Alanna Shaikh: How I'm preparing to get Alzheimer's

Translator: Morton Bast Reviewer: Thu-Huong Ha

Translator: PanaEk Warawit Reviewer: Pattapon Kasemtanakul

I'd like to talk about my dad.

ฉันอยากเล่าเกี่ยวกับพ่อของฉัน

My dad has Alzheimer's disease.

ท่านเป็นโรคอัลไซเมอร์

He started showing the symptoms about 12 years ago,

ท่านเริ่มแสดงอาการเมื่อประมาณ 12 ปีที่แล้ว

and he was officially diagnosed in 2005.

และถูกวินิจฉัยว่าเป็นโรคนี้เมื่อปี 2005

Now he's really pretty sick. He needs help eating,

ตอนนี้ท่านป่วยมาก ทานอาหารเองไม่ได้

he needs help getting dressed, he doesn't really know where he is

ต้องมีคนช่วยแต่งตัวให้ ท่านไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองอยู่ที่ไหน

or when it is, and it's been really, really hard.

หรือว่าเวลาเท่าไหร่แล้ว เป็นภาวะที่ลำบากมากจริงๆ

My dad was my hero and my mentor for most of my life,

พ่อเป็นทั้งฮีโร่และที่ปรึกษาให้ฉันมาตลอดทั้งชีวิต

and I've spent the last decade watching him disappear.

แต่ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา ฉันก็ได้แต่เฝ้าดูพ่อที่ฉันรู้จักหายตัวไป

My dad's not alone. There's about 35 million people globally living with some kind of dementia,

ยังมีคนอีกกว่า 35 ล้านคนทั่วโลก ที่ประสบภาวะเดียวกัน

and by 2030 they're expecting that to double to 70 million.

และคาดว่าในปี 2030 ตัวเลขนี้จะเพิ่มเป็นสองเท่าที่ 70 ล้านคน

That's a lot of people.

นั่นเป็นคนจำนวนมากเลยทีเดียว

Dementia scares us. The confused faces and shaky hands of people who have dementia,

ภาวะสมองเสื่อมเป็นโรคที่น่ากลัว ผู้ป่วยที่มีสีหน้างุนงง มือที่สั่นเทา

the big numbers of people who get it, they frighten us.

และจำนวนคนมากมายที่เป็นโรคนี้ ทำให้เรากลัว

And because of that fear, we tend to do one of two things:

จากความกลัวนั้นเอง เรามักจะทำอย่างใดอย่างหนึ่งต่อไปนี้

We go into denial: "It's not me, it has nothing to do with me, it's never going to happen to me."

เราจะปฎิเสธ "มันไม่เกิดกับฉันหรอก ฉันจะไม่เป็นไร"

Or, we decide that we're going to prevent dementia,

หรือ เราตัดสินใจว่า เราจะหาวิธีป้องกันภาวะสมองเสื่อม

and it will never happen to us because we're going to do everything right and it won't come and get us.

แล้วโรคนี้ก็จะไม่เกิดกับเรา เพราะเราจะทำทุกอย่างให้ถูกต้อง และเราจะไม่เป็นไร

I'm looking for a third way: I'm preparing to get Alzheimer's disease.

ฉันกำลังมองหาทางออกที่สาม ฉันเตรียมตัวที่จะเป็นโรคอัลไซเมอร์

Prevention is good, and I'm doing the things that you can do to prevent Alzheimer's.

การป้องกันเป็นเรื่องดี และฉันก็ทำสิ่งต่างๆ ที่ทำได้เพื่อป้องกันอัลไซเมอร์

I'm eating right, I'm exercising every day, I'm keeping my mind active,

ฉันทานอาหารที่ถูกต้อง ออกกำลังกายทุกวัน และใช้สมองอยู่ตลอด

that's what the research says you should do.

นั่นคือสิ่งที่งานวิจัยแนะนำให้ทำ

But the research also shows that there's nothing that will 100 percent protect you.

แต่งานวิจัยยังบอกอีกว่า มันไม่มีอะไรที่ป้องกันคุณได้ 100 เปอร์เซ็นต์

If the monster wants you, the monster's gonna get you.

ถ้าโรคร้ายนี้ต้องการคุณ มันก็จะมาถึงคุณจนได้แหละ

That's what happened with my dad.

นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นกับพ่อของฉัน

My dad was a bilingual college professor. His hobbies were chess, bridge and writing op-eds.

พ่อเป็นศาสตราจารย์ในมหาวิทยาลัยสองภาษา ท่านมีงานอดิเรกคือเล่นหมากรุก ไพ่บริดจ์ และเขียนบทความ

(Laughter)

(หัวเราะ)

He got dementia anyway.

ท่านก็ยังเป็นโรคสมองเสื่อมจนได้

If the monster wants you, the monster's gonna get you.

ถ้าโรคร้ายนี้ต้องการคุณ มันก็จะมาถึงคุณจนได้แหละ

Especially if you're me, 'cause Alzheimer's tends to run in families.

โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าคุณอยู่ในสภาพเดียวกับฉัน เพราะอัลไซเมอร์ มีแนวโน้มที่จะถ่ายทอดในครอบครัว

So I'm preparing to get Alzheimer's disease.

ดังนั้น ฉันจึงเตรียมตัวที่จะเป็นอัลไซเมอร์

Based on what I've learned from taking care of my father,

จากที่ได้เรียนรู้มาระหว่างดูแลคุณพ่อ

and researching what it's like to live with dementia, I'm focusing on three things in my preparation:

และค้นคว้าเกี่ยวกับภาวะสมองเสื่อม ฉันเตรียมตัว 3 อย่าง

I'm changing what I do for fun, I'm working to build my physical strength,

อย่างแรกคือ เปลี่ยนงานอดิเรก แล้วก็สร้างความแข็งแรงของร่างกาย

and -- this is the hard one -- I'm trying to become a better person.

และอย่างที่สาม อันนี้ยากที่สุด ฉันพยายามจะเป็นคนที่ดีขึ้น

Let's start with the hobbies. When you get dementia, it gets harder and harder to enjoy yourself.

เริ่มจากงานอดิเรกก่อน เมื่อมีภาวะสมองเสื่อม การมีความสุขจะเป็นเรื่องยากขึ้นเรื่อยๆ

You can't sit and have long talks with your old friends, because you don't know who they are.

คุณไม่สามารถนั่งคุยกับเพื่อนได้ เพราะคุณไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นใคร

It's confusing to watch television, and often very frightening.

การดูโทรทัศน์จะยิ่งทำให้สับสน แถมบ่อยครั้งยังไปกระตุ้นให้เกิดความกลัว

And reading is just about impossible.

และการอ่านหนังสือ ก็ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้เลย

When you care for someone with dementia, and you get training,

ถ้าคุณต้องดูแลผู้ป่วยสมองเสื่อม และได้เข้ารับการอบรม

they train you to engage them in activities that are familiar, hands-on, open-ended.

เขาจะสอนคุณหมั่นให้ผู้ป่วยทำกิจกรรมที่พวกเขาคุ้นเคย กิจกรรมที่ต้องใช้มือ และทำต่อเนื่องไปได้เรื่อยๆ

With my dad, that turned out to be letting him fill out forms.

ในกรณีพ่อของฉัน กิจกรรมนั้นคือการกรอกแบบฟอร์ม

He was a college professor at a state school; he knows what paperwork looks like.

ท่านเคยเป็นอาจารย์ในวิทยาลัย จึงคุ้นเคยกับงานกรอกแบบฟอร์ม

He'll sign his name on every line, he'll check all the boxes,

ท่านจะเซ็นต์ชื่อของท่านบนทุกบรรทัด แล้วก็กากบาทในทุกช่อง

he'll put numbers in where he thinks there should be numbers.

เขียนตัวเลขในทุกๆ ที่ที่น่าจะใส่ตัวเลข

But it got me thinking, what would my caregivers do with me?

ฉันมาคิดว่า ถ้าเป็นฉัน คนดูแลจะเอาอะไรมาให้ฉันทำนะ?

I'm my father's daughter. I read, I write, I think about global health a lot.

ฉันเป็นลูกสาวพ่อ ฉันใช้เวลาหมดไปกับการอ่าน เขียน และคิดเกี่ยวกับภาวะสาธารณสุขโลกเป็นส่วนใหญ่

Would they give me academic journals so I could scribble in the margins?

พวกเขาจะเอาวารสารวิชาการมา ให้ฉันเขียนลงตามขอบกระดาษหรือเปล่านะ

Would they give me charts and graphs that I could color?

หรือจะเอาแผนภูมิกับกราฟ มาให้ฉันระบายสี

So I've been trying to learn to do things that are hands-on.

ดังนั้นฉันจึงเริ่มเรียนรู้ที่จะทำกิจกรรมบางอย่างที่ต้องใช้มือ

I've always liked to draw, so I'm doing it more even though I'm really very bad at it.

ฉันชอบวาดอยู่แล้ว ดังนั้นจึงวาดบ่อยขึ้น ถึงแม้ว่าจริงๆ แล้วจะวาดได้แย่ก็ตาม

I am learning some basic origami. I can make a really great box.

ฉันยังเริ่มเรียนพับกระดาษด้วย ฉันพับกล่องได้สวยมาก

(Laughter)

(หัวเราะ)

And I'm teaching myself to knit, which so far I can knit a blob.

แล้วฉันยังเรียนถักนิตติ้ง จนถึงตอนนี้ฉันถักผ้าไหมพรมได้แล้ว

But, you know, it doesn't matter if I'm actually good at it. What matters is that my hands know how to do it.

ความจริงแล้ว ฉันไม่จำเป็นต้องทำได้ดี สิ่งสำคัญคือให้มือของฉันคุ้นเคยกับกิจกรรมเหล่านั้น

Because the more things that are familiar, the more things my hands know how to do,

เพราะยิ่งคุ้นเคยมากเท่าไหร่ มือของฉันก็ยิ่งทำได้เองมากขึ้น

the more things that I can be happy and busy doing when my brain's not running the show anymore.

และสามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้อย่างมีความสุข ถึงแม้สมองจะไม่เหมือนเดิม

They say that people who are engaged in activities are happier,

พวกเขาบอกว่า คนที่ยุ่งกับกิจกรรมต่างๆ จะมีความสุขมากกว่า

easier for their caregivers to look after, and it may even slow the progress of the disease.

ดูแลได้ง่ายกว่า และยังอาจทำให้โรคกำเริบช้าลงด้วย

That all seems like win to me.

ซึ่งดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่ดี

I want to be as happy as I can for as long as I can.

ฉันอยากมีความสุขให้มากที่สุด และนานที่สุด เท่าที่เป็นได้

A lot of people don't know that Alzheimer's actually has physical symptoms,

หลายคนไม่รู้ว่า ผู้ป่วยอัลไซเมอร์ มีอาการทางด้านร่างกายด้วย

as well as cognitive symptoms. You lose your sense of balance,

ไม่ใช่แค่อาการทางสมอง ผู้ป่วยจะเสียสมดุลร่างกาย

you get muscle tremors, and that tends to lead people to being less and less mobile.

กล้ามเนื้อจะสั่น และนั่นส่งผลให้ผู้ป่วยเคลื่อนที่ได้น้อยลงเรื่อยๆ

They get scared to walk around. They get scared to move.

พวกเขากลัวที่จะเดินไปมา กลัวที่จะเคลื่อนไหว

So I'm doing activities that will build my sense of balance.

ดังนั้นฉันจึงทำกิจกรรมที่ช่วยสร้าง ความรับรู้สมดุลร่างกาย

I'm doing yoga and tai chi to improve my balance, so that when I start to lose it,

ฉันเล่นโยคะและไท้เก๊ก เพื่อเสริมสร้างสมดุล เพราะหากเมื่อไหร่ฉันเริ่มเสียมันไป

I'll still be able to be mobile.

ฉันจะยังสามารถเคลื่อนที่ไปมาได้

I'm doing weight-bearing exercise, so that I have the muscle strength

ฉันเริ่มออกกำลังแบบถ่วงน้ำหนัก เพื่อสร้างความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ

so that when I start to wither, I have more time that I can still move around.

หากกล้ามเนื้อฉันเริ่มอ่อนแรง ฉันจะยังสามารถเคลื่อนที่ได้

Finally, the third thing. I'm trying to become a better person.

ท้ายที่สุด อย่างที่สาม ฉันพยายามเป็นคนที่ดีขึ้น

My dad was kind and loving before he had Alzheimer's, and he's kind and loving now.

ก่อนเป็นอัลไซเมอร์ พ่อฉันเป็นคนใจดีและน่ารัก และท่านก็ยังใจดีและน่ารักอยู่จนถึงตอนนี้

I've seen him lose his intellect, his sense of humor, his language skills,

ฉันเห็นท่านสูญเสียความรู้ อารมณ์ขัน หรือความสามารถทางภาษาไป

but I've also seen this: He loves me, he loves my sons,

แต่ฉันก็ยังคงเห็นว่า ท่านรักฉัน ท่านรักลูกฉัน

he loves my brother and my mom and his caregivers.

ท่านรักน้องฉัน แม่ และคนที่ดูแลท่าน

And that love makes us want to be around him, even now.

และความรักนั้นทำให้พวกเรา อยากอยู่ใกล้ๆ ท่าน แม้กระทั่งในตอนนี้

even when it's so hard.

แม้ว่ามันจะเป็นภาวะที่ยากลำบากเหลือเกิน

When you take away everything that he ever learned in this world,

เมื่อคุณเอาสิ่งต่างๆ ที่ท่านเรียนรู้มาออกไปจนหมด

his naked heart still shines.

แต่หัวใจแท้ๆ ของท่านก็ยังเปล่งประกายอยู่

I was never as kind as my dad, and I was never as loving.

ฉันไม่เคยเป็นคนใจดี หรือน่ารักเหมือนพ่อ

And what I need now is to learn to be like that.

สิ่งที่ฉันต้องการตอนนี้ก็คือ เรียนรู้ที่จะเป็นอย่างท่าน

I need a heart so pure that if it's stripped bare by dementia, it will survive.

ฉันต้องการมีหัวใจที่บริสุทธิ์ ที่ต่อให้โรคสมองเสื่อมพรากสิ่งต่างๆ ไป มันก็ยังคงอยู่รอดได้

I don't want to get Alzheimer's disease.

ฉันไม่ต้องการเป็นอัลไซเมอร์

What I want is a cure in the next 20 years, soon enough to protect me.

สิ่งที่ฉันต้องการคือ วิธีรักษาภายใน 20 ปีนี้ ทันเวลาพอที่จะป้องกันได้

But if it comes for me, I'm going to be ready.

แต่ถ้ามันจะต้องเกิดกับฉันแล้ว ฉันก็จะพร้อมสำหรับมัน

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(ปรบมือ)