Faith Jegede: What I've learned from my autistic brothers | TED

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Natta Yantasri Reviewer: Pattapon Kasemtanakul

Today I have just one request.

วันนี้ ดิฉันมีเรื่องขอร้องพวกคุณเพียงหนึ่งเรื่องค่ะ

Please don't tell me I'm normal.

โปรดอย่าบอกดิฉันว่า ดิฉันเป็นคนปกติ

Now I'd like to introduce you to my brothers.

ขออนุญาติแนะนำให้รู้จักน้องชายของดิฉัน

Remi is 22,

เรมี่ อายุ 22 ค่ะ

tall and very handsome.

เขามีรูปร่างสูง และหล่อมากด้วย

He's speechless, but he communicates joy

เขาพูดไม่ได้ แต่เขาแสดงออกถึงความสุข

in a way that some of the best orators cannot.

ในแบบที่นักพูดบางคนยังไม่สามารถทำได้

Remi knows what love is.

เรมี่ รู้ว่า รักคืออะไร

He shares it unconditionally and he shares it regardless.

เขาแบ่งปันความรักแบบไม่มีเงื่อนไข

He's not greedy. He doesn't see skin color.

เขาไม่เรียกร้อง ไม่สนใจสีผิว

He doesn't care about religious differences, and get this:

ไม่สนใจความแตกต่างทางด้านศาสนา

He has never told a lie.

และ เขาไม่เคยพูดโกหกค่ะ

When he sings songs from our childhood,

เมื่อเขาร้องเพลงที่พวกเราฟังสมัยเด็ก

attempting words that not even I could remember,

พยายามเปล่งถ้อยคำที่แม้แต่ฉันยังจำไม่ได้

he reminds me of one thing:

และนั่นทำให้ดิฉันจำได้ว่า

how little we know about the mind, and how wonderful

จริงๆแล้ว เรารู้จักจิตใจของเราเพียงน้อยนิด

the unknown must be.

และบางทีการไม่รู้ อาจจะเป็นสิ่งที่ดีก็เป็นได้

Samuel is 16. He's tall. He's very handsome.

อีกคน ซามูเอล อายุ 16 ค่ะ เขาสูงยาวเข่าดี และหล่อมากด้วย

He has the most impeccable memory.

เขามีความจำที่น่ามหัศจรรย์มาก

He has a selective one, though.

แต่เขาเลือกจำเพียงบางเรื่องเท่านั้น

He doesn't remember if he stole my chocolate bar,

เช่น เขาจำไม่ได้ว่าเขาขโมยช็อกโกแลตของดิฉัน

but he remembers the year of release for every song on my iPod,

แต่กลับจำปีเปิดตัวของเพลงทุกเพลงในไอพอดดิฉัน

conversations we had when he was four,

บทสนทนาที่พวกเราเคยคุยกันตอนเขาอายุ 4 ขวบ

weeing on my arm on the first ever episode of Teletubbies,

ร้องไห้ตัวโยนในอ้อมแขนดิฉันตอนดูเทเลทับบี้ (Teletubbies) เป็นครั้งแรก

and Lady Gaga's birthday.

และจำวันเกิดเลดี้ กาก้า (Lady Gaga) ได้

Don't they sound incredible?

มันน่าอัศจรรย์ใช่มั้ยคะ

But most people don't agree.

แต่ไม่ใช่ทุกคนที่คิดแบบนั้น

And in fact, because their minds don't fit

เพราะความจริงนั้น จิตใจของพวกเขา

into society's version of normal,

ไม่สามารถเข้ากับสภาพปกติที่สังคมได้กำหนดไว้

they're often bypassed and misunderstood.

พวกเขาถูกมองข้ามและถูกเข้าใจผิดบ่อยๆ

But what lifted my heart and strengthened my soul

แต่สิ่งที่ทำให้หัวใจและจิตวิญญาณของดิฉันเข้มแข็งขึ้น

was that even though this was the case,

คือ ถึงแม้ว่าสำหรับพวกเขาแล้ว

although they were not seen as ordinary,

คำว่าปกติ อาจจะใช้ไม่ได้

this could only mean one thing:

แต่นั่นก็หมายความว่า

that they were extraordinary --

พวกเขา พิเศษ กว่าคนทั่วไป

autistic and extraordinary.

เป็นออทิสติก และเป็นคนพิเศษ

Now, for you who may be less familiar with the term "autism,"

บางท่าน อาจจะไม่คุ้นกับคำว่า ออทิสติก

it's a complex brain disorder that affects social communication,

มันคือความผิดปกติของระบบสมองที่มีผลต่อ

learning and sometimes physical skills.

การอยู่ร่วมในสังคม การเรียนรู้ และทักษะทางร่างกายบางอย่าง

It manifests in each individual differently,

แต่ละคนจะแสดงออกมาแตกต่างกันไป

hence why Remi is so different from Sam.

อาการของเรมี่ จึงต่างกับ ของแซม

And across the world, every 20 minutes, one new person

และจากสถิติทั่วโลกแล้ว ทุกๆ 20 นาที จะมีเด็กเกิดใหม่ 1 คน

is diagnosed with autism, and although it's one of

ที่เกิดมาพร้อมอาการออทิสติก และถึงแม้ว่ามันจะเป็นความผิดปกติ

the fastest-growing developmental disorders in the world,

ที่มีอัตราของการเติบโตของจำนวนผู้ถูกวินิจฉัย สูงที่สุดในโลก

there is no known cause or cure.

ก็ยังไม่มีใครรู้สาเหตุและวิธีการรักษา

And I cannot remember the first moment I encountered autism,

ดิฉันจำวินาทีแรกที่สัมผัสกับอาการออทิสติกไม่ได้

but I cannot recall a day without it.

แต่ก็จำไม่ได้เหมือนกันว่ามีวันไหนที่ไม่เจอกับมัน

I was just three years old when my brother came along,

ตอนนั้นดิฉันอายุ 3 ขวบค่ะ ตอนที่มีน้องชายคนแรก

and I was so excited that

จำได้ว่าตื่นเต้นมาก

I had a new being in my life.

ที่จะมีน้อง

And after a few months went by,

หลังจากที่น้องเกิด 2-3 เดือน

I realized that he was different.

ดิฉันเริ่มจะรู้สึกว่าเขาไม่เหมือนคนอื่น

He screamed a lot.

เขากรีดร้องตลอดเวลา

He didn't want to play like the other babies did,

เขาไม่เคยอยากจะเล่นเหมือนเด็กทารกคนอื่นๆ

and in fact, he didn't seem

และเขาแทบจะไม่สนใจดิฉันเลยค่ะ

very interested in me whatsoever.

หรืออะไรก็ตาม

Remi lived and reigned in his own world, with his own rules,

เรมี่อยู่ในโลกของเขา ปกครองโลกทั้งใบด้วยกฏของตัวเอง

and he found pleasure in the smallest things,

เขาเพลิดเพลินกับสิ่งเล็กๆ น้อยๆ

like lining up cars around the room

เช่น เรียงรถต่อๆ กันรอบห้อง

and staring at the washing machine

นั่งจ้องเครื่องซักผ้า

and eating anything that came in between.

และทานอะไรก็ตามที่มีในตอนนั้น

And as he grew older, he grew more different,

พอเขาโตขึ้น เขาก็แปลกยิ่งไปอีก

and the differences became more obvious.

ความแตกต่างนี้ยิ่งจะเห็นชัดกว่าเดิม

Yet beyond the tantrums and the frustration

แต่นอกเหนือจากอารมณ์ฉุนเฉียว เกรี้ยวกราด

and the never-ending hyperactivity

และอาการอยู่ไม่สุขตลอดเวลา

was something really unique:

เขามีบางอย่างที่พิเศษค่ะ

a pure and innocent nature, a boy who saw the world

เขาเหมือนสิ่งมีชีวิตที่บริสุทธิ์ เขามองโลกอย่างไม่มีอคติ

without prejudice, a human who had never lied.

ไม่เคยโกหกแม้แต่ครั้งเดียว

Extraordinary.

มันวิเศษมากจริงๆ

Now, I cannot deny that there have been

ดิฉันยอมรับนะคะ ว่าครอบครัวดิฉัน

some challenging moments in my family,

ผ่านช่วงเวลาที่ท้าทายและยากลำบากมา

moments where I've wished that they were just like me.

ช่วงเวลาที่ดิฉันเคยอยากให้พวกเขาเป็นคนปกติ

But I cast my mind back to the things that they've taught me

แต่พอมองย้อนกลับไปในสิ่งที่พวกเขาได้สอนดิฉัน

about individuality and communication and love,

การเป็นตัวของตัวเอง และ ความรัก

and I realize that these are things that

ดิฉันจึงค้นพบว่าดิฉันไม่อยากแลกสิ่งเหล่านี้

I wouldn't want to change with normality.

กับการที่มีน้องเป็น "คนธรรมดา"

Normality overlooks the beauty that differences give us,

คนธรรมดาอย่างเรา มักจะมองข้าม ความสวยงามในปัจเจกบุคคล

and the fact that we are different doesn't mean that one of us is wrong.

และความแตกต่าง ไม่ได้หมายถึงว่าผิด

It just means that there's a different kind of right.

มันหมายความว่า บางครั้งสิ่งที่ถูกต้อง มีมากกว่าหนึ่งอย่าง

And if I could communicate just one thing to Remi

และถ้ามีสิ่งหนึ่งที่ดิฉันอยากจะบอกเรมี่

and to Sam

บอกแซม

and to you,

และบอกทุกท่านไว้

it would be that you don't have to be normal.

มีเพียงว่า เราไม่จำเป็นต้องเป็นคนปกติ

You can be extraordinary.

คุณสามารถเป็นคนพิเศษได้

Because autistic or not,

เพราะไม่ว่าคุณจะเป็นออทิสติกหรือไม่เป็น

the differences that we have --

ความแตกต่างที่เรามี

We've got a gift! Everyone's got a gift inside of us,

เป็นเสมือนพรสวรรค์อย่างนึง พวกเรามีอะไรที่ต่างกัน

and in all honesty, the pursuit of normality

ในความเป็นจริงแล้ว การที่พวกเราพยายามจะทำตัวให้เป็นคนปกติ

is the ultimate sacrifice of potential.

มันทำลายศักยภาพในตัว

The chance for greatness, for progress and for change

โอกาสที่จะสร้างอะไรใหม่ๆ โอกาสที่จะเปลี่ยนแปลงอะไร

dies the moment we try to be like someone else.

ถูกทำลาย วินาทีที่พวกเราพยายามเป็นเหมือนคนอื่น

Please -- don't tell me I'm normal.

ดังนั้น ขอร้องนะคะ อย่าบอกว่า ดิฉันเป็นคนปกติ

Thank you. (Applause)

ขอบคุณค่ะ (เสียงปรบมือ)

(Applause)

(ปรบมือ)