The power of believing that you can improve | Carol Dweck | TED

Translator: Weerawan Thongpradab Reviewer: Prapassorn Chancharone

The power of yet.

อานุภาพของคำว่า ยัง

I heard about a high school in Chicago

ฉันได้ยินเกี่ยวกับ โรงเรียนมัธยมปลาย ในชิคาโก

สถานที่ ที่นักเรียนต้องสอบผ่านรายวิชา จำนวนหนึ่ง เพื่อจะสามารถจบการศึกษาได้

where students had to pass a certain number of courses to graduate,

and if they didn't pass a course, they got the grade "Not Yet."

และถ้าพวกเค้าสอบไม่ผ่านรายวิชานั้นๆ ผลคะแนนที่พวกเค้าจะได้รับคือ "ยังไม่ผ่าน"

And I thought that was fantastic,

และฉันคิดว่านั้นมันยอดเยี่ยมมาก

because if you get a failing grade, you think, I'm nothing, I'm nowhere.

เพราะเมื่อคุณได้คะแนนสอบตก คุณจะคิดว่า ฉันช่างไร้ความหมาย

But if you get the grade "Not Yet",

แต่ถ้าคุณได้คะแนนว่า "ยังไม่ผ่าน"

you understand that you're on a learning curve.

คุณจะตระหนักว่า คุณกำลังพัฒนาทักษะ

It gives you a path into the future.

มันสร้างทางเดินไปสู่อนาคตให้คุณ

"Not Yet" also gave me insight

คำว่า"ยังไม่ผ่าน" ยังทำให้ฉันตระหนักรู้ถึง ช่วงวิกฤตในช่วงเริ่มต้นการทำงานของฉัน

into a critical event early in my career,

a real turning point.

จุดเปลี่ยนที่สำคัญในชีวิต

I wanted to see

ฉันอยากจะเห็น

how children coped with challenge and difficulty,

ว่าเด็กๆจะรับมือกับความท้าทาย และความยากลำบากอย่างไร

so I gave 10-year-olds

ฉันจึงให้เด็กอายุ 10 ปี

problems that were slightly too hard for them.

ได้เจอกับโจทย์ปัญหาที่ค่อนข้างยากสำหรับพวกเขา

Some of them reacted in a shockingly positive way.

เด็กบางคนมีปฏิกริยากลับมาในด้านบวก

They said things like, "I love a challenge,"

พวกเขาพูดทำนองว่า "หนูรักความท้าทาย"

หรือ "รู้อะไรหรือเปล่า หนูหวังว่านี่จะให้ความรู้มากขึ้น"

or, "You know, I was hoping this would be informative."

They understood that their abilities could be developed.

พวกเขาเข้าใจ ว่าพวกเขาสามารถพัฒนา ความสามารถได้

They had what I call a growth mindset.

พวกเขามีสิ่งที่ฉันเรียกว่า กรอบความคิดแบบเปิดกว้าง

But other students felt it was tragic, catastrophic.

แต่เด็กนักเรียนคนอื่นๆ รู้สึกว่า มันคือความโศกเศร้า คือหายนะ

From their more fixed mindset perspective,

จากมุมมองของกรอบความคิดที่คับแคบกว่า ซึ่งเป็นแบบปิดกั้น

their intelligence had been up for judgment,

สติปัญญาของพวกเขาถูกปลุกขึ้นมา เพียงเพื่อตัดสินว่าพวกเค้าล้มเหลว

and they failed.

Instead of luxuriating in the power of yet,

แทนที่จะรู้สึกถูกกระตุ้นด้วย พลังของคำว่า"ยัง"

พวกเขากลับจมลงไปกับความรู้สึกแย่ๆ กับปัจจุบัน

they were gripped in the tyranny of now.

So what do they do next?

แล้วพวกเขาทำยังไงต่องั้นหรือ?

I'll tell you what they do next.

ฉันจะเล่าให้ฟัง ว่าพวกเขาทำอะไรต่อไป

In one study, they told us they would probably cheat the next time

ในการศึกษาวิจัยครั้งหนึ่ง พวกเขาบอกว่า อาจจะลองโกงการสอบในครั้งหน้า

แทนที่จะเตรียมตัวให้มากขึ้น ถ้าพวกเขาสอบตก

instead of studying more if they failed a test.

In another study, after a failure,

ในการศึกษาวิจัยอีกครั้งหนึ่ง หลังจากที่พวกเขาสอบตก

พวกเขาจะมองหาใครสักคน ที่ทำคะแนนได้ต่ำกว่าเขา

they looked for someone who did worse than they did

so they could feel really good about themselves.

เพื่อที่จะทำให้พวกเขารู้สึกดีกับตัวเอง

And in study after study, they have run from difficulty.

และในการศึกษาครั้งถัดๆมา พวกเขาก็หนีจากความยากลำบากนั้น

Scientists measured the electrical activity from the brain

นักวิทยาศาตร์ได้ทำการวัดคลื่นไฟฟ้า ในกิจกรรมต่างๆ จากสมอง

เมื่อนักเรียนได้เจอกับข้อผิดพลาด

as students confronted an error.

On the left, you see the fixed-mindset students.

ทางซ้ายมือ คุณจะเห็นพลังงานไฟฟ้า ของนักเรียนที่มีกรอบความคิดแบบปิดกั้น

There's hardly any activity.

มันแทบจะไม่มีกิจกรรมอะไรเกิดขึ้นเลย

They run from the error.

พวกเขาหนีจากข้อผิดพลาดนั้น

พวกเขาไม่เข้าไปมีส่วนร่วมกับมันเลย

They don't engage with it.

But on the right, you have the students with the growth mindset,

แต่ทางด้านขวามือ คือผลจากนักเรียน ที่มีกรอบความคิดแบบเปิดกว้าง

the idea that abilities can be developed.

ความคิดที่ว่า ความสามารถพัฒนาได้

They engage deeply.

พวกเขามีส่วนร่วมกับปัญหาอย่างลึกซึ้ง

Their brain is on fire with yet.

สมองพวกเขาลุกโชนไปด้วยพลังของคำว่า"ยัง"

They engage deeply.

พวกเขาใช้ความคิดอย่างลึกซึ้ง

พวกเขาคิดวิเคราะห์ข้อผิดพลาด

They process the error.

They learn from it and they correct it.

พวกเขาเรียนรู้จากมัน และแก้ไขข้อผิดพลาดนั้น

How are we raising our children?

เราเลี้ยงดูลูกๆของเราอย่างไร?

Are we raising them for now instead of yet?

เราเลี้ยงดูเขาเพื่อ "ตอนนี้" แทนที่จะเป็น "ตอนนี้ยัง" หรือเปล่า?

Are we raising kids who are obsessed with getting As?

เราเลี้ยงดูเด็กที่หมกมุ่นกับการเรียน ให้ได้เกรดเอเท่านั้นหรือเปล่า?

Are we raising kids who don't know how to dream big dreams?

เราเลี้ยงดูเด็กที่ไม่รู้ว่าจะมีความฝันที่ยิ่งใหญ่ ได้ยังไงหรือเปล่า?

จุดมุ่งหมายอันยิ่งใหญ่ของพวกเขาในการสอบ ครั้งถัดไป คือการได้เอ หรือคะแนนสอบ?

Their biggest goal is getting the next A, or the next test score?

And are they carrying this need for constant validation with them

และพวกเขาจะนำตรรกะข้อจำกัดเหล่านี้

into their future lives?

ไปใช้ในการดำเนินชีวิตในอนาคตหรือเปล่า?

Maybe, because employers are coming to me and saying,

บางที เพราะนายจ้างเดินมาพูดกับฉันว่า

พวกเราได้เลี้ยงดู คนทำงานรุ่นใหม่

"We have already raised a generation

of young workers who can't get through the day

ที่ไม่สามารถผ่านวันแต่ละวันไปได้

without an award."

ถ้าไม่มีการให้รางวัล

So what can we do?

แล้วเราจะทำอะไรได้บ้าง?

How can we build that bridge to yet?

เราจะสร้างสะพานที่จะนำไปสู่คำว่า"ยัง" ได้อย่างไร?

Here are some things we can do.

นี่คือสิ่งที่เราสามารถทำได้

First of all, we can praise wisely,

อย่างแรก เราสามารถให้คำชมอย่างสร้างสรรค์ ที่ไม่ใช่การชมเชยความฉลาดหรือพรสวรรค์

not praising intelligence or talent.

That has failed.

เพราะการทำอย่างนั้นคือความผิดพลาด

Don't do that anymore.

อย่าชื่นชมแบบนั้นอีก

But praising the process that kids engage in,

แต่ให้ชื่นชมกระบวนการที่เด็กๆ ได้เข้ามามีส่วนร่วม:

their effort, their strategies, their focus, their perseverance,

ความพยายาม กระบวนการวางแผน ความมุ่งมั่น ความมานะบากบั่น

their improvement.

การปรับปรุงแก้ไขของพวกเขา

This process praise creates kids who are hardy and resilient.

กระบวนการชื่นชมในรูปแบบนี้

จะสร้างเด็กที่อดทนและรับความผิดพลาดได้

There are other ways to reward yet.

ยังมีวิถีทางอื่นที่จะให้ผลตอบแทนไปสู่"ยัง"

We recently teamed up with game scientists

ไม่นานมานี้ เราได้ร่วมมือกับนักวิทยาศาสตร์ ด้านเกมการละเล่น

from the University of Washington

จากมหาวิทยาลัยวอชิงตัน

to create a new online math game that rewarded yet.

เพื่อสร้างเกมคณิตศาสตร์ออนไลน์ ที่ให้ผลตอบแทนกับการคิดว่า 'ยัง'

In this game, students were rewarded for effort, strategy and progress.

ในเกมนี้ นักเรียนจะได้รับคะแนนสำหรับ ความพยายาม การวางแผน และความก้าวหน้า

The usual math game

ในเกมคณิตศาสตร์โดนทั่วไป

rewards you for getting answers right, right now,

จะให้คะแนนเมื่อตอบคำตอบที่ถูก ณ ตอนนี้

but this game rewarded process.

แต่สำหรับเกมนี้ จะให้คะแนน กับกระบวนการคิด

And we got more effort,

และเราก็ได้ความพยายามที่มากขึ้น

การวางแผนที่มากขึ้น

more strategies,

more engagement over longer periods of time,

การมีส่วนร่วมกับเกมในระยะเวลา ที่ยาวนานขึ้น

and more perseverance when they hit really, really hard problems.

และความมานะพยายามที่มากขึ้น เมื่อเด็กๆ ได้เจอกับโจทย์ที่ยากมากๆ

Just the words "yet" or "not yet," we're finding,

แค่คำว่า "ยัง" หรือ "ยังไม่" เราพบว่า

มันทำให้เด็กๆมีความมั่นใจมากขึ้น

give kids greater confidence,

give them a path into the future that creates greater persistence.

มอบวิถีทางสู่อนาคต ที่จะสร้างความพากเพียร

And we can actually change students' mindsets.

และเราสามารถเปลี่ยนกรอบความคิด ของเด็กนักเรียนได้

In one study, we taught them

ในการศึกษาครั้งหนึ่ง เราได้สอนพวกเขาว่า

that every time they push out of their comfort zone

ทุกครั้งที่พวกเขาพาตัวเองออกจาก ส่วนที่สุขสบายของตัวเอง

to learn something new and difficult,

เพื่อที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ และยาก

เซลล์ประสาทของพวกเขา จะสร้างการเชื่อมต่อใหม่ที่แข็งแรง

the neurons in their brain can form new, stronger connections,

and over time, they can get smarter.

และเมื่อเกิดขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาจะฉลาดขึ้น

Look what happened: In this study,

สิ่งที่เกิดขึ้น: ในการศึกษานี้

students who were not taught this growth mindset

นักเรียนที่ไม่ได้ถูกสอนเกี่ยวกับ กรอบความคิดแบบเปิดกว้าง

continued to show declining grades over this difficult school transition,

จะมีผลการสอบที่ลดลงเรื่อยๆ ในระหว่าง ช่วงเวลายากลำบากของการเปลี่ยนโรงเรียน

but those who were taught this lesson showed a sharp rebound in their grades.

แต่เด็กนักเรียนที่ได้รับการสอนเรื่องนี้ จะมีผลการเรียนที่กลับมายอดเยี่ยมขึ้น

We have shown this now, this kind of improvement,

เราได้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงนี้แล้ว

with thousands and thousands of kids, especially struggling students.

กับเด็กหลายพันคน โดยเฉพาะนักเรียนที่ ต้องพยายามดิ้นรน

ตอนนี้เรามาพูดถึงความเท่าเทียมกันบ้าง

So let's talk about equality.

In our country, there are groups of students

ในประเทศของเรา มีกลุ่มนักเรียน

who chronically underperform,

ที่มีผลการเรียนต่ำกว่าเกณฑ์อย่างต่อเนื่อง

for example, children in inner cities,

ตัวอย่างเช่น เด็กๆ ที่อยู่ในใจกลางเมือง

or children on Native American reservations.

หรือเด็กที่อยู่ในเขตอนุรักษ์ ของชาวอเมริกันพื้นเมือง

And they've done so poorly for so long

และพวกเค้าได้รับการดูแลที่ไม่ดีพอ และหลายคนก็คิดว่ามันเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้

that many people think it's inevitable.

But when educators create growth mindset classrooms

แต่เมื่อนักการศึกษาได้สร้างกรอบความคิด แบบเปิดกว้างในห้องเรียนที่นำไปสู่แนวคิด'ยัง'

steeped in yet,

equality happens.

ความเท่าเทียมจึงเกิดขึ้น

And here are just a few examples.

และนี่เป็นตัวอย่างเพียงเล็กน้อย

In one year, a kindergarten class in Harlem, New York

ในหนึ่งปี ชั้นเรียนอนุบาล ในเมืองฮาร์เล็ม นิวยอร์ค

scored in the 95th percentile

มีคะแนนอยู่ในช่วง 95 เปอร์เซ็นต์ไทล์ ของแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์แห่งชาติ

on the national achievement test.

Many of those kids could not hold a pencil

นักเรียนหลายๆคน ไม่สามารถจับดินสอได้ เมื่อไปถึงโรงเรียน

when they arrived at school.

In one year,

ในหนึ่งปี

fourth-grade students in the South Bronx, way behind,

นักเรียนเกรดสี่ในเซาธ์บรองซ์ที่ไกลออกไป

became the number one fourth-grade class in the state of New York

กลายเป็นห้องเรียนเกรดสี่ อันดับหนึ่งของนิวยอร์ค

on the state math test.

ในการแข่งขันคณิตศาสตร์ของรัฐ

In a year, to a year and a half,

ในเวลาประมาณหนึ่งปีถึงหนึ่งปีครึ่ง

Native American students in a school on a reservation

นักเรียนชาวพื้นเมืองอเมริกัน ของโรงเรียนในเขตอนุรักษ์

went from the bottom of their district to the top,

เปลี่ยนจากอันดับล่างสุดของตำบล เป็นอันดับสูงสุด

and that district included affluent sections of Seattle.

และตำบลนั้นก็รวมถึงเขตร่ำรวยของซีแอตเทิล

So the Native kids outdid the Microsoft kids.

ดังนั้นเด็กพื้นเมืองทำได้ดีกว่า เด็กไมโครซอฟท์

สิ่งนี้เกิดขึ้นได้ เพราะความหมายของคำว่า

This happened because the meaning of effort and difficulty were transformed.

ความมานะพยายามและความยุ่งยาก เปลี่ยนแปลงไป

Before, effort and difficulty

ก่อนหน้านี้ ความพยายามและความยุ่งยาก

made them feel dumb, made them feel like giving up,

ทำให้พวกเขารู้สึกโง่และอยากยอมแพ้

but now, effort and difficulty,

แต่ตอนนี้ ความพยายามและความยุ่งยาก

that's when their neurons are making new connections,

ทำให้เซลล์ประสาทของพวกเขา สร้างการเชื่อมต่อใหม่

stronger connections.

การเชื่อมต่อที่แข็งแรงขึ้น

That's when they're getting smarter.

นั่นคือสิ่งที่ทำให้พวกเขาฉลาดขึ้น

I received a letter recently from a 13-year-old boy.

เมื่อไม่นานมานี้ ฉันได้รับจดหมาย จากหนุ่มน้อยอายุ 13 ปี

เขาบอกว่า "ศาสตราจารย์ดเว็คที่รัก,

He said, "Dear Professor Dweck,

ผมรู้สึกขอบคุณงานเขียนของคุณ จากงานวิจัยทางวิทยาศาสตร์อันน่าเชื่อถือ

I appreciate that your writing is based on solid scientific research,

และนั่นคือเหตุผลที่ผมตัดสินใจ ที่จะนำมาปฏิบัติจริง

and that's why I decided to put it into practice.

ผมเพิ่มความพยายามใน การบ้านที่ได้รับมากขึ้น

I put more effort into my schoolwork,

ในความสัมพันธ์กับครอบครัวของผมด้วย

into my relationship with my family,

และในความสัมพันธ์กับ เพื่อนนักเรียนคนอื่นๆที่โรงเรียนด้วย

and into my relationship with kids at school,

and I experienced great improvement in all of those areas.

และผมก็ได้รับประสบการณ์ในการพัฒนาที่ดีขึ้น ของทุกสิ่งเหล่านั้น

I now realize I've wasted most of my life."

และตอนนี้ผมก็ได้รับรู้ว่า ผมเสียเวลา ส่วนใหญ่ของชีวิตไป"

Let's not waste any more lives,

เราอย่าเสียเวลาในชีวิตกันต่อไป

เพราะเมื่อเรารู้ว่า

because once we know

that abilities are capable of such growth,

สติปัญญามีความสามารถจะพัฒนาขึ้นได้

it becomes a basic human right for children, all children,

นี่เป็นสิทธิขึ้นพื้นฐานของเด็กๆ ทุกคน

ที่จะอยู่ในสถานที่ซึ่งมีบรรยากาศ ที่เหมาะกับการพัฒนา

to live in places that create that growth,

to live in places filled with "yet".

อยู่ในสถานที่ ที่เต็มไปด้วย คำว่า"ยัง"

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)