New experiments in self-teaching | Sugata Mitra

Translator: Nithiroj Tripatarasit Reviewer: Korawan Kitsommart

Well, that's kind of an obvious statement up there.

ข้อความที่ชัดเจน ที่ปรากฏให้เห็นอยู่บนนั้น

I started with that sentence about 12 years ago,

ผมเริ่มสิ่งต่างๆ จากประโยคนั้นเมื่อ 12 ปี ก่อน

and I started in the context

และผมเริ่มศึกษา

of developing countries,

ในหมู่ประเทศกำลังพัฒนา

but you're sitting here from every corner of the world.

แต่พวกคุณที่กำลังนั่งอยู่ที่นี่ ต่างมาจากทั่วทุกมุมโลก

So if you think of a map of your country,

ถ้าคุณลองนึกถึงแผนที่ประเทศของคุณ

I think you'll realize

คุณจะตระหนักว่า

that for every country on Earth,

ไม่ว่าจะเป็นประเทศใดๆ ในโลก

you could draw little circles to say,

คุณสามารถวาดวงกลมเล็กๆ ในแผนที่ แล้วพูดว่า

"These are places where good teachers won't go."

"นี่คือสถานที่ ที่ไม่มีครูดีๆ ที่ไหนอยากจะไปสอน"

On top of that,

ยิ่งไปกว่านั้น

those are the places from where trouble comes.

สถานที่ว่าเหล่านี้ ก็คือที่มาของปัญหา

So we have an ironic problem --

ดังนั้น พวกเรากำลังมีปัญหาโลกแตก

good teachers don't want to go

คือ ครูดีๆ ไม่ต้องการไปสอน

to just those places where they're needed the most.

ในสถานที่ ที่ต้องการตัวครูมากที่สุด

I started in 1999

ผมเริ่มต้นตั้งแต่ปี 1999

to try and address this problem with an experiment,

ผมพยายามที่จะทำความเข้าใจปัญหานี้ด้วยการทดลอง

which was a very simple experiment in New Delhi.

ซึ่งเป็นการทดลองง่ายๆ ในกรุงนิวเดลฮี

I basically embedded a computer

ผมก็แค่ติดตั้งเครื่องคอมพิวเตอร์

into a wall of a slum in New Delhi.

ไว้ในกำแพง ในสลัมแห่งหนึ่งที่นิวเดลฮี

The children barely went to school, they didn't know any English --

เด็กที่นี่แทบจะไม่ได้ไปโรงเรียน และไม่รู้ภาษาอังกฤษ

they'd never seen a computer before,

พวกเขาไม่เคยเห็นคอมพิวเตอร์มาก่อน

and they didn't know what the internet was.

และก็ไม่รู้ว่าอินเทอร์เน็ตคืออะไร

I connected high speed internet to it -- it's about three feet off the ground --

ผมต่ออินเทอร์เน็ตความเร็วสูงไว้ด้วย มันสูงจากพื้นประมาณสามฟุต

turned it on and left it there.

เปิดเครื่องไว้ที่นั่น

After this,

หลังจากนั้น

we noticed a couple of interesting things, which you'll see.

เราสังเกตพบสิ่งที่น่าสนใจสองสามอย่าง ซึ่งพวกคุณจะได้เห็น

But I repeated this all over India

ผมทำการทดลองนี้ไปทั่วอินเดีย

and then through

และไปยัง

a large part of the world

ส่วนอื่นๆของโลก

and noticed

และสังเกตพบว่า

that children will learn to do

เด็กๆ จะเรียนรู้

what they want to learn to do.

ในสิ่งที่เขาอยากจะเรียนรู้

This is the first experiment that we did --

นี่คือการทดลองแรกที่เราทำ

eight year-old boy on your right

เด็กชายอายุแปดขวบที่ด้านขวาของคุณ

teaching his student, a six year-old girl,

กำลังสอนนักเรียนของเขา เด็กหญิงอายุหกขวบ

and he was teaching her how to browse.

เขากำลังสอนเธอท่องเว็บ

This boy here in the middle of central India --

เด็กชายคนนี้ ณ ใจกลางประเทศอินเดีย

this is in a Rajasthan village,

ที่หมู่บ้าน Rajasthan

where the children recorded their own music

เด็กที่นั่นบันทึกเพลงของแต่ละคน

and then played it back to each other

และผลัดกันเล่นให้ฟัง

and in the process,

ตลอดกระบวนการ

they've enjoyed themselves thoroughly.

พวกเขาสนุกกับมัน

They did all of this in four hours

เขาทำทั้งหมดนี้เสร็จภายในสี่ชั่วโมง

after seeing the computer for the first time.

หลังจากเพิ่งเคยได้สัมผัสคอมพิวเตอร์เป็นครั้งแรก

In another South Indian village,

ในอีกหมู่บ้าน ทางตอนใต้ของอินเดีย

these boys here

เด็กชายเหล่านี้

had assembled a video camera

ประกอบกล้องถ่ายวิดีโอ

and were trying to take the photograph of a bumble bee.

เพื่อจะถ่ายภาพผี้ง

They downloaded it from Disney.com,

พวกเขาดาวน์โหลดมันจาก Disney.com

or one of these websites,

หรือจากเว็บไซต์ต่างๆ

14 days after putting the computer in their village.

14 วันหลังจากเริ่มนำคอมพิวเตอร์เข้าไปในหมู่บ้าน

So at the end of it,

สุดท้าย

we concluded that groups of children

เราสรุปได้ว่าเด็กๆ

can learn to use computers and the internet on their own,

สามารถเรียนรู้ที่จะใช้คอมพิวเตอร์และอินเทอร์เน็ตได้ด้วยตัวเอง

irrespective of who

ไม่ว่าจะเป็นใคร

or where they were.

หรือที่ไหนก็ตาม

At that point, I became a little more ambitious

ถึงจุดนี้ ผมชักอยากรู้มากขึ้น

and decided to see

และตัดสินใจที่จะดูว่า

what else could children do with a computer.

เด็กๆ จะทำอะไรกับคอมพิวเตอร์ได้อีก

We started off with an experiment in Hyderabad, India,

เราเริ่มการทดลองที่กรุงไฮเดอราบัดในอินเดีย

where I gave a group of children --

ที่นั่น เราให้เด็กกลุ่มหนึ่ง--

they spoke English with a very strong Telugu accent.

เด็กเหล่านี้พูดภาษาอังกฤษติดสำเนียงท้องถิ่น (Telugu)

I gave them a computer

ผมให้คอมพิวเตอร์พวกเขาเครื่องหนึ่ง

with a speech-to-text interface,

ที่มีระบบแปลงคำพูดเป็นตัวอักษร

which you now get free with Windows,

ซึ่งติดตั้งมาในระบบปฏิบัติการวินโดวส์

and asked them to speak into it.

และบอกให้พวกเขาพูดไป

So when they spoke into it,

พอพวกเขาพูด

the computer typed out gibberish,

คอมพิวเตอร์ก็แสดงผลออกมาไม่เป็นภาษา

so they said, "Well, it doesn't understand anything of what we are saying."

แล้วพวกเขาก็บอกว่า "มันไม่เห็นเข้าใจภาษาที่เรากำลังพูดเลย"

So I said, "Yeah, I'll leave it here for two months.

ผมบอกเขาว่า "เหรอ ฉันจะทิ้งคอมพิวเตอร์นี่ไว้ที่นี่สักสองเดือน"®

Make yourself understood

พยายามทำให้ตัวเองเป็นที่เข้าใจ

to the computer."

ของเครื่องคอมพ์ให้ได้ก็แล้วกัน"

So the children said, "How do we do that."

เด็กๆ ว่า "เราจะทำได้ยังไง"

And I said,

ผมก็บอกว่า

"I don't know, actually."

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน"

(Laughter)

(หัวเราะ)

And I left.

แล้วผมก็จากมา

(Laughter)

(หัวเราะ)

Two months later --

ผ่านไปสองเดือน --

and this is now documented

สิ่งนี้ได้ถูกบันทึกไว้

in the Information Technology

ในวารสารเทคโนโลยีสารสนเทศ

for International Development journal --

เพื่อการพัฒนาระหว่างประเทศ --

that accents had changed

เจ้าสำเนียงท้องถิ่นได้เปลี่ยนไป

and were remarkably close to the neutral British accent

จนเกือบจะเป็นสำเนียงอังกฤษโดยธรรมชาติ

in which I had trained the speech-to-text synthesizer.

ซึ่งตัวแปลงคำพูดเป็นตัวอักษรเข้าใจ

In other words, they were all speaking like James Tooley.

หรือพูดอีกอย่างเด็กๆ กำลังพูดเหมือน James Tooley

(Laughter)

(หัวเราะ)

So they could do that on their own.

ดังนั้น เด็กๆ สามารถเรียนรู้ได้ด้วยตัวเอง

After that, I started to experiment

หลังจากนั้น ผมก็ทดลอง

with various other things

อีกหลายอย่าง

that they might learn to do on their own.

ที่เด็กๆ อาจจะเรียนรู้ที่จะทำได้เอง

I got an interesting phone call once from Columbo,

ครั้งหนึ่งผมได้รับโทรศัพท์ที่น่าสนใจสายหนึ่งจากโคลัมโบ

from the late Arthur C. Clarke,

จาก Arthur C. Clarke ซึ่งอายุมากแล้ว

who said, "I want to see what's going on."

เขาพูดว่า "ผมอยากรู้ว่ามันเป็นยังไงบ้าง"

And he couldn't travel, so I went over there.

เขาไม่สามารถเดินทางได้เพราะอายุมากแล้ว ผมจึงไปหาเขา

He said two interesting things,

เขาพูดสิ่งที่น่าสนใจสองเรื่อง

"A teacher that can be replaced by a machine should be."

"ครูที่เครื่องจักรแทนที่ได้ ก็สมควรแล้ว"

(Laughter)

(ห้วเราะ)

The second thing he said was that,

อย่างที่สองที่เขาพูดก็คือ

"If children have interest,

"ถ้าเด็กมีความสนใจ

then education happens."

ก็แสดงว่ามีการศึกษาแล้ว"

And I was doing that in the field,

และนั่นก็คือสิ่งที่ผมกำลังทดลอง

so every time I would watch it and think of him.

ดังนั้น ทุกๆ ครั้งที่ผมดู และคิดถึงเขา

(Video) Arthur C. Clarke: And they can definitely

(วีดีโอ) Arthur C. Clarke: มันสามารถ

help people,

ช่วยเหลือผู้คนได้อย่างแน่นอน

because children quickly learn to navigate

เพราะเด็กๆ เรียนรู้ได้อย่างรวดเร็ว

the web and find things which interest them.

ที่จะเสาะแสวงหาสิ่งที่ทำให้พวกเขาสนใจ

And when you've got interest, then you have education.

และเมื่อคุณสนใจ เมื่อนั้นการศึกษาก็จะเกิดขึ้น

Sugata Mitra: I took the experiment to South Africa.

Sugata Mitra: ผมนำการทดลองไปใช้ที่ประเทศอัฟริกาใต้

This is a 15 year-old boy.

ที่เห็นคือเด็กชายอายุ 15 ปี

(Video) Boy: ... just mention, I play games

(วีดีโอ) เด็กชาย: ...อย่างที่บอก ผมเล่นเกมส์

like animals,

พวกเกมส์สัตว์♫

and I listen to music.

และผมก็ฟังเพลง

SM: And I asked him, "Do you send emails?"

SM: ผมถามเขาว่า "แล้วเธอส่งอีเมลไหม?"

And he said, "Yes, and they hop across the ocean."

เขาตอบว่า "ส่งซิ ข้ามน้ำข้ามทะเลเลย"

This is in Cambodia,

นี่คือในประเทศกัมพูชา

rural Cambodia --

ในชนบท

a fairly silly arithmetic game,

เกมตัวเลขพื้นๆ

which no child would play inside the classroom or at home.

เกมที่ไม่มีเด็กคนไหนจะเล่น ไม่ว่าในห้องเรียนหรือที่บ้าน

They would, you know, throw it back at you.

คุณรู้ใช่ไหม เขาจะโยนมันทิ้งด้วยซ้ำ

They'd say, "This is very boring."

พวกเขาจะบอกว่า "มันน่าเบื่อ"

If you leave it on the pavement

ถ้าคุณทิ้งมันไว้ตรงทางเดิน

and if all the adults go away,

และไม่มีผู้ใหญ่เลย

then they will show off with each other

เด็กๆ ก็จะอวดกัน

about what they can do.

ว่าพวกเขาทำอะไรได้บ้าง

This is what these children are doing.

นี่คือสิ่งที่พวกเด็กๆ กำลังทำ

They are trying to multiply, I think.

ผมคิดว่า พวกเขากำลังพยายามทำการคูณเลข

And all over India,

และทั่วทั้งประเทศอินเดีย

at the end of about two years,

เมื่อผ่านไปเกือบสองปี

children were beginning to Google their homework.

เด็กๆ ก็เริ่มทำการบ้านโดยให้กูเกิลช่วย

As a result, the teachers reported

ผลก็คือ ครูครูทั้งหลายพบว่า

tremendous improvements in their English --

ภาษาอังกฤษของพวกเด็กดีขึ้นมาก

(Laughter)

(หัวเราะ)

rapid improvement and all sorts of things.

มีการพัฒนาอย่างรวดเร็ว และอีกหลายอย่าง

They said, "They have become really deep thinkers and so on and so forth.

พวกเขาบอกว่า "เด็กๆ เริ่มกลายเป็นนักคิดที่ลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ"

(Laughter)

(หัวเราะ)

And indeed they had.

และก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ

I mean, if there's stuff on Google,

ผมหมายถึง ถ้าข้อมูลเหล่านี้มีอยู่ในกูเกิล

why would you need to stuff it into your head?

ทำไมคุณจะต้องคอยจดจำมันไว้ในหัวล่ะ?

So at the end of the next four years,

ดังนั้นในอีกสี่ปีข้างหน้า

I decided that groups of children can navigate the internet

ผมเชื่อว่าเด็กๆ เหล่านี้จะสามารถใช้อินเทอร์เน็ต

to achieve educational objectives on their own.

เพื่อบรรลุถึงเป้าหมายทางการศึกษาของตนเอง

At that time, a large amount of money

ช่วงนั้นเอง ที่มีทุนก้อนใหญ่

had come into Newcastle University

ตกมาถึงมหาวิทยาลัยนิวคาสเซิล

to improve schooling in India.

เพื่อให้ปรับปรุงการศึกษาในอินเดีย

So Newcastle gave me a call. I said, "I'll do it from Delhi."

ทางนิวคาสเซิลโทรมาหาผม ผมบอกเขาว่า "ผมจะนั่งทำงานที่เดลฮี"

They said, "There's no way you're going to handle

พวกเขาบอกผมว่า "ไม่มีทางที่คุณจะจัดการ

a million pounds-worth of University money

กับเงินหลายล้านปอนด์ของมหาวิทยาลัย

sitting in Delhi."

โดยนั่งทำงานอยู่ที่เดลฮี"

So in 2006,

ดังนั้นในปี 2006

I bought myself a heavy overcoat

ผมก็ซื้อเสื้อคลุมกันหนาวอย่างหนาให้กับตัวเอง

and moved to Newcastle.

และย้ายมาที่นิวคาสเซิล

I wanted to test the limits

ผมต้องการทดสอบข้อจำกัด

of the system.

ของระบบ

The first experiment I did out of Newcastle

การทดลองแรกที่ผมทำนอกนิวคาสเซิล

was actually done in India.

ที่จริงๆ แล้วทำในอินเดีย

And I set myself and impossible target:

และผมตั้งเป้าหมายที่ไม่น่าเป็นไปได้ให้กับตนเองว่า:

can Tamil speaking

เป็นไปได้ไหมที่ เด็กที่พูดภาษา Tamil

12-year-old children

อายุ 12 ปี

in a South Indian village

ในหมู่บ้านทางตอนใต้ของอินเดีย

teach themselves biotechnology

จะเรียนเรื่องเทคโนโลยีชีวภาพ

in English on their own?

ที่เป็นภาษาอังกฤษด้วยตนเอง?

And I thought, I'll test them, they'll get a zero --

และผมคิดว่า ผมจะทดสอบพวกเขา พวกเขาก็คงจะได้ศูนย์คะแนน

I'll give the materials, I'll come back and test them --

ผมจะให้เนื้อหาต่างๆ แก่พวกเขา และเมื่อกลับมาทดสอบอีกครั้ง

they get another zero,

พวกเขาก็จะได้ศูนย์คะแนนอีก

I'll go back and say, "Yes, we need teachers for certain things."

แล้วผมก็จะบอกว่า "ใช่ เราคงต้องการครูในบางเรื่อง"

I called in 26 children.

ผมเรียกเด็กทั้ง 26 คนมา

They all came in there, and I told them

มากันครบแล้ว ผมก็บอกเขาว่า

that there's some really difficult stuff on this computer.

มีสิ่งที่ยากมากๆ อยู่ในคอมพิวเตอร์นี้

I wouldn't be surprised if you didn't understand anything.

ฉันจะไม่แปลกใจ ถ้าพวกเธอจะไม่เข้าใจมันเลย

It's all in English, and I'm going.

ทั้งหมดเป็นภาษาอังกฤษ และฉันต้องไปล่ะ

(Laughter)

(หัวเราะ)

So I left them with it.

แล้วผมก็ปล่อยให้พวกเขาอยู่กับมัน

I came back after two months,

หลังจากนั้นสองเดือนผมกลับไปที่นั่น

and the 26 children marched in looking very, very quiet.

เด็กๆ ทั้ง 26 คนเข้ามาหาผม ท่าทางเงียบงัน

I said, "Well, did you look at any of the stuff?"

ผมพูดว่า "พวกเธอได้ดูมันไหม?"

They said, "Yes, we did."

พวกเขาตอบว่า "ได้ดู"♫

"Did you understand anything?" "No, nothing."

"พวกเธอพอจะเข้าใจอะไรไหม?" "ไม่ ไม่เลย"

So I said,

แล้วผมก็พูดว่า

"Well, how long did you practice on it

"อืมม์ พวกเธอใช้เวลากับมันนานแค่ไหน

before you decided you understood nothing?"

ก่อนที่เธอจะตัดสินใจว่าเธอไม่เข้าใจมันเลย"

They said, "We look at it every day."

พวกเขาตอบว่า "เราดูมันทุกๆ วัน"

So I said, "For two months, you were looking at stuff you didn't understand?"

"พวกเธอดูมัน ทั้งที่ไม่เข้าใจมันเลย ทุกๆ วันเป็นเวลานานสองเดือนเหรอ?"

So a 12 year-old girl raises her hand and says,

แล้วเด็กผู้หญิงอายุ 12 ปี คนหนึ่งก็ยกมือขึ้นแล้วพูดทีละคำ

literally,

คำค่อคำ

"Apart from the fact that improper replication of the DNA molecule

"นอกจากความจริงที่ว่า การทำสำเนา DNA ของโมเลกุลที่บกพร่อง

causes genetic disease,

ทำให้เกิดโรคทางพันธุกรรมแล้ว

we've understood nothing else."

พวกเราไม่เข้าใจอะไรเลย"

(Laughter)

(หัวเราะ)

(Applause)

(ปรบมือ)

(Laughter)

(หัวเราะ)

It took me three years to publish that.

ผมใช้เวลาสามปี กว่าจะตีพิมพ์เรื่องนี้

It's just been published in the British Journal of Educational Technology.

มันเพิ่งถูกเผยแพร่ในวารสารเทคโนโลยีทางการศึกษาของอังกฤษ

One of the referees who refereed the paper said,

หนึ่งในคณะกรรมการผู้ตัดสินกล่าวว่า

"It's too good to be true,"

"มันไม่น่าเป็นไปได้"

which was not very nice.

ซึ่งไม่ค่อยน่ารักเท่าไหร่

Well, one of the girls had taught herself

อย่างไรก็ตาม เด็กผู้หญิงคนหนึ่งได้สอนตัวเอง

to become the teacher.

ให้กลายเป็นครู

And then that's her over there.

และเธออยู่ที่นั่น

Remember, they don't study English.

อย่าลืมว่าพวกเขาไม่รู้ภาษาอังกฤษ

I edited out the last bit when I asked, "Where is the neuron?"

เมื่อผมถามเธอว่า "เซลล์ประสาทอยู่ที่ไหน?"

and she says, "The neuron? The neuron,"

เธอพูดว่า "เซลล์ประสาท? เซลล์ประสาท?"

and then she looked and did this.

และเธอก็มองผมและทำอย่างนี้

Whatever the expression, it was not very nice.

ไม่ว่าจะหมายถึงอะไร ดูจะไม่ค่อยสบายเท่าไหร่

So their scores had gone up from zero to 30 percent,

คะแนนทดสอบของพวกเขาเพิ่มจากศูนย์เป็น 30 เปอร์เซนต์

which is an educational impossibility under the circumstances.

ซึ่งไม่น่าเป็นไปได้เลยในการศึกษาภายใต้สภาพการณ์เช่นนั้น

But 30 percent is not a pass.

แต่ 30 เปอร์เซนต์นี่ก็ถือว่าไม่ผ่าน

So I found that they had a friend,

แล้วผมก็พบว่าพวกเด็กๆ มีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง

a local accountant, a young girl,

เป็นพนักงานบัญชีท้องถิ่น เป็นเด็กผู้หญิง

and they played football with her.

พวกเขาเล่นฟุตบอลด้วยกัน

I asked that girl, "Would you teach them

ผมบอกเธอว่า "เธอจะช่วยสอน

enough biotechnology to pass?"

วิชาเทคโนโลยีชีวภาพจนสอบผ่านได้ไหม?"

And she said, "How would I do that? I don't know the subject."

เธอพูดว่า "ฉันจะทำได้ยังไง? ฉันไม่รู้จักวิชาที่ว่าเลย?"

I said, "No, use the method of the grandmother."

ผมบอกว่า "ไม่เป็นไร แค่ใช้วิธีที่คุณยายเคยใช้"

She said, "What's that?"

เธอพูดว่า "มันคืออะไร?"

I said, "Well, what you've got to do

ผมพูดว่า "สิ่งที่คุณต้องทำ ก็เพียงแต่

is stand behind them

ยืนอยู่หลังพวกเขา

and admire them all the time.

และชมเชยพวกเขา

Just say to them, 'That's cool. That's fantastic.

แค่พูดกับพวกเขาว่า "เจ๋ง เยี่ยมมาก

What is that? Can you do that again? Can you show me some more?'"

นั่นอะไรหรือ? ทำอีกครั้งได้ไหม? มีอะไรให้ดูอีกไหม?

She did that for two months.

เธอทำตามที่ว่าเป็นเวลาสองเดือน

The scores went up to 50,

คะแนนทดสอบเพิ่มขึ้นเป็น 50

which is what the posh schools of New Delhi,

และเป็นสิ่งที่โรงเรียนอันยอดเยี่ยมในกรุงนิวเดลฮี

with a trained biotechnology teacher were getting.

ได้รับจากคุณครูที่ได้รับการอมรมในวิชาเทคโนโลยีทางชีวภาพ

So I came back to Newcastle

ผมกลับมายังนิวคาสเซิล

with these results

พร้อมกับผลการทดลองเหล่านี้

and decided

และตัดสินใจว่า

that there was something happening here

มีบางสิ่งกำลังเกิดขึ้น

that definitely was getting very serious.

ที่มันจะจริงจังขึ้นเรื่อยๆ อย่างแน่นอน

So, having experimented in all sorts of remote places,

ดังนั้น เพื่อที่จะทดลองในที่ๆ ห่างไกล

I came to the most remote place that I could think of.

ผมไปยังที่ๆ ห่างไกลที่สุดเท่าที่ผมจะนึกออก

(Laughter)

(หัวเราะ)

Approximately 5,000 miles from Delhi

ที่ๆ ห่างจากเดลฮี ประมาณ 5,000 ไมล์

is the little town of Gateshead.

เป็นที่ตั้งของเมืองเล็กๆ ชื่อ เกตส์เฮด

In Gateshead, I took 32 children

ที่เกตส์เฮด ผมใช้เด็ก 32 คน

and I started to fine-tune the method.

และปรับแต่งวิธีทดลอง

I made them into groups of four.

ผมแบ่งเด็กเป็นกลุ่มละสี่คน

I said, "You make your own groups of four.

ผมบอกว่า "พวกเธอแบ่งกันเองเป็นกลุ่ม กลุ่มละสี่คน

Each group of four can use one computer and not four computers."

แต่ละกลุ่มใช้คอมพิวเตอร์หนึ่งตัว"

Remember, from the Hole in the Wall.

จำได้ไหม คอมพิวเตอร์ที่ฝังไว้ในกำแพง

"You can exchange groups.

"พวกเธอสามารถเปลี่ยนกลุ่ม

You can walk across to another group,

สามารถเดินไปดูกลุ่มอื่นๆ

if you don't like your group, etc.

ถ้าเธอไม่ชอบกลุ่มของเธอ ฯลฯ

You can go to another group, peer over their shoulders, see what they're doing,

เธอสามารถไปที่กลุ่มอื่นๆ แอบมอง ดูว่าพวกเขากำลังทำอะไรกัน

come back to you own group and claim it as your own work."

กลับมาที่กลุ่มของเธอและอ้างสิ่งที่เธอเห็นมาว่าเป็นผลงานของเธอ"

And I explained to them

และผมอธิบายให้พวกเขาฟังว่า

that, you know, a lot of scientific research is done using that method.

พวกเธอรู้ใช่ไหมว่า การทดลองทางวิทยาศาสตร์ก็ทำกันอย่างนี้ทั้งนั้น

(Laughter)

(หัวเราะ)

(Applause)

(ปรบมือ)

The children enthusiastically got after me and said,

เด็กๆ กระตือรือร้นและพูดกับผมว่า

"Now, what do you want us to do?"

"คุณต้องการให้พวกเราทำอะไร"

I gave them six GCSE questions.

ผมให้ข้อสอบระดับมัธยม จำนวนหกข้อแก่พวกเขา

The first group -- the best one --

กลุ่มแรก กลุ่มที่ดีที่สุด

solved everything in 20 minutes.

ตอบได้ภายใน 20 นาที

The worst, in 45.

ที่แย่สุด ใช้เวลา 45 นาที

They used everything that they knew --

พวกเขาใช้ทุกอย่างที่เขารู้ --

news groups, Google, Wikipedia,

นิวส์กรุ๊ป กูเกิล วิกิพีเดีย

Ask Jeeves, etc.

ถามจีฟ ฯลฯ

The teachers said, "Is this deep learning?"

พวกครูพูดว่า "แล้วจะเรียนรู้ได้จริงๆ มั้ย"

I said, "Well, let's try it.

ผมบอกว่า "เรามาดูกัน

I'll come back after two months.

อีกสองเดือนผมจะกลับมา

We'll give them a paper test --

เราจะให้ข้อสอบเขาทำ ---

no computers, no talking to each other, etc."

ไม่มีคอมพิวเตอร์ ไม่มีการคุยกัน ฯลฯ"

The average score when I'd done it with the computers and the groups

คะแนนเฉลี่ยเมื่อผมทดสอบโดยมีคอมพิวเตอร์และกลุ่ม

was 76 percent.

คือ 76 เปอร์เซนต์

When I did the experiment, when I did the test,

เมื่อผมทดลอง ทำการทดสอบ

after two months, the score

ตามที่ว่า หลังจากนั้นอีกสองเดือน คะแนนก็คือ

was 76 percent.

76 เปอร์เซนต์

There was photographic recall

มันมีการระลึกเป็นภาพ

inside the children,

ภายในตัวเด็ก

I suspect because they're discussing with each other.

ผมคิดว่าเป็นเพราะพวกเขามีการถกเถียงกัน

A single child in front of a single computer

เด็กเพียงคนเดียวหน้าคอมพิวเตอร์หนึ่งตัว

will not do that.

จะไม่ทำอย่างนั้น

I have further results,

ผมมีผลลัพธ์ต่อจากนั้น

which are almost unbelievable,

ซึ่งแทบจะไม่น่าเชื่อเลย

of scores which go up with time.

เกี่ยวกับคะแนนสอบที่เพิ่มขึ้นตามเวลาที่ผ่านไป♫

Because their teachers say

เพราะครูของพวกเด็กบอกว่า

that after the session is over,

หลังจากการทดสอบจบไป

the children continue to Google further.

เด็กๆ ก็ยังคงใช้กูเกิลอย่างต่อเนื่อง

Here in Britain, I put out a call

กลับมาที่อังกฤษ ผมโทรศัพท์

for British grandmothers,

ไปยังคุณยายชาวอังกฤษ

after my Kuppam experiment.

หลังการทดลองที่ยังไม่ชัดเจนนัก

Well, you know,

ครับ พวกคุณคงจะรู้ว่า

they're very vigorous people, British grandmothers.

คุณยายชาวอังกฤษนั้นเป็นกลุ่มที่กระตือรือร้นมากๆ

200 of them volunteered immediately.

มีคนยินดีเป็นอาสาสมัครในทันที 200 คน

(Laughter)

(หัวเราะ)

The deal was that they would give me

ข้อตกลงก็คือทุกคนจะต้องสละ

one hour of broadband time,

เวลาหนึ่งชั่วโมงเชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ตความเร็วสูง

sitting in their homes,

จากที่บ้าน

one day in a week.

อาทิตย์ละวัน

So they did that,

ทั้งหมดทำตามนั้น

and over the last two years,

ตลอดเวลาสองปีที่ผ่านมา

over 600 hours of instruction

กว่า 600 ชั่วโมงที่มีการเรียนการสอน

has happened over Skype,

ผ่าน Skype

using what my students call the granny cloud.

โดยใช้สิ่งที่พวกนักเรียนของผมเรียกว่า กลุ่มเมฆคุณยาย

The granny cloud sits over there.

กลุ่มเมฆคุณยายอยู่ที่นั่น

I can beam them to whichever school I want to.

ผมสามารถยิงคุณยายเหล่านี้ไปยังโรงเรียนไหนก็ได้ที่ผมต้องการ

(Video) Teacher: You can't catch me.

(วีดีโอ) ครู: You can't catch me

You say it.

พวกเธอลองพูดตาม

You can't catch me.

You can't catch me

Children: You can't catch me.

เด็กๆ: You can't catch me

Teacher: I'm the gingerbread man.

ครู: I'm the gingerbread man

Children: I'm the gingerbread man.

เด็กๆ: I'm the gingerbread man.

Teacher: Well done. Very good ...

ครู: ดี ดีมาก ...

SM: Back at Gateshead,

SM: กลับไปที่เกตส์เฮด

a 10-year-old girl gets into the heart of Hinduism

เด็กหญิงอายุ 10 ขวบเข้าถึงแก่นแท้ของฮินดู

in 15 minutes.

ภายใน 15 นาที

You know, stuff which I don't know anything about.

เรื่องที่ผมไม่รู้เรื่องเอาเสียเลย

Two children watch a TEDTalk.

เด็กสองคนได้มีโอกาสดู TEDTalk

They wanted to be footballers before.

ก่อนหน้านั้นพวกเขาอยากเป็นนักฟุตบอล

After watching eight TEDTalks,

หลังจากดู TEDTalks ไปแปดตอน

he wants to become Leonardo da Vinci.

ตอนนี้เขาอยากเป็น ลีโอนาโด ดาวินชี่

(Laughter)

(หัวเราะ)

(Applause)

(ปรบมือ)

It's pretty simple stuff.

มันเป็นเรื่องง่ายๆ

This is what I'm building now --

นี่คือสิ่งที่ผมกำลังสร้าง

they're called SOLEs: Self Organized Learning Environments.

เราเรียกมันว่า SOLEs: Self Organized Learning Environments

The furniture is designed

มีการออกแบบเฟอร์นิเจอร์

so that children can sit in front of big, powerful screens,

ให้เด็กๆ เป็นกลุ่มๆ สามารถนั่งและมองเห็นจอ

big broadband connections, but in groups.

เชื่อมต่อด้วยอินเทอร์เน็ตความเร็วสูง

If they want, they can call the granny cloud.

ถ้าต้องการ พวกเขาก็สามารถติดต่อกลุ่มเมฆคุณยาย

This is a SOLE in Newcastle.

นี่คือ SOLE ในนิวคาสเซิล

The mediator is from Pune, India.

ผู้ดำเนินการสนทนาอยู่ที่อินเดีย

So how far can we go? One last little bit and I'll stop.

เราคืบหน้าไปไกลแค่ไหน? อีกนิดก่อนที่จะจบ

I went to Turin in May.

ผมไปที่ตูริน (เมืองในอิตาลี) เมื่อเดือนพฤกษภาคม

I sent all the teachers away from my group of 10 year-old students.

ผมกันครูทุกคนออกไปจากกลุ่มเด็กนักเรียนอายุ 10 ขวบ

I speak only English, they speak only Italian,

ผมใช้ภาษาอังกฤษ พวกเด็กๆ ใช้ภาษาอิตาเลี่ยน

so we had no way to communicate.

ดังนั้น ไม่มีทางที่เราสื่อสารกันได้

I started writing English questions on the blackboard.

ผมเริ่มเขียนคำถามเป็นภาษาอังกฤษบนกระดาน

The children looked at it and said, "What?"

เด็กๆ มองดูมันแล้วพุดว่า "อะไร?"

I said, "Well, do it."

ผมบอกว่า "ลงมือได้"

They typed it into Google, translated it into Italian,

พวกเขาพิมพ์มันลงในกูเกิล ให้กูเกิลแปลเป็นภาษาอิตาเลี่ยน

went back into Italian Google.

กลับไปค้นหาด้วยกูเกิลภาษาอิตาเลี่ยน

Fifteen minutes later --

15 นาทีผ่านไป ....

next question: where is Calcutta?

คำถามต่อมา: คาลกัตตาอยู่ที่ไหน?

This one, they took only 10 minutes.

คำถามนี้ใช้เวลาตอบเพียง 10 นาที

I tried a really hard one then.

ผมลองคำถามที่ยากอีก

Who was Pythagoras, and what did he do?

ใครคือพิธากอรัส (Pythagoras) และเขาทำอะไร?

There was silence for a while,

เงียบไปชั่วครู่

then they said, "You've spelled it wrong.

แล้วเด็กๆ ก็บอกว่า "คุณสะกดผิด"

It's Pitagora."

มันต้องเป็น Pitagora (ภาษาอิตาเลี่ยน)

And then,

แล้ว

in 20 minutes,

ในเวลา 20 นาที

the right-angled triangles began to appear on the screens.

สามเหลี่ยมมุมฉากก็ปรากฏขึ้นบนจอ

This sent shivers up my spine.

ผมเสียวสันหลังวาบ

These are 10 year-olds.

นี่คือเด็กอายุ 10 ขวบ

Text: In another 30 minutes they would reach the Theory of Relativity. And then?

[ข้อความ] ในอีก 30 นาที พวกเขาคงจะไปถึงทฤษฎีสัมพันธภาพ แล้วก็?

(Laughter)

(หัวเราะ)

(Applause)

(ปรบมือ)

SM: So you know what's happened?

SM: ดังนั้นพวกคุณทราบแล้วใช่ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?

I think we've just stumbled across

ผมคิดว่าพวกเราเพิ่งเจอเข้ากับ

a self-organizing system.

ระบบจัดการด้วยตนเอง

A self-organizing system is one

ระบบจัดการด้วยตนเองคือระบบ

where a structure appears

ที่โครงสร้างปรากฏ

without explicit intervention from the outside.

โดยปราศจากการแทรกแซงจากภายนอก

Self-organizing systems also always show emergence,

ระบบจัดการตนเองยังแสดงถึงการวิวัฒนาการ

which is that the system starts to do things,

ที่ระบบจะเริ่มทำงานเมื่อเผชิญ

which it was never designed for.

กับสิ่งที่ไม่เคยถูกออกแบบมาก่อน

Which is why you react the way you do,

ซึ่งก็เหมือนกับที่ทำไมคุณมีปฏิกิริยาตอบสนองกับสิ่งต่างๆ

because it looks impossible.

เพราะว่ามันดูไม่น่าเป็นไปได้

I think I can make a guess now --

ผมคิดว่าตอนนี้ผมพอจะเดาได้ว่า

education is self-organizing system,

การศึกษาแบบระบบจัดการด้วยตนเอง

where learning is an emergent phenomenon.

ซึ่งมีการเรียนรู้ เป็นปรากฏการณ์ของการวิวัฒนาการ

It'll take a few years to prove it, experimentally,

มันคงจะต้องใช้เวลาอีกสองสามปีเพื่อพิสูจน์โดยการทดลอง

but I'm going to try.

แต่ผมจะพยายาม

But in the meanwhile, there is a method available.

แล้วในระหว่างนั้น ก็จะมีวิธีให้ใช้ได้อยู่

One billion children, we need 100 million mediators --

เราต้องการผู้ดำเนินการสนทนาหนึ่งร้อยล้านคน ต่อเด็กๆ หนึ่งพันล้านคน

there are many more than that on the planet --

โลกเรามีคนจำนวนมากกว่านั้นเยอะ

10 million SOLEs,

SOLEs 10 ล้านเครื่อง

180 billion dollars and 10 years.

เงินจำนวน หนึ่งแสนแปดหมื่นล้านดอลลาร์ และเวลาสิบปี

We could change everything.

เราสามารถเปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้

Thanks.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(ตบมือ)