I am the son of a terrorist. Here's how I chose peace | Zak Ebrahim

Zak Ebrahim: Ben bir teröristin çocuğuyum. Barışı, işte böyle seçtim.

Translator: Joseph Geni Reviewer: Madeleine Aronson

Çeviri: Ahmet Yükseltürk Gözden geçirme: Abdülkadir İnel

On November 5th, 1990,

5 Kasım 1990'da

a man named El-Sayyid Nosair walked

El-Seyyid Nusayr isimli bir adam

into a hotel in Manhattan

Manhattan'daki bir otele girip

and assassinated Rabbi Meir Kahane,

haham Meir Kahane'e suikast düzenledi.

the leader of the Jewish Defense League.

Kahane, Yahudi Savunma Ligi'nin lideri idi.

Nosair was initially found not guilty of the murder,

Nusayr ilk başta suçlu bulunmadı

but while serving time on lesser charges,

ama hafifletilmiş suçunun cezasını çekerken

he and other men began planning attacks

başka insanlarla birlikte

on a dozen New York City landmarks,

New York'un simgelerine yapılacak saldırıları planlamaya başladı.

including tunnels, synagogues

Bu mekanlar arasında tüneller, havralar

and the United Nations headquarters.

ve Birleşmiş Milletler Merkezi vardı.

Thankfully, those plans were foiled

Çok şükür ki bu planlar

by an FBI informant.

bir FBI ihbarcısı sayesinde önlendi.

Sadly, the 1993 bombing

Üzücü olan ise 1993'teki

of the World Trade Center was not.

Dünya Ticaret Merkezi bombalanmasının engellenememesiydi.

Nosair would eventually be convicted

Nusayr sonuçta komploda yer aldığı için

for his involvement in the plot.

suçlu bulundu.

El-Sayyid Nosair is my father.

El-Seyyid Nusayr benim babam.

I was born in Pittsburgh, Pennsylvania

1983 yılında Pittsburgh, Pennsylvania'da

in 1983 to him, an Egyptian engineer,

onun, Mısırlı bir mühendisin

and a loving American mother and grade school teacher,

ve şefkatli bir Amerikalı annenin ve ilköğretim öğretmeninin bir çocuğu olarak doğdum.

who together tried their best

Mutlu bir çocukluk yaşamam için

to create a happy childhood for me.

ellerinden geleni yapıyorlardı.

It wasn't until I was seven years old

Yedi yaşımdan sonra

that our family dynamic started to change.

ailemizin dinamikleri değişmeye başladı.

My father exposed me to a side of Islam

Babam beni çok az kişinin,

that few people, including the majority of Muslims,

Müslümanların çoğunluğu dahil,

get to see.

gördüğü bir İslam'a maruz bıraktı.

It's been my experience that when people

Tecrübelerimle şunu gördüm:

take the time to interact with one another,

insanlar birbirleri ile yeteri kadar etkileştikten sonra

it doesn't take long to realize that for the most part,

herkesin hayattan aynı şeyi istediğini fark etmeleri

we all want the same things out of life.

uzun bir zaman almıyor.

However, in every religion, in every population,

Fakat her dinde, her toplumda,

you'll find a small percentage of people

kendi inançlarına ateşle sarılıp,

who hold so fervently to their beliefs

başkalarının da onların istediği gibi yaşaması için

that they feel they must use any means necessary

her imkanı kullanmak zorunda hisseden

to make others live as they do.

küçük bir grup bulabilirsiniz.

A few months prior to his arrest,

Tutuklanmasından birkaç ay önce babam

he sat me down and explained that

benimle oturup

for the past few weekends, he and some friends

son birkaç haftadır arkadaşları ile beraber

had been going to a shooting range on Long Island

Long Island'daki bir poligona gidip

for target practice.

hedef pratiği yaptıklarını anlatmıştı.

He told me I'd be going with him the next morning.

Yarın da onunla beraber gideceğimi söylemişti.

We arrived at Calverton Shooting Range,

Calverton Poligonu'na vardığımızda

which unbeknownst to our group was being watched

FBI'nın bizim grubu izlediğini

by the FBI.

bilmiyorduk.

When it was my turn to shoot,

Atış sırası bana geldiğinde,

my father helped me hold the rifle to my shoulder

babam tüfeği omzuma koymama yardım etti

and explained how to aim at the target

ve yaklaşık 27 metre ötedeki hedefe

about 30 yards off.

nasıl nişan alacağımı anlattı.

That day, the last bullet I shot

O gün son attığım kurşun

hit the small orange light that sat on top of the target

hedefin üzerindeki küçük, turuncu lambaya vurunca

and to everyone's surprise, especially mine,

herkesin, özellikle benim, hayretleri içerisinde

the entire target burst into flames.

hedef alev alev yanmıştı.

My uncle turned to the other men,

Amcam diğer adamlara dönüp

and in Arabic said, "Ibn abuh."

Arapça "İbn ebu." dedi.

Like father, like son.

Babasının oğlu.

They all seemed to get a really big laugh out of that comment,

Bu yoruma hepsi çok gülmüşlerdi

but it wasn't until a few years later

ve ben ancak birkaç sene sonra

that I fully understood what they thought was so funny.

neyin bu kadar komik olduğunu tam kavrayabildim.

They thought they saw in me the same destruction

Bende babamdaki gibi bir yıkma yeteneği

my father was capable of.

gördüklerini düşünüyorlardı.

Those men would eventually be convicted

Sonuç olarak bu adamlar

of placing a van filled with 1,500 pounds of explosives

680 kg patlayıcı yüklü bir minibüsü

into the sub-level parking lot of the World Trade Center's North Tower,

Dünya Ticaret Merkezi'nin Kuzey Kulesi'nin yeraltı otoparkına

causing an explosion that killed six people

yerleştirip patlatınca, altı kişinin ölümüne ve binlerce kişinin

and injured over 1,000 others.

yaralanmasına sebep oldukları için tutuklandılar.

These were the men I looked up to.

Ben bu adamları örnek alıyordum.

These were the men I called ammu, which means uncle.

Bu adamlara amca manasına gelen ammu diye hitap ediyordum.

By the time I turned 19,

19 yaşıma girdiğimde,

I had already moved 20 times in my life,

20 defa taşınmıştım

and that instability during my childhood

ve çocukluğumdaki bu değişkenlik

didn't really provide an opportunity

çok fazla arkadaş sahibi

to make many friends.

olmama fırsat vermemişti.

Each time I would begin to feel comfortable around someone,

Birisinin yanında kendimi rahat hissetmeye başladığımda

it was time to pack up and move to the next town.

eşyaları toplayıp, bir sonraki şehre gitme vaktiydi.

Being the perpetual new face in class,

Sınıflarda daimi yeni bir yüz olduğumdan,

I was frequently the target of bullies.

zorba çocukların hedefi oluyordum.

I kept my identity a secret from my classmates

Sınıf arkadaşlarımın hedefi olmamak için

to avoid being targeted,

kimliğimi sürekli gizli tutuyordum,

but as it turns out, being the quiet, chubby new kid in class

ama sınıftaki yeni, sessiz, tombul çocuk olmak

was more than enough ammunition.

yeteri dürtüyü veriyordu.

So for the most part, I spent my time at home

Vaktimin çoğunu evde

reading books and watching TV

kitap okuyarak, televizyon seyrederek

or playing video games.

veya bilgisayar oyunu oynayarak geçirdim.

For those reasons, my social skills were lacking,

Bu yüzden sosyal yeteneklerim yoktu.

to say the least,

Sözün kısası,

and growing up in a bigoted household,

bağnaz bir evde büyüdüğüm için

I wasn't prepared for the real world.

gerçek dünyaya hazır değildim.

I'd been raised to judge people

İnsanları rastgele ölçümlerle,

based on arbitrary measurements,

mesela ırkı ve dini ile

like a person's race or religion.

değerlendirmem söylendi.

So what opened my eyes?

Gözlerimi ne açtı peki?

One of my first experiences

Bu tip kafa yapısını sorgulamama sebep olan

that challenged this way of thinking

ilk tecrübelerimden birisi

was during the 2000 presidential elections.

2000 başkanlık seçimleriydi.

Through a college prep program,

Üniversiteye hazırlık programı kapsamında,

I was able to take part

Philadelphia'daki

in the National Youth Convention in Philadelphia.

Ulusal Gençlik Toplantısı'na katılmıştım.

My particular group's focus was on youth violence,

Odak konum gençlik şiddeti idi,

and having been the victim of bullying for most of my life,

hayatımın çoğunda kabadayılığın bir mağduru olduğum için,

this was a subject in which I felt particularly passionate.

beni özellikle heyecanlandıran bir konuydu.

The members of our group came from many different walks of life.

Grubumuzda farklı hayatlardan insanlar vardı.

One day toward the end of the convention,

Ancak toplantının sonunda

I found out that one of the kids I had befriended

arkadaş olduğum bir çocuğun

was Jewish.

Yahudi olduğunu öğrendim.

Now, it had taken several days

Şimdi, bu detayın gün yüzüne çıkması için

for this detail to come to light,

birkaç gün geçmesi gerekmişti ve

and I realized that there was no natural animosity

ben aramızda doğal bir husumet olmadığını

between the two of us.

fark ettim.

I had never had a Jewish friend before,

Daha önce hiç Yahudi arkadaşım olmamıştı

and frankly I felt a sense of pride

ve açıkçası

in having been able to overcome a barrier

hayatımın çoğunda

that for most of my life I had been led to believe

aşılamaz olarak gördüğüm bir engeli

was insurmountable.

geçtiğim için kendimle biraz gurur duydum.

Another major turning point came when

Bir başka dönüm noktası

I found a summer job at Busch Gardens,

yazın Busch Gardens adlı bir lunaparkta

an amusement park.

çalışırken oldu.

There, I was exposed to people from all sorts of faiths and cultures,

Orada birçok inanç ve kültürden insanla bir aradaydım

and that experience proved to be fundamental

ve bu tecrübe kişiliğimin gelişmesinde

to the development of my character.

temel oldu.

Most of my life, I'd been taught

Hayatımın çoğunda eşcinselliğin bir günah olduğu

that homosexuality was a sin, and by extension,

ve dolayısıyla bütün eşcinsellerin

that all gay people were a negative influence.

olumsuz etki yaptığı söylendi.

As chance would have it, I had the opportunity

Şans eseri, bir gösteride

to work with some of the gay performers

eşcinsel insanlarla çalışma fırsatım oldu

at a show there,

ve kısa bir süre sonra

and soon found that many were the kindest,

çoğunun tanıştığım en nazik,

least judgmental people I had ever met.

en az yargılayıcı insanlar olduğunu fark ettim.

Being bullied as a kid

Çocukken zorbalık çeken biri olarak

created a sense of empathy in me

diğerlerinin acılarına karşı

toward the suffering of others,

içimde bir empati oluştu.

and it comes very unnaturally to me

Nazik insanların

to treat people who are kind

kendimin istemediği bir tarzda muamele görmesi

in any other way than how I would want to be treated.

bana doğal gelmiyor.

Because of that feeling, I was able

Bu histen dolayı, çocukken bana öğretilen stereotipleri

to contrast the stereotypes I'd been taught as a child

gerçek hayat tecrübesi

with real life experience and interaction.

ve etkileşimle karşılaştırıyordum.

I don't know what it's like to be gay,

Eşcinsel değilim ama

but I'm well acquainted with being judged

kontrolümde olmayan bir şey yüzünden

for something that's beyond my control.

yargılanmanın nasıl hissettirdiğini biliyorum.

Then there was "The Daily Show."

Ve "The Daily Show."

On a nightly basis, Jon Stewart forced me

Jon Stewart beni her gece

to be intellectually honest with myself about my own bigotry

kendi bağnazlığıma karşı entelektüel açıdan dürüst olmaya zorlayıp

and helped me to realize that a person's race,

insanların ırkının,

religion or sexual orientation

dininin veya cinsel yöneliminin

had nothing to do with the quality of one's character.

karakterinin kalitesi ile bir ilgisi olmadığını anlamama yardımcı oldu.

He was in many ways a father figure to me

O benim için bir baba rolündeydi

when I was in desperate need of one.

ve gerçekten bir babaya ihtiyacım vardı.

Inspiration can often come from an unexpected place,

İlham çoğunlukla beklenmedik yerlerden gelebilir

and the fact that a Jewish comedian had done more

ve Yahudi bir komedyenin

to positively influence my worldview

dünya görüşümü kendi aşırıya kaçmış babamdan

than my own extremist father

daha fazla olumlu etkilemesi

is not lost on me.

boşa gitmedi.

One day, I had a conversation with my mother

Bir gün annemle

about how my worldview was starting to change,

dünya görüşümün değişmesi ile ilgili konuşurken,

and she said something to me

bana

that I will hold dear to my heart

hayatım boyunca kalbimde saklayacağım

for as long as I live.

bir şey söyledi.

She looked at me with the weary eyes

Bana hayatı boyunca

of someone who had experienced

yeteri kadar bağnazlık yaşamış

enough dogmatism to last a lifetime, and said,

birinin bıkkın gözleriyle baktı ve

"I'm tired of hating people."

"İnsanlardan nefret etmekten bıktım." dedi.

In that instant, I realized how much negative energy

O zaman anladım ki, insanlar kinlerini içlerinde tutmak için

it takes to hold that hatred inside of you.

çok fazla negatif enerjiye ihtiyaç duyuyor.

Zak Ebrahim is not my real name.

Zak Ebrahim benim gerçek adım değil.

I changed it when my family decided

Ailem babamla olan ilişkimizi bitirip

to end our connection with my father

yeni bir hayata başlamaya karar verdiğindedeğiştirdim.

and start a new life.

yeni bir hayata başlamaya karar verdiğinde

Peki neden kendimi ifşa edip

So why would I out myself

olası tehlikelere kapı açtım?

and potentially put myself in danger?

Cevabı basit.

Well, that's simple.

Bunu, belki bir gün

I do it in the hopes that perhaps someone someday

şiddet kullanmaya meyilli birisi

who is compelled to use violence

hikayemi duyup

may hear my story and realize

daha iyi bir yolun olduğunu fark edebilir diye yapıyorum.

that there is a better way,

Şiddetli, hoşgorüşüz bir ideolojiye maruz kalsam da

that although I had been subjected

fanatikleşmediğimi

to this violent, intolerant ideology,

görür diye yaptım.

that I did not become fanaticized.

Fanatikleşme yerine tecrübemi kullanarak

Instead, I choose to use my experience

terörizme ve bağnazlığa karşı

to fight back against terrorism,

savaşmayı tercih ettim.

against the bigotry.

Bunu terörizmin kurbanları

I do it for the victims of terrorism

ve onların sevenleri,

and their loved ones,

terörizmin onlara yüklediği acı ve kayıplar için

for the terrible pain and loss

yapıyorum.

that terrorism has forced upon their lives.

Terörizm kurbanları için

For the victims of terrorism, I will speak out

bu hissiz hareketlere karşı konuşup

against these senseless acts

babamın faaliyetlerini kınayacağım.

and condemn my father's actions.

Burada şiddetin insanın dininin veya ırkının doğasında

And with that simple fact, I stand here as proof

olmadığının ispatı olarak duruyorum.

that violence isn't inherent in one's religion or race,

Oğul babasının yolundan

and the son does not have to follow

gitmek zorunda değil.

the ways of his father.

Ben babam değilim.

I am not my father.

Teşekkürler. (Alkışlar)

Thank you. (Applause)

Herkese teşekkürler. (Alkışlar)

Thank you, everybody. (Applause)

Herkese teşekkürler. (Alkışlar)

Thank you all. (Applause)

Çok teşekkürler. (Alkışlar)

Thanks a lot. (Applause)