Eman Mohammed: The courage to tell a hidden story

Translator: Dolgion Khurelchuluun Reviewer: Indra Ganzorig

When I turned 19, I started my career

Би 19 нас хүрээд анх ажлын гараагаа

as the first female photojournalist

Палестины Газын зурваст анхны эмэгтэй

in the Gaza Strip, Palestine.

фото-сэтгүүлчээр эхлүүлсэн юм.

My work as a woman photographer

Энэ нь орон нутгийн уламжлалыг эвдэж,

was considered a serious insult

иргэдийг доромжилсон мэт

to local traditions,

явдал болсон бөгөөд

and created a lasting stigma

надад, миний гэр бүлд

for me and my family.

муу нэр зүүхэд хүргэсэн.

The male-dominated field made my presence

Эцгийн эрхт ёс ноёрхсон тэр газар

unwelcome by all possible means.

миний оршихуйг бүх талаар үгүйсгэж байлаа.

They made clear that a woman

Тэд эмэгтэйчүүдийг эрчүүдийн ажилд

must not do a man's job.

оролцох хэрэггүй гэж үздэг.

Photo agencies in Gaza refused to train me

Ийнхүү хүйсийн байдлаас болоод Газын

because of my gender.

фото агентлаг намайг ажилд авахаас татгалзсан.

The "No" sign was pretty clear.

Хаана ч очсон "Үгүй"-тэй нүүр тулгарч байлаа.

Three of my colleagues

Мэргэжил нэгт гурван найз

went as far as to drive me to an open air strike area

намайг чихэнд зөвхөн дэлбэрэлтийн дуу чимээ сонсогдох,

where the explosion sounds

агаарын дайралтад байнга өртөх болсон

were the only thing I could hear.

газарт авч ирлээ.

Dust was flying in the air,

Хаа сайгүй тоос боссон

and the ground was shaking like a swing beneath me.

хөл доор чичирхийлсэн газар байсан.

I only realized we weren't there to document the event

Тэр гурав хуягласан Жийп машинд буцаж суугаад,

when the three of them got back into the armored Jeep

надруу гараа даллан инээлдэж, намайг орхин явах үед л

and drove away, waving and laughing,

би бид нар эндхийг сурвалжлах гэж

leaving me behind in the open air strike zone.

ирээгүй болохыг ойлгож билээ.

For a moment, I felt terrified,

Би айсан, бас доромжлуулсан мэдрэмжийг

humiliated, and sorry for myself.

мэдэрч, өөрийгөө зүхсэн.

My colleagues' action was not

Тэдний хийсэн үйлдэл

the only death threat I have received,

намайг үхэх аюулд хүргэсэн нь

but it was the most dangerous one.

хамгийн аймар нь байлаа.

The perception of women's life in Gaza

Эмэгтэйчүүдийг ойлгох үзэл

is passive.

Газад бараг үгүй.

Until a recent time, a lot of women were not allowed

Саяхныг хүртэл тэндхийн олон эмэгтэйчүүд ажил эрхлэх,

to work or pursue education.

боловсрол олох нь боломжгүй зүйл байсан.

At times of such doubled war including

Энэхүү нийгмийн шахалт хавчлага болон

both social restrictions on women

Израйл-Палестины мөргөлдөөний үеэр

and the Israeli-Palestinian conflict,

эмэгтэйчүүдийн эрх ашиг

women's dark and bright stories were fading away.

улам бүдгэрсээр байлаа.

To men, women's stories were seen

Эрэгтэйчүүдэд эмэгтэйчүүдийн энэ мэт түүхүүд

as inconsequential.

ялих шалихгүй зүйл мэт болж хувирсан.

I started paying closer attention

Би Газа дахь эмэгтэйчүүдийн амьдралд

to women's lives in Gaza.

анхаарлаа хандуулах болов.

Because of my gender, I had access

Би мэргэжил нэгтнүүдээсээ ганцхан хүйсээрээ ялгагдах учир

to worlds where my colleagues were forbidden.

тэдний хийх эрхгүй зарим зүйлийг хийх боломжтой байлаа.

Beyond the obvious pain and struggle,

Бидэнд элдэв хавчлага, зовиур байсан ч гэлээ

there was a healthy dose

хийж бүтээх авьяас чадвар,

of laughter and accomplishments.

ирээдүйдээ итгэх итгэл байсан юм.

In front of a police compound in Gaza City

Газа хотын өмнө зүгт байрлах Цагдаагийн хэсгийн урд

during the first war in Gaza,

Израйлын агаарын гэнэтийн довтолгоо

an Israeli air raid managed to destroy the compound

хийгдсэн нь тэр хавийг сүйтгээд зогсохгүй,

and break my nose.

миний хамрыг гэмтээсэн.

For a moment, all I saw was white, bright white,

Миний харж байсан зүйл зөвхөн цагаан,

like these lights.

яг л энэ гэрэл шиг зүйл байсан.

I thought to myself I either got blind

Бүр хараагүй болчихлоо эсвэл

or I was in heaven.

диваажинд байна гэж л бодогдож байлаа.

By the time I managed to open my eyes,

Цаг нь болоход миний нүд нээгдэж,

I had documented this moment.

би энэ зургийг дарсан юм.

Mohammed Khader, a Palestinian worker

Мохаммед Кадер гэх Израйлд

who spent two decades in Israel,

20 жил ажиллаад тэтгэвэрт гарсан

as his retirement plan,

Палестин хүн нутагтаа эргэж ирээд

he decided to build a four-floor house,

нэг оролдлогоор, хөршийнхөө дэргэд

only by the first field operation at his neighborhood,

дөрвөн давхар байшин барих төлөвлөгөө гаргаж, биелүүлсэн боловч

the house was flattened to the ground.

тэрхүү довтолгооноор байшин нь газартай тэгшлэгдсэн билээ.

Nothing was left but the pigeons he raised

Түүнд өөрийнх нь тэжээвэр тагтаа болон

and a jacuzzi, a bathtub

Тель Авиваас авчирсан Жакуззи

that he got from Tel Aviv.

угаалгын тэвшээс өөр юу ч үлдээгүй юм.

Mohammed got the bathtub

Түүнээс хойш Мохаммед тэвшийг

on the top of the rubble

бул чулуун дээр байрлуулаад,

and started giving his kids

хүүхдүүдээ өглөө бүр

an every morning bubble bath.

хөөстэй усанд оруулдаг болсон.

My work is not meant to hide the scars of war,

Миний ажил бол дайнаас учирсан муу муухайг

but to show the full frame

нуух бус харин Газад болсон нуугдмал

of unseen stories of Gazans.

үйл явдлуудыг тал бүрээс нь дэлгэх.

As a Palestinian female photographer,

Палестины эмэгтэй фото-сэтгүүлчийн хувьд

the journey of struggle, survival and everyday life

ажил, амьдралын төлөөх тэмцэх тэмцэл намайг

has inspired me to overcome the community taboo

нийгмийн дарлалаас ангижруулж, дайны ялгаатай тал буюу

and see a different side of war and its aftermath.

хор уршгийг олж харах урам зоригийг надад өгсөн юм.

I became a witness with a choice:

Би "замаасаа буц эсвэл зоригтой урагшил"

to run away or stand still.

гэсэн сонголтыг биеэрээ мэдэрсэн.

Thank you.

Баярлалаа.

(Applause)

(Алга ташилт)