The art of asking | Amanda Palmer

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Vertaald door: Janneke Meijntjes-Lok Nagekeken door: Christel Foncke

(Breathes in)

(Ademt in en uit)

(Breathes out)

Ik heb niet altijd in de muziek gewerkt.

So, I didn't always make my living from music.

Tot ongeveer 5 jaar na mijn afstuderen

For about the five years after graduating

van een gerenomeerde vrije kunstacademie,

from an upstanding liberal arts university,

this was my day job.

was dit mijn dagelijks werk.

(Laughter)

I was a self-employed living statue called the Eight-Foot Bride,

Ik werkte voor mezelf als levend standbeeld: een bruid van 2,5 meter.

and I love telling people I did this for a job,

Ik vind het leuk om mensen over dit werk te vertellen,

because everybody always wants to know,

want iedereen wil altijd weten

who are these freaks in real life.

wie dit soort freaks in werkelijkheid zijn.

(Laughter)

Hello.

Hallo.

I painted myself white one day, stood on a box,

Op een dag verfde ik mezelf wit, ging op een krat staan,

put a hat or a can at my feet,

legde een hoed of een blik voor mijn voeten

and when someone came by and dropped in money,

en als een voorbijganger er geld in deed,

gaf ik ze een bloem en wat intens oogcontact.

I handed them a flower --

and some intense eye contact.

En als ze de bloem niet aannamen,

And if they didn't take the flower,

I threw in a gesture of sadness and longing --

gooide ik er, terwijl ze wegliepen,

een gebaar van bedroefdheid en hunkering tegenaan.

as they walked away.

(Gelach)

(Laughter)

So I had the most profound encounters with people,

Ik had de meest diepgaande ontmoetingen met mensen,

especially lonely people

zeker met eenzame mensen die er uitzagen

who looked like they hadn't talked to anyone in weeks,

alsof ze al in geen weken iemand hadden gesproken.

and we would get this beautiful moment of prolonged eye contact

Er ontstond soms een prachtig moment

van verlengd oogcontact, zomaar midden op straat.

being allowed in a city street,

and we would sort of fall in love a little bit.

We werden, zeg maar, een beetje verliefd.

And my eyes would say --

En mijn ogen zeiden dan: 'Dank je. Ik zie je.'

"Thank you.

I see you."

And their eyes would say --

En hun ogen zeiden:

'Niemand ziet mij ooit. Dank je.'

"Nobody ever sees me.

Thank you."

Soms werd ik lastiggevallen.

I would get harassed sometimes.

People would yell at me from their cars.

Mensen reden langs in hun auto en schreeuwden:

"Get a job!"

'Zoek een baan!'

(Laughing) And I'd be, like,

Dan zei ik: 'Dit is mijn baan.'

"This is my job."

But it hurt, because it made me fear

Maar het deed wel pijn, want het maakte me bang

that I was somehow doing something un-joblike

dat ik iets aan het doen was dat het woord werk niet waard was,

en oneerlijk, beschamend.

and unfair, shameful.

I had no idea how perfect a real education I was getting

Ik had er geen idee van dat ik daar op die krat een perfecte leerschool

for the music business on this box.

voor de muziekindustrie kreeg.

And for the economists out there,

Voor de economen onder jullie

you may be interested to know I actually made a pretty predictable income,

is het misschien interessant, dat ik best een voorspelbaar inkomen had.

which was shocking to me, given I had no regular customers,

Dat kwam als een schok bij me aan.

Ik had namelijk geen vaste klanten,

but pretty much 60 bucks on a Tuesday, 90 bucks on a Friday.

maar kreeg dinsdags ongeveer 60 dollar en vrijdags 90.

It was consistent.

Het was consistent.

And meanwhile, I was touring locally and playing in nightclubs

Ondertussen toerde ik in de omgeving

en speelde in nachtclubs met m'n band, 'the Dresden Dolls'.

with my band, the Dresden Dolls.

Dit was ik op de piano, met een geniale drummer.

This was me on piano, a genius drummer.

I wrote the songs, and eventually

Ik schreef de liedjes en uiteindelijk

we started making enough money that I could quit being a statue,

begonnen we genoeg geld te verdienen, zodat ik geen standbeeld meer hoefde te zijn.

and as we started touring,

Toen we begonnen met toeren,

wilde ik liever niet het directe contact

I really didn't want to lose this sense

met mensen verliezen, want ik vond dat fantastisch.

of direct connection with people, because I loved it.

So after all of our shows, we would sign autographs

Aan het einde van al onze shows gaven we handtekeningen

en omhelsden fans en bleven napraten met de mensen.

and hug fans and hang out and talk to people,

and we made an art out of asking people to help us and join us,

We maakten er een kunst van om mensen om hulp te vragen

en met ons mee te doen. Ik spoorde lokale muzikanten

and I would track down local musicians and artists

en artiesten op en zij gingen dan bij onze optredens

and they would set up outside of our shows,

and they would pass the hat,

buiten met de hoed rond.

and then they would come in and join us onstage,

Daarna voegden ze zich bij ons op het podium.

Het was een wisselende hutspot van rare, onverwachte circusgasten.

so we had this rotating smorgasbord of weird, random circus guests.

And then Twitter came along,

En toen was er Twitter,

and made things even more magic,

wat de dingen nog magischer maakte, want ik kon

because I could ask instantly for anything anywhere.

direct en overal om alles vragen.

So I would need a piano to practice on,

Ik had bijvoorbeeld een oefenpiano nodig

and an hour later I would be at a fan's house.

en een uur later was ik bij een fan thuis. Dit is in London.

This is in London.

Overal ter wereld brachten mensen zelfgekookt eten backstage,

People would bring home-cooked food to us

all over the world backstage and feed us and eat with us.

om samen met ons op te eten. Dit is in Seattle.

This is in Seattle.

Fans die in museums en winkels werkten,

Fans who worked in museums and stores

and any kind of public space would wave their hands

of wat voor openbare ruimte ook, zwaaiden met hun handen

als ik besloot een last-minute, spontaan gratis optreden te doen.

if I would decide to do a last-minute, spontaneous, free gig.

This is a library in Auckland.

Dit is een bibliotheek in Auckland.

On Saturday I tweeted for this crate and hat,

Op zaterdag vroeg ik in een tweet om deze krat en hoed,

because I did not want to schlep them from the East Coast,

want ik wilde ze niet meeslepen vanaf de oostkust

en ze kwamen er dankzij deze gast,

and they showed up care of this dude, Chris, from Newport Beach,

Chris uit Newport Beach, die hallo zegt.

who says hello.

I once tweeted, "Where in Melbourne can I buy a neti pot?"

Ik tweette eens: waar kan ik in Melbourne een neuskannetje kopen?

And a nurse from a hospital drove one

Een verpleegkundige bracht er gelijk een

right at that moment to the cafe I was in,

naar het café waar ik op dat moment zat.

and I bought her a smoothie

Ik gaf haar een smoothie

and we sat there talking about nursing and death.

en we spraken samen over haar beroep en de dood.

And I love this kind of random closeness,

Ik hou van dit soort onverwachte nabijheid.

which is lucky, because I do a lot of couchsurfing.

Dat is maar goed ook, want ik doe veel aan couchsurfing.

Van woningen waar de hele crew zijn eigen kamer krijgt,

In mansions where everyone in my crew gets their own room

but there's no wireless,

maar waar geen internet is tot punk-kraakpanden,

and in punk squats,

waar iedereen op de vloer in 1 kamer ligt, zonder toiletten,

everyone on the floor in one room with no toilets

but with wireless, clearly making it the better option.

maar mét internet. Duidelijk de betere optie dus.

(Laughter)

(Gelach)

Ik reed eens met mijn crew in onze bus

My crew once pulled our van up to a really poor Miami neighborhood

naar een armoedige buurt in Miami.

and we found out that our couchsurfing host for the night

Op ons couchsurfing-adres werden we ontvangen

door een meisje van 18 dat nog thuis woonde.

was an 18-year-old girl, still living at home,

and her family were all undocumented immigrants from Honduras.

Zij en haar familie waren allemaal illegale immigranten uit Honduras.

And that night, her whole family

Die nacht sliep de hele familie

op de banken en zij sliep bij haar moeder,

took the couches and she slept together with her mom

so that we could take their beds.

zodat wij hun bedden konden gebruiken.

Toen lag ik te denken:

And I lay there thinking,

deze mensen hebben zo weinig.

these people have so little.

Is this fair?

Is dit wel eerlijk?

And in the morning,

De volgende morgen leerde haar moeder ons

her mom taught us how to try to make tortillas

hoe we tortilla's moesten maken en ze wilde me een bijbel geven.

and wanted to give me a Bible,

and she took me aside and she said to me in her broken English,

Ze nam me apart en zei tegen me in haar gebroken Engels:

"Your music has helped my daughter so much.

'Jouw muziek heeft zoveel voor mijn dochter gedaan.

Thank you for staying here. We're all so grateful."

Bedankt voor je komst. We zijn er zo dankbaar voor.'

And I thought, this is fair.

Ik dacht: dit ìs eerlijk.

Het is dit.

This is this.

A couple of months later, I was in Manhattan,

Een paar maanden daarna was ik in Manhattan

and I tweeted for a crash pad, and at midnight,

en in een tweet vroeg ik om een opvouwbaar matras.

I'm on the Lower East Side,

Midden in de nacht belde ik aan in de Lower East Side.

and it occurs to me I've never actually done this alone.

Ik bedacht me dat ik dit nog nooit alleen had gedaan.

I've always been with my band or my crew.

Er was altijd wel iemand van de band of de crew bij.

Is dit wat sukkels doen? (Gelach)

Is this what stupid people do?

(Laughter)

Is this how stupid people die?

Is dit hoe sukkels doodgaan?

And before I can change my mind, the door busts open.

Voor ik me kan bedenken, vliegt de deur open.

Zij is kunstenaar, hij financieel blogger voor Reuter.

She's an artist.

He's a financial blogger for Reuters,

and they're pouring me a glass of red wine

Ze schenken me een glas wijn in

and offering me a bath,

en bieden me een bad aan.

and I have had thousands of nights like that and like that.

Dit soort nachten heb ik duizenden malen meegemaakt.

Ik doe dus veel aan couchsurfen, maar ook aan crowdsurfen.

So I couchsurf a lot. I also crowdsurf a lot.

Ik houd ze beide in ere,

I maintain couchsurfing and crowdsurfing

are basically the same thing.

ze komen feitelijk op hetzelfde neer.

You're falling into the audience

Je laat je in het publiek vallen

and you're trusting each other.

en je vertrouwt elkaar.

I once asked an opening band of mine

Ik vroeg eens aan een band uit ons voorprogramma

if they wanted to go out into the crowd and pass the hat

of ze in het publiek met de hoed rond wilden gaan,

to get some extra money, something that I did a lot.

zodat ze wat extra geld hadden. Iets dat ik veel deed.

Zoals gewoonlijk waren ze enthousiast,

And as usual, the band was psyched,

maar een van de bandleden

but there was this one guy in the band

kon zich er niet toe brengen om het publiek in te gaan.

who told me he just couldn't bring himself to go out there.

It felt too much like begging to stand there with the hat.

Het voelde teveel als bedelen om daar met een hoed te gaan staan.

Ik herkende die angst van: is dit eerlijk? en: 'Zoek een baan.'

And I recognized his fear

of "Is this fair?"

and "Get a job."

Intussen kreeg mijn band steeds meer succes.

And meanwhile, my band is becoming bigger and bigger.

We sign with a major label.

We tekenden een contract bij een groot platenmerk.

And our music is a cross between punk and cabaret.

Onze muziek is een mix van punk en cabaret.

It's not for everybody.

Het is niet voor iedereen.

Well, maybe it's for you.

Nou, misschien wel voor jou.

(Laughter)

Daarna ontstaat de hype rond onze volgende plaat.

We sign, and there's all this hype leading up to our next record.

And it comes out and it sells about 25,000 copies

Als die uitkomt, worden er in de eerste paar weken 25.000 van verkocht.

in the first few weeks,

and the label considers this a failure.

De platenmaatschappij beschouwt het als een tegenvaller.

I was like, "25,000, isn't that a lot?"

Ik zei: '25.000, is dat niet veel?'.

They said, "No, the sales are going down.

Maar zij zeiden: 'Nee, de verkoop loopt terug, het is een flop.'

It's a failure."

And they walk off.

En weg waren ze.

Right at this same time, I'm signing and hugging after a gig,

Tegelijkertijd komt er na een optreden, tijdens het signeren en omhelzen,

een jongen naar me toe

and a guy comes up to me

and hands me a $10 bill,

en overhandigt me een biljet van $10.

and he says,

Hij zegt:

"I'm sorry, I burned your CD from a friend."

'Het spijt me, maar ik heb je CD gekopiëerd van een vriend.'

(Laughter)

(Gelach)

'Maar ik lees je blog, ik weet dat je je platenmaatschappij haat.

"But I read your blog, I know you hate your label.

I just want you to have this money."

Ik wil je graag dit geld geven.'

And this starts happening all the time.

Dit gebeurt voortdurend.

I become the hat after my own gigs,

Na een optreden word ik mijn eigen hoed,

but I have to physically stand there and take the help from people,

maar ik moet zichtbaar aanwezig zijn en hulp aanvaarden.

and unlike the guy in the opening band,

De jongen uit ons voorprogramma had geen ervaring

I've actually had a lot of practice standing there.

met zichtbaar aanwezig zijn, maar ik toevallig wel.

Dankjewel.

Thank you.

And this is the moment I decide

Dit is het moment waarop ik besluit

I'm just going to give away my music for free

om mijn muziek gratis weg te geven,

online whenever possible,

zo mogelijk online.

so it's like Metallica over here, Napster, bad;

Dus hier heb je Metallica, Napster, slechte zaak

Amanda Palmer over here,

en daar Amanda Palmer. Ik wil me sterk maken voor

and I'm going to encourage torrenting, downloading, sharing,

torrenten, downloaden en sharen, maar ik ga wel om hulp vragen.

but I'm going to ask for help,

because I saw it work on the street.

Ik heb namelijk op straat gezien dat het werkt.

So I fought my way off my label, and for my next project

Ik ging weg bij mijn platenmaatschappij

with my new band, the Grand Theft Orchestra,

en voor mijn volgende project met mijn nieuwe band Grand Theft Orchestra,

I turned to crowdfunding.

stapte ik over op crowdfunding.

And I fell into those thousands of connections that I'd made,

Ik liet me vallen in de duizenden contacten die ik had gemaakt

and I asked my crowd to catch me.

en ik vroeg mijn publiek om me op te vangen.

Het doel was $100.000.

And the goal was 100,000 dollars.

My fans backed me at nearly 1.2 million,

Mijn fans ondersteunden me met bijna1,2 miljoen,

which was the biggest music crowdfunding project to date.

het grootste bedrag dat tot dan toe via crowdfunding bij elkaar was gebracht.

(Applause)

(Applaus)

And you can see how many people it is.

Je ziet hoeveel mensen het zijn.

Het zijn er ongeveer 25.000.

It's about 25,000 people.

And the media asked,

De media vroegen: 'Amanda,

"Amanda, the music business is tanking and you encourage piracy.

de muziekbusiness heeft het zwaar en jij moedigt piraterij aan.

How did you make all these people pay for music?"

Hoe kreeg je de mensen zover dat ze voor muziek betalen?'

And the real answer is, I didn't make them.

Het juiste antwoord is dat ik ze niet dwong, maar dat ik het vroeg.

I asked them.

And through the very act of asking people,

Door het de mensen te vragen

had ik contact met ze gemaakt.

I'd connected with them,

and when you connect with them, people want to help you.

Als je contact met mensen maakt willen ze je helpen.

It's kind of counterintuitive for a lot of artists.

Het is nogal tegennatuurlijk voor veel artiesten.

Ze willen niet om dingen vragen.

They don't want to ask for things.

But it's not easy.

Maar het is niet makkelijk om te vragen.

It's not easy to ask.

And a lot of artists have a problem with this.

Veel artiesten hebben er een probleem mee.

Asking makes you vulnerable.

Vragen maakt je kwetsbaar.

And I got a lot of criticism online,

Na mijn Kickstarter-succes

after my Kickstarter went big,

kreeg ik online veel kritiek

for continuing my crazy crowdsourcing practices,

op het voortzetten van mijn idiote crowdsource-activiteiten.

In het bijzonder over de vraag aan muzikanten

specifically for asking musicians

who are fans if they wanted to join us on stage

die tevens fan waren, of ze in ruil voor liefde, tickets en bier

for a few songs in exchange for love and tickets and beer,

met ons op het podium een paar nummers wilden spelen.

Deze bewerkte foto van mij

and this was a doctored image that went up of me on a website.

verscheen toen op een website.

And this hurt in a really familiar way.

De pijn die het deed was herkenbaar.

And people saying,

Mensen die zeiden: 'Je mag niet meer

"You're not allowed anymore to ask for that kind of help,"

om dat soort hulp vragen'.

really reminded me of the people in their cars yelling, "Get a job."

Het herinnerde me aan die schreeuwende mensen in hun auto's: 'Zoek een baan'.

Want zij waren er niet bij op het trottoir.

Because they weren't with us on the sidewalk,

Zij zagen niet de uitwisseling

and they couldn't see the exchange

that was happening between me and my crowd,

die er plaatsvond tussen mij en mijn publiek,

an exchange that was very fair to us but alien to them.

Voor ons was het heel eerlijk, maar voor hun wezensvreemd.

So this is slightly not safe for work.

Dit is een wat onveilige werksituatie.

Dit is mijn Kickstarter backer party in Berlijn.

This is my Kickstarter backer party in Berlin.

At the end of the night, I stripped and let everyone draw on me.

Aan het eind van de avond kleedde ik me uit en mocht iedereen op me tekenen.

Now let me tell you, if you want to experience

Ik zal je vertellen, als je wilt voelen hoe het is

the visceral feeling of trusting strangers --

om vreemden intuïtief te vertrouwen,

(Laughter)

dan raad ik je dit aan.

I recommend this,

especially if those strangers are drunk German people.

Vooral als die vreemden dronken Duitsers zijn.

(Laughter)

Ik had hier een ninja-masterlevel verbinding met mijn fans.

This was a ninja master-level fan connection,

Mijn boodschap was:

because what I was really saying here was,

I trust you this much.

'Dit is hoeveel vertrouwen ik in jullie heb.

Should I?

Is dat terecht? Laat maar zien.'

Show me.

For most of human history,

Doorheen de tijden zijn muzikanten en artiesten

musicians, artists, they've been part of the community.

onderdeel van de gemeenschap geweest.

Connectors and openers, not untouchable stars.

Ze leggen verbanden en openen deuren, het zijn geen onbereikbare sterren.

Celebrity is about a lot of people loving you from a distance,

Beroemdheid gaat over een massa mensen die op afstand van je houden.

but the Internet

Maar door internet en de inhoud

and the content that we're freely able to share on it

die we in alle vrijheid kunnen delen,

are taking us back.

worden we teruggezet in de tijd.

It's about a few people loving you up close

Hier gaat het om een paar mensen die je van dichtbij liefhebben

and about those people being enough.

en aan die mensen heb je genoeg.

So a lot of people are confused by the idea

Veel mensen zijn in verwarring over het idee

of no hard sticker price.

van een niet-vastgestelde prijs.

They see it as an unpredictable risk, but the things I've done,

Ze zien het als een onvoorspelbaar risico, maar de dingen die ik gedaan heb,

the Kickstarter, the street, the doorbell,

de Kickstarter, de straat, de deurbel,

I don't see these things as risk.

die dingen zie ik niet als risico.

I see them as trust.

Ik zie ze als vertrouwen.

Now, the online tools

De online tools om de uitwisseling

to make the exchange as easy and as instinctive as the street,

net zo makkelijk en instinctief te maken als de straat

zitten er aan te komen.

they're getting there.

But the perfect tools aren't going to help us

Maar zelfs de perfecte tools kunnen niets uitrichten

if we can't face each other

als we niet tegenover elkaar durven staan

and give and receive fearlessly,

en zonder angst geven en ontvangen.

but, more important --

Maar het belangrijkste is:

to ask without shame.

vragen zonder schaamte.

My music career has been spent

Ik heb mijn muziekcarrière lang geprobeerd

trying to encounter people on the Internet the way I could on the box.

of ik op internet dezelfde ontmoetingen met mensen kon hebben

als op de krat.

So blogging and tweeting not just about my tour dates

Bloggen en tweeten, doe ik dus niet alleen over mijn toerdata

and my new video but about our work and our art

en mijn nieuwe video, maar ook over ons werk en onze kunst

and our fears and our hangovers,

onze angsten en katers, onze vergissingen.

our mistakes,

and we see each other.

Ook ontmoeten we elkaar

en als we elkaar in werkelijkheid ontmoeten,

And I think when we really see each other,

we want to help each other.

willen we elkaar helpen.

Volgens mij zijn mensen met de verkeerde vraag bezig.

I think people have been obsessed with the wrong question,

which is, "How do we make people pay for music?"

Die vraag is: hoe dwingen we mensen te betalen voor muziek?

Als we nu eens gingen vragen:

What if we started asking,

"How do we let people pay for music?"

hoe laten we mensen betalen voor muziek?

Dankjewel.

Thank you.

(Applause)

(Applaus)