Tania Luna: How a penny made me feel like a millionaire

Tania Luna: Bir kuruş kendimi nasıl milyonermişim gibi hissettirdi

Çeviri: Duygu Doğancıoğlu Gözden geçirme: Ferhat Işık

I'm five years old, and I am very proud.

5 yaşındaydım ve çok gururluydum.

My father has just built the best outhouse

Babam Ukrayna'daki küçük köyümüzdeki

in our little village in Ukraine.

en güzel ek binayı henüz inşa etmişti.

Inside, it's a smelly, gaping hole in the ground,

İçerisi, kötü kokuyordu, zemininde koca bir delik vardı,

but outside, it's pearly white formica

ancak dışı, inci gibi beyaz formika kaplı

and it literally gleams in the sun.

ve gerçekten de güneşte parıldıyordu.

This makes me feel so proud, so important,

Bu beni çok gururlandırmıştı, çok önemli olduğumu hissediyordum,

that I appoint myself the leader of my little group of friends

kendimi küçük arkadaş grubumun lideri olarak görevlendirmiştim

and I devise missions for us.

ve bizim için yeni görevler buluyordum.

So we prowl from house to house

Evden eve gezinmeye başladık,

looking for flies captured in spider webs

örümcek ağlarına takılmış sinekleri bulup

and we set them free.

onları kurtarıyorduk.

Four years earlier, when I was one,

4 yıl önce, ben 1 yaşındayken,

after the Chernobyl accident,

Çernobil kazasından sonra,

the rain came down black,

yağmur siyah renkte yağdı,

and my sister's hair fell out in clumps,

ve kız kardeşimin saçları tutam tutam dökülmüştü,

and I spent nine months in the hospital.

ben de 9 ay boyunca hastanede kalmıştım.

There were no visitors allowed,

Misafirlere giriş izni yoktu,

so my mother bribed a hospital worker.

bu yüzden annem bir hastane çalışanına rüşvet vermişti.

She acquired a nurse's uniform,

Bir hemşire üniforması edinip,

and she snuck in every night to sit by my side.

her gece yanımda oturmak için gizlice odama gelirdi.

Five years later, an unexpected silver lining.

5 yıl sonra, beklenmeyen bir umut ışığı doğdu.

Thanks to Chernobyl, we get asylum in the U.S.

Çernobil sayesinde, Amerika'da sığınma hakkı kazandık.

I am six years old, and I don't cry when we leave home

6 yaşındaydım ve Amerika'ya geldik.

and we come to America,

Evden ayrılırken ağlamadım çünkü Amerika'nın

because I expect it to be a place filled with rare

az bulunan müthiş şeylerle dolu

and wonderful things like bananas and chocolate

bir yer olduğunu umuyordum. Mesela muz,

and Bazooka bubble gum,

çikolata, Bazooka sakızı gibi şeylerle.

Bazooka bubble gum with the little cartoon wrappers inside,

içinde küçük çizgi film çıkartmaları olan Bazooka sakızı

Bazooka that we'd get once a year in Ukraine

Bazooka'yı Ukrayna'da yılda bir kere alabilirdik

and we'd have to chew one piece for an entire week.

ve bir parça sakızı tüm hafta çiğnememiz gerekirdi.

So the first day we get to New York,

New York'a ilk geldiğimiz gün,

my grandmother and I find a penny

ailemin kaldığı kimsesizler barınağında,

in the floor of the homeless shelter that my family's staying in.

anneannemle beraber yerde bir kuruş bulduk.

Only, we don't know that it's a homeless shelter.

Sadece, orasının bir kimsesizler barınağı olduğunu bilmiyorduk.

We think that it's a hotel, a hotel with lots of rats.

Oranın farelerle dolu bir otel olduğunu düşünüyorduk.

So we find this penny kind of fossilized in the floor,

O, adeta fosilleşmiş olan kuruşu yerde bulduk,

and we think that a very wealthy man must have left it there

ve çok zengin bir adamın düşürmüş olabileceğini düşündük

because regular people don't just lose money.

çünkü sıradan bir insan parasını öylece kaybetmezdi.

And I hold this penny in the palm of my hand,

Ve o kuruşu avucumun içinde tuttum,

and it's sticky and rusty,

yapışkan ve paslıydı,

but it feels like I'm holding a fortune.

ama beni sanki bir servet tutuyormuşum gibi hissettirmişti.

I decide that I'm going to get my very own piece

Kendime ait gerçek bir Bazooka sakızı

almaya karar verdim.

of Bazooka bubble gum.

And in that moment, I feel like a millionaire.

Ve işte o an, tam bir milyoner gibi hissettim.

About a year later, I get to feel that way again

Yaklaşık 1 yıl sonra, çöpte bir çanta dolusu

peluş hayvan bulduğumda ve hayatımda ilk defa

when we find a bag full of stuffed animals in the trash,

and suddenly I have more toys

aniden bu kadar çok oyuncağa sahip olduğumda da

than I've ever had in my whole life.

yine bu şekilde hissettim.

And again, I get that feeling when we get a knock

Ve yine, Brooklyn'deki evimizin kapısı çalınıp

on the door of our apartment in Brooklyn,

sipariş etmediğimiz pizzanın

and my sister and I find a deliveryman

geldiğini görünce de

with a box of pizza that we didn't order.

böyle hissettim.

So we take the pizza, our very first pizza,

O pizzayı aldık, ilk pizzamızı,

and we devour slice after slice

pizzayı getiren adam kapı eşiğinde bize bakarken

as the deliveryman stands there and stares at us from the doorway.

dilim dilim tüm pizzayı silip süpürdük.

And he tells us to pay, but we don't speak English.

Adam bize parasını ödememizi söyledi, ancak İngilizce bilmiyorduk.

My mother comes out, and he asks her for money,

Annem gelince, adam annemden para istedi

but she doesn't have enough.

ancak onda da yeteri kadar yoktu.

She walks 50 blocks to and from work every day

Her gün otobüs parası vermemek için

just to avoid spending money on bus fare.

işten eve 50 blok yürüyordu.

Then our neighbor pops her head in,

O sırada komşumuz kafasını uzattı

and she turns red with rage when she realizes

ve sipariş ettiği pizzasını alt kattaki

that those immigrants from downstairs

göçmenlerin elinde olduğunu fark edince

have somehow gotten their hands on her pizza.

sinirden kıpkırmızı oldu.

Everyone's upset.

Herkes üzülmüştü.

But the pizza is delicious.

Ama pizza çok lezzetliydi.

It doesn't hit me until years later just how little we had.

Çok uzun yıllar ne kadar az şeye sahip olduğumuzu anlayamamıştım.

On our 10 year anniversary of being in the U.S.,

Amerika'ya gelişimizin 10. yılında

we decided to celebrate by reserving a room

bunu kaldığımız ilk otelde oda kiralayarak

at the hotel that we first stayed in when we got to the U.S.

kutlamaya karar verdik.

The man at the front desk laughs, and he says,

Resepsiyondaki adam güldü ve "Burada oda

"You can't reserve a room here. This is a homeless shelter."

kiralayamazsınız. Burası kimsesizler barınağı." dedi.

And we were shocked.

Şok olmuştuk.

My husband Brian was also homeless as a kid.

Eşim Brian da evsiz bir çocuktu.

His family lost everything, and at age 11,

O daha 11 yaşındayken ailesi her şeyini kaybetmiş,

he had to live in motels with his dad,

ve o da babasıyla bir motelde yaşamak zorunda kalmış.

motels that would round up all of their food

Motel, onlar paralarını ödeyene kadar tüm

and keep it hostage until they were able to pay the bill.

yiyeceklerini rehin alıyormuş.

And one time, when he finally got his box

Bir keresinde, nihayet Froasted Flakes kutusunu

of Frosted Flakes back, it was crawling with roaches.

geri aldığında kutu hamamböceği kaynıyormuş.

But he did have one thing.

Ama onun sahip olduğu bir şey varmış.

He had this shoebox that he carried with him everywhere

Her yere, içinde 9 tane çizgi roman olan bir ayakkabı kutusu taşıyormuş

containing nine comic books,

Örümcek Adam'a benzemesi için boyanmış 2 G.I. Joes

two G.I. Joes painted to look like Spider-Man

ve 5 tane Gobots.

and five Gobots. And this was his treasure.

İşte bu onun hazinesiymiş.

This was his own assembly of heroes

Bu onu uyuşturucudan ve çetelerden uzak tutan

that kept him from drugs and gangs

hayallerinden vazgeçmemesini sağlayan

and from giving up on his dreams.

kahramanlarının buluşmasıymış.

I'm going to tell you about one more

Size ailemizin eskiden evsiz olan bir üyesini

formerly homeless member of our family.

daha anlatacağım.

This is Scarlett.

Bu Scarlett.

Once upon a time, Scarlet was used as bait in dog fights.

Bir zamanlar, Scarlet köpek dövüşlerinde yem olarak kullanılıyordu.

She was tied up and thrown into the ring

Bağlanıp ringin ortasına atılıyordu, böylece

for other dogs to attack so they'd get more aggressive before the fight.

diğer köpekler ona saldırıp dövüşten önce daha çok sinirleniyorlardı.

And now, these days, she eats organic food

Ve şu an organik gıdalar yiyip,

and she sleeps on an orthopedic bed with her name on it,

üstünde ismi yazılı olan ortopedik bir yatakta uyuyor

but when we pour water for her in her bowl,

ama biz kasesine su koyduğumuzda

she still looks up and she wags her tail in gratitude.

bize bakıp minnetle kuyruğunu sallıyor.

Sometimes Brian and I walk through the park with Scarlett,

Bazen Brain'la Scarlett'i de alıp, parka yürüyüşe gidiyoruz,

and she rolls through the grass,

çimlerde yuvarlanıyor,

and we just look at her

ve durup ona bakıyoruz,

and then we look at each other

birbirimize bakıyoruz

and we feel gratitude.

ve biz de minnet duyuyoruz.

We forget about all of our new middle-class frustrations

Tüm yeni orta-sınıf hayal kırıklıklarımızı

and disappointments,

ve hüsranlarımızı bir kenara bırakıp

and we feel like millionaires.

milyonermişiz gibi hissediyoruz.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)