New experiments in self-teaching | Sugata Mitra

آزمایشهای جدید سوگاتا میترا در زمینه خودآموزی

Translator: Mohammad Reza Minoosepehr Reviewer: soheila Jafari

Well, that's kind of an obvious statement up there.

این جمله که میبنید، جمله گویایی است.

I started with that sentence about 12 years ago,

حدودا ١٢ سال پیش با این جمله شروع کردم، (محل هایی بر روی زمین وجود دارد ، در هر کشور، که در آن، به دلایل مختلف، مدارس خوب نمی تواند ساخته شوند و معلمان خوب می تواند و یا نمی خواهید به....)

and I started in the context

در محیطی از

of developing countries,

کشورهای در حال توسعه.

but you're sitting here from every corner of the world.

اما اینجا شما از جای جای کره زمین اومدید.

So if you think of a map of your country,

بنابراین اگه به نقشه کشورتون فکر کنید،

I think you'll realize

متوجه میشید که

that for every country on Earth,

برای هر کشوری که روی زمین هست

you could draw little circles to say,

میتونید یه دایره های کوچیکی بکشید و بگید

"These are places where good teachers won't go."

" اینجا جاهاییه که معلمهای خوب نمیرند"

On top of that,

در صدر اونها

those are the places from where trouble comes.

جاهاییه که مشکلات از اونجا ها سر باز میکنن.

So we have an ironic problem --

بنابراین ما با یه مشکل خنده دار روبروایم.

good teachers don't want to go

اینکه معلم های خوب تمایلی به رفتن

to just those places where they're needed the most.

به جاهایی که بیشترین نیاز به اونها هست ندارند.

I started in 1999

در سال ١٩٩٩ با آزمایشی

to try and address this problem with an experiment,

شروع کردم به بررسی این مشکل،

which was a very simple experiment in New Delhi.

یه تحقیق خیلی ساده در دهلی نو.

I basically embedded a computer

اینجوری که یه کامیپوتر رو

into a wall of a slum in New Delhi.

در دیوار یکی از محله های فقیر نشین دهلی نو کار گذاشتم.

The children barely went to school, they didn't know any English --

بچه ها پا برهنه به مدرسه می رفتند و اصلا انگلیسی بلد نبودن.

they'd never seen a computer before,

تا حالا کامپیوتر ندیده بودند و

and they didn't know what the internet was.

اصلا نمی دونستن که اینترنت چی هست.

I connected high speed internet to it -- it's about three feet off the ground --

کامپیوتر که در سه فوتی زمین قرار داشت و به اینترنت پر سرعت وصل کردم

turned it on and left it there.

و روشنش کردم و رفتم.

After this,

بعد از اون،

we noticed a couple of interesting things, which you'll see.

نکات جالبی رو متوجه شدم که خواهید دید.

But I repeated this all over India

این کار رو در سرتاسر هند

and then through

و در جاهای زیادی در دنیا

a large part of the world

تکرار کردم

and noticed

و متوجه شدم

that children will learn to do

که بچه ها چیزی رو یاد میگیرن

what they want to learn to do.

که دوست دارن یاد بگیرن تا آن را انجامش بدن.

This is the first experiment that we did --

این اولین آزمایشی است که انجام دادیم--

eight year-old boy on your right

پسر هشت ساله ای که در سمت راست قرار داره

teaching his student, a six year-old girl,

داره به دانش آموزش، دختر بچه شش ساله

and he was teaching her how to browse.

یاد میده که چه جوری در اینترنت جستجو کنه.

This boy here in the middle of central India --

این پسر در اینجا،در مرکز هند--

this is in a Rajasthan village,

اینجا روستای راجستانه

where the children recorded their own music

جایی که بچه ها آهنگ خودشون ضبط می کردند

and then played it back to each other

و اونو برای همدیگه پخش میکردن.

and in the process,

ودر این فرایند

they've enjoyed themselves thoroughly.

اونا از کارای خودشون لذت میبرند.

They did all of this in four hours

اونا همه این کارا رو بعد از چهار ساعت

after seeing the computer for the first time.

که برای اولین بار کامپیوتر رو دیدن انجام دادن.

In another South Indian village,

در یکی دیگه از روستاهای جنوبی هند،

these boys here

این پسرا در اینجا

had assembled a video camera

دوربینی دست و پا کردن و

and were trying to take the photograph of a bumble bee.

دارن سعی می کنن تا از یه زنبور عسل عکس بگیرن.

They downloaded it from Disney.com,

اونا اینو از سایت دیزنی

or one of these websites,

یا یکی از همین سایتا دانلود کردن،

14 days after putting the computer in their village.

چهارده روز بعد از اینکه کامپیوتر در روستاشون گذاشته شد.

So at the end of it,

بنابراین در آخر

we concluded that groups of children

ما نتیجه گرفتیم که گروه بچه ها

can learn to use computers and the internet on their own,

می تونن طریقه استفاده از کامپیوتر و اینترنت رو خودشون یاد بگیرن،

irrespective of who

بدون توجه به اینکه چه کسی هستند

or where they were.

یا اینکه متعلق به کجا هستند.

At that point, I became a little more ambitious

در این جا ، بلند پروازی ام رو بیشتر کردم

and decided to see

و تصمیم گرقتم ببینم

what else could children do with a computer.

که بچه ها چه کارای دیگه ای می تونن با کامپیوتر بکنن.

We started off with an experiment in Hyderabad, India,

این کار و با یه آزمایش در حیدر آباد هند شروع کردیم،

where I gave a group of children --

اونجا به گروهی از بچه هایی

they spoke English with a very strong Telugu accent.

که انگلیسی رو به لهجه غلیظ تلگو صحبت میکردن

I gave them a computer

کامپیوتری که مجهز به

with a speech-to-text interface,

نرم افزار تبدیل گفتار به نوشتار بود دادم،

which you now get free with Windows,

این نرم افزار رو الان میتونید با ویندوز رایگان بگیرید،

and asked them to speak into it.

و ازشون خواستم تا با اون حرف بزنن.

So when they spoke into it,

وقتی اونا با اون حرف میزدند

the computer typed out gibberish,

کامپیوتر یه مشت چرت و پرت می نوشت،

so they said, "Well, it doesn't understand anything of what we are saying."

اونا میگفتن" این هیچی از چیزایی که ما می گیم رو نمی فهمه."

So I said, "Yeah, I'll leave it here for two months.

گفتم " خب آره. من اینو برای دوماه میذارم اینجا.

Make yourself understood

سعی کنید تا خودتون رو

to the computer."

به کامپیوتر بفهمونید. "

So the children said, "How do we do that."

پرسیدن" چه جوری این کارو کنیم؟"

And I said,

گفتم:

"I don't know, actually."

" راستش نمی دونم"

(Laughter)

(خنده حضار)

And I left.

بعدش رفتم.

(Laughter)

(خنده حضار)

Two months later --

دوماه بعد--

and this is now documented

این الان در بخش فناوری اطلاعات

in the Information Technology

مجله "پیشرفت جهانی"

for International Development journal --

ثبت شده--

that accents had changed

لهجه تغییر کرده بود

and were remarkably close to the neutral British accent

و به طرز کاملا چشمگیری به لهجه طبیعی بریتانیایی

in which I had trained the speech-to-text synthesizer.

که به برنامه تشخیص گفتار به نوشتار داده بودم نزدیک شده بود.

In other words, they were all speaking like James Tooley.

به بیان دیگه، اونها مثل جیمز تولی صحبت می کردن.

(Laughter)

(خنده حضار)

So they could do that on their own.

بنابراین تونستن خودشون به تنهایی اون کار رو بکنن.

After that, I started to experiment

بعد از اون شروع کردم به آزمایش

with various other things

یه سری از موارد دیگه ای که

that they might learn to do on their own.

اونا ممکن بود خودشون کارکردن با اونها رو یادبگیرن.

I got an interesting phone call once from Columbo,

یه بار یه تماس جالبی از کولومبو از داشتم،

from the late Arthur C. Clarke,

از آرتور سی کلارک،

who said, "I want to see what's going on."

که گفت" می خوام بدونم جریان از چه قراره."

And he couldn't travel, so I went over there.

از اونجا که اون نمی تونست سفر کنه من به اونجا رفتم.

He said two interesting things,

اون دو تا نکته جالب گفت،

"A teacher that can be replaced by a machine should be."

" معلمی که بشه جاش رو با یه ماشین عوض کرد، بایدعوضش کرد"

(Laughter)

(خنده حضار)

The second thing he said was that,

نکته دومی که گفت این بود که،

"If children have interest,

" اگه دانش آموزان علاقه داشته باشن،

then education happens."

آموزش اتفاق می افته."

And I was doing that in the field,

من داشتم کارم رو تو همون زمینه انجام میدادم،

so every time I would watch it and think of him.

بنابراین هر دفعه میتونستم تماشاش کنم و بهش فکر کنم.

(Video) Arthur C. Clarke: And they can definitely

و اونا قطعا میتونن

help people,

به مردم کمک کنن،

because children quickly learn to navigate

چرا که بچه ها خیلی زود راه رو پیدا میکنن

the web and find things which interest them.

و میرند به دنبال چزهایی که براشون جالبه.

And when you've got interest, then you have education.

و وقتی که علاقه داشته باشی، آموزش رو هم داری.

Sugata Mitra: I took the experiment to South Africa.

آزمایشم رو به آفریقای جنوبی بردم.

This is a 15 year-old boy.

این یه پسر ١٥ ساله است.

(Video) Boy: ... just mention, I play games

اگه بخوام فقط بگم ، بازی میکنم

like animals,

مثل حیوانات،

and I listen to music.

و به موسیقی گوش میدم.

SM: And I asked him, "Do you send emails?"

ازش پرسیدم " ایمیل هم میفرستی؟"

And he said, "Yes, and they hop across the ocean."

و جواب داد" بله . ایمیل هام تو سرتاسر دنیا پخش میشن".

This is in Cambodia,

اینجا کامبودیا است

rural Cambodia --

منطقه روستایی کامبودیا--

a fairly silly arithmetic game,

یه بازی خیلی مسخره ریاضی،

which no child would play inside the classroom or at home.

که هیچ بچه ای حاظر نیست تو خونه یا تو مدرسه باهاش بازی بکنه.

They would, you know, throw it back at you.

اگه بازی رو بهشون بدید، پرتش میکنن به طرفتون.

They'd say, "This is very boring."

و میگن" این خیلی خسته کننده است".

If you leave it on the pavement

اما اگه شما اونو توی خیابون بذارید،

and if all the adults go away,

و همه والدین هم برن کنار،

then they will show off with each other

اونا به همدیگه نشون میدن

about what they can do.

که چه کاری می شه با اون انجام داد.

This is what these children are doing.

درست مثل همون کاری که این بچه ها دارن میکنن.

They are trying to multiply, I think.

فکر کنم دارم سعی میکنم ضرب رو یادبگیرن.

And all over India,

و در سرتاسر هند،

at the end of about two years,

پس از حدود دو سال،

children were beginning to Google their homework.

بچه ها دیگه داشتن شروع میکردن به جستجوی تکالیفشون در گوگل.

As a result, the teachers reported

بر اساس نتیجه ای که معلم ها گزارش کردن،

tremendous improvements in their English --

زبان انگلیسی شون به طرز شگرفی پیشرفت کرد--

(Laughter)

(خنده حضار)

rapid improvement and all sorts of things.

پیشرفتی سریع در همه موارد بوجود آمده بود.

They said, "They have become really deep thinkers and so on and so forth.

اونا میگفتن" بچه ها به یه سری متفکران اندیشمند تبدیل شدن و موارد دیگه".

(Laughter)

(خنده حضار)

And indeed they had.

و راستش اونها شده بودن.

I mean, if there's stuff on Google,

منظورم اینه که ، وقتی مطالب روی گوگل هستن،

why would you need to stuff it into your head?

چه نیازی که شما اونو توی مغزتون ذخیره کنید؟

So at the end of the next four years,

بنابراین در پایان دور چهار سال بعدی،

I decided that groups of children can navigate the internet

متوجه شدم که بچه ها می توتن خودشون به تنهایی

to achieve educational objectives on their own.

از اینترنت در جهت رسیدن به اهداف آموزشی استفاده کنن.

At that time, a large amount of money

در اون موقع پول زیادی

had come into Newcastle University

برای ارتقاء مدارس در هند

to improve schooling in India.

به دانشگاه نیوکسل واریز شده بود.

So Newcastle gave me a call. I said, "I'll do it from Delhi."

بنابراین نیوکسل با من تماس گرفت و منم گفتم که کار رو از دهلی انجام میدم

They said, "There's no way you're going to handle

اونا گفتن"راهی وجود نداره که بتونی

a million pounds-worth of University money

سرمایه میلیونی دانشگاه رو با نشستن

sitting in Delhi."

در دهلی مدیریت کنی."

So in 2006,

اینجوری شد که در سال ٢۰۰٦،

I bought myself a heavy overcoat

یه اورکت کلفت برای خودم خریدم

and moved to Newcastle.

و به نیوکسل رفتم.

I wanted to test the limits

می خواستم تا محدودیت های سیستم رو

of the system.

امتحان کنم.

The first experiment I did out of Newcastle

اولین آزمایشی که در خارج از نیوکسل انجام دادم

was actually done in India.

عملا در هند بود.

And I set myself and impossible target:

برای خودم یه هدف غیر ممکن تعیین کردم:

can Tamil speaking

اینکه" آیا بچه های دوازده ساله

12-year-old children

تامیل زبان

in a South Indian village

در یه روستایی در جنوب هند

teach themselves biotechnology

می تونستن خودشون به تنهایی بیوتکنولوژی رو

in English on their own?

اونهم به زبان انگلیسی یاد بگیرند؟"

And I thought, I'll test them, they'll get a zero --

و فکر میکردم اگه اینو آزمایش کنم اونها نمره صفر می گیرند.

I'll give the materials, I'll come back and test them --

مطالب رو در اختیارشون می ذاشتم ، برمیگشتم و امتحانشون میکردم.

they get another zero,

اونا یه صقره دیگه میگیرند.

I'll go back and say, "Yes, we need teachers for certain things."

اونوقت برمیگردم و میگم "بله ، برای یه سری موارد معین ،ما به معلم ها نیازمندیم."

I called in 26 children.

٢٦ دانش آموز رو صدا کردم.

They all came in there, and I told them

اونا به اونجا اومدند و بهشون گفتم

that there's some really difficult stuff on this computer.

که یه سری مطالب خیلی دشوار روی این کامپیوتر ریخته شده.

I wouldn't be surprised if you didn't understand anything.

برای همین تعجب نمی کنم اگه چیزی ازش سر در نیارید.

It's all in English, and I'm going.

همش به زبان انگلیسی و منم دارم میرم.

(Laughter)

( خنده حضار)

So I left them with it.

بنابراین اونا رو با کامپیوتر تنها گذاشتم.

I came back after two months,

بعد از دوماه برگشتم ،

and the 26 children marched in looking very, very quiet.

هر ٢٦ دانش آموز خیلی خیلی ساکت فقط خیره شده بودن.

I said, "Well, did you look at any of the stuff?"

پرسیدم" خب، اصلا به اون مطالب نگاهی انداختید؟"

They said, "Yes, we did."

جواب دادن" بله. انداختیم."

"Did you understand anything?" "No, nothing."

"چیزی هم فهمیدید؟" " نه. هیچ چیز."

So I said,

بعد گفتم،

"Well, how long did you practice on it

" خب، قبل از اینکه تصمیم بگیرید که هیچی نفهمیدید

before you decided you understood nothing?"

چقدر برای تمرین کردن رو اون وقت گذاشتید؟"

They said, "We look at it every day."

گفتند" هر روز بهش نگاه میکنیم"

So I said, "For two months, you were looking at stuff you didn't understand?"

گفتم :" یعنی شما دوماه به چیزی نگاه میکردید که اصلا چیزی ازش نمی فهمیدید؟"

So a 12 year-old girl raises her hand and says,

در این موقع یه دختر ١٢ ساله دستش رو بلند میکنه میگه:

literally,

عینا"،

"Apart from the fact that improper replication of the DNA molecule

" به غیر از این نکته که تکثیر نابجای مولکول DNA

causes genetic disease,

باعث بروز بیماری های ژنتیکی میشه،

we've understood nothing else."

چیزه دیگه ای نفهمیدیم."

(Laughter)

(خنده حضار)

(Applause)

(تشویق حضار)

(Laughter)

(خنده حضار)

It took me three years to publish that.

سه سال طول کشید تا بتونم اون تحقیق رو چاپ کنم.

It's just been published in the British Journal of Educational Technology.

اخیرا در مجله فناوری آموزشی بریتانیا چاپ شده.

One of the referees who refereed the paper said,

یکی از داورانی که مقاله رو بررسی میکرد گفت:

"It's too good to be true,"

" خیلی خوبه که درست باشه".

which was not very nice.

که خیلی هم خوب نبود.

Well, one of the girls had taught herself

بهرحال، یکی از دخترا خودش یاد گرفته بود

to become the teacher.

که معلم بشه.

And then that's her over there.

اونی که اون طرف ایستاده.

Remember, they don't study English.

یادتون باشه،اونا انگلیسی نمی خونن.

I edited out the last bit when I asked, "Where is the neuron?"

تیکه آخر رو حذف کردم که ازش می پرسم" نورون کجاست؟"

and she says, "The neuron? The neuron,"

و اون میگه" نورون؟نورون؟"

and then she looked and did this.

بعد نگاهی انداخت و اینجوری کرد.

Whatever the expression, it was not very nice.

اصطلاحش هرچی باشه چندان جالب نیست.

So their scores had gone up from zero to 30 percent,

بهرحال ، نمره هاشون از صفر به ٣۰ درصد رشد کرده بود،

which is an educational impossibility under the circumstances.

چیزی که تحت اون شرایط یه جور "غیرممکن آموزشی" به حساب میاد.

But 30 percent is not a pass.

اما ٣۰ درصد نمره قبولی نیست.

So I found that they had a friend,

بعد متوجه شدم که اونها دوستی دارن،

a local accountant, a young girl,

دختر جوانی که حسابدار محلی بود و

and they played football with her.

بچه ها باهاش فوتبال بازی میکردن.

I asked that girl, "Would you teach them

از اون دختر پرسیدم" میشه به بچه ها به حدی که

enough biotechnology to pass?"

اونا بتونن درس رو قبول بشن بیوتکنولوژی درس بدی؟ "

And she said, "How would I do that? I don't know the subject."

اونم گفت" چه جوری این کارو کنم؟من اصلا چیزی از این موضوع نمی دونم."

I said, "No, use the method of the grandmother."

بهش گفتم" نه. از روش مادربزرگ ها استفاده کن."

She said, "What's that?"

گفت" اون چی هست؟"

I said, "Well, what you've got to do

گفتم" کاری که باید بکنی اینه که

is stand behind them

پشتشون باشی و اونها رو

and admire them all the time.

همیشه تحسین کنی.

Just say to them, 'That's cool. That's fantastic.

فقط بهشون بگو" فوق العاده است. عالیه

What is that? Can you do that again? Can you show me some more?'"

اون چیه؟ میتونی دوباره انجامش بدی؟ میتونی یه کم بیشتر از اون بهم نشون بدی؟"

She did that for two months.

اونم این کار رو برای دوماه انجام داد.

The scores went up to 50,

نمره ها تا ٥۰ بالا رفت.

which is what the posh schools of New Delhi,

نمره ای که بچه ها در مدارس مجلل دهلی

with a trained biotechnology teacher were getting.

که معلم های کارآزمورده بیوتکنولوژی دارن میگیرن.

So I came back to Newcastle

سپس با این نتایج

with these results

به نیوکسل برگشتم

and decided

و متوجه شدم

that there was something happening here

که چیزی درحال اتفاق افتادن بود

that definitely was getting very serious.

که قطعا داشت خیلی جدی می شد.

So, having experimented in all sorts of remote places,

اینجوری با آزمایش در انواع محل های دورافتاده،

I came to the most remote place that I could think of.

به بیشتر مناطق دورافتاده ای که می تونستم تصور کنم رفتم.

(Laughter)

(خنده حضار)

Approximately 5,000 miles from Delhi

تقریبا در ٥۰۰۰ مایلی دهلی

is the little town of Gateshead.

شهر کوچک گیت سید قرار داره.

In Gateshead, I took 32 children

در گیت سید ٣٢ دانش آموز رو برداشتم و

and I started to fine-tune the method.

سعی کردم تا متد رو با اونا تنظیم کنم.

I made them into groups of four.

اونا رو به گروه های چهار نفری تقسیم کردم.

I said, "You make your own groups of four.

بهشون گفتم" خودتون گروه های چهار نفری درست کنید.

Each group of four can use one computer and not four computers."

هر گروه فقط از یک کامپیوتر میتونه استفاده.

Remember, from the Hole in the Wall.

پروژه "روزنه ای در دیوار " رو یادتون بیاد.

"You can exchange groups.

" میتونید گروه هاتون رو عوض کنید.

You can walk across to another group,

اگه گروهتون رو دوست ندارید

if you don't like your group, etc.

میتونید به یه گروه دیگه برید.

You can go to another group, peer over their shoulders, see what they're doing,

میتونید به یه گروه دیگه برید و کنارشون بشینید ببینید دارن چی کار میکنن،

come back to you own group and claim it as your own work."

بعدش به گروه خودتون برگردید و همون کارو بکنید."

And I explained to them

براشون توضیح دادم که

that, you know, a lot of scientific research is done using that method.

خیلی از تحقیقات علمی همین طوری انجام میشه.

(Laughter)

(خنده حضار)

(Applause)

(تشویق حضار)

The children enthusiastically got after me and said,

بچه ها خیلی مشتاقانه پیشم اومدن و گفتن،

"Now, what do you want us to do?"

"حالا تو از ما میخوای چی کار کنیم؟"

I gave them six GCSE questions.

به اونها شش نمونه سوال GCSE

The first group -- the best one --

گروه اول، بهترین گروه،

solved everything in 20 minutes.

همه سوال ها رو در ٢۰ دقیقه حل کردند.

The worst, in 45.

بدترین گروه در ٤٥ دقیقه.

They used everything that they knew --

اونها از همه چیزایی که بلد بودن استفاده کردن--

news groups, Google, Wikipedia,

اخبار گروهی، گوگل، ویکی پدیا،

Ask Jeeves, etc.

اسک جوییز، غیره...

The teachers said, "Is this deep learning?"

معلم ها میگفتن" این یادگیری عمقی هست؟"

I said, "Well, let's try it.

می گفتم" خب، بیایین امتحانش کنیم.

I'll come back after two months.

من بعد از دو ماه بر میگردم.

We'll give them a paper test --

از اونها امتحان کتبی میگیرم--

no computers, no talking to each other, etc."

بدون کامپیوتر، بدون صحبت کردن با همدیگه و غیره.."

The average score when I'd done it with the computers and the groups

میانگین نمره وقتی امتحان رو گروهی و با کامپیوتر ازشون گرفتم ،

was 76 percent.

٧٦ درصد بود.

When I did the experiment, when I did the test,

بعد دوماه، وقتی آزمایش کردم و

after two months, the score

امتحان گرفتم ،

was 76 percent.

نمره ٧٦ درصد بود.

There was photographic recall

من فکر می کنم حافظه تصویری

inside the children,

در درون بچه ها وجود داشت،

I suspect because they're discussing with each other.

چرا که اونا دارن با همدیگه بحث میکنن.

A single child in front of a single computer

یه بچه به تنهایی در مقابل کامپیوتر

will not do that.

این کار رو نمیکنه.

I have further results,

نتایج بیشتری دارم

which are almost unbelievable,

که تقریبا غیر قابل باورند،

of scores which go up with time.

از نمره هایی که در طول زمان بالا رفتند.

Because their teachers say

چرا که معلم هاشون میگن که

that after the session is over,

وقتی که کلاس تموم میشه

the children continue to Google further.

بچه ها هنوز به جستجو کردن در گوگل ادامه میدن.

Here in Britain, I put out a call

اینجا در بریتانیا،

for British grandmothers,

بعد از تحقیقم در کوپام

after my Kuppam experiment.

تماسی با " مادربزرگان بریتانیا" داشتم.

Well, you know,

همونطوری که میدونید،

they're very vigorous people, British grandmothers.

"مادربزرگان بریتانیا" افراد خیلی فعالی هستند.

200 of them volunteered immediately.

٢۰۰ تفر اونها بی معطلی داوطلب شدن.

(Laughter)

(خنده حضار)

The deal was that they would give me

قرار بود که اونها یه ساعت از

one hour of broadband time,

اوقات ارتباطی شون رو به من بدهند و

sitting in their homes,

تو خونشون بشینن.

one day in a week.

یک روز در هفته.

So they did that,

اونها این کارو کردن.

and over the last two years,

در طول بیش از دوسال ،

over 600 hours of instruction

بیش از ٦۰۰ ساعت آموزش

has happened over Skype,

بوسیله اسکایپ انجام شد.

using what my students call the granny cloud.

با استفاده از چیزی که دانش آموزام بهش میگن "توده مادربزگی"

The granny cloud sits over there.

این توده مادربزرگی اونطرف میشینه.

I can beam them to whichever school I want to.

اینجوری می تونم اونها رو به هر مدرسه ای که میخوام بفرستم.

(Video) Teacher: You can't catch me.

(ویدیو) معلم: نمی تونی منو بگیری.

You say it.

بگید.

You can't catch me.

نمی تونی منو بگیری.

Children: You can't catch me.

نمی تونی منو بگیری.

Teacher: I'm the gingerbread man.

من مرد نون زنجبیلی ام.

Children: I'm the gingerbread man.

من مرد نون زنجبیلی ام.

Teacher: Well done. Very good ...

خیلی خوبه. عالیه..

SM: Back at Gateshead,

برگردیم به گیت سید،

a 10-year-old girl gets into the heart of Hinduism

یه دختر ١۰ ساله در عرض ١٥ دقیقه

in 15 minutes.

میره تو دل مکتب "هندوایسم"

You know, stuff which I don't know anything about.

چیزی که من هیچی ازش سر در نمیارم.

Two children watch a TEDTalk.

دو تا از بچه ها TEDTalk رو تماشا می کنن.

They wanted to be footballers before.

اونها قبلا می خواستند فوتبالیست بشن.

After watching eight TEDTalks,

بعد از ٨ دقیقه تماشای TEDTalk

he wants to become Leonardo da Vinci.

اون میخواست "لئوناردو داوینچی " بشه.

(Laughter)

(خنده حضار)

(Applause)

( تشویق حضار)

It's pretty simple stuff.

کار خیلی راحتیه.

This is what I'm building now --

چیزیه که الان دارم میسازمش.

they're called SOLEs: Self Organized Learning Environments.

بهش میگن "سولز" . یعنی : محیط های یادگیری خود شکل گرفته.

The furniture is designed

اسباب و لوازم طراحی شدند

so that children can sit in front of big, powerful screens,

و بچه ها میتونن در مقابل صفحه های بزرگ و قوی

big broadband connections, but in groups.

که بورد ارتباطی بزرگی داره بشینن. منتها بصورت گروهی.

If they want, they can call the granny cloud.

اگه دوست داشته باشن میتونن با " توده مادربزرگی" تماس بگیرن.

This is a SOLE in Newcastle.

این یه سول در نیوکاسله.

The mediator is from Pune, India.

مجری اش فردی از هنده.

So how far can we go? One last little bit and I'll stop.

بنابراین تا کجا میتونیم جلو بریم؟ اینم بگم و تموم کنم.

I went to Turin in May.

در ماه می به تورین رفتم.

I sent all the teachers away from my group of 10 year-old students.

همه معلم ها رو از گروه دانش آموزان ١۰ ساله دور کردم.

I speak only English, they speak only Italian,

من فقط انگلیسی صحبت میکنم و اونها فقط ایتالیایی،

so we had no way to communicate.

بنابراین هیچ راه ارتباطی نداشتیم.

I started writing English questions on the blackboard.

شروع کردم به نوشتن سوالهایی به انگلیسی روی تخته.

The children looked at it and said, "What?"

بچه نگاه کردن و گفتن " چیه؟"

I said, "Well, do it."

گفتم" خب . انجامش بدید."

They typed it into Google, translated it into Italian,

اونها جمله رو توی گوگل تایپ کردن به ایتالیایی ترجمه کردن.

went back into Italian Google.

و به گوگل ایتالیایی برگشتند.

Fifteen minutes later --

١٥ دقیقه بعد....

next question: where is Calcutta?

سوال بعدی: "کلکته کجاست؟"

This one, they took only 10 minutes.

این یکی رو فقط ١۰ دقیقه طول دادن.

I tried a really hard one then.

بعد یه سوال واقعا سخت دادم.

Who was Pythagoras, and what did he do?

فیثاغوراث کی بود و چه کاری انجام داد؟

There was silence for a while,

برای چند لحظه سکوت کردند،

then they said, "You've spelled it wrong.

بعدش گفتن" تو اشتباه اونو تلفظ کردی.

It's Pitagora."

اون فیثاغورثه.."

And then,

و بعد

in 20 minutes,

در ٢۰ دقیقه

the right-angled triangles began to appear on the screens.

مثلث ها قایم الزاویه روی مانیتورها نقش بستند.

This sent shivers up my spine.

یه لحظه تمام تنم به لرزه افتاد.

These are 10 year-olds.

اونها فقط ١۰ سالشونه.

Text: In another 30 minutes they would reach the Theory of Relativity. And then?

تا ٣۰ دقیقه دیگه اونها به تئوری نسبیت دست پیدا میکنند و بعد؟..

(Laughter)

(خنده حضار)

(Applause)

(تشویق حضار)

SM: So you know what's happened?

خب..فکر میکنید چه اتفاقی افتاد؟

I think we've just stumbled across

من فکر میکنم که ما از یک

a self-organizing system.

سیستم خود شکل گرفته برخورداریم.

A self-organizing system is one

یه سیستم خود شگل گرفته سیستمیه

where a structure appears

که در اون ساختارها بدون

without explicit intervention from the outside.

دخالت مستقیم از خارج ظاهر میشند.

Self-organizing systems also always show emergence,

این سیستم ها همچنین همیشه نشان دهنده اظطراری هستند

which is that the system starts to do things,

که به خاطر همون سیستم شروع به کار میکنه،

which it was never designed for.

چیزی که سیستم اصلا برای اون طراحی نشده.

Which is why you react the way you do,

به همین دلیل شما در راهی که میرید واکنش نشون میدید

because it looks impossible.

چون به نظر غیر ممکن میرسه.

I think I can make a guess now --

فکر کنم الان بتونم یه حدسی بزنم.

education is self-organizing system,

آموزش وقتی خود شکل گرفته است

where learning is an emergent phenomenon.

که در اون یادگیری یه پدیده اضطراری باشه.

It'll take a few years to prove it, experimentally,

عملا سالها طول میکشه تا بشه اثباتش کرد

but I'm going to try.

اما میخوام امتحانش کنم.

But in the meanwhile, there is a method available.

در ضمن، یه روش هم موجوده.

One billion children, we need 100 million mediators --

با یک میلیارد بچه، به صد میلیون میاندار نیاز داریم..

there are many more than that on the planet --

روی کره زمین چیزی بیش از اون وجود--

10 million SOLEs,

ده میلیون سولز

180 billion dollars and 10 years.

و ١٨۰ میلیارد دلار و ده سال وقت.

We could change everything.

ما میتونیم همه چیز رو تغییر بدیم.

Thanks.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق حضار).