How to escape education's death valley | Sir Ken Robinson | TED

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Thipnapa Huansuriya Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

ขอบคุณมากครับ

Thank you very much.

I moved to America 12 years ago with my wife Terry and our two kids.

ผมย้ายมาอยู่อเมริกาเมื่อ 12 ปีที่แล้ว

พร้อมกับภรรยาของผมชื่อเทอร์รี่ และลูกสองคนของเรา

Actually, truthfully, we moved to Los Angeles --

จริงๆ แล้วคือ เราย้ายมาอยู่ลอสแองเจลิส (เสียงหัวเราะ)

(Laughter)

thinking we were moving to America, but anyway --

แต่หลงคิดว่าเราย้ายมาอยู่อเมริกา

แต่ไม่เป็นไรครับ นั่งเครื่องบินจากลอสแองเจลิส

(Laughter)

It's a short plane ride from Los Angeles to America.

ไปอเมริกาก็ไม่ไกลเท่าไหร่หรอก

(Laughter)

ผมมาถึงที่นี่ 12 ปีที่แล้ว

I got here 12 years ago,

and when I got here, I was told various things,

ตอนที่มาถึง มีคนบอกอะไรผมหลายอย่าง

like, "Americans don't get irony."

เช่น "คนอเมริกันไม่เข้าใจการประชด"

(Laughter)

Have you come across this idea?

คุณเคยได้ยินความคิดทำนองนี้ไหมครับ

It's not true.

มันไม่จริงเลย ผมเดินทางไปทั่วทุกสารทิศในประเทศนี้

I've traveled the whole length and breadth of this country.

ยังไม่เจอหลักฐานตรงไหนเลย ว่าคนอเมริกันไม่เข้าใจการประชด

I have found no evidence that Americans don't get irony.

It's one of those cultural myths,

มันเหมือนความเชื่องมงายทางวัฒนธรรม

like, "The British are reserved."

เช่น "คนอังกฤษชอบเก็บตัวเงียบ"

(Laughter)

I don't know why people think this.

ผมไม่รู้ว่าทำไมคนถึงคิดอย่างนั้น

We've invaded every country we've encountered.

ที่ผ่านมาเราเจอประเทศไหน เราก็ไปรุกรานเขาหมด

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But it's not true Americans don't get irony,

แต่การบอกว่าคนอเมริกันไม่เข้าใจการประชดนี่ ไม่จริงเลย

but I just want you to know that that's what people

ผมแค่อยากให้รู้ว่า นั่นคือสิ่งที่คนอื่น

are saying about you behind your back.

พูดถึงพวกคุณ (คนอเมริกัน) ลับหลัง

You know, so when you leave living rooms in Europe,

คุณรู้ไหม เวลาคุณ (คนอเมริกัน) ลุกออกจากห้องนั่งเล่นของคนยุโรป

people say, thankfully, nobody was ironic in your presence.

เขาจะพูดกันว่า ดีนะที่ไม่มีใครพูดประชดขึ้นมาตอนที่คุณอยู่

(Laughter)

แต่ผมได้รู้ว่าคนอเมริกันเข้าใจการประชด

But I knew that Americans get irony

when I came across that legislation, "No Child Left Behind."

เมื่อผมได้ยินชื่อ พรบ. การศึกษา "ไม่มีเด็กคนไหนถูกทอดทิ้ง" (No Child Left Behind)

(Laughter)

Because whoever thought of that title gets irony.

เพราะคนคิดชื่อนี้ต้องรู้จักการประชดแน่

(Laughter)

Don't they?

ใช่ไหมครับ เพราะว่า --

(Applause)

(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

Because it's leaving millions of children behind.

เพราะว่าที่จริง พรบ. นี้ ทอดทิ้งเด็กนับล้านไว้เบื้องหลัง

Now I can see that's not a very attractive name for legislation:

ผมก็เข้าใจนะ มันคงฟังไม่เพราะเท่าไหร่ถ้าจะตั้งชื่อว่า

"Millions of Children Left Behind."

"พรบ. ทอดทิ้งเด็กนับล้านไว้เบื้องหลัง" ผมเข้าใจ

I can see that.

What's the plan?

"ไหน เรามีแผนยังไงนะ" อ้อ เราเสนอว่า

We propose to leave millions of children behind,

ให้ทอดทิ้งเด็กนับล้านไว้เบื้องหลัง

แผนการทำงานเป็นอย่างนี้

and here's how it's going to work.

แล้วมันก็ได้ผลอย่างงดงามเลย

And it's working beautifully.

(Laughter)

In some parts of the country,

ในบางส่วนของประเทศ

60 percent of kids drop out of high school.

มีเด็กออกจากโรงเรียนกลางคันถึง 60 %

In the Native American communities,

ในชุมชนคนพื้นเมืองอเมริกัน

it's 80 percent of kids.

มีอัตราการออกกลางคันสูงถึง 80 %

If we halved that number,

มีการประมาณว่า ถ้าเราลดตัวเลขนี้ลงได้ครึ่งหนึ่ง

one estimate is it would create a net gain to the U.S. economy

ระบบเศรษฐกิจของสหรัฐอเมริกาจะเติบโตเพิ่มขึ้น

over 10 years, of nearly a trillion dollars.

เกือบล้านล้านเหรียญเป็นเวลามากกว่า 10 ปี

จากมุมมองทางเศรษฐกิจแล้ว เป็นผลลัพธ์ที่ดี

From an economic point of view,

this is good math, isn't it, that we should do this?

ที่เราน่าจะลุกขึ้นมา ทำให้เป็นจริงใช่ไหมล่ะครับ

It actually costs an enormous amount

นอกจากนี้ จริงๆ แล้วเราต้องใช้เงินมหาศาล

to mop up the damage from the dropout crisis.

เพื่อเยียวยาความเสียหาย จากวิกฤตที่นักเรียนออกจากโรงเรียนกลางคัน

But the dropout crisis is just the tip of an iceberg.

แต่วิกฤตที่เราเห็นนี้ เป็นแค่ยอดของภูเขาน้ำแข็ง

What it doesn't count are all the kids who are in school

สิ่งที่เรายังไม่ได้นึกถึงก็คือ เด็กทั้งหมดที่ยังอยู่ในโรงเรียน

but being disengaged from it, who don't enjoy it,

แต่ไม่สนใจเรียน ไม่สนุกกับการเรียน

who don't get any real benefit from it.

และไม่ได้ประโยชน์ที่แท้จริงใดๆ จากการเรียน

And the reason is not that we're not spending enough money.

และเหตุผลนั้น

ไม่ใช่เพราะว่าเราจ่ายเงินน้อยเกินไป

America spends more money on education than most other countries.

อเมริกาใช้จ่ายเงินไปกับระบบการศึกษา

มากกว่าประเทศอื่นๆ ส่วนใหญ่

Class sizes are smaller than in many countries.

ขนาดชั้นเรียนก็เล็กกว่าในหลายๆ ประเทศ

And there are hundreds of initiatives every year

แล้วยังมีโครงการริเริ่มในแต่ละปีอีกเป็นร้อยโครงการ

to try and improve education.

ที่มุ่งปรับปรุงการศีกษา

The trouble is, it's all going in the wrong direction.

ปัญหาคือ ทั้งหมดนี้มุ่งไปในทิศทางที่ผิด

There are three principles on which human life flourishes,

มีหลักการอยู่สามอย่าง

ที่ทำให้ชีวิตของมนุษย์เติบโตงอกงาม

and they are contradicted by the culture of education

แต่หลักสามอย่างนี้ ถูกขัดขวางโดยวัฒนธรรมการศึกษา

under which most teachers have to labor

ที่ครูส่วนใหญ่ต้องทำตาม

and most students have to endure.

และเด็กส่วนใหญ่ต้องจำทน

หลักการข้อแรกคือ ธรรมชาติของมนุษย์

The first is this, that human beings are naturally different and diverse.

มีความแตกต่างหลากหลาย

Can I ask you, how many of you have got children of your own?

ผมถามหน่อยครับ ในที่นี้ มีกี่คน

ที่มีลูกเป็นของตัวเอง

Okay. Or grandchildren.

โอเค แล้วหลานล่ะครับ

How about two children or more? Right.

แล้วใครมีลูกสองคนขึ้นไปบ้างครับ เอาล่ะ

And the rest of you have seen such children.

ส่วนคนอื่นที่เหลือ ก็คงเคยเห็นเด็กพวกนี้ใช่ไหมครับ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Small people wandering about.

เจ้าคนตัวจี๋วที่ป้วนเปี้ยนไปมาพวกนี้

(Laughter)

I will make you a bet,

ผมพนันกับคุณเลย

and I am confident that I will win the bet.

และผมเชื่อว่าผมจะชนะพนันงานนี้ด้วย

If you've got two children or more,

ถ้าคุณมีลูกสองคนขึ้นไป

I bet you they are completely different from each other.

ผมพนันได้เลยว่าเขาจะแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

Aren't they?

ใช่ไหมครับ ใช่ไหม? (เสียงปรบมือ)

(Applause)

You would never confuse them, would you?

คุณจะไม่มีวันจำเขาสลับกันได้เลย ใช่ไหมครับ

Like, "Which one are you? Remind me."

แบบ "เอ๊ะ ลูกคนไหนเป็นคนไหนเนี่ย บอกหน่อย

(Laughter)

พ่อกับแม่ว่าจะลอง

"Your mother and I need some color-coding system

เอาระบบรหัสสีมาใช้แล้วล่ะ จะได้ไม่สับสน"

so we don't get confused."

การศึกษาภายใต้ พรบ. การศีกษา No Child Left Behind นี้

Education under "No Child Left Behind"

is based on not diversity but conformity.

ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความเหมือน ไม่ใช่ความหลากหลาย

What schools are encouraged to do is to find out

สิ่งที่โรงเรียนพวกนี้ถูกสั่งให้ทำ ก็คือ

what kids can do across a very narrow spectrum of achievement.

ค้นหาว่าเด็กทำอะไรได้ภายในนิยาม "ผลสัมฤทธิ์" แบบแคบๆ

One of the effects of "No Child Left Behind"

หนึ่งในผลกระทบของ พรบ. No Child Left Behind

has been to narrow the focus onto the so-called STEM disciplines.

คือการมุ่งความสนใจแคบๆ

อยู่แค่สี่สาขาวิชาที่เรียกว่า STEM (วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี วิศวกรรม และคณิตศาสตร์)

They're very important.

I'm not here to argue against science and math.

ซึ่งก็สำคัญมากนะครับ ผมไม่ได้มาต่อต้านวิชาวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์

ตรงกันข้าม ผมจะบอกว่ามันจำเป็น แต่มันยังไม่เพียงพอ

On the contrary, they're necessary but they're not sufficient.

A real education has to give equal weight

การศึกษาที่แท้จริงต้องให้ความสำคัญพอๆ กัน

to the arts, the humanities, to physical education.

แก่ วิชาศิลปะ มนุษยศาสตร์ และพลศึกษาด้วย

An awful lot of kids, sorry, thank you --

มีเด็กมากมายเหลือเกิน อ่อ ขอบคุณครับ (เสียงปรบมือ)

(Applause)

One estimate in America currently is that something like 10 percent of kids,

มีการประมาณว่า ในอเมริกา

มีเด็กราว 10 % ที่ได้รับการวินิจฉัยว่า

getting on that way,

มีภาวะผิดปกติต่างๆ นานา

are being diagnosed with various conditions

under the broad title of attention deficit disorder.

ที่จัดอยู่ในข่ายของโรคสมาธิสั้น (ADHD)

ADHD.

ผมไม่ได้บอกว่าโรคนี้ไม่มีจริง

I'm not saying there's no such thing.

I just don't believe it's an epidemic like this.

แต่ผมไม่เชื่อว่ามันจะเป็นโรคระบาดแบบนี้

If you sit kids down, hour after hour,

ถ้าคุณจับเด็กๆ มานั่งอยู่กับที่หลายๆ ชั่วโมงต่อกัน

doing low-grade clerical work,

แล้วให้ทำงานน่าเบื่อเหมือนเสมียนระดับล่าง

don't be surprised if they start to fidget, you know?

ก็อย่าแปลกใจถ้าเขาจะเริ่มอยู่ไม่สุข ใช่ไหมล่ะครับ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

(Applause)

เด็กๆ ส่วนใหญ่ไม่ได้ทุกข์ทรมาน

Children are not, for the most part, suffering from a psychological condition.

เพราะปัญหาทางจิตหรอกครับ

They're suffering from childhood.

เขาเป็นทุกข์เพราะชีวิตวัยเด็ก (เสียงหัวเราะ)

(Laughter)

And I know this because I spent my early life as a child.

ผมรู้ เพราะผมเคยใช้ชีวิตเป็นเด็กมาก่อน

ผมผ่านเรื่องพวกนี้มาหมดแล้ว

I went through the whole thing.

Kids prosper best with a broad curriculum that celebrates their various talents,

เด็กๆ เติบโตและประสบความสำเร็จมากที่สุด ในหลักสูตรที่เปิดกว้าง

ที่ชื่นชมความสามารถหลากหลายรูปแบบ

not just a small range of them.

ไม่ใช่จำกัดอยู่แค่ไม่กี่อย่าง

And by the way, the arts aren't just important

อ้อ แล้วที่ศิลปะมีความสำคัญ ไม่ใช่เพียงเพราะ

because they improve math scores.

มันช่วยเพิ่มคะแนนวิชาคณิตศาสตร์นะครับ

แต่ศิลปะสำคัญ เพราะมันสื่อสารกับตัวตนของเด็ก

They're important because they speak to parts of children's being

ส่วนที่ไม่มีสิ่งอื่นใด นอกจากศิลปะที่สามารถเข้าถึงได้

which are otherwise untouched.

The second, thank you --

ประการที่สอง ขอบคุณครับ --- (เสียงปรบมือ)

(Applause)

The second principle that drives human life flourishing

หลักการข้อที่สอง ที่ทำให้ชีวิตมนุษย์เติบโตงอกงาม

is curiosity.

คือความอยากรู้อยากเห็น

If you can light the spark of curiosity in a child,

ถ้าคุณจุดประกาย ความอยากรู้อยากเห็นในตัวเด็กได้

they will learn without any further assistance, very often.

บ่อยครั้ง เขาจะเรียนรู้ต่อเอง โดยไม่ต้องให้เราคอยช่วยเลย

Children are natural learners.

เด็กๆ เป็นนักเรียนรู้โดยธรรมชาติ

It's a real achievement to put that particular ability out,

ความสำเร็จที่แท้จริง คือการที่คุณปลดปล่อยความสามารถนี้ออกมาได้

or to stifle it.

แทนที่จะปิดกั้นมันเอาไว้

Curiosity is the engine of achievement.

ความอยากรู้อยากเห็น เป็นเครื่องจักรของความสำเร็จ

Now the reason I say this

เหตุที่ผมพูดอย่างนี้ก็เพราะ

is because one of the effects of the current culture here,

หนึ่งในผลพวงจากวัฒนธรรมปัจจุบันนี้

if I can say so,

คือการทำลายวิชาชีพครู

has been to de-professionalize teachers.

There is no system in the world or any school in the country

ไม่มีระบบใดในโลก

หรือโรงเรียนใดในประเทศ

ที่อยู่ได้โดยไม่มีครู

that is better than its teachers.

Teachers are the lifeblood of the success of schools.

ครูคือเลือดที่หล่อเลี้ยงความสำเร็จของโรงเรียน

But teaching is a creative profession.

แต่การสอนเป็นอาชีพที่สร้างสรรค์

Teaching, properly conceived, is not a delivery system.

การสอน ในนิยามที่ควรจะเป็น ไม่ใช่ระบบส่งสินค้า

You know, you're not there just to pass on received information.

คุณไม่ได้อยู่ตรงนั้นเพียงเพื่อส่งต่อข้อมูล

ครูผู้ยิ่งใหญ่ก็ส่งต่อข้อมูลครับ

Great teachers do that,

but what great teachers also do is mentor,

แต่สิ่งที่ครูผู้ยิ่งใหญ่ทำด้วย คือการเป็นพี่เลี้ยง

stimulate, provoke, engage.

กระตุ้นให้เด็กตื่นตัวและสนอกสนใจ

You see, in the end, education is about learning.

คุณจะเห็นว่า ท้ายที่สุด การศึกษาก็คือการเรียนรู้

If there's no learning going on, there's no education going on.

ถ้าไม่มีการเรียนรู้เกิดขึ้น

ก็ถือว่าการศึกษาไม่ได้เกิดขึ้น

And people can spend an awful lot of time

แต่คนเรากลับใช้เวลามากมาย

discussing education without ever discussing learning.

พูดเรื่องการศึกษา โดยไม่เคยพูดถึงการเรียนรู้

The whole point of education is to get people to learn.

เป้าหมายของการศึกษา คือการทำให้คนเรียนรู้

An old friend of mine -- actually very old, he's dead.

เพื่อนคนหนึ่งของผม เพื่อนเก่า -- เก่าแก่มาก

คือ เขาเสียชีวิตไปแล้วน่ะครับ (เสียงหัวเราะ)

(Laughter)

That's as old as it gets, I'm afraid.

นั่นคงเก่าสุดเท่าที่จะเก่าได้แล้วมั้ง ผมว่า

(Laughter)

But a wonderful guy he was, wonderful philosopher.

แต่เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมาก เป็นนักปรัชญาชั้นเลิศ

He used to talk about the difference

เขาเคยพูดเกี่ยวกับความแตกต่างระหว่าง

between the task and achievement senses of verbs.

ความหมายของคำกิริยา ว่าด้วยงานและความสำเร็จ

You can be engaged in the activity of something,

คุณอาจจะลงมือทำกิจกรรมอะไรบางอย่าง

แต่ก็อาจไม่ได้ผลสำเร็จอย่างที่ตั้งใจ

but not really be achieving it, like dieting.

อย่างการลดน้ำหนักนี่เป็นตัวอย่างที่ดีเลย

(Laughter)

It's a very good example.

There he is. He's dieting.

นี่ไง เขากำลังลดน้ำหนัก แล้วน้ำหนักเขาลดไหม ก็ไม่

Is he losing any weight? Not really.

(Laughter)

Teaching is a word like that.

การสอนก็เป็นคำกิริยาแบบนี้

คุณพูดได้ว่า "นี่ไง เดบอรา เธออยู่ห้อง 34 เธอกำลังสอนอยู่"

You can say, "There's Deborah, she's in room 34, she's teaching."

But if nobody's learning anything,

แต่ถ้าไม่มีใครเรียนรู้อะไรเลย

she may be engaged in the task of teaching but not actually fulfilling it.

ก็เรียกว่าเธอได้แต่สอน

แต่ไม่ประสบความสำเร็จในการสอน

The role of a teacher is to facilitate learning.

บทบาทของครู คือการเอื้ออำนวยการเรียนรู้ แค่นั้นเอง

That's it.

And part of the problem is, I think,

ผมว่าที่มาของปัญหาส่วนหนึ่งคือ

that the dominant culture of education has come to focus

วัฒนธรรมการศึกษากระแสหลัก

on not teaching and learning, but testing.

มัวแต่ใส่ใจการทดสอบ ไม่ใช่การสอนและการเรียนรู้

Now, testing is important.

ที่จริงการสอบก็สำคัญนะครับ การสอบมาตรฐานมีบทบาทสำคัญ

Standardized tests have a place.

But they should not be the dominant culture of education.

แต่มันไม่ควรเป็นวัฒนธรรมหลักของการศึกษา

They should be diagnostic. They should help.

เราควรใช้การสอบเป็นเครื่องมือวินิจฉัย

(Applause)

เพื่อช่วยในการเรียนรู้ (เสียงปรบมือ)

If I go for a medical examination, I want some standardized tests.

ถ้าผมไปหาหมอเพื่อตรวจร่างกาย

ผมต้องการผลการทดสอบมาตรฐาน

I do.

I want to know what my cholesterol level is

ผมอยากรู้ระดับคอเลสเตอรอลของผม

เทียบกับของคนอื่นบนมาตรวัดมาตรฐาน

compared to everybody else's on a standard scale.

I don't want to be told on some scale my doctor invented in the car.

ผมไม่อยากได้ผลตรวจจากมาตรวัด

ที่หมอของผมสร้างขึ้นเองในรถ

(Laughter)

"โคเลสเตอรอลของคุณอยู่ในระดับสีส้ม"

"Your cholesterol is what I call Level Orange."

"Really?"

"เหรอ แล้วมันดีหรือเปล่าล่ะครับ" "ไม่รู้เหมือนกัน"

(Laughter)

"Is that good?" "We don't know."

(Laughter)

But all that should support learning.

แต่การทดสอบมาตรฐาน ต้องสนับสนุนการเรียนรู้ ไม่ใช่ขัดขวางการเรียนรู้

It shouldn't obstruct it, which of course it often does.

แต่บ่อยครั้งมันก็ขัดขวางการเรียนรู้

So in place of curiosity, what we have is a culture of compliance.

ผลคือ แทนที่เราจะมีความอยากรู้อยากเห็น

เราเลยมีแต่วัฒนธรรมของการคล้อยตาม

Our children and teachers are encouraged to follow routine algorithms

เด็กๆ และคุณครูของเราถูกส่งเสริม

ให้เดินตามระเบียบขั้นตอนเดิมๆ

rather than to excite that power of imagination and curiosity.

แทนที่จะตื่นเต้นไปกับพลังความคิดสร้างสรรค์ และความอยากรู้อยากเห็น

และหลักการข้อที่สามคือ

And the third principle is this: that human life is inherently creative.

ชีวิตของมนุษย์มีความสร้างสรรค์อยู่ในตัว

เราจึงเขียนประวัติย่อของเราแตกต่างกันไป

It's why we all have different résumés.

We create our lives,

เพราะเราสร้างชีวิตของเราเอง

and we can recreate them as we go through them.

และเราก็สร้างมันขึ้นมาใหม่เรื่อยๆ ระหว่างที่เราใช้ชีวิต

It's the common currency of being a human being.

มันเป็นวิถีธรรมชาติ ของการเป็นมนุษย์

It's why human culture is so interesting and diverse and dynamic.

วัฒนธรรมของมนุษย์จึงได้หลากหลาย น่าสนใจ

และเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด

I mean, other animals may well have imaginations and creativity,

ผมหมายความว่า สัตว์อื่นๆ ก็อาจมีจินตนาการ

และความคิดสร้างสรรค์ แต่ไม่ค่อยมีหลักฐานมายืนยัน

but it's not so much in evidence, is it, as ours?

มากเท่ากับมนุษย์อย่างพวกเรา ใช่ไหมครับ

I mean, you may have a dog.

คือ คุณอาจจะมีสุนัขสักตัว

And your dog may get depressed.

แล้วสุนัขของคุณก็อาจมีภาวะซึมเศร้า

You know, but it doesn't listen to Radiohead, does it?

แต่มันก็ไม่ได้ลุกขึ้นมา ฟังเพลงของวงเรดิโอเฮด (Radiohead)

(Laughter)

ใช่ไหมครับ (เสียงหัวเราะ)

And sit staring out the window with a bottle of Jack Daniels.

มันคงไม่ไปนั่งริมหน้าต่าง จิบเหล้าแจค แดเนียล

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

แล้วเวลาคุณถามมันว่า "อยากออกไปเดินเล่นไหม"

"Would you like to come for a walk?"

"No, I'm fine."

มันตอบว่า "ไม่เอาอ่ะ เจ้านายไปเถอะ

(Laughter)

"You go. I'll wait. But take pictures."

ผมรออยู่บ้านแล้วกัน ถ่ายรูปมาให้ดูด้วยล่ะ"

(Laughter)

We all create our own lives through this restless process

เราสร้างชีวิตของเราผ่านกระบวนการที่ต่อเนื่องไม่หยุดหย่อน

of imagining alternatives and possibilities,

ของการจินตนาการทางเลือกและความเป็นไปได้

and one of the roles of education

และบทบาทหนึ่งของการศึกษา

คือการปลุกและพัฒนาพลังความคิดสร้างสรรค์เหล่านี้

is to awaken and develop these powers of creativity.

Instead, what we have is a culture of standardization.

แต่ตรงกันข้าม เรากลับสร้างวัฒนธรรมของการมีมาตรฐานเดียว

Now, it doesn't have to be that way.

เราไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้น ไม่จำเป็นเลยจริงๆ

It really doesn't.

Finland regularly comes out on top in math, science and reading.

ประเทศฟินแลนด์มักติดอันดับสูงสุดของโลก

ด้านคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ และการอ่าน

Now, we only know that's what they do well at,

เรารู้แค่ว่าเขาเก่งสามเรื่องนี้แหละ

because that's all that's being tested.

เพราะนั่นคือแค่สามเรื่องที่มีการทดสอบกันเมื่อเร็วๆ นี้

That's one of the problems of the test.

นั่นคือปัญหาหนึ่งของการทดสอบ

They don't look for other things that matter just as much.

มันไม่ได้ค้นหาสิ่งอื่นที่มีความสำคัญไม่แพ้กัน

The thing about work in Finland is this:

ในฟินแลนด์เขาทำอย่างนี้ครับ

ข้อแรก เขาไม่ได้หมกมุ่นอยู่กับแค่สามวิชานี้

they don't obsess about those disciplines.

They have a very broad approach to education,

เขามีแนวทางด้านการศึกษาที่กว้างมาก

which includes humanities, physical education, the arts.

ซึ่งรวมทั้งวิชามนุษยศาสตร์ พลศึกษา และศิลปะ

ข้อสอง ที่ฟินแลนด์ไม่มีการทดสอบมาตรฐาน

Second, there is no standardized testing in Finland.

I mean, there's a bit,

ผมหมายความว่า มีบ้างนิดหน่อย

but it's not what gets people up in the morning,

แต่มันไม่ใช่สิ่งที่ทำให้นักเรียนต้องตื่นขึ้นมาทุกเช้า

ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้นักเรียนต้องนั่งติดอยู่กับโต๊ะ

what keeps them at their desks.

The third thing -- and I was at a meeting recently

ข้อสาม เมื่อเร็วๆ นี้ผมเพิ่งไปร่วมประชุม

กับคนจากระบบการศึกษาฟินแลนด์ ซึ่งเป็นคนฟินแลนด์แท้ๆ

with some people from Finland, actual Finnish people,

and somebody from the American system was saying to the people in Finland,

และใครสักคนจากระบบการศึกษาของอเมริกา

ถามคนจากฟินแลนด์ว่า

"คุณทำอย่างไรกับอัตราการลาออกกลางคัน ของนักเรียนในฟินแลนด์"

"What do you do about the drop-out rate in Finland?"

And they all looked a bit bemused, and said,

พวกเขาดูงงๆ ไปพักหนึ่งแล้วตอบว่า

"เอ่อ เราไม่มีปัญหานักเรียนลาออกกลางคัน

"Well, we don't have one.

Why would you drop out?

เด็กจะลาออกกลางคันไปทำไมล่ะ

If people are in trouble, we get to them quite quickly

ถ้าเด็กมีปัญหา เราจะเข้าไปช่วยแก้ไขอย่างรวดเร็ว

ช่วยเหลือเขา สนับสนุนเขา"

and we help and support them."

Now people always say,

คนทั่วไปมักจะพูดว่า "แหม คุณก็รู้ว่า

"Well, you know, you can't compare Finland to America."

เราเปรียบเทียบฟินแลนด์กับอเมริกาไม่ได้หรอก"

No. I think there's a population of around five million in Finland.

ไม่จริงครับ ฟินแลนด์มีประชากร

ประมาณห้าล้านคน

คุณจะเปรียบฟินแลนด์กับรัฐสักรัฐในอเมริกาก็ได้

But you can compare it to a state in America.

Many states in America have fewer people in them than that.

หลายรัฐในอเมริกามีประชากรน้อยกว่าประเทศฟินแลนด์

I mean, I've been to some states in America

ผมเคยไปบางรัฐในอเมริกา

and I was the only person there.

ซึ่งมีผมอยู่คนเดียว (เสียงหัวเราะ)

(Laughter)

Really. Really.

จริงๆ นะ ก็ตอนผมจะกลับออกมา เขาบอกให้ผมล็อกทุกสิ่งทุกอย่างให้ด้วย

I was asked to lock up when I left.

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But what all the high-performing systems in the world do

แต่สิ่งที่ระบบการศึกษาประสิทธิภาพสูงเหล่านี้เขาทำกัน

is currently what is not evident, sadly,

เป็นสิ่งที่ ระบบการศึกษาอเมริกาไม่ได้ทำเลย

across the systems in America --

โดยภาพรวม ในปัจจุบันนี้นะครับ น่าเศร้านะ

I mean, as a whole.

One is this:

ตัวอย่างเช่น ที่ฟินแลนด์เขาจัดการเรียนการสอน ให้เหมาะกับผู้เรียนแต่ละคน

they individualize teaching and learning.

They recognize that it's students who are learning

เขาตระหนักว่านักเรียนคือผู้เรียนรู้

and the system has to engage them,

และระบบจะต้องดึงดูดความสนใจ ความอยากรู้อยากเห็น

their curiosity, their individuality, and their creativity.

ความเป็นตัวตนอันมีเอกลักษณ์ และความคิดสร้างสรรค์ของเด็ก

That's how you get them to learn.

นั่นคือวิธีที่คุณจะทำให้เขาเรียนรู้ได้

The second is that they attribute a very high status

สองคือ เขายกย่องอาชีพครู

to the teaching profession.

ให้มีสถานภาพสูงมากๆ

They recognize that you can't improve education

เขาตระหนักว่าคุณไม่สามารถปรับปรุงการศึกษาได้

if you don't pick great people to teach and keep giving them

ถ้าคุณไม่เลือกคนที่ดีเลิศมาเป็นผู้สอน

และไม่สนับสนุนและสร้างพัฒนาการทางวิชาชีพ

constant support and professional development.

แก่ครูเหล่านี้อย่างต่อเนื่อง

Investing in professional development is not a cost.

การลงทุนพัฒนาคนในวิชาชีพ ไม่ใช่ค่าใช้จ่าย

It's an investment,

มันคือการลงทุน

and every other country that's succeeding well knows that,

และทุกประเทศที่ประสบความสำเร็จล้วนเข้าใจข้อนี้

whether it's Australia, Canada,

ไม่ว่าจะเป็นออสเตรเลีย แคนาดา เกาหลีใต้ สิงคโปร์

South Korea, Singapore, Hong Kong or Shanghai.

ฮ่องกง หรือเซียงไฮ้ ล้วนเข้าใจความจริงข้อนี้

They know that to be the case.

และข้อสาม เขามอบอำนาจและความรับผิดชอบ

And the third is,

they devolve responsibility to the school level

ให้แก่โรงเรียนเป็นผู้บริหารจัดการเอง

for getting the job done.

You see, there's a big difference here

คุณเห็นไหม มันแตกต่างอย่างมาก

between going into a mode of command and control in education --

จากรูปแบบการสั่งการและควบคุมการศึกษา

That's what happens in some systems.

นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นในบางระบบ

ที่รัฐบาลกลาง หรือผู้บริหารของรัฐ

Central or state governments decide,

เป็นผู้ตัดสินใจ

they know best and they're going to tell you what to do.

คนพวกนี้รู้ดีที่สุด และเขาจะคอยบอกว่าคุณต้องทำอะไร

The trouble is that education doesn't go on

แต่ปัญหาคือ การศึกษาไม่ได้เกิดขึ้น

in the committee rooms of our legislative buildings.

ในห้องประชุมคณะกรรมการ หรืออาคารที่เรานั่งร่างกฏหมาย

It happens in classrooms and schools,

มันเกิดขึ้นในห้องเรียนและในโรงเรียน

and the people who do it are the teachers and the students,

และคนที่ลงมือปฏิบัติคือครูและนักเรียน

and if you remove their discretion, it stops working.

ถ้าคุณไม่ให้อำนาจตัดสินใจแก่เขา มันไม่มีทางสำเร็จ

คุณต้องคืนอำนาจให้คนเหล่านี้

You have to put it back to the people.

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

There is wonderful work happening in this country.

ที่จริงก็มีผลงานที่ยอดเยี่ยมในประเทศนี้เหมือนกันนะครับ

But I have to say it's happening

ผมต้องพูดว่า มันเกิดขึ้นได้

in spite of the dominant culture of education,

ทั้งๆ ที่วัฒนธรรมการศึกษากระแสหลักคอยขัดขวาง

not because of it.

ไม่ได้ช่วยส่งเสริมเลย

It's like people are sailing into a headwind all the time.

เหมือนกับคนที่ต้องล่องเรือต้านกระแสลมตลอดเวลา

And the reason I think is this:

เหตุผลที่ผมคิดอย่างนี้คือ

that many of the current policies

นโยบายจำนวนมากในปัจจุบันตั้งอยู่บน

are based on mechanistic conceptions of education.

การมองการศึกษาเป็นระบบเครื่องยนต์กลไก

It's like education is an industrial process

เหมือนการศึกษาเป็นกระบวนการอุตสาหกรรม

that can be improved just by having better data,

ที่สามารถพัฒนาขึ้นได้ เพียงแค่มีข้อมูลที่ดีขึ้น

and somewhere in the back of the mind of some policy makers

และลึกๆ ในใจผู้วางนโยบายบางคน

เขามีความคิดว่า

is this idea that if we fine-tune it well enough, if we just get it right,

ถ้าเราตั้งเครื่องให้ดี วางระบบให้ถูกต้อง

it will all hum along perfectly into the future.

มันจะทำงานได้อย่างสมบูรณ์แบบในอนาคต

It won't, and it never did.

ไม่สำเร็จหรอกครับ ไม่เคยสำเร็จเลยด้วย

The point is that education is not a mechanical system.

ประเด็นสำคัญคือ การศึกษาไม่ใช่ระบบเครื่องยนต์กลไก

It's a human system.

มันเป็นระบบของมนุษย์ มันเป็นเรื่องของคน

It's about people,

people who either do want to learn or don't want to learn.

คนที่อยากเรียนรู้ หรือไม่อยากเรียนรู้

Every student who drops out of school has a reason for it

นักเรียนทุกคนที่ลาออกกลางคันย่อมมีเหตุผล

which is rooted in their own biography.

ซึ่งมีต้นตอมาจากอะไรบางอย่างในชีวิตเขา

They may find it boring.

เขาอาจรู้สึกว่ามันน่าเบื่อ ไม่สำคัญ

They may find it irrelevant.

เขาอาจรู้สึกว่ามันขัดแย้ง

They may find that it's at odds with the life they're living outside of school.

กับการดำเนินชีวิตของเขานอกโรงเรียน

ปัญหาพวกนี้อาจมีแนวคล้ายๆ กัน แต่เรื่องราวของแต่ละคนต่างมีลักษณะเฉพาะ

There are trends, but the stories are always unique.

ผมเพิ่งไปประชุมในลอสแองเจลิส

I was at a meeting recently in Los Angeles of --

they're called alternative education programs.

กับกลุ่มที่เขาเรียกว่า หลักสูตรการศึกษาทางเลือก

These are programs designed to get kids back into education.

หลักสูตรเหล่านี้ออกแบบมา เพื่อดึงเด็กๆ กลับเข้าสู่ระบบการศึกษา

They have certain common features.

โดยมีลักษณะร่วมบางอย่าง เช่น

They're very personalized.

ออกแบบให้เหมาะกับเด็กแต่ละคน

They have strong support for the teachers,

ได้รับการสนับสนุนจากครู

close links with the community and a broad and diverse curriculum,

มีความเชื่อมโยงใกล้ชิดกับชุมชน

และมีรายวิชาที่กว้างและหลากหลาย

and often programs which involve students outside school as well as inside school.

และหลักสูตรพวกนี้มักมีนักเรียนเข้าร่วม

ทั้งจากนอกโรงเรียนและในโรงเรียน

And they work.

และมันก็ประสบความสำเร็จ

What's interesting to me is, these are called "alternative education."

สิ่งที่น่าสนใจสำหรับผมคือ

เขาเรียกหลักสูตรพวกนี้ว่า "การศึกษาทางเลือก"

(Laughter)

You know?

คุณคิดดูสิ

And all the evidence from around the world is,

มีหลักฐานสนับสนุนจากทั่วโลกว่า

if we all did that, there'd be no need for the alternative.

ถ้าหลักสูตรทั้งหมดเป็นแบบนี้ เราก็ไม่จำเป็นต้องมีทางเลือก

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

(Applause ends)

ผมเลยคิดว่า เราต้องใช้อุปมาที่แตกต่างออกไป

So I think we have to embrace a different metaphor.

We have to recognize that it's a human system,

เราต้องมองว่านี่เป็นระบบของมนุษย์

and there are conditions under which people thrive,

ซึ่งเติบโตงอกงามได้ดีภายใต้สภาวะบางอย่าง

และไม่เติบโตงอกงามภายใต้สภาวะบางอย่าง

and conditions under which they don't.

We are after all organic creatures,

เราทั้งหลายล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตทางชีวภาพ

and the culture of the school is absolutely essential.

และวัฒนธรรมของโรงเรียนนั้นสำคัญมากๆ

Culture is an organic term, isn't it?

วัฒนธรรมก็มีชีวิต ใช่ไหมครับ

Not far from where I live is a place called Death Valley.

ไม่ไกลจากเมืองที่ผมอยู่ มีหุบเขาชื่อว่าเดทธ์ แวลลีย์ (Death Valley -- หุบเขาแห่งความตาย)

Death Valley is the hottest, driest place in America,

เดทธ์ แวลลีย์เป็นที่ที่ร้อนที่สุด แห้งที่สุดในอเมริกา

and nothing grows there.

และไม่มีต้นไม้อะไรขิ้นเลย

เพราะว่าฝนไม่ตก

Nothing grows there because it doesn't rain.

Hence, Death Valley.

มันจึงได้ชื่อว่าเดทธ์ แวลลีย์

In the winter of 2004, it rained in Death Valley.

ในฤดูหนาวปี ค.ศ. 2004 เกิดมีฝนตกในเดทธ์ แวลลีย์

Seven inches of rain fell over a very short period.

น้ำฝนปริมาณเจ็ดนิ้วตกลงมาภายในช่วงเวลาสั้นๆ

แล้วในฤดูใบไม้ผลิปี ค.ศ. 2005 ก็เกิดปรากฎการณ์

And in the spring of 2005, there was a phenomenon.

The whole floor of Death Valley was carpeted in flowers for a while.

ที่พื้นของเดทธ์ แวลลีย์ทั้งหมดปกคลุมไปด้วยดอกไม้

อยู่สักพักหนึ่ง

What it proved is this:

นี่เป็นการพิสูจน์ว่า เดทธ์ แวลลีย์ยังไม่ตาย

that Death Valley isn't dead.

มันแค่หลับใหลอยู่

It's dormant.

Right beneath the surface are these seeds of possibility

ภายใต้พื้นผิวของมัน เต็มไปด้วยเมล็ดพันธุ์ของความเป็นไปได้

รอคอยสภาวะที่เหมาะสมเพื่อแทงยอดออกมา

waiting for the right conditions to come about,

and with organic systems, if the conditions are right,

สำหรับระบบแบบชีวภาพแบบนี้ เมื่อใดที่สภาพแวดล้อมเหมาะสม

ชีวิตย่อมถือกำเนิดขึ้นเอง มันเป็นเช่นนั้นเสมอ

life is inevitable.

It happens all the time.

You take an area, a school, a district,

ถ้าคุณมีพื้นที่ โรงเรียน หรือเขตการปกครอง

you change the conditions, give people a different sense of possibility,

คุณเปลี่ยนเงื่อนไข ทำให้คนรับรู้ถึงความเป็นไปได้ที่แตกต่าง

a different set of expectations, a broader range of opportunities,

ความคาดหวังที่แตกต่าง

โอกาสที่เปิดกว้างขึ้น

you cherish and value the relationships between teachers and learners,

หากคุณทนุถนอมและให้คุณค่า แก่ความสัมพันธ์ระหว่างครูกับผู้เรียน

คุณให้คนมีอำนาจตัดสินใจเลือกที่จะสร้างสรรค์

you offer people the discretion to be creative

and to innovate in what they do,

และสร้างนวัตกรรมในงานที่เขาทำ

and schools that were once bereft spring to life.

โรงเรียนที่เคยไร้วิญญาณก็จะกลับมามีชีวิตอีกครั้ง

Great leaders know that.

ผู้นำที่ยิ่งใหญ่เข้าใจเรื่องนี้

The real role of leadership in education --

บทบาทที่แท้จริงของผู้นำในวงการการศึกษา

and I think it's true at the national level,

ทั้ง ผู้นำระดับประเทศ ระดับรัฐ

the state level, at the school level --

หรือระดับโรงเรียน

is not and should not be command and control.

ไม่ใช่ และไม่ควรเป็นการสั่งการและควบคุม

The real role of leadership is climate control,

บทบาทที่แท้จริงของผู้นำ คือการควบคุมสภาพอากาศ

creating a climate of possibility.

สร้างบรรยากาศของความเป็นไปได้

And if you do that, people will rise to it

และถ้าคุณทำเช่นนั้น ผู้คนก็จะเติบโตขึ้น

and achieve things that you completely did not anticipate

และประสบความสำเร็จในสิ่งที่คุณไม่เคยคาดคิด

and couldn't have expected.

และคาดไม่ถึงเลยทีเดียว

There's a wonderful quote from Benjamin Franklin.

มีคำพูดที่คมคายอันหนึ่งของเบนจามิน แฟรงคลิน

"There are three sorts of people in the world:

"ในโลกนี้มีคนอยู่สามประเภท

Those who are immovable,

คนที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้แล้ว

คนที่ไม่เข้าใจ และไม่อยากทำความเข้าใจ

people who don't get it,

or don't want to do anything about it;

พวกนี้คงไม่ลุกขึ้นมาทำอะไร

there are people who are movable,

แล้วก็มีคนที่เปลี่ยนแปลงได้

people who see the need for change

คนที่เห็นความจำเป็นของการเปลี่ยนแปลง

and are prepared to listen to it;

และพร้อมที่จะรับฟัง

and there are people who move,

แล้วก็มีคนที่เป็นผู้เปลี่ยนแปลง

people who make things happen."

คนที่ทำให้สิ่งต่างๆ เกิดขึ้น

And if we can encourage more people, that will be a movement.

ถ้าเราสามารถสนับสนุน และโน้มน้าวคนได้มากขึ้น

ก็จะมีความเคลื่อนไหวเกิดขึ้น

And if the movement is strong enough,

แล้วถ้าการเคลื่อนไหวนั้นเข้มแข็งมากพอ

that's, in the best sense of the word, a revolution.

มันก็จะกลายเป็นการปฏิวัติ

And that's what we need.

และนั่นคือสิ่งที่เราต้องการ

Thank you very much.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

ขอบคุณมากครับ (เสียงปรบมือ)

Thank you very much.

(Applause)