Sugata Mitra: Build a School in the Cloud

ساگاتا میترا: ساختن مدرسه ای در ابرها

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: soheila Jafari Reviewer: Shahram Eatezadi

What is going to be the future of learning?

یادگیری در آینده به صورت خواهد بود؟

I do have a plan,

من برای آن برنامه‌ای در نظر دارم،

but in order for me to tell you what that plan is,

اما برای اینکه به شما بگویم که برنامه من چیست،

I need to tell you a little story,

باید یک داستان براتون تعریف کنم،

which kind of sets the stage.

که مناسبت داره در اینجا گفته شود.

I tried to look at

من سعی کردم که نگاهی به

where did the kind of learning we do in schools,

آنچه که ما در مدارس آموزش می‌دهیم بکنم

where did it come from?

که بینیم اینها از کجا می‌آیند؟

And you can look far back into the past,

می‌توانید گذشته خیلی دور آموزش را نگاه کنید،

but if you look at present-day schooling the way it is,

اما اگر به روشهای مدارس امروز نگاهی بیندارید،

it's quite easy to figure out where it came from.

خیلی ساده که بفهمید آینها از کجا آمده اند.

It came from about 300 years ago,

این روشها از حدود ۳۰۰ سال پیش آمدند،

and it came from the last

و اینها از آخرین

and the biggest of the empires on this planet. ["The British Empire"]

و بزرگترین امپراتوری این جهان آمدند( امپراتوری انگلیس)

Imagine trying to run the show,

تصور کنید که تلاش می‌کنید تا نمایشی را اجرا کنید،

trying to run the entire planet,

سعی دارید که تمامی کره زمین را مدیریت و سرپرستی کنید،

without computers, without telephones,

بدون کامپیوتر، بدون تلفن،

with data handwritten on pieces of paper,

با اطلاعات دستی بر روی کاغذ،

and traveling by ships.

و سفر با کشتی.

But the Victorians actually did it.

در واقع این دردوره ویکتوریا انجام شد.

What they did was amazing.

آنچه که آنها انجام دادند بسیار شگفت انگیز بود.

They created a global computer

آنها یک کامپیوتر جهانی

made up of people.

با استفاده از مردم ساختند.

It's still with us today.

که امروز هنوز با ماست.

It's called the bureaucratic administrative machine.

که دستگاه بروکراتیک اداری نامیده می شود.

In order to have that machine running,

برای اینکه این ماشین کار کند،

you need lots and lots of people.

ما به افراد بسیار زیادی نیاز داریم.

They made another machine to produce those people:

آنها ماشین دیگری را ساختند که این افراد را تولید کند:

the school.

مدارس.

The schools would produce the people

مدارس افرادی را پرورش می‌دادند

who would then become parts of the

که بخشی از این

bureaucratic administrative machine.

ماشین بروکراتیک اداری شوند.

They must be identical to each other.

آنها می‌بایستی که با همدیگر یکسان می‌بودند.

They must know three things:

آنها باید سه چیز را می‌دانستند:

They must have good handwriting, because the data is handwritten;

باید خط خوشی داشتند، چونکه اطلاعات با دست نوشته می‌شد؛

they must be able to read;

باید می توانستند بخوانند؛

and they must be able to do multiplication,

و می‌بایستی می‌توانستند ضرب،

division, addition and subtraction in their head.

تقسیم، جمع و تفریق را در ذهنشان انجام دهند.

They must be so identical that you could pick one up from New Zealand

آنها باید بسیار یکسان می بودند تا شما بتوانید یکی را از نیوزیلند انتخاب کنند

and ship them to Canada

و اورا به کانادا بفرستند

and he would be instantly functional.

و او فورا وارد کار شود.

The Victorians were great engineers.

مدیران دوره ویکتوریا مهندسین بزرگی بودند.

They engineered a system that was so robust

آنها سیستمی قوی را مهندسی کردند

that it's still with us today,

که امروزه هنوز با ماست،

continuously producing identical people

تولید افراد یکسانی برای

for a machine that no longer exists.

ماشین هایی که دیگر وجود ندارند.

The empire is gone,

امپراتور از بین رفته،

so what are we doing with that design

خُب ما با این طرح که

that produces these identical people,

مردم یکسانی را تولید می‌کند چه کنیم،

and what are we going to do next

و چه کاری خواهیم کرد

if we ever are going to do anything else with it?

اگر هرگز کار دیگری برای این سیستم نکنیم؟

["Schools as we know them are obsolete"]

[" مدارسی را که ما می شناسیم منسوخ هستند" ]

So that's a pretty strong comment there.

خُب این یک نظر بسیار قوی هست.

I said schools as we know them now, they're obsolete.

من گفتم مدارسی که ما امروزه می‌شناسیم، منسوخ هستند.

I'm not saying they're broken.

من ادعا نمی‌کنم که آنها نقص دارند.

It's quite fashionable to say that the education system's broken.

این خیلی متداول شده که بگویند سیستم‌های آموزشی نقض دارد و شکست خورده هستند.

It's not broken. It's wonderfully constructed.

اینها نقض ندارند. اینها بسیار عالی درست شدند.

It's just that we don't need it anymore. It's outdated.

فقط موضوع این هست که به اینها دیگر نیازی نداریم. اینها قدیمی و از رده خارج هستند

What are the kind of jobs that we have today?

امروزه چه نوع کارهایی ما داریم

Well, the clerks are the computers.

خُب، کامپیوترها کارمندان هستند.

They're there in thousands in every office.

در دفاتر کار هزاران کامپیوتر وجود دارد.

And you have people who guide those computers

و افرادی را دارید که این کامپیوترها را

to do their clerical jobs.

برای کارشان هدایت می‌کنند.

Those people don't need to be able to write beautifully by hand.

این افراد نیازی ندارند که دست خط خوبی داشته باشند.

They don't need to be able to multiply numbers in their heads.

نیازی ندارند که در ذهنشان اعداد را با هم ضرب کنند.

They do need to be able to read.

آنها نیاز دارند که بخوانند.

In fact, they need to be able to read discerningly.

در حقیقت، آنها نیاز دارند که مطلب را بفهمند و تمیز دهند.

Well, that's today, but we don't even know

خُب، امروز اینطوری‌ست، اما با این حال ما حتی نمی‌دانیم

what the jobs of the future are going to look like.

که در آینده مشاعل چگونه خواهند بود.

We know that people will work from wherever they want,

ما ‌می دانیم که مردم در هرجایی که بخواهند کار خواهند کرد،

whenever they want, in whatever way they want.

و هر وقت که بخواهند و به هر شکلی که بخواهند کار خواهند کرد.

How is present-day schooling going to prepare them

چگونه مدارس امروز برای

for that world?

دنیای فردا آماده خواهد شد؟

Well, I bumped into this whole thing completely by accident.

خُب، من با این موضوع کاملا اتفاقی مواجه شدم.

I used to teach people how to write computer programs

من به افراد برنامه نویسی کامپیوتری

in New Delhi, 14 years ago.

در دهلی نو درس می‌دادم. ۱۴ سال پیش.

And right next to where I used to work, there was a slum.

و درست نزدیک جایی که من کار می‌کردم یک زاغه بود.

And I used to think, how on Earth are those kids

من فکر می‌کردم، خدای من چگونه این کودکان

ever going to learn to write computer programs?

می توانند برنامه نویسی را یادبگیرند؟

Or should they not?

و یا ایا آنها نباید یاد بگیرند؟

At the same time, we also had lots of parents,

و در همان زمان، والدین زیادی را داشتیم،

rich people, who had computers,

که ثروتمند بودند، و کامپیوتر داشتند،

and who used to tell me, "You know, my son,

و به من می گفتند،" می‌دونی،

I think he's gifted,

فکر کنم پسرم خیلی با استعداد است،

because he does wonderful things with computers.

چونکه با کامپیوتر کارهای جالبی انجام می‌دهد.

And my daughter -- oh, surely she is extra-intelligent."

و دخترم- آه، مطمئنا فوق العاد با هوش هست.

And so on. So I suddenly figured that,

و چیزهایی مثل این. خُب ناگهان این را درک کردم که،

how come all the rich people are having

چگونه همه ثروتمندان

these extraordinarily gifted children?

دارای فرزندان فوق العاد با استعداد هستند؟

(Laughter)

(خنده تماشاگران)

What did the poor do wrong?

ومردم فقیرچه چیزی را اشتباه می کردند؟

I made a hole in the boundary wall

من روزنه ای را بین دفترم و

of the slum next to my office,

دیوار اطراف زاغه ایجاد کردم.

and stuck a computer inside it just to see what would happen

و یک کامپیوتر در درون آن قرار دادم تا ببینم اگر یک کامپیوتر به بچه هایی

if I gave a computer to children who never would have one,

که هرگز کامپیوتر نداشتند بدهم، چه اتفاقی می افتد،

didn't know any English, didn't know what the Internet was.

کسانی که اصلا انگلیسی نمی‌دانستند، و نمی‌دانستند اینترنت چیست.

The children came running in.

بچه آمدند با آن کار کردند.

It was three feet off the ground, and they said, "What is this?"

این یک متر بالاتر از زمین بود، آنها گفتند،" این چیه؟ "

And I said, "Yeah, it's, I don't know."

و من گفتم،" این، نمی دونم "

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

They said, "Why have you put it there?"

گفتند،"چرا این را اینجا گذاشتی؟ "

I said, "Just like that."

گفتم" همینطوری. "

And they said, "Can we touch it?"I said, "If you wish to."

گفتند،"می‌تونیم دست بهش بزنیم؟" گفتم، "اگر دوست دارید بله."

And I went away.

آنها رفتند.

About eight hours later,

و حدود ده ساعت بعد،

we found them browsing and teaching each other how to browse.

دیدم که دارند جستجو می‌کنند و به همدیگر یاد می‌دهند که چگونه جستجو کنند.

So I said, "Well that's impossible, because --

خُب گفتم،" خُب این غیر ممکنه، زیرا--

How is it possible? They don't know anything."

"چگونه ممکنه ؟ اینها هیچ چیز نمی‌دونند."

My colleagues said, "No, it's a simple solution.

همکارم گفت، "نه، راه حل ساده ای داره.

One of your students must have been passing by,

یکی از شگردان تو باید آنجا رفته باشد و

showed them how to use the mouse."

به آنها نشان داده باشد که چگونه از ماوس استفاد کنند."

So I said, "Yeah, that's possible."

گفتم ،"بله، این ممکنه. "

So I repeated the experiment. I went 300 miles out of Delhi

بنابر این من آزمایش خودم را تکرار کردم . ۴۵۰ کیلومتر از دهلی نو خارج شدم

into a really remote village

و به یک ده بسیار پرت و دورافتاده رفتم

where the chances of a passing software development engineer

که شانس اینکه یک مهندس نرم‌افزار از آنجا عبور کرده باشد

was very little. (Laughter)

بسیار کم بود.( خنده تماشاگران)

I repeated the experiment there.

من آزمایشم را در آنجا هم تکرار کردم.

There was no place to stay, so I stuck my computer in,

آنجا محلی برای اقامت وجود نداشت ، من کامپیوترم را آنجا گذاشتم،

I went away, came back after a couple of months,

و رفتم، و بعد از چند ماه برگشتم،

found kids playing games on it.

و دیدم که بچه ها در کامپیوتر بازی می‌کنند.

When they saw me, they said,

وقتی من را دیدند گفتند،

"We want a faster processor and a better mouse."

"ما یک پردازشگر سریعتر و ماوس بهتری می خواهیم "

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

So I said, "How on Earth do you know all this?"

سپس گفتم، "خدای من شما چطور همه اینها را می‌دونید؟"

And they said something very interesting to me.

چیز جالبی به من گفتند.

In an irritated voice, they said,

با صدای خشمگینی گفتند،

"You've given us a machine that works only in English,

"تو به ما دستگاهی دادی که فقط با زبان انگلیسی کار می‌کند،

so we had to teach ourselves English in order to use it." (Laughter)

و برای کار کردن با این باید انگلیسی به خودمان درس می‌دادیم." ( خنده تماشاگران)

That's the first time, as a teacher,

و به عنوان یک آموزگار، این اولین باری بود

that I had heard the word "teach ourselves" said so casually.

که من واژه" به خودمان درس می دادیم " را شنیدم که خیلی معمولی گفته شد.

Here's a short glimpse from those years.

اینجا نگاه اجمالی به این سالها می‌کند.

That's the first day at the Hole in the Wall.

این اولین روز وجود یک روزنه روی دیوار بود.

On your right is an eight-year-old.

در سمت راست یک بچه هشت ساله هست.

To his left is his student. She's six.

در سمت چپ او شاگردش هست. او شش ساله است

And he's teaching her how to browse.

او به شاگردش چگونه جستجو کردن را درس می‌دهد.

Then onto other parts of the country,

بعداً در سراسر کشور،

I repeated this over and over again,

من این آزمایش را بارها و بارها تکرار کردم،

getting exactly the same results that we were.

و نتیجه‌ای دقیقا مشابه با آنچه که داشتیم را گرفتم.

["Hole in the wall film - 1999"]

[ "فیلم روزنه بر روی دیوار-۱۹۹۹"]

An eight-year-old telling his elder sister what to do.

این کودک ۸ ساله به خواهر بزرگترش می گوید که چکار کند.

And finally a girl explaining in Marathi what it is,

و در آخر این دختر برای مراتی توضیح می‌دهد که این چیست،

and said, "There's a processor inside."

و می‌گوید، " یک پردازشگر داخل این هست."

So I started publishing.

خُب، من شروع به انتشار اینها کردم.

I published everywhere. I wrote down and measured everything,

من همه چیز را منتشر کردم .من همه چیز را اندازه گیری کردم و آنها را نوشتم.

and I said, in nine months, a group of children

و گفتم در طی ۹ ماه، یک گروه از کودکان را

left alone with a computer in any language

با یک کامپیوتر با هر زبانی تنها بگذارید

will reach the same standard as an office secretary in the West.

آنها به استاندارد یک منشی در دنیای غرب خواهند دانست.

I'd seen it happen over and over and over again.

من این را دوباره بارها و بارها دیدم.

But I was curious to know, what else would they do

اما کنجکاو بودم ببینیم که اگر اینها به این اندازه می‌دانند،

if they could do this much?

چه چیز دیگری را هم خواهند دانست؟

I started experimenting with other subjects,

من شروع کردم این آزمایش را بر روی به یک موضوع انجام دادن،

among them, for example, pronunciation.

بطور مثال در بین اینها، تلفظ کردن را آزمایش کردم.

There's one community of children in southern India

منطقه ای در جنوب هند هست

whose English pronunciation is really bad,

که مردم انگلیسی را بسیار بد تلفظ می‌کنند،

and they needed good pronunciation because that would improve their jobs.

و آنها به تلفظ بهتری نیاز دارند چونکه با تلفظ بهتر کار بهتری خواهند گرفت.

I gave them a speech-to-text engine in a computer,

من به آنها یک برنامه "بگو تا نوسته شود" ، در یک کامپیوتر دادم،

and I said, "Keep talking into it until it types what you say."

و گفتم، "حرف زدن را ادامه بده تا اینکه این آنچه که تو می گویی را بنویسد. "

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

They did that, and watch a little bit of this.

و انها این کار را کردند، کمی را از این را ببینید.

Computer: Nice to meet you.Child: Nice to meet you.

کامپیوتر، از ملاقات شما خوشوقتم. کودکان: از ملاقات شما خوشوقتم.

Sugata Mitra: The reason I ended with the face

ساگاتا میترا: دلیل اینکه با صورت از این بانوی جوان تمام کردم

of this young lady over there is because I suspect many of you know her.

این است که من شک دارم که شاید بسیاری از شما او را می‌شناسید.

She has now joined a call center in Hyderabad

حالا او به یک مرکز تلفن در حیدر‌اباد ملحق شد

and may have tortured you about your credit card bills

و شاید شما را در مورد صورتحساب کارت اعتباری‌تان

in a very clear English accent.

با یک لهجه انگلیسی بسیار واضح شکنجه می‌کند.

So then people said, well, how far will it go?

بعداً مردم پرسیدند، خُب این تا کجا ادامه خواهد داشت؟

Where does it stop?

و کجا متوقف خواهد شد؟

I decided I would destroy my own argument

تصمیم گرفتم که بحثم را

by creating an absurd proposition.

با گزاره‌ای پوچ نابود کنم.

I made a hypothesis, a ridiculous hypothesis.

من یک فرصیه ، فرضیه مضحکی را ساختم.

Tamil is a south Indian language, and I said,

تامولا زبان مردم درجنوب هند است، گفتم،

can Tamil-speaking children in a south Indian village

آیا کودکان تامولایی زبان جنوب هند می‌توانند

learn the biotechnology of DNA replication in English

بیوتکنولوژی دی ان ای را از

from a streetside computer?

روی کامپیوتر کنارخیابان همانند سازی کنند؟

And I said, I'll measure them. They'll get a zero.

و گفتم، من این را بررسی می‌کنم و نمره می‌دهم. آنها صفر خواهند گرفت

I'll spend a couple of months, I'll leave it for a couple of months,

من چند ماهی را صرف می‌کنم و این کامپیوتر را برای چند ماهی ترک می‌کنم،

I'll go back, they'll get another zero.

و برمی‌گردم. آنها یک صفر دیگر خواهند گرفت.

I'll go back to the lab and say, we need teachers.

به آزمایشگاه برمی‌گردم و می‌گویم من به معلم نیاز دارم.

I found a village. It was called Kallikuppam in southern India.

یک روستا پیدا کردم. به نام کالیکوپا در جنوب هند.

I put in Hole in the Wall computers there,

کامپیوتری را بر روی روزنه‌ای بر روی یک دیوار نصب کردم.

downloaded all kinds of stuff from the Internet about DNA replication,

و تمامی اطلاعات مربوط به همانندسازی 'دی ان ای' را از اینترنت دانلود کردم.

most of which I didn't understand.

که بیشتر آنها را من نمی فهمیدم.

The children came rushing, said, "What's all this?"

کودکان با عجله آمدند و گفتند، " این چیه؟"

So I said, "It's very topical, very important. But it's all in English."

گفتم، "این موضوع خیلی مهمی هست. اما همه اینها انگلیسی هست. "

So they said, "How can we understand such big English words

سپس آنها گفتند، " خوب ما چطوری می‌توانیم این متون انگلیسی مهم

and diagrams and chemistry?"

و این نمودارها و شیمی را بفهمیم"

So by now, I had developed a new pedagogical method,

خُب تاکنون موقع من روش یادگیری نویی را ایجاد کرده بودم،

so I applied that. I said, "I haven't the foggiest idea."

بنابراین من آن را اعمال کردم. گفتم، "هیچ ایده‌ای ندارم. "

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

"And anyway, I am going away."

"به هر حال من می‌روم. "

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

So I left them for a couple of months.

خُب ، برای چند ماهی آنجا را ترک کردم.

They'd got a zero. I gave them a test.

آنها صفر خواهند گرفت .یک امتحان به آنها دادم.

I came back after two months

بعد از دو ماه برگشتم

and the children trooped in and said, "We've understood nothing."

و بچه ها دسته جمعی آمدند و گفتند،"ما هیچ چیز نفهمیدیم "

So I said, "Well, what did I expect?"

پس من گفتم، "خُب، من انتظار چه چیزی را داشتم؟ "

So I said, "Okay, but how long did it take you

سپس گفتم، ' بسیار خوب، اما قبل از اینکه تصمیم بگیری که هیچ چیز را نفهمیدید،

before you decided that you can't understand anything?"

چه مدت برای این وقت گذاشتید؟"

So they said, "We haven't given up.

خُب آنها گفتند ،"ما ناامید نشدیم.

We look at it every single day."

ما هر روز به این نگاه کردیم."

So I said, "What? You don't understand these screens

گفتم،"چی؟ شما مطالب روی این صفحه نمایش را نمی‌فهمیدید

and you keep staring at it for two months? What for?"

و برای مدت دو ماه هر روز به این نگاه می‌کردید"

So a little girl who you see just now,

خُب دختر کوچولویی که الان می‌بینید،

she raised her hand, and she says to me in broken Tamil and English,

دستش را بالا برد، و با لهجه غلیط تامیلی به انگلیسی،

she said, "Well, apart from the fact that

گفت، به جزء این واقعیت که همانند سازی نادرست

improper replication of the DNA molecule causes disease,

مولکول های دی ان اِی باعث بیماری می‌شود،

we haven't understood anything else."

ما چیز دیگری را نفهمیدم."

(Laughter) (Applause)

(خنده و تشویق تماشاگران)

So I tested them.

خُب من آنها را آزمایش کردم.

I got an educational impossibility, zero to 30 percent

من نتیجه تحصیلی غیر ممکن ۳۰ درصد را به جای صفر

in two months in the tropical heat

درطی دو ماه در آب و هوای گرم استوایی با یک کامپیوتر

with a computer under the tree in a language they didn't know

در زیر درخت با زبانی که آنها نمی‌دانستند با زبانی که آنها نمی‌دانستند

doing something that's a decade ahead of their time.

کاری که یک دهه جلوتر از زمان آنها بود را دریافت کرده بودم.

Absurd. But I had to follow the Victorian norm.

مضحک و چرند است ولی من باید روش دوره ویکتوریا را دنبال می‌کردم.

Thirty percent is a fail.

۳۰ درصد نمره مردودی‌ست.

How do I get them to pass? I have to get them 20 more marks.

چگونه می‌توانستم به آنها نمره قبولی دهم؟ می‌بایستی به آنها ۲۰ نمره بیشتر می‌دادم.

I couldn't find a teacher. What I did find was a friend that they had,

من نمی‌توانستم یک معلم پیدا کنم . چیزی که پیدا کردی دوستی بود که

a 22-year-old girl who was an accountant

دختری ۲۲ ساله‌ای داشت که حسابدار بود

and she played with them all the time.

که در تمامی مدت با آنها بازی می‌کرد.

So I asked this girl, "Can you help them?"

خُب من از این خانم پرسیدم،"ایا می‌توانی به آنها کمک کنی؟"

So she says, "Absolutely not.

و او گفت قطعا نه.

I didn't have science in school. I have no idea

من هیچ درس علوم را در مدرسه نخوانده‌ام. وهیچ ایده‌ای از

what they're doing under that tree all day long. I can't help you."

از اینکه آنها درزیر این درخت چه می‌کنند را ندارم. من نمی توانم به شما کمکی بکنم."

I said, "I'll tell you what. Use the method of the grandmother."

گفتم،" من می‌گویم که چه بکنی. روش مادربزرگ ها را بکار بگیر. "

So she says, "What's that?"

گفت، " این چه روشی ست؟ "

I said, "Stand behind them.

گفتم،"در پشت سرآنها بایست.

Whenever they do anything, you just say,

هر کاری که آنها می کنند فقط بگو،

'Well, wow, I mean, how did you do that?

عالیه، وای، منظورم اینه که این را چطوری انجام دادی؟

What's the next page? Gosh, when I was your age, I could have never done that.'

صفحه بعدی چیه؟ خدای من، 'وقتی که من سن تو بودم هرگز چنین کاری نکرده بودم. '

You know what grannies do."

می دانی که مادربزرگها چه می‌کنند."

So she did that for two more months.

خُب برای مدت دو ما او این کار را کرد.

The scores jumped to 50 percent.

و نمره بچه ها به ۵۰ رسید.

Kallikuppam had caught up

کالیک پوما یک مدرسه خصوصی ثروتمند

with my control school in New Delhi,

که یک آموزگار آموزشهای بیوتکنولوژی را داشت،

a rich private school with a trained biotechnology teacher.

مدرسه تحت کنترل مرا در دهلی نو پیدا کرده بود

When I saw that graph I knew there is a way to level the playing field.

وقتی که این نمودار را دیدم فهمیدم که راهی برای رقابت در این زمینه با آنها هست.

Here's Kallikuppam.

اینجا کالیک پوما است.

(Children speaking) Neurons ... communication.

( بچه ها حرف می‌زنند) یاخته های عصبی.... ارتباط دارند

I got the camera angle wrong. That one is just amateur stuff,

من زاویه دوربین را اشتباه گرفتم. این ها چیزهای غیر حرفه ای هستند،

but what she was saying, as you could make out,

اما آنچه که او سعی می‌کرد بگوید ،همانطور که می‌توانید درک کنید،

was about neurons, with her hands were like that,

او با دستش درباره یاخته های عصبی حرف می‌زند،

and she was saying neurons communicate.

او می‌گوید که یاخته های عصبی با هم مرتبط هستند.

At 12.

در سن ۱۲ سالگی.

So what are jobs going to be like?

خُب کارها در آینده چگونه خواهند بود

Well, we know what they're like today.

خُب ، می‌دانیم که آنها شبیه امروز خواهند بود.

What's learning going to be like? We know what it's like today,

یادگیری چگونه خواهد بود؟ما می‌دانیم که امروزه چگونه است،

children pouring over with their mobile phones on the one hand

کودکان تلفن های همراهشان را دریک دست دارند

and then reluctantly going to school to pick up their books with their other hand.

و سپس با اکراه به مدرسه رفته تا کتابهایشان را با دست دیگر بردارند.

What will it be tomorrow?

فردا این چگونه خواهد بود؟

Could it be that we don't need to go to school at all?

آیا می‌تواند اینطور باشد که بگویند ما اصلا نیازی به مدرسه رفتن نداریم؟

Could it be that, at the point in time when you need to know something,

ایا می‌تواند اینطور باشد که در هرزمان وقتی که نیاز به دانستن چیزی دارید،

you can find out in two minutes?

شما می توانید آن را ظرف فقط دو دقیقه پیدا کنید؟

Could it be -- a devastating question,

آیا این می‌تواند--- سوالی مخرب و ویرانگر،

a question that was framed for me by Nicholas Negroponte --

سوالی که نیکلاس نگروپونته برای من مطرح کرد--

could it be that we are heading towards or maybe in

این که ما به سوی آن می رویم آیا می‌تواند چیزی باشد

a future where knowing is obsolete?

که در آینده متوجه شویم که این منسوخ و ناکارآمد است؟

But that's terrible. We are homo sapiens.

اما این وحشتناک است. ما انسان هوشمندی هستیم.

Knowing, that's what distinguishes us from the apes.

دانایی‌ست که ما را از سایر میمون ها متمایز می‌کند.

But look at it this way.

اما به این شیوه نگاه کنید.

It took nature 100 million years

برای طبیعت ۱۰۰ میلیون سال طول کشید

to make the ape stand up

تا میمون بتواند روی پا بایستد

and become Homo sapiens.

و تبدیل به انسان هوشمند شود.

It took us only 10,000 to make knowing obsolete.

وای برای ما فقط ۱۰٫۰۰۰( سال طول کشید ) تا دانایی منسوخ و از کار افتاده شود.

What an achievement that is.

این چه داستاوردی هست.

But we have to integrate that into our own future.

اما ما باید آینده خودمان را در دست بگیریم.

Encouragement seems to be the key.

به نظر می‌رسد که تشویق و دل گرمی کلید اصلی‌ست.

If you look at Kuppam,

اگر به کوپام نگاه کنید،

if you look at all of the experiments that I did,

اگر به تمامی این آزمایشاتی که من انجام دادم نگاه کنید،

it was simply saying, "Wow," saluting learning.

به سادگی این می‌گوید،" وای" و یادگیری را ستایش می‌کند.

There is evidence from neuroscience.

شواهدی در علوم اعصاب وجود دارد.

The reptilian part of our brain, which sits in the center of our brain,

روپاتلین بخشی از مغز است که در مرکز مغز ما قرار دارد،

when it's threatened, it shuts down everything else,

هنگامی که تهدید شود، همه چیز را متوقف می‌کند،

it shuts down the prefrontal cortex, the parts which learn,

روپاتلین درحالت تهدید بخش لوب پیشانی مغز را که بخش یادگیری مغزاست

it shuts all of that down.

را از کار می‌اندازد، همه‌ی فعالیتهای ان از کار می‌افتد.

Punishment and examinations are seen as threats.

تنبه و امتحانات تهدید شمرده می‌شوند.

We take our children, we make them shut their brains down,

ما کاری می‌کنیم ذهن کودکان را از کار بیفتد،

and then we say, "Perform."

و سپس به آنها می‌گویم که "کار کن".

Why did they create a system like that?

چرا آنها سیستمی مثل این را ساختند؟

Because it was needed.

زیرا به این نیاز بود.

There was an age in the Age of Empires

این در دوره امپراتوری بود

when you needed those people who can survive under threat.

وقتی بود که شما به مردمی نیاز داشتید که بتوانند زیر تهدید و ارعاب زنده بمانند.

When you're standing in a trench all alone,

وقتی که شما در پشت سنگری تنها ایستاده اید،

if you could have survived, you're okay, you've passed.

اگر بتوانید زنده بمانید، شما خوب هستید و امتحان را پشت سر گذاشتید.

If you didn't, you failed.

اگر نتوانید، شکست خوردید.

But the Age of Empires is gone.

ولی دوره امپراتوری به سر رسیده است.

What happens to creativity in our age?

بر سر آفرینندگی و خلاقیت در دوره ما چه می‌آید؟

We need to shift that balance back

ما نیاز داریم تعادل را ازتهدید و ارعاب

from threat to pleasure.

به خشنودی و لذت تغییر دهیم.

I came back to England looking for British grandmothers.

من برای پیدا کردن مادر بزرگها به انگلستان برگشتم.

I put out notices in papers saying,

یاداشتی را در روزنامه‌ای گذاشتم،

if you are a British grandmother, if you have broadband and a web camera,

اگر شما یک مادر بزرگ برتانیایی هستید، اگراینترنت و دوربین وب دارید،

can you give me one hour of your time per week for free?

آیا می‌توانید یک ساعت از وقت‌تان را بطورمجانی به من دهید؟

I got 200 in the first two weeks.

و درظرف دو هفته اول ، ۲۰۰ تا پاسخ دریافت کردم.

I know more British grandmothers than anyone in the universe. (Laughter)

من پیش از هر کس دیگری در جهان مادر بزرگ بریتانیایی می‌شناسم.( خنده تماشاگران)

They're called the Granny Cloud.

به آنها مادربزرگ ابری گفته می‌شود.

The Granny Cloud sits on the Internet.

مادر بزرگ ابری پای اینترنت می‌نشیند.

If there's a child in trouble, we beam a Gran.

اگر کودکی مشکل داشته باشد، ما یک مادربزرگ بهش می‌دهیم.

She goes on over Skype and she sorts things out.

او می‌روی روی اسکاپ وحالیشون می‌کند.

I've seen them do it from a village called Diggles

من آنها را دیدم که با هم در روستایی به نام دیگال در

in northwestern England,

شمال غربی انگلستان با روستایی در

deep inside a village in Tamil Nadu, India,

قلب هند به نام تمال نادو که حدود ۶٫۰۰۰ مایل دورتراست،

6,000 miles away.

با هم کار می‌کنند.

She does it with only one age-old gesture.

مادربزرگ اینکار را تنها با یک ژست قدیمی می‌کند.

"Shhh."

"هیسس"

Okay?

بسیار خوب؟

Watch this.

این را نگاه کنید.

Grandmother: You can't catch me. You say it.

مادربزرگ: نمی‌توانی من را بگیری. این را بگو.

You can't catch me.

نمی‌توانی من را بگیری.

Children: You can't catch me.

کودکان: نمی‌توانی من را بگیری.

Grandmother: I'm the Gingerbread Man.Children: I'm the Gingerbread Man.

مادربزرگ: من مرد شیرینی زنجبیلی ام. کودکان من مردشیرینی زنجبیلی ام

Grandmother: Well done! Very good.

مادر بزرگ: عالیه. خیلی خوبه.

SM: So what's happening here?

ساگاتا میترا: در اینجا چه می‌گذرد؟

I think what we need to look at is

من فکر می‌کنم آنچه که نیاز است ما به دنبالش باشیم

we need to look at learning

جستجو وتوجه به یادگیری

as the product of educational self-organization.

به عنوان محصول آموزش خود سازمان‌دهی شده است.

If you allow the educational process to self-organize,

اگر شما اجازه دهید که فرآیند آموزش بخو به خود سازمان دهی شود،

then learning emerges.

سپس یادگیری اتفاق می‌افتد.

It's not about making learning happen.

این درباره اینکه یادگیری صورت پذیرد نیست.

It's about letting it happen.

این درباره اجاز دادن به یادگیری‌ست ، که صورت پذیرد.

The teacher sets the process in motion

آموزگار به موضوعی اشاره می‌کند

and then she stands back in awe

و سپس بصورت فردی درعقب کلاس می‌ایستد

and watches as learning happens.

و نگاه می‌کند تا که یادگیری صورت پذیرد.

I think that's what all this is pointing at.

فکر می‌کنم این همه آن چیزی‌ست که به آن اشاره شد.

But how will we know? How will we come to know?

اما ما چگونه می‌دانیم ؟ چگونه می‌آموزیم؟

Well, I intend to build

خُب ، من بر آن شدم که

these Self-Organized Learning Environments.

خود - سازماندهی محیط آموزشی SOLE را ایجاد کنم.

They are basically broadband, collaboration

آساسا این قراردادن ازباند اینترنت پهن ، همکاری و تشریک مساعی

and encouragement put together.

و تشویق در کنار همدیگر است.

I've tried this in many, many schools.

من این را در مدارس بسیار زیادی امتحان کردم.

It's been tried all over the world, and teachers

این روش در سراسر دنیا امتحان شده ، آموزگاران

sort of stand back and say, "It just happens by itself?"

در عقب می‌ایستند و می‌گویند،" این به خودی خود اتفاق می‌آفتد؟ "

And I said, "Yeah, it happens by itself.""How did you know that?"

و من می‌گفتم، "بله، بله این به خودی خود اتفاق می افتد. "( و می‌پرسیدند) "شما چطور این را می‌دانستید؟ "

I said, "You won't believe the children who told me

می‌گفتم،" شما بچه هایی که به من گفتند

and where they're from."

و از جایی که آمدند را باور نمی‌کنید."

Here's a SOLE in action.

این یک فعالیت " سول SOLE"- خود - سازماندهی محیط آموزشی است.

(Children talking)

( کودکان حرف می‌زنند)

This one is in England.

این در انگلستان است.

He maintains law and order,

او ضابطه و نظم را برقرار می‌کند،

because remember, there's no teacher around.

به خاطر داشته باشید که هیچ آموزگاری درآن اطراف نیست.

Girl: The total number of electrons is not equal to the total number of protons -- SM: Australia

دختر بچه: تعداد کل الکترون‌ها با تعداد کل پروتن‌ها برابر نسیت-- ساگاتا میترا: استرالیا

Girl: -- giving it a net positive or negative electrical charge.

دختر بچه: بار خالص نسبت بار مثبت به منفی الکتریکی است.

The net charge on an ion is equal to the number of protons

بار خالص در یک یون برابر است با تعداد

in the ion minus the number of electrons.

پروتون ها منهای تعداد الکترون‌ها.

SM: A decade ahead of her time.

ساگاتا میترا: او یک ده جلوتر از زمان خودش است.

So SOLEs, I think we need a curriculum of big questions.

خُب ، سول‌ SOLE - من فکر می‌کنم ما به یک برنامه آموزشی از پرسشهای بزرگ داریم.

You already heard about that. You know what that means.

شما درباره آن قبلا شنیده‌اید. می‌دانید که معنای‌ان چیست.

There was a time when Stone Age men and women

زمانی بود که وقتی زنان و مردان در دوران سنگی( عصر حجر)

used to sit and look up at the sky and say,

می‌نشستند و به آسمان نگاه می‌کردند، می‌گفتند

"What are those twinkling lights?"

" این نورهای چشمک زن چه هستند؟ "

They built the first curriculum, but we've lost sight of those wondrous questions.

آنها اولین برنامه آموزشی را ایجاد کردند، اما ما بینش این پرسشهای شگرف را از گم کرده و از دست داده‌ایم.

We've brought it down to the tangent of an angle.

ما آن را به تانژانت یک زاویه کوچک تبدیل کرده‌ایم.

But that's not sexy enough.

اما این به اندازه کافی جذاب نیست.

The way you would put it to a nine-year-old is to say,

و روشی که این را برای یک کودک ۹ ساله قراردهید این است که بگوید،

"If a meteorite was coming to hit the Earth,

"اگر یک شهاب‌سنگ درحال آمدن به طرف زمین باشد

how would you figure out if it was going to or not?"

چطور می‌توانی بفهمی که آیا این به زمین اصابت می‌کند یا نه؟"

And if he says, "Well, what? how?"

و اگر او بگوید، " خُب ، چی؟ چگونه؟"

you say, "There's a magic word. It's called the tangent of an angle,"

و شما بگوید،"یک واژه جادویی هست. که به آن تانژانت یک زاویه می‌گویند "

and leave him alone. He'll figure it out.

و او را تنها بگذارید. او آن را خواهد یافت و خواهد فهمید.

So here are a couple of images from SOLEs.

اینها اینجا تعدادی تصویر از کلاس های سول SOLE هستند

I've tried incredible, incredible questions --

من پرسش های فوق العاده و باورنکردنی کردم

"When did the world begin? How will it end?" —

" جهان چه موقع شروع شد ؟"--

to nine-year-olds.

کودک ۹ ساله.

This one is about what happens to the air we breathe.

این یکی در مورد این است که چه اتفاقی می‌افتد وقتی که ما تنفس می‌کنیم.

This is done by children without the help of any teacher.

این توسط کودکان بدون کمک آموزگار انجام شده است.

The teacher only raises the question,

آموزگار تنها سوال را بوجود می‌آورد،

and then stands back and admires the answer.

و سپس در عقب می‌ایستد و پاسخ‌ها را تحسین می‌کند

So what's my wish?

خُب آرزوی من چیست؟

My wish is

آرزوی من

that we design the future of learning.

این است که ما آینده آموزش را طراحی کنیم.

We don't want to be spare parts

ما نمی‌خواهیم که قطعه یدکی

for a great human computer, do we?

برای یک انسان کامپیوتری باشیم، ایا می‌خواهیم؟

So we need to design a future for learning.

پس ما نیاز داریم که آینده ای برای یادگیری و آموزش طراحی کنیم

And I've got to -- hang on,

من-- صبر کنید،

I've got to get this wording exactly right,

من باید کلمات را دقیقا درست بگویم،

because, you know, it's very important.

زیرا این بسیار مهم است.

My wish is to help design a future of learning

آرزوی من کمک به ایجاد طرحی برای آینده یادگیری و آموزش است

by supporting children all over the world

بوسیله حمایت و پشتیبانی کردن تمامی کودکان جهان

to tap into their wonder and their ability to work together.

برای تلنگرزدن به شگفتی و توانایشان برای کار کردن با یکدیگر.

Help me build this school.

برای ساخت این مدرسه به من کمک کنید.

It will be called the School in the Cloud.

واین "مدرسه‌‌ای درابرها " نامیده خواهد شد.

It will be a school where children go on these intellectual adventures

این مدرسه‌ای خواهد بود که کودکان برای ماجراجویی فکری با پرسش‌های بزرگی

driven by the big questions which their mediators put in.

که توسط واسطه‌ها - معلمین شان هدایت می‌شود، به آن خواهند رفت.

The way I want to do this

روشی که من می‌خواهم آن را انجام دهم

is to build a facility where I can study this.

این است که وسیله‌ای را ایجاد کنم که بتوانم در آن درس بخوانم.

It's a facility which is practically unmanned.

این وسیله‌ای‌ نقلیه ایست که عملا بدون سرنشین می‌باشد.

There's only one granny

درآنجا فقط یک مادر بزرگ

who manages health and safety.

که درستی و ایمنی کار را مدیریت می‌کند وجود دارد.

The rest of it's from the cloud.

مابقی در ابرهاست.

The lights are turned on and off by the cloud,

چراغ ها با ابرها روشن و خاموش می‌شوند،

etc., etc., everything's done from the cloud.

همه و همه چیز توسط ابرها انجام می‌شود.

But I want you for another purpose.

اما من شما را برای هدف دیگری می‌خواهم.

You can do Self-Organized Learning Environments

شما می‌توانید خود - سازماندهی محیط آموزشی را

at home, in the school, outside of school, in clubs.

در خانه، در مدرسه ، خازج از مدرسه و درانجن ها درست کنید.

It's very easy to do. There's a great document

انجام این بسیار آسان است. اطلاعات بسیار عالی

produced by TED which tells you how to do it.

توسط TED تهیه شد که به شما می‌گوید چگونه این کار را انجام دهید.

If you would please, please do it

اگر می‌توانید لطفا ، لطفا این کار را

across all five continents

در سراسر پنج قاره جهان انجام دهید،

and send me the data,

و اطلاعات را برای من بفرستید،

then I'll put it all together, move it into the School of Clouds,

سپس من تمامی آنها را در کنارهم قرار داده و به مدرسه ابرها اضافه می‌کنم،

and create the future of learning.

و( طرح) آینده یادگیری و آموزش را خواهم ساخت.

That's my wish.

این آرزوی من است.

And just one last thing.

و آخرین نکته.

I'll take you to the top of the Himalayas.

من شما را به بالا هیمالیا می‌برم.

At 12,000 feet, where the air is thin,

در ارتفاع ۳۶۵۰ متری ، جایی که هوا بسیار رقیق است می‌برم،

I once built two Hole in the Wall computers,

یکبارمن دو روزنه روی دیوار برای کامپیوتر ایجاد کردم،

and the children flocked there.

کودکان به طرف انها هجوم آوردند.

And there was this little girl who was following me around.

و در آنجا یک دختر بچه کوچولو بود که همه جا در به دنبال من بود.

And I said to her, "You know, I want to give a computer to everybody, every child.

به او گفتم،" میدونی می‌خواهم به همه یک کامپیوتر بدم، به هر بچه ای.

I don't know, what should I do?"

نمیدونم که چکار بادید بکنم؟"

And I was trying to take a picture of her quietly.

می‌خواستم بی سرو صدا هم یک عکس هم از او بگیرم.

She suddenly raised her hand like this, and said to me,

ناگهان دستش را اینطور بالا برد وبه من گفت،

"Get on with it."

" با این عکس بگیر "

(Laughter) (Applause)

( خنده تماشاگران) ( تشویق تماشاگران)

I think it was good advice.

فکر کنم نصیحت خوبی بود.

I'll follow her advice. I'll stop talking.

من نصیحتش را گوش می‌دهم .دیگه حرف نمیزنم.

Thank you. Thank you very much.

سپاسگزارم . بسیار سپاسگزارم.

(Applause)

( تشویق تماشاگران)

Thank you. Thank you. (Applause)

سپاسگزارم. سپاسگزارم. (تشویق تماشاگران)

Thank you very much. Wow. (Applause)

بسیار سپاسگزارم. (تشویق تماشاگران)