How to escape education's death valley | Sir Ken Robinson | TED

کِن رابینسون: چگونه از دره‌ی مرگِ آموزش و پرورش رهایی بجوییم

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Behrouz Jafarnezhad Reviewer: Leila Ataei

خیلی ممنونم.

Thank you very much.

I moved to America 12 years ago with my wife Terry and our two kids.

من ۱۲ سال پیش به آمریکا نقل مکان کردم

به همراه همسرم تِری و دو فرزندمون

Actually, truthfully, we moved to Los Angeles --

در واقع، راستش، ما به لس آنجلس نقل مکان کرده بودیم (خنده)

(Laughter)

thinking we were moving to America, but anyway --

و فکر میکردیم که به آمریکا آمده ایم،

اما خب، از لس آنجلس فقط یک پرواز کوتاه فاصله هست

(Laughter)

It's a short plane ride from Los Angeles to America.

تا آمریکا.

(Laughter)

من ۱۲ سال پیش به اینجا آمدم،

I got here 12 years ago,

and when I got here, I was told various things,

و وقتی به اینجا رسیدم، چیزهای مختلفی به من گفته شد،

like, "Americans don't get irony."

مثلا اینکه "آمریکایی ها كنايه را نمى‌‌‌‌فهمند "

(Laughter)

Have you come across this idea?

تا حالا با این ایده مواجه شدید؟

It's not true.

درست نیست. من تمام طول و عرض این کشور را سفر کردم.

I've traveled the whole length and breadth of this country.

هیچ مدرکی مبنی بر این که آمریکایی ها كنايه را نمیفهمند پیدا نکردم

I have found no evidence that Americans don't get irony.

It's one of those cultural myths,

این یکی از آن اسطوره های فرهنگیست،

like, "The British are reserved."

مثل این که گفته میشود "بریتانیایی ها محتاط هستند."

(Laughter)

I don't know why people think this.

من نمیدونم چرا مردم اینطور فکر میکنند.

We've invaded every country we've encountered.

ما به هر کشوری که با آن رو به رو شده ایم، حمله کرده ایم

(Laughter)

(صدای خنده)

But it's not true Americans don't get irony,

اما این حقیقت ندارد که آمریکایی ها كنايه را نمى‌‌‌‌فهمند.

but I just want you to know that that's what people

اما من فقط میخواستم که شما بدانید که این چیزیست که مردم

are saying about you behind your back.

پشت سر شما میگویند.

You know, so when you leave living rooms in Europe,

مثلا وقتی که یک اتاق نشیمن را در اروپا ترک میکنید،

people say, thankfully, nobody was ironic in your presence.

مردم میگویند، خوشبختانه کسی در حضور شما كنايه نزد.

(Laughter)

اما من فهمیدم که آمریکاییها كنايه را میفهمند

But I knew that Americans get irony

when I came across that legislation, "No Child Left Behind."

وقتی با قانون "هیچ کودکی پشت سر نمیماند" (No Child Left Behind) مواجه شدم

(Laughter)

Because whoever thought of that title gets irony.

چون هرکسی که این عنوان به ذهنش رسیده، كنايه را میفهمد،

(Laughter)

Don't they?

مگر نه؟ چون...

(Applause)

(صدای خنده و تشویق)

Because it's leaving millions of children behind.

چون این میلیون ها کودک را پشت سر می‌گذارد.

Now I can see that's not a very attractive name for legislation:

البته من می‌فهمم که این یک اسم جذاب برای یک قانون نیست:

"Millions of Children Left Behind."

"میلیون ها کودک پشت سر می‌مانند". من میفهمم.

I can see that.

What's the plan?

برنامه چیست؟ خب ما پیشنهاد میدیم

We propose to leave millions of children behind,

که میلیون ها کودک را پشت سر بگذاریم،

و این قانون اینگونه کار می‌کند.

and here's how it's going to work.

و خیلی هم زیبا کار می‌کند.

And it's working beautifully.

(Laughter)

In some parts of the country,

در بخش هایی از کشور،

60 percent of kids drop out of high school.

۶۰ درصد دانش آموزان دبیرستانی ترک تحصیل می‌کنند.

In the Native American communities,

در جامعه بومیان آمریکا،

it's 80 percent of kids.

این رقم ۸۰ درصد است.

If we halved that number,

اگر این عدد را نصف کنیم، یک تخمین این است که

one estimate is it would create a net gain to the U.S. economy

سود خالص از این کار برای اقتصاد آمریکا

over 10 years, of nearly a trillion dollars.

در طول مدت ۱۰ سال، نزدیک به ۱ تریلیون دلار است.

از نظر اقتصادی،

From an economic point of view,

this is good math, isn't it, that we should do this?

این کار به صرفه است، نیست؟ که ما باید این کار را انجام بدیم

It actually costs an enormous amount

در واقع مقدار زیادی هزینه باید بشود

to mop up the damage from the dropout crisis.

که آسیب های این بحران ترک تحصیل پاک شود.

But the dropout crisis is just the tip of an iceberg.

اما بحران ترک تحصیل، فقط بخشى از اين مشكل عظيم است.

What it doesn't count are all the kids who are in school

چیزی که در نظر نمی‌گیرد، تمام کودکانی هستند که در مدرسه هستند

but being disengaged from it, who don't enjoy it,

اما ارتباطشان با مدرسه قطع میشود، كسانى که از آن لذت نمیبرند.

who don't get any real benefit from it.

کسانی که هیچ سود واقعی از حضور در مدرسه نمی‌برند.

And the reason is not that we're not spending enough money.

و دلیل این نیست که

ما به اندازه کافی هزینه نمی‌کنیم.

America spends more money on education than most other countries.

آمریکا بیشتر از خیلی کشور های دیگر

هزینه برای آموزش و پرورش می‌کند.

Class sizes are smaller than in many countries.

اندازه کلاس ها کوچکتر از بیشتر کشورهاست.

And there are hundreds of initiatives every year

و هر سال صدها ابتکار جدید

to try and improve education.

برای پیشرفت آموزش و پرورش

The trouble is, it's all going in the wrong direction.

مشکل این است که مسیر همه اینها اشتباه است.

There are three principles on which human life flourishes,

سه اصل وجود دارد

که باعث جلوه دار شدن زندگی بشر می‌کند

and they are contradicted by the culture of education

و آنها با فرهنگ فعلی آموزش و پرورش متناقض هستند.

under which most teachers have to labor

که البته بیشتر معلمها باید تحت همین شرایط کار کنند

and most students have to endure.

و بیشتر دانش آموزان مجبورند تحمل کنند.

اولین اصل این است که انسانها

The first is this, that human beings are naturally different and diverse.

به طور طبیعی متفاوت و متنوع هستند

Can I ask you, how many of you have got children of your own?

میتوانم بپرسم چند نفر از شما

صاحب فرزند هستید؟

Okay. Or grandchildren.

یا نوه؟

How about two children or more? Right.

۲ فرزند یا بیشتر چطور؟

And the rest of you have seen such children.

و بقیه شما چنین کودکانی دیده‌‌ايد.

(Laughter)

(صدای خنده)

Small people wandering about.

مردمان کوچکی که اطراف ما پرسه میزنند.

(Laughter)

I will make you a bet,

من با شما شرط میبندم،

and I am confident that I will win the bet.

و مطمئن هستم که من برنده شرط خواهم بود

If you've got two children or more,

اگر شما دو فرزند یا بیشتر دارید

I bet you they are completely different from each other.

من شرط میبندم که آنها کاملا با هم متفاوتند.

Aren't they?

نیستند؟ نیستند؟ (تشویق)

(Applause)

You would never confuse them, would you?

هیچ وقت آنها را باهم اشتباه نمی‌کنید، می‌کنید؟

Like, "Which one are you? Remind me."

مثلا بگویید: تو کدام یک هستی؟ یادم بیاور

(Laughter)

من و مادرت تصمیم گرفتیم که

"Your mother and I need some color-coding system

یک سیستم کد کردن رنگی معرفی کنیم که اشتباه نکنیم

so we don't get confused."

تحصیل تحت قانون "هیچ کودکی پشت سر نماند"

Education under "No Child Left Behind"

is based on not diversity but conformity.

بر مبنای انطباق است، نه تنوع.

What schools are encouraged to do is to find out

چیزی که مدارس به آن تشویق میشوند این است که بفهمند

what kids can do across a very narrow spectrum of achievement.

كودكان چه کارهایی میتوانند در یک طیف خیلی باریک موفقیت انجام دهند.

One of the effects of "No Child Left Behind"

یکی از اثرات این قانون،

has been to narrow the focus onto the so-called STEM disciplines.

محدود شدن تمرکز روی

زمینه های بنیادی به اصطلاح STEM بوده است. اینها مهم هستند. (STEM: علوم، تکنولوژی، مهندسی و ریاضیات - مترجم)

They're very important.

I'm not here to argue against science and math.

من اینجا برای مخالفت با علوم و ریاضی نیامده‌‌ام.

برعکس، آنها لازم هستند! اما کافی نیستند.

On the contrary, they're necessary but they're not sufficient.

A real education has to give equal weight

یک آموزش و پرورش واقعی باید اهمیت برابر به

to the arts, the humanities, to physical education.

هنر، علوم انسانی، تربیت بدنی بدهد.

An awful lot of kids, sorry, thank you --

تعداد خیلی زیادى از کودکان... ممنونم... (تشویق)

(Applause)

One estimate in America currently is that something like 10 percent of kids,

یک تخمین در حال حاضر در آمریکا این است که

در حال رفتن به سمتی هستیم که حدود ۱۰ درصد کودکان

getting on that way,

با مشکلات مختلفی تشخیص داده شده اند.

are being diagnosed with various conditions

under the broad title of attention deficit disorder.

تحت عنوان کلی 'اختلالات کمبود توجه'

ADHD.

ADHD یا 'اختلال بیش فعالی با کمبود توجه'. من نمیگویم که چنین چیزی وجود ندارد،

I'm not saying there's no such thing.

I just don't believe it's an epidemic like this.

من معتقدم اینگونه همه گیر نیست.

If you sit kids down, hour after hour,

اگر شما یک کودک را ساعتها نشانده و

doing low-grade clerical work,

مجبور به انجام کارهای دفتری سطح پایین کنید،

don't be surprised if they start to fidget, you know?

تعجب نکنید اگر آنها شروع به بروز حس بیقراری کردند.

(Laughter)

(خنده) (تشویق)

(Applause)

این نشان دهنده این نیست که کودکان، حداقل تا حد زیادی،

Children are not, for the most part, suffering from a psychological condition.

از مشکلات روانی رنج میبرند،

They're suffering from childhood.

آنها از کودکی رنج میبرند! (خنده)

(Laughter)

And I know this because I spent my early life as a child.

و من این را میدانم، چرا که اوایل زندگی خودم را

به کودکی گذراندم. من خودم همه اینها را تجربه کردم

I went through the whole thing.

Kids prosper best with a broad curriculum that celebrates their various talents,

کودکان بهتر و بیشتر موفق میشوند وقتی برنامه آموزشی آنها گسترده باشد

که استعداد های مختلف و متنوع آنها را شکوفا کند

not just a small range of them.

نه فقط یک محدوده کوچک از آنها را

And by the way, the arts aren't just important

و در واقع، هنر فقط به این دلیل مهم نیست که

because they improve math scores.

باعث پیشرفت نمره ریاضی می‌شود

هنر مهم است، زیرا با بخشهایی از وجود کودک ارتباط برقرار میکند

They're important because they speak to parts of children's being

که در غیر این صورت دست نخورده باقی می‌ماند.

which are otherwise untouched.

The second, thank you --

دومین... ممنونم... (تشویق)

(Applause)

The second principle that drives human life flourishing

اصل دوم که زندگی انسان را به سمت شکوفایی می‌راند

is curiosity.

کنجکاوی است.

If you can light the spark of curiosity in a child,

اگر شما بتوانید باعث زدن جرقه کنجکاوی در یک کودک بشوید،

they will learn without any further assistance, very often.

آنها خودشان بدون هیچ کمک زیادی به سمت یادگیری می‌روند، بیشتر اوقات.

Children are natural learners.

یادگیری در کودکان ذاتی است

It's a real achievement to put that particular ability out,

واقعا موفقیت عظیمی است که بتوان این توانایی آنها را خاموش

or to stifle it.

یا خفه کرد.

Curiosity is the engine of achievement.

کنجکاوی موتور موفقیت است.

Now the reason I say this

دلیل این که من این را مطرح میکنم این است که

is because one of the effects of the current culture here,

یکی از تاثیرات فرهنگ حاضر در اینجا، اگر بتوانم بگویم،

if I can say so,

این بوده که استقلال شخصیتی را از معلمان گرفته است.

has been to de-professionalize teachers.

There is no system in the world or any school in the country

هیچ سیستمی در دنیا وجود ندارد،

یا هیچ مدرسه ای در کشور

که بهتر از معلمانش باشد.

that is better than its teachers.

Teachers are the lifeblood of the success of schools.

معلمان نیروی حیاتی موفقیت در مدارس هستند.

But teaching is a creative profession.

اما تدریس یک حرفه‌‌ى خلاقانه است.

Teaching, properly conceived, is not a delivery system.

تدریس، اگر به درستی درک شود، یک سیستم تحویل نیست.

You know, you're not there just to pass on received information.

می‌دانید که، کار آنها فقط دادن اطلاعاتی که گرفته‌‌اند نیست.

معلمان بزرگ این کار را انجام می‌دهند،

Great teachers do that,

but what great teachers also do is mentor,

اما کار دیگری که معلمان بزرگ انجام می‌دهند این است که آنها

stimulate, provoke, engage.

تحریک می‌کنند، محرک هستند، کودک را درگیر می‌کنند.

You see, in the end, education is about learning.

می‌دانید که، هدف نهایی آموزش و پرورش یادگیری است.

If there's no learning going on, there's no education going on.

اگر یادگیری وجود نداشته باشد،

آموزش و پرورشی در کار نیست.

And people can spend an awful lot of time

مردم می‌توانند ساعت ها وقت بگذارند

discussing education without ever discussing learning.

و به بررسی آموزش و پرورش بپردازند، بدون اینکه بحثی از یادگیری بکنند.

The whole point of education is to get people to learn.

مهمترین نکته آموزش و پرورش این است که مردم مطلب بیاموزند.

An old friend of mine -- actually very old, he's dead.

یکی از دوستان من، یک دوست قدیمی و پیر - در واقع خیلی پیر

آنقدر پیر که فوت کرده. (خنده)

(Laughter)

That's as old as it gets, I'm afraid.

دیگر از این پیر تر که نمی‌شود، می‌شود؟

(Laughter)

But a wonderful guy he was, wonderful philosopher.

اما مرد بسیار خوبی بود، فیلسوفی بزرگ بود.

He used to talk about the difference

راجع به فرق بین زمان انجام

between the task and achievement senses of verbs.

و به موفقیت رسیدن یک عمل حرف میزد.

You can be engaged in the activity of something,

می‌دانید، شما می‌توانید درگیر انجام یک عمل باشید،

اما در واقع موفق به رسیدن به نتیجه نباشید.

but not really be achieving it, like dieting.

مثل رژیم گرفتن. یک مثال بسیار خوب است.

(Laughter)

It's a very good example.

There he is. He's dieting.

- او، رژیم میگیرد. وزن هم کم میکند؟ - راستش نه.

Is he losing any weight? Not really.

(Laughter)

Teaching is a word like that.

تدریس هم کلمه‌‌ای مشابه است

میشود گفت که: دبرا در اتاق ۳۴ در حال تدریس است.

You can say, "There's Deborah, she's in room 34, she's teaching."

But if nobody's learning anything,

اما کسی چیزی یاد نمی‌گیرد.

she may be engaged in the task of teaching but not actually fulfilling it.

ممکن است او درگیر عمل تدریس باشد،

اما در واقع آن را به سرانجام نمی‌رساند

The role of a teacher is to facilitate learning.

نقش معلم، تسریع روند یادگیری‌ست. همین و بس.

That's it.

And part of the problem is, I think,

و به عنوان بخشی از این مشکل، من فکر می‌کنم

that the dominant culture of education has come to focus

که فرهنگ غالب بر آموزش و پرورش این است که تمرکز

on not teaching and learning, but testing.

آن به جای آموزش و یادگیری، بر روی امتحان گرفتن است.

Now, testing is important.

امتحان گرفتن مهم است. امتحان های استاندارد جایگاه خود را دارند.

Standardized tests have a place.

But they should not be the dominant culture of education.

اما نباید فرهنگ غالب آموزش و پرورش باشند.

They should be diagnostic. They should help.

باید در راستای تشخیص باشند. باید کمک کنند.

(Applause)

(تشویق)

If I go for a medical examination, I want some standardized tests.

اگر من برای یک معاینه پزشکی می‌روم

تست های استاندارد می‌خواهم. واقعا می‌خواهم.

I do.

I want to know what my cholesterol level is

من می‌خواهم بدانم که سطح کلسترول من

در مقایسه با بقیه بر مبنای یک واحد استاندارد چگونه است.

compared to everybody else's on a standard scale.

I don't want to be told on some scale my doctor invented in the car.

من نمی‌خواهم که بر مبنای نامعلومی به من گفته شود

که دکتر من در ماشین خودش آن را ابداع کرده.

(Laughter)

- "کلسترول شما در سطحی که من آن را نارنجی می‌نامم است."

"Your cholesterol is what I call Level Orange."

"Really?"

- "واقعا؟ این خوب است؟" - "نمی‌دونیم!"

(Laughter)

"Is that good?" "We don't know."

(Laughter)

But all that should support learning.

اما همه اینها باید از یادگیری حمایت کنند. نباید مانع آن باشند،

It shouldn't obstruct it, which of course it often does.

که البته معمولا هستند.

So in place of curiosity, what we have is a culture of compliance.

بنابراین، در جای کنجکاوی، چیزی که ما داریم

فرهنگ پیروی است.

Our children and teachers are encouraged to follow routine algorithms

فرزندان و معلمان ما تشویق می‌شوند

که یک الگوریتم روتین را دنبال کنند

rather than to excite that power of imagination and curiosity.

به جای اینکه قوه تخیل و کنجکاوی را تحریک کنند.

و اصل سوم این است:

And the third principle is this: that human life is inherently creative.

که زندگی بشر ذاتا خلاقانه است.

به همین دلیل است که هر یک از ما رزومه منحصر به فردی داریم

It's why we all have different résumés.

We create our lives,

ما زندگی خود را می‌سازیم

and we can recreate them as we go through them.

و ما آن را همینطور که در آن به جلو میریم، می‌سازیم.

It's the common currency of being a human being.

این وجه رایج انسان بودن است.

It's why human culture is so interesting and diverse and dynamic.

دلیل این که فرهنگ بشر اینقدر جالب و متنوع و پویاست

همین است.

I mean, other animals may well have imaginations and creativity,

منظورم این است، بقیه حیوانات هم ممکن است قوه تخیل داشته باشند

و خلاقیت،اما خیلی مستند نیست،

but it's not so much in evidence, is it, as ours?

هست؟ مثل ما.

I mean, you may have a dog.

منظورم این است که شما ممکن است یک سگ داشته باشید

And your dog may get depressed.

و سگ شما ممکن است افسرده شود.

You know, but it doesn't listen to Radiohead, does it?

اما او به موسیقی رادیوهِد (Radiohead) گوش نمی‌دهد، می‌دهد؟

(Laughter)

(خنده)

And sit staring out the window with a bottle of Jack Daniels.

و بنشیند لب پنجره و به بیرون زل بزند، با یک بطری ویسکی جک دانیلز.

(Laughter)

(خنده)

و شما ازش بپرسید: دوست داری برویم قدم بزنیم؟

"Would you like to come for a walk?"

"No, I'm fine."

و در جواب شما بگوید: نه، من خوبم.

(Laughter)

"You go. I'll wait. But take pictures."

تو برو. من منتظر می‌مانم تا برگردی. اما فراموش نکن عکس بگیری.

(Laughter)

We all create our own lives through this restless process

ما زندگی خود را با یک روند خستگی ناپذیر

of imagining alternatives and possibilities,

از تصور کردن گزینه های مخلتف و احتمالات می‌سازیم

and one of the roles of education

و یکی از نقش های آموزش و پرورش این است که

این قوه خلاقیت را بیدار کند و توسعه دهد.

is to awaken and develop these powers of creativity.

Instead, what we have is a culture of standardization.

به جای آن، ما فرهنگ استاندارد سازی داریم.

Now, it doesn't have to be that way.

اما اجباری نیست که به این شکل باشد، واقعا نیست.

It really doesn't.

Finland regularly comes out on top in math, science and reading.

فنلاند معمولا در صدر زمینه هایی

مثل ریاضی، علوم و مطالعه قرار می‌گیرد

Now, we only know that's what they do well at,

ما فقط می‌دانیم که آنها در این زمینه بسیار قوی هستند،

because that's all that's being tested.

چون تنها چیزهایی که الان تست میشوند اینها هستند.

That's one of the problems of the test.

این یکی از ایرادات تست هاست.

They don't look for other things that matter just as much.

آنها به دنبال مسائل دیگر نیستند، حتی اگر به همان اندازه اهمیت داشته باشند.

The thing about work in Finland is this:

نکته راجع به کاری که در فنلاند انجام میشود این است:

آنها وسواس راجع به آن نشان نمیدهند

they don't obsess about those disciplines.

They have a very broad approach to education,

آنها رویکرد بسیار گسترده ای نسبت به آموزش و پرورش دارند

which includes humanities, physical education, the arts.

که شامل علوم انسانی، تربیت بدنی و هنر هم میشود.

دوم اینکه تست های استاندارد در فنلاند وجود ندارد

Second, there is no standardized testing in Finland.

I mean, there's a bit,

منظورم این است که وجود دارند، اما در مقیاس کوچک

but it's not what gets people up in the morning,

اما امتحان چیزی نیست که صبح مردم بخاطر آن بیدار شوند

یا چیزی که آنها را پشت میزهایشان نگه دارد.

what keeps them at their desks.

The third thing -- and I was at a meeting recently

و سوم اینکه، من اخیراً در یک جلسه بودم

با تعدادی از مردم فنلاندی، فنلاندی واقعاً از فنلاند،

with some people from Finland, actual Finnish people,

and somebody from the American system was saying to the people in Finland,

و عده ای که از سیستم آمریکایی بودند

به فنلاندی ها می‌گفتند که

"شما برای مبارزه با ترک تحصیل در فنلاند چه می‌کنید؟"

"What do you do about the drop-out rate in Finland?"

And they all looked a bit bemused, and said,

ظاهر همه آنها در هم رفت و جواب دادند:

"ما ترک تحصیل نداریم

"Well, we don't have one.

Why would you drop out?

چرا کسی ترک تحصیل کند؟

If people are in trouble, we get to them quite quickly

اگر کسی مشکلی داشته باشد، ما به سرعت خود را به آنها می‌رسانیم

و به آنها کمک می‌کنیم و از آنها حمایت می‌کنیم."

and we help and support them."

Now people always say,

مردم همیشه در جواب این حرف میگویند که "خب، میدانید که،

"Well, you know, you can't compare Finland to America."

شما نمیتوانید فنلاند را با آمریکا مقایسه کنید"

No. I think there's a population of around five million in Finland.

نه، من فکر میکنم جمعیت فنلاند

چیزی در حدود ۵ میلیون نفر است

اما می‌توان آن را با یک ایالت در امریکا مقایسه کرد.

But you can compare it to a state in America.

Many states in America have fewer people in them than that.

خیلی از ایالت های امریکا جمعیت کمتری نسبت به فنلاند دارند.

I mean, I've been to some states in America

منظورم اینه که من به جاهایی در امریکا رفتم

and I was the only person there.

که آنجا من تنها شخص حاضر بودم. (خنده)

(Laughter)

Really. Really.

واقعا. جدی. ازم خواستند که وقت رفتن در را قفل کنم.

I was asked to lock up when I left.

(Laughter)

(خنده)

But what all the high-performing systems in the world do

اما کاری که همه سیستمهای پر بازده در دنیا انجام می‌دهند این است

is currently what is not evident, sadly,

متاسفانه در حال حاضر در امریکا

across the systems in America --

دیده نمیشود -- منظورم به طور کل است.

I mean, as a whole.

One is this:

یکی این است که: آنها آموزش و یادگیری را فردی می‌‌کنند.

they individualize teaching and learning.

They recognize that it's students who are learning

آنها این را مى‌‌فهمند که این دانش آموز است که در حال یادگیریست

and the system has to engage them,

و سیستم باید با آنها درگیر باشد، با کنجکاوی آنها

their curiosity, their individuality, and their creativity.

با فردیت آنها، و خلاقیت آنها.

That's how you get them to learn.

اینطوری است که آنها را وادار به یادگیری می‌‌کنند.

The second is that they attribute a very high status

دوم این است که آنها به مدرسان و وضعیت آنها

to the teaching profession.

اهمیت فوق العاده ای می‌دهند.

They recognize that you can't improve education

آنها این را می‌فهمند که امکان پیشرفت آموزش و پرورش فراهم نمی‌شود

if you don't pick great people to teach and keep giving them

اگر معلمان بزرگ برای تدریس انتخاب نشوند

و اگر آنها به طور دائم حمایت نشوند

constant support and professional development.

و توسعه حرفه ای نباشد

Investing in professional development is not a cost.

سرمایه گذاری در توسعه حرفه ای، هزینه نیست.

It's an investment,

سرمایه گذاری‌ست.

and every other country that's succeeding well knows that,

و هر کشوری که با سرعت در حال پیشرفت است، این را می‌داند

whether it's Australia, Canada,

میخواهد استرالیا باشد، کانادا، کره جنوبی، سنگاپور

South Korea, Singapore, Hong Kong or Shanghai.

هنگ کنگ و یا شانگهای. آنها همه این را می‌دانند

They know that to be the case.

و سوم این که آنها مسئولیت را برای انجام کارها

And the third is,

they devolve responsibility to the school level

به سطح مدارس واگذار می‌کنند.

for getting the job done.

You see, there's a big difference here

می‌بینید، فرق بسیار زیادی است بین

between going into a mode of command and control in education --

به حالت فرماندهی و کنترل، و کنترل در آموزش و پرورش.

That's what happens in some systems.

این چیزی است که در بعضی سیستم ها اتفاق می افتد.

می‌دونید، دولت مرکزی تصمیم می‌گیرد

Central or state governments decide,

یا دولت محلی تصمیم میگیرد

they know best and they're going to tell you what to do.

که آنها بهتر از بقیه می‌دانند، و به شما ابلاغ می‌کنند که چه بکنید.

The trouble is that education doesn't go on

مشکل اینجاست که آموزش در

in the committee rooms of our legislative buildings.

در اتاق شوراهای قانونگذاری اتفاق نمی‌‌افتد.

It happens in classrooms and schools,

در مدارس و کلاس های درس اتفاق می‌‌افتد،

and the people who do it are the teachers and the students,

و کسانی که این کار را انجام می‌دهند معلمان هستند و دانش آموزان،

and if you remove their discretion, it stops working.

و اگر به نظر آنها اهمیت داده نشود، این آموزش از کار می‌‌افتد.

باید آن را به مردم بازگردانید.

You have to put it back to the people.

(Applause)

(تشویق)

There is wonderful work happening in this country.

در این کشور کارهای شگفت انگیزی اتفاق می‌‌افتد.

But I have to say it's happening

اما باید بگم که اینها

in spite of the dominant culture of education,

بر خلاف فرهنگ غالب آموزش و پرورش اتفاق می‌‌افتد،

not because of it.

نه به خاطر آن.

It's like people are sailing into a headwind all the time.

مثل این است که مردم دائما در خلاف جهت باد قایق رانی می‌کنند

And the reason I think is this:

و من فکر می‌کنم به دلیل این است که

that many of the current policies

تعداد زیادی از سیاست های فعلی مبنی بر

are based on mechanistic conceptions of education.

مفهوم آموزش و پرورش مکانیکی است

It's like education is an industrial process

مثل اینکه بگوییم آموزش یک فرایند صنعتی است

that can be improved just by having better data,

که با داده‌‌های بهتر پیشرفت میکند،

and somewhere in the back of the mind of some policy makers

و یک جاهایی، در پشت ذهنم، من فکر میکنم که

سیاستگذاران فکر می‌کنند که

is this idea that if we fine-tune it well enough, if we just get it right,

اگر دقیق تنظیمش کنیم، اگر دقیق و درست تنظیم باشد،

it will all hum along perfectly into the future.

بدون نقص برای همیشه کار میکند

It won't, and it never did.

نخواهد کرد و هیچوقت درست کار نکرده است.

The point is that education is not a mechanical system.

نکته این است که سیستم آموزش یک سیستم مکانیکی نیست

It's a human system.

یک سیستم انسانی است، راجع به مردم است.

It's about people,

people who either do want to learn or don't want to learn.

مردمی که یا می‌خواهند یاد بگیرند، یا نمی‌خواهند یاد بگیرند.

Every student who drops out of school has a reason for it

هر دانش آموزی که ترک تحصیل میکند، دلیلی برای آن دارد

which is rooted in their own biography.

که در در زندگینامه خود او ریشه دارد

They may find it boring.

شاید به نظرشان خسته کننده است. شاید هم نامربوط.

They may find it irrelevant.

شاید به نظرشان در تضاد با

They may find that it's at odds with the life they're living outside of school.

زندگی آنها در خارج از مدرسه است.

گرایش های مختلفی وجود دارد، اما داستان هرکس منحصر به فرد است.

There are trends, but the stories are always unique.

من اخیر در یک جلسه در لس آنجلس بودم،

I was at a meeting recently in Los Angeles of --

they're called alternative education programs.

که برنامه های آموزشی جایگزین نامیده می شوند.

These are programs designed to get kids back into education.

اینها برنامه هایی هستند که برای بازگرداندن دانش آموزان به مدرسه طراحی شده اند.

They have certain common features.

آنها خصوصیات مشترک مشخصی دارند

They're very personalized.

کاملا شخصی سازی شده اند

They have strong support for the teachers,

با قدرت از معلم ها حمایت می‌کنند

close links with the community and a broad and diverse curriculum,

ارتباط نزدیک با انجمن ها

و یک برنامه آموزشی گسترده و متنوع

and often programs which involve students outside school as well as inside school.

و گاهی هم برنامه های که دانش آموزان را در خارج مدرسه

مثل داخل مدرسه درگیر می‌کند.

And they work.

و این جواب می‌دهد.

What's interesting to me is, these are called "alternative education."

چیزی که برای من جالب است این است که

اینها برنامه های آموزشی "جایگزین" نامیده شده‌‌اند.

(Laughter)

You know?

می‌دونید؟

And all the evidence from around the world is,

همه شواهد از جای جای دنیا نشان میدهد که

if we all did that, there'd be no need for the alternative.

اگر همه ما این کار را انجام بدهیم، دیگر نیازی به "جایگزین" نخواهد بود.

(Applause)

(تشویق)

(Applause ends)

بنابراین، من فکر می‌کنم ما نیاز به یک استعاره دیگر داریم

So I think we have to embrace a different metaphor.

We have to recognize that it's a human system,

ما باید به یاد داشته باشیم که این یک سیستم انسانی است

and there are conditions under which people thrive,

و شرایطی وجود دارد که تحت آنها انسان رشد میکند

و هم شرایطی وجود دارد که تحت آنها این اتفاق نمی افتد

and conditions under which they don't.

We are after all organic creatures,

به هر حال ما موجودات زنده هستیم

and the culture of the school is absolutely essential.

و فرهنگ مدرسه به شدت ضروری است.

Culture is an organic term, isn't it?

فرهنگ یک مفهوم ارگانیک و زنده است، نیست؟

Not far from where I live is a place called Death Valley.

در نزدیکی جایی که من در آن زندگی می‌کنم، جایی وجود دارد به اسم "دره مرگ"

Death Valley is the hottest, driest place in America,

دره مرگ گرمترین و خشک ترین منطقه در امریکاست

and nothing grows there.

و هیچ چیز آنجا رشد نمی‌کند

چیزی آنجا رشد نمی‌کند، چون آنجا باران نمی‌بارد

Nothing grows there because it doesn't rain.

Hence, Death Valley.

بنابراین دره مرگ نامیده شده

In the winter of 2004, it rained in Death Valley.

در زمستان ۲۰۰۴، در دره مرگ باران بارید.

Seven inches of rain fell over a very short period.

۷ اینچ باران در یک مدت کوتاه بارید

و در بهار ۲۰۰۵، پدیده ای رخ داد

And in the spring of 2005, there was a phenomenon.

The whole floor of Death Valley was carpeted in flowers for a while.

تمام سطح دره مرگ با گل، فرش شده بود

برای مدتی.

What it proved is this:

این مطلب اثبات کرد که: دره مرگ، نمرده است.

that Death Valley isn't dead.

خوابیده است.

It's dormant.

Right beneath the surface are these seeds of possibility

دقیقا زیر این سطح مرده، پر از دانه های شانس و فرصت است

که منتظر هستند که در صورت وجود شرایط مناسب، برویند.

waiting for the right conditions to come about,

and with organic systems, if the conditions are right,

و با سیستم های ارگانیک و زنده، اگر شرایط فراهم باشد،

زندگی اجتناب ناپذیر است. این همیشه اتفاق می افتد.

life is inevitable.

It happens all the time.

You take an area, a school, a district,

شما یک محیط را بگیرید، یک مدرسه، یک ناحیه،

you change the conditions, give people a different sense of possibility,

شرایط را عوض کنید، برای مردم امکان های جدید فراهم کنید،

a different set of expectations, a broader range of opportunities,

مجموعه انتظارات جدید بدهید،

یک محدوده شانس گسترده تر بدهید،

you cherish and value the relationships between teachers and learners,

شما ارزش روابط بین معلمان و زبان آموزان را گرامی بدارید،

شما به مردم اختیار و اجازه برای خلاقیت

you offer people the discretion to be creative

and to innovate in what they do,

بدعت در آنچه انجام میدهند بدهید،

and schools that were once bereft spring to life.

و مدارسی که زمانی بی بهره بوده اند، مثل بهار شکوفا می‌شوند.

Great leaders know that.

رهبران بزرگ این را می‌دانند

The real role of leadership in education --

نقش اصلی رهبر در آموزش و پرورش

and I think it's true at the national level,

که من فکر می‌کنم راجع به همه سطوح، چه سطح ملی، چه ایالتی،

the state level, at the school level --

و حتی در سطح مدرسه صدق می‌کند،

is not and should not be command and control.

این نیست و نباید باشد که دستور بدهد و کنترل کند.

The real role of leadership is climate control,

نقش اصلی رهبر اداره کردن شرایط است،

creating a climate of possibility.

ساختن اقلیمی است پر از فرصت

And if you do that, people will rise to it

و اگر شما این را انجام دهید، مردم شکوفا خواهند شد.

and achieve things that you completely did not anticipate

و به موفقیت هایی دست پیدا میکنند که شما حتی تصور هم نمی‌کردید

and couldn't have expected.

و انتظارش را هم نداشتید.

There's a wonderful quote from Benjamin Franklin.

نقل قول فوق العاده ای از بنجامین فرانکلین وجود دارد:

"There are three sorts of people in the world:

"مردم دنیا سه گونه هستند:

Those who are immovable,

آنهایی که تکان نمی‌خورند

آنهایی که به چیزی دست پیدا نمی‌کنند، نمی‌خواهند دست پیدا کنند.

people who don't get it,

or don't want to do anything about it;

و کاری راجع به آن انجام نمی‌دهند.

there are people who are movable,

کسانی هستند که قابل تکان خوردن هستند

people who see the need for change

آنهایی که نیاز به تغییر را می‌بینند

and are prepared to listen to it;

و آمادگی شنیدن آن را دارند.

and there are people who move,

و کسانی هستند که تکان می‌خورند،

people who make things happen."

کسانی که باعث افتادن اتفاق ها می‌شوند."

And if we can encourage more people, that will be a movement.

و اگر ما بتوانیم مردم بیشتری را به

حرکت کردن تشویق کنیم

And if the movement is strong enough,

و اگر این حرکت آنها به اندازه کافی قوی باشد،

that's, in the best sense of the word, a revolution.

این، به دقیقا به معنای کلمه، انقلاب است.

And that's what we need.

و آن چیزی است که ما به آن نیاز داریم.

Thank you very much.

خیلی متشکرم.

(Applause)

(تشویق)

خیلی ممنونم. (تشویق)

Thank you very much.

(Applause)