Mark Pagel: How language transformed humanity

Translator: Unnawut Leepaisalsuwanna Reviewer: Krittika Wutthipat-arree

Each of you possesses

พวกเราทุกคน

the most powerful, dangerous and subversive trait

ต่างมีลักษณะเฉพาะที่ทั้งทรงพลัง อันตราย และพลังทำลายล้างสูงที่สุด

that natural selection has ever devised.

เท่าที่ธรรมชาติเคยสร้างมา

It's a piece of neural audio technology

มันเป็นเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้องกับเสียงและระบบประสาท

for rewiring other people's minds.

สำหรับดัดแปลงความคิดของผู้อื่น

I'm talking about your language, of course,

แน่นอนครับ ผมกำลังพูดถึงภาษาของเรา

because it allows you to implant a thought from your mind

เพราะมันทำให้คุณสามารถนำความคิดของคุณ

directly into someone else's mind,

ไปฝังไว้ในสมองของคนอื่นได้โดยตรง

and they can attempt to do the same to you,

และในทางกลับกัน คนเหล่านั้นก็ทำกับคุณได้เช่นเดียวกัน

without either of you having to perform surgery.

โดยไม่ต้องทำการผ่าตัดใดๆเลย

Instead, when you speak,

เวลาที่คุณพูด

you're actually using a form of telemetry

จริงๆ แล้วคุณกำลังสื่อสารทางไกล

not so different

ในแบบเดียวกับ

from the remote control device for your television.

ที่เราใช้รีโมทควบคุมโทรทัศน์

It's just that, whereas that device

เพียงแค่ว่า รีโมทนั้นพึ่งพา

relies on pulses of infrared light,

การปิดเปิดแสงอินฟราเรดให้เป็นจังหวะ

your language relies on pulses,

แต่ภาษาของเราพึ่งพา

discrete pulses, of sound.

จังหวะของคลื่นเสียง

And just as you use the remote control device

และในทางเดียวกันกับที่เราใช้รีโมท

to alter the internal settings of your television

เพื่อปรับเปลี่ยนการทำงานภายในของโทรทัศน์

to suit your mood,

ตามที่เราต้องการ

you use your language

เราใช้ภาษาของเรา

to alter the settings inside someone else's brain

เพื่อเปลี่ยนแปลงกระบวนความคิดของคนอื่น

to suit your interests.

ตามสิ่งที่เราสนใจ

Languages are genes talking,

ภาษาคือการสื่อสารของพันธุกรรม

getting things that they want.

เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่มันต้องการ

And just imagine the sense of wonder in a baby

ลองนึกภาพเด็กทารกดูสิครับ มันน่าอัศจรรย์แค่ไหน

when it first discovers that, merely by uttering a sound,

เมื่อทารกรับรู้ว่า เขาสามารถทำให้สิ่งของเคลื่อนที่ไปมาในห้องได้

it can get objects to move across a room

เพียงแค่เปล่งเสียงออกมา

as if by magic,

ประหนึ่งการใช้เวทย์มนต์

and maybe even into its mouth.

อาจะทำให้สิ่งนั้นเคลื่อนที่เข้าปากได้เลยด้วยซ้ำ

Now language's subversive power

เรารู้ว่าภาษามีพลังทำลายล้างสูง

has been recognized throughout the ages

มานานมากแล้ว

in censorship, in books you can't read,

จากการเซ็นเซอร์เนื้อหา จากหนังสือต้องห้าม

phrases you can't use

จากวลีที่ไม่ควรใช้

and words you can't say.

ไปจนถึงศัพท์ที่ต้องห้าม

In fact, the Tower of Babel story in the Bible

อันที่จริง เรื่องของหอคอยบาเบล ในไบเบิล

is a fable and warning

เป็นเรื่องราวที่คอยเตือนเรา

about the power of language.

ถือพลังของภาษา

According to that story, early humans developed the conceit

เรื่องราวมีอยู่ว่า มนุษย์ในอดีตมีความเชื่อว่า

that, by using their language to work together,

ถ้าเราร่วมมือกันโดยใช้ภาษาเข้าช่วย

they could build a tower

เราสามารถสร้างหอคอยสูงเสียดฟ้า

that would take them all the way to heaven.

ที่จะนำพาทุกคนไปสวรรค์

Now God, angered at this attempt to usurp his power,

เมื่อพระเจ้าได้ยินถึงความพยายามจะช่วงชิงอำนาจจากพระองค์เช่นนี้จึงโมโหมาก

destroyed the tower,

พระองค์จึงทำลายหอคอยทิ้ง

and then to ensure

และเพื่อให้แน่ใจว่า

that it would never be rebuilt,

หอคอยนี้จะไม่ถูกสร้างขึ้นอีก

he scattered the people by giving them different languages --

พระเจ้าจึงมอบภาษาที่หลากหลายให้มนุษย์

confused them by giving them different languages.

ให้พวกมนุษย์สับสนจากภาษาเหล่านี้

And this leads to the wonderful irony

ซึ่งนำมาสู่การเหน็บแนม

that our languages exist to prevent us from communicating.

ที่ว่าภาษาขัดขวางไม่ให้เราติดต่อสื่อสารกันได้

Even today,

แม้กระทั่งทุกวันนี้

we know that there are words we cannot use,

เรามีศัพท์ที่เราไม่ควรใช้

phrases we cannot say,

และวลีที่ต้องห้าม

because if we do so,

เพราะถ้าหากเราพูดออกไป

we might be accosted, jailed,

เราอาจถูกตักเตือน จับเข้าคุก

or even killed.

หรือแม้กระทั่งถูกฆ่าตาย

And all of this from a puff of air

และทั้งหมดนี้เกิดจากอากาศ

emanating from our mouths.

ที่ออกมาจากปากของพวกเรา

Now all this fuss about a single one of our traits

และเรื่องทั้งหมดเกี่ยวกับลักษณะพิเศษของมนุษย์นี้

tells us there's something worth explaining.

บ่งบอกว่า มีอะไรบางอย่างที่สำคัญ

And that is how and why

นั่นก็คือ ภาษาถูกพัฒนาขึ้นมาอย่างไร

did this remarkable trait evolve,

และเพื่ออะไร

and why did it evolve

และทำไมถึงมีเฉพาะมนุษย์

only in our species?

ที่พัฒนาภาษาได้ถึงขนาดนี้

Now it's a little bit of a surprise

มันน่าแปลกใจเล็กน้อยครับ

that to get an answer to that question,

ที่เราจะตอบคำถามนี้ได้

we have to go to tool use

โดยใช้เครื่องมือ

in the chimpanzees.

ที่ใช้โดยลิงชิมแปนซี

Now these chimpanzees are using tools,

ชิมแปนซีเหล่านี้รู้จักการใช้เครื่องมือ

and we take that as a sign of their intelligence.

ซึ่งเราถือว่าเป็นสัญญาณบ่งบอกระดับสติปัญญา

But if they really were intelligent,

แต่ถ้าพวกมันมีสติปัญญาจริงๆ

why would they use a stick to extract termites from the ground

ทำไมมันถึงใช้ไม้เขี่ยปลวกออกจากพื้นดิน

rather than a shovel?

แทนที่จะใ้ช้พลั่ว

And if they really were intelligent,

และถ้าพวกมันมีสติปัญญาจริงๆ

why would they crack open nuts with a rock?

ทำไมมันมัวแต่กระเทาะเปลือกถั่วด้วยหิน

Why wouldn't they just go to a shop and buy a bag of nuts

ทำไมมันไม่ไปซื้อถั่วที่กระเทาะเปลือกเรียบร้อยแล้ว

that somebody else had already cracked open for them?

จากร้านขายถั่ว

Why not? I mean, that's what we do.

ทำไมล่ะ มันคือสิ่งที่มนุษย์อย่างเราทำมิใช่หรือ

Now the reason the chimpanzees don't do that

สาเหตุที่ชิมแปนซีไม่ทำอะไรแบบนั้น

is that they lack what psychologists and anthropologists call

เกิดจากสิ่งที่นักจิตวิทยา และนักมานุษยวิทยาเรียกว่า

social learning.

การเรียนรู้ทางสังคม

They seem to lack the ability

พวกมันไม่มีความสามารถ

to learn from others

ในการเรียนรู้จากลิงตัวอื่น

by copying or imitating

โดยการเลียนแบบ

or simply watching.

หรือจากการเฝ้ามองลิงอีกตัว

As a result,

ผลก็คือ

they can't improve on others' ideas

มันไม่สามารถพัฒนาจากความคิดของตัวอื่น

or learn from others' mistakes --

หรือเรียนรู้ความผิดพลาดของตัวอื่น

benefit from others' wisdom.

เพื่อสั่งสมเป็นปัญญาของตนเอง

And so they just do the same thing

พวกมันเลยทำสิ่งเดิมๆ

over and over and over again.

ครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่เคยเปลี่ยนแปลง

In fact, we could go away for a million years and come back

ถ้าเราไปเที่ยวนอกโลกสักล้านปี แล้วกลับมา

and these chimpanzees would be doing the same thing

ลิงชิมแปนซีพวกนี้ก็จะยังทำแต่สิ่งเดิมๆ

with the same sticks for the termites

ใช้ไม้เขี่ยหาปลวก

and the same rocks to crack open the nuts.

ใช้หินแกะเปลือกถั่ว

Now this may sound arrogant, or even full of hubris.

มันฟังดูเหยียดหยามชิมแปนซีพวกนี้มาก

How do we know this?

เรารู้ได้อย่างไร?

Because this is exactly what our ancestors, the Homo erectus, did.

เพราะนี่คือสิ่งที่บรรพบุรุษของพวกเรา โฮโม อีเรกตัส (Homo Erectus) ทำ

These upright apes

ลิงที่ยืนตัวตรงได้พวกนี้

evolved on the African savanna

วิวัฒนาการมาจากทุ่งหญ้าในแอฟริกา

about two million years ago,

ตั้งแต่เมื่อประมาณ 2 ล้านปีที่แล้ว

and they made these splendid hand axes

พวกเขาสร้างขวานเหล่านี้ขึ้น

that fit wonderfully into your hands.

ขนาดพอดีมือเลย

But if we look at the fossil record,

แต่ถ้าเราลองดูหลักฐานจากซากฟอสซิล

we see that they made the same hand axe

เราจะเห็นว่าเขาทำขวานพวกนี้

over and over and over again

ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

for one million years.

เป็นเวลากว่าหนึ่งล้านปี

You can follow it through the fossil record.

คุณสามารถดูหลักฐานได้จากซากฟอสซิล

Now if we make some guesses about how long Homo erectus lived,

ถ้าเราลองคำนวณอายุขัยของ โฮโม อีเรกตัส คร่าวๆ

what their generation time was,

เพื่อนับจำนวนชั่วรุ่น

that's about 40,000 generations

คิดเป็น 40,000 ชั่วคนได้เลยครับ

of parents to offspring, and other individuals watching,

จากพ่อแม่สู่รุ่นลูก จากลิงรอบตัวที่คอยมอง

in which that hand axe didn't change.

แล้วขวานนั้นไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย

It's not even clear

เรายังไม่แน่ใจด้วยซ้ำ

that our very close genetic relatives, the Neanderthals,

ว่าญาติทางพันธุกรรมของเรา อย่างมนุษย์ยุคหิน (Neanderthals)

had social learning.

เคยมีการเรียนรู้ทางสังคมหรือเปล่า

Sure enough, their tools were more complicated

แน่นอนว่าเครื่องมือของมนุษย์ยุคหิน

than those of Homo erectus,

มีความซับซ้อนกว่าของ โฮโม อีเรกตัส

but they too showed very little change

แต่เราก็เห็นความเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อย

over the 300,000 years or so

ตลอดกว่า 300,000 ปี

that those species, the Neanderthals,

ที่มนุษย์ยุคหินพวกนี้

lived in Eurasia.

อาศัยอยู่ในทวีปยูเรเซีย (Eurasia)

Okay, so what this tells us

เราจึงรู้ว่า

is that, contrary to the old adage,

ภาษิตเก่าแก่ของเรา

"monkey see, monkey do,"

"ลิงเห็น ลิงทำ" "monkey see, monkey do,"

the surprise really is

จริงๆแล้ว

that all of the other animals

สัตว์อื่นๆทั้งหมดทั้งปวง

really cannot do that -- at least not very much.

ทำแบบนั้นไม่ได้ หรือได้ในระดับที่น้อยมากๆ

And even this picture

แม้แต่ในภาพนี้

has the suspicious taint of being rigged about it --

ที่ได้มาจากละครสัตว์แห่งหนึ่ง (Barnum & Bailey)

something from a Barnum & Bailey circus.

ก็ดูขัดธรรมชาติเอามากๆ

But by comparison,

เมื่อย้อนมามองดูตัวเราเอง

we can learn.

เราเรียนรู้ได้

We can learn by watching other people

เราสามารถเรียนรู้ โดยการมองผู้อื่น

and copying or imitating

แล้วเลียนแบบ เอาเป็นแบบอย่าง

what they can do.

ว่าคนคนนั้นทำอะไร ทำอย่างไร

We can then choose, from among a range of options,

แล้วเราก็มาเลือกได้ว่า

the best one.

สิ่งไหนคือวิธีที่ดีที่สุด

We can benefit from others' ideas.

เราได้ประโยชน์จากความคิดของผู้อื่น

We can build on their wisdom.

เราสามารถสร้างปัญญาของตนเองจากปัญญาของผู้อื่น

And as a result, our ideas do accumulate,

ผลลัพธ์ก็คือ เราสั่งสมความคิดรวมกันได้

and our technology progresses.

เพื่อพัฒนาเทคโนโลยีต่อไป

And this cumulative cultural adaptation,

และการปรับตัวสะสมทางวัฒนธรรมเช่นนี้

as anthropologists call

หรือที่นักมานุษยวิทยาเรียกว่า

this accumulation of ideas,

การสั่งสมความคิด

is responsible for everything around you

เป็นเหตุผลที่พวกเราในที่นี้

in your bustling and teeming everyday lives.

ต่างวุ่นวายทำงานร่วมกันในทุกวันนี้

I mean the world has changed out of all proportion

โลกใบนี้ช่างเปลี่ยนจากหน้่ามือเป็นหลังมือ

to what we would recognize

แม้จะลองมองกลับไป

even 1,000 or 2,000 years ago.

เพียง 1,000 หรือ 2,000 ปีก่อนเท่านั้น

And all of this because of cumulative cultural adaptation.

และทั้งหมดเกิดขึ้นจากการปรับตัวสะสมทางวัฒนธรรม

The chairs you're sitting in, the lights in this auditorium,

เก้าอี้ที่คุณนั่งอยู่ หลอดไฟที่อยู่ในห้องประชุมนี้

my microphone, the iPads and iPods that you carry around with you --

ไมโครโฟนของผม ไอแพดและไอพอดที่คุณพกติดตัว

all are a result

ทั้งหมดเกิดขึ้นจาก

of cumulative cultural adaptation.

การปรับตัวสะสมทางวัฒนธรรม

Now to many commentators,

หลายคนอาจกล่าวว่า

cumulative cultural adaptation, or social learning,

การปรับตัวสะสมทางวัฒนธรรม หรือการเรียนรู้ทางสังคม

is job done, end of story.

เป็นสิ่งที่ตายตัวแล้ว

Our species can make stuff,

เผ่าพันธุ์ของเราสามารถสร้างสิ่งต่างๆ นาๆ

therefore we prospered in a way that no other species has.

เราจึงเจริญรุ่งเรืองกว่าเผ่าพันธุ์ไหนๆ

In fact, we can even make the "stuff of life" --

เราสามารถสร้าง "สรรพสิ่งของชีวิต"

as I just said, all the stuff around us.

สร้างทุกอย่างที่อยู่รอบตัวเรา

But in fact, it turns out

แต่จริงๆแล้ว

that some time around 200,000 years ago,

เมื่อ 200,000 ปีก่อน

when our species first arose

ในช่วงที่เผ่าพันธุ์ของเรา

and acquired social learning,

เริ่มรู้จักการเรียนรู้ทางสังคม

that this was really the beginning of our story,

นั่นคือจุดเริ่มต้นของเราครับ

not the end of our story.

ไม่ใช่ตอนจบของนิทาน

Because our acquisition of social learning

เพราะการที่เรารู้จักการเรียนรู้ทางสังคม

would create a social and evolutionary dilemma,

เราได้ภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกทั้งทางสังคมและทางวิวัฒนาการ

the resolution of which, it's fair to say,

ที่จะเป็นตัวกำหนด

would determine not only the future course of our psychology,

ไม่ใช่เพียงแค่ความคิดของเราในอนาคต

but the future course of the entire world.

แต่ชะตาของโลกทั้งใบ

And most importantly for this,

และที่สำคัญที่สุด

it'll tell us why we have language.

มันคือสิ่งที่อธิบายว่า ทำไมเราถึงมีภาษาใช้

And the reason that dilemma arose

และภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกนั้น

is, it turns out, that social learning is visual theft.

ก็เพราะว่าการเรียนรู้ทางสังคม เป็นการโจรกรรมทางสายตา

If I can learn by watching you,

เพราะถ้าผมสามารถเรียนรู้โดยมองคุณเฉยๆ

I can steal your best ideas,

ผมสามารถขโมยความคิดเจ๋งๆของคุณ

and I can benefit from your efforts,

ได้ประโยชน์จากการทุ่มเทของคุณ

without having to put in the time and energy that you did

โดยไม่ต้องเสียเวลา เสียแรงไปกับการพัฒนาความคิดนั้น

into developing them.

อย่างที่คุณต้องทำ

If I can watch which lure you use to catch a fish,

ถ้าผมเห็นเหยื่อที่คุณใช้ในการตกปลา

or I can watch how you flake your hand axe

หรือวิธีการลับขวาน

to make it better,

ให้คมกริบ

or if I follow you secretly to your mushroom patch,

หรือถ้าผมสะกดรอยตามคุณไปในแปลงเพาะเห็ด

I can benefit from your knowledge and wisdom and skills,

ผมสามารถเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากความรู้่ ปัญญา และความสามารถของคุณ

and maybe even catch that fish

หรืออาจจับปลาได้เก่งกว่าคุณ

before you do.

ก็เป็นไปได้

Social learning really is visual theft.

การเรียนรู้ทางสังคม เป็นการโจรกรรมทางสายตาจริงๆ

And in any species that acquired it,

และเผ่าพันธุ์ใดก็ตามที่มีความสามารถนี้

it would behoove you

จะทำให้คุณพยายามอย่างที่สุด

to hide your best ideas,

เพื่อปิดบังความคิดเจ๋งๆของคุณ

lest somebody steal them from you.

เพราะเกรงว่าใครจะมาขโมยมันไป

And so some time around 200,000 years ago,

เมื่อ 200,000 ปีที่แล้ว

our species confronted this crisis.

เผ่าพันธุ์ของเราประสบปัญหานี้ครับ

And we really had only two options

เรามีเพียงสองทางเลือก

for dealing with the conflicts

เพื่อจัดการกับปัญหา

that visual theft would bring.

ที่เกิดจากการโจรกรรมทางสายตา

One of those options

หนทางหนึ่งคือ

was that we could have retreated

เราสามารถถอยร่น

into small family groups.

ไปอาศัยเป็นครอบครัวเล็กๆ

Because then the benefits of our ideas and knowledge

เพื่อที่ผลประโยชน์จากความคิดของคุณ

would flow just to our relatives.

จะตกอยู่กับลูกหลานคุณเท่านั้น

Had we chosen this option,

ถ้าเราเลือกจะเดินทางนี้

sometime around 200,000 years ago,

เมื่อ 200,000 ปีที่แล้ว

we would probably still be living like the Neanderthals were

พวกเราคงยังอาศัยอยู่แบบมนุษย์หิน

when we first entered Europe 40,000 years ago.

เมื่อครั้งที่เราเข้าสู่ยุโรปเมื่อ 40,000 ปีที่แล้ว

And this is because in small groups

เพราะว่าในกลุ่มเล็กๆ

there are fewer ideas, there are fewer innovations.

เราจะมีความคิดจำนวนน้อยลง มีนวัตกรรมน้อยลง

And small groups are more prone to accidents and bad luck.

และกลุ่มเล็กๆก็ง่ายต่อการเกิดอุบัติเหตุ และโชคไม่ดี

So if we'd chosen that path,

ถ้าเราเลือกทางเดินนั้น

our evolutionary path would have led into the forest --

วิวัฒนาการของเราคงพาเราไปอยู่ในป่า

and been a short one indeed.

และเราคงมาไม่ได้ถึงตรงนี้

The other option we could choose

อีกทางเลือกหนึ่งที่เราเลือกได้

was to develop the systems of communication

ึคือการพัฒนาวิธีการสื่อสาร

that would allow us to share ideas

ที่ทำให้เราแบ่งปันความคิด

and to cooperate amongst others.

และร่วมมือกับคนอื่นๆได้

Choosing this option would mean

การเลือกทางเดินนี้ทำให้เรา

that a vastly greater fund of accumulated knowledge and wisdom

สั่งสมความรู้และปัญญาที่สูงกว่ามาก

would become available to any one individual

ที่สามารถแบ่งปันกับผู้อื่นได้

than would ever arise from within an individual family

มากกว่าความรู้ที่เราจะสร้างได้เองภายในครอบครัว

or an individual person on their own.

หรือด้วยตัวคนเดียว

Well, we chose the second option,

แล้วเราก็เลือกทางเลือกที่สอง

and language is the result.

ภาษาคือสิ่งที่เราได้จากการเดินทางสายนั้น

Language evolved to solve the crisis

ภาษาถูกสร้างขึ้นเพื่อแก้วิกฤติ

of visual theft.

ของการโจรกรรมทางสายตา

Language is a piece of social technology

ภาษาเป็นเทคโนโลยีทางสังคม

for enhancing the benefits of cooperation --

ที่ช่วยให้การร่วมมือกันได้ผลลัพธ์ดีขึ้น

for reaching agreements, for striking deals

ทำให้เราบรรลุข้อตกลง

and for coordinating our activities.

และเพื่อให้เราประสานงานได้ดีขึ้น

And you can see that, in a developing society

และคุณจะเห็นได้ว่า ในสังคมที่กำลังพัฒนา

that was beginning to acquire language,

ที่กำลังจะมีภาษาของตน

not having language

การไม่มีภาษา

would be a like a bird without wings.

เป็นดั่งนกที่ไม่มีปีกบิน

Just as wings open up this sphere of air

ดังที่ปีกนกเปิดท้องฟ้า

for birds to exploit,

ให้เหล่านกได้โบยบินหาประโยชน์

language opened up the sphere of cooperation

ภาษาก็เปิดความร่วมมือ

for humans to exploit.

ให้มนุษย์ได้หาประโยชน์จากมัน

And we take this utterly for granted,

และเราคิดว่านี่คือเรื่องปกติของเรา

because we're a species that is so at home with language,

เพราะเผ่าพันธุ์ของเราช่างคุ้นเคยกับการมีภาษาใช้เป็นอย่างดี

but you have to realize

แต่คุณต้องเข้าใจว่า

that even the simplest acts of exchange that we engage in

แม้แต่การแลกเปลี่ยนข้อมูลที่เรียบง่ายที่สุด

are utterly dependent upon language.

เราก็ยังต้องพึ่งพาภาษา

And to see why, consider two scenarios

การที่เราจะเข้าใจได้ ลองนึกถึงสองสถานการณ์

from early in our evolution.

จากวิวัฒนาการช่วงแรกๆของพวกเรา

Let's imagine that you are really good

สมมติว่าคุณผลิตหัวธนู

at making arrowheads,

ได้เก่งมากๆ

but you're hopeless at making the wooden shafts

แต่คุณทำลำธนู

with the flight feathers attached.

ที่มีขนนกติดได้ห่วยได้ใจ

Two other people you know are very good at making the wooden shafts,

แล้วคุณมีเพื่ีอนสองคน ที่ทำลำธนูเก่งมากๆ

but they're hopeless at making the arrowheads.

แต่ทำหัวธนูไม่เป็นเอาซะเลย

So what you do is --

เพราะฉะนั้น สิ่งที่คุณจะทำ --

one of those people has not really acquired language yet.

หนึ่งในสองคนนั้น ยังเรียนรู้ภาษาไม่เป็น

And let's pretend the other one is good at language skills.

ส่วนอีกคนหนึ่งนั้น มีทักษะภาษาดีแล้ว

So what you do one day is you take a pile of arrowheads,

สิ่งที่คุณจะทำคือ คุณแบกหัวธนู

and you walk up to the one that can't speak very well,

ไปให้คนที่พูดไม่ค่อยได้

and you put the arrowheads down in front of him,

คุณวางหัวธนูไว้ด้านหน้าเขา

hoping that he'll get the idea that you want to trade your arrowheads

โดยหวังว่าเขาจะเข้าใจ ว่าคุณต้องการแลกเปลี่ยนหัวธนูของคุณ

for finished arrows.

กับธนูที่พร้อมใช้งาน

But he looks at the pile of arrowheads, thinks they're a gift,

แต่คนนั้นเห็นธนูของคุณ คิดว่าคุณมาให้เขาเป็นของขวัญ

picks them up, smiles and walks off.

หยิบหัวธนูของคุณขึ้นมา ยิ้มให้คุณ แล้วเดินจากไป

Now you pursue this guy, gesticulating.

คุณตามชายคนนี้ไป พยายามแสดงท่าทางให้เขาเข้าใจ

A scuffle ensues and you get stabbed

การต่อสู้เกิดขึ้น แล้วคุณก็ถูกแทง

with one of your own arrowheads.

ด้วยหัวธนูของคุณเอง

Okay, now replay this scene now, and you're approaching the one who has language.

ตอนนี้ ลองย้อนกลับมาตั้งแต่ต้น คุณไปหาคนที่พูดรู้เรื่องแทน

You put down your arrowheads and say,

คุณวางหัวธนูของคุณลง แล้วพูดว่า

"I'd like to trade these arrowheads for finished arrows. I'll split you 50/50."

"ผมอยากแลกหัวธนูเหล่านี้ กับธนูที่พร้อมใช้ เราแบ่งกันคนละครึ่งนะ"

The other one says, "Fine. Looks good to me.

อีกคนหนึ่งกล่าว "ได้ ดีเหมือนกัน

We'll do that."

ตกลงตามนั้น"

Now the job is done.

ทุกอย่างก็จบลงด้วยดี

Once we have language,

เมื่อเรามีภาษา

we can put our ideas together and cooperate

เราสามารถนำความคิดหลายๆคนมารวมกัน

to have a prosperity

เพื่อสร้างความเจริญรุ่งเรือง

that we couldn't have before we acquired it.

ที่เราไม่มีทางได้มา หากไม่มีภาษา

And this is why our species

และนี่คือเหตุผลที่เผ่าพันธุ์ของเรา

has prospered around the world

เจริญมั่งคั่งทั่วทุกมุมโลก

while the rest of the animals

ในขณะที่สัตว์ที่เหลือ

sit behind bars in zoos, languishing.

ต้องอาศัยอยู่ในกรงอย่างไร้เรี่ยวแรง

That's why we build space shuttles and cathedrals

นั่นคือเหตุผลที่เราสามารถสร้างตึกรามบ้านช่อง สร้างกระสวยอวกาศ

while the rest of the world sticks sticks into the ground

ในขณะที่สัตว์ที่เหลือบนโลก ยังพยายามใช้ไม้เขี่ยพื้นดิน

to extract termites.

เพื่อขุดคุ้ยหาปลวกออกมากิน

All right, if this view of language

ถ้ามุมมองที่ว่า ภาษาและคุณค่าของมัน

and its value

เป็นการแก้ปัญหา

in solving the crisis of visual theft is true,

ของการโจรกรรมทางสายตา

any species that acquires it

เผ่าพันธุ์ใดก็ตามที่มีภาษาใช้

should show an explosion of creativity and prosperity.

ก็ควรมีความคิดสร้างสรรค์และความเจริญรุ่งเรืองอย่างหยุดไม่อยู่

And this is exactly what the archeological record shows.

และนี่คือสิ่งที่หลักฐานทางโบราณคดียืนยัน

If you look at our ancestors,

ถ้าเรามองกลับไปยังบรรพบุรุษโดยตรงของเรา

the Neanderthals and the Homo erectus, our immediate ancestors,

เหล่ามนุษย์ยุคหิน (Neanderthals) และ โฮโม อีเรกตัส (Homo Erectus)

they're confined to small regions of the world.

พวกเขาอาศัยอยู่ในส่วนเล็กๆของโลกใบนี้

But when our species arose

แต่เมื่อเผ่าพันธุ์ของเราถือกำเนิดขึ้น

about 200,000 years ago,

เมื่อประมาณ 200,000 ปีที่แล้ว

sometime after that we quickly walked out of Africa

เราก็ออกจากทวีปแอฟริกาอย่างรวดเร็ว

and spread around the entire world,

และแพร่กระจายไปทั่วโลก

occupying nearly every habitat on Earth.

อาศัยอยู่เกือบทุกภูมิประเทศบนโลกใบนี้

Now whereas other species are confined

ในขณะที่เผ่าพันธุ์อื่นๆ อาศัยอยู่ได้แค่

to places that their genes adapt them to,

สถานที่ที่เหมาะกับการปรับตัวทางพันธุกรรมของตัวเองเท่านั้น

with social learning and language,

สัตว์ที่มีการเรียนรู้ทางสังคม และภาษาอย่างพวกเรา

we could transform the environment

สามารถปรับเปลี่ยนสภาพแวดล้อม

to suit our needs.

เพื่อให้เข้ากับความต้องการของเราได้

And so we prospered in a way

และนี่คือวิธีที่เราเจริญรุ่งเรือง

that no other animal has.

อย่างที่ไม่มีสัตว์ตัวไหนทำได้

Language really is

ภาษาคือคุณลักษณะพิเศษ

the most potent trait that has ever evolved.

ที่มีอำนาจมากที่สุด เท่าที่เคยมีวิวัฒนาการมา

It is the most valuable trait we have

มันคือสิ่งที่มีค่าที่สุดที่เรามี

for converting new lands and resources

ในการแปลงเปลี่ยนผืนดิน และทรัพยากร

into more people and their genes

ให้เป็นจำนวนมนุษย์ และยีนให้มากขึ้น

that natural selection has ever devised.

ยิ่งกว่า กระบวนการคัดเลือกโดยธรรมชาติ (natural selection) จะทำได้

Language really is

ภาษาคือ

the voice of our genes.

เสียงของพันธุกรรม

Now having evolved language, though,

นอกจากการวิวัฒนาการภาษาแล้ว

we did something peculiar,

เรายังทำสิ่งที่ประหลาด

even bizarre.

และผิดธรรมชาติมาก

As we spread out around the world,

ในขณะที่เราแผ่ขยายไปรอบโลก

we developed thousands of different languages.

เราสร้างภาษาเป็นพันๆภาษา

Currently, there are about seven or 8,000

ขณะนี้ เรามีกว่า เจ็ดหรือแปดพันภาษา

different languages spoken on Earth.

ที่เราใช้อยู่บนโลกใบนี้

Now you might say, well, this is just natural.

คุณอาจบอกได้ว่า มันเป็นเรื่องธรรมชาติ

As we diverge, our languages are naturally going to diverge.

เมื่อเราแยกตัวออกไป ภาษาของเราก็แตกต่างออกไป

But the real puzzle and irony

แต่สิ่งที่น่าแปลกที่สุด

is that the greatest density of different languages on Earth

คือความแตกต่างทางภาษาที่มากที่สุดในโลก

is found where people are most tightly packed together.

อยู่ในบริเวณที่ผู้คนอยู่รวมกันหนาแน่นที่สุด

If we go to the island of Papua New Guinea,

ถ้าเราไปเกาะปาปัวนิวกีนี

we can find about 800 to 1,000

เราจะพบ 800 ถึง 1,000 ภาษา

distinct human languages,

ที่แตกต่างกันออกไป

different human languages,

ไม่ซ้ำรูปแบบกัน

spoken on that island alone.

บนเกาะนั้นๆ เกาะเดียว

There are places on that island

มีบริเวณบนเกาะนั้น

where you can encounter a new language

ที่คุณจะเจอภาษาใหม่

every two or three miles.

ทุกๆ สองถึงสามไมล์

Now, incredible as this sounds,

ที่น่าอัศจรรย์คือ

I once met a Papuan man, and I asked him if this could possibly be true.

ผมถามชาวท้องถิ่น ว่ามันจริงหรือไม่

And he said to me, "Oh no.

เขาบอกว่า "ไม่หรอก

They're far closer together than that."

มันใกล้กันยิ่งกว่านั้นเสียอีก"

And it's true; there are places on that island

มันคือเรื่องจริงครับ มีบางส่วนของเกาะนั้น

where you can encounter a new language in under a mile.

ที่คุณจะได้ยินภาษาใหม่ ภายในรัศมีหนึ่งไมล์

And this is also true of some remote oceanic islands.

เฉกเช่นเดียวกันกับบนเกาะอีกหลายเกาะ

And so it seems that we use our language,

ดังนั้น เราไม่ได้ใช้ภาษา

not just to cooperate,

เพียงเพื่อการร่วมมือกัน

but to draw rings around our cooperative groups

แต่เพื่อสร้างอาณาเขตของการร่วมมือ

and to establish identities,

เพื่อสร้างตัวตนของตนเอง

and perhaps to protect our knowledge and wisdom and skills

และเพื่อปกป้อง ความรู้ ปัญญา และความสามารถที่เรามี

from eavesdropping from outside.

ไม่ให้คนอื่นมาแอบได้ยิน

And we know this

และเรามั่นใจได้

because when we study different language groups

เพราะเวลาเราศึกษากลุ่มคนต่างภาษา

and associate them with their cultures,

และเชื่อมโยงพวกเขากับวัฒนธรรมของเขา

we see that different languages

เราจะเห็นว่าภาษาที่ต่างกัน

slow the flow of ideas between groups.

มีส่วนชะลอการถ่ายทอดของความคิด จากกลุ่มสู่กลุ่ม

They slow the flow of technologies.

ภาษาชะลอการถ่ายทอดเทคโนโลยี

And they even slow the flow of genes.

แม้กระทั่งชะลอการถ่ายทอดพันธุกรรม

Now I can't speak for you,

ผมคงพูดแทนคุณไม่ได้

but it seems to be the case

แต่มันดูเหมือนเรื่องจริง

that we don't have sex with people we can't talk to.

ว่าเราไม่ค่อยมีเซ็กส์กับคนที่เราพูดด้วยไม่รู้เรื่อง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Now we have to counter that, though,

นี่คือหลักฐานยืนยัน

against the evidence we've heard

เพื่อปฏิเสธว่า

that we might have had some rather distasteful genetic dalliances

ไม่เคยเกิดการเกี้ยวพาราสีขึ้น

with the Neanderthals and the Denisovans.

ระหว่างมนุษย์ยุคหิน และมนุษย์แถบเทือกเขาอัลไต

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Okay, this tendency we have,

แนวโน้มที่เราพูดถึงนี้

this seemingly natural tendency we have,

เป็นสิ่งที่มีตามธรรมชาติ

towards isolation, towards keeping to ourselves,

ที่ว่าเราพยายามปิดกั้นตนเอง

crashes head first into our modern world.

ดูแตกต่างจากโลกสมัยใหม่โดยสิ้นเชิง

This remarkable image

ภาพที่เห็นนี้

is not a map of the world.

ไม่ใช่แผนที่โลก

In fact, it's a map of Facebook friendship links.

มันคือแผนที่ความสัมพันธ์บนเฟสบุ๊ค

And when you plot those friendship links

เมื่อคุณวาดความสัมพันธ์เหล่านี้

by their latitude and longitude,

ตามเส้นรุ้งเส้นแวง

it literally draws a map of the world.

มันกลายเป็นแผนที่โลก

Our modern world is communicating

โลกปัจจุบันของเรากำลังสื่อสาร

with itself and with each other

ระหว่างตนเอง และกับคนอื่นๆ

more than it has

มากกว่าที่เคยเกิดขึ้น

at any time in its past.

ครั้งใดในอดีต

And that communication, that connectivity around the world,

และการสื่อสาร การเชื่อมโยงกันที่เกิดขึ้นทั่วโลก

that globalization

ทำให้เกิดโลกาภิวัฒน์

now raises a burden.

กำลังกลายเป็นภาระ

Because these different languages

เพราะภาษาที่แตกต่างกันออกไปนี้

impose a barrier, as we've just seen,

กลายเป็นอุปสรรค ดังที่เราเห็น

to the transfer of goods and ideas

ต่อการส่งผ่านความคิด

and technologies and wisdom.

เทคโนโลยี และปัญญา

And they impose a barrier to cooperation.

และเป็นอุปสรรคต่อการร่วมมือกัน

And nowhere do we see that more clearly

และเราคงไม่มีหลักฐานไหนชัดเจนไปกว่า

than in the European Union,

สหภาพยุโรป

whose 27 member countries

ที่ประเทศสมาชิก 27 ประเทศ

speak 23 official languages.

มีภาษาทางการ 23 ภาษา

The European Union

สหภาพยุโรป

is now spending over one billion euros annually

เสียเงินกว่าหนึ่งพันล้านยูโรต่อปี

translating among their 23 official languages.

เพื่อแปลไปมาระหว่าง 23 ภาษานี้

That's something on the order

คิดเป็นเงินดอลล่าร์

of 1.45 billion U.S. dollars

กว่า 1.45 พันล้านดอลล่าร์

on translation costs alone.

เพื่อการแปลภาษาล้วนๆ

Now think of the absurdity of this situation.

มันดูไม่สมเหตุสมผลมากๆครับ หากลองนึกดูดีๆ

If 27 individuals

ถ้ามีตัวแทน 27 คน

from those 27 member states

จากประเทศสมาชิก 27 ประเทศ

sat around table, speaking their 23 languages,

นั่งรวมกัน ต่างคนต่างพูดภาษาทั้ง 23 ภาษาของตนเอง

some very simple mathematics will tell you

คณิตศาสตร์ง่ายๆบอกคุณได้ว่า

that you need an army of 253 translators

คุณต้องมีกองทัพล่ามกว่า 253 คน

to anticipate all the pairwise possibilities.

เพื่อทำหน้าที่ล่ามตัวต่อตัวสำหรับทุกคน

The European Union employs a permanent staff

สหภาพยุโรปมีพนักงานล่ามประจำ

of about 2,500 translators.

กว่า 2,500 คน

And in 2007 alone --

และในปี 2543 ปีเดียว --

and I'm sure there are more recent figures --

ซึ่งอาจมีตัวเลขที่ใหม่กว่านี้อีก --

something on the order of 1.3 million pages

สหภาพยุโรปมีเอกสารกว่า 1.3 ล้านหน้ากระดาษ

were translated into English alone.

ที่ถูกแปลเป็นภาษาอังกฤษ แค่ภาษาเดียว

And so if language really is

หากภาษาคือคำตอบ

the solution to the crisis of visual theft,

สำหรับภาวะการโจรกรรมทางสายตา

if language really is

หากภาษาจะเป็น

the conduit of our cooperation,

ทางเชื่อมสำหรับการร่วมมือกันของเรา

the technology that our species derived

เป็นเทคโนโลยีที่เผ่าพันธุ์ของเราคิดค้นขึ้น

to promote the free flow and exchange of ideas,

เพื่อสนับสนุนการแลกเปลี่ยนความคิด

in our modern world,

ในโลกปัจจุบัน

we confront a question.

เราต้องตั้งคำถามแล้ว

And that question is whether

และคำถามก็คือ

in this modern, globalized world

ในโลกปัจจุบัน โลกโลกาภิวัฒน์ของเรา

we can really afford to have all these different languages.

เราสามารถรองรับภาษาทั้งหมดบนโลกนี้ได้หรือไม่

To put it this way, nature knows no other circumstance

หากลองมองในอีกแง่หนึ่ง ธรรมชาติไม่เคยปล่อย

in which functionally equivalent traits coexist.

ให้คุณลักษณะที่มีประโยชน์เหมือนๆกัน อยู่ร่วมกันได้

One of them always drives the other extinct.

จะมีคุณลักษณะหนึ่งที่อยู่รอด อีกคุณลักษณะที่หดหายไปเสมอ

And we see this in the inexorable march

และเรากำลังเห็นการมุ่งหน้า

towards standardization.

ไปสู่มาตรฐานเดียวกัน

There are lots and lots of ways of measuring things --

มีหลายวิธีมากมายในการวัดสิ่งของ --

weighing them and measuring their length --

การชั่งน้ำหนัก การวัดความยาว --

but the metric system is winning.

แต่ระบบเมตริก (metric) กำลังจะชนะ

There are lots and lots of ways of measuring time,

มีหลากหลายวิธีในการเทียบวัดเวลา

but a really bizarre base 60 system

แต่ระบบฐาน 60

known as hours and minutes and seconds

หรือที่เราเรียกว่า ชั่วโมง นาที และวินาที

is nearly universal around the world.

กลับเป็นมาตรฐานสากล

There are many, many ways

มีวิธีการมากมาย

of imprinting CDs or DVDs,

ไว้เขียนข้อมูลลงบนซีดี หรือดีวีดี

but those are all being standardized as well.

แต่นั่นก็กำลังกลายเป็นมาตรฐานเช่นกัน

And you can probably think of many, many more

คุณคงนึกถึงมาตรฐานได้อีกหลายอย่าง

in your own everyday lives.

ในชีวิตประจำวันของคุณ

And so our modern world now

โลกปัจจุบันของเรา

is confronting us with a dilemma.

จึงกำลังประสบกับภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

And it's the dilemma

และมันเป็นภาวะเดียวกัน

that this Chinese man faces,

กับที่ชาวจีนผู้นี้กำลังประสบปัญหา

who's language is spoken

ผู้ที่ภาษาของเขาถูกใช้

by more people in the world

มากกว่าภาษาใดๆ

than any other single language,

ที่มีอยู่บนโลกใบนี้

and yet he is sitting at his blackboard,

แต่เขาก็ยังต้องนั่งอยู่หน้ากระดานดำ

converting Chinese phrases

แปลวลีภาษาจีนเหล่านี้

into English language phrases.

ให้กลายเป็นภาษาอังกฤษ

And what this does is it raises the possibility to us

และสิ่งที่เราต้องคำนึงถึงจากจุดนี้

that in a world in which we want to promote

บนโลกที่เราต้องการผลักดัน

cooperation and exchange,

การร่วมมือกันและการแลกเปลี่ยน

and in a world that might be dependent more than ever before

บนโลกที่อาจต้องพึ่งพาการร่วมมือกัน

on cooperation

มากกว่ายุคไหนๆที่ผ่านมา

to maintain and enhance our levels of prosperity,

เพื่อจะดำรงไว้ซึ่งความเจริญรุ่งเรืองของเรา

his actions suggest to us

ชายชาวจีนผู้นี้แสดงให้เราเห็นว่า

it might be inevitable

เราอาจหลีกเลี่ยงไม่ได้

that we have to confront the idea

ที่วันหนึ่งเราต้องเผชิญกับความคิดที่ว่า

that our destiny is to be one world with one language.

ชะตาจะพาเราไปพบกับ โลกที่มีภาษาหนึ่งเดียว

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Matt Ridley: Mark, one question.

แมทท์ ริดลีย์ (Matt Ridley): มาร์ค ขอถามหน่อยครับ

Svante found that the FOXP2 gene,

สว๊านท์พบว่า พันธุกรรมชื่อ FOXP2 ของเรา

which seems to be associated with language,

ซึ่งเชื่อมโยงกับภาษา

was also shared in the same form

ก็ถูกพบในมนุษย์ยุคหิน

in Neanderthals as us.

เฉกเช่นเดียวกับเรา

Do we have any idea

คุณพอมีคำตอบไหมครับ

how we could have defeated Neanderthals

ว่าเราเอาชนะมนุษย์ยุคหินได้อย่างไร

if they also had language?

ถ้าเขามีภาษาเช่นเดียวกัน

Mark Pagel: This is a very good question.

มาร์ค เพเจิล: เป็นคำถามที่ดีมากครับ

So many of you will be familiar with the idea that there's this gene called FOXP2

หลายคนคงรู้จักยีนที่ชื่อ FOXP2

that seems to be implicated in some ways

ที่มีส่วนเกี่ยวข้อง

in the fine motor control that's associated with language.

กับการควบคุมเกี่ยวกับภาษา

The reason why I don't believe that tells us

แต่ที่ผมไม่เชื่อว่า

that the Neanderthals had language

มนุษย์ยุคหินมีภาษาใช้นั้น

is -- here's a simple analogy:

เพราะ -- ผมจะยกตัวอย่างนะครับ

Ferraris are cars that have engines.

รถเฟอร์รารี่มีเครื่องยนต์

My car has an engine,

รถที่เราขับก็มีเครื่องยนต์เช่นกัน

but it's not a Ferrari.

แต่มันไม่ใช่เฟอร์รารี่

Now the simple answer then

คำตอบง่ายๆก็คือ

is that genes alone don't, all by themselves,

พันธุกรรมอย่างเดียว

determine the outcome

ไม่สามารถบ่งบอกถึง

of very complicated things like language.

สิ่งที่สลับซับซ้อนอย่างภาษาได้

What we know about this FOXP2 and Neanderthals

สิ่งที่เรารู้ระหว่าง FOXP2 กับมนุษย์ยุคหินนั้น

is that they may have had fine motor control of their mouths -- who knows.

มันอาจเป็นเพียงกลไกควบคุมกล้ามเนื้อของปากเท่านั้นก็ได้ ใครจะรู้

But that doesn't tell us they necessarily had language.

แต่มันไม่ได้หมายความว่า พวกมันมีภาษาใช้

MR: Thank you very much indeed.

แมทท์ ริดลีย์: ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)