The danger of silence | Clint Smith | TED

Translator: Pavitra Urathumkul Reviewer: Sritala Dhanasarnsombut

Dr. Martin Luther King, Jr.,

ดร. มาร์ติน ลูเธอร์ คิง จูเนียร์

in a 1968 speech where he reflects upon the Civil Rights Movement,

กล่าวสุนทรพจน์เมื่อ ค.ศ. 1968 เรื่องการเรียกร้องสิทธิพลเมือง

states, "In the end,

ว่า ท้ายที่สุด

we will remember not the words of our enemies

เราไม่ได้จดจำคำพูดของศัตรู

but the silence of our friends."

หากแต่เป็นความเงียบของสหายเรา

As a teacher, I've internalized this message.

การเป็นครูทำให้ผมได้รู้แจ้งถึงความหมายนี้

Every day, all around us,

ทุกวันนี้ จะเห็นว่าทุกสิ่งรอบตัวเรา

we see the consequences of silence

ล้วนเป็นผลลัพธ์จากความเงียบ

manifest themselves in the form of discrimination,

ที่ปรากฏชัดในรูปแบบของการแบ่งแยก

violence, genocide and war.

ความรุนแรง การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ และสงคราม

In the classroom, I challenge my students

ผมกระตุ้นให้นักเรียนในห้อง

to explore the silences in their own lives

วิเคราะห์ความเงียบในชีวิตของพวกเขา

through poetry.

ผ่านบทกลอน

We work together to fill those spaces,

เราร่วมมือกันเติมเต็มช่องว่าง

to recognize them, to name them,

ยอมรับมัน พูดถึงมัน

to understand that they don't have to be sources of shame.

เข้าใจว่าสิ่งต่างๆ เหล่านั้น ไม่ใช่เรื่องน่าละอาย

In an effort to create a culture within my classroom

การพยายามสร้างวัฒนธรรมในห้องเรียนของผม

where students feel safe sharing the intimacies

ให้นักเรียนสะดวกใจจะเล่าเรื่องความเคยชิน

of their own silences,

กับความเงียบของตน

I have four core principles posted on the board

มีหลักอยู่ 4 ข้อ แปะบนกระดาน

that sits in the front of my class,

ที่อยู่หน้าห้องเรียน

which every student signs at the beginning of the year:

ซึ่งนักเรียนทุกคนยอมรับตั้งแต่ต้นเทอมว่า

read critically, write consciously,

ต้องอ่านอย่างวิเคราะห์ เขียนอย่างตั้งใจ

speak clearly, tell your truth.

กล่าวให้ชัดเจน พูดความจริง

And I find myself thinking a lot about that last point,

ผมพบว่าตัวเองขบคิดถึงประเด็นสุดท้าย

tell your truth.

เรื่องบอกความจริง

And I realized that

แล้วผมก็ตระหนักว่า

if I was going to ask my students to speak up,

หากจะขอให้นักเรียนพูดออกมา

I was going to have to tell my truth

ผมต้องพูดความจริง

and be honest with them about the times

และต้องซื่อสัตย์กับนักเรียนเมื่อถึงเวลา

where I failed to do so.

ที่ผมพูดบอกความจริงไม่ได้

So I tell them that growing up,

ผมบอกพวกเขาว่าการเติบโตมา

as a kid in a Catholic family in New Orleans,

ในครอบครัวคาธอลิกที่นิวออร์ลีนส์

during Lent I was always taught

ผมมักถูกสอนในช่วงเทศกาลมหาพรตว่า

that the most meaningful thing one could do

สิ่งสำคัญที่สุดที่คนๆ หนึ่งทำได้

was to give something up,

คือการยอมทิ้ง

sacrifice something you typically indulge in

ยอมสละสิ่งที่คุณลุ่มหลง

to prove to God you understand his sanctity.

เพื่อพิสูจน์ให้เห็นถึงความเคารพต่อพระเจ้า

I've given up soda, McDonald's, French fries,

ผมยอมเลิกโซดา แมคโดนัลด์ เฟรนช์ฟราย

French kisses, and everything in between.

จูบดูดดื่ม และทุกอย่างในช่วงนั้น

But one year, I gave up speaking.

แต่อยู่มาปีหนึ่ง ผมเลิกพูด

I figured the most valuable thing I could sacrifice

ผมคิดได้ว่าสิ่งล้ำค่าที่สุดที่ผมสละได้

was my own voice, but it was like I hadn't realized

คือเสียงของผมเอง แต่ผมไม่ได้ตระหนักเลยว่า

that I had given that up a long time ago.

ผมได้สละมันไปนานแล้ว

I spent so much of my life

ผมใช้ชีวิตมานานมาก

telling people the things they wanted to hear

เพื่อพูดสิ่งที่คนอื่นอยากฟัง

instead of the things they needed to,

แทนที่จะเป็นสิ่งที่ต้องฟัง

told myself I wasn't meant to be anyone's conscience

บอกตัวเองว่าผมชี้ผิดถูกให้ใครไม่ได้

because I still had to figure out being my own,

เพราะผมยังมัวค้นหาตัวเองอยู่เลย

so sometimes I just wouldn't say anything,

ฉะนั้น ผมเลยไม่พูดอะไร

appeasing ignorance with my silence,

ระงับความเขลาด้วยความเงียบ

unaware that validation doesn't need words

โดยไม่รู้ตัวว่าความเขลาไม่ต้องใช้คำพูด

to endorse its existence.

เพื่อจารึกว่ามันมีตัวตน

When Christian was beat up for being gay,

เมื่อชาวคริสต์ถูกซ้อมเพราะเป็นเกย์

I put my hands in my pocket

ผมเอามือล้วงกระเป๋า

and walked with my head down as if I didn't even notice.

แล้วเดินก้มหน้าแสร้งเป็นไม่เห็น

I couldn't use my locker for weeks because the bolt on the lock

ผมไม่ใช้ล็อคเกอร์หลายสัปดาห์ เพราะว่าล็อคกุญแจ

reminded me of the one I had put on my lips

ทำให้นึกถึงปากผมที่ปิดล็อคอยู่

when the homeless man on the corner

เมื่อคนจรจัดตรงมุมตึก

looked at me with eyes up merely searching

แหงนมองผม โดยขอแค่แลเขาบ้าง

for an affirmation that he was worth seeing.

เพื่อให้เห็นว่าเขามีค่าพอให้มอง

I was more concerned with touching the screen on my Apple

ผมกลับมัวเอาแต่ห่วงจิ้มจอมือถือ

than actually feeding him one.

มากกว่าจะยอมมองเขา

When the woman at the fundraising gala

เมื่อผู้หญิงที่งานกาล่าระดมทุน

said "I'm so proud of you.

พูดว่า ฉันภูมิใจคุณมาก

It must be so hard teaching those poor, unintelligent kids,"

การสอนเด็กยากจนด้อยปัญญาคงยาก

I bit my lip, because apparently we needed her money

ผมทนเงียบไว้ เพราะเห็นๆ อยู่ว่า เราต้องการเงินหล่อน

more than my students needed their dignity.

มากกว่าศักดิ์ศรีของนักเรียน

We spend so much time

เราใช้เวลา

listening to the things people are saying

ฟังสิ่งที่คนอื่นพูด มากเสียจน

that we rarely pay attention to the things they don't.

แทบไม่ได้ฟังสิ่งที่พวกเขาไม่ได้พูด

Silence is the residue of fear.

ความเงียบเป็นกากตะกอนของความกลัว

It is feeling your flaws

มันสัมผัสได้ถึงจุดอ่อนของคุณ

gut-wrench guillotine your tongue.

ตัดลิ้นคุณขาดสะบั้น

It is the air retreating from your chest

มันคืออากาศที่ล่าถอยออกจากอก

because it doesn't feel safe in your lungs.

เพราะมันรู้สึกว่าปอดคุณไม่ปลอดภัย

Silence is Rwandan genocide. Silence is Katrina.

ความเงียบคือการสังหารที่รวันดา คือพายุคาทรินา

It is what you hear when there aren't enough body bags left.

มันคือเสียงที่คุณได้ยิน เมื่อคนตายเป็นเบือ

It is the sound after the noose is already tied.

มันคือเสียงเมื่อห่วงเชือกรัดคอ

It is charring. It is chains. It is privilege. It is pain.

มันคือตอตะโก คือโซ่ คืออภิสิทธิ์ คือความรวดร้าว

There is no time to pick your battles

คุณไม่มีเวลาคิดว่าจะสู้ศึกใด

when your battles have already picked you.

ในเมื่อศึกมาหาคุณเอง

I will not let silence wrap itself around my indecision.

ผมจะไม่ยอมให้ความเงียบบดบังการตัดสินใจ

I will tell Christian that he is a lion,

ผมจะบอกชาวคริสต์ว่าเขาคือราชสีห์

a sanctuary of bravery and brilliance.

อันเป็นที่หลบภัยของความกล้าและความเจิดจ้า

I will ask that homeless man what his name is

ผมจะถามชื่อชายจรจัดคนนั้น

and how his day was, because sometimes

แล้วถามสารทุกข์สุกดิบ เพราะบางครั้ง

all people want to be is human.

สิ่งที่คนเราอยากเป็นคือเป็นมนุษย์

I will tell that woman that my students can talk about

ผมจะบอกหญิงคนนั้นว่านักเรียนผม

transcendentalism like their last name was Thoreau,

เล่าเรื่องการเรียนรู้ด้วยจิตตนเองได้ ราวกับนามสกุลธอโร

and just because you watched one episode of "The Wire"

แค่คุณเคยดูซีรีส์ เดอะไวร์ ตอนเดียว

doesn't mean you know anything about my kids.

ไม่ได้แปลว่าคุณรู้จักนักเรียนผมดี

So this year,

ฉะนั้นปีนี้

instead of giving something up,

แทนที่จะเลิกบางอย่าง

I will live every day as if there were a microphone

ทุกวัน ผมจะใช้ชีวิตราวกับว่า มีไมโครโฟน

tucked under my tongue,

อยู่ใต้ลิ้นผม

a stage on the underside of my inhibition.

มีเวทีอยู่ใต้การข่มใจ

Because who has to have a soapbox

ใครจะต้องการแท่นยืนพูดกันล่ะ

when all you've ever needed is your voice?

ในเมื่อสิ่งที่คุณต้องการคือเสียงคุณเอง

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(ปรบมือ)