The power of believing that you can improve | Carol Dweck | TED

کارول وِک: قدرت باور داشتن به اینکه میتوانید پیشرفت کنید

Translator: Hajar Almasi Reviewer: soheila Jafari

The power of yet.

قدرت ِ "هنوز نه"!

I heard about a high school in Chicago

من داستانی درمورد یک مدرسه در شیکاگو شنیدم

جایی که دانش آموزان برای فارغ التحصیلی باید تعداد معینی از کلاسها را پشت سر بگذرانند.

where students had to pass a certain number of courses to graduate,

and if they didn't pass a course, they got the grade "Not Yet."

و اگر نتوانستند درسی را پاس کنند، نمره آنها "نه هنوز" خواهد بود

And I thought that was fantastic,

و من فکر کردم، این ایده بسیار جالب است.

because if you get a failing grade, you think, I'm nothing, I'm nowhere.

چون اگر شما نمره مردودی بگیرید, فکر خواهید کرد که : من هیچ چیزی نیستم,

But if you get the grade "Not Yet",

من به جایی نمیرسم. اما اگر نمره شما "نه هنوز" باشد،

you understand that you're on a learning curve.

درک خواهید کرد که شما هنوز در مسیر یادگیری قرار دارید.

It gives you a path into the future.

که این درک، راه به سوی آینده برای شما خواهد شد.

"Not Yet" also gave me insight

کلمه "هنوز نه" به من بینشی در مورد واقعه ایی بسیار حیاتی در کارم داد.

into a critical event early in my career,

a real turning point.

یک نقطه تحول درزندگیم

I wanted to see

میخواستم ببینم که

how children coped with challenge and difficulty,

چطور کودکان از عهده معضلات و سختیها بر می آیند.

so I gave 10-year-olds

بنابراین، من به کودکان ده ساله مشکلاتی برای

problems that were slightly too hard for them.

برای حل کردن دادم که حل کردنشان اندکی سخت بود.

Some of them reacted in a shockingly positive way.

بعضی ازین کودکان به طور شگفت آوری با این موضوع به دید مثبت برخورد کردند.

They said things like, "I love a challenge,"

آنها مثلا گفتند: "من عاشق چالشم"

یا "امیدوار بودم این موضوع معلوماتی باشد"

or, "You know, I was hoping this would be informative."

They understood that their abilities could be developed.

آنها فهمیده بودند(ناخودآگاه) که ممکن است تواناییهایشان گسترش بیابد.

They had what I call a growth mindset.

آنها چیزی داشتند که من به آن "رشد ذهنی" می گویم.

But other students felt it was tragic, catastrophic.

اما دیگر دانش آموزان، احساس کردند که این مشکل تراژیک و فاجعه باراست.

From their more fixed mindset perspective,

از دیدگاه ذهنی محدودشان،

their intelligence had been up for judgment,

زیرکی آنها بر مبنای قضاوت بود و بنابراین ناموفق بودند.

and they failed.

Instead of luxuriating in the power of yet,

به جای لذت بردن از قدرت "نه هنوز"

آنها در بند زمان "حال" خود گیر بودند.

they were gripped in the tyranny of now.

So what do they do next?

خب, آنها بعد از این چه کردند؟

I'll tell you what they do next.

به شما خواهم گفت که بعد ازاین چه کردند.

In one study, they told us they would probably cheat the next time

در یک پژوهش، آنهابه ما گفتند که احتمالا بار دیگر اگر مردود شوند، برای حل مشکل

خود به جای مطالعه بیشتر تقلب خواهند کرد.

instead of studying more if they failed a test.

In another study, after a failure,

در پژوهشی دیگر، بعد از مردود شدن،

آنها به دنبال کسی گشتند که عملکردش بدتر از آنها بود،

they looked for someone who did worse than they did

so they could feel really good about themselves.

تا حس واقعا خوش آیندی نسبت به خودشان داشته باشند.

And in study after study, they have run from difficulty.

و درهر پژوهش پس از پژوهشی دیگر، آنها به دنبال راهی برای فرار از سختی ها بودند.

Scientists measured the electrical activity from the brain

دانشمندان فعالیت الکتریکی مغزی را اندازه گیری می کردند،

زمانی که دانش آموزان با اشتباهی روبرو می شدند.

as students confronted an error.

On the left, you see the fixed-mindset students.

در سمت چپ، شما دانش آموزان با ذهنیت محدود را می بینید.

There's hardly any activity.

که شما به ندرت فعالیتی را مشاهده می کنید.

They run from the error.

آنها از اشتباه کردن فرار می کردند،

وبا اشتباهات درگیر نمی شدند.

They don't engage with it.

But on the right, you have the students with the growth mindset,

اما در سمت راست، دانش آموزانی را می بینید که طرز فکر رشد یافته ای دارند،

the idea that abilities can be developed.

این ایده که تواناییها قابل گسترشند.

They engage deeply.

آنها (دانش آموزان) شدیدا با مشکلات درگیر می شوند.(با مشکلات تعامل دارند)

Their brain is on fire with yet.

ذهن آنها با ایده "هنوز"، هیجانی هستند.

They engage deeply.

آنها به طور عمیق تری با مشکلات درگیر می شوند.

آنها اشتباهات را بررسی می کنند.

They process the error.

They learn from it and they correct it.

از اشتباهات خود درس میگیرند و آنها را اصلاح میکنند.

How are we raising our children?

ما چگونه فرزندان خود را پرورش می دهیم؟

Are we raising them for now instead of yet?

آیا ما فرزندان خود را برای زمان "حال" پرورش میدهیم یا برای "هنوز نه"؟

Are we raising kids who are obsessed with getting As?

آیا ما کودکانی پرورش می دهیم که به دنبال گرفتن نمره عالی باشند؟

Are we raising kids who don't know how to dream big dreams?

آیا ما کودکانی پرورش می دهیم که نمی دانند چطوربه رویاهای بزرگ فکر کنند؟

آیا بزرگترین هدفشان این است که نمره عالی را بگیرند یا بهترین امتیازدرس بعدی را؟

Their biggest goal is getting the next A, or the next test score?

And are they carrying this need for constant validation with them

و آیا آنها این نیاز را برای

into their future lives?

در زندگی آینده شان میدانند؟

Maybe, because employers are coming to me and saying,

کارفرمایان پیش من می آیند و همین را میگویند

ما همین حالا هم نسل جوانی را پرورش دادیم که

"We have already raised a generation

of young workers who can't get through the day

نمیتوانند روزشان را به پایان برسانند بدون

without an award."

اینکه پاداشی دریافت کنند.

So what can we do?

پس ما چه باید بکنیم

How can we build that bridge to yet?

چطور میتوانیم پلی به سوی "هنوز" بزنیم؟

Here are some things we can do.

ما میتوانیم بعضی کارها را انجام بدهیم

First of all, we can praise wisely,

اول از همه, میتوانیم خردمندانه تشویق کنیم. تیزهوشی و ذکاوت را تشویق نکنیم

not praising intelligence or talent.

That has failed.

چون این طریقه قبلا شکست خورده.

Don't do that anymore.

دیگر این روش را ادامه ندهید.

But praising the process that kids engage in,

بلکه روندی که کودک آن را در پیش گرفته را تشویق کنید

their effort, their strategies, their focus, their perseverance,

تلاششان را، استراتژی هایشان را, تمرکزشان را و پشتکارشان را

their improvement.

و پیشرفتشان را تشویق کنید.

This process praise creates kids who are hardy and resilient.

این روش( تشویق روند کار)

کودکانی بار می آورد که سخت کوش و فعال خواهند بود.

There are other ways to reward yet.

راه های دیگری هم برای تشویق روش "هنوز" وجود دارند

We recently teamed up with game scientists

اخیرا ما با سازندگان بازیها در دانشگاه واشنگتن

from the University of Washington

یک تیم را تشکیل دادیم.

to create a new online math game that rewarded yet.

تا بازی ریاضی آنلاینی را بسازیم که به روش "هنوز" جایزه میدهد.

In this game, students were rewarded for effort, strategy and progress.

در این بازی, دانش آموزان به خاطر تلاششان, استراتژی و روند کاریشان جایزه میگیرند.

The usual math game

بازیهای متداول ریاضی

rewards you for getting answers right, right now,

به شما وقتی پاداش میدهد که جواب درست را در همان لحظه بدهید.

but this game rewarded process.

اما در این بازی, از روند حل مسئله پاداش میگیرید.

And we got more effort,

و ما تلاشهای بیشتری را و

استراتژیهای بیشتر را شاهد بودیم

more strategies,

more engagement over longer periods of time,

و در بلند مدت, سهم گیری بیشتر و کار زیادتر

and more perseverance when they hit really, really hard problems.

و پشتکار بیشتری را وقتی که با مشکلات واقعا سخت تری روبرو می شدند از خود نشان می دادند.

Just the words "yet" or "not yet," we're finding,

تنها به کاربردن کلمه "هنوز نه" یا "هنوز"

به کودکان اعتماد بیشتری میدهد و

give kids greater confidence,

give them a path into the future that creates greater persistence.

راهی به سوی آینده برایشان باز میکند که پایداری بیشتری ایجاد میکند.

And we can actually change students' mindsets.

و به این طریق ما واقعا ذهنیت دانش آموزان را تغییر میدهیم.

In one study, we taught them

در یک تحقیق, به آنان آموختیم که هر زمانی

that every time they push out of their comfort zone

که از محیط امن (ذهنی) شان خارج شوند تا

to learn something new and difficult,

چیز جدیدی و سختی را بیاموزند

نورن های مغزشان(رگهای فرمانده عصبی) میتواند ارتباطاتی محکمتر و قوی

the neurons in their brain can form new, stronger connections,

and over time, they can get smarter.

ایجاد کند و به مرور زمان باعث تیزهوشی بیشتر آنها شوند.

Look what happened: In this study,

ببینید در این تحقیق چه رخ داده است

students who were not taught this growth mindset

دانش آموزانی که روش رشد ذهنی را نیاموخته بودند

continued to show declining grades over this difficult school transition,

از زمانی که به شرایط سخت جدید در مدرسه منتقل شده بودند, نمراتشان سیر نزولی به خود گرفت.

but those who were taught this lesson showed a sharp rebound in their grades.

اما کسانی که این روش را آموخته بودند, تغییرناگهانی در نمرات آنها به وجود آمد.

We have shown this now, this kind of improvement,

ما این موضوع را به دیگران نشان دادیم, این پیشرفت را با

with thousands and thousands of kids, especially struggling students.

هزاران هزار کودک, مخصوصا آنهایی که در این زمینه دچار مشکلاتی بودند, در میان گذاشتیم.

خب, حالا بیایید در مورد برابری حرف بزنیم

So let's talk about equality.

In our country, there are groups of students

در کشور ما, گروههایی از دانش آموزان هستند

who chronically underperform,

که به طور مداوم "کم کار"هستند.

for example, children in inner cities,

به طور نمونه, کودکان در شهرهای کوچک,

or children on Native American reservations.

یا کودکان ِعضو خانواده های اصیل آمریکایی (سرخپوستان)

And they've done so poorly for so long

که آنچنان درطول سالیان,کم فعالیت هستند که به باورعمومی, دیگر غیر قابل اصلاح هستند.

that many people think it's inevitable.

But when educators create growth mindset classrooms

اما وقتی که معلمان کلاسهای رشد ذهنی را بر مبنای "نه هنوز" برایشان ایجاد کردند

steeped in yet,

equality happens.

آنگاه بود که برابری رخ نما شد.

And here are just a few examples.

اینها صرفا نمونه های اندکی هستند.

In one year, a kindergarten class in Harlem, New York

در یک سال, کودکستانی در منطقه"هارلم" نیویورک (محله فقیرنشین)

scored in the 95th percentile

در امتحانات سراسری تحصیلی نمره ۹۵ (از مجموع۱۰۰) را گرفتند

on the national achievement test.

Many of those kids could not hold a pencil

بسیاری از آن کودکان وقتی به کودکستان آمدند, حتی نمیتوانستند مداد را درست در دستشان بگیرند.

when they arrived at school.

In one year,

در یک سال

fourth-grade students in the South Bronx, way behind,

شاگردان کلاس چهارم در "South Bronx" که بسیار ضعیف بودند

became the number one fourth-grade class in the state of New York

توانستند مقام اول کلاسهای چهارم در نیویورک

on the state math test.

را در امتحانات ریاضی به دست بیاورند.

In a year, to a year and a half,

در یک سال یا یک و نیم سال

Native American students in a school on a reservation

شاگردان مدرسه ایی مخصوص آمریکا یی های اصیل (سرخپوستان)

went from the bottom of their district to the top,

از پایین ترین رتبه در منطقه شان به بالاترین رتبه دست یافتند.

and that district included affluent sections of Seattle.

که جزیی از آن منطقه محل سکونت اعیان شهر سیاتل هم بود.

So the Native kids outdid the Microsoft kids.

در آنجا,کودکان اصیل (سرخ پوست) توانستند بچه های مایکروسافت(کنایه از پولداری) را شکست بدهند.

همه اینها به خاطر این اتفاق افتاد که

This happened because the meaning of effort and difficulty were transformed.

معنی تلاش و سختی (برایشان) تغییر کرده بود

Before, effort and difficulty

قبل از آن, تلاش و سختی آنها را وا میداشت

made them feel dumb, made them feel like giving up,

که احساس کنند کند ذهن هستند, و آنها را وامیداشت که دست از تلاش بردارند.

but now, effort and difficulty,

اما حالا, معنی تلاش و سختی برایشان اینست که

that's when their neurons are making new connections,

رگهای عصبی ذهن آنها در حال ایجاد رابطه های جدیدی هستند

stronger connections.

رابط هایی به مراتب قدرتمند تر.

That's when they're getting smarter.

و این چنین بود که آنها تیزهوش تر شدند.

I received a letter recently from a 13-year-old boy.

اخیرا من نامه ایی از یک کودک ۱۳ ساله دریافت کردم.

او به من نوشته بود: "خانم پرفسور وِک عزیز"

He said, "Dear Professor Dweck,

من خوشوقتم که نوشته های شما بر مبنای تحقیقات مستدل علمی است

I appreciate that your writing is based on solid scientific research,

و به همین خاطر است که تصمیم گرفتم که این تحقیقات را عملی کنم.

and that's why I decided to put it into practice.

من برای انجام درسهای مدرسه ام

I put more effort into my schoolwork,

در رابطه ام با اعضای خانواده ام

into my relationship with my family,

و در رابطه ام با بچه های مدرسه تلاش بیشتری صرف میکنم.

and into my relationship with kids at school,

and I experienced great improvement in all of those areas.

و من موفقیتهای بسیار خوبی را در تمامی این موارد تجربه کردم.

I now realize I've wasted most of my life."

حالا من دریافتم که بخش اعظم عمرم را به هدر داده ام.

Let's not waste any more lives,

بیایید بیشتر ازین عمرمان را هدر ندهیم.

زیرا, وقتی ما دریابیم که تواناییهای ما قابلیت

because once we know

that abilities are capable of such growth,

این را دارند که چنین (زیاد) رشد کنند, باعث میشود که

it becomes a basic human right for children, all children,

زندگی کردن در محیطی که چنین رشد ذهنی را فراهم کند

و زندگی در محیطی که سرشار از "هنوز" باشد

to live in places that create that growth,

to live in places filled with "yet".

به یکی از حقوق ابتدایی بشر برای تمام کودکان تبدیل شود.

Thank you.

متشکرم

(Applause)

تشویق حضار