such doubled war including

Bu savaş zamanlarında,

both social restrictions on women

hem kadınlar üzerindeki sosyal sınırlandırmalar

and the Israeli-Palestinian conflict,

hem de İsrail-Filistin çatışması arasında,

women's dark and bright stories were fading away.

kadınların karanlık ve aydınlık hikayeleri unutulup gidiyordu.

To men, women's stories were seen

Erkekler göre, kadınların hikayeleri

konu dışı görünüyordu.

as inconsequential.

I started paying closer attention

Gazze'deki kadınların hayatına

to women's lives in Gaza.

daha çok dikkat etmeye başladım.

Because of my gender, I had access

Cinsiyetim sayesinde,

meslektaşlarıma yasak olan dünyalara erişimim vardı.

to worlds where my colleagues were forbidden.

Açıkça görülen acı ve çabanın ötesinde

Beyond the obvious pain and struggle,

there was a healthy dose

sağlıklı dozda

of laughter and accomplishments.

kahkaha ve başarı vardı.

In front of a police compound in Gaza City

Gazze'deki bir polis yerleşkesinin önünde,

during the first war in Gaza,

Gazze'deki ilk savaş sırasında,

İsrail hava saldırısı yerleşkeyi tahrip etmeyi başardı

an Israeli air raid managed to destroy the compound

and break my nose.

ve burnum kırıldı.

For a moment, all I saw was white, bright white,

O an için, tek gördüğüm beyazdı, parlak beyaz,

like these lights.

buradaki ışıklar gibi.

I thought to myself I either got blind

Kendi kendime ya kör olduğumu

or I was in heaven.

ya da cennette olduğumu düşündüm.

Gözlerimi açmayı başardığım zaman

By the time I managed to open my eyes,

bu anı belgeledim.

I had documented this moment.

Mohammed Khader, Filistinli bir işçi,

Mohammed Khader, a Palestinian worker

who spent two decades in Israel,

yirmi yılını İsrail'de geçirmiş,

as his retirement plan,

emeklilik planı olarak

he decided to build a four-floor house,

dört katlı bir ev inşa etmeye karar vermiş.

only by the first field operation at his neighborhood,

Civardaki ilk saha operasyonunda

ev dümdüz edilmiş.

the house was flattened to the ground.

Yetiştirdiği güvercinler ile

Nothing was left but the pigeons he raised

Tel Aviv'den aldığı jakuzi ve küvet dışında

and a jacuzzi, a bathtub

that he got from Tel Aviv.

hiçbir şey kalmamış.

Mohammed got the bathtub

Mohammed küveti

on the top of the rubble

enkazın tepesine yerleştirip

and started giving his kids

çocuklarına

an every morning bubble bath.

her sabah köpük banyosu yaptırmaya başlamış.

İşim savaşın yaralarını gizlemek için değil,

My work is not meant to hide the scars of war,

but to show the full frame

Gazze'lilerin görülmeyen hikayelerini

of unseen stories of Gazans.

bütün bir çerçeve ile göstermek içindi.

As a Palestinian female photographer,

Filistin'li bir bayan fotoğrafçı olarak,

the journey of struggle, survival and everyday life

mücadele, hayatta kalma ve günlük hayat yolculuğu bana

has inspired me to overcome the community taboo

toplum tabusunu aşmak,

and see a different side of war and its aftermath.

savaş ve sonuçlarının başka yönünü görmek için ilham verdi.

Seçeneği olan bir tanık haline geldim:

I became a witness with a choice:

kaçmak ya da kıpırdamamak.

to run away or stand still.

Teşekkürler.

Thank you.

(Applause)