Celeste Headlee: 10 ways to have a better conversation | TED

Translator: Phiratath Nopratanawong Reviewer: Vera Chicharito

All right, I want to see a show of hands:

เอาละค่ะ ฉันอยากจะขอให้ยกมือหน่อย

how many of you have unfriended someone on Facebook

มีใครบ้างที่เลิกเป็นเพื่อน กับใครสักคนบนเฟสบุ๊ก (Facebook)

because they said something offensive about politics or religion,

ด้วยเหตุที่พวกเขาชอบพูดโจมตี การเมืองหรือศาสนา

การดูแลเด็ก หรือแม้แต่อาหารบ้างไหมคะ

childcare, food?

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And how many of you know at least one person that you avoid

แล้วมีกี่ท่านที่คอยหลบเลี่ยง คนรู้จักอย่างน้อยหนึ่งคนอยู่

เพียงเพราะคุณไม่อยากคุยกับเขา

because you just don't want to talk to them?

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

You know, it used to be that in order to have a polite conversation,

ทราบไหมคะ เมื่อก่อน เพื่อจะมีการสนทนาอย่างสุภาพ

we just had to follow the advice of Henry Higgins in "My Fair Lady":

เราก็แค่ทำตามคำแนะนำของ Henry Higgins ใน "My Fair Lady"

Stick to the weather and your health.

พูดแต่เรื่องอากาศและสุขภาพของคุณ

But these days, with climate change and anti-vaxxing, those subjects --

ทว่าทุกวันนี้ จากการเปลี่ยนแปลง ภูมิอากาศและการต่อต้านการฉีดวัคซีน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

เรื่องพวกนั้นก็ไม่ปลอดภัยเช่นกัน

are not safe either.

So this world that we live in,

ดังนั้น โลกใบนี้ที่พวกเราอาศัยอยู่

this world in which every conversation

ในโลกใบนี้ ที่ซึ่งทุก ๆ การสนทนา

สามารถกลายเป็นการโต้เถียงได้

has the potential to devolve into an argument,

where our politicians can't speak to one another

โลกที่นักการเมืองไม่สามารถพูดคุยกันเองได้

and where even the most trivial of issues

โลกที่แม้แต่เรื่องเล็กน้อย ก็ยังมีคนคิดจะสู้กัน

have someone fighting both passionately for it and against it, it's not normal.

ทั้งสู้เพื่อมัน และเพื่อล้มล้างมัน อย่างแรงกล้า นี่ไม่ใช่เรื่องปกติ

Pew Research did a study of 10,000 American adults,

ศูนย์วิจัยพิว (Pew) ได้ทำการศึกษา ผู้ใหญ่ชาวอเมริกัน 10,000 คน

และพบว่า ในเวลานี้ เรามีการแบ่งขั้วอำนาจกันมากขึ้น

and they found that at this moment, we are more polarized,

we are more divided,

เราแตกแยกกันมากขึ้น

มากกว่าที่เคยเป็นมาในประวัติศาสตร์

than we ever have been in history.

We're less likely to compromise,

เรามีแนวโน้มประนีประนอมกันน้อยลง

which means we're not listening to each other.

ซึ่งหมายความว่า เราไม่รับฟังกันและกันเลย

And we make decisions about where to live,

และเราตัดสินใจว่าจะอยู่ที่ไหน

who to marry and even who our friends are going to be,

จะแต่งงานกับใครดี และคนที่เราจะคบเป็นเพื่อนด้วย

based on what we already believe.

โดยขึ้นอยู่กับสิ่งที่เราเชื่อแต่เดิม

อีกครั้ง ที่มันส่อให้เห็นว่า เราไม่รับฟังกันและกันเลย

Again, that means we're not listening to each other.

การสนทนาต้องการความสมดุล ระหว่างการพูดและการฟัง

A conversation requires a balance between talking and listening,

and somewhere along the way, we lost that balance.

และเราก็เสียสมดุลนั้นไป ในระหว่างการสนทนา

ค่ะ ส่วนหนึ่งเกิดจากเทคโนโลยี

Now, part of that is due to technology.

สมาร์ทโฟนที่ทุกคนถืออยู่ในมือ

The smartphones that you all either have in your hands

or close enough that you could grab them really quickly.

หรือเอาไว้ใกล้ตัวที่สุดเพื่อจะได้ หยิบออกมาได้เร็ว ๆ

According to Pew Research,

ตามผลการศึกษาของสถาบันพิว

about a third of American teenagers send more than a hundred texts a day.

วัยรุ่นชาวอเมริกันประมาณหนึ่งในสาม ส่งข้อความกว่า 100 ข้อความต่อวัน

And many of them, almost most of them, are more likely to text their friends

หลาย ๆ คน ซึ่งแทบทุกคน มักส่งข้อความหาเพื่อน

มากกว่าจะคุยกับเพื่อนแบบต่อหน้า

than they are to talk to them face to face.

มีหนึ่งบทความชิ้นเอกจาก นิตยสาร The Atlantic

There's this great piece in The Atlantic.

เขียนขึ้นโดยครูชั้นมัธยมปลาย ชื่อ พอล บาร์นเวลล์

It was written by a high school teacher named Paul Barnwell.

เขาให้นักเรียนทำโครงการเกี่ยวกับการสื่อสาร

And he gave his kids a communication project.

He wanted to teach them how to speak on a specific subject without using notes.

เขาต้องการสอนให้เด็กรู้จัก การพูดในหัวข้อเฉพาะโดยไม่ต้องดูกระดาษจด

And he said this: "I came to realize..."

เขากล่าวว่า "ผมได้ตระหนักว่า..."

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

"I came to realize that conversational competence

"ผมได้ตระหนักว่า ความสามารถในการสนทนา

might be the single most overlooked skill we fail to teach.

อาจเป็นทักษะเดียวที่ถูกมองข้ามมากที่สุด และเราล้มเหลวที่จะสอน"

Kids spend hours each day engaging with ideas and each other through screens,

เด็ก ๆ ใช้เวลาหลายชั่วโมงในแต่ละวัน จดจ่อกับความคิดและผู้คนทางหน้าจอ

but rarely do they have an opportunity

แต่น้อยคนนักที่จะมีโอกาส

to hone their interpersonal communications skills.

ฝึกฝนทักษะการสื่อสารระหว่างบุคคล

It might sound like a funny question, but we have to ask ourselves:

มันอาจเป็นคำถามที่ฟังดูแปลก ๆ แต่เราต้องถามตัวเองว่า

Is there any 21st-century skill

ยังมีทักษะแห่งศตวรรษที่ 21 อย่างไหน

more important than being able to sustain coherent, confident conversation?"

จะสำคัญไปกว่า การประคองบทสนทนา ให้สอดคล้องและมีความมั่นใจได้อีกล่ะ

ฉันมีอาชีพที่ต้องพูดคุยกับบุคคลต่าง ๆ

Now, I make my living talking to people:

Nobel Prize winners, truck drivers,

ผู้ได้รับรางวัลโนเบล, คนขับรถบรรทุก,

billionaires, kindergarten teachers,

เศรษฐีพันล้าน, คุณครูอนุบาล,

ประมุขของรัฐ, ช่างประปา

heads of state, plumbers.

I talk to people that I like. I talk to people that I don't like.

ฉันได้พูดคุยกับคนที่ฉันชอบ และได้พูดคุยกับคนที่ฉันไม่ชอบ

I talk to some people that I disagree with deeply on a personal level.

ฉันได้พูดคุยกับคนบางคน ที่ฉันไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งเป็นการส่วนตัว

But I still have a great conversation with them.

แต่ฉันก็ยังมีบทสนทนาเยื่ยม ๆ กับพวกเขาได้

So I'd like to spend the next 10 minutes or so teaching you how to talk

ดังนั้น ฉันจึงอยากจะใช้ 10 นาทีต่อจากนี้ สอนพวกคุณเรื่องวิธีการพูด

and how to listen.

และวิธีการรับฟัง

Many of you have already heard a lot of advice on this,

หลายคนอาจเคยได้ยินคำแนะนำหลายอย่าง ในเรื่องนี้กันมาบ้างแล้วนะคะ

things like look the person in the eye,

อย่างเช่น ให้สบตาคู่สนทนา

think of interesting topics to discuss in advance,

คิดหัวข้อที่น่าสนใจในการพูดคุยเอาไว้ล่วงหน้า

look, nod and smile to show that you're paying attention,

มอง, พยักหน้า, และยิ้ม เพื่อแสดงว่าคุณกำลังสนใจ

พูดทวนสิ่งที่ได้ยิน หรือรวบประเด็น

repeat back what you just heard or summarize it.

แต่ฉันอยากให้คุณลืมมันไปให้หมด

So I want you to forget all of that.

It is crap.

เพราะมันไร้ประโยชน์สิ้นดี

(เสียงหัวเราะ)

(Laughter)

ไม่มีเหตุผลอะไรให้ต้องเรียนรู้ เพื่อแสดงความสนใจ

There is no reason to learn how to show you're paying attention

if you are in fact paying attention.

หากว่าคุณกำลังสนใจอยู่จริง ๆ

(เสียงหัวเราะ)

(Laughter)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Now, I actually use the exact same skills as a professional interviewer

ฉันใช้ทักษะเดียวกันนี้ ในการเป็นนักสัมภาษณ์มืออาชีพ

that I do in regular life.

ที่ฉันใช้ในชีวิตประจำวัน

So, I'm going to teach you how to interview people,

ดังนั้น ฉันจะสอนคุณ ถึงวิธีการสัมภาษณ์คน

and that's actually going to help you learn how to be better conversationalists.

และนั่นจะช่วยให้คุณเรียนรู้ การจะเป็นนักสนทนาชั้นเลิศได้

Learn to have a conversation

เรียนรู้ที่จะมีการสนทนา

โดยไม่ทำให้คุณเสียเวลา, ไม่ทำให้รู้สึกเบื่อ,

without wasting your time, without getting bored,

and, please God, without offending anybody.

และ ได้โปรดเถอะ โดยไม่ทำให้ใครโมโหคุณ

We've all had really great conversations.

เราต่างก็เคยมีการสนทนา ที่เยี่ยมยอดด้วยกันทั้งสิ้น

เราเคยมีมันมาก่อน เรารู้ดีว่ามันเป็นอย่างไร

We've had them before. We know what it's like.

The kind of conversation where you walk away feeling engaged and inspired,

การสนทนาที่จบลงด้วย ความรู้สึกตราตรึงและมีแรงบันดาลใจ

ทำให้รู้สึกว่า คุณได้สร้างความสัมพันธ์อย่างแท้จริง

or where you feel like you've made a real connection

or you've been perfectly understood.

หรือคุณเข้าใจมันได้อย่างถ่องแท้

There is no reason

มันไม่มีเหตุผล

why most of your interactions can't be like that.

ว่าทำไมการโต้ตอบส่วนใหญ่ของคุณ จะเป็นอย่างนั้นบ้างไม่ได้

ฉันมีกฎง่าย ๆ อยู่ 10 ข้อ ฉันจะถ่ายทอดให้คุณฟังทุกข้อ

So I have 10 basic rules. I'm going to walk you through all of them,

but honestly, if you just choose one of them and master it,

แต่อันที่จริง ถ้าคุณเลือกมาสักข้อหนึ่ง และฝึกใช้จนชำนาญ

เพียงเท่านี้ คุณก็จะได้เพลิดเพลินไปกับ บทสนทนาดี ๆ แล้ว

you'll already enjoy better conversations.

Number one: Don't multitask.

ข้อแรก อย่าทำหลายอย่างไปพร้อมกัน

และฉันไม่ได้หมายความแค่วางโทรศัพท์

And I don't mean just set down your cell phone

or your tablet or your car keys or whatever is in your hand.

วางแท็บเล็ต วางกุญแจรถ หรือวางอะไรก็ตามที่คุณถืออยู่ในมือ

I mean, be present.

ฉันหมายความว่า ให้อยู่กับปัจจุบัน

อยู่กับ ณ ขณะนั้น

Be in that moment.

Don't think about your argument you had with your boss.

ไม่คิดถึงเรื่องที่คุณเถียงกับเจ้านาย

ไม่คิดว่าตอนเย็นจะกินอะไรดี

Don't think about what you're going to have for dinner.

If you want to get out of the conversation,

ถ้าคุณไม่อยากจะคุย

get out of the conversation,

คุณก็ไม่ต้องคุย

แต่อย่าคุยแบบครึ่ง ๆ กลาง ๆ

but don't be half in it and half out of it.

Number two: Don't pontificate.

ข้อสอง อย่าวิจารณ์

If you want to state your opinion

ถ้าคุณอยากแสดงความเห็น

โดยที่ไม่ต้องการการตอบกลับ การโต้แย้ง ท้วงติงหรือการพัฒนาใด ๆ

without any opportunity for response or argument or pushback or growth,

คุณไปเขียนบล็อกเถอะค่ะ

write a blog.

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Now, there's a really good reason why I don't allow pundits on my show:

มีเหตุผลที่ฟังขึ้นว่า ทำไมฉันจึงไม่ยอม ให้ผู้เชี่ยวชาญมาเข้าร่วมการพูดของฉัน

ก็เพราะพวกเขาน่าเบื่อไงคะ

Because they're really boring.

If they're conservative, they're going to hate Obama and food stamps and abortion.

ถ้าเขาเป็นพวกอนุรักษ์นิยม ก็จะเกลียดโอบามา แสตมป์แลกอาหาร และการทำแท้ง

If they're liberal, they're going to hate

ถ้าเขาเป็นพวกเสรีนิยม เขาก็จะเกลียด

big banks and oil corporations and Dick Cheney.

ธนาคารยักษ์ใหญ่ บริษัทน้ำมัน และ ดิก เชนีย์

Totally predictable.

เดาไว้ได้เลย

And you don't want to be like that.

และคุณคงไม่ต้องการจะเป็นอย่างนั้น

You need to enter every conversation assuming that you have something to learn.

คุณต้องร่วมสนทนา โดยคิดเสียว่าคุณกำลังเรียนรู้อะไรสักอย่าง

The famed therapist M. Scott Peck said

เอ็ม. สก๊อต เพ็คค์ (M. Scott Peck) นักบำบัดชื่อดัง เคยกล่าวว่า

that true listening requires a setting aside of oneself.

"การฟังที่แท้จริง จำเป็นต้องเก็บใจไว้

และบางทีก็หมายถึง ยอมสละความคิดเห็นส่วนตัวไปด้วย"

And sometimes that means setting aside your personal opinion.

He said that sensing this acceptance,

เขากล่าวว่า การได้สัมผัสถึงการยอมรับเช่นนี้

the speaker will become less and less vulnerable

ผู้พูดก็จะเริ่มรู้สึกอ่อนไหวน้อยลงไป

and more and more likely to open up the inner recesses

และยิ่งมีโอกาสที่จะเปิดเผย

of his or her mind to the listener.

ความในใจของเขาหรือเธอให้แก่ผู้ฟัง

Again, assume that you have something to learn.

ขอย้ำอีกครั้งนะคะ จงคิดเสียว่า คุณกำลังเรียนรู้อะไรสักอย่าง

Bill Nye: "Everyone you will ever meet knows something that you don't."

บิลล์ ไนย์ : "ทุกคนที่คุณเจอ ล้วนรู้ในบางสิ่งที่คุณไม่เคยรู้"

I put it this way:

ฉันขอพูดอย่างนี้ว่า

Everybody is an expert in something.

"ทุกคนเป็นผู้เชี่ยวชาญในบางสิ่ง"

ข้อสาม ใช้คำถามปลายเปิด

Number three: Use open-ended questions.

ในกรณีนี้ ให้เอาอย่างนักข่าว

In this case, take a cue from journalists.

ขึ้นต้นคำถามด้วย ใคร, อะไร, เมื่อไหร่, ที่ไหน, ทำไม หรือ อย่างไร

Start your questions with who, what, when, where, why or how.

If you put in a complicated question, you're going to get a simple answer out.

ถ้าคุณใช้คำถามที่ซับซ้อน คุณก็จะได้คำตอบเรียบ ๆ

If I ask you, "Were you terrified?"

ถ้าฉันถามคุณว่า "คุณกลัวหรือเปล่า"

you're going to respond to the most powerful word in that sentence,

คุณก็จะตอบกลับด้วยคำพูด ที่หนักแน่นมากที่สุดในประโยคนั้น

which is "terrified," and the answer is "Yes, I was" or "No, I wasn't."

คือคำว่า " หวาดกลัว" และคำตอบคือ "ใช่ ฉันกลัว" กับ "ไม่ ฉันไม่กลัว"

"Were you angry?" "Yes, I was very angry."

"คุณโกรธเหรอ" "ใช่ ฉันโกรธมาก"

Let them describe it. They're the ones that know.

ให้เขาได้บรรยายออกมา เพราะเขารู้ดีกว่าใคร

Try asking them things like, "What was that like?"

ลองใช้คำถาม เช่น "เป็นอย่างไรบ้าง"

"How did that feel?"

"คุณรู้สึกอย่างไร"

Because then they might have to stop for a moment and think about it,

เพราะต่อจากนั้น พวกเขาอาจหยุดคิดทบทวนดูสักครู่

and you're going to get a much more interesting response.

และคุณจะได้คำตอบที่น่าสนใจ กว่าเดิมขึ้นเยอะเลย

Number four: Go with the flow.

ข้อสี่ ไหลตามน้ำไป

That means thoughts will come into your mind

นี่หมายถึง ความคิดต่าง ๆ จะแล่นเข้ามาในหัว

and you need to let them go out of your mind.

คุณต้องปล่อยให้มันไหลออกจากความคิดคุณไป

We've heard interviews often

เราเคยได้ฟังการสัมภาษณ์

in which a guest is talking for several minutes

บ่อยครั้ง ที่แขกรับเชิญพูดนานอยู่หลายนาที

จากนั้นก็กลับมาที่พิธีกร แล้วเขาก็ถามคำถาม

and then the host comes back in and asks a question

which seems like it comes out of nowhere, or it's already been answered.

ซึ่งเป็นคำถามที่อยู่ดี ๆ ก็โผล่มา หรือเป็นคำถามที่ตอบไปแล้ว

หมายความว่า พิธีกรอาจจะ เลิกฟังตั้งแต่สองนาทีที่แล้ว

That means the host probably stopped listening two minutes ago

because he thought of this really clever question,

เพราะเขาคิดคำถามสุดเจ๋งนี้ขึ้นมาได้

and he was just bound and determined to say that.

และมันก็ติดอยู่ในใจเขา จนเขาตัดสินใจถามคำถามนั้นออกมา

And we do the exact same thing.

แล้วเราก็ทำสิ่งเดียวกันนี้เอง

We're sitting there having a conversation with someone,

เวลาที่เรากำลังนั่งคุยกับใครสักคน

อยู่ ๆ เราก็นึกขึ้นมาได้ว่า เราเคยเจอฮิวจ์ แจ็คแมนที่ร้านกาแฟ

and then we remember that time that we met Hugh Jackman in a coffee shop.

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And we stop listening.

แล้วจากนั้นเราก็เลิกฟัง

Stories and ideas are going to come to you.

เรื่องราวและความคิดต่าง ๆ จะพรั่งพรูเข้ามาในหัวคุณ

You need to let them come and let them go.

คุณต้องปล่อยให้มันผ่านมา แล้วผ่านไป

ข้อห้า เมื่อไม่รู้ ก็บอกว่าคุณไม่รู้

Number five: If you don't know, say that you don't know.

Now, people on the radio, especially on NPR,

ผู้ดำเนินรายการวิทยุ โดยเฉพาะสถานีวิทยุแห่งชาติ (NPR)

จะตื่นตัวขึ้นมาก ว่าเขากำลังถูกบันทึกเสียง

are much more aware that they're going on the record,

เขาจึงระวังมากขึ้น ในการอ้างตัวเป็นผู้เชี่ยวชาญ

and so they're more careful about what they claim to be an expert in

and what they claim to know for sure.

และสิ่งที่อ้างว่าตัวเองรู้ลึก รู้จริง

Do that. Err on the side of caution.

ให้ทำแบบนั้นค่ะ กันไว้ดีกว่าแก้

Talk should not be cheap.

"คำพูดไม่ควรเป็นเพียงลมปาก"

Number six: Don't equate your experience with theirs.

ข้อหก อย่าเทียบประสบการณ์คุณกับของเขา

If they're talking about having lost a family member,

ถ้าเขาพูดถึงการสูญเสียสมาชิกในครอบครัว

อย่าเริ่มพูดถึงตอนที่ คุณสูญเสียสมาชิกในครอบครัวไป

don't start talking about the time you lost a family member.

If they're talking about the trouble they're having at work,

ถ้าเขาพูดถึงปัญหาที่เจอในที่ทำงาน

don't tell them about how much you hate your job.

อย่าบอกว่าคุณเกลียดงานของคุณขนาดไหน

It's not the same. It is never the same.

มันไม่เหมือนกัน และจะไม่มีวันเหมือน

ทุกประสบการณ์ เป็นเรื่องเฉพาะคน

All experiences are individual.

And, more importantly, it is not about you.

และที่สำคัญยิ่งไปกว่านั้น มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ

คุณไม่ต้องแย่งช่วงเวลานั้นมา เพื่อแสดงว่าคุณเจ๋งแค่ไหน

You don't need to take that moment to prove how amazing you are

หรือคุณเจ็บปวดมากเพียงใด

or how much you've suffered.

เคยมีคนถามสตีเฟน ฮอว์กกิง ถึงระดับไอคิวของเขา ซึ่งเขาตอบว่า

Somebody asked Stephen Hawking once what his IQ was, and he said,

"I have no idea. People who brag about their IQs are losers."

"ไม่รู้สิ คนที่โม้เรื่องระดับไอคิว เป็นพวกขี้แพ้ทั้งนั้นแหละ"

(เสียงหัวเราะ)

(Laughter)

การสนทนา ไม่ใช่โอกาสในการเลื่อนตำแหน่ง

Conversations are not a promotional opportunity.

Number seven:

ข้อเจ็ด

Try not to repeat yourself.

พยายามอย่าทวนคำพูดตัวเอง

It's condescending, and it's really boring,

มันทั้งดูอวดดี และน่าเสียอารมณ์มาก

and we tend to do it a lot.

และเราก็ชอบทำอย่างนั้นเป็นประจำ

Especially in work conversations or in conversations with our kids,

โดยเฉพาะ การพูดคุยในที่ทำงาน หรือเวลาพูดกับลูก ๆ

we have a point to make,

เรามีเรื่องที่อยากจะย้ำเตือน

เราจึงพูดใหม่หลาย ๆ รอบ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

so we just keep rephrasing it over and over.

Don't do that.

จงอย่าทำแบบนั้น

Number eight: Stay out of the weeds.

ข้อแปด อยู่ให้ห่างจากเรื่องยิบย่อย (Stay out of the weeds)

Frankly, people don't care

พูดตามตรง คนอื่นเขาไม่สนใจ

เรื่องปี, เรื่องชื่อ,

about the years, the names,

the dates, all those details

เรื่องวันที่, รายละเอียดทั้งหลาย

that you're struggling to come up with in your mind.

ที่คุณคิดเท่าไร ก็คิดไม่ออกสักที

เขาไม่สนใจหรอก เขาสนแต่เรื่องคุณ

They don't care. What they care about is you.

They care about what you're like,

เขาสนว่า คุณเป็นอย่างไร

คุณมีอะไรที่เหมือนกับเขา

what you have in common.

So forget the details. Leave them out.

ฉะนั้น จงลืมรายละเอียดซะ ทิ้งมันไปเลย

Number nine:

ข้อเก้า

ข้อนี้ไม่ใช่ข้อสุดท้าย แต่เป็นข้อที่สำคัญที่สุด

This is not the last one, but it is the most important one.

Listen.

ฟังนะคะ

I cannot tell you how many really important people have said

ฉันไม่อาจบอกได้ว่า มีคนสำคัญสักเท่าไร ที่กล่าวว่า

that listening is perhaps the most, the number one most important skill

การฟัง อาจเป็นทักษะที่สำคัญ มากที่สุดเป็นอันดับหนึ่ง

that you could develop.

ที่คุณสามารถพัฒนาได้

Buddha said, and I'm paraphrasing,

พระพุทธเจ้าเคยตรัสไว้ และฉันขอกล่าวด้วยคำพูดใหม่ว่า

"If your mouth is open, you're not learning."

"ถ้าคุณอ้าปากพูด คุณก็กำลังอดที่จะเรียนรู้"

และคาลวิน คูลลิดจ์ เคยกล่าวว่า "ไม่มีใคร ที่ฟังแล้วต้องตกงาน"

And Calvin Coolidge said, "No man ever listened his way out of a job."

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

แล้วทำไม เราถึงไม่รับฟังกันและกันล่ะ

Why do we not listen to each other?

Number one, we'd rather talk.

ข้อหนึ่ง เราชอบพูดมากกว่า

When I'm talking, I'm in control.

เมื่อฉันได้พูด ฉันคือผู้ตัดสินใจ

I don't have to hear anything I'm not interested in.

ไม่ต้องฟัง สิ่งที่ฉันไม่ได้สนใจ

I'm the center of attention.

ฉันเป็นศูนย์กลางความสนใจ

I can bolster my own identity.

ฉันสามารถฉายแววความเป็นตัวตนออกมาได้

แต่ยังมีอีกเหตุผลหนึ่ง

But there's another reason:

We get distracted.

คือ เราเสียสมาธิ

ตามปกติ คนทั่วไปพูดประมาณ 225 คำต่อนาที

The average person talks at about 225 word per minute,

but we can listen at up to 500 words per minute.

แต่เราสามารถรับฟังได้มากถึง 500 คำต่อนาที

So our minds are filling in those other 275 words.

เพราะ สมองเราพยายามเติมอีก 275 คำที่เหลือ

And look, I know, it takes effort and energy

คิดดูสิคะ ฉันรู้ว่ามันต้องใช้ความพยายาม และพลังงาน

ในการตั้งอกตั้งใจฟังใครสักคนอย่างล้นเหลือ

to actually pay attention to someone,

but if you can't do that, you're not in a conversation.

แต่ถ้าคุณทำไม่ได้ ก็เท่ากับคุณไม่ได้ร่วมวงสนทนาเลย

You're just two people shouting out barely related sentences

คุณเป็นแค่คนสองคนที่ตะโกนใส่กัน ด้วยประโยคที่แทบไม่เกี่ยวข้องกันสักนิด

in the same place.

ในสถานที่เดียวกัน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

You have to listen to one another.

คุณต้องรับฟังกันและกันค่ะ

สตีเฟน โควีย์ กล่าวไว้อย่างสวยหรูว่า

Stephen Covey said it very beautifully.

He said, "Most of us don't listen with the intent to understand.

"เราแทบทุกคน ไม่ได้ฟังด้วยเจตนาที่จะเข้าใจ

We listen with the intent to reply."

เราฟังด้วยเจตนาที่จะโต้ตอบ"

One more rule, number 10, and it's this one: Be brief.

กฎข้อสุดท้าย ข้อสิบ พูดให้สั้นเข้าไว้

[A good conversation is like a miniskirt; short enough to retain interest,

[การสนทนาที่ดี ก็เหมือนกับกระโปรงสั้น ต้องสั้นพอที่จะดึงดูดความสนใจ

but long enough to cover the subject. -- My Sister]

แต่ก็ยาวพอที่จะครอบคลุมจุดสำคัญ - พี่สาวของฉัน]

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(เสียงปรบมือ)

(Applause)

All of this boils down to the same basic concept, and it is this one:

ทั้งหมดนี้ย่อลงเป็นแนวคิดพื้นฐานเดียวกัน ก็คือสิ่งนี้

Be interested in other people.

จงสนใจคนอื่น

You know, I grew up with a very famous grandfather,

รู้ไหมคะ ฉันเติบโตมากับคุณตาที่มีชื่อเสียงมาก

and there was kind of a ritual in my home.

เราเคยจัดพิธีอย่างหนึ่งในบ้านของฉัน

People would come over to talk to my grandparents,

ผู้คนจะมาหาเพื่อพูดคุยกับคุณตาคุณยาย

and after they would leave, my mother would come over to us,

หลังจากพวกเขากลับไป คุณแม่ก็จะเข้ามาหาเรา

แล้วบอกว่า "รู้ไหมจ๊ะ นั่นเป็นใคร

and she'd say, "Do you know who that was?

เธอคือรองอันดับหนึ่งมิสอเมริกา

She was the runner-up to Miss America.

He was the mayor of Sacramento.

เขาเป็นนายกเทศมนตรีเมืองซาคราเมนโต

She won a Pulitzer Prize. He's a Russian ballet dancer."

เธอได้รางวัลพูลิตเซอร์ เขาเป็นนักบัตเลต์ชาวรัสเซีย

And I kind of grew up assuming

และฉันได้เติบโตขึ้น

everyone has some hidden, amazing thing about them.

โดยคาดว่าทุกคนมีพรสวรรค์ซ่อนอยู่ในตัว

And honestly, I think it's what makes me a better host.

เรียนตามตรง ฉันคิดว่า มันทำให้ฉันทำหน้าที่พิธีกรได้ดียิ่งขึ้น

I keep my mouth shut as often as I possibly can,

ฉันหุบปากสนิท ให้บ่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้

ฉันเปิดใจให้กว้าง

I keep my mind open,

and I'm always prepared to be amazed,

และเตรียมพร้อมที่จะรู้สึกพิศวงอยู่เสมอ

และฉันก็ไม่เคยผิดหวังเลย

and I'm never disappointed.

You do the same thing.

คุณลองทำดูบ้างสิคะ

Go out, talk to people,

ก้าวออกไปพูดคุยกับผู้คน

เปิดใจรับฟังพวกเขา

listen to people,

and, most importantly, be prepared to be amazed.

และสิ่งสำคัญที่สุด เตรียมใจให้พร้อมที่จะพิศวง

Thanks.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)