Let's use video to reinvent education | Salman Khan

سلمان خان:بیایید از ویدئو استفاده کنیم تا آموزش را دوباره اختراع کنیم

Translator: Nazgol Moshtaghi Reviewer: soheila Jafari

آکادمی خان بیشتر بخاطر

Khan Academy is most known for its collection of videos,

مجموعه ویدئو هایش شناخته شده است

so before I go any further,

بنابراین قبل از اینکه پیشتر بروم

let me show you a little bit of a montage.

اجازه دهید کمی مونتاژ نشانتان دهم

(Video) Salman Khan: So the hypotenuse is now going to be five.

سلمان خان: بنابراین فرضیه ۵ خواهد بود.

This animal's fossils are only found in this area of South America --

فسیلهای حیوانات تنها در این منطقه آمریکای جنوبی یافت می شوند

یک نوار تمیز سر راست اینجا

a nice clean band here --

and this part of Africa.

و در این قسمت آفریقا.

We can integrate over the surface,

می توانیم از روی سطح آنها را با هم ادغام کنیم،

و معمولا علامت آن سیگمای بزرگ است.

and the notation usually is a capital sigma.

National Assembly: They create the Committee of Public Safety,

شورای ملی: آنها کمیته سلامت جمعی را بوجود آوردند،

که به نظر کمیته خوبی میاد.

which sounds like a very nice committee.

توجه کنید این یک آلدیید است

Notice, this is an aldehyde, and it's an alcohol.

و این یک الکل است.

Start differentiating into effector and memory cells.

تمایز آنها به سلولهای حافظه و اثر کننده.

یک کهکشان. هی .. یک کهکشان دیگر اینجاست.

A galaxy. Hey! There's another galaxy. Oh, look! There's another galaxy.

اوه نگاه کنید .. یک کهکشان دیگر اینجاست.

And for dollars, is their 30 million,

و برای دلار .. آن ۳۰ میلیون،

plus the 20 million dollars from the American manufacturer.

بعلاوه آن ۲۰ میلیون دلار از سازنده آمریکایی.

If this does not blow your mind,

اگر این باعث نمی شه که از ذوق بمیرید،

then you have no emotion.

پس اصلا" احساسات ندارید.

(Laughter)

خنده حاضرین

(Applause)

تشویق

(Live) SK: We now have on the order of 2,200 videos,

ما الان حدود

۲۲۰۰ ویدئو داریم

covering everything from basic arithmetic, all the way to vector calculus,

که از ریاضیات پایه

تا حساب دیفرانسیل برداری

و بعضی چیزهایی که انجا دیدید.

and some of the stuff that you saw up there.

We have a million students a month using the site,

ما هر ما یک میلیون دانش آموز داریم که از این سایت استفاده می کنند،

watching on the order of 100 to 200,000 videos a day.

که حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰۰۰۰ تا ویدئو در روز نگاه می کنند.

But what we're going to talk about in this is how we're going to the next level.

ولی چیزی که ما در اینجا راجع بهش صحبت خواهیم کرد

این است که چگونه به مرحله بعد برویم.

But before I do that,

ولی قبل از اینکه این کار را بکنم،

I want to talk a little bit about really just how I got started.

می خوام کمی در مورد این صحبت کنم که چگونه این کار را شروع کردم .

And some of you all might know,

و بعضی از شما ممکنه بدونید،

about five years ago, I was an analyst at a hedge fund,

حدود ۵ سال پیش من یک تحلیل گر در یک موسسه مالی بودم.

and I was in Boston,

من در بوستون بودم،

و به فامیلهام که در نیو اورلئان بودند به صورت از راه دور درس می دادم.

and I was tutoring my cousins in New Orleans, remotely.

و شروع کردم اولین ویدئو را روی یوتیوب گذاشتم

And I started putting the first YouTube videos up,

really just as a kind of nice-to-have,

فقط واسه قشنگی،

just kind of a supplement for my cousins,

بعنوان یک کمک درس برای فامیلهایم

something that might give them a refresher or something.

یه چیزی که بهشون یه انگیزه دوباره بده.

And as soon as I put those first YouTube videos up,

و به مجرد اینکه من اولین ویدئوهای یوتیوب را گذاشتم

یک اتفاق جالبی افتاد

something interesting happened.

Actually, a bunch of interesting things happened.

در واقع یک سری اتفاقات جالب افتاد.

اولیش بازخور از سمت فامیلهایم بود.

The first was the feedback from my cousins.

They told me that they preferred me on YouTube than in person.

اونها به من گفتند که

اونها من را در یوتیوب به منِ واقعی ترجیح می دهند.

(Laughter)

خنده حاضرین

And once you get over the backhanded nature of that,

وقتی که از این ضد حالی که بطور طبیعی ایجاد شده ، درمیابی

( می بینی که)یک چیز عمیق در این مسئله نهفته است.

there was actually something very profound there.

اونها می گفتند که

They were saying that they preferred the automated version of their cousin

منِ اتوماتیزه شده را

به من واقعی، ترجیح می دهند.

to their cousin.

At first it's very unintuitive,

در ابتدا خیلی غیر شهودی به نظر می رسد،

but when you think about it from their point of view, it makes a ton of sense.

ولی وقتی از نقطه نظر اونها به مسئله نگاه می کنید .. خیلی هم منطقی به نظر میاد.

شما این موقعیتی را دارید

You have this situation where now they can pause and repeat their cousin,

که آنها می توانند هر وقت خواستند من را متوقف کنند و دوباره ببینند،

without feeling like they're wasting my time.

بدون اینکه احساس کنند که دارند وقت من را تلف می کنند.

اگر باید چیزی را مرور کنند

If they have to review something

that they should have learned a couple of weeks ago,

یا چیزی بوده که چند هفته پیش باید یاد می گرفتند،

یا حتی چند سال پیش،

or maybe a couple of years ago,

they don't have to be embarrassed and ask their cousin.

دیگه خجالت زده نمی شوند که از من سوال کنند.

They can just watch those videos; if they're bored, they can go ahead.

می تو نند ویدئو ها را ببینند. اگه کسل شدند می تونند جلو برند.

می تونند در زمان مناسب خودشون نگاه کنند و با ضرباهنگ خودشون جلو برند.

They can watch at their own time and pace.

و احتمالا یک جنبه ای که خیلی هم جالب نیست

Probably the least-appreciated aspect of this

این نکته است که وقتی برای اولین بار

is the notion that the very first time

واقعا" برای اولین بار

that you're trying to get your brain around a new concept,

دارید مفهوم جدیدی را یاد می گیرد،

the very last thing you need

آخرین چیزی که نیاز دارید

is another human being saying, "Do you understand this?"

وجود یه آدم دیگه ست که می گه ؛" آیا این را می فهمی؟"

And that's what was happening

و این در واقع چیزی بود که در تعامل من و فامیلهایم اتفاق میفتاد.

with the interaction with my cousins before,

and now they can just do it in the intimacy of their own room.

و الان اونها می تونند

در خلوت اتاق خودشون این کار را انجام بدهند

The other thing that happened is --

چیز دیگری که اتفاق افتاد

I put them on YouTube just --

این بود که من این ویدئو ها را روی یوتیوب گذاشتم

I saw no reason to make it private,

در واقع دلیلی ندیدم که آنها را شخصی کنم،

so I let other people watch it,

بنابراین اجازه دادم که بقیه مردم هم اون را تماشا کنند.

and then people started stumbling on it,

و بنابراین مردم شروع کردند اتفاقی برخورد کردن به این ویدئو ها.

and I started getting some comments and some letters

و من تعدادی یاداشت و تعدادی نامه دریافت کردم.

and all sorts of feedback

همه جور بازخوری توش بود

از آدمهای تصادفی از سرتاسر دنیا

from random people around the world.

These are just a few.

و اینها چند نمونه از آن یاداشتها هستند.

This is actually from one of the original calculus videos.

این در واقع از یکی از ویدئوهای حساب دیفرانسیل است.

و یک کسی روی یوتیوب نوشت

Someone wrote it on YouTube, it was a YouTube comment:

این کامنت روی یوتیوب بود:

"First time I smiled doing a derivative."

"برای اولین بار موقع گرفتن مشتق لبخند زدم"

(Laughter)

خنده حاضرین

و بگذارید همین جا متوقف شویم.

Let's pause here.

این فرد مشتق گرفت

This person did a derivative,

and then they smiled.

و بعد دیگران لبخند زدند.

(Laughter)

In response to that same comment --

و در جواب همون یاداشت .. این روی یه رشته مکالمه است ..

this is on the thread, you can go on YouTube and look at the comments --

می تونید برید یوتیوب و به این یاداشتها نگاهی بیندازید

کس دیگری نوشته : منهم همین طور

someone else wrote: "Same thing here.

I actually got a natural high and a good mood for the entire day,

در واقع من یه سرخوشی طبیعی ای بهم دست داد و مود خوبی داشتم برای کل روز.

از زمانیکه یادم میاد

since I remember seeing all of this matrix text in class,

همه این ماتریسها تو کلاس،

and here I'm all like, 'I know kung fu.'"

و الان من اینجا احساس می کنم .." من کونگ فو بلدم".

(Laughter)

خنده حاضرین

We get a lot of feedback along those lines.

و ما بازخورهای بسیاری از این قبیل دریافت می کنیم

This clearly was helping people.

این قطعا" برای مردم کمک بود.

But then, as the viewership kept growing and kept growing,

ولی بعد مخاطبهامون همین طور بیشتر و بیشتر شد

من نامه هایی از مردم دریافت کردم

I started getting letters from people,

and it was starting to become clear

و این شروع به روشن شد ن کرد که

that it was more than just a nice-to-have.

این بیشتر از یه کار فانتزی قشنگ بوده .

This is just an excerpt from one of those letters:

این یک چکیده است

از تمام اون نامه ها.

"My 12 year-old son has autism,

پسر ۱۲ ساله من اوتیسم دارد

and has had a terrible time with math.

واو همواره با ریاضی مشکل داشته .

ما همه چیز را امتحان کردیم،

We have tried everything,

viewed everything, bought everything.

همه چیز را دیدیم .. همه چیز را خریدیم

We stumbled on your video on decimals, and it got through.

تا اینکه برخوردیم به ویدئوی شما در مورد اعداد اعشاری و کار کرد.

Then we went on to the dreaded fractions.

رفتیم سراغ کسر های ترسناک. و باز هم اون فهمید.

Again, he got it.

ما نمی توتستیم باور کنیم.

We could not believe it.

He is so excited."

اون خیلی هیجان زده ست.

And so you can imagine,

و همون طور که می تونید تصور کنید،

here I was, an analyst at a hedge fund --

من یک آنالیست در یک موسسه مالی بودم.

it was very strange for me to do something of social value.

و این خیلی برای من غریب بود که اصلا سروکاری با ارزش اجتماعی داشته باشم

خنده حاضرین

(Laughter)

(Applause)

تشویق

But I was excited, so I kept going.

ولی من خیلی هیجان زده بودم برای همین هی پیش رفتم.

And then a few other things started to dawn on me;

و اونوقت یه سری چیزها سرم ریخت.

that not only would it help my cousins right now,

نه تنها الان می تونستم به فامیلهایم کمک کنم ،

or these people who were sending letters,

یا به مردمی که این نامه ها را می فرستادند کمک کنم،

but that this content will never grow old,

بلکه این محتوا هیچ وقت کهنه نمیشوند،

حتی می تونست به بچه های این آدمها هم کمک کنه

that it could help their kids or their grandkids.

یا حتی نوه هاشون .

If Isaac Newton had done YouTube videos on calculus,

اگه ایزاک نیوتون

ویدوئوی یوتیوب حساب دیفرانسیل ساخنه بود،

من دیگه مجبور نبودم این کار را بکنم

I wouldn't have to.

(Laughter)

خنده حاضرین

Assuming he was good. We don't know.

با فرض اینکه کارش خوب باشه ها، ما که نمی دونیم.

(Laughter)

خنده حاضرین

The other thing that happened -- and even at this point, I said,

چیز دیگه ای که اتفاق افتاد

و حتی در این نقطه من گفتم "خوب - شاید یک کمک درسی خوب باشه.

"OK, maybe it's a good supplement. It's good for motivated students.

برای دانش آموزان با انگیزه خوبه

برای کسایی که غیر حضوری درس می خونند خوبه."

It's good for maybe home-schoolers."

ولی فکر نمی کردم که این چیزی باشه

But I didn't think it would somehow penetrate the classroom.

که یه جوری به کلاس درس هم رخنه کنه.

Then I started getting letters from teachers,

ولی بعد من یک سری نامه از معلمها دریافت کردم .

and the teachers would write, saying,

که در اون معلمها می نوشتند که،

"We've used your videos to flip the classroom.

" ما از ویدئو های شما استفاده می کنیم که کلاس را برعکس کنیم.

You've given the lectures, so now what we do --"

به این شیوه که شما درس را دادید برای همین کاری که ما می کنیم..."

And this could happen in every classroom in America tomorrow --

وامروزه این در هر کلاسی ، در آمریکا می تواند انجام شود،

"what I do is I assign the lectures for homework,

" کاری که می کنیم اینه که این ویدئو ها را برای تکلیف خانه به بچه ها می دهیم.

و اون تکلیفهایی که قبلا بجه ها در خانه انجام می دادند ،

and what used to be homework,

الان در کلاس انجام می دهند. "

I now have the students doing in the classroom."

من اینجا می خوام یه مکثی بکنم

And I want to pause here --

(Applause)

تشویق حاضران

اینجا می خوام برای یه ثانیه مکثی بکنم،

I want to pause here, because there's a couple of interesting things.

برای اینکه اینجا چند تا چیز جالب هست.

One, when those teachers are doing that,

اول وقتی این معلمها این کار را انجام می دهند،

there's the obvious benefit --

یک منفعت خیلی واضح و آشکار هست--

the benefit that now their students

یک منفعتی که الان دانش آموزان اونها

can enjoy the videos in the way that my cousins did,

می تونند از ویدئو ها همان طور که فامیلهای من استفاده کردند لذت ببرند.

می تونند ویدئو را قطع کنند و با سرعت خودشون تکرار کنند،

they can pause, repeat at their own pace, at their own time.

در وقت مناسب خودشون.

But the more interesting thing -- and this is the unintuitive thing

ولی جالبترین نکته اینه که--

وقتی راجع به تکنولوژی در کلاس درس حرف می زنیم این نکته ممکنه غیر شهودی به نظر برسه--

when you talk about technology in the classroom --

با حذف کردن یک نسخه برای همه در کلاس

by removing the one-size-fits-all lecture from the classroom,

و اجازه بدهیم که دانش آموزان با سرعت خودشون درسها را در خانه یاد بگیرند،

and letting students have a self-paced lecture at home,

و وقتی شما( معلم) به کلاس می روند ، اجازه دهید آنها ( شاگردان) تکالیف را انجام دهند،

then when you go to the classroom,

letting them do work, having the teacher walk around,

و معلم هم دور و برشون باشه،

having the peers actually be able to interact with each other,

و دانش آموزان بتونند با همدیگه تعامل داشته باشند،

these teachers have used technology to humanize the classroom.

این معلمها از تکنولوژی استفاده کرده اند

که کلاس را انسانی تر کنند.

اونها یک تجربه ذاتا غیر انسانی را گرفتند

They took a fundamentally dehumanizing experience --

30 kids with their fingers on their lips,

۳۰ تا بچه انگشت به لبانشان (به علامت سکوت)،

که اجازه ندارند با هم حرف بزنند.

not allowed to interact with each other.

یک معلم هر چقدر هم خوب باشه ،

A teacher, no matter how good,

has to give this one-size-fits-all lecture to 30 students --

باید درس را یک جور ارائه بده (یک نسخه برای همه)

برای هر ۳۰ تا شاگرد

blank faces, slightly antagonistic --

صورتهای گنگ - کمی خصومت آمیز

and now it's a human experience,

و حالا این یک تجربه انسانی است.

now they're actually interacting with each other.

و حالا اینها واقعا با هم تعامل دارند.

So once the Khan Academy --

بنابراین وقتی آکادمی خان را زدم

کارم را رها کردم

I quit my job,

and we turned into a real organization --

و تبدیل به یک سازمان واقعی شدیم

we're a not-for-profit --

ما یک سازمان غیر انتفاعی هستیم

the question is, how do we take this to the next level?

سوال این است که چگونه این را به مرحله بعدی ببریم؟

How do we take what those teachers were doing to its natural conclusion?

چطور کاری را که معلمها انجام می دهند

به نتیجه طبیعی برسانیم؟

And so, what I'm showing over here,

و به همین دلیل چیزی که من اینجا نشون می دم ،

these are actual exercises

اینها تمرینهای واقعی هستند

that I started writing for my cousins.

زمانیکه من شروع کردم برای فامیلهایم نوشتن .

The ones I started were much more primitive.

اونهایی که من شروع کردم باهاش خیلی ابتدایی بودند.

This is a more competent version of it.

این یک نسخه بهتری اون هست.

But the paradigm here is, we'll generate as many questions as you need,

ولی مدل علی ما اینه که هر چقدر می تونیم سوال تولید کنیم

تا زمانیکه مفهوم جا بیفتد ،

until you get that concept, until you get 10 in a row.

تا زمانیکه ۱۰ تا( سؤال) پشت سر هم را درست جواب بدهند .

And the Khan Academy videos are there.

و بعد ویدئوهای آکادمی اونجا هستند.

You get hints, the actual steps for that problem,

بهتون راهنمایی داده می شه ۰ و قدم به قدم مسئله را توضیح می ده۰

if you don't know how to do it.

اگر نمی دونید چطور مسئله را حل کنید.

The paradigm here seems like a very simple thing:

ولی مدل عملی اینجا اینه که۰ این به نظر چیز ساده ای میاد:

10 in a row, you move on.

۱۰ تا پشت سرهم و بعد از اون مفهوم رد می شید.

But it's fundamentally different

ولی این اساسا با اون چیزی که الان در کلاسها اتفاق می افته متفاوته.

than what's happening in classrooms right now.

در کلاس سنتی

In a traditional classroom,

you have homework, lecture, homework, lecture,

شما یک سری تمرین دارید،

تمرین۰ کلاس درس۰ تمرین۰ کلاس درس،

and then you have a snapshot exam.

و بعد یک امتحان دارید.

And that exam, whether you get a 70 percent, an 80 percent,

و در اون امتحان۰ چه ۷۰ درصد بگیرید یا ۸۰ درصد،

یا ۹۰ درصد یا ۹۵ درصد

a 90 percent or a 95 percent,

the class moves on to the next topic.

کلاس رفته سراغ مفهوم بعدی

And even that 95 percent student --

و حتی اون دانش آموزی که ۹۵ گرفته

what was the five percent they didn't know?

اون ۵ درصد چی بوده که نمی دونسته؟

Maybe they didn't know what happens when you raise something to the zeroth power.

شاید نمی دونسته چی می شه وقتی عددی را به توان صفر می رسونید

و حالا مفهوم بعدی درس بر پایه همین نکته استواره

Then you build on that in the next concept.

این شبیه اینه که

That's analogous to -- imagine learning to ride a bicycle.

فرض کنید می خواهید دوچرخه سواری یاد بگیرید،

و من یک سخنرانی قبلش براتون می کنم،

Maybe I give you a lecture ahead of time,

and I give you a bicycle for two weeks, then I come back after two weeks,

و دوچرخه را به مدت دو هفته بهتون می دم.

و بعد دوهفته برمی گردم۰

and say, "Well, let's see. You're having trouble taking left turns.

و می گم «خوب۰ بذارید ببینم. تو پیچیدن به چپ مشکل داری.

نمی تونی خوب توقف کنی.

You can't quite stop. You're an 80 percent bicyclist."

تو یه دوچرخه سوار ۸۰ درصدی هستی.

و یک مهر c می زنم رو پیشونیت

So I put a big "C" stamp on your forehead --

(Laughter)

and then I say, "Here's a unicycle."

و حالا می گم۰ «این یک تک چرخه»

(Laughter)

But as ridiculous as that sounds,

هر چقدر هم که احمقانه بنظر بیاد۰

that's exactly what's happening in our classrooms right now.

این دقیقا چیزیه که داره

که الان در کلاسهای درس ما اتفاق می افتد.

And the idea is you fast forward

ایده اینه که اگه بزنید رو دور تند

and good students start failing algebra all of the sudden,

و دانش آموزهای خوب هم شروع کنند به مردود شدن در جبر

and start failing calculus all of the sudden,

شروع می کنند به رد شدن در حساب دیفرانسیل،

despite being smart, despite having good teachers,

با وجود اینکه باهوشند۰ با وجود اینکه معلمهای خوب دارند.

and it's usually because they have these Swiss cheese gaps

و معمولا این بخاطر اینه که یه سری حفره هایی (مثل پنیر سویسی)

تو چیزهای پایه ای دارند.

that kept building throughout their foundation.

بنابراین مدل ما

So our model is: learn math the way you'd learn anything,

اینه که ریاضی را جوری یاد بگیرید که هر چیزدیگه را یاد می گیرید۰

مانند جوری که یاد می گیرید چطور دوچرخه سواری کنید.

like riding a bicycle.

Stay on that bicycle. Fall off that bicycle.

روی دوچرخه بمونید. از دوچرخه بیفتید.

Do it as long as necessary, until you have mastery.

اونقدر انجامش بدید تا در اون زمینه ماهر بشید.

The traditional model,

در مدل سنتی،

it penalizes you for experimentation and failure,

شما را برای کوشش و شکست در کوشش جریمه می کند،

but it does not expect mastery.

ولی انتظار ماهر شدن ندارد.

We encourage you to experiment. We encourage you to fail.

ما شما را ترغیب می کنیم به کوشش و خطا. ما شما را ترغیب می کنیم که خطا کنید و شکست بخورید.

But we do expect mastery.

ولی انتظار ماهر شدن داریم.

این یک نمونه دیگه ست.

This is just another one of the modules.

این مثلثاته.

This is trigonometry.

This is shifting and reflecting functions.

توابع انعکاسی و حرکتی هستند.

And they all fit together.

و همه با هم جفت و جور می شوند.

We have about 90 of these right now.

الان ما ۹۰ تا از اینها داریم.

You can go to the site right now,

همین الان می تونید برید به سایت. برای همه مجانیه. نمی خوایم چیزی بفروشیم.

it's all free, not trying to sell anything.

But the general idea is that they all fit into this knowledge map.

ولی ایده کلی اینه که همشون در این نقشه دانش جا می گیرند.

این نقطه بالایی اینجا۰ در واقع جمع تک رقمیه.

That top node right there, that's literally single-digit addition,

مثل ۱ بعلاوه ۱ می شه ۲.

it's like one plus one is equal to two.

The paradigm is, once you get 10 in a row on that,

و این مدل عملی اینه که اگه ۱۰ تا را درست جواب دادی۰

it keeps forwarding you to more and more advanced modules.

می فرستدتون به واحدهای پیشرفته تر.

همینجور که در نقشه دانش پایین تر میایید،

Further down the knowledge map,

می رسیم به ریاضیات پیشرفته تر.

we're getting into more advanced arithmetic.

Further down, you start getting into pre-algebra and early algebra.

پایین تر می رسیم به جبر مقدماتی.

Further down, you start getting into algebra one, algebra two,

پایین تر به جبر یک۰ جبر دو،

a little bit of precalculus.

یه خورده مقدمات حساب دیفرانسیل.

And the idea is, from this we can actually teach everything --

و ایده اینه که۰ اینجوری هر چیزی را می تونیم آموزش بدیم --

well, everything that can be taught in this type of a framework.

خوب۰ هر چیزی که قابل آموزشه

در این چارچوب

So you can imagine -- and this is what we are working on --

پس می تونید تصور کنید و این چیزیه که داریم روش کار می کنیم

که از نقشه دانش

from this knowledge map, you have logic, you have computer programming,

شما منطق را دارید۰ برنامه نویسی کامپیوتر را دارید.

you have grammar, you have genetics,

دستور زبان۰ ژنتیک۰

all based off of that core of, if you know this and that,

همه چیز بر پایه اون هسته مرکزیه۰

اگه این را می دونید و اون را می دونید۰

now you're ready for this next concept.

برای یادگیری مفهوم بعدی آماده هستید.

Now that can work well for an individual learner,

حالا این می تونه برای یک یادگیرنده تکی کار کنه۰

and I encourage you to do it with your kids,

و من واقعا ترغیب می کنم شما را که یکی از اینها را با بچه هاتون انجام بدید۰

but I also encourage everyone in the audience to do it yourself.

ولی حتی ترغیب می کنم که همه در این سالن یه دونه خودشون انجام بدند.

این همه اون چیزایی که سر میز شام اتفاق می افته را تغییر خواهد داد.

It'll change what happens at the dinner table.

But what we want to do

ولی کاری که می خواهیم انجام بدهیم

is use the natural conclusion of the flipping of the classroom

اینه که از این نتیجه گیری منطقی استفاده کنیم و کلاس درس را برعکس کنیم.

that those early teachers had emailed me about.

همونطوری که اون معلمها اولش برای من ای میل زدند.

And so what I'm showing you here,

و این چیزیه که اینجا نشون می دم۰

this is data from a pilot in the Los Altos school district,

این یه داده واقعیه از یه برنامه آزمایشی که در منطقه لوس آلتوس انجام دادیم۰

where they took two fifth-grade classes and two seventh-grade classes,

که دو گروه کلاس پنجم و دو گروه کلاس هفتم را برداشتیم

و بطور کامل دل و روده برنامه درسی قدیم ریاضیشون را درآوردیم.

and completely gutted their old math curriculum.

این بچه ها از کتاب درس استفاده نمی کنند.

These kids aren't using textbooks, or getting one-size-fits-all lectures.

از کلاسهای یک نسخه برای همه استفاده نمی کنند.

They're doing Khan Academy, that software, for roughly half of their math class.

اونها از آکادمی خان استفاده می کنند. از نرم افزار استفاده می کنند.

برای نصف کلاسهای ریاضیشون.

I want to be clear: we don't view this as a complete math education.

و من می خوام این نکته را اینجا روشن کنم که ما این را یک آموزش کامل ریاضی نمی دونیم.

کاری که انجام می ده -- و این دقیقا چیزیه که در لوس آلتوس اتفاق می افته --

What it does is -- this is what's happening in Los Altos --

این زمان را خالی می کنه.

it frees up time -- it's the blocking and tackling,

این سیستم دفاع و حمله است،

making sure you know how to move through a system of equations,

می خواهیم مطمئن شیم که می دونید چطوری با دستگاه معادلات دست و پنجه نرم کنید،

و این وقت را باز می کنه برای شبیه سازی، برای بازیها

and it frees up time for the simulations, for the games,

برای مکانیک، برای ساخت روبات.

for the mechanics, for the robot-building,

برای تخمین این که طول اون تپه چقدره بر اساس سایه ش.

for the estimating how high that hill is based on its shadow.

و خوب مدل عملی اینه که معلم هر روز وارد کلاس می شه،

And so the paradigm is the teacher walks in every day,

every kid works at their own pace --

و هر کودکی با سرعت خودش کار می کنه

this is actually a live dashboard from the Los Altos school district --

و این یک داشبورد زنده است از منطقه لوس آلتوس

و اونها به داشبورد نگاه می کنند.

and they look at this dashboard.

Every row is a student.

هر ردیف یک دانش آموز است.

Every column is one of those concepts.

هر ستون یکی از مفاهیم درسی ست.

Green means the student's already proficient.

سبز به معنی این است که دانش آموز مهارت پیدا کرده است.

Blue means they're working on it -- no need to worry.

آبی به معنی این است که دارد روی آن کار می کند. نگرانی یی وجود ندارد.

Red means they're stuck.

قرمز به این معنی است که آنها گیر کرده اند.

And what the teacher does is literally just say,

و واقعا چیزی که معلم می گه،

"Let me intervene on the red kids."

"بذار برم یه سری به این بچه قرمز رنگ بزنم."

Or even better, "Let me get one of the green kids,

و حتی بهتر،" بذار یکی از بچه های سبز را بردارم

که الان در این مفهوم مهارت پیدا کردند و کاملا فهمیدند

who are already proficient in that concept,

که بشه خط مقدم حمله

to be the first line of attack, and actually tutor their peer."

و به دوستش یاد بده."

(Applause)

تشویق

Now, I come from a very data-centric reality,

حقیقتا"، من از یک گذشته داده- محور میام،

so we don't want that teacher to even go and intervene

برای همین ما نمی خواهیم که معلم بره و دخالت کنه

و این سوال عجیب را از بچه بپرسه که:

and have to ask the kid awkward questions:

"اوه کجاشو نمی فهمی؟" یا" کجاشو می فهمی؟"

"What don't you understand? What do you understand?" and all the rest.

و بقیه ماجرا.

So our paradigm is to arm teachers with as much data as possible --

برای همین مدل عملی ما اینه که به معلمها تا جایی که می شه داده بدیم

data that, in any other field, is expected,

همانطور که در هر شغل دیگری انتظار میره،

in finance, marketing, manufacturing --

مثلا اگه شما در کار مالی یا بازاریابی یا تولید باشید.

so the teachers can diagnose what's wrong with the students

و بنابراین معلمها می تونند واقعا تشخیص بدهند که مشکل دانش آموزان کجاست

so they can make their interaction as productive as possible.

برای همین تعاملشون بسیار اثربخش خواهد بود.

Now teachers know exactly what the students have been up to,

الان معلمها دقیقا می دونند که دانش آموزها در چه وضعی هستند.

how long they've spent each day, what videos they've watched,

چقدر هر روز وقت صرف کردند و چه ویدئوهایی را دیده اند.

کی ویدئو را متوقف کردند، کی دست از نگاه کردن کشیدند،

when did they pause the videos, what did they stop watching,

کدوم تمرینها را استفاده می کنند،

what exercises are they using, what have they focused on?

روی چه چیزهایی متمرکز شدند؟

The outer circle shows what exercises they were focused on.

دایره بیرونی نشان می دهد که آنها روی چه تمرینهایی متمرکز شده اند.

The inner circle shows the videos they're focused on.

دایره درونی نشان می دهد که آنها روی چه ویدئوهایی متمرکز شده اند.

و داده بسیار دانه دانه می شود

The data gets pretty granular,

so you can see the exact problems the student got right or wrong.

پس دقیقا می تونید ببینید که چه مسئله هایی را دانش آموز درست یا غلط انجام داده.

Red is wrong, blue is right.

قرمز غلطه، آبی درسته.

The leftmost question is the first one the student attempted.

چپ ترین سوال اولین سوالیه که دانش آموز سعی کرده انجامش بده.

اونها ویدئو را نگاه کردند.

They watched the video over there.

و حالا می تونید ببینید که در نهایت تونستند ۱۰ تا(سؤال) را پشت سر هم درست جواب بدهند.

And you can see, eventually they were able to get 10 in a row.

تقریبا مثل اینه که ببینید چطور ۱۰ تا مسئله قبل را حل کردند.

It's almost like you can see them learning over those last 10 problems.

و همینطور سریعتر هم شدند.

They also got faster -- the height is how long it took them.

ارتفاع نشون می ده که چقدر طول کشیده که حل کنند.

When you talk about self-paced learning, it makes sense for everyone --

برای همین وقتی در مورد آموزش با سرعت شخصی حرف می زنیم،

برای همه قابل درکه - در گفتمان آموزش، آموزش افتراقی --

in education-speak, "differentiated learning" --

but it's kind of crazy, what happens when you see it in a classroom.

ولی یه خورده قر و قاطی می شه وقتی تو کلاس درس می بینیدش.

برای اینکه هر بار که این کار را انجام دادیم،

Because every time we've done this, in every classroom we've done,

در هر کلاسی که انجام دادیم،

over and over again, if you go five days into it,

دوباره و دوباره، اگه ۵ روز انجامش بدید،

there's a group of kids who've raced ahead

یه گروه از بچه ها وجود دارند که حسابی جلو افتادند

و یه گروه از بچه ها هستند که یه مقدار کندترند.

and a group who are a little bit slower.

In a traditional model, in a snapshot assessment,

در مدل سنتی، شما یه آزمون مقطعی می گیرید،

و می گید اینها بچه های با استعداد هستند و اینها بچه های کند.

you say, "These are the gifted kids, these are the slow kids.

شاید باید به طور متفاوتی اونها را دنبال کرد.

Maybe they should be tracked differently.

شاید باید در کلاسهای مختلفی گذاشتشون.

Maybe we should put them in different classes."

ولی وقتی اجازه می دید که هر دانش آموز با سرعت دلخواه خودش پیش بره

But when you let students work at their own pace --

و دوباره و دوباره می بینیمش

we see it over and over again --

you see students who took a little bit extra time

دانش آموزانی را می بینید که کمی وقت اضافه لازم داشته اند

برای یک مفهوم یا مفهوم دیگر،

on one concept or the other,

but once they get through that concept,

ولی وقتی مفهوم را فهمیدند،

حسابی جلو افتادند.

they just race ahead.

And so the same kids that you thought were slow six weeks ago,

برای همین همون بچه هایی که شش هفته قبل فکر می کردید کند هستند.

you now would think are gifted.

الان فکر می کنید با استعدادند.

And we're seeing it over and over again.

و این را بارها و بارها می بینیم.

It makes you really wonder

و این باعث می شه که فکر کنید واقعا

how much all of the labels maybe a lot of us have benefited from

چقدر از این برچسبهایی که تعداد زیادی از ما ها خوردیم

were really just due to a coincidence of time.

فقط یک تصادف زمانی بوده.

Now as valuable as something like this is in a district like Los Altos,

و حالا این موضوع هر چقدر هم که ارزشمند باشه

در منطقه ای مثل لوس آلتوس

our goal is to use technology

هدف ما اینه که از تکنولوژی استفاده کنیم

to humanize, not just in Los Altos, but on a global scale,

که نه فقط در لوس آلتوس بلکه در مقیاس جهانی،

what's happening in education.

آنچه در آموزش اتفاق می افتد را انسانی کنیم.

And that brings up an interesting point.

و در واقعا این یک نکته جالبی را میاره رو

یک مقدار زیاد از تلاشهایی که در کلاسها برای انسانی کردن انجام شده

A lot of the effort in humanizing the classroom

is focused on student-to-teacher ratios.

متمرکزه بر نسبت دانش آموز به معلم است.

In our mind, the relevant metric is:

در ذهن ما، شاخص مرتبطی بین

نسبت دانش آموز به وقت مفید انسانی-

student-to-valuable-human-time- with-the-teacher ratio.

به تعداد معلم وجود دارد.

So in a traditional model, most of the teacher's time

بنابراین در مدل سنتی، بیشتر وقت معلم

is spent doing lectures and grading and whatnot.

صرف دادن درس و ورقه صحیح کردن و این حرفها می شه.

Maybe five percent of their time is sitting next to students

شاید ۵ درصد وقتشون واقعا صرف این بشه که کنار دانش آموزان بشینند

و واقعا باهاشون کار کنند.

and working with them.

Now, 100 percent of their time is.

الان ۱۰۰ وقتشون اینجوریه.

So once again, using technology, not just flipping the classroom,

واسه همین یک بار دیگه، با استفاده از تکنولوژی نه تنها کلاس درس زیر و رو شده،

you're humanizing the classroom, I'd argue,

بلکه می خوام بگم که حتی کلاس درس بسیار انسانی شده

۵ تا ۱۰ برابر.

by a factor of five or 10.

As valuable as that is in Los Altos,

و همینطور که این سیستم در لوس آلتوس ارزشمنده،

imagine what it does to the adult learner,

تصور کنید که چه تحولی در آموزش بزرگسالان بوجود میاره

who's embarrassed to go back and learn stuff

که خجالت می کشند برگردند و چیزها را یاد بگیرند

they should have known before going back to college.

چیزهایی که قبلا باید یاد می گرفتند، قبل از رفتن به دانشگاه.

تصور کنید که

Imagine what it does to a street kid in Calcutta,

این چه بر سر کودکی در کلکته میاره

who has to help his family during the day,

که باید به خانواده اش در طول روز کمک کنه.

and that's the reason he or she can't go to school.

وبه همین دلیل که او نمی تونه بره مدرسه.

الان اونها می تونند دوساعت در روز را صرف کنند

Now they can spend two hours a day and remediate,

or get up to speed and not feel embarrassed

و به کلاس برسند و احساس خجالت نکنند

در مورد چیزهایی که نمی دونند.

about what they do or don't know.

Now imagine what happens where --

حالا تصور کنید که چه اتفاقی می افته در جایی که

we talked about the peers teaching each other

ما راجع به این صحبت کردیم که همکلاسیها بهم درس بدهند

در داخل کلاس درس.

inside of a classroom.

ولی این همش یک سیستمه.

But this is all one system.

There's no reason why you can't have that peer-to-peer tutoring

هیچ دلیلی وجود نداره که ما نتونیم

سیستم آموزش دانش آموز به دانش آموز داشته باشیم

beyond that one classroom.

فرای اون کلاس درس.

Imagine what happens if that student in Calcutta

تصور کنید چی پیش میاد اگه دانش آموزی در کلکته

all of the sudden can tutor your son,

ناگهان بتونه به پسر شما درس بده،

or your son can tutor that kid in Calcutta.

یا پسر شما به اون بچه در کلکته درس بده؟

And I think what you'll see emerging

و من فکر می کنم چیزی که شما می بینید که داره پیش میاد

is this notion of a global one-world classroom.

نظریه یک کلاس درس جهانیه.

And that's essentially what we're trying to build.

واین چیزیه که ضرورتا ما سعی در ساختش داریم.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

تشویق

Bill Gates: I'll ask about two or three questions.

Salman Khan: Oh, OK.

(Applause continues)

(Applause ends)

BG: I've seen some things you're doing in the system,

من دیدم که شما کارهایی دراین سیستم انجام می دهید

that have to do with motivation and feedback --

که مربوط به انگیزش و بازخور است

energy points, merit badges.

نقاط انرژی، نشان مخصوص شایستگی.

Tell me what you're thinking there.

برام بگو که راجع به اونها چه فکری داری؟

SK: Oh yeah. No, we have an awesome team working on it.

اوه آره. نه، ما یک تیم عالی داریم که دارند روی اونها کار می کنند.

I have to be clear, it's not just me anymore.

و من باید این را واضح و روشن کنم، که دیگه فقط من نیستم.

من ویدئوها را می سازم،

I'm still doing all the videos,

but we have a rock-star team doing the software.

ولی ما یه تیم نرم افزار توانمند داریم.

We've put a bunch of game mechanics in there, where you get badges,

آره، ما یه مقدار مکانیزمهای بازی این تو گنجوندیم

که می تونید نشان مخصوص بگیرید،

we're going to start having leader boards by area, you get points.

ما می خواهیم شروع کنیم به این که در هر منطقه یک برد راهبری داشته باشیم، و شما امتیاز دریافت کنید.

It's actually been pretty interesting.

درواقع خیلی جالبه.

Just the wording of the badging,

همین جمله هایی که روی نشانها نوشته می شوند یا اینکه چند امتیاز دریافت کنی وقتی کاری را انجام می دهی.

or how many points you get for doing something,

ما روی یک سیستم گسترده نگاه می کنیم،

we see on a system-wide basis,

like tens of thousands of fifth-graders or sixth-graders

ده ها هزار کلاس پنجمی یا کلاس ششمی

می روند به یک سمتی یا سمت دیگر،

going one direction or another, depending what badge you give them.

بستگی به جایزه هایی داره که بهشون می دی.

(Laughter)

خنده حاضرین

BG: And the collaboration you're doing with Los Altos,

و همکاری ای که با لوس آلتوس دارید،

how did that come about?

این چطور به وجود اومد؟

SK: Los Altos, it was kind of crazy.

لوس آلتوس، درواقع خیلی عجیب بود.

یه بار دیگه بگم، من انتظار نداشتم که از این در کلاس درس استفاده بشه.

Once again, I didn't expect it to be used in classrooms.

Someone from their board came and said,

یک نفر از هیات آموزشی اومد و گفت،

"What would you do if you had carte Blanche in a classroom?"

اگه اختیار تام در یک کلاس داشتی، چی کار می کردی؟

و من گفتم «خوب من می گم هر دانش آموزی با سرعت دلخواه خودش کار می کرد»

I said, "Well, every student would work at their own pace,

یا یه چیزی شبیه این و ما یه داشبورد داشتیم.

on something like this, we'd give a dashboard."

و اونها گفتند، اوه این یه مقدار افراطیه. باید راجع بهش فکر کنیم.

They said, "This is kind of radical. We have to think about it."

و من و بقیه تیم فکر می کردیم

Me and the rest of the team were like, "They're never going to want to do this."

"که آنها هرگز این کار را انجام نخواهند داد."

ولی واقعا روز بعد زنگ زدند و گفتند آیا می تونیم در دو هفته آینده شروع کنیم؟

But literally the next day they were like, "Can you start in two weeks?"

خنده

(Laughter)

خوب ریاضی کلاس پنجم چیزیه که الان استفاده می شه؟

BG: So fifth-grade math is where that's going on right now?

دوتا کلاس پنجم و دوتا کلاس هفتم.

SK: It's two fifth-grade classes and two seventh-grade classes.

و اونها این را در سطح منطقه انجام می دهند؟

They're doing it at the district level.

من فکر می کنم چیزی که خیلی هیجان زده شون می کنه اینه که می تونن این بچه ها را دنبال کنند

I think what they're excited about is they can follow these kids,

این فقط داخل مدرسه نیست.

not only in school; on Christmas, we saw some of the kids were doing it.

ما حتی کریسمس را داریم، دیدیم که بعضی بچه ها انجام می دادند.

We can track everything, track them as they go through the entire district.

ما همه چیز را می تونیم دنبال کنیم.

برای همین اونها می تونند کل منطقه را دنبال کنند.

Through the summers, as they go from one teacher to the next,

تمام تابستانها، وقتی از یه معلم به معلم دیگه می روند،

شما این پیوستگی داده را دارید

you have this continuity of data that even at the district level, they can see.

که حتی در سطح منطقه می تونید ببینید.

برای همین بعضی از این چیزهایی که دیدیم

BG: So some of those views we saw were for the teacher

برای معلمها بود فقط

to go in and track actually what's going on with those kids.

که بروند و ببینید که بچه ها چی کار می کنند.

So you're getting feedback on those teacher views

برای همین شما از دید معلمها بازخور می گیرید

که ببینید؟

to see what they think they need?

SK: Oh yeah. Most of those were specs by the teachers.

اوه آره. بیشتر اونها مال معلمها بود.

بعضی از اونها را گذاشتیم که بچه ها هم بتونند داده های مخصوص به خودشون را ببینند،

We made some of those for students so they could see their data,

ولی ما بین خود معلمها هم ، یه حلقه خیلی سفت و سخت تصمیم گیری داریم .

but we have a very tight design loop with the teachers themselves.

که اونها می گویند: هی این جالبه ولی

And they're saying, "Hey, this is nice, but --"

Like that focus graph, a lot of the teachers said,

مثل اون نمودار تمرکز تعداد زیادی از معلمها می گفتند،

"من این احساس را دارم که بچه ها از این شاخه به آن شاخه می پرند

"I have a feeling a lot of the kids are jumping around

و روی موضوعی تمرکز نمی کنند."

and not focusing on one topic."

برای همین ما جدول تمرکز را ساختیم.

So we made that focus diagram.

So it's all been teacher-driven. It's been pretty crazy.

اینها همه از ایده های معلمها اومده

این خیلی عجیب بود.

BG: Is this ready for prime time?

پس برای استفاده آماده ست؟

Do you think a lot of classes next school year should try this thing out?

فکر می کنید که تعداد زیادی از کلاسها باید از این استفاده کنند برای سال بعد؟

SK: Yeah, it's ready.

بله آماده است.

We've got a million people on the site already,

ما هر روز میلیون نفر روی سایت داریم.

so we can handle a few more.

برای همین می تونیم چند تا بیشتر را هم تحمل کنیم.

خنده حاضرین

(Laughter)

No, no reason why it really can't happen

نه، هیچ دلیلی وجود نداره که این

in every classroom in America tomorrow.

در تمام کلاس های درس فردای آمریکا اتفاق نیفته.

BG: And the vision of the tutoring thing.

ب.گ: و چشم انداز این داستان معلم خصوصی چیه.

The idea there is, if I'm confused about a topic,

ایده اینه که، اگه من در مورد موضوعی گیج شدم،

somehow right in the user interface,

یه جوری همونجا در ارتباط کاربر

I'd find people who are volunteering,

آدمهایی را می تونم پیدا کنم که داوطلب شدن

maybe see their reputation,

می تونم سابقه شون را ببینم،

and I could schedule and connect up with those people?

و من می تونم برنامه ریزی کنم و به این آدمها وصل بشم؟

SK: Absolutely. And this is something I recommend everyone in this audience do.

دقیقا. این چیزیه که

من به حضار پیشنهاد می کنم که انجام بدهند.

Those dashboards the teachers have, you can go log in right now

اون داشبوردهایی که معلم ها دارند و می تونند بهش وارد بشوند

and you can essentially become a coach

و شما می تونید یک مربی بشوید به این ترتیب

for your kids, your nephews, your cousins,

برای بچه هاتون، بچه برادر خواهرتون، یا بقیه فامیل،

or maybe some kids at the Boys and Girls Club.

یا حتی برای بچه های کلاب دختران و پسران

و آره شما سریعا می تونید یه راهنما یا یه معلم خصوصی بشید

And yeah, you can start becoming a mentor, a tutor,

really immediately.

واقعا در لحظه.

But yeah, it's all there.

ولی آره همش اونجا هست.

BG: Well, it's amazing.

خوب این فوق العاده ست.

I think you just got a glimpse of the future of education.

فکر می کنم الان یک نظر اجمالی به آینده آموزش انداختیم.

BG: Thank you. SK: Thank you.

مرسی. ( مرسی)

(Applause)

تشویق