How to make work-life balance work | Nigel Marsh

Translator: Suwitcha Chandhorn Reviewer: Paninya Masrangsan

What I thought I would do

สิ่งที่ผมคิดว่าจะทำ

is I would start with a simple request.

คือผมจะเริ่มด้วยคำของ่ายๆ

I'd like all of you

ผมอยากให้คุณทุกคน

to pause for a moment,

หยุดสักครู่

you wretched weaklings,

เจ้าพวกอ่อนแอและสิ้นหวังทั้งหลาย

and take stock of your miserable existence.

แล้วประเมินชีวิตที่น่าสังเวชของตน

(Laughter)

(หัวเราะ)

Now that was the advice

นั่นคือคำแนะนำ

that St. Benedict gave his rather startled followers

ที่เซนต์เบเนดิคให้กับสาวกที่ตื่นตระหนกของท่าน

in the fifth century.

ในปีศตวรรตที่5

It was the advice that I decided to follow myself

มันเป็นคำแนะนำที่ผมตกลงใจทำตามด้วย

when I turned 40.

เมื่อผมอายุครบ40

Up until that moment, I had been that classic corporate warrior --

ก่อนที่จะถึงวันนั้น ผมเคยเป็นนักรบระดับตำนานของบริษัท

I was eating too much, I was drinking too much,

กินมากเกินไป, ดื่มมากเกินไป

I was working too hard

ผมทำงานหนักมากๆ

and I was neglecting the family.

และผมละเลยชีวิตครอบครัว

And I decided that I would try

และผมตัดสินใจว่าผมจะลอง

and turn my life around.

เปลี่ยนชีวิตตัวเองใหม่

In particular, I decided

โดยเฉพาะ ผมตัดสินใจว่า

I would try to address the thorny issue

ผมจะต้องหาเข้าใจปัญหาที่ซับซ้อน

of work-life balance.

ของสมดุลระหว่างชีวิตส่วนตัวและการทำงาน

So I stepped back from the workforce,

เพราะงั้นผมก็เลยพักงาน

and I spent a year at home

และใช้เวลาอยู่กับบ้านหนึ่งปี

with my wife and four young children.

กับภรรยา และลูกเล็กๆสี่คน

But all I learned about work-life balance

แต่สิ่งที่ผมได้เรียนรู้เกี่ยวกับการรักษาสมดุลระหว่างงานและเวลาส่วนตัว

from that year

ในปีนั้น

was that I found it quite easy

คือผมพบว่ามันช่างง่ายดาย

to balance work and life

ที่จะรักษาสมดุลระหว่างงานและชีวิต

when I didn't have any work.

เมื่อผมไม่ได้ทำงานอะไรเลย

(Laughter)

(หัวเราะ)

Not a very useful skill,

ซึ่งเป็นทักษะที่ไม่ค่อยมีประโยชน์

especially when the money runs out.

โดยเฉพาะเมื่อเงินหมด

So I went back to work,

ผมเลยกลับไปทำงาน

and I've spent these seven years since

ผมใช้เวลาเจ็ดปีตั้งแต่นั้น

struggling with, studying

ในการต่อสู้ เรียนรู้

and writing about work-life balance.

และเขียนถึงสมดุลระหว่างชีวิตและการทำงาน

And I have four observations

และผมได้ข้อสังเกต4ประการ

I'd like to share with you today.

ที่ผมอยากจะแชร์กับพวกคุณทุกคนวันนี้

The first is:

เรื่องแรกก็คือ

if society's to make any progress on this issue,

ถ้าหากว่าสังคมต้องการให้เรื่องนี้คืบหน้า

we need an honest debate.

เราคงต้องคุยกันอย่างจริงจัง

But the trouble is

แต่ปัญหาคือ

so many people talk so much rubbish

คนจำนวนมากพูดแต่เรื่องไร้สาระมากเกินไป

about work-life balance.

เกี่ยวกับสมดุลระหว่างชีวิตและการทำงาน

All the discussions about flexi-time

การถกกันเกี่ยวกับเวลาทำงานที่ยืดหยุ่น

or dress-down Fridays

หรือการแต่งกายลำลองในวันศุกร์

or paternity leave

หรือการลาคลอดของพ่อได้

only serve to mask the core issue,

เป็นเพียงแค่การซ่อนปัญหาที่แท้จริง

which is

ซึ่งก็คือ

that certain job and career choices

บางงานและอาชีพ

are fundamentally incompatible

โดยพื้นฐานแล้วไม่เข้ากันกับ

with being meaningfully engaged

การอยู่ร่วมกันอย่างมีความหมาย

on a day-to-day basis

ในชีวิตประจำวัน

with a young family.

กับครอบครัวที่เพิ่งเริ่มต้น

Now the first step in solving any problem

และก้าวแรกในการแก้ไขปัญหาทุกอย่าง

is acknowledging the reality of the situation you're in.

คือการยอมรับความจริงเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เป็น

And the reality of the society that we're in

และความจริงเกี่ยวกับสังคมที่เราอยู่

is there are thousands and thousands

คือมีคนเป็นพันๆ

of people out there

ข้างนอกนั่น

leading lives of quiet, screaming desperation,

ใช้ชีวิตที่สิ้นหวัง กรีดร้องอย่างเงียบๆ

where they work long, hard hours

ในขณะที่พวกเขาก้มหน้าทำงานตลอดวัน

at jobs they hate

กับงานที่พวกเขาเกลียดเข้าไส้

to enable them to buy things they don't need

เพื่อที่จะได้มีเงินมาใช้ซื้อของที่ไม่ต้องการ

to impress people they don't like.

เพื่อสร้างภาพพจน์กับคนที่ไม่ชอบ

(Laughter)

(หัวเราะ)

(Applause)

(ปรบมือ)

It's my contention that going to work on Friday in jeans and [a] T-shirt

ผมรู้สึกว่าการนุ่งยีนส์ใส่เสื้อยืดไปทำงานในวันศุกร์

isn't really getting to the nub of the issue.

มันไม่น่าจะแก้ไขถึงต้นตอของปัญหาได้

(Laughter)

(หัวเราะ)

The second observation I'd like to make

ข้อสังเกตประการที่สองที่ผมอยากจะเสนอ

is we need to face the truth

คือเราต้องเผชิญหน้ากับความจริง

that governments and corporations

ที่ว่ารัฐบาล และบริษัทต่างๆ

aren't going to solve this issue for us.

จะไม่แก้ปัญหานี้ให้เรา

We should stop looking outside.

เราควรจะหยุดมองออกไปข้างนอก

It's up to us as individuals

มันขึ้นอยู่กับเราแต่ละคน

to take control and responsibility

ที่จะควบคุมและรับผิดชอบ

for the type of lives that we want to lead.

ในการสร้างชีวิตที่เราต้องการ

If you don't design your life,

ถ้าคุณไม่ออกแบบชีวิตของคุณเอง

someone else will design it for you,

ใครซักคนก็จะออกแบบให้คุณ

and you may just not like

และคุณก็อาจจะไม่ชอบใจนัก

their idea of balance.

กับนิยามความสมดุลของเขา

It's particularly important --

มันเป็นเรื่องสำคัญ

this isn't on the World Wide Web, is it? I'm about to get fired --

นี่ไม่ได้อยู่ในเว็บ ใช่ป่ะ ผมกำลังจะถูกไล่ออก

it's particularly important

มันเป็นเรื่องสำคัญ

that you never put the quality of your life

ที่คุณจะไม่ฝากคุณภาพชีวิตของคุณ

in the hands of a commercial corporation.

ไว้ในมือของบริษัทต่างๆ

Now I'm not talking here just about the bad companies --

ผมไม่ได้พูดถึงแค่บริษัทที่แย่ๆเท่านั้นนะครับ

the "abattoirs of the human soul," as I call them.

ผมเรียกมันว่าโรงฆ่าวิญญาณ

(Laughter)

(หัวเราะ)

I'm talking about all companies.

ผมพูดถึงบริษัททุกๆแห่ง

Because commercial companies

เพราะบริษัทเหล่านั้น

are inherently designed

ถูกออกแบบมาโดยเฉพาะ

to get as much out of you [as]

ที่จะรีดทุกสิ่งทุกอย่างจากตัวคุณ

they can get away with.

เท่าที่จะเอาไปได้

It's in their nature; it's in their DNA;

มันเป็นธรรมชาติของมัน เป็น DNA

it's what they do --

มันเป็นสิ่งที่เขาทำ

even the good, well-intentioned companies.

แม้จะเป็นบริษัทดี มีความตั้งใจที่ดีก็ตาม

On the one hand,

ในด้านหนึ่ง

putting childcare facilities in the workplace

การจัดสถานที่เลี้ยงเด็กในที่ทำงาน

is wonderful and enlightened.

เป็นเรื่องที่มหัศจรรย์และน่าดีใจ

On the other hand, it's a nightmare --

ในอีกด้าน มันเป็นฝันร้าย

it just means you spend more time at the bloody office.

มันหมายถึงว่าคุณใช้เวลามากขึ้นในไอ้ที่ทำงานเนี่ย

We have to be responsible

เราต้องรับผิดชอบ

for setting and enforcing

ในการตั้งและบังคับให้มี

the boundaries that we want in our life.

ขอบเขตที่เราต้องการในชีวิตของเรา

The third observation is

ข้อสังเกตประการที่สามคือ

we have to be careful

เราต้องระมัดระวัง

with the time frame that we choose

เกี่ยวกับระยะเวลาที่เราเลือก

upon which to judge our balance.

เพื่อตัดสินความสมดุลของเรา

Before I went back to work

ก่อนที่ผมจะกลับไปทำงาน

after my year at home,

หลังจากที่อยู่บ้านเฉยๆมาหนึ่งปี

I sat down

ผมนั่งลง

and I wrote out

และเขียนออกมา

a detailed, step-by-step description

เป็นคำอธิบายขั้นตอนโดยละเอียด

of the ideal balanced day

ของวันที่สมดุลในฝัน

that I aspired to.

ที่ผมคาดหวังอยากจะได้

And it went like this:

และมันออกมาอย่างนี้ครับ

wake up well rested

ตื่นขึ้นมาอย่างสดชื่น

after a good night's sleep.

หลังจากการนอนหลับเต็มอิ่ม

Have sex.

มีเซ็กส์

Walk the dog.

พาหมาไปเดินเล่น

Have breakfast with my wife and children.

ทานข้าวเช้ากับภรรยาและลูกๆ

Have sex again.

มีเซ็กส์อีกซักรอบ

(Laughter)

(หัวเราะ)

Drive the kids to school on the way to the office.

พาลูกไปโรงเรียน แล้วไปทำงาน

Do three hours' work.

ทำงานสามชั่วโมง

Play a sport with a friend at lunchtime.

เล่นกีฬากับเพื่อนๆช่วงพักทานกลางวัน

Do another three hours' work.

ทำงานต่ออีกสามชั่วโมง

Meet some mates in the pub for an early evening drink.

ไปสังสรรกับเพื่อนๆที่ผับ ดื่มซักหน่อย

Drive home for dinner

กลับบ้านไปทานข้าวเย็น

with my wife and kids.

กับภรรยาและลูก

Meditate for half an hour.

นั่งสมาธิซักครึ่งชั่วโมง

Have sex.

แล้วมีเซ็กส์

Walk the dog. Have sex again.

พาหมาไปเดินเล่น มีเซ็กส์อีกรอบ

Go to bed.

จากนั้นก็เข้านอน

(Applause)

(ปรบมือ)

How often do you think I have that day?

คุณคิดว่าผมจะมีวันอย่างงี้ได้บ่อยซักแค่ไหนอ่ะ

(Laughter)

(หัวเราะ)

We need to be realistic.

เราต้องยอมรับความจริง

You can't do it all in one day.

ว่าเราไม่สามารถทำทุกสิ่งทุกอย่างได้ในวันเดียว

We need to elongate the time frame

เราต้องยืดเวลาออกไป

upon which we judge the balance in our life,

ขึ้นอยู่กับสิ่งที่เราตัดสินว่าจะรักษาสมดุลให้กับชีวิต

but we need to elongate it

แต่เราต้องยืดมันออก

without falling into the trap

โดยไม่ตกหลุมพราง

of the "I'll have a life when I retire,

ที่ว่า "เราจะใช้ชีวิต เมื่อเราเกษียณ

when my kids have left home,

เมื่อลูกๆออกไปจากบ้านไปแล้ว

when my wife has divorced me, my health is failing,

เมื่อภรรยาขอหย่า, สุขภาพย่ำแย่

I've got no mates or interests left."

เมื่อไม่มีเพื่อน หรือความสนใจอื่นหลงเหลืออยู่"

(Laughter)

(หัวเราะ)

A day is too short; "after I retire" is too long.

หนึ่งวันมันสั้นไป หลังจากเกษียณก็ยาวไป

There's got to be a middle way.

มันต้องมีทางสายกลาง

A fourth observation:

ข้อสังเกตประการที่สี่

We need to approach balance

เราต้องเข้าหาสมดุล

in a balanced way.

ด้วยวิธีการที่สมดุล

A friend came to see me last year --

มีเพื่อนคนหนึ่งมาหาผมเมื่อปีที่แล้ว

and she doesn't mind me telling this story -- a friend came to see me last year

และเธอไม่ว่าถ้าผมจะพูดถึงเรื่องนี้ เพื่อนมาหาผมปีที่แล้ว

and said, "Nigel, I've read your book.

และบอกว่า "ไนเจล ฉันอ่านหนังสือคุณแล้ว

And I realize that my life is completely out of balance.

และคิดว่าชีวิตฉันเนี่ยช่างไม่สมดุลเอาซะเลย

It's totally dominated by work.

มันถูกทับถมด้วยงาน

I work 10 hours a day; I commute two hours a day.

ฉันทำงาน10ชั่วโมงต่อวัน เดินทาง2ชั่วโมงต่อวัน

All of my relationships have failed.

ความสัมพันธ์ทุกแบบของฉันล้มเหลวหมด

There's nothing in my life

ไม่มีเรื่องอื่นในชีวิตฉัน

apart from my work.

นอกจากงาน

So I've decided to get a grip and sort it out.

ฉันเลยตัดสินใจที่จะกำหมัด แล้วกำจัดมันออกไป

So I joined a gym."

ฉันเลยไปสมัครฟิตเนสซะเลย"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Now I don't mean to mock,

ผมไม่ได้อยากจะซ้ำเติม

but being a fit 10-hour-a-day office rat

แต่การเป็นทาสออฟฟิสที่ทำงาน10ชั่วโมงต่อวันแต่ฟิต

isn't more balanced; it's more fit.

ไม่ได้เพิ่มความสมดุล แต่มันก็แค่ฟิตขึ้นเท่านั้นเอง

(Laughter)

(หัวเราะ)

Lovely though physical exercise may be,

การเป็นผู้หญิงสวยด้วยการออกกำลังอาจจะใช่

there are other parts to life --

แต่มันก็มีด้านอื่นของชีวิตด้วย

there's the intellectual side; there's the emotional side;

มีด้านสติปัญญา, ด้านอารมณ์

there's the spiritual side.

ด้านจิตวิญญาณ

And to be balanced,

และการจะสร้างความสมดุล

I believe we have to attend

ผมเชื่อว่าเราต้องใส่ใจ

to all of those areas --

กับทุกๆสิ่งที่กล่าวมา

not just do 50 stomach crunches.

ไม่ใช่แค่การซิทอัพ50ที

Now that can be daunting.

นั่นเป็นสิ่งที่น่าหวาดหวั่น

Because people say, "Bloody hell mate, I haven't got time to get fit.

เพราะคนมักจะพูดว่า "เฮ่ย เพื่อน, กูไม่มีเวลาออกกำลังเลยว่ะ

You want me to go to church and call my mother."

มึงยังอยากให้กูไปโบสถ์ แถมโทรหาแม่กูอีกเรอะ"

And I understand.

และผมเข้าใจ

I truly understand how that can be daunting.

ผมเข้าใจจริงๆว่าทำไมมันน่าหวาดกลัวนัก

But an incident that happened a couple of years ago

แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสองสามปีก่อน

gave me a new perspective.

ทำให้ผมได้รับมุมมองใหม่

My wife, who is somewhere in the audience today,

ภรรยาของผม ซึ่งอยู่ที่ใดที่หนึ่งในหมู่ผู้ชมวันนี้

called me up at the office

โทรหาผมที่ออฟฟิศ

and said, "Nigel, you need to pick our youngest son" --

แล้วบอกว่า "ไนเจล คุณต้องไปรับลูกชายคนเล็ก"

Harry -- "up from school."

แฮรี่ จากโรงเรียน"

Because she had to be somewhere else with the other three children for that evening.

เพราะเธอต้องไปธุระกับลูกๆอีกสามคนเย็นนั้น

So I left work an hour early that afternoon

ผมเลยเลิกงานเร็วขึ้นหนึ่งชั่วโมงในตอนบ่าย

and picked Harry up at the school gates.

แล้วไปรับแฮรี่จากประตูโรงเรียน

We walked down to the local park,

เราเดินไปด้วยกันในสวน

messed around on the swings, played some silly games.

เล่นชิงช้า และเกมส์บ้าๆบอๆ

I then walked him up the hill to the local cafe,

จากนั้นผมพาเขาเดินขึ้นเขาไปยังร้านกาแฟ

and we shared a pizza for two,

และเราก็กินพิซซ่ากับชาด้วยกัน

then walked down the hill to our home,

จากนั้นเดินลงเขากลับบ้าน

and I gave him his bath

แล้วผมก็อาบน้ำให้เขา

and put him in his Batman pajamas.

จับเขาใส่ชุดนอนแบทแมนตัวเก่ง

I then read him a chapter

แล้วอ่านนิทานให้ฟัง

of Roald Dahl's "James and the Giant Peach."

เรื่อง "เจมส์และลูกท้อยักษ์" ของโรอัล ดาห์ล

I then put him to bed, tucked him in,

ผมพาเข้านอน ห่มผ้าให้

gave him a kiss on his forehead and said, "Goodnight, mate,"

จูบหน้าผาก และบอก"ราตรีสวัสดิ์ลูก"

and walked out of his bedroom.

จากนั้นเดินออกมาจากห้องนอนของเขา

As I was walking out of his bedroom,

ในขณะที่ผมกำลังจะออกมานั้น

he said, "Dad?" I went, "Yes, mate?"

เขาพูดขึ้นว่า "พ่อครับ" ผมหันไป "ว่าไงลูก"

He went, "Dad, this has been the best day

เขาบอกว่า "พ่อครับ นี่เป็นวันที่ดีที่สุด

of my life, ever."

ในชีวิตของผมเลยครับ"

I hadn't done anything,

ผมไม่ได้ทำอะไรเลย

hadn't taken him to Disney World or bought him a Playstation.

ผมไม่ได้พาเขาไปดีสนีย์เวิลด์ หรือซื้อเพลย์สเตชั่นให้เขา

Now my point is

ประเด็นของผมคือ

the small things matter.

แม้แต่เรื่องเล็กๆก็มีผล

Being more balanced

การเพิ่มความสมดุล

doesn't mean dramatic upheaval in your life.

ไม่ได้หมายถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในชีวิต

With the smallest investment

ด้วยการลงทุนเล็กๆน้อยๆ

in the right places,

ในที่ซึ่งเหมาะสม

you can radically transform the quality of your relationships

โดยมูลฐานคุณสามารถที่จะเปลี่ยนคุณภาพของความสัมพันธ์

and the quality of your life.

และคุณภาพของชีวิตคุณได้

Moreover, I think,

นอกจากนี้ ผมคิดว่า

it can transform society.

มันสามารถเปลี่ยนสังคมได้

Because if enough people do it,

เพราะถ้ามีคนมากพอทำมัน

we can change society's definition of success

เราสามารถเปลี่ยนคำนิยามทางสังคมของความสำเร็จ

away from the moronically simplistic notion

จากความคิดเห็นง่ายๆโง่ๆ

that the person with the most money when he dies wins,

ที่ว่าคนที่มีเงินมากที่สุดตอนตายเป็นผู้ชนะ

to a more thoughtful and balanced definition

ไปยังคำนิยามที่สมดุลและลึกซึ้งยิ่งกว่า

of what a life well lived looks like.

ของการดำเนินชีวิตที่มีคุณภาพ

And that, I think,

และนั่น ผมคิดว่า

is an idea worth spreading.

คือแนวความคิดที่มีคุณค่าพอที่จะเผยแพร่ให้ทุกคนรู้

(Applause)

(ปรบมือ)