Faith Jegede: What I've learned from my autistic brothers | TED

Faith Jegede: Otistik kardeşlerimden neler öğrendim?

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Çeviri: Diba Szamosi Gözden geçirme: Meric Aydonat

Today I have just one request.

Bugün bir tek isteğim olacak.

Please don't tell me I'm normal.

Lütfen bana normal olduğumu söylemeyin.

Now I'd like to introduce you to my brothers.

Size kardeşlerimi tanıştırayım.

Remi is 22,

Remi 22 yaşında,

tall and very handsome.

uzun boylu ve yakışıklı.

He's speechless, but he communicates joy

Konuşamıyor ama, en iyi konuşmacıların bile

in a way that some of the best orators cannot.

yapamayacağı şekilde neşesini aktarabilir.

Remi knows what love is.

Remi sevginin ne olduğunu bilir.

He shares it unconditionally and he shares it regardless.

Sevgisini kayırsız şartsız paylaşır.

He's not greedy. He doesn't see skin color.

Bencil değildir. Teninizin rengine bakmaz.

He doesn't care about religious differences, and get this:

Dini farklarınız umrunda değildir ve aklınızda bulunsun:

He has never told a lie.

O hiç yalan söylemedi.

When he sings songs from our childhood,

Çocukluğumuzun şarkılarını işaret dilinde söylerken,

attempting words that not even I could remember,

benim bile hatırlayamadığım kelimeleri gösterdiğinde

he reminds me of one thing:

bana bir şey hatırlatır:

how little we know about the mind, and how wonderful

zihinle ilgili ne kadar az şey biliyoruz ve bilmediklerimiz

the unknown must be.

muhteşem şeyler olmalı.

Samuel is 16. He's tall. He's very handsome.

Samuel 16 yaşında. Uzun boylu ve çok yakışıklı.

He has the most impeccable memory.

Kusursuz bir hafızası var.

He has a selective one, though.

Ama yine de seçici bir hafıza.

He doesn't remember if he stole my chocolate bar,

Benim çikolatamı arakladığını hatırlamaz

but he remembers the year of release for every song on my iPod,

ama iPod'umdaki tüm şarkıların çıkış tarihini,

conversations we had when he was four,

dört yaşındayken konuştuklarımızı,

weeing on my arm on the first ever episode of Teletubbies,

Teletubbies'in ilk bölümünde koluma çişini ettiğini

and Lady Gaga's birthday.

ve Lady Gaga'nın doğum gününü hatırlar.

Don't they sound incredible?

İnanılmaz değil mi?

But most people don't agree.

Ama çoğu insan buna katılmıyor.

And in fact, because their minds don't fit

Aslında beyinleri, toplumun normal

into society's version of normal,

diye nitelediklerine uymadığı için

they're often bypassed and misunderstood.

çoğunlukla göz ardı edilip yanlış anlaşılıyorlar.

But what lifted my heart and strengthened my soul

Ancak kalbime dokunan ve ruhumu güçlendiren şey

was that even though this was the case,

durumun böyle olmasına rağmen,

although they were not seen as ordinary,

sıradan görünmemelerine rağmen,

this could only mean one thing:

bunun bir tek anlamı olabilir:

that they were extraordinary --

onlar sıradışılar--

autistic and extraordinary.

otistik ve sıradışı.

Now, for you who may be less familiar with the term "autism,"

Şimdi, "otizm" terimini bilmeyenler için,

it's a complex brain disorder that affects social communication,

otizm, sosyal iletişimi, öğrenmeyi ve bazen fiziksel yetenekleri

learning and sometimes physical skills.

etkileyen bir zihinsel bozukluk.

It manifests in each individual differently,

Her bireyde farklı şekilde görülür,

hence why Remi is so different from Sam.

bu nedenle Remi Sam'den çok farklı.

And across the world, every 20 minutes, one new person

Dünyada her 20 dakikada bir kişiye

is diagnosed with autism, and although it's one of

otizm tanısı konuyor ve dünyada en hızlı büyüyen

the fastest-growing developmental disorders in the world,

gelişimsel hastalık olmasına rağmen

there is no known cause or cure.

bilinen bir tedavisi ya da çaresi yok.

And I cannot remember the first moment I encountered autism,

Otizmle karşılaştığım ilk anı hatırlayamam

but I cannot recall a day without it.

ama onsuz geçirdiğim bir günüm de yok.

I was just three years old when my brother came along,

Kardeşim doğduğunda ben üç yaşımdaydım

and I was so excited that

hayatıma yeni biri geldiği için

I had a new being in my life.

çok heyecanlıydım.

And after a few months went by,

Birkaç ay geçtikten sonra

I realized that he was different.

onun farklı olduğunu anladım.

He screamed a lot.

Çok çığlık atıyordu.

He didn't want to play like the other babies did,

Diğer bebekler gibi oynamaya pek hevesli değildi

and in fact, he didn't seem

ve aslında benimle de

very interested in me whatsoever.

pek ilgili görünmüyordu.

Remi lived and reigned in his own world, with his own rules,

Remi kendi dünyasında yaşayıp kendi krallığını yönetiyordu

and he found pleasure in the smallest things,

ve küçük şeylerden zevk alıyordu,

like lining up cars around the room

odada arabaları sıraya dizmek

and staring at the washing machine

ve çamaşır makinesini izlemek

and eating anything that came in between.

ve arada gelen her şeyi yemek gibi.

And as he grew older, he grew more different,

Ve büyüdükçe, daha da farklılaştı

and the differences became more obvious.

ve bu farklılıklar çok belirginleşti.

Yet beyond the tantrums and the frustration

Ancak nöbetleri, hüsranları

and the never-ending hyperactivity

ve hiç bitmeyen hiperaktivitesinin

was something really unique:

ötesinde çok özel bir şey vardı:

a pure and innocent nature, a boy who saw the world

dünyayı önyargısız gören saf ve masum bir çocuk,

without prejudice, a human who had never lied.

hiç yalan söylemeyen bir insan.

Extraordinary.

Sıradışı.

Now, I cannot deny that there have been

Şimdi, ailemizde cidden zor anlar

some challenging moments in my family,

yaşamadığımızı söyleyemem,

moments where I've wished that they were just like me.

onların da benim gibi olmalarını dilediğim anlar.

But I cast my mind back to the things that they've taught me

Ama bireysellik ve iletişim hakkında bana

about individuality and communication and love,

öğrettiklerini düşünmeye çalışıyorum

and I realize that these are things that

ve bunların normal olmaya değişmek istemeyeceğim

I wouldn't want to change with normality.

şeyler olduğunu farkediyorum.

Normality overlooks the beauty that differences give us,

Normallik, farklılıkların bize verdiği güzellikleri

and the fact that we are different doesn't mean that one of us is wrong.

ve farklı olmanın içimizden birinin hatalı olduğu anlamına gelmediğini unutturuyor.

It just means that there's a different kind of right.

Aslında tüm olan, doğruların farklı çeşitlerde olması.

And if I could communicate just one thing to Remi

Eğer Remi'ye, Sam'e ya da size bir şey anlatacak

and to Sam

olsaydım,

and to you,

bu

it would be that you don't have to be normal.

normal olmak zorunda olmadığınız olurdu.

You can be extraordinary.

Sıradışı olabilirsiniz.

Because autistic or not,

Otistik ya da değil,

the differences that we have --

sahip olduğumuz farklılıklar --

We've got a gift! Everyone's got a gift inside of us,

Bu bize bahşedilmiş bir lütuf! Herkesin içinde var

and in all honesty, the pursuit of normality

ve doğrusu, normal olma telaşı

is the ultimate sacrifice of potential.

potansiyelimizi kurban edişimizdir.

The chance for greatness, for progress and for change

Harika olma şansı, ilerleme ve değişim için

dies the moment we try to be like someone else.

başkası olmaya çalıştığımızda yok olur.

Please -- don't tell me I'm normal.

Çünkü -- bana normal olduğumu söylemeyin.

Thank you. (Applause)

Teşekkür ederim. (Alkışlar)

(Applause)

(Alkışlar)