Mark Pagel: How language transformed humanity

مارک پاگل: چگونه زبان بشريت را تغییر داد؟

Translator: soheila Jafari Reviewer: Maral Salehi

Each of you possesses

هر یک از شما دارای

the most powerful, dangerous and subversive trait

یکی از قدرتمندترین، خطرناک ترین و خرابکارانه ترین صفات

that natural selection has ever devised.

که طبیعت تا کنون ابداع کرده است، هستید.

It's a piece of neural audio technology

این یک قطعه از فن آوری های عصبی صوتی

for rewiring other people's minds.

برای اتصال ذهن افراد به یکدیگر است.

I'm talking about your language, of course,

البته، من درباره زبان شما صحبت می کنم

because it allows you to implant a thought from your mind

زیرا این به شما اجازه می دهد که تفکری را از ذهن خود

directly into someone else's mind,

مستقیما" به ذهن فرد دیگری قرار دهند ،

and they can attempt to do the same to you,

و آنها می توانند مبادرت به کاری مشابه برای شما کنند،

without either of you having to perform surgery.

بدون نیاز به انجام جراحی .

Instead, when you speak,

در عوض، زمانی که صحبت می کنید،

you're actually using a form of telemetry

شما در واقع فرمی از تله متری( مسافت سنج)

not so different

نه چندان متفاوت

from the remote control device for your television.

از دستگاه کنترل از راه دور تلویزیون تان استفاده می کنید.

It's just that, whereas that device

مسئله این است که، در حالی که این دستگاه

relies on pulses of infrared light,

متکی بر پالس نور مادون قرمز است،

your language relies on pulses,

زبان شما متکی به پالس،

discrete pulses, of sound.

پالس گسسته صدا است.

And just as you use the remote control device

و همانطور که شما از دستگاه کنترل

to alter the internal settings of your television

از راه دور برای تغییر تنظیمات داخلی از تلویزیون

to suit your mood,

با توجه به حوصله تان استفاده می کنید،

you use your language

شما از زبانتان

to alter the settings inside someone else's brain

برای تغییر تنظیمات در داخل مغز شخص دیگری

to suit your interests.

با توجه به منافع خود استفاده می کنید.

Languages are genes talking,

زبانها ژنهای صحبت کردن ،

getting things that they want.

برای گرفتن چیزهایی که آنها می خواهند هستند.

And just imagine the sense of wonder in a baby

و فقط حس تعجب را در یک نوزاد

when it first discovers that, merely by uttering a sound,

هنگامی که او برای اولین بار در می یابد

it can get objects to move across a room

می تواند اشیاء را در یک اتاق به حرکت دربياورد تصور کنید

as if by magic,

و بوسیله این جادو

and maybe even into its mouth.

حتی شاید آن را بر دهان بگذارد.

Now language's subversive power

حال، قدرت ویرانگر زبان

has been recognized throughout the ages

در طول قرون سانسور شناخته شده بود،

in censorship, in books you can't read,

در کتاب‌هايي كه نمی‌توانستيد بخوانید،

phrases you can't use

و عباراتي كه نمی توانستید مورد استفاده قرار دهید

and words you can't say.

و کلماتي كه نمی توانستيد بیان کنید.

In fact, the Tower of Babel story in the Bible

در حقیقت، داستان برج بابل در کتاب مقدس

is a fable and warning

افسانه و هشدار

about the power of language.

در مورد قدرت زبان است.

According to that story, early humans developed the conceit

بر اساس این داستان، بشر اولیه اين استعاره غريب را گسترش داد

that, by using their language to work together,

که، با استفاده از زبان برای کار با یکدیگر،

they could build a tower

می توانند یک برج

that would take them all the way to heaven.

بسازند که همه را به راه بهشت ببرد.

Now God, angered at this attempt to usurp his power,

خداوند ، خشمگین براین تلاش براي غصب قدرتش،

destroyed the tower,

برج را تخریب کرد،

and then to ensure

و سپس برای حصول اطمینان از

that it would never be rebuilt,

اینکه این ( برج) هرگز دوباره بازسازی نشود،

he scattered the people by giving them different languages --

با دادن زبان های مختلف به آنها، مردم را پراکنده کرد --

confused them by giving them different languages.

با دادن زبان های مختلف آنها را به اشتباه انداخت.

And this leads to the wonderful irony

و این منجر به تناقض جالبي شد

that our languages exist to prevent us from communicating.

که زبانهای ما موجود هستند تا مانع از برقراري ارتباط ما شوند.

Even today,

حتی امروز ،

we know that there are words we cannot use,

ما می دانیم کلماتی هست که ما نمی توانیم بکارببریم ،

phrases we cannot say,

عباراتی که ما نمی توانیم بگوئیم ،

because if we do so,

چون اگر ما آنها را بکار ببریم،

we might be accosted, jailed,

ممکن است مواجه با زندان شویم،

or even killed.

و یا حتی کشته شویم.

And all of this from a puff of air

و همه این مشكلات فقط به خاطر یک پف هواي

emanating from our mouths.

نشأت گرفته از دهان مان است.

Now all this fuss about a single one of our traits

این همه سر و صدا در مورد یکی از صفات مان است

tells us there's something worth explaining.

که به ما می گوید چیزی هست که ارزش توضیح دادن دارد.

And that is how and why

و آن اين است كه چگونه و چرا

did this remarkable trait evolve,

این خصوصیت عالی تکامل یافته،

and why did it evolve

و چرا آن فقط در

only in our species?

بشر تکامل یافته است؟

Now it's a little bit of a surprise

کمی تعجب آور است

that to get an answer to that question,

که برای دریافت پاسخ این سوال،

we have to go to tool use

ما باید استفاده شامپانزه

in the chimpanzees.

از ابزار را بررسي كنيم.

Now these chimpanzees are using tools,

شامپانزه ها از ابزارها استفاده می کنند ،

and we take that as a sign of their intelligence.

و ما آن را به عنوان نشانه ای از هوش آنها می دانیم.

But if they really were intelligent,

اما اگر آنها واقعا" با هوش هستند،

why would they use a stick to extract termites from the ground

چرا به جای بیل از یک شاخه برای بیرون آوردن

rather than a shovel?

موریانه ها استفاده می کنند؟

And if they really were intelligent,

و اگر آنها واقعا" باهوش هستند،

why would they crack open nuts with a rock?

چرا گردو با بادام را با یک قلوه سنگ می شکنند ؟

Why wouldn't they just go to a shop and buy a bag of nuts

چرا به یک فروشگاه نمی روند و یک بسته آجیل را

that somebody else had already cracked open for them?

که یک نفر قبلا" آنها را برای شکسته است نمی خرند.

Why not? I mean, that's what we do.

چرا که نه؟ منظورم این است این کاریست که ما می کنیم.

Now the reason the chimpanzees don't do that

دلیل اینکه شامپانزه ها این کار را نمی کنند

is that they lack what psychologists and anthropologists call

این است که آنها فاقد چیزی هستنتد که انسان شناسان و روانشناسان به آن

social learning.

یادگیری اجتماعی می گویند.

They seem to lack the ability

به نظر می رسد آنها فاقد توانایی

to learn from others

یادگیری از ديگران

by copying or imitating

با کپی کردن ؛ تقلید کردن

or simply watching.

و یا نگاه کردن ساده هستند.

As a result,

و به همین دلیل،

they can't improve on others' ideas

آنها نمی توانند ایده های دیگران

or learn from others' mistakes --

را اصلاح کنند و یا از اشتباهات دیگران درس بگیرند--

benefit from others' wisdom.

و از خرد دیگران بهرمند شوند.

And so they just do the same thing

بنابراین آنها فقط کارهای مشابه

over and over and over again.

را بارها و بارها انجام می دهند.

In fact, we could go away for a million years and come back

در حقیقت، ما میتوانیم میلیونها سال به عقب برویم و برگردیم

and these chimpanzees would be doing the same thing

و شامپانزه ها

with the same sticks for the termites

با همان شاخه ها برای موریانها ها

and the same rocks to crack open the nuts.

و همان قلوه سنگها برای شکستن گردو و بادام به همان شکل انجام خواهند داد.

Now this may sound arrogant, or even full of hubris.

این یه نظر خودبینی و یا پر از غرور باشد.

How do we know this?

ما چگونه این را می دانیم؟

Because this is exactly what our ancestors, the Homo erectus, did.

زیرا این دقیقا همان چیزی است که اجداد ما، هومو ارکتوس‌ها ( انسان‌هاي اولیه ) ، انجام دادند.

These upright apes

این شپامپانزاده های قائم

evolved on the African savanna

دشتهای بی درخت آفریقایی

about two million years ago,

حدود یک یا دو میلیون سال پیش تکامل یافته ،

and they made these splendid hand axes

و این تبرهاي دستی پر شکوه را

that fit wonderfully into your hands.

که به خوبی در دستتان جا گرفته را ساخته اند.

But if we look at the fossil record,

اما اگر ما به فسیل ها نگاه کنید ،

we see that they made the same hand axe

مشاهده می کنیم که آنها تبرهای دستی یکسانی را

over and over and over again

بارها و بارها برای

for one million years.

یک میلیون سال ساخته اند.

You can follow it through the fossil record.

شما می توانید آن را از طریق فسیل ها دنبال کنید.

Now if we make some guesses about how long Homo erectus lived,

اگر ما حدس بزنیم که چه مدت هومو ارکتوس ( انسان اولیه ) زندگی می کرده ،

what their generation time was,

نسل همزمان آنها چگونه بوداند ،

that's about 40,000 generations

در حدود 40000 نسل

of parents to offspring, and other individuals watching,

از پدران و مادران به فرزندان، ودیگر ناظران،

in which that hand axe didn't change.

که این تبر دستی دست تغییر نکرده است.

It's not even clear

حتی روشن نیست

that our very close genetic relatives, the Neanderthals,

نئاندرتال ( انسانهای غار نشین) که نسبتا" از لحاظ ژنتیکی بسیار نزدیک به ما هستند ،

had social learning.

یادگیری اجتماعی داشته بوده باشند.

Sure enough, their tools were more complicated

مطمئنا" ، ابزار آنها پیچیده تر از

than those of Homo erectus,

هومو ارکتوس( انسان اولیه) است ،

but they too showed very little change

اما تغییرات کمی را

over the 300,000 years or so

در طی 300000سال نشان می دهد

that those species, the Neanderthals,

این موجودات ، نئاندرتال ( انسانهای غار نشین)

lived in Eurasia.

در آسیا زندگی می کردند.

Okay, so what this tells us

خوب، آنچه که این به ما می گوید

is that, contrary to the old adage,

این است که بر خلاف این ضرب المثل قدیمی که،

"monkey see, monkey do,"

" میمون می بیند، میمون انجام می دهد،"

the surprise really is

مساله تعجب آور این است که

that all of the other animals

دیگر حیوانات واقعا"

really cannot do that -- at least not very much.

نمی تواند این کار را انجام دهند -- حداقل نه خیلی.

And even this picture

و حتي این تصویر

has the suspicious taint of being rigged about it --

كه مشکوک به تقلب و دستكاري است --

something from a Barnum & Bailey circus.

از سیرک بارمنم و بیلی می باشد.

But by comparison,

ولی با مقایسه ،

we can learn.

ما می توانیم یاد بگیریم.

We can learn by watching other people

ما می توانیم با دیدن و کپی کردن

and copying or imitating

و یا تقلید کردن از افراد دیگر

what they can do.

آنچه که آنها انجام می دهند را یاد بگیريم.

We can then choose, from among a range of options,

سپس می توانیم، از طیف وسیعی از گزینه ها،

the best one.

بهترین را انتخاب کنیم.

We can benefit from others' ideas.

ما میتوانیم از دیگر افکار بهرمند شویم.

We can build on their wisdom.

ما میتوانیم بر پایه خرد آنها ( چیزی) را بنا کنیم.

And as a result, our ideas do accumulate,

و به همین دلیل، افکار ما انباشته می شود،

and our technology progresses.

و وفن آوری ما پیشرفت می کند.

And this cumulative cultural adaptation,

این سازگاري فرهنگي انباشتي،

as anthropologists call

كه انسان شناسان آن را

this accumulation of ideas,

انباشت افکار می نامند،

is responsible for everything around you

مسئول همه چیز اطراف شما

in your bustling and teeming everyday lives.

در زندگی روزمره گروهی و شلوغ شماست.

I mean the world has changed out of all proportion

منظورم این است که همه اجزاي جهان

to what we would recognize

نسبت به همه آنچه که ما می شناسیم

even 1,000 or 2,000 years ago.

تغییر کرده ،حتی هزار یا دو هزار سال گذشته .

And all of this because of cumulative cultural adaptation.

و همه اینها به دلیل سازگاري فرهنگی انباشتي است.

The chairs you're sitting in, the lights in this auditorium,

صندلی که شما بر آن نشسته اید ، چراغی که در این سالن روشن است،

my microphone, the iPads and iPods that you carry around with you --

میکروفون من ، آی پاد و آی پادی که شما همه جا آن را حمل می کنید

all are a result

همه در نتیجه

of cumulative cultural adaptation.

سازگاري فرهنگی انباشتي است.

Now to many commentators,

برای بسیای از کارشناسان،

cumulative cultural adaptation, or social learning,

سازگاري فرهنگي انباشتي، یا یادگیری اجتماعی،

is job done, end of story.

کاري انجام شده و پایان داستان است.

Our species can make stuff,

بشر می تواند اشیاء را بسازد،

therefore we prospered in a way that no other species has.

بنابر این ما در این راه، شکوفا و موفق شدیم و هیچ موجود دیگری نشد.

In fact, we can even make the "stuff of life" --

در حقیقت، ما حتی می توانیم " مواد ضروری برای زندگی "را بسازیم--

as I just said, all the stuff around us.

و همانطور که گفتم، همه اشیاء اطرافمان را بسازیم.

But in fact, it turns out

اما در واقع، به نظر می رسد

that some time around 200,000 years ago,

که زمانی در حدود 200000 سال پیش ،

when our species first arose

زمانی که بشر در ابتدا به وجود آمد

and acquired social learning,

و یادگیری اجتماعی را کسب نمود،

that this was really the beginning of our story,

این در واقع شروع داستان ما بود،

not the end of our story.

و نه پایان داستان ما .

Because our acquisition of social learning

زیرا یادگیری اجتماعی اکتسابی ما

would create a social and evolutionary dilemma,

می تواند معضل تکاملی و اجتماعی را ایجاد کند ،

the resolution of which, it's fair to say,

منصفانه است که بگویم ، که حل آن،

would determine not only the future course of our psychology,

نه تنها تعیین کننده مسیر آینده روانشناسی ما،

but the future course of the entire world.

بلکه تعيين‌كننده آینده همه جهان است.

And most importantly for this,

و مهمتر از این،

it'll tell us why we have language.

آن به ما خواهد گفت كه چرا ما سخن‌گفتن داريم.

And the reason that dilemma arose

دلیل اینکه این معضل بوجود میاید این است که

is, it turns out, that social learning is visual theft.

یادگیری اجتماعی به سرقت بصری تبدیل می شود .

If I can learn by watching you,

اگر من میتوانم با نگاه کردن به شما یادبگیرم،

I can steal your best ideas,

میتوانم بهترین فکر تو را بدزدم،

and I can benefit from your efforts,

و میتوانم از تلاش تو منتفع شوم،

without having to put in the time and energy that you did

بدون صرف انرژی و وقتی که تو

into developing them.

برای گسترش آنها گذاشته ای.

If I can watch which lure you use to catch a fish,

اگر من می توانم روش بدام انداختن و گرفتن یک ماهی که تو استفاده می کنید را نگاه کنم،

or I can watch how you flake your hand axe

یا اگر من می توانم تفییر زاویه دست تو را

to make it better,

برای بهتر شدن کار نگاه کنم،

or if I follow you secretly to your mushroom patch,

و یا اگر من محرمانه در مخفیگاهت تو را دنبال کنم ،

I can benefit from your knowledge and wisdom and skills,

من می توانم از دانش ، خرد، و آگاهی تو بهرمند شوم،

and maybe even catch that fish

و حتی شاید من زودتر از تو آن

before you do.

ماهی را بگیرم

Social learning really is visual theft.

یادگیری اجتماعی واقعا سرقت بصری است.

And in any species that acquired it,

در هر موجودی که این را اکتساب کرده باشد ،

it would behoove you

واجب است

to hide your best ideas,

که بهترین افکار خود را پنهان کنید،

lest somebody steal them from you.

شاید یک نفر آنها را از شما بدزد.

And so some time around 200,000 years ago,

و زمانی حدود 200000 سال گذشته،

our species confronted this crisis.

گونه ما مواجه با این بحران شد.

And we really had only two options

و ما در واقع فقط دو گزینه

for dealing with the conflicts

برای مقابله با درگیری هایی

that visual theft would bring.

که سرقت های بصری میتوانند به بار بیاورند داریم.

One of those options

یکی از این گزینه ها

was that we could have retreated

این بود که ما می توانیستم عقب نشینی کنیم به

into small family groups.

به گروه های کوچک خانوادگی.

Because then the benefits of our ideas and knowledge

زیرا پس از آن از مزایای نظرات و دانش ما

would flow just to our relatives.

فقط خانواده و وابستگان ما بهرمند می شوند.

Had we chosen this option,

آیا ما این انتخاب را کرده ایم،

sometime around 200,000 years ago,

در حدود 200000 سال پیش

we would probably still be living like the Neanderthals were

احتمالا ما هنوز مانند انسانهای غارنشین زندگی می کردیم.

when we first entered Europe 40,000 years ago.

هنگامی که 40000 سال پیش وارد اروپا شدیم.

And this is because in small groups

و به دلیل اینکه در گروه های کوچک

there are fewer ideas, there are fewer innovations.

ایده های کمتری وجود دارد ، و کمتر نوآوری وجود دارد.

And small groups are more prone to accidents and bad luck.

و گروه های کوچک بیشتر در معرض ابتلا به حوادث و بد شانسی هستند.

So if we'd chosen that path,

خوب اگر ما این مسیر را انتخاب می کردیم،

our evolutionary path would have led into the forest --

مسیر تکاملی ما رو به جنگل بود --

and been a short one indeed.

و، بدون شک کوتاه بود.

The other option we could choose

گزینه دیگری که می توانستیم انتخاب کنیم

was to develop the systems of communication

می توانست توسعه سیستم های ارتباطاتی باشد

that would allow us to share ideas

که به ما اجازه می دهد که ایده ها را به اشتراك گذاشته

and to cooperate amongst others.

و با یکدیگر همکاری داشته باشیم.

Choosing this option would mean

انتخاب این گزینه بدین معنی است

that a vastly greater fund of accumulated knowledge and wisdom

كه صندوق بسیار بزرگی انباشته از دانش و حکمت

would become available to any one individual

در دسترس هر فرد باشد ،

than would ever arise from within an individual family

پس از آن در هر زمان دیگری در درون هر خانواده

or an individual person on their own.

یا هر فرد ( حکمتی ) بوجود می آید خود به خود در دسترس دیگران قرار می گیرد.

Well, we chose the second option,

خوب ، ما گزینه دوم را انتخاب کردیم ،

and language is the result.

و سخن نتیجه آن است.

Language evolved to solve the crisis

زبان برای حل بحران

of visual theft.

سرقت بصری تکامل یافت.

Language is a piece of social technology

زبان یک بخش از فن آوری اجتماعی است

for enhancing the benefits of cooperation --

برای افزایش مزایای همکاری --

for reaching agreements, for striking deals

برای رسیدن به توافقات ، برای معاملات برجسته

and for coordinating our activities.

و هماهنگی فعالیت های ما است.

And you can see that, in a developing society

و شما می توانید مشاهد کنید که در یک جامعه در حال توسعه

that was beginning to acquire language,

که در ابتدای حصول زبان بود،

not having language

نداشتن زبان

would be a like a bird without wings.

مانند یک پرنده بدون بال می بود.

Just as wings open up this sphere of air

همانطور که بالها عرصه‌اي از فضا را

for birds to exploit,

برای پرندگان بازمي‌كنند كه از آن بهره‌ گيرند،

language opened up the sphere of cooperation

زبان حوزه همکاری را

for humans to exploit.

برای انسانها باز مي‌كند تا از آن بهره گيرند.

And we take this utterly for granted,

و ما اين را مسلم مي‌دانيم،

because we're a species that is so at home with language,

زیرا ما گونه ای هستیم که در خانه با زبان و سخنگو هستیم.

but you have to realize

اما شما باید درک کنید

that even the simplest acts of exchange that we engage in

که حتی ساده ترین عمل تبادل که ما درگیر آن هستیم

are utterly dependent upon language.

کاملا وابسته به زبان هست.

And to see why, consider two scenarios

ببینیم که چرا ، ما از اوایل تکامل مان

from early in our evolution.

دو سناریو را در نظر گرفتیم.

Let's imagine that you are really good

بیایید تصور کنید که شما واقعا

at making arrowheads,

در ساخت سر نیزه خوب هستید،

but you're hopeless at making the wooden shafts

ولی در ساخت دسته چوبی آن

with the flight feathers attached.

با پری که به آن متصل باشد ناتوانید.

Two other people you know are very good at making the wooden shafts,

دو نفر دیگر که شما می شناسید خیلی خوب در ساخت دسته چوبی هستند،

but they're hopeless at making the arrowheads.

ولی آنها در ساخت پیکان ناامید کننده اند.

So what you do is --

خوب کاری که شما می کنید این است که--

one of those people has not really acquired language yet.

یکی از این دو نفر هنوز زبان نمی داند.

And let's pretend the other one is good at language skills.

و اجازه دهید که فرض کنیم که دیگری مهارت خوبی در زبان دارد.

So what you do one day is you take a pile of arrowheads,

خوب کاری که یک روز شما می کنید این است که تعدادی از پیکانها را برمیدارید ،

and you walk up to the one that can't speak very well,

و می روید پیش کسی که خیلی خوب صحبت نمی کند،

and you put the arrowheads down in front of him,

و پیکانها را جلواو می گذارید،

hoping that he'll get the idea that you want to trade your arrowheads

و امید دارید که او فکر شما را برای معامله پیکانها

for finished arrows.

برای تکمیل کردن سرنیزه ها را بپذیرد.

But he looks at the pile of arrowheads, thinks they're a gift,

اما او به توده پیکانها نگاه می کند ، گمان می کند که آنها هدیه هستند،

picks them up, smiles and walks off.

و آنها را بر می دارد، لبخند می زند و می رود.

Now you pursue this guy, gesticulating.

حالا شما دنبال این فرد با سر و دست اشاره می کنید.

A scuffle ensues and you get stabbed

دست بیقه می شوید

with one of your own arrowheads.

و با نوک یکی از پیکانهای خود زخمی می شوید.

Okay, now replay this scene now, and you're approaching the one who has language.

خوب حالا این صحنه را دوباره تکرار می کنیم،و شما به دیگری که زبان می داند نزدیک می شوید.

You put down your arrowheads and say,

پیکانهایتان را بگذارید و بگویيد،

"I'd like to trade these arrowheads for finished arrows. I'll split you 50/50."

" من می خواهم این پیکانها را تکمیل کرده و معامله کنم، من با تو پنجاه پنجاه تقسیم می کنم."

The other one says, "Fine. Looks good to me.

و دیگری می گوید،" خوبه. به نظرم خوب می آید.

We'll do that."

ما این کار را می کنیم."

Now the job is done.

و حالا کار تمام شد.

Once we have language,

هنگامی که ما زبان (سخنگو) داریم،

we can put our ideas together and cooperate

ما می توانیم ایده هایمان را گرد آورده و

to have a prosperity

برای داشتن اقتصادی بهتر همکاری کنیم

that we couldn't have before we acquired it.

که ما قبلا نمی توانستیم آن را بدست آوریم.

And this is why our species

و همین دلیل این است که بشر

has prospered around the world

در سراسر جهان شکوفا شده

while the rest of the animals

در حالی که بقیه حیوانات

sit behind bars in zoos, languishing.

پشت میله ها در باغ وحش نشسته ، بیحال شده اند.

That's why we build space shuttles and cathedrals

به همین دلیل که ما سفینه های فضایی و کلیساهای بزرگ می سازیم

while the rest of the world sticks sticks into the ground

در حالی که بقیه جهان برای استخراج موریانه

to extract termites.

چوب را به زمین فرو می کنند.

All right, if this view of language

درسته،اگر این نظر درباره زبان

and its value

و ارزش آن

in solving the crisis of visual theft is true,

برای حل بحران سرقت بصری درست باشد،

any species that acquires it

هر موجودی که آن را بدست آورد

should show an explosion of creativity and prosperity.

باید دريايي از خلاقیت و شکوفایی را نشان دهد.

And this is exactly what the archeological record shows.

و این دقیقا همان چیزی است که مدارک باستان شناسی نشان می دهد.

If you look at our ancestors,

اگر شما به اجداد مان ،

the Neanderthals and the Homo erectus, our immediate ancestors,

نئاندرتال ها( انسانهای غار نشین) و هومو ارکتوس ( انسان اولیه) و اجداد بعد از آن نگاه کنید،

they're confined to small regions of the world.

آنها در مناطق کوچکی از جهان محدود هستند.

But when our species arose

اما وقتی گونه ما

about 200,000 years ago,

در حدود 200000 سال پیش به وجود آمد،

sometime after that we quickly walked out of Africa

زمانی بعد از آن ما خیلی زود از آفریقا خارج

and spread around the entire world,

و در سراسر دنیا پخش شدیم،

occupying nearly every habitat on Earth.

و تقریبا هر زیستگاهی در روی زمین را اشغال کردیم .

Now whereas other species are confined

در حالی که گونه های دیگر

to places that their genes adapt them to,

به مکان های محدود شدند که ژن های آنها به آنجا وفق داده شد ،

with social learning and language,

با یادگیری اجتماعی و زبان

we could transform the environment

ما می توانیم محیط زیست را

to suit our needs.

با نیازهایمان تطبيق دهيم.

And so we prospered in a way

خوب ما به شیوه ای شکوفا شدیم که

that no other animal has.

هیچ یک از جیوانات دیگر نشد.

Language really is

زبان واقعا"

the most potent trait that has ever evolved.

قوی ترین صفتی است که تا کنون تکامل یافته است.

It is the most valuable trait we have

این با ارزش ترین صفتی است

for converting new lands and resources

که ما برای تبدیل اراضی و منابع جدید داریم

into more people and their genes

و در بیشتر مردم و ژن هایشان

that natural selection has ever devised.

بصورت طبیعی تا به حال ابداع شده است.

Language really is

زبان واقعا

the voice of our genes.

صدای ژن های ما می باشد.

Now having evolved language, though,

هر چند با داشتن زبان تکامل یافته ،

we did something peculiar,

ما چیزی خاصی ،

even bizarre.

حتی عجیب و غریب انجام داده‌ایم.

As we spread out around the world,

همانطور که ما در سراسر جهان گسترش یافتیم ،

we developed thousands of different languages.

ما هزاران زبان مختلف را گسترش دادیم.

Currently, there are about seven or 8,000

در حال حاضر ، حدود هفت یا هشت هزار زبان مختلف

different languages spoken on Earth.

كه با آنها صحبت مي‌شود بر روی زمین وجود دارد.

Now you might say, well, this is just natural.

شما ممکن است بگویید ، خوب ، این خیلی طبیعی است.

As we diverge, our languages are naturally going to diverge.

همانطور که ما باهم اختلاف پیدا میکنیم ، زبانهای ما هم طور طبیعی با هم ختلاف پیدا می کنند.

But the real puzzle and irony

اما پازل واقعی و دوگانگی آن

is that the greatest density of different languages on Earth

این است که بیشترین تراکم زبانهای مختلف بر روی زمین

is found where people are most tightly packed together.

در جاهایی یافت می شود که مردم تراکم فشرده تری با یکدیگر دارند.

If we go to the island of Papua New Guinea,

اگر به جزیره پاپوان در گینه نو برویم،

we can find about 800 to 1,000

ما حدود هشتصد تا هزار

distinct human languages,

زبان متمایز داریم،

different human languages,

زبانهای مختلف انسانی که

spoken on that island alone.

تنها در یک جزیره حرف زده می شوند.

There are places on that island

در این جزیره مکانهایی هست

where you can encounter a new language

که با زبانهای جدید

every two or three miles.

در هر دو یا سه مایل برخورد می کنیم.

Now, incredible as this sounds,

به نظر باورنکردنی می آید

I once met a Papuan man, and I asked him if this could possibly be true.

یکبار من با مردی از پاپوان ملاقات کردم، و از او پرسیدم آیا این میتواند صحیح باشد.

And he said to me, "Oh no.

او به من گفت ،" آه نه.

They're far closer together than that."

آنها خیلی نزدیکتر از این به هم هستنتد."

And it's true; there are places on that island

و این حقیقت دارد؛ جاهایی در آن جزیره وجود دارد

where you can encounter a new language in under a mile.

که شما می توانید با زبان تاره ای در کمتر از یک مایل فاصله برخورد کنید.

And this is also true of some remote oceanic islands.

و این در مورد بعضی از جزایر اقیانوسیه نیز صادق است.

And so it seems that we use our language,

خوب به نظر می آید که ما از زبانمان استفاده می کنیم،

not just to cooperate,

نه تنها برای همکاری کردن ،

but to draw rings around our cooperative groups

بلکه منظور رسم حلقه ای پیرامون گروه همکارانمان

and to establish identities,

و برای ایجاد هویت،

and perhaps to protect our knowledge and wisdom and skills

و شاید برای محافظت از دانش و آگاهی و مهارتها یمان

from eavesdropping from outside.

از استراق سمع از بیرون .

And we know this

و ما این را میدانیم

because when we study different language groups

زیرا، زمانی که گروه های زبان های مختلف

and associate them with their cultures,

و وابستگی آنها را با فرهنگ شان را مطالعه می کنیم،

we see that different languages

می بینیم که در این زبان های مختلف

slow the flow of ideas between groups.

روند تغییر افکار بین گروهها آهسته شده است.

They slow the flow of technologies.

روند تغییر فن آوری ها را آهسته می کنند.

And they even slow the flow of genes.

و حتی روند تفییر ژن را آهسته می کنند.

Now I can't speak for you,

نمی توانم به شما بگویم،

but it seems to be the case

اما به نظر می رسد بدین صورت است

that we don't have sex with people we can't talk to.

که اگر ما با افرادی نتوانيم حرف بزنيم نمي‌توانيم با آنها ارتباط جنسی داشته باشيم.

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

Now we have to counter that, though,

هر چند، اکنون ما باید علیه

against the evidence we've heard

شواهدی که شنیده ایم

that we might have had some rather distasteful genetic dalliances

که ممکن است ما بيش از برخی تفريحات ژنیتکی ناخوش آیند

with the Neanderthals and the Denisovans.

نئاندرتال ها( انسانهای غار نشین) و دنیسوانس ( انسانهای ماقبل غار نشین) داشته بوده باشیم ، مقابله کنیم.

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

Okay, this tendency we have,

خب، این گرایشی که ما داریم،

this seemingly natural tendency we have,

یک گرایش ظاهرا" طبیعی که ما داريم،

towards isolation, towards keeping to ourselves,

گرايش به انزوا و گرايش به

crashes head first into our modern world.

ارتباط ذهني در دنياي مدرن خود.

This remarkable image

این تصویر عالی

is not a map of the world.

نقشه جهان نیست.

In fact, it's a map of Facebook friendship links.

در حقیقت، این نقشه لینک دوستی فیسبوک است.

And when you plot those friendship links

هنگامی که این لینک دوستی را

by their latitude and longitude,

با طول و عرض جغرافیایشان رسم می کنید،

it literally draws a map of the world.

دقیقا" نقشهء جهان را رسم می کنید.

Our modern world is communicating

دنیای مدرن ما با

with itself and with each other

خودش و با دیگران

more than it has

بیشتر از هر زمان

at any time in its past.

دیگر در گذشته ارتباط برقرار می کند.

And that communication, that connectivity around the world,

این ارتباطات، سراسر جهان را به هم متصل می کند،

that globalization

این جهانی شدن

now raises a burden.

اكنون بار ما را بيشتر می‌كند.

Because these different languages

زیرا که این زبانهای مختلف

impose a barrier, as we've just seen,

یک مانعی را تحمیل می کنند، ( قبلا راجع به آن صحبت کردیم)

to the transfer of goods and ideas

برای انتقال کالاها و ایده ها

and technologies and wisdom.

و فن آوریها و آگاهیها.

And they impose a barrier to cooperation.

و زبانهای مختلف مانعی برای همکاری را تحمیل می کنند.

And nowhere do we see that more clearly

در هیچ کجا واضح تر از

than in the European Union,

اتحادیه اروپا نمی توانید آن را ببینید،

whose 27 member countries

27 کشور عضو

speak 23 official languages.

با 23 زبان رسمی حرف می زنند.

The European Union

در اتحادیه اروپا

is now spending over one billion euros annually

سالیانه یک میلیارد دلار صرف

translating among their 23 official languages.

ترجمه میان 23 زبان رسمی می کنند.

That's something on the order

که این چیزی است معادل

of 1.45 billion U.S. dollars

1،45 میلیارد دلار آمريكا

on translation costs alone.

صرفا هزينه ترجمه.

Now think of the absurdity of this situation.

اکنون در مورد بیهودگی این وضعیت فکر کنید.

If 27 individuals

اگر 27 نفر

from those 27 member states

از این 27 کشورهای عضو

sat around table, speaking their 23 languages,

کنار هم بنشینند، با 23 زبان صحبت کنند،

some very simple mathematics will tell you

یک محاسبه ساده ریاضی به شما می گوید

that you need an army of 253 translators

که شما به ارتشی معادل 253 مترجم نیازمندید

to anticipate all the pairwise possibilities.

تا تمامی احتمالات ممکن را پیش بینی کند

The European Union employs a permanent staff

اتحادیه اروپا حدود 2500 مترجم

of about 2,500 translators.

را در استخدام دائمی دارد.

And in 2007 alone --

و تنها در سال 2007--

and I'm sure there are more recent figures --

و من مطمئن هستم که ارقام در حال حاضر بیشتر هستند--

something on the order of 1.3 million pages

چیزی حدود 1.3 میلیون صفحه

were translated into English alone.

در اروپا به تنهایی ترجمه شده

And so if language really is

خوب اگر زبان واقعا"

the solution to the crisis of visual theft,

راه حل بحران سرقت بصری است،

if language really is

اگر زبان واقعا"

the conduit of our cooperation,

مجرای همکاری مان است،

the technology that our species derived

این فن آوری که بشر ایجاد کرد

to promote the free flow and exchange of ideas,

برای ترویج روند آزاد و تبادل ایده ها،

in our modern world,

در دنیای مدرن ما،

we confront a question.

ما با سوالی مواجه می شویم.

And that question is whether

و این سوال این است که آیا

in this modern, globalized world

در این دنیای جهانی و مدرن ،

we can really afford to have all these different languages.

ما واقعا می توانیم از عهده نگهداری همه این زبانهای مختلف بر آئیم.

To put it this way, nature knows no other circumstance

به عبارت ديگر، طبیعت می داند هیچ شرایط محیطی دیگری وجود ندارد

in which functionally equivalent traits coexist.

که در آن صفات مشابه همزیستی داشته باشند.

One of them always drives the other extinct.

یکی از آنها همواره جلو میرود و دیگری منقرض می شود.

And we see this in the inexorable march

و ما این را در سیر بی‌رحم

towards standardization.

روند استانداردسازي می بینیم.

There are lots and lots of ways of measuring things --

روشهای بسیار بسیار زیادی برای اندازه گیری چیزها وجود دارد--

weighing them and measuring their length --

وزن و طول آنها اندازه گیری می شود--

but the metric system is winning.

اما سیستم متریک وزن غالب است.

There are lots and lots of ways of measuring time,

و روشهای بسیار بسیار زیادی برای اندازه گیری زمان وجود دارد،

but a really bizarre base 60 system

اما سیستم بسیار عجیب غریب 60

known as hours and minutes and seconds

شناخته شده برای ساعت و دقیقه و ثانیه است

is nearly universal around the world.

که تقریبا در سراسر جهان فراگیر است.

There are many, many ways

روشهای بسیار بسیار زیادی برای

of imprinting CDs or DVDs,

پرینت سی دی و دی وی دی هست،

but those are all being standardized as well.

اما همه آنها نیز استاندارد شده اند.

And you can probably think of many, many more

و احتمالا شما می توانید به

in your own everyday lives.

روشهای بسیار زیادی برای زندگی روزمره تان فکر کنید.

And so our modern world now

خوب دنیای مدرن ما

is confronting us with a dilemma.

با معضلي مواجه است.

And it's the dilemma

و آن معضل این است

that this Chinese man faces,

که این مرد چینی ،

who's language is spoken

به زبانی که او صحبت می کند

by more people in the world

که بیشترین مردم دنیا با آن

than any other single language,

در مقابل زبانهای دیگر دنیا تکلم می کنند،

and yet he is sitting at his blackboard,

و در عین حال او در مقابل تخته سیاهی نشسته که،

converting Chinese phrases

عبارات چینی را

into English language phrases.

به عبارات زبان انگلیسی بر می گرداند.

And what this does is it raises the possibility to us

آنچه او انجام می دهد این است که این احتمال را افزایش می دهد

that in a world in which we want to promote

که در جهانی که در آن ما می خواهیم

cooperation and exchange,

همکاری و تبادل اطلاعات را ترویج دهیم،

and in a world that might be dependent more than ever before

در جهاني که ممکن است بیش از هر زمان دیگری وابسته به

on cooperation

همکاری

to maintain and enhance our levels of prosperity,

برای حفظ و افزایش سطح کامیابی ما باشد،

his actions suggest to us

تاثیر خود را به ما نشان دهد

it might be inevitable

چه بسا

that we have to confront the idea

برخورد با این ایده که

that our destiny is to be one world with one language.

که سرنوشت ما این است که یک جهان با یک زبان باشد، اجتناب ناپذیر باشد.

Thank you.

سپاسگزارم

(Applause)

(تشویق تماشاگران)

Matt Ridley: Mark, one question.

مارک یک سوال.

Svante found that the FOXP2 gene,

سانت (پابو) دریافت که ژن FOXP2،

which seems to be associated with language,

که به نظر می رسد با زبان مرتبط باشد،

was also shared in the same form

به همان شکل

in Neanderthals as us.

در نئاندرتال ها( انسانهای غارنشین) بود، که در ما هست.

Do we have any idea

آیا ما هیچ ایده ای

how we could have defeated Neanderthals

که ما چگونه می توانسیم نئاندرتال ها را مغلوب کنیم داريم

if they also had language?

اگر آنها نیز سخنگو بودند؟

Mark Pagel: This is a very good question.

سوال بسیار خوبی است.

So many of you will be familiar with the idea that there's this gene called FOXP2

خیلی از شما با این ایده ای به نام FOXP2

that seems to be implicated in some ways

که به نظر می رسد به شیوه هایی

in the fine motor control that's associated with language.

در کنترل حرکت های ظریف مرتبط با زبان دخیل باشند آشنا هستید.

The reason why I don't believe that tells us

دلیل اینکه چرا من اعتقاد ندارم

that the Neanderthals had language

که انسانهای نخستین سخنگو بودند

is -- here's a simple analogy:

این است -- در اینجا یک قیاس ساده است :

Ferraris are cars that have engines.

اتومبیل فراری دارای موتور است.

My car has an engine,

اتومبیل من هم موتور دارد،

but it's not a Ferrari.

اما اتومبیل من اتومبیل فراری نیست.

Now the simple answer then

پاسخ ساده این است

is that genes alone don't, all by themselves,

که ژنها

determine the outcome

پی آمد چیز

of very complicated things like language.

بسیار پیچیده ای مانند زبان را به تنهایی توسط خودشان تعیین نمی کنند.

What we know about this FOXP2 and Neanderthals

چیزی که ما می دانیم درباره FOXP2 و انسان غارنشین

is that they may have had fine motor control of their mouths -- who knows.

این است آنها احتمالا موتور کنترلی زبانشان را پیدا کرده اند-- کی می دونه.

But that doesn't tell us they necessarily had language.

اما این به ما نمی گوید که آنها الزاما" سخنگو بودند.

MR: Thank you very much indeed.

از شما بسیار بسیار سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق تماشاگران)